Επιτέλους κοιμήθηκα χωρίς διακοπές για πιπίλα!
Η ώρα είμαι 10:00 μμ και το μωράκι μου κοιμάται ήδη ένα δύωρο και θα κοιμάται 8 ώρες ακόμα!
Και που είναι το σημαντικό;
Απλά… μέχρι πριν μία εβδομάδα δεν το έκανε. Κάθε βράδυ, ενώ κοιμόταν αρκετά εύκολα μετά το μπανάκι του, ύστερα από λίγη ώρα (και συνήθως με το που ξάπλωνα εγώ να κοιμηθώ, λες και το μυριζόταν), τσουπ δώστου τσιρίδες! Με το που πήγαινα κοντά του και του έδινα την πιπίλα-τάπα γύρναγε πλευρό και συνέχιζε τον ύπνο του. Μετά από 1 ώρα ή τρία τέταρτα, 2 ώρες αν ήμουν τυχερή, πάλι τα ίδια.
Μέχρι που ύστερα από μια εξαντλητική εβδομάδα στο γραφείο, με αυστηρά deadlines και ακόμα πιο λίγες ώρες ύπνου, όταν πια σε διάστημα 6 ωρών με ξύπνησε 8 φορές για πιπίλα, αποφάσισα να το ψάξω στο internet. Ό,τι κ αν έβαζα στη μηχανή αναζήτησης έπεφτα πάνω σε δύο αντικρουόμενες μεθόδους και αφού τη μία την είχα δοκιμάσει (no tears method), αποφάσισα να ακολουθήσω δειλά δειλά τη δεύτερη (cry it out method).
Το είχα ψάξει και στο παρελθόν, όχι τόσο διεξοδικά βέβαια, αλλά είχα αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να αφήσω με τίποτα το μωρό μου να κλαίει με τις ώρες και εγώ να μην κάνω τίποτα. Ύστερα διάβασα και σχόλια για το βιβλίο που αναλύει τη μέθοδο (Κοιμήσου παιδί μου) και ενισχύθηκε η άρνησή μου για αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στο παιδί… Μέχρι που τα πράγματα (ή μάλλον η έλλειψη ύπνου) με οδήγησε πάλι εκεί.
Λέω στον εαυτό μου, θα αγοράσω το βιβλίο, εξάλλου είναι αρκετά οικονομικό (10€) και αν δε μου κάνει, δε θα ακολουθήσω τη μέθοδο. Αν μου ταιριάζει θα την εφαρμόσω με το δικό μου τρόπο, εξάλλου δεν είναι ιατρική συνταγή να πρέπει να ακολουθηθεί κατά γράμμα.
Πήρα λοιπόν το βιβλίο, το διάβασα -για να έχω και δική μου γνώμη και όχι 10άδων άλλων μέσα από διάφορες κριτικές και blogs fora κτλ- και έμεινα έκπληκτη. Πράγματι η μέθοδος έχει δύσκολους τρόπους εκμάθησης της συνήθειας του ύπνου, όμως για να φτάσει το παιδί σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να έχουν γίνει αλλεπάλληλα λάθη από την πλευρά των γονιών στο θέμα του ύπνου.
Μιλώντας πάντα από τη δική μου εμπειρία με τον Κωνσταντίνο μου, διαβάζοντας το βιβλίο, κατάλαβα ότι αυτά που πρότεινε να κάνει ένας γονιός από την πρώτη μέρα με το νεογέννητο στο σπίτι, τα έκανα από ένστικτο (βοήθησε και η ενημέρωση από το internet), δηλ. πάντα κοίμιζα το μωρό κατά τη διάρκεια της ημέρας με τα παντζούρια ανοιχτά, ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την ημέρα από τη νύχτα και πάντα όταν η ώρα πήγαινε 9 (ήταν καλοκαίρι γι’ αυτό 9 και όχι 8) τον έπαιρνα στο δωμάτιο και δεν βγαίναμε από εκεί και ας αργούσε να κοιμηθεί.
Στις αρχές μπορεί να έκανε και 3 – 4 ώρες για να καταφέρει να κοιμηθεί για βράδυ, δλδ 3 ώρες και να ξυπνήσει για γάλα. Σταδιακά ο χρόνος αυτός μειώθηκε και πια κοιμάται στο 5λεπτο!!!
Ας επανέλθω όμως στο βιβλίο, το οποίο αναφέρει τι πρέπει να κάνουν οι γονείς από την πρώτη μέρα σιγά σιγά, ώστε το μωρό να αποκτήσει σωστές συνήθειες ύπνου και να μη χρειαστεί να εφαρμοσθεί ποτέ η μέθοδος. Πολλοί γονείς όμως κάνουν τα πάντα για να κοιμηθεί το μικρό τους (περισσότερες λεπτομέρειες καλύτερα να τις πουν οι ειδικοί) με αποτέλεσμα μετά από 8 μήνες, ένα χρόνο ή και παραπάνω το παιδί να κλαίει τη νύχτα, να ζητά το κρεβάτι των γονιών και άλλα πολλά.
Υπάρχει η νέα τάση το co sleeping (που εμένα προσωπικά με βρίσκει εντελώς αντίθετη για διάφορους λόγους) που σύμφωνα με έρευνες βοηθάει τα μωρά να αισθανθούν μεγαλύτερη ασφάλεια και να εξελιχθούν σε ανεξάρτητοι ενήλικες… στη δική μου περίπτωση ούτε το μωρό μου ηρέμησε, καθώς πάλι γκρίνιαζε όλο το βράδυ για πιπίλα (μόνο που όταν το είχα στο κρεβάτι γλύτωνα από το πέρα δώθε), ούτε εμένα βοήθησε καθώς το πρωί σηκωνόμουν από το κρεβάτι σαν τελικό σίγμα!
Και για να μη μακρυγορώ από την πρώτη βραδιά αποφάσισα να την εφαρμόσω και βλέπουμε, λέω, αν δεν αντέξω το κλάμμα του σταματάω, ήμουν όμως αποφασισμένη εξάλλου ο διακοπτόμενος ύπνος ούτε στο μωρό κάνει καλό!
Τον βάζω λοιπόν στην κούνια του, ενώ ήδη είχε κοιμηθεί με το μπιμπερό στο στόμα και μετά από 3 ωρίτσες, όταν πάω εγώ να κλείσω τα ματάκια μου αρχίζει την τριρίδα.
Έπρεπε σύμφωνα με το βιβλίο να περιμένω 1 λεπτό πριν πάω να τον χαϊδέψω. Με το που πέρασε 1 λεπτό πήγα στο δωμάτιό του, τον χάιδεψα, του έβαλα την πιπίλα, ηρέμησε και έφυγα, δεν πρόλαβα να ξαπλώσω πάλι τα ίδια. Κανονικά θα έτρεχα κοντά του να του βάλω πάλι την τάπα εεεε πιπίλα ήθελα να πω, η μέθοδος όμως λέει «3 λεπτά αναμονής«, οπότε κοιτάζοντας το ρολόι περίμενα και ως εκ θαύματος ούτε μισό λεπτό μετά ησυχία…
Ωχ, λέω, έπιασε.
Από τότε 5 μέρες τώρα ακολουθώ τη μέθοδο και έχω κοιμηθεί συνεχόμενες ώρες χωρίς διακοπή και πήγαινε-έλα με μισάνοιχτο μάτι! Το περισσότερο που έχει κλάψει ο μικρός είναι 5 λεπτά συνεχόμενα, δεν έχει αισθανθεί ούτε εγκατάλειψη, ούτε ανασφάλεια και αυτό το καταλαβαίνω γιατί πια μέσα στη μέρα κάθεται και μόνος του να παίξει χωρίς να απαιτεί τη φυσική μου παρουσία. Έμαθε δλδ ότι μπορεί να μείνει και μόνος του και να αποκοιμηθεί, να παίξει, να χαλαρώσει γιατί η μανούλα είναι πάντα εκεί, όταν τη χρειάζεται πραγματικά.
Στη διάρκεια της ημέρας έφτιαξε πολύ το πρόγραμμα ύπνου – φαγητού (η γιαγιά μας τα χαλάει λίγο – καθώς θέλει να του λέει το νανούρισμά του και να τον κανακεύει, αλλά αυτή είναι η δουλειά της οπότε κάνω και λίγο πίσω) και το μωρό είναι πια πιο ευδιάθετο και χαμογελαστό και σίγουρα παίρνει την ξεκούραση που του χρειάζεται.
Εν κατακλειδι θεωρώ και συμβουλεύω τις νέες και μέλλουσες μανούλες να διαβάσουν το συγκεκριμένο βιβλίο και να εφαρμόσουν καθημερινές συνήθειες ύπνου, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να αφήσουν το παιδάκι τους να κλάψει, ώστε να μάθει να αποκοιμιέται μόνο του, βέβαια αν χρειάζεται και αυτό σκεφτείτε ότι πρόκειται το πολύ για μία εβδομάδα και μετά όλοι θα είναι πιο ξεκούραστοι και χαρούμενοι.
Και για να κλείσω και να προλάβω αυτούς που θα πουν ότι προτρέπω τις μανούλες να αγνοούν το κλάμμα των παιδιών τους, θα απαντήσω: διαβάστε πρώτα προσεκτικά το βιβλίο (ολόκληρο) και μετά εκφέρετε άποψη, εξάλλου καλύτερα λίγο κλάμμα για λίγες μέρες παρά να μην μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες του παιδιού μου την ημέρα καθώς θα είμαι «πτώμα» από το συνεχόμενο και εξαντλητικό ξενύχτι (8 μηνών)!
Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί πραγματικά αυτό το βιβλίο ήταν για μένα το φως στο όχι και τόσο μακρυνό ή σκοτεινό τούνελ…
μαμά Φωτεινή
Ενημέρωση 27/3/12:
Θα ξεκινήσω όπως ξεκίνησα το χθεσινό μου κείμενο: η ώρα είναι 9 και ο μικρός μου κοιμάται ήδη 1 ώρα κ θα κοιμάται τουλάχιστον άλλες 9-10 συνεχόμενες ώρες!
Όταν έγραφα εχθές αυτό το κείμενο πραγματικά δεν περίμενα ότι θα έχει τέτοια απήχηση. Ο λόγος που ήθελα να μεταφέρω αυτή μου την εμπειρία με το μικρό μου σίγουρα δεν ήταν για να με κρίνουν κ επικρίνουν άλλες μανούλες. Σε κάποιο βαθμό το περίμενα, αλλά η σφοδρότητα ορισμένων σχολίων και η ευκολία με την οποία καταλήγουν μερικοί σε συμπεράσματα, πραγματικά με εξέπληξε, λες και είναι μέσα στο σπίτι μου, ξέρουν εμένα, το παιδί μου, την οικογένειά μου… όλα αυτά διαβάζοντας μόνο ένα κείμενο;
Ο μόνος λόγος που έγραψα αυτό το κείμενο ήταν και είναι για να διαβαστεί από νέες – φρέσκιες μανούλες και μέλλουσες μανούλες (ανοιχτόμυαλες κατά προτίμηση) που ενδιαφέρονται να ακούσουν τη γνώμη και εμπειρίες από άλλες μητέρες, ώστε σε συνδυασμό με εκτενή έρευνα, διάβασμα βιβλίων, αναζήτηση στο internet ή τελοσπάντων, όπως προτιμά ο καθένας, να διαμορφώσουν ΔΙΚΗ τους άποψη πάνω στο θέμα «ύπνος». Δε ζήτησα τη γνώμη κανενός στο πώς θα μεγαλώσω το παιδί ΜΟΥ κ σίγουρα είμαι η τέλεια μαμά για το δικό μου το παιδί, όπως τέλειες μανούλες για τα παιδιά σας είστε όλες σας είτε συμφωνείτε μαζί μου στο θέμα του ύπνου είτε όχι!
Ναι είμαι η τέλεια μαμά για το παιδί μου γιατί πεθαίνω γι’ αυτό, το βάζω πάνω από όλους και από όλα (όπως κάνετε όλες σας, πιστεύω), του δίνω άπλετη αγάπη, τρυφερότητα και προσοχή και γιατί με ξεκάθαρο και «ανοιχτό» μυαλό ακούω τις γνώμες όλων, ειδικών και μη, κρατάω ό,τι ταιριάζει στο παιδί μου, στην οικογένειά μου και φυσικά στην προσωπικότητά μου και απορρίπτω τα υπόλοιπα! Εγώ έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνει κάθε γονιός και άνθρωπος γενικότερα σε όλες τις πτυχές της ζωή του.
Συνεπώς ευχαριστώ όλες σας που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το κείμενό μου, ευχαριστώ όλες εκείνες που έγραψαν την ΑΠΟΨΗ τους εμπεριστατωμένα, με επιχειρηματολογία είτε συμφωνούσαν μαζί μου είτε όχι, ευχαριστώ ακόμα περισσότερο εκείνες που παρέθεσαν links από επιστημονικές έρευνες, γιατί ο σκοπός μου ήταν αυτός ακριβώς: η πολύπλευρη ενημέρωση για ανοιχτόμυαλους ανθρώπους.
Όσο για εκείνους που απλώς κατέκριναν τον τρόπο μου και την ικανότητά μου ως μάνα απλά τους αγνοώ γιατί προκατειλημμένοι άνθρωποι με στενόμυαλες αντιλήψεις και παρωπίδες απλά δε μου ταιριάζουν! Διάβασα όλα τα σχόλια με προσοχή, και φράσεις του τύπου «ήδη του βαλες πιπίλα-τάπα, τωρα ελεγχόμενο κλάμα», «o εαυτός σου πάνω απ όλα “κακομοιρα μανουλιτσα”» «Kοιμησου τωρα λοιπόν και κράτα αντοχές για την εφηβεία που σε περιμενει» απλώς δε με αγγίζουν γιατί ξέρω πολύ καλά ότι έκανα το καλύτερο για το δικό μου παιδί, αφού, όταν άρχισε να πιπιλάει το δάχτυλό του έδωσα μάχη να μάθει την πιπίλα και όχι να συνηθίσει το δάχτυλο κάτι που όλες ξέρουμε κόβεται πολύ δύσκολα ως συνήθεια, προκαλεί παραμόρφωση της γνάθου και των δοντιών και φυσικά αποδυναμώνεται ο χόνδρος του δακτύλου.
Επίσης θεώρησα καλύτερο να μάθει την πιπίλα και όχι να κόψω στον 1 μήνα το θηλασμό, αφού ήθελε να πιπιλάει 1-2 ώρες το στήθος μου, για να κοιμηθεί και αυτό μου πλήγωνε τη θηλή γεγονός που έκανε το μαγικό, κατά τα άλλα θηλασμό, επώδυνο! Και για να μη βιαστείτε πάλι να πείτε, τον άφηνα στο στήθος, αφού τελείωνε το γεύμα του να παίξει, να με αισθανεί, αλλά για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όσο δηλαδή δε θα προκαλούσε και σε εμένα δυσφορία, στην «κακομοίρα μανουλίτσα». Τελικά ναι θήλασε όσο ήθελε μέχρι 7 1/2 μηνών που αδιαθέτησα κ μετά εκείνος από μόνος του δεν ήθελε στήθος, αλλά με έσπρωχνε, ίσως να μειώθηκε η παραγωγή γάλακτος, ίσως να άλλαξε η γεύση του… Και ναι περιμένω την εφηβία του και όχι μόνο, περιμένω τα παιδικά του χρόνια, το σχολείο του και γενικά περιμένω να τον ζω κάθε μέρα, να ρουφάω τη χαρά που μου δίνει απλόχερα κ ναι περιμένω ΜΟΝΟ από αυτόν την κριτική αν είμαι και θα είμαι καλή μάνα. ΜΟΝΟ αυτός θα με κρίνει αν ήμουν δίπλα του όσο κ όπως με ήθελε και με είχε ανάγκη, όταν θα είναι ενήλικος πια, γεμάτος εμπειρίες ελπίζω ελεύθερος στο πνεύμα, με ανοιχτό μυαλό και ανεμπόδιστη σκέψη από μικρότητες, ταμπού κ κόμπλεξ!
Τέλος μη βιάζεστε να βγάζετε το συμπέρασμα, ότι αφού το co sleeping ταιριάζει σε εσάς ταιριάζει σε όλες τις οικογένειες, εγώ προτιμώ το παιδί μου να είναι ασφαλές στην κούνια του μιας και ο άντρας μου κοιμάται βαριά κ κλωτσάει στον ύπνο του, ακόμα να είναι ασφαλής εκείνος, αφού είναι τεχνικός (ανεβαίνει σε σκάλες – σκαλωσιές κτλ) με κυλιόμενο ωράριο κ βραδινά οπότε επιβάλλεται να είναι ξεκούραστος στη δουλειά του προς αποφυγήν σοβαρών ατυχημάτων.
Εν κατακλείδι, το στρωματάκι του μωρού μου το επέλεξα ανάμεσα στα καλύτερα (καθότι αρχ/των εσωτερικών χώρων γνωρίζω πολύ καλά πιο είναι το καλύτερο κ πιο όχι) και δε θέλω να κοιμάται στο δικό μου στο οποίο κοιμόμαστε εμείς 8 χρόνια τώρα κ σίγουρα έχει φθαρεί, για να μην αναφέρω τα ακάραια που όλοι ξέρουμε πόσο αλλεργιογόνα είναι. Ναι, θέλω να κοιμάται στο ανατομικό του στρωματάκι, ώστε τώρα που αναπτύσσεται το κορμάκι του να χτίσει γερό σκελετό!
Δε δέχομαι την κριτική ΚΑΝΕΝΟΣ διάβασα προσεχτικά όπως προείπα, τα καλοπροαίρετα σχόλια όλων και με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή αυτών που ΔΕ συμφωνούν μαζί μου, σέβομαι την άποψη όλων ιδίως, όταν αυτή συνοδεύεται από εμπεριστατομένη επιχειρηματολογία. ΑΥΤΟΣ ήταν ο σκοπός του κειμένου μου, όποια μανούλα ή μέλλουσα μανούλα ενδιαφέρεται για το θέμα να διαβάσει διαφορετικές γνώμες, απόψεις κ εμπειρίες ανοιχτόμυαλων και καλοπροαίρετων ανθρώπων. Για τους υπόλοιπους απλά αδιαφορώ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κοιμήσου παιδί μου
Είναι ελληνικό κακό να κρίνουμε η μία την άλλη κι όχι να υποστηρίζουμε η μία την άλλη; Δε ξέρω. Ηρέμησε κοριτσια. Η κάθε μαμά κάνει ότι καλύτερο για το δικό της παιδί. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο αυτό που κάνουμε εμείς το σωστό. Ανοίξτε λίγο το μυαλό σας. Από τότε που γέννησα κατάλαβα ότι η κάθε μαμά κάνει το σωστό για το παιδί όταν η ίδια είναι καλά. Από τα λίγα άρθρα μαμάς που με βοήθησε, σε ευχαριστώ.
Από ποιο.μηνα είναι σωστό να κάνω πράξη τη μέθοδο που αναφέρει το βιβλίο κοιμήσου παιδί.μου;;έχω ένα αγοράκι 3 μηνών και περνάω τα ίδια...ξυπνάω 100 φορές για πιπίλα πέραν του ταισματος
Συγχαρητήρια!!!! Ανέβασε το να το δουν και άλλες μαμάδες και να ακολουθήσουν. Πραγματικά τέτοιο θαύμα δεν κρύβεται... Σαν και εμάς που έχουν φτάσει τα παιδιά μας δύο χρόνον και δεν έχουμε κοιμηθεί ακόμα τρεις ώρες σερί;; και που θηλάζουμε ακόμα... Αυτό που το πας. Που κοιμούνται μαζί μας.... Τραγικές μητέρες που βάζουν πάνω από όλα την ψυχική υγεία τον παιδιών τους και όχι την δικιά τους ξεκούραση... Ευτυχώς που ανέβασες αυτό το άρθρο και μας άνοιξες τα μάτια.... Πέστε να με φάτε τώρα όλες όσες νιώθετε λίγες μάνες μέσα σας γτ κάνατε ότι η Κυρία και λέτε ψέματα στον εαυτό σας ότι το κάνατε για το καλό του παιδιού.......
Σε ότι αφορά την πιπίλα, η παιδίατρος μας μας είπε να την χρησιμοποιούμε στον ύπνο για να κοιμάται ήσυχα και να χαλαρώνει, διαφορετικά θα χρησιμοποιήσει το δάχτυλο της κάτι το οποίο δεν κόβεται εύκολα σε σχέση με την πιπίλα. Είμαι νέα μαμά, η μικρή είναι 3 μηνών. Η κάθε μαμά έχει το δικαίωμα να μεγαλώνει το παιδί της με όποιο τρόπο επιθυμεί χωρίς να είναι κατακριτέο από κανένα. Ξαφνικά αισθάνομαι αυτό το μικρό διάστημα που είμαι μαμά ότι υπάρχουν στρατόπεδα..οι μαμάδες που θηλάζουν, οι μαμάδες που δίνουν μπιμπερό (και πρέπει να τις κατακρίνουμε..), οι μαμάδες που δίνουν πιπίλα, οι μαμάδες που δεν δίνουν και άλλα πολλά. Προσωπικά κατάφερα να τη θηλάσω, έμεσσα με θήλαστρο.. Το δέσιμο με τη μικρή μου κάθε μέρα γίνεται και μεγαλύτερο! Σημασία έχει η επαφή με το παιδί, το χαμόγελο, η αγκαλιά, οι γλυκιές και ήρεμες κουβέντες και φυσικά η αγάπη που έχει το ζευγάρι μεταξύ του και όλο αυτό μεταδίδεται στο παιδί, απλόχερα...Η κάθε μητέρα μπορεί και επιβάλλεται να μεγαλώσει το παιδί της όπως εκείνη νομίζει, χωρίς να είναι κατακριτέο. Οι απόψεις είναι ωφέλιμες να ανταλλάσσονται και η κάθεμια να παίρνει ή να αφήνει ότι της ταιριάζει. Φωτεινή, κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω και εγώ, στην αρχή μου ήταν δύσκολο και έτρεχα αμέσως. Τώρα, όμως περιμένω λιγάκι και κάποιες φορές κοιμάται μόνη της. Καλή επιτυχία σε όλες μας! :-)
Συμφωνώ μαζί σου Έλλη, όπως και με το σχόλιο της Nafsika παραπάνω... Πολλά μηνύματα για να τα διαβάσω όλα.. Μεγάλη κατακραυγή για το τίποτα η δική μου άποψη! Έχω ένα αγοράκι 3μιση χρονών και ένα κοριτσάκι 14 μηνών.. Είμαι της άποψης που αναφέρεις στο σχόλιο σου.. "Οι απόψεις είναι ωφέλιμες να ανταλλάσσονται και η κάθεμια να παίρνει ή να αφήνει ότι της ταιριάζει." Αυτό προσπαθώ να ακολουθήσω μεγαλώνοντας τα μεζεδάκια μου και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ! Απαντάω στο δικό σου μήνυμα με αφορμή την πιπίλα και το δάχτυλο... Ο γιος μου έβαλε δάχτυλο την μέρα που γεννήθηκε... Δεν προσπάθησα να του το κόψω. Του έβαζα πιπίλα και την έφτυνε... Όποτε σαν μαμά που πιπίλιζα μέχρι τα 8 μου!!!!!! τον άφησα έχοντας την ανάμνηση της δικής μου ευχαρίστησης.. Μόλις χρόνισε συνηδειτοποιήσαμε κάποια στιγμή ότι δεν έβαζε δάχτυλο!!! Χάρηκα γιατί το παιδί έβαλε δάχτυλο για όσο καιρό του χρειαζόταν απ ότι φαίνεται... Η μικρή μου έχει ερωτευτεί την πιπίλα... Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ξεχωριστό. Τα δικά μου δεν έχουν αγαπημένα κουκλάκια (ίσως γιατί δεν τους το έχω επιβάλει).. Μου λένε όλοι... Τυχερή ... Ήσυχα παιδία.. Κοιμούνται το βράδυ... Δεν φύτρωσαν τα παιδιά μου! 50-50 είναι αυτά... Και τα δύο από 3 μηνών κοιμούνται όλο το βράδυ! Το εύκολο θα ήταν να τα πάρω να τα κουνάω και να τους κάνω ομελέτα τον εγκέφαλο (συγνώμη για την έκφραση...) Αλλά αντί γιαυτό προσπάθησα... Όταν τα 3Π (πεινα-πονος-πανα) ήταν καλυμένα... τα έκανα μπάνιο ίδια ώρα κάθε βράδυ τους έδινα γάλα και μέσα σε μια βδομάδα όλα πήγαιναν ρολόι. Δεν τα κούνησα ποτέ υστερικά (το λίκνισμα φτάνει και περισευει ) δεν τα έκανα βόλτες με το καρότσι.. Τους μιλούσα.. Τα χαϊδευα..Ήμουν ήρεμη . Ναι έρχεται ο γιος μου τώρα 3μιση χρονών κάποια βράδυα να κοιμηθεί μαζί μας. Ίσως γιατι τα μικρά μου κάνουν πυρετούς με 40αρια τον πήρα κάποιες φορές που ο πυρετός δεν έπεφτε στο κρεβάτι. Δεν γίνεται όμως συνήθεια. Ναι τα έχω αφήσει να κλάψουν...Μην φανταστείς κάτι τρελό... Και το σημαντικότερο συμφωνώ με τον άντρα μου σε ότι αφορά τα παιδιά... Κάποιοι με έλεγαν "άκαρδη" .. Δεν ξέρω αν είμαι . Θα σου πω σε 15 χρόνια που θα έχουν μεγαλώσει. Εγώ ξέρω ότι η αυπνία φέρνει γκρίνια και κρίση στην οικογένεια! Όλοι τρομοκρατούν ... θα κάνεις παιδιά και θα κάνεις να κοιμηθεις 2 χρόνια κτλ κτλ..... Εγώ κοιμάμαι.. Αυτα κοιμούνται.. Δεν τα έχεω καταπιέση ποτέ! Αλλά παιδιά χωρίς όρια είναι δυστυχισμένα παιδιά. Να σου ζήσει η μικρή σου! Χαίρομαι όταν ακούω νέες μαμάδες να είναι ανοιχτές σε αυτά που ακούν. Εγώ έχω κάνει λάθη.. Μην κρίνεις για να μην κριθείς.. Αυτό μου έμαθαν τα παιδιά μου και κάθε μέρα προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος για αυτά. Γιατί τελικά αυτά είναι που δίνουν νόημα στην ζωή μας! Συγνώμη αν σε κούρασα. ΣΕυχαριστώ
Αγαπημένες....Ψυχολόγος ΔΕΝ είμαι αλλα πραγματικά το τί βγαίνει απο το κάθε σχόλιο της κάθε μιας εδω μέσα εξηγεί πολλά (μή σου πώ βγάζεις και βιβλίο). 232 σχόλια δεν τα διάβασα όλα μη συγχιστώ (είδα κάτι "στην πυρά" στο FB και κρανιώθηκα). Αρχικά να πώ οτι δεν μου χρειάστηκε καμμία μέθοδος ύπνου στο παιδί μου και κανένα βιβλίο -ευτυχώς- γιατι απλά εφάρμοζα απο νωρίς (εντελώς ακούσια. Νέα μανούλα ήμουν απλά μου βγήκε φυσικά) το να τηρώ μια ρουτίνα στον ύπνο του παιδιού, να επιμένω σε μερικά πράγματα και να μην υπερβάλλω στις αντιδράσεις μου οταν έκλαιγε το βράδυ πχ. Τώρα όμως έχω την καλύτερή μου φίλη να δοκιμάζει τη μέθοδο του βιβλίου και ζώ απο κοντά το τι θα πεί να έχεις "πρόβλημα" με το θέμα του ύπνου του παιδιού. Ας είμαστε λογικοί. Το μωρό δεν νομίζει οτι το αποχωρήστηκε η μαμά αν το αφήσεις 2 και 3 λεπτά να κλαίει. Επειδή όντως η μέθοδος του βιβλίου (που δεν είναι τίποτε άλλο απο την κοινή λογική, απλές πρακτικές) σε ορισμένα σημεία δεν είναι εφαρμόσιμη (π.χ. στο πρόγραμμα φαγητού του μωρού) δεν λέει κανείς οτι δεν μπορείς να το φέρεις στα μέτρα σου. Μπείτε για μια φορά στα παπούτσια του άλλου και σκεφτείτε οτι πολλές μαμάδες, είναι πιο αγχωτικές, κάπου χάνουν τον έλεγχο (ίσως και γιατι έχουν πολλά στο κεφάλι τους), πελαγώνουν και τους φαίνεται βουνό μετά, ή δεν έχουν το κουράγιο, να εφαρμόσουν μια απλή μέθοδο για να διορθωσουν το πρόβλημα του ύπνου. Το βιβλίο αυτό έρχεται να "βάλει ενα πρόγραμμα" να γίνει η προσπαθεια πιό συντονισμένη. Προσφέρει μια βοήθεια σε αυτές τις μαμάδες. Εγώ το καταλαβαίνω απόλυτα. Μου άρεσε πολύ το άρθρο της Φωτεινής. Καθόλου δογματικό και "to the point". Επίσης να πώ οτι κάθε μέθοδος, κάθε τι γενικά που είναι μέρος της διαπεδαγώγησης των παιδιών μας απαιτεί σύμπνια και απο τους ίδιους γονείς για να πετύχει. Όλες εσείς που λάβατε "κατσάδιασμα" απο τους συζύγους σας για την προσπάθεια να εφαρμόσετε κάτι που διαβάσατε, λυπάμαι που σας το λέω, αλλα κάποιος (το έτερον ήμισι εν προκειμένω) σας φόρτωσε τύψεις, σας κατηγόρησε ευθέως και ΔΕΝ σας έδωσε και καμμια λύση στο πρόβλημα. Σκεφτείτε το λίγο. Τέλος, να τονίσω κάτι για να γίνει κατανοητό, δέν είναι το moto κανενός βιβλίου "μην μάθετε το παιδί στην αγκαλιά" το θέμα είναι οτι ενα επαναλαμβανόμενο pattern (όπως το να σηκώνεις το παιδί κάθε φορά που κλαίει πάνω απο 30'' απο το κρεββάτι τη νύχτα) καταγράφεται στη μνήμη του και είναι φυσικό να επαναλαμβάνεται μετά απο το μωρό συχνά. Παίρνουμε τα μωρά και τα παιδιά μας αγκαλιά συνέχεια και όποτε το ζητούν. Προσέχουμε όμως πότε αυτό είναι αντανακλαστικό πλέον και μπορεί να επηρεάσει την συνέχεια του ύπνου του.
Εντάξει, έπαθα πλάκα με τον αριθμό των σχολίων!!!! Δεν το περίμενα ότι θα γινόταν τέτοιος χαμός, ειλικρινά! Στανταράκι θα είναι το πρώτο σε αναγνωσιμότητα για το Μάρτιο. Στο προκείμενο τώρα. Κατ' αρχήν να σου πω ότι δεν διάβασα τα προηγούμενα 231 σχόλια. Η άποψή μου είναι ότι ο ύπνος, ο συνεχής απρόσκοπτος ύπνος είναι σημαντικότατος για τα παιδιά και για τους γονείς, για όλη την οικογένεια γενικότερα. Είμαι τρελή φαν του θηλασμού (θηλάζω αποκλειστικά εδώ και 11 μήνες) αλλά καθόλου φαν του co-sleeping. Για την ακρίβεια το μισώ, το θεωρώ πραγματική αγγαρεία... Ο άντρας μου τον έμαθε να έρχεται στο κρεβάτι, εγώ από την πρώτη μέρα που γυρίσαμε από το μαιευτήριο τον είχα στο δωμάτιό του και με την ενδοεπικοινωνία τον άκουγα σαν να ήταν δίπλα μου. Από 2μισι μηνών κοιμόταν όλη νύχτα και εγώ ένιωθα η πιο ευτυχισμένη μανούλα του κόσμου. Μέχρι που άρχισαν τα δόντια... Να τα ξυπνήματα, να τα κλάματα, να τα ξενύχτια, πάει ο χορταστικός ολονύκτιος ύπνος, έγινε παρελθόν... Διάβασα το "κοιμήσου παιδί μου". Λέει πολλά σωστά πράγματα μέσα, αλλά λέει και κάποια λίγο παράλογα (πχ υπάρχει θηλάζον μωρό που δεν κοιμάται στο στήθος;;; Πόσο να το γαργαλήσεις ή να το φυσήξεις;;; Επίσης γίνεται ένα θηλάζον μωρό να τρώει κάθε 4 ώρες με ωράριο; Απλά δεν παίζει αυτό, υπονομεύει και το θηλασμό....) Με τα πολλά, αποφάσισα να το εφαρμόσω. Είχα ενημερώσει και το σύζυγο ότι θα εφάρμοζα μια μέθοδο από ένα βιβλίο και όλα καλά (έτσι νόμιζα). Κάνουμε μπάνιο, πίνουμε λίγο γάλα, και μετά ξεκινάει η ευχάριστη ώρα. Διαβάζουμε ένα παραμύθι με ζωάκια και μετά του δίνω το αρκουδάκι, την πιπίλα, τον βάζω στο κρεβάτι, τον φιλάω και φεύγω. Ο μικρός (11 μηνών) βάζει κάτι φωνές λες και τον σφάζεις. Εγώ περιμένω στο διάδρομο έξω από το δωμάτιο, με σχετική ψυχραιμία, να περάσει το λεπτό. Εκείνη την ώρα έρχεται ο άντρας μου από το σαλόνι, Τούρκος! "Τι πράγματα είναι αυτά; Γιατί αφήνεις το παιδί να κλαίει, είσαι με τα καλά σου;" "Μα, του λέω, εφαρμόζω αυτά που λέει το βιβλίο" Με τα πολλά παίρνω το παιδί αγκαλιά και ακούω κι έναν εξάψαλμο από το σύζυγο, απερίγραπτο... Έτσι το πρόβλημά μας παραμένει, συν έναν τρίκουβερτο καυγά που έριξα με το σύζυγο... Καλό, ε; Τώρα μελετώ το no-cry sleep solution και εύχομαι να βρω λύση γιατί το παραδέχομαι, είμαι κι εγώ μια αναίσθητη γαϊδάρα που βάζω τον ύπνο μου πάνω από το παιδί μου...
Μια ερώτηση μόνο να κανω: οι μανούλες που την έχουν ακούσει για τα καλά με τη μητρότητα και θέλουν το παιδι τους προέκταση του εαυτού τους, έτσι μεγάλωσαν κι αυτές; Με θηλασμό ως τα 3, co sleeping μεχρι τα 13 και με ντάντεμα μη τυχόν και πέσει μισό δάκρυ; Κι αν όχι, θεωρούν οτι έγιναν προβληματικές; Η νέα γενιά πάντως σίγουρα θα ειναι ευνουχισμένη και μαμόθρεφτη!
sigxaritiria foteini mou..k mpravo pou antekses to klama xoris na pas..ksero pos thelei dinami!kala na pernate apo do k pera pio ksekourata!!!
Καλησπέρα μανούλες!! Πωπω...δεν παλεύεται αυτός ο πόλεμος..αλλά έχει και την πλάκα του. Εγώ θα συμωνήσω με την Φωτεινή καθώς έχω εφαρμόσει και εγώ τη μέθοδο του βιβλίου όταν ο μικρούλης μου ήταν 13 μηνών. Να σημειώσω πως μέχρι 8 μηνών τον νανούριζα στην αγκαλιά μου, σταδιακά το σταμἀτησα αλλά γενικά είμαι η κλασσική ελληνίδα μάνα ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!. Από μωράκι όλο αγκαλίτσες και χαδάκια ήμασταν και μέχρι σήμερα που είναι 21 μηνών οι αγκαλίες και τα παιχνίδια μας είναι ατελείωτα! Αλλά ὀσον αφορά τον ύπνο το βιβλίο αυτό με βρήκε πολύ σύμφωνη. Βασικά, δεν αφήνεις το μωρό να σπαράζει μέχρι να αποκοιμηθεί (δεν θα το άντεχα αυτό)..το αφήνεις να "γρινουλάει"λίγο και ανά τακτά διαστήματα πας κοντά του έτσι ώστε σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να μη νιώσει μόνο και παραμελημένο. Εμάς στην κυριολεξία την 1η μέρα χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι 3' την δεύτερη μέρα 1' και αυτό ήτανε. Ούτε σπάραξε, ούτε τσίριξε, ούτε φυσικά ένιωσε εγκαταλελειμένο. Από τότε κοιμάται τέλεια αλλά δεν είναι μόνο αυτό..κάνει χαρούλες για να πάει για ύπνο και το μεσημέρι και το πρωί...μου ζητάει νάνι όταν έρθει η ώρα. Αυτή η ρουτίνα που προείπε μια κοπέλα παραπάνω του προσφέρει μεγάλη ασφάλεια! Όσον αφορά την ψυχραιμία κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθώ να έχω όοοοση μπορώ αλλά αρκετές φορές έχω φωνάξει (ποτέ δεν έχω σηκώσει χέρι) και όταν κλαίει πάει το έχασα το παιχνίδι. Σημασία έχει πως κάθε μανούλα ξέρει το παιδάκι της καλύτερα από τον καθένα και το μόνο σίγουρο είναι πως προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για τα παιδάκια της! Η προσπάθεια και μόνο είναι αξιέπαινη! Αρκεί να τους προσφέρουμε απλόχερα την αγάπη μας!
geia sas kai apomena...apogohteuthka arketa diavazontas ola ta sxolia gia to keimeno pou egrapse h fwteinh. eilikrina, den perimena manoules h kalutera goneis na milane etsi...einai krima... opws exw ksanagrasei, etoimazomastan gia genna sto spiti (menoume ekswteriko kai uparxoun katallhles upodomes gia genna sto spiti) opote eixa th dikia mou maia. 8umamai thn trith mera me episkefthke kai ths eipa oti o mikroulis mou klaiei sunexeia kai den prolavainw oute toualeta na paw. eixa ephreastei kai apo to random noise twn suggenwn (ellhnes, ksenoi, to idio einai) na mhn ma8ei tis agkalies, na mhn koimatai mazi sas klp klp klp...mou xamogelase kai mou eipe 'o mikroulis sou se exei anagkh, otidhpote xreiazetai 8a tou to dineis, den mporei na skeftei 'ponhra' h na kaloma8ei akomh'. kai etsi ekana. koimomastan mazi-me voleue kai gia to 8hlasmo, eixame ginei autokollhtoi. ef8ase ston trito mhna pou mphke sthn kounia tou (sto idio dwmatio me mas). meta ton xrono metaferame thn kounia sto dwmatio tou. enoeitai oti to prwto vradu gkriniakse ligaki alla meta kanena problhma. twra einai 18 mhnwn kai phgainei monos tou sto krevataki tou (exoume vgalei th mia feta apo thn kounia). sigoura, mporei sto mellon na allaksei auto alla auto einai to sunarpastiko to na eisai gonios. to moto mas einai: every day is a new day! nanai kala h maia mou kai o antroulis mou pou htan dipla mou kai eutuxws den eixa 8eies, pe8eres, manades na me 'sumvouleuoun'. ksexasa na sas grapsw oti o antras mou prospa8ouse o kakomoiros na kanei oti mporouse an kai etrexe me tis efhmeries sto nosokomeio kai egw parallhla na douleuw gia to didaktoriko mou... mia glukia kalhnuxta se olous tous goneis kai sta paidakia tous, kai mhn ksexnate: every day is a new day!!!!
-Είναι τόοοοοοοοσο κουραστικό και ψυχοφθόρα η έλλειψη ύπνου είτε δουλεύεις είτε όχι. Το μωρό μου ξυπνάει καμία ή μαξιμουμ 2 φορές το βράδυ, δεν έχω πρόβλημα αλλά λυπάμαι πολύ τους γονείς που έχουν και τους συμπονώ πραγματικά (ειδικά αμα δουλεύεις την επομένη). -Λατρεύω τον Παπαβέντση, τον έχω διαβάσει πολύ και με έχει βοηθήσει πολύ, μου έλυσε απορίες που κανείς άλλος δεν τα κατάφερε. Αν το επέτρεπαν τα οικονομικά μου θα ήταν δικός μας παιδίατρος. -Η πιπίλα είναι σπουδαία ανακάλυψη μανούλες μην την υποτιμάτε (στα αγγλικά λέγεται pacifier, τυχαίο?). Το μωρό μου την έκοψε 6 μηνών και μαρτύρησα, έγινα εγώ η πιπίλα του (θηλάζω αποκλειστικά)ξυπνούσε συνέχεια ήταν πάντα ανήσυχος. Του πήρα όλες τις πιπίλες του εμπορίου και καταλήξαμε ξανά με πιπίλα μόνο στον ύπνο. Δεν βρίσκω κακή τη χρήση της πιπίλας, αλλά την παρατεταμένη χρήση της σε ηλικίες που δεν ενδεικνύεται (οδοντοφυΐα κτλ) Η πιπίλα λοιπόν φέρνει ηρεμία και ειρήνη στο σπίτι. -Μου αρέσει πολύ η ιδέα του co sleeping (πριν απο 300 χρόνια το κάναμε μερικές φορές με τους γονείς μας και ήταν γιορτή για μας) αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα. Ίσως στο μέλλον. -Δεν έτρεχα ποτέ σαν την τρελή μόλις έκλαιγε το μωρό μου, αλλά δεν το άφησα ποτέ να κλάψει για να "μάθει" κάτι. Η επαφή μας ήταν και είναι πολύ συχνή, οι αγκαλιές μας πολλές, στο δωμάτιο του πήγε απο 20 ημερών αλλά ήξερε οτι θα καλυφθεί κάθε του ανάγκη. Σήμερα είναι ένα πολύ ανεξάρτητο χαμογελαστό παιδί που τρελαίνει κόσμο με το πόσο κοινωνικός είναι. Κάθε παιδί διαφορετικό και κάθε μάνα διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι άλλες μάνες κάνουν κάτι κακό, αν δουλεύει με το παιδί τους μια μέθοδος είναι super ok. (με μια μικρή επιφύλαξη για τις μάνες που όντως κάνουν λάθος, ξέρω μάνα που άφηνε μωρό 40 ημερών να κλαίει μελανιασμένο για να "μάθει", αυτό είναι όντως έγκλημα και κακοποίηση (άσε που μου το σύστησε και σε μένα, το παιδί της 11 χρόνια μετά επισκέπτεται παιδοψυχολόγο, αλλά μάλλον είναι μια σειρά επαναλαμβανόμενης κακής διαχείρισης, πολλές φορές ακόμα και οι μάνες κάνουν λάθη)
Επιτέλους ένα σχόλιο που δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα... Να ρωτήσω κάτι? Γιατί λες "Αν το επέτρεπαν τα οικονομικά μου θα ήταν δικός μας παιδίατρος."? Δεν τα επιστρέφει η ασφάλιση? 'Η παίρνει περισσότερα από άλλους?
ΛΟΙΠΟΝ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ SUNMUM ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΘΗΛΑΖΕΙΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΔΥΟ Η ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΚΟΜΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ, ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ. Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ..... ΘΗΛΑΖΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΟ ΜΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ... ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕΡΑ ΕΙΤΕ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙς ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΩΡΕΣ ΚΛΑΙΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <> ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΔΥ (ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΛΑΜΑ) ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΞΥΠΝΗΣΕΙ.... ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΓΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ ΑΝΟΥΣΙΟ!!!! ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ!!!
Άλλο κριτική και άλλο προσβολές! Δε διάβασα τα σχόλια εδώ, αλλά διάβασα τα σχόλια σε μία ομάδα, όπου αναδημοσιεύτηκε το παρόν κείμενο, ακριβώς για αυτό το λόγο. Για να πέσουν να την φάνε την κοπέλα! Είναι λυπηρό να δαπανούν χρόνο κάποιες κυρίες για να προσβάλλουν ποικιλοτρόπως μια άλλη κυρία που κάνει κάτι διαφορετικό απο αυτές.
Α ναι γνωστη τακτικη αυτην να πεφτει κραξιμο σε ομαδες.Να περνουνε αρθρο και να πεφτουνε σαν τα κορακια.Εχω παθει πλακα μιλαμε.........δεν μπορει το επιπεδο εδω στην ελλαδα να ειναι αυτο!!!Δλδ οκ να κρινεις και να διαφωνησεις και να χρησιμοποιησεις και αιχμηρο λογο αλλα αυτην η ανθρωποφαγια ειναι ανευ προηγουμενου....Εχω παθει πλακα μιλαμε......απιστευτη κατινια
ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΧΩ 2 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ΚΑΘΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΑΚΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥ ΚΛΑΜΑΤΟΣ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΧΕΙ ΣΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΣ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΩΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΩΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑΥΤΑ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΙΣΟΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΓΡΑΨΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ...
ΚΑΘΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΞΕΡΕΙ ΙΣΩΣ ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ!!!ΟΥΤΕ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΜΕΤΟ!Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 7 ΕΤΩΝ ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ!!Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 5 ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΜΑΝΟΥΛΑ,ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ !!ΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΝΑΙ ΕΚΑΝΑ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΒΡΑΔΥ!!!Ε ΚΑΙ??ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ!ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΤΗ ΦΟΡΑ!!ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΧΑΡΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΚΙΑ!!!ΤΑ ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!!ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!!!
Κοριτσια καλησπερα. Δεν ειναι ωραιο να ταακωνομαστε ετσι. Η αληθεια ειναι οτι χωρις οπτικη επικοινωνια η γραπτη χανει σε πολλα. Δεν παιζω τον ξερολα αλλα στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι τα μωρακια να κλαινε και κυριως οταν σκεφτομαι οτι οι γονεις τους δεν ανταποκρινονται. Και ναι διαβαζω παρα πολλα βιβλια και πριν τα αγορασω οντως διαβαζω και τις κριτικες τους, ισως οχι και τις 1100 αλλα καμια εκατοστη απο καθε ενα σιγουρα. Το κοιμησου παιδι μου το διαβασα στο σπιτι της κολλητης μου οταν μας φιλοξενησε για μερικες ημερες και το ειχε αγορασει. δεν το γνωριζα σα βιβλιο πιο πριν γιατι ενω ο μικρος ειχε δυσκολο υπνο ποτε δε σκεφτηκα οτι επρεπε να του επιβαλλω την αλλαγη καθως καθε καλη συνηθεια απαιτει χρονο και δεν κατακταται εν μια νυκτει (ή εν προκειμενω σε μια εβδομαδα) παρα απαιτει χρονο και προσπαθεια. Ο συγγραφεας αναφερει οτι αφου κανουμε και πουμε τα οσα λεει και ενω περασουν τα πρωτα λεπτα μπαινοντας στο δωματιο που κλαιει το παιδι να προσπαθουμε να μην αλληλεπιδραμε να του μιλαμε το πολυ για μερικα δευτερολεπτα ( οχι μεχρι να ησυχασει απαραιτητα) και στη συνεχεια να περιμενουμε απ εξω το απαιτουμενο χρονικο διαστημα οσο κι αν κλαιει ακομα και αν κανει εμετο. Αυτα τα γραφει ο συγγραφεας επαναλαμβανω, δηλαδη ειναι αυτα που προτεινει να κανουμε. Μπορει το ολο θεμα να εχει προσωποποιηθει στη Φωτεινη αλλα το βιβλιο ειναι τραγικο!!!! Ειναι σκληρο και απανθρωπο. Μπορει να φανταζει ο σκοπος σαν ιερος αλλα ο τροπος που φτανεις ως εκει ειναι απιστευτα αθλιος. Τελος να σημειωσω οτι ο estivill ειναι ενας γιατρος με εξειδικευση τον υπνο. Εχει κανει εκτεταμενες ερευνες πανω στο αντικειμενο στους ενηλικες και τα παιδια αλλα πανω στα οφελη του υπνου Και οχι στη μεθοδο και τισ επιπτωσεισ της. Τη μεθοδο την εχει εφευρει μονος του χωρις καμια μελετη πανω στον ψυχισμο των παιδιων. Μαλιστα αν μπειτε στον κόπο να δειτε την ιστοσελιδα του αναφερει οτι ενω ιδιως στις ΗΠΑ υπαρχει μεγαλο debate για τη μεθοδο του ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΛΕΤΕΣ για τις επιπτωσεις στην ψυχολογια. Αρα εν ολιγοις προτεινει να τον ακολουθησουμε στα τυφλα!!!! Εν κατακλειδει δεν υπαρχει ωραιοτερη εικονα της μανας με το παιδι αγκαλια της, μιας μανας που ακουει πρωτα το ενστικτο και μετα την αναγκη της. Φιλια
Κοιτάξτε,οταν δημοσιοποιείς μια γνωμη σου στο ίντερνετ πρεπει να ξερεις οτι θα κριθεί.Κρινόμεθα ακομα και για τον τροπο που περπατάμε....ειναι αναπόφευκτο!Κυριως στο ίντερνετ οπου ειναι ενας ''ωκεανός''χαρακτήρων και άρα απόψεων ειναι αναμενόμενο να δεχτείς κριτική.Η κριτικη ειναι στην ζωή μας ουτως η αλλως.Τωρα,στο ίντερνετ είναι πολύ πιο έντονα τα πράγματα διοτι υπάρχει καθε καρυδιας καρύδι και έχει πρόσβαση ο καθενας.Υπάρχουνε άνθρωποι ηλίθιοι...υπαρχουνε ανθρωποι αμόρφωτοι και χωρίς παιδεία και έτσι δεν μπορούνε να φιλτράρουνε όσα διαβάζουνε στο ίντερνετ και δεν έχουνε μαθει να συνομιλούνε με σεβασμο,με επιχειρήματα και με δημοκρατικο διάλογο,σεβομενοι την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ γιατι δεν έχουνε μαθει έτσι,δεν το έχουνε διδαχθει και πιθανων να μην ειχανε και τετοια αγωγη στην οικογένεια.Επίσης υπάρχουνε και αυτοι που έχουνε σοβαρα ψυχιατρικα προβλήματα και γίνονται επιθετικοι στον λόγο τους χωρις να το διαισθάνονται.Πχ γνωριζω γυναικα με μανιοκαταθλιψη και αλλα σοβαρα ψυχιατρικα προβληματα και καταχρήσεις στο παρελθον[αλκοολ κτλ] η οποια έχει φανατιστεί πλεον με την υγιεινη διατροφη και βριζει καθε μανα που δεν υιοθετει το ιδιο.Για μενα απλα ισως να πρεπει να διαγράφονται προσβλητικα και επιθετικά σχόλια.Απλα τα πραγματα. Τωρα για το θεμα του ύπνου,υπάρχουνε πολλες μελέτες απο παααρα πολλους επιστήμονες στο εξωτερικο και εδω οπου μπορεις να ενημερωθεις και να καταλήξεις αναλογα με την οικογενεια σου.ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ....δεν υπαρχει ΚΑΝΟΝΑΣ.Σε αλλες ταιριαζει το co-sleeping ενω σε αλλες οχι.Το σημαντικο για μενα ειναι να ενημερωνεσαι και να κρίνεις εσυ με βαση τις αναγκες της οικογένειάς σου.
Και να προσθεσω κατι ακομα.Ειμαι της αποψης οτι εως 2-3 ετων ειναι καλο να κοιμαται το παιδι σε δικη του κουνια διπλα στον γονιο του,διοτι ακομα και απο την μυρωδια της μανας εχει αναγκη το παιδι.Δλδ να ειναι στο ιδιο δωματιο εαν ειναι εφικτο,γιατι καμια φορα δεν μπορει να γινει πχ να ροχαλιζει ο αντρας πολυ.Οχι στο ιδιο κρεββατι[παρα μονο σε εξαιρεσεις να κοιμουνται μαζι ολοι] διοτι πιστευω οτι το συζηγικο κρεββατι ανηκει στους γονεις.ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ....δλδ εαν μια οικογενεια μπορει και θελει να κανει co-sleeping δεν ειναι λαθος!Απο την αλλη λεμε οτι το κλαμα ειναι κακοποιητικο.....οταν ομως η μανα αναγκαζεται να εργαστει και αφηνει το παιδι σε τριτους και πλανταζει στο κλαμα το παιδι με τον αποχωρισμο,αυτο δεν ειναι κακοποιηση???Λεω μηπως η θεωρια της ''κακοποιησης''ειναι υπερβολικη?!!.Προσωπικα εχουμε επιλεξει με τον συζηγο παρολα τα προβληματα να μην εργαστω διοτι πιστευουμε οτι η μανα πρεπει να ειναι 24 ωρες μαζι με τα παιδια της,πιστευουμε οτι ετσι μεγαλωνουνε πιο σωστα τα παιδια και ευτυχισμενα......ομως ποτε δεν κατεκρινα μια μητερα που επιλεγει να εργαζεται η αναγκαζεται να εργαστει ουτε νοιωθω περισσοτερο μαμα παρολο που κανω τεραστιες θυσιες για τα παιδια μου.
Προς το παρόν τουλάχιστον (δεν ξερω τι θα λέω μετά), κι εμένα πολύ θα μου άρεσε να μη δουλεύω και να κάθομαι με το παιδάκι μου.. Είναι εντελώς αγχολυτικό και σε βγάζει από τη σκληρή πραγματικότητα της αγοράς εργασίας. Υπήρξα πολύ ψείρα στη δουλειά μου και ολίγον εργασιομανής και μπούχτισα από την πίεση που σου δημιουργεί η εργασία. Αλλά τι να κάνουμε, λεφτά δεν έχουμε, πρέπει και να δουλεύουμε... Και το οτι δουλεύω σπίτι δεν είναι καλό γιατί κοιτάζω το γιο μου και σκέφτομαι οτι προτιμώ να ασχοληθώ μαζί του, παρα με τις παραξενιές του καθενός πελάτη..
Beatrice να μην στεναχωριεσαι διοτι οταν εχεις ελευθερο χρόνο μπορεις να αφιερώσεις ποιοτικο χρονο με τα παιδια σου και αυτο ειναι πολυ σημαντικο!!!Εχω πολλες φιλες μου που εργάζονται αλλα λατρευουνε στην κυριολεξια τα παιδια τους[εξαλλου για εκεινα εργαζονται για να μην τους λειψει τιποτα]και οταν τελειωνουνε την δουλεια αφοσιώνονται σε αυτα με αποτελεσμα να εχουνε εξαιρετικα και ευτυχισμενα παιδια.
Γνώμη μου ου κρίνεις διότι ου κριθεις!!!!Εγω θυλαζω κ εχω εφαρμόσει το co-sleeping γιατι μου αρέσει με κάνει να νοιώθω ασφαλής!!!Να σας πω όσο για το cry out method είχα ακούσει κατι αλλα δεν ήθελα να το εφαρμοσω!!!Ενα πρωινό ο μικρός ήταν περίπου 3 1/2 μηνών ήταν ξαπλωμένος στο πάρκο κ εγω επλενα πιάτα άρχισε λοιπόν να ψιλοκλαιει κ να μουρμουραει αλλα δεν μπορούσα να πάω κοντά του μετα από 3 λεπτά περίπου κοιμήθηκε για 2 ώρες σερί κατι το οποίο σπάνια έκανε!!!!Ετσι από εκείνη την ημέρα το εφάρμοσα κ ξέρετε κατι ένα μωρο που δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου το πρωι τώρα κοιμάται μόνος του στο πάρκο κ δεν μουρμουραει κ καθόλου!!!!Πιο το δίδαγμα;;;;Με τις αγκαλιές κ ολα όσα έκανα για να τον κοιμησω δεν είχα ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα ενώ έτσι το μωρο ξεκουράζεται κ εγω ασχολούμαι με τον μεγάλο μου γιο περισσότερο οπότε μην κρίνετε έτσι απλα διάφορες μεθόδους το κάθε μωρο ειναι διαφορετικό κ θέλει αλλη μεταχείριση σίγουρα ειμαι κατα του να κλαίει ένα ΜΩΡΟ κ να μην του δίνεις σημασία και αγκαλιές θέλει κ χάδια κ ολα απλα μερικές φορές το ναι σε ολα δεν κάνει καλο!!!!
Φωτεινη, απο το αρχικο ακομη κειμενο μου αρεσε παρα πολυ ο τροπος που εκφραστηκες, που μοιραστηκες μαζι "μου" την εμπειρια σου.. Μετα το δευτερο ομως θα σου βγαλω και το καπελο.. Μεσα απο αυτην την ανταρα εδω μεσα συμπαθησα πολλες κοπελες και να ενα ακομη κακο της ανωνυμιας μας.. θα μπορουσαμε καποιες να ερθουμε σε επαφη αλλα δεν ξερουμε περισσοτερα στοιχεια απο ενα ψευδωνυμο.. Σας χαιρετω ολες, ευχαριστω που δεν επιτρεψατε το ποδοπατημα σας (μας), καλα κουραγια για την καθε μερα σας! Μαρια Νεναδη
ΠΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ!!!!!!!!!ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΡΟΛΙΑΣΗ!!!!!!!!ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΝΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ...Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!!!!!
Καλημέρα Φωτεινή. Πιστεύω ότι δεν είχες λόγο να απολογηθείς για τις επιλογές σου. Θεωρώ αυτονόητο ότι έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις όπως αισθάνεσαι και όπως κρίνεις καλύτερο για σένα και τους οικείους σου. Το μοιράστηκες, έγινε debate, γι' αυτό και ακούστηκαν όλων των ειδών οι απόψεις. Από τις πιο χαλαρές μέχρι τις πιο ακραίες (pro or con)! Είναι αναμενόμενο κάτι τέτοιο άλλωστε. Σχετικά με το θέμα, δεν έχω καταλήξει σε κάποιο τελικό συμπέρασμα για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστεί κανείς τον ύπνο ενός παιδιού, παρά τα 200 σχόλια. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές ηλικίες και εμείς έχουμε διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικό τρόπο σκέψης και διαφορετικό υπόβαθρο η μια από την άλλη (εννοώ όλες, όχι μόνο εγώ κι εσύ). Αν προσθέσεις και το ότι τα παιδάκια μας είναι το καθένα ξεχωριστό με τον δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα και την δική του ιδιοσυγκρασία, there you have it! Συμπέρασμα δεν θα βγει. Ακόμα και οι ειδικοί έχουν διαφορετικές απόψεις. Οπότε μάλλον το σωστό είναι να κάνει ο καθένας αυτό που αισθάνεται ότι ταιριάζει καλύτερα στον ίδιο και στο παιδί του. Απλώς οι απόψεις είναι καλό να μοιράζονται γιατί μπορεί πχ. εγώ να αισθανθώ ότι έχουμε κοινά, οπότε και να πάρω καμιά ιδέα!
Είμαι κι εγώ μαμά ενός αγοριού 16 μηνών αλλά έχω πολύ διαφορετική φιλοσοφία από αυτή που περιγράφετε στο συγκεκριμένο άρθρο. Θηλάζουμε ακόμα το βράδυ, όσο θέλει και όσο συχνά θέλει, κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι και αποφεύγω την πιπίλα όσο μπορώ. Η μέθοδος του βιβλίου που αναφέρετε έχει σύμφωνα με νέες έρευνες λειτουργεί αρνητικά μακροπρόθεσμα - προφανώς όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Διαφωνώ ακόμα και με την προτίμησή σας στην πιπίλα και όχι στο δάχτυλο. Η πιπίλα έχει περισσότερη επίδραση σε πιθανή παραμόρφωση σε σχέση με το δάχτυλο. Δεν μπορώ να βρω αυτή τη στιγμή το σχετικό άρθρο. Σε όλα αυτά το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι μπορεί κάποιες νέες μανούλες να θεωρήσουν λάθος τα αυτονόητα και ναν προσπαθήσουν να εφαρμόσουν στο παιδί τους διάφορες μεθόδους που φαίνεται να βολεύουν καλύτερα την καθημερινότητα των γονιών.
SumMum μου δίνεις την ευκαιρία να πω κάτι για την πιπίλα: Από την δική μου εμπειρία με την κόρη μου, είδα ότι δεν υπήρχε θέμα επιλογής. Το παιδί μου ήθελε να πιπιλάει το δάχτυλό του από όταν ήταν στην κοιλιά μου ακόμα. Επειδή εγώ πιπιλούσα το δάχτυλό μου μέχρι (μην πέσετε κάτω) 24 ετών και έχω στραβά δόντια και προτεταμένη γνάθο (το δάχτυλο παραδόξως είναι ΟΚ), ήθελα να παλέψω για να πάρει πιπίλα. Να μην είναι σαν εμένα. ΔΕΝ τα κατάφερα. Η επιμονή στο δάχτυλο ήταν (και είναι) "ηρωική" και η αντίσταση στην πιπίλα σθεναρή! Θήλασε 11 μήνες. Άφηνε το στήθος και έβαζε το δάχτυλο. Το κακό είναι ότι το δάχτυλο δεν μπορεί να το πάρει η νεράιδα γιατί είναι attached. Προς το παρόν το αφήνω γιατί βλέπω ότι προσφέρει μεγάλη παρηγοριά και ηρεμία (και το πιπιλάει για λίγο, όσο χρειάζεται για να κοιμηθεί). Αργότερα βλέπουμε... Πάντως είδα ότι δεν είναι στο χέρι μου...
Βεβαια και μετα απο ολο αυτο παμε και βαζουμε το λινκ σε σελιδα παιδιατρου και αρχιζει το ξεκατινιασμα!Με πρωτη και χειροτερη την Τομμυ!Αγραμματη ημιμαθης που τολμαει να κρινει ενω η ιδια εκανε τις χειροτερες επιλογες που μπορουσε να κανει ανθρωπος...αλλα βεβαια ολα σβηνονται αμα θηλαζεις!Ασε μας κοπελα μου! Φωτεινη να χαιρεσαι το μωρακι σου και να μην νιωθεις τυψεις για τιποτα.Ο καθενας ξερει το μωρο του καλυτερα!
Maria μακάρι να μπορούσα να κάνω like στις απαντήσεις σου ,οι οποίες με εκφράζουν απόλυτα. Θα ήθελα και εγώ να απαντήσω σε πολλά απο αυτά που διάβασα αλλά κρατήθηκα γιατί το επίπεδο ξέφυγε. Κώστα congrats τα είπες όλα. Φωτεινή μου τελικά έγινες το πρόσωπο των ημερών μόνο και μόνο γιατί εκπαίδευσες το παιδί σου να κοιμάται και κατάφερες και εσυ να κοιμηθείς.
συγνωμη, ελπιζω να μην σας ζαλιζω αλλα ξεχασα να κανω μια παραπολυ σημαντικη διευκρινηση. ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΣΠΑΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ!!!!!! ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ 1-2 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΠΑΜΕ. ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΗΛΑΔΗ, ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΕΤΕ ΣΑΝ ΤΙΣ ΣΚΥΛΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΙΩΝΟΥΝ. Παιθενουμε για τα παιδακια μας οπως ολλεσ εσεις!!!! ΕΝΣΤΑΣΗ: καποια μανουλα ειπε οτι βαζουμε τις δικες μας αναγκες πανω απο των παιδιων μας. ποιος ειπε βρε κοριτσια οτι σαν γινουμε μαναδες παυουμε νασ ειμαστε ανθρωποι? και ο υπνος ειναι βασικοτατη ανθρωπινη αναγκη ωστε να μπορουμε να λειτουργησουμε την επομενη μερα και να ανταπεξελθουμε σε ολες τις υποχρεωσεις (και στων παιδιων μας). ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ!!!!! Γιατι και μεις ανθρωποι ειμαστε.... και για να ειμαστε καλες μαμαδες πρεπει πρωτα να νιωθουμε καλα!!!!!!
αγαπητη μανουλα, καλημερα. εχω 2 παιδακια. αγορακι 5 χρονων κ κοριτσακι 4 μηνων. το αγορακι μου το ειχα με το αρχικο σου συστημα κ εζησα κ γω δραμα! οταν αοιφασισα να αλλαξω συστημα ηταν πια αργα. ειχε μαθει να τσακθζομαι στο παραμικρο ουααα, αγκαλιες μεχρι τις 4 το πρωι κλπ.... κ δεν εχει σημασια που ειμαι νοικοκυρα, τα πρωτα 2 χρονια ειχα μετανιωσει πιυ εκανα παιδι κ δεν ηθελα αλλο. οταν λοιπιν ηρθε η μικρη μου, απο την πρωτη μερα που ηρθαμε σπιτι την αφηνα για ΛΙΓΟ να κλαιει. παντα υπνο στο κρεβατι της για λογους ασφαλειας. ειναι ενα τελειο μωρακι, χαρουμενο κ χαμογελαστο. κουκλιτσα πραγματικη. ενο ο γιος μου 5 χρονων θελει παντα παρεα για να κοιμηθει κ καθε νυχτα ερχεται στο κρεβατι μας. για οσες κατακρινουν να ξερουν οτι σωστος γονιος ειναι αυτος που μαθαινει ορια στα παιδια του... ακομα κ αν πρεπει να γινεται αυστηρος. δεν ειμαστε ασπλαχνες, λατρευουμε κ μεις τα παιδακια μας, κ κοβομαστε για αυτα οπως ολες οι αλλες. 1000 μπραβο, κ μαζι σου με τα μπουνια. κ μην ακοτς κανεναν. μια καμενη μαμμα......
Κορίτσια γεια σας και από μένα, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο της Φωτεινής και τα σχόλια. Είμαι μαμά μιας κορούλας 9 1/2 μηνών. Τον τελευταίο μήνα αντιμετωπίζουμε και μεις προβλήματα ύπνου. Το παιδί περνάει σίγουρα μια φάση ανάπτυξης και μιας και θέλει να σηκωθεί να περπατήσει.Διάβασα και γω το βιβλίο και εφάρμοσα όσα λέει.Στην αρχή όλα πήγαν καλά και το μωράκι μας κοιμόταν συνεχόμενα. Κάποια στιγμή αρρώστησε και φυσικά δεν μπορούσα να μην το πάρω αγκαλίτσα, αφού το ένιωθα να υποφέρει. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεμάθει και να ζητάει πάλι την αγκαλιά της μαμάς. Επίσης αυτό που κάνει τελευταία όταν ξυπναέι είναι να σηκώνεται όρθια και να πιάνεται από το κάγκελο της κούνιας. Μετά από αλλεπάλληλα σηκώματα και αφού προσπαθούμε να την μάθουμε να κοιμάται στην κούνια της, καταλήγουμε με τον άντρα μου να την παίρνουμε στο κρεβάτι μας, όπου φυσικά κοιμάται σερί και είναι πολύ χαρούμενη. Από τη μια θέλω το παιδί μου να εκπαιδευτεί στον ύπνο και από την άλλη δεν θέλω με τίποτα να τραυματίσω την ψυχούλα της, αφού η δική της ηρεμία και γαλήνη είναι πάνω απ όλα. Ελπίζω να μεγαλώσει λίγο ακόμη και να μάθει πιο εύκολα! Ευχαριστώ πολύ το site eimai.mama.gr για το χώρο που δίνει σε όλες τις μανούλες να εκφραστούν και να νιώσουν πιο κοντά με το να μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα!
Μπαίνω σε αυτήν την παρέα, που έφτιαξε η ολίβια, κάθε πρωί με το καφεδάκι μου μεχρι να αρχισω τις δουλειες γιατί πραγματικά έχω μάθει πάρα πολλά και βρίσκω ενδιαφέρον το να μαθαίνει κανείς από την εμπειρία άλλων. σήμερα όμως που διάβασα όλα τα σχόλια για το συγκεκριμένο άρθρο πραγματικά είπα θέλω να τρέξω μακριά και να μην ξαναμπω στο σαιτ το συγκεκριμένο. γράφω με πραγματική θλίψη γιατι μόλις διαπίστωσα ότι υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν για να βγάλουν χολή και όχι για να συμβουλεύσουν όποιον ζητά ββοήθεια ή απλά θέλει να μοιραστεί κάτι που έζησε.απωθημένα, κόμπλεξ, κακίες, ποιος τα έχει ανάγκη αυτα; νομίζω η λέξη κριτική σε αυτό το φορουμ πια έχει χάσει τη σημασία της και έχει αντικατασταθεί από απλό ξεκατίνιασμα. αγαπητη ολίβια θλίβομαι πραγματικά γιατί νομίζω ότι δεν ήταν αυτός ο στόχος σου όταν έφτιαξες αυτό το φορουμ και ξέρω από όσα έχεις γράψει ότι απέχεις κατά πολύ από όλο αυτό.εύχομαι να μη χρειαστεί να ξαναδιαβάσετε τέτοιου είδους σχόλια όπως τα παραπάνω. εγώ είναι σίγουρο πως από εδώ και στο εξής θα διαβάζω μόνο τα κείμενα και όχι τα σχόλια. με εκτίμηση μια απλη μαμα.
Φωτεινή ενα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ από μένα που έψαξες και βρήκες λύση στο πρόβλημά σου.Αυτό και μόνο δείχνει πόσο νοιάζεσαι για το παιδί σου.Την μέθοδο αυτή είχα ακολουθήσει και γω όταν χρειάστηκε,μετά από συμβουλή παιδοψυχολόγου.Ναι έκλαψαν κάποιες φορές τα παιδιά μου και έκλαιγα και γω έξω από το δωμάτιό τους,αλλά δεν σπάραξαν ουτε έκαναν εμετό.Την επόμενη μέρα λιγότερο και την τέταρτη πέμπτη μέρα...τίποτα.Δεν τους άφησε κανένα τραύμα σε πληροφορώ,ήταν και είναι ήρεμα,η μεγάλη βγαίνει από την εφηβεία και τα μικρότερα είναι στην εφηβεία.ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα.Ήρεμα και φυσιολογικά πράγματα και έχουμε και πολύ στενή σχέση μαζί τους.Μη φοβάσαι τίποτα λοιπόν.Η αγάπη μόνο σε καλό σε οδηγεί.
Καλημέρα, Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από όλες σας αν άθελα μου σας έθιξα. Δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Ίσως να μίλησα περισσότερο έντονα απ' ότι θα έπρεπε, ίσως να παρασύρθηκα λίγο. Τίποτα δεν έγινε εσκεμμένα όμως, αυτό είναι σίγουρο! Να είστε όλες καλά κ να χαίρεσται τα μωράκια σας!!! Ελπίζω να κοιμούνται καλά ;-) κ να ξυπνάνε χαρούμενα!!
ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΟΥ ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ....ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ 45ΜΗΝΩΝ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΝΤΙΝΩΝ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΥ ΚΟΒΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΡΘΡΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΟΧΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΕΙ...ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΞΥΠΝΑΜΕ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΑΙ ΑΦΟΥ ΝΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΛΙΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ....ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΝ ΗΡΕΜΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΑΙ.ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ...ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΥΠΝΙΕΣ ΟΜΩΣ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ.ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ ΚΑΜΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ.ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΥΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑΧΟΥΜΕ
Έχετε δει ποτέ ένα νήπιο που να δείχνει από τη φύση του συμπονετικό για τους άλλους και να νοιάζεται για τα αισθήματα των άλλων; Που να είναι συνεργάσιμο και να μην απαιτεί διαρκώς το δικό του τρόπο; Οι πιθανότητες είναι ότι οι γονείς του το κρατούσαν αγκαλιά πολύ από μικρό και το πήγαιναν παντού μαζί τους, είναι πιο πιθανό να θήλασε για καιρό, να κοιμόταν μαζί ή κοντά στους γονείς του και πιθανόν να το ενθάρρυναν από νωρίς να παίζει έξω με άλλα παιδιά. Όλα αυτά σύμφωνα με νέα δεδομένα από έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame στις ΗΠΑ. Τρεις νέες σχετικές έρευνες από τον καθηγητή Darcia Narvaez δείχνουν σχέση ανάμεσα στους τρόπους ανατροφής παιδιών που εφάρμοζαν οι αρχέγονες ανθρώπινες κοινότητες (το 99% της ανθρώπινης ιστορίας) και καλύτερη ψυχική υγεία για τα παιδιά, περισσότερη ενσυναίσθηση και ανάπτυξη ηθικής συνείδησης, και υψηλότερη νοημοσύνη στα παιδιά. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι ρίζες της ηθικής μας λειτουργίας βρίσκονται στην αρχή της ζωής μας, στην βρεφική ηλικία, και επηρεάζονται βαθιά από την συναισθηματική ποιότητα στην υποστήριξη από την οικογένεια και την κοινότητα», αναφέρει ο Narvaez, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάπτυξη του συναισθήματος, της ηθικής και του χαρακτήρα των παιδιών. Στις τρεις μελέτες περιλαμβάνεται μια μελέτη παρατήρησης για τις πρακτικές των γονιών παιδιών τριών ετών, μια προοπτική έρευνα που συνδέει διαφορετικούς τρόπους ανατροφής με το επίπεδο ψυχικής υγείας των παιδιών και μια μελέτη σύγκρισης πρακτικών των γονιών ανάμεσα σε μητέρες στις ΗΠΑ και σε μητέρες στην Κίνα. «Ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σήμερα στις δυτικές χώρες ολοένα αυξανόμενα τα στερεί από πρακτικές που οδηγούν σε ψυχική ευεξία και σε αίσθημα ηθικής», λέει ο καθηγητής Narvaez. Ο καθηγητής έχει αποκρυσταλλώσει 6 χαρακτηριστικά στην ανατροφή των παιδιών που ήταν συχνά στους μακρινούς μας προγόνους: 1. Άφθονη, θετική επαφή, σωματική, σχεδόν συνεχές κράτημα του παιδιού, αγκαλιά και κουβάλημα 2. Έγκαιρη και κατάλληλη απόκριση του γονιού στα σημάδια ανησυχίας και στο κλάμα του βρέφους. Δεν μπορείς να κακομάθεις ένα βρέφος, μόνο να το αμελήσεις. Είναι σημαντικό να συντονιζόμαστε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παιδιού μας πριν αυτό γίνει ανήσυχο και ελευθερωθεί μια καταιγίδα τοξικών χημικών στον εγκέφαλό του. «Θερμή φροντίδα, κατάλληλη, άμεση, με αλληλεπίδραση αφήνει τον εγκέφαλο του παιδιού ήρεμο σε χρόνια που αυξάνεται ραγδαία σε όγκο, σε συνδέσεις νευρώνων, σε χρόνια που σχηματίζεται, παίρνει μορφή η προσωπικότητα του καθενός και ο τρόπος απόκρισης στον κόσμο», λέει ο Narvaez. 3. Θηλασμός, ιδανικά για 2 με 5 χρόνια. Το μητρικό γάλα παρέχει τα «τούβλα» που λείπουν, σε ορμόνες, ένζυμα, αντισώματα και κύτταρα, από ένα γεννημένο ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού και έναν ανώριμο αλλά ραγδαία αναπτυσσόμενο εγκέφαλο. 4. Παροχή φροντίδας από πολλά πρόσωπα στα πλαίσια της κοινότητας: ο περίγυρος του παιδιού γεμάτος με αγαπημένα πρόσωπα, θείες, γιαγιάδες κλπ που επίσης αγαπούν και φροντίζουν το παιδί. 5. Ελεύθερο, ανεμπόδιστο παιχνίδι με άλλα παιδιά ποικίλων ηλικιών, συνομιλήκων αλλά και μεγαλύτερων. Έρευνες δείχνουν ότι παιδιά που δεν έχουν την ευκαιρία να παίζουν συχνά με άλλα παιδιά είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν προβλήματα πνευματικής υγείας και έλλειψη προσοχής – υπερκινητικότητα. 6. Φυσική γέννα, που παρέχει στις μητέρες την ορμονική ένεση που τις δίνει ενέργεια να αναλαμβάνουν ενεργά τον ρόλο τους και να φροντίζουν το νεογέννητό τους. Οι ΗΠΑ εμφανίζουν έντονη πτωτική τάση σε όλες τις παραπάνω γονεικές συμπεριφορές και συνθήκες ανατροφής των παιδιών. Αντί να δίνουμε στα μωρά αγκαλιά, τα βρέφη παροτρύνονται να «ανεξαρτητοποιούνται» από τους γονείς τους από ημερών, να ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους στην κούνια, στο ρηλάξ, με άψυχα παιχνίδια, με υποκατάστατα της μητρικής θηλής όπως η πιπίλα και τα μπιμπερό, σε καροτσάκια και ακόμα και μπροστά σε μια τηλεόραση. Οι γονείς θεωρούν ότι θετικές αξίες ανατροφής είναι να αφήνεις το μωρό να κλαίει για να «συνηθίσει» ή να «σκληραγωγηθεί», να έχεις το μωρό να κοιμάται μόνο του για πολλές ώρες μακριά από τους γονείς του, να παίζει μόνο του για ώρα με τα παιχνίδια του κλπ. Λίγες μητέρες θηλάζουν το παιδί έως ενός έτους, μεγάλες οικογένειες με κοντινούς συγγενείς έχουν εκλείψει, ενώ το ελεύθερο παιχνίδι με άλλα παιδιά έχει για τα νήπιά μας σχεδόν εξαφανιστεί από την δεκαετία του ’70. Είναι άσχετη με όλα τα παραπάνω η επιδημική αύξηση των παιδιών με αυτιστικού τύπου διαταραχές, υπερκινητικότητα ή κοινωνικές δυσκολίες; «Αντιλήψεις και πρακτικές μη υγιείς για το μεγάλωμα των παιδιών έχουν γίνει το σύνηθες, το επικρατές, όπως η χρήση ξένου γάλακτος για βρέφη, η απομόνωση των βρεφών στα δωμάτιά τους, ή η πεποίθηση ότι αν ανταποκριθείς έγκαιρα σε ένα μωρό που ανησυχεί και «γκρινιάζει», κινδυνεύεις να το «κακομάθεις»», λέει ο Narvaez. “H συναισθηματική ευεξία των παιδιών στην Αμερική έχει χειροτερεύσει τις τελευταίες δεκαετίες: επιδημικοί αριθμοί παιδιών με άγχος και κατάθλιψη, με επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά, με έλλειψη ηθικής ωρίμανσης, συναίσθησης και ικανότητας δημιουργίας βαθιάς σχέσης. Όλα αυτά με ανησυχούν πολύ ως επιστήμονα με ειδίκευση στην ηθική ανάπτυξη των παιδιών», αναφέρει ο Narvaez. «Παιδιά που δεν λαμβάνουν την συναισθηματική ανατροφή που χρειάζονται κατά τα πρώτα κρίσιμα χρόνια της ζωής τους γίνονται πιο εγωκεντρικά, κλεισμένα στο καβούκι τους. Δεν διαθέτουν τους απαραίτητους μηχανισμούς έκφρασης συναισθημάτων και συμπόνιας στον ίδιο βαθμό με παιδιά που ανατράφηκαν σε θερμό οικογενειακό περιβάλλον, γεμάτο αλληλεπίδραση και ανταπόκριση.» Πηγή: www.sciencedaily.com Μετάφραση/ Σχολιασμός: Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2011 Τα βρέφη που αφήνονται να κλαίνε παραμένουν δυστυχή μέρες μετά καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες παραμένουν ψηλά Μην γελιέστε. Τα βρέφη συνεχίζουν να είναι δυστυχισμένα ώρες μετά από κλάμα καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά, αλλά απλά παραμένουν «ήσυχα», σύμφωνα με νέα έρευνα. Πρόκειται για στιγμές αγαλλίασης για πολλούς γονείς, όταν ένα βρέφος που έως τώρα έκλαιγε τελικά «μαθαίνει» να πέφτει για ύπνο και να παραμένει εκεί χωρίς να βγάζει ήχο. Αλλά οι μητέρες και οι γονείς δεν θα πρέπει να μουδιάζουν σε μια εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, επειδή το παιδί τους στην πραγματικότητα είναι πιθανό να είναι ακόμα αναστατωμένο. Έρευνα κατέδειξε ότι τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά σε βρέφη που κλαίνε, ακόμα και ημέρες ολόκληρες αφότου έχουν φαινομενικά «μάθει» να «ηρεμούν» από μόνα τους. Με άλλα λόγια, το παιδί είναι ακόμα δυστυχισμένο αλλά απλά έχει μάθει να παραμένει σιωπηλό και να μην το εκφράζει. Η έρευνα αυτή έρχεται να ανάψει την διαμάχη σχετικά με τα υπέρ και τα κατά της τεχνικής του ελεγχόμενου κλάματος – το να αφήνεις βρέφη που δεν ησυχάζουν να ησυχάσουν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο. Οπαδοί της ρουτίνας, όπως η ειδική στην παιδική φροντίδα Gina Ford, υποστηρίζουν ότι εάν τα βρέφη κλαίνε κατά την διάρκεια ωρών που υποτίθεται ότι πρέπει να κοιμούνται, τότε δεν θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε και να τα παίρνουμε αγκαλιά. Άλλοι πάλι, όπως η ειδικός στην παιδική φροντίδα Sheila Kitzinger, λένε ότι οι μητέρες θα πρέπει να καθοδηγούνται από το ένστικτό τουςκαι όχι από «προληπτικές ρουτίνες». Πολλά από τα βρέφη, που είχαν ηλικία μεταξύ τεσσάρων μηνών και δέκα μηνών, είχαν πρόβλημα να μπουν σε μια ρουτίνα ή να καθησυχαστούν χωρίς εξωτερική παρέμβαση και παρηγοριά από τους γονείς τους. Κατά την διάρκεια της έρευνας τοποθετήθηκαν στο κρεβάτι τους και αφέθηκαν να καθησυχαστούν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο, και υπολογίσθηκε η διάρκεια του κλάματός τους. Οι μητέρες τους παρέμειναν στο δωμάτιο αρκετά κοντά ώστε να ακούνε το κλάμα τους αλλά δεν τους επιτράπηκε να πάνε στα παιδιά τους. Μετρήθηκαν τα επίπεδα κορτιζόλης και στις γυναίκες και στα βρέφη κατά την πρώτη νύχτα της έρευνας και κατά την τρίτη. Μέχρι την τρίτη νύχτα, τα βρέφη έκλαιγαν λιγότερο πριν πέσουν για ύπνο. Ωστόσο, τα επίπεδά τους στο αίμα σε κοριζόλη παρέμεναν υψηλά, σύμφωνα με την αναφορά του περιοδικού Early Human Development. Σε αντίθεση, οι μητέρες ξεκίνησαν την πρώτη νύχτα με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, αλλά έως την τρίτη μέρα τα επίπεδα αυτά είχαν πέσει στο σώμα τους, υποδεικνύοντας ότι είχαν χαλαρώσει επειδή το βρέφος τους σταμάτησε να κλαίει. Η Wendy Middlemiss, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, λέει: «Παρόλο που τα βρέφη δεν επέδειξαν κανένα σημάδι στην συμπεριφορά τους ότι βίωναν στρες και ανησυχία κατά την μετάβαση στον ύπνο, συνέχισαν να βιώνουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ορμονών του στρες.» «Συνολικά, η εξωτερική έκφραση στρες στα μωρά εξαλείφθηκε με την «εκπαίδευση ύπνου». Ωστόσο, το στρες παρέμενε εκεί και συνεχιζόταν, δηλαδή τα βρέφη δεν «μάθαιναν» πώς να διαχειρίζονται εσωτερικά τέτοιες εμπειρίες μη ανταπόκρισης και ανησυχίας, αλλά συνέχιζαν να βιώνουν άγχος χωρίς να το δείχνουν». Οι ίδιοι ερευνητές πρόκειται να επεκτείνουν το θέμα με διενέργεια μεγαλύτερης έρευνας, ώστε να δουν αν και πότε τελικά πέφτουν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες με τον χρόνο, ενόσω τα βρέφη μαθαίνουν να ανταπεξέρχονται στον μοναχικό ύπνο. Η Siobhan Freegard υποστηρίζει: «Δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χρησιμοποιείται το ελεγχόμενο κλάμα – αλλά όλα είναι θέμα ισορροπίας. Εάν έχεις άδεια μητρότητας στο πρώτο παιδί και μπορείς να ξαπλώσεις όμορφα και να θηλάσεις το μωρό σου στο κρεβάτι, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικά από το να είσαι μια μητέρα χωρίς σύντροφο που πρέπει και να δουλέψει γιατί αλλιώς κανείς δεν θα έχει φαγητό.» «Πολλές μητέρες έχουν λάβει οδηγίες και συμβουλές να εφαρμόσουν το ελεγχόμενο κλάμα, αλλά τους προκάλεσε μεγαλύτερο στρες από το να παίρνουν το μωρό τους αγκαλιά έως ότου το παιδί ωριμάζει φυσικά με τον καιρό. Αλλά υπάρχουν και μητέρες που βρήκαν ότι το ελεγχόμενο κλάμα ήταν κάτι βραχύ, οξύ και επιτυχημένο». Πηγή: Fiona Macrae, www.dailymail.co.uk, 24/05/2012 Σχολιασμός: Η αρχή της ανθρώπινης ζωής είναι η πιο σημαντική και κρίσιμη περίοδος. Στον εύθραυστο και αναπτυσσόμενο καινούργιο οργανισμό γίνεται μια μάχη κάθε στιγμή ανάμεσα σε δύο συστήματα, δύο φιλοσοφίες, δύο κατευθύνσεις λειτουργίας του μυαλού και του σώματος: το σύστημα των ορμονών του άγχους και της απομόνωσης, όπως η κορτιζόλη, και το σύστημα των ορμονών της αγάπης, της σύνδεσης και της χαλάρωσης, όπως η ωκυτοκίνη. Το ποιο σύστημα κερδίζει θα κρίνει τα πάντα στα χρόνια που θα έρθουν, στην διάρκεια της ζωής αυτού του ανθρώπου, ακόμα και τον τρόπο που λειτουργεί και αισθάνεται στα 80 του. Και μια ερώτηση/ διαπίστωση: Το πόσο παθολογική είναι η αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου για την βρεφική ηλικία φαίνεται από το γεγονός ότι τέτοιου είδους μελέτες μπορούν να γίνονται κανονικά και να εγκρίνονται από επιτροπές Ηθικής. Πως μπορεί κανείς να επιτρέπει να υφίστανται ανθρώπινα βρέφη τέτοιο «πείραμα»; Δυστυχώς πρέπει να γίνουν και άλλες πολλές παρεμφερείς έρευνες πάνω σε πολλά δυστυχή βρέφη ώστε τελικά να απαγορευτούν και να προκύψει επίσημη επιστημονική σύσταση ενάντια στην εφαρμογή τέτοιων πρακτικών από τους γονείς στην πραγματική ζωή. Το κλάμα είναι η πρώτη φωνή και επικοινωνία του μικρού ανθρώπου. Αν το φιμώσουμε και το στρέψουμε προς τα μέσα, είναι πιθανό να μην κοιμόμαστε καθόλου ήσυχοι κάπου μακριά στο μέλλον. Μετάφραση/ Σχολιασμός: Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2012
Συμφωνώ απόλυτα, ως εκπαιδευτικός με 20ετή εμπειρία και ως μητέρα!
Μαμά Φωτεινή είσαι υπέροχη. Ναι, όλα τα πράγματα είναι καλά αρκεί να τα επιλέξεις μόνος σου, σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια και τις δικές σου αντοχές. Και το δικό σου τρόπο ζωής.... Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα, μόνο που εσένα σου αρέσει με ζάχαρη και μένα σκέτη... Τι να κάνουμε δηλαδή τώρα; (Και νέες μανούλες, μην ακούτε καμμιά κριτική. Ακούτε απόψεις, γνώμες, αλλά όχι κριτική. Είναι πολύ έυκολη....)
Υ.Γ. Να μου ζήσεις Φωτεινούλα με το συμπλήρωμά σου! Σε βρίσκω κυρία...(πάντως φοβερό να φτάνεις στο να πρέπει να εξηγείς τι δουλειά κανεις εσύ κι ο άντρας σου για να μη σε πυροβολάνε...)
ειμαι εξαλλη με το να βλεπω τετοια σχολια...κανεις δεν μπορει να κρινει καμια μανουλα...Φωτεινη μου και εγω μαζι σου κ εγω ειχα προβληματα με την πριγκιπισσα μου στο θεμα του υπνου κ το συγκεκριμενο βιβλιο με βοηθησε παρα πολυ....Η καθε μανουλα κανει οτι καλυτερο για το παιδακι της μην ακους κανενα κ συνεχισε ετσι κ οπως λεει κ η παιδιατρος μας εγω ναι θα σου δωσω καποιες συμβουλες σαν την δικο σου το ενστικτο κανενα εσυ μονο ξερεις τι ειναι καλυτερο για το παιδακι σου :))
Μπραβο antonia,ωραιο το κειμενο σου,δινει πολλες πληροφοριες,αλλα στο τελος μας τα χαλασες....δεν εχασες την ευκαιρια και συ να κρινεις τη μαμα φωτεινη οτι δεν ασχοληθηκε με το θηλασμο και δεν ενημερωθηκε όπως θα επρεπε....αμαν αυτες οι ευκολες κατηγοριες,εκανε αυτο που επρεπε για το παιδι της και αυτο που θεωρησε καλυτερο.Και απο τη στιγμη που το θεωρησε η μανα σωστο...τελειωνουν όλα,ειναι ΣΩΣΤΟ!Ακομα και αν δεν ειχε θηλασει καθολου,παλι σωστη θα ηταν!Οι παιδιατροι,οι γυναικολογοι και ολοι οι επιστημονες μας δινουν τις βασεις,κραταμε αυτο που ταιριαζει στον καθενα μας,διαφορετικα θα ειχαμε ολοι τον ιδιο παιδιατρο και τον ιδιο γυναικολογο. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να κρινετε ετσι ευκολα,για γραψτε και σεις ενα κειμενο για το πως αντιμετωπισατε τον πρωτο χρονο με το παιδι σας...να δουμε τι κραξιμο θα φατε...
Το μόνο που θα σχολιάσω είναι πως Μπράβο που βρηκες αυτο που βολεύει την οικογενειά σου, απλά αντιφασκεις όταν λες πως απο τη στιγμή που βολεύει μια άλλη μανούλα το co sleeping η δικη σου η λύση προτείνεται ως τέλεια και ότι πρέπει οπωσδήποτε οι νέες μανουλες να διαβάσουν το βιβλίο γιατί είναι.. Προσωπική σου γνώμη. Αυτο που μας λείπει είναι παιδεία στις αναρτήσεις μας. Εδω λέμε τις ιστορίες μας. Δεν διαφημίζουμε. Δεν ενθαρρύνουμε επιμένοντας πως αυτό που ταιριάζει σε σένα θα ταιριάζει και σε όλες τις άλλες. Πιστεύω πως το ύφος που υπάρχει στην ιστορία του καθενός προκαλεί την "επίθεση" σχολίων που δέχεται μετα.
Ο ψυχικός κόσμος του μικρού παιδιού δεν είναι τόσο απλός, όσο παλιά νομίζαμε. Αντίθετα, ακόμα και το νεογέννητο έχει μια πολύπλοκη ψυχική δομή. Στην αρχή βρίσκεται η τρομακτική εμπειρία της γέννας. Το τραύμα της γέννας ως ένα βαθμό μας διαμορφώνει ως προς τον τρόπο αντίδρασής μας σε «εχθρικό» περιβάλλον. Λειτουργεί ως αρχέτυπο, μη συνειδητό για τους περισσότερους, όμως βασικό για όλες τις μελλοντικές μας εμπειρίες άγχους. Το τραύμα της γέννας είναι τόσο πιο οδυνηρό, όσο πιο «αφύσικη», «βεβιασμένη» ήταν αυτή. Υπάρχει ιδιαίτερα σε εκείνα τα μωρά που δεν βγήκαν στον κόσμο στην ώρα τους, όταν «ήθελαν», αλλά καθυστερημένα ή εσπευσμένα και με εξωτερική παρεμβολή, δηλαδή συχνά με αναίτια ιατρικοποίηση του τοκετού. Πως είναι ο ψυχικός κόσμος ενός μωρού που βγαίνει για πρώτη φορά έξω στον κόσμο; Σύμφωνα με τον D. W. Winnicott, διάσημο παιδίατρο και παιδοψυχίατρο του 20ου αιώνα, αυτό που λέμε μωρό δεν υπάρχει. Από την στιγμή της γέννας κι έπειτα, το μωρό δε μπορεί να διαχωριστεί από τη μητέρα του, από το άμεσο περιβάλλον του. Αρχικά το άτομο δεν είναι μία, ανεξάρτητη μονάδα. Υπάρχει μόνο η δυάδα μητέρας – βρέφους, μία, ενιαία μονάδα. Η προσωπικότητα του μωρού δεν ξεκινάει ως ολόκληρη, αυτονομημένη. Κατά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής το μωρό δεν έχει επίγνωση της ατομικότητάς του, του εαυτού του, με όριο σαφές από το περιβάλλον του. Το χεράκι του, το στήθος της μαμάς, η αγκαλιά της μαμάς, αποτελούν κομμάτια ενός ενιαίου κόσμου, που μόνο μετά τους έξι μήνες αρχίζει να διαχωρίζεται σε «εσωτερικός» και «εξωτερικός». Μόνο στο μεταγενέστερο αυτό στάδιο, το μωρό μας δείχνει μέσα από το παιχνίδι του ότι μπορεί να κατανοήσει πως έχει πράγματα «μέσα» του και πράγματα, πρόσωπα που έρχονται από «έξω». Κατά τους πρώτους έξι μήνες λοιπόν της ζωής, η πρώιμη συναισθηματική ανάπτυξη του μωρού, πριν αυτό συνειδητοποιήσει τον εαυτό του (άρα και τους άλλους) ως ολόκληρο άτομο (άρα και τους άλλους ως ολόκληρα άτομα), είναι ζωτικά σημαντική: προβλήματα εδώ ανοίγουν το δρόμο για την ψυχοπαθολογία των ψυχώσεων αργότερα. Η ψυχώσεις έχουν την αρχή τους σε διαταραχή στην συναισθηματική ανάπτυξη που προκύπτει πριν το παιδί έχει ξεκάθαρα αποκτήσει την αίσθηση ενός ολόκληρου ατόμου, ικανού για ολοκληρωμένες σχέσεις με άλλα ολόκληρα άτομα. Πως λοιπόν προάγεται η ψυχική υγεία αυτής της εύθραυστης, ατελούς ύπαρξης; Η ψυχική υγεία ενός παιδιού προάγεται κατά την ενασχόληση της μητέρας του με την συνεχή φροντίδα του. Η μητέρα προσφέρει μια αρκετά καλή φροντίδα στο βρέφος – δε μιλάει κανείς για τελειότητα – σε αυτά τα πρώιμα, κρίσιμα στάδια. Απαντάει έγκαιρα, ευαίσθητα, κατάλληλα και με συνέπεια στις ανάγκες του, στο κλάμα του. Αγαπάει με φυσικό τρόπο, αγκαλιάζοντας, χαιδεύοντας, δίνοντας το στήθος της αδιαπραγμάτευτα. Αφήνει το μωρό να κυριαρχεί, προσαρμόζεται ενεργά και απόλυτα στο μωρό της. Προσφέρει πράγματα στον κατάλληλο για το μωρό τόπο και χρόνο. Δεν βάζει αυθαίρετους κανόνες ποσότητας και συχνότητας ταίσματος, αλλά ακούει το μωρό της, ώστε τελικά η δυάδα βρίσκει, αργά ή γρήγορα, ένα ρυθμό, ένα βασικό μοτίβο ταίσματος και γενικότερης φροντίδας που βολεύει. Η μητέρα είναι αρκετά χαλαρή, φυσική. Αφοσιώνεται απλά στο παιδί της, αρκεί να της επιτρέπεται αυτό από τους γιατρούς και το άμεσο περιβάλλον της, να της επιτρέπεται να δρα όπως νιώθει, με τον δικό της τρόπο, δηλαδή με τον τρόπο του μωρού. Γίνεται βιολογικά συντονισμένη στην σπουδαία δουλειά του ειδικού προσανατολισμού στις ανάγκες του παιδιού της. Για να συναντήσει αυτές τις ανάγκες, ευαισθητοποιείται τόσο ώστε να αισθάνεται τον εαυτό της στη θέση του μωρού. Βλέπει πότε το μωρό της είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο, δεν βιάζεται, δεν εκβιάζει. Προσφέρει προσεκτικά καινούργια ερεθίσματα, με φειδώ, και σύμφωνα με την κάθε φορά ικανότητα του μωρού της να τα αντιμετωπίσει. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τι πρέπει να κάνει – καλύτερα από γιατρούς, άλλους ειδικούς, συγγενείς και φίλους. Δε χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα έξυπνη ή διαβασμένη. Απλά στοργική, αφοσιωμένη. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάει το παιδί της να σχηματίσει σταδιακά ένα όριο ανάμεσα στον εαυτό του και την εξωτερική πραγματικότητα, ακόμα-ακόμα να σχηματίσει την ίδια την ιδέα της εξωτερικής πραγματικότητας. Με αυτόν τον τρόπο επίσης προλαμβάνει μορφές άγχους που μπορεί να εκδηλωθούν σε αυτήν την ηλικία και που στην ενήλικη ζωή είναι πιθανό να εμφανιστούν μέχρι και ως ψυχώσεις, παράνοια, τρέλα. Η διαδικασία απλοποιείται τα μέγιστα όταν το μωρό φροντίζεται από ένα πρόσωπο, με μία τεχνική φροντίδας. Η «μονοτονία», η σταθερότητα στον τρόπο που η συγκεκριμένη μαμά αγκαλιάζει, παρηγορεί, ταίζει, είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξουν οι πόρτες του δυναμικού του συγκεκριμένου μωρού, για να του προσφερθεί πλούτος. Μια ανθρώπινη ύπαρξη πρέπει να φέρνει όλη την ώρα τον κόσμο προς το βρέφος σε μια μορφή κατανοητή για αυτό, απλουστευτική και περιορισμένη, κατάλληλη για τις ανάγκες και τις δυνατότητές του. Για αυτό τον λόγο ένα μωρό δε μπορεί να υπάρξει μόνο του ούτε για λίγα λεπτά ή ώρες, από ψυχολογική και σωματική άποψη έχει πραγματική ανάγκη αρχικά από έναν άνθρωπο να το φροντίζει. Από τη δική μας σκοπιά, στα πρώτα στάδια το μωρό είναι αχόρταγο, άπληστο, εγωκεντρικό, απαιτητικό, μια διαρκής ενόχληση. Έτσι πρέπει να είναι, αρχικά τουλάχιστον οι ανάγκες του είναι απόλυτες! Το μωρό δεν αναγνωρίζει την μαμά ως μαμά. Μικρά κομματάκια από επεισόδια θηλασμού, από πρόσωπα και εκφράσεις, από ήχους γνώριμους και από μυρωδιές, μόνο σιγά – σιγά συνενώνονται, όπως τα κομμάτια ενός παζλ, για να γίνουν κάποια στιγμή, μετά τους έξι μήνες της ζωής, το ζωντανό πλάσμα που λέγεται μητέρα. Ο πρώτος ισχυρός σύνδεσμος που το μωρό δημιουργεί με ένα εξωτερικό αντικείμενο είναι με το στήθος της μάνας του. Από ψυχολογική άποψη το βρέφος παίρνει το στήθος της μάνας του ως κομμάτι του εαυτού του, αλλά και η μητέρα δίνει το γάλα της στο μωρό της ως κομμάτι του εαυτού της. Ένα μωρό που δεν έχει ένα σταθερό πρόσωπο να το φροντίζει, δηλαδή να μαζεύει τα διάσπαρτα «κομμάτια» του, ξεκινάει τη ζωή με μια αναπηρία στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του. Η αλλαγή έρχεται αργότερα, από το τέλος του πρώτου χρόνου κι έπειτα. Ο ρόλος της μαμάς, των γονιών, αλλάζει όσο περνάει ο καιρός. Χαρακτηριστική λειτουργία της μητέρας ενός μωρού που μεγαλώνει είναι να παρέχει σταδιακή αποτυχία στην άμεση απόκριση, σύμφωνα με την αναπτυσσόμενη ικανότητα του δικού της παιδιού να επιτρέπει, να ανέχεται αυτήν την ανεπάρκεια. Πιο απλά, ο γονιός ανταποκρίνεται άμεσα στο κλάμα του νεογέννητου, αλλά στο δίχρονο παιδί του έχει διαφορετικό ρόλο, να διδάσκει κανόνες και όρια, να μην παρηγορεί απλά άμεσα το κλάμα του. Να χαλαρώνει το δίχτυ προστασίας. Να αφήνει το παιδί να βιώσει, όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, και να διαχειριστεί σιγά-σιγά από μόνο του τη ματαίωση, το θυμό, τα δυσάρεστα συναισθήματα. Να το απαγκιστρώσει από την πλάνη ότι το περιβάλλον του θα προσαρμόζεται για πάντα ενεργά σε αυτά που εκείνο θέλει, προετοιμάζοντάς το έτσι να ανοιχτεί στον έξω κόσμο, στο νηπιαγωγείο, εκεί όπου η μητέρα θα λείπει, εκεί που οι κανόνες τίθενται έξω από αυτό. Να αποφεύγει την υπερπροστασία και την υπερβολική παρεμβατικότητα. Το παιχνίδι είναι μια απλή και ευχάριστη δραματοποίηση της ζωής στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Και τότε όμως, το παιδί χρειάζεται ένα αγαπημένο του πρόσωπο να είναι κοντά στο παιχνίδι του. Η μαμά που χειρίζεται σωστά το νήπιό της αποσύρεται, μέσα πάντα στο οπτικό του πεδίο, σταματά να το βοηθάει δίνοντας, μόνο παρευρίσκεται, έτοιμη να λάβει. Στο παθολογικό άκρο βρίσκεται το παιχνίδι που περιέχει άρνηση του εσωτερικού κόσμου, ένα παιχνίδι που γίνεται καταναγκαστικό, χωρίς αλληλεπίδραση, βίαιο, οδηγούμενο από άγχος και καθαρά αισθητηριακό. Η απόλυτη εξάρτηση δίνει σιγά – σιγά, στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, τη θέση της στην απόλυτη ανεξαρτησία. Ο σύγχρονος όμως τρόπος ζωής, οι ανάγκες των ενηλίκων, οι κοινωνικές αντιλήψεις για την πρώτη παιδική ηλικία και η συστηματική περιθωριοποίηση της πρώτης παιδικής ηλικίας, οδηγούν τους γονείς σε πρακτικές και αντιλήψεις επιζήμιες για το βρέφος και το μικρό παιδί: να αποφεύγουμε να το αγκαλιάζουμε, να φροντίζουμε μόνο τις βασικές του ανάγκες – φαί, άλλαγμα, ύπνο – , να μην του μιλάμε ιδιαίτερα, να μην παίζουμε μαζί του ώστε να μην το «κακομάθουμε», να το αφήνουμε να κλάψει για να αρχίσει να «συνηθίζει» τον σκληρό έξω κόσμο, να το αφήνουμε στην φροντίδα άλλων ατόμων από τις πρώτες εβδομάδες και μήνες της ζωής του, να εφαρμόζουμε αυθαίρετα, επιβαλλόμενα από εμάς ωράρια φαγητού και ύπνου, να επιμένουμε σε άκαμπτη, επιβαλλόμενη από τις δικές μας ανάγκες φροντίδα και ρουτίνα. Επιζητούμε πρόωρα την ανεξαρτητοποίηση του μικρού μας. Δυσκολευόμαστε ως γονείς να αναλάβουμε τον «παθητικό» αρχικά ρόλο στην φροντίδα του μωρού, τον επιστημονικά αποδεδειγμένο ως απαραίτητο για την ψυχική του ισορροπία. Το άγχος στα βρέφη και μικρά παιδιά είναι συχνά αποτέλεσμα των παραπάνω πρακτικών και μπορεί να εκφραστεί με δύο ακραίους και εκ διαμέτρου αντίθετους τρόπους: την απληστία και την καταστολή. Και στους δύο η όρεξη – κυρίαρχα για φαγητό αρχικά, για αλληλεπίδραση και παιχνίδι αργότερα – μετατρέπεται σε κομμάτι της άμυνας του παιδιού ενάντια στο άγχος και την κατάθλιψη. Από τη μια έχουμε το μικρό παιδί που φαίνεται «άπληστο», που συνέχεια ζητά φαγητό, που δεν φτάνει εύκολα σε κορεσμό, που συνεχώς αναζητεί τους γονείς του ή καινούργια ερεθίσματα – αισθάνεται ανασφάλεια και ψάχνει συνεχώς κάτι που έχει χάσει. Από την άλλη έχουμε το μικρό παιδί που φαίνεται «κατασταλμένο», που κλείνεται στον κόσμο του, δεν ενοχλεί, δεν απαιτεί, δεν έχει όρεξη για φαγητό, δεν λαχταράει να παίξει, μοιάζει ήσυχο, υπερβολικά εύκολο να το χειριστείς. Τα υγιή μωρά κλαίνε, δεν εισπράττουν όλη την ώρα καλόβολα, δεν περνούν απαρατήρητα, έχουν δικό τους θέλω, στην πραγματικότητα είναι ζόρικα, απαιτητικά, «πρόβλημα», “a trouble”. Η πρώιμη παχυσαρκία, όπως και η ανορεξία και οι δυσκολίες σίτισης, μπορεί να κρύβουν πίσω τους σημαντικό άγχος στην ψυχή του παιδιού. Η αφορμή για τέτοιο άγχος μπορεί να είναι η γέννηση ενός νέου παιδιού, ο απότομος απογαλακτισμός, ο αποχωρισμός από τους γονείς, η ένταση στο σπίτι ή απλά η συστηματική μη ανταπόκριση στις ανάγκες του . Από την αρχή της ζωής μας η συμπεριφορά μας ως προς το φαγητό ταυτίζεται με την συμπεριφορά μας ως προς έναν άλλον άνθρωπο, έτσι που οι διάφορες διαταραχές στο φαγητό σχετίζονται με τις διαταραχές στη σχέση του παιδιού με τους άλλους ανθρώπους. Αν θέλει κανείς να περιγράψει ένα παιδί, μπορεί να παρατηρήσει τις στοματικές του ενασχολήσεις και συνήθειες: στήθος, φαγητό, μπιμπερό, πιπίλα.. Τότε θα βρει αμέσως στοιχεία για τον υγιή ή όχι συναισθηματικό του κόσμο. Πολλές φορές τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη να κάνουν ένα βήμα πίσω, να παλινδρομήσουν, να επιστρέψουν παροδικά σε βρεφικές συμπεριφορές. Η αδιάκοπη ωρίμανση προς τα εμπρός τα κουράζει, τα τρομάζει. Οι γονείς είναι καλό να κατανοούν αυτά τα διαστήματα «βρεφικής» συμπεριφοράς των παιδιών τους, να τα σέβονται, να τα παραβλέπουν, να μην συγκρούονται για αυτά με τα παιδιά τους. Συμπεριφορές παράξενες, εκκεντρικές, παράπονα για ανύπαρκτα συμπτώματα.. Τα μικρά μας κάποιες στιγμές έχουν την ανάγκη να μας χρησιμοποιούν με εξαρτημένο τρόπο. Επιζητούν την αγκαλιά και την αποδοχή μας πριν ορμήσουν και πάλι προς τον έξω κόσμο, πιο ανεξάρτητα. Θέλουν για λίγο να ανακουφιστούν, να κάτσουν στον πυθμένα, πριν πηδήξουν πάλι προς την κορυφή. Μέσα τους κουβαλούν όχι μόνο την ωριμότητα της συγκεκριμένης τους ηλικίας, αλλά και όλα τα επίπεδα ανωριμότητας που φτάνουν πολύ πίσω, μέχρι την πρωταρχική κατάσταση του μωρού. Τόσο εύκολα παλινδρομούν προς τα πίσω, όσο εύκολα εκτινάσσονται λίγο αργότερα και πάλι προς τα μπρος. Οι ψυχαναλυτές γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην ανάλυση των ψυχώσεων και των νευρώσεων ασθενών, στην παιδική τους ηλικία ανευρίσκονται οι στιγμές που μη ανεκτές ψυχολογικές συγκρούσεις οδήγησαν σε καταπίεση, σε διαταραχή της συναισθηματικής ανάπτυξης του ατόμου και τελικά σε μορφοποίηση συμπτωμάτων. Η μελέτη σχιζοφρενών ασθενών οποιασδήποτε ηλικίας γίνεται συχνά μελέτη της πρώιμης ανάπτυξης τους και του τρόπου που διαμόρφωσαν την σχέση τους με το περιβάλλον τους κατά τους πρώτους μήνες της ζωής. Στα χρόνια από μηδέν έως πέντε θεμελιώνεται η ψυχική μας υγεία. Η ισχυρή σύνδεση με τους γονείς μας βάζει το θεμέλιο λίθο. Στα ίδια χρόνια βρίσκεται δυστυχώς ο πυρήνας των ψυχώσεων και των νευρώσεων. Σύμφωνα με τον Winnicott, η σχιζοφρένεια είναι ένα είδος νόσου περιβαλλοντικής ανεπάρκειας κατά τον πρώτο καιρό στην ανθρώπινη ύπαρξη. To κατάλληλο μέρος για να μελετήσει κανείς την σχιζοφρένεια και την μανιοκατάθλιψη είναι το βρεφικό δωμάτιο. Οι ψυχώσεις γεννιούνται κατά τη θεμελιώδη περίοδο της βρεφικής ηλικίας, ενώ οι νευρώσεις κατά το νηπιακό στάδιο. Ποιος είναι τότε ο ρόλος του παιδιάτρου; Να υποστηρίζει τη μητέρα στο δύσκολο έργο της, χωρίς να παρεμβαίνει αναίτια. Να μην επιβάλλει, να μην εκφοβίζει τη μητέρα να κάνει αυτά που της λένε, πολλές φορές ερχόμενη σε αντίθεση με τα ένστικτά της. Εμείς οι παιδίατροι έχουμε στα χέρια μας ούτε λίγο ούτε πολύ την πρόληψη των ψυχικών ασθενειών, εκείνων που παρατηρούνται στα νοσοκομεία και στα ψυχιατρικά ιδρύματα, μόνο που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ιδέα για την κρισιμότητα του ρόλου μας. Κάποιοι μάλιστα συνεχίζουμε να δίνουμε απαρχαιωμένες οδηγίες σε γονείς μικρών παιδιών, δυσχεραίνοντας την ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη των νέων ανθρώπων! Κάποιοι επίσης μένουμε στο σωματικό μέρος του πράγματος, δεν έχουμε χρόνο για τα ψιλά γράμματα της ψυχολογίας, βολευόμαστε νομίζοντας ότι οι οδηγίες μας δεν έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχή του μικρού ανθρώπου που έχουμε μπροστά μας. Παραβλέππουμε ότι η προφύλαξη ενάντια στην ψύχωση ανήκει στην περιοχή ευθύνης μας. Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC 2010 Το πιπίλισμα του αντίχειρα είναι μια από τις πιο κοινές συνήθειες των μικρών παιδιών. 50 με 85% των παιδιών κάποια στιγμή πιπιλούν τον αντίχειρά τους. Η συνήθεια ξεκινάει από νωρίς και είναι απόλυτα φυσιολογική σε βρέφη και μικρά παιδιά. Μεταξύ 2 και 4 μηνών το βρέφος ξεκινά να γνωρίζει τον κόσμο κιναισθητικά (δηλαδή να ανακαλύπτει τις ιδιότητες των πραγμάτων και των ίδιων του των χεριών μέσα από τις αισθήσεις της αφής, της γεύσης, της όσφρησης και την κίνηση) και εντείνεται το στοματικό στάδιο. Παρατηρεί τα χεράκια του και τα βάζει στο στόμα. Στην ηλικία αυτή η περιοχή του εγκεφάλου του βρέφους που «ασχολείται» με την περιοχή του στόματος και του χεριού είναι τεράστια, καταλαμβάνοντας περιοχή μεγαλύτερη από όση όλο το υπόλοιπο σώμα του και τα πόδια του μαζί! Η διαδικασία αυτή συνιστά βασικό μηχανισμό ανάπτυξης νοητικής, ψυχοκινητικής και γνωστικής για το βρέφος. Με άλλα λόγια, για το βρέφος 4 μηνών είναι τόσο σημαντικό να βάζει την κουδουνίστρα στο στόμα του όσο για το παιδί των 8 ετών είναι σημαντικό να διαβάζει μαθηματικά. Επιπλέον, η ενασχόληση του βρέφους με το στόμα του του δίνει την αίσθηση της ασφάλειας και της σιγουριάς, ενώ το ανακουφίζει από τις ενοχλήσεις των ούλων. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής Οδοντιατρικής, η συνήθεια του πιπιλίσματος του αντίχειρα δεν προκαλεί κανένα μόνιμο ανατομικό πρόβλημα στο στόμα ή στα δόντια εάν δεν συνεχιστεί μετά την ηλικία των 5 ετών. Σύμφωνα με την ίδια Ακαδημία, τα περισσότερα παιδιά σταματούν την συνήθεια από μόνα τους ανάμεσα στις ηλικίες των 2 και 4 ετών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος οι γονείς να ανησυχούν πριν από την ηλικία αυτή, γιατί πρόκειται για μια φυσιολογική συμπεριφορά. Από προσωπική εμπειρία, παιδιά που θηλάζουν για καιρό και απογαλακτίζουν σταδιακά – όχι απότομα, σύμφωνα με τις διεθνείς επιστημονικές συστάσεις, τείνουν να μην αναπτύσσουν επίμονες στοματικές έξεις όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα και η χρήση πιπίλας. Μερικές φορές γονείς φοβούνται τόσο πολύ την συνήθεια αυτή που με την έναρξη του στοματικού σταδίου, σε ηλικία λίγων μηνών, αποτρέπουν το βρέφος να ασχοληθεί με τα χεράκια του και να βάλει αντικείμενα στο στόμα του. Η τακτική αυτή είναι βλαπτική για την ψυχοκινητική ωρίμανση του παιδιού και αυθαίρετα περιοριστική. Άλλες φορές οι γονείς ανησυχούν για «μικρόβια» που μπορεί να φέρνει το μωρό στο στόμα του με τα χεράκια του και με τα αντικείμενα. Είναι όμως φυσιολογικό το βρέφος να έρχεται σε τακτική έκθεση με συνήθη, μη παθογόνα μικρόβια του περιβάλλοντος, που επιπλέον βοηθούν να χτιστεί και η άμυνά του. Πιστεύεται ότι παραμονή ενός μικρού παιδιού παρατεταμένα σε υπερβολικά αποστειρωμένο περιβάλλον μπορεί να είναι βλαπτική, αναστέλλοντας την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού του συστήματος και οδηγώντας πιθανόν σε αυξημένο κίνδυνο για βαριές λοιμώξεις, αλλεργίες ή αυτό-άνοσα νοσήματα. Το μόνο λοιπόν που χρειάζεται μετά τους πρώτους μήνες της ζωής είναι όχι ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, αλλά ένα καθαρό περιβάλλον, με τακτικό πλύσιμο των παιχνιδιών, χέρια και αντικείμενα χωρίς εμφανή βρωμιά. Επίμονο πιπίλισμα του αντίχειρα μετά την ηλικία των 4 με 5 ετών χρήζει διερεύνησης ως πιθανή εκδήλωση άγχους. Στην αντιμετώπιση προσπαθούμε να χειριζόμαστε το παιδί με θετικό και όχι αρνητικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της επιβράβευσης, της απόσπασης προσοχής, των προνομίων, και όχι της επίπληξης και της τιμωρίας. Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2012 και όσο για τον θηλασμό θα μπορούσα να σου παραθέσω ενα σωρό αλλά το μόνο που θα πώ ειναι οτι ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας συστήνει να θηλάζουμε τουλάχιστον για 2 χρόνια αλλά εσύ προτίμησες να διαβάσεις ας το πώ "βιβλία"παρά να ενημερωθείς για τον θηλασμό καλύτερα.
Τα έχω διαβάσει και τα 2 κείμενα του Παπαβέντζη παλιότερα και είχα αγχωθεί πολύ με αυτά που έγραφε, γιατί είπα στον εαυτό μου οτι μάλλον έκανα μαλακία που έγινα μάνα, γιατί δε θα τα καταφέρω ουτε να τα θυμάμαι, ουτε να τα εφαρμόσω κατα γραμμα. (Ηδη όταν τα διάβασα δεν είχα καταφέρει να θηλάσω, φαντάσου ψυχολογία δλδ) Ναι, καλός - χρυσός και άγιος ο Παπαβέντζης και τον σέβομαι τον άνθρωπο, αλλά στη θεωρία όλα καλά είναι. Ο τύπος γράφει αυτά που ιδανικά θα έπρεπε να ισχύουν σε έναν ιδανικό κόσμο. Το σπίτι όμως της καθεμιάς δεν είναι ιδανικό, και μην το ξεχνάμε αυτό.
τι ευκολο να κρινεις καποιον χωρις να εισαι μεσα στο σπιτι του!!!πολλες απο εσας ησασταν απλα υπερβολικες...μαμα φωτεινη κ εγω ειμαι υπερ της πιπιλας κ το να αφηνεις το παιδι λιγο να κλαιει,οχι για πολυ ωρα αλλα για να συνηθησει μονος του.ευτυχως εχω δεν εχω θεματα με τον δικο μου,ειναι πολυ ησυχο μωρο κ κοιμαται μονος του στην κουνια του κ χωρις κουνημα γιατι δεν τον επαιρνα στα χερια κ ουτε συμφωνω φυσικα να κοιμαται μαζι με τους γονεις στο κρεβατι τους.τωρα ο δικος μου ειναι 4.5 μηνων κ θα τον βαλω στο δωματιο του γιατι πρεπει να ανεξαρτητοποιηθει,το συστηνουν κ οι παιδιατροι εδω στο εξωτερικο,τα μωρα πρεπει απο την αρχη να κοιμουνται μονα τους.κ καλα κανεις κ δεν ακους κανεναν,το παιδι ειναι δικο σου κ μονο εσυ ξερεις πως θα το μεγαλωσεις σωστα,κ εμενα ενα σωρο μου λεγανε,δεν ακουω κανεναν!!απλα εμεις οι νεες μαμαδες ειμαστε πιο ανοιχτομυαλες!!!
Αντωνία πολύ ενδιαφέρων όλα αυτά που μας έγραψες. Σε βάζει σε σκέψεις. Πάντως καλό θα ήταν να έλεγες ότι αυτά που έγραψες είναι τα συμπεράσματα απο τις έρευνες που έκαναν οι συγκεκριμμένοι ψυχολόγοι/γιατροί κ οι απόψεις τους. Και το λέω αυτό γιατί μπορεί για το ίδιο αντικείμενο/θέμα ένας άλλος ψυχολόγος/γιατρός μπορεί να έχει μια άλλη άποψη, μπορεί η δικιά του έρευνα να τον οδήγησε κάπου αλλού. Όλο αυτό το λεω ότι πρέπει να διαβάζουμε κ να ενημερωνόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε κ να υιοθετούμε μόνο αυτά που βλέπουμε ότι μας ταιρίαζουν κ ότι μπορούμε να εφάρμοσουμε κ ότι συμφωνούμε μαζί τους. Για παράδειγμα, για το θέμα "θηλασμός" μπορεί να υπάρχουν 3 διαφορετικές απόψεις, 3 διαφορετικά συμπέρασματα από κάποιες έρευνες που μπορεί να έγιναν. Οπότε η κάθε μητέρα μπορεί να διαβάσει, να ενημερωθεί (με όποιον τρόπο μπορεί) κ για τις 3 μεθόδους, απόψεις (πείτε το όπως θέλετε), επειτά να σκεφτεί μέσα της τι της ταιριάζει κ να υιοθετήσει ένα από τα τρια. Επίσης έχω μια ερώτηση, για τον θηλασμό από που μπορείς να ενημερωθείς; Μόνο από βιβλία; Μόνο απο το διαδύκτιο; Κ από τα δυο; Δεν το κατάλαβα το τελευταίο σου σχόλιο.
ΘΗΛΑΣΜΟΣ 1) Sears William & Sears, Martha (2004), "Ο θηλασμός", Αθήνα: Πατάκη. 2) Παπαβέντσης Στέλιος (2011),«Επιστροφή στο μητρικό θηλασμό»,Αθήνα: Πατάκη. 3) Πατσούρου Άννα (2007), "Θηλασμός –Μια υπέροχη σχέση", Θες/νίκη: Σύγχρονοι Ορίζοντες/2 τόμοι. 4) Πράιορ Κάρεν (1980), «Θηλασμός», Αθήνα: Νέα Σύνορα. 5) Χρυσανθοπούλου Κατερίνα (2009) «Πρωτόγαλα», Αθήνα: Futura (βιβλία στα αγγλικά) 1)The Womanly Art of Breastfeeding, La Leche League International 2)Mothering Multiples: Breastfeeding and Caring for Twins or More,Karen Kerkhoff Gromada,LLL 3) Mothering Your Nursing Toddler, Norma Jane Bumgarner, LLLI 4) Adventures in Tandem Nursing, Hilary Flower LLLI ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟΚΕΤΟΣ 1) Michel Odent: Η γέννα στο δρόμο της φύσης 2) Michel Odent: Ο φυσικός τοκετός και η καισαρική τομή 3) Leboyer Frederic: Φυσικός τοκετός με αναπνοές και τραγούδι 4) Leboyer Frederic: Για μια γέννα χωρίς βία 5) Ντινς Αν: Η Βίβλος της εγκύμοσύνης. Το εγκυμονήσαμε, το γεννήσαμε, το θηλάσαμε.. Τώρα; ΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑ 1) Gottman John: Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών 2) Klaus, Marsall & Klaus, Phyllis: Το υπέροχο μωρό σας 3) Simonet Dominique: Αχ, αυτά τα μωρά πόσα ξέρουν 4) Φιλιοζά Ιζαμπέλ: Η νοημοσύνη της καρδιάς 5) Φιλιοζά Ιζαμπέλ: Στην καρδιά των συναισθημάτων του παιδιού 6) Παπαβέντσης Στέλιος: Προικισμένα παιδιά, εμπνευσμένοι γονείς: Για μια άλλη προσχολική ηλικία 7) Ματθαίος Γιωσαφάτ: Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια, Η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού και ο ρόλος των γονέων: Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση Μέσα στην επαφή με το παιδί είναι και το μασάζ! 8) Leboyer Frederic: Σάνταλα, τα τρυφερά χέρια 9) Overly Richard Το μασάζ άγγιγμα της πεταλούδας της Eva Reich - Butterfly massage 10) Aldort Naomi: Αναθρέφοντας τα παιδιά μας, αναθρέφουμε τον ευατό μας 11) Margot Sunderland: Η ανατροφή του παιδιού βήμα βήμα Academy of Breastfeeding Medicine The Academy of Breastfeeding Medicine is a worldwide organization of physicians dedicated to the promotion, protection and support of breastfeeding and human lactation. Our mission is to unite members of the various medical specialties with this common purpose. http://www.bfmed.org/ ΑΝΝΑ ΠΑΤΣΟΥΡΟΥ - Θηλασμός - Οι πρώτες 40 μέρες (1o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=m-8OnaVZ-nk (2o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=WEUTmykHKu0 (3o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=GKcZWcvHOF0 (4o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=BeijFdOwz78 (5o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=QuCgbpUkXSE (6o μέρος) http://www.youtube.com/watch?v=M0cnA6Pvmh8 Stanford Medicine - School of Medicine Getting Started with Breastfeeding Breastfeeding a newborn is a natural, usually wonderful, experience for both mother and baby. Getting started with breastfeeding, though, does not always come naturally. There is a lot to learn! http://newborns.stanford.edu/Breastfeeding/ KellyMom Ur goal is to provide support & evidence-based information on breastfeeding, sleep and parenting. I am the mother of three lovely children, and I am an International Board Certified Lactation Consultant (IBCLC). I hope that my articles are helpful and encouraging. Thanks for visiting! http://kellymom.com/ IBFAN Ελλάδας To Δίκτυο Δράσης για την Βρεφική Διατροφή υπερασπίζεται το δικαίωμα των βρεφών και των μικρών παιδιών να θηλάζουν, όπως και το δικαίωμα των γονιών να λαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με την βρεφική διατροφή οι οποίες θα είναι σύμφωνες με την επιστημονική γνώση και ανεξάρτητες από κερδοσκοπικούς σκοπούς. http://ibfan.gr/ IBFAN The International Baby Food Action Network http://www.ibfan.org/ Παιδιατρική Φροντίδα . Στέλιος Παπαβεντσης MRCPCH DCH IBCLC Θεοδώρα Μαρία Μενούνου DCH,IBCLC Παιδίατροι - Σύμβουλοι Γαλουχίας http://pediatros-thes.gr/ Διεθνής Σύνδεσμος Θηλασμού (La Leche League International) Η Αποστολή μας είναι να προωθήσουμε την καλύτερη κατανόηση του θηλασμού ως ένα βασικό στοιχείο για την υγιή ανάπτυξη του μωρού και να βοηθήσουμε τις μητέρες σε όλο τον κόσμο να θηλάσουν μέσα από εκπαίδευση, πληροφόρηση, ενθάρρυνση και υποστήριξη. http://www.lllgreece.org/ La Leche League International Our Mission is to help mothers worldwide to breastfeed through mother-to-mother support, encouragement, information, and education, and to promote a better understanding of breastfeeding as an important element in the healthy development of the baby and mother. http://www.llli.org/ Australian Breastfeeding Association As Australia’s leading authority on breastfeeding, we support, educate and advocate for a breastfeeding inclusive society. https://www.breastfeeding.asn.au/ Μητρικός θηλασμός www.mitrikosthilasmos.com Ariadni's blog Ένας (Β)λόγος παραπάνω….για τον τοκετό, τον θηλασμό, το μεγάλωμα των παιδιών μας… http://goneis-paidia.com/ breastfeeding: getting started Breastfeeding.com is the place to go for info on breastfeeding, breastfeeding questions and answers, concerns about breastfeeding, and more. Whatever the age of your infant, we've got answer – we'll tell you about breastfeeding preemies, newborns and older babies. You’ll also learn about preparing to breastfeed, latching and positioning, growth spurts and cycles, milk supply issues and any other breastfeeding issues. We'll fill you in on all the products and supplies you need, and let you know what medications, herbs and supplements, foods and drinks and activities are ok when you're breastfeeding… and which ones you should avoid. We'll also answer any nutrition questions you have for yourself or for baby. Get the inside scoop on what products and supplies you need (and what you can skip). Learn what a breastfed baby’s poop will be like, and what kind of weight gain to expect from your breastfed baby. We'll also help you deal with any tough issues, like illness or surgery (for you or baby) or any type of allergy. And, if you have a special needs child, multiples or an adopted child, we’ll walk you through those breastfeeding processes as well. Don’t worry if you won't be home 24/7 — we also have tons of info about breastfeeding for working mamas. We'll teach you how to pump, and let you know how to deal with any issues that might come up during the process. Once it's time to wean, we'll be here to guide you through that entire process as well – all the way to the bottle. (Unless, of course, you're looking into extended breastfeeding, which we've also got info on. http://www.breastfeeding.com/ world health organization http://www.who.int/topics/breastfeeding/en/ LactMed Drugs and Lactation Database (LactMed) - A peer-reviewed and fully referenced database of drugs to which breastfeeding mothers may be exposed. Among the data included are maternal and infant levels of drugs, possible effects on breastfed infants and on lactation, and alternate drugs to consider. http://toxnet.nlm.nih.gov/cgi-bin/sis/htmlgen?LACT Βασιλική Δανηλάτου, MD, PhD, IBCLC Οι Πιστοποιημένοι/ες Σύμβουλοι Γαλουχίας είναι επαγγελματίες υγείας με εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία για να προωθούν και να διευκολύνουν το μητρικό θηλασμό. Οι Πιστοποιημένες/οι Σύμβουλοι Γαλουχίας IBCLC δουλεύουν για την πρόληψη και την επίλυση των προβλημάτων Μητρικού Θηλασμού. Ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν την πρωτοβουλία των γονέων και την συμμετοχή τους στις αποφάσεις που αφορούν το παιδί τους πριν και μετά την γέννησή του. Γενικότερα ενθαρρύνουν ένα κοινωνικό περιβάλλον που υποστηρίζει τις θηλάζουσες οικογένειες. http://www.lactation.gr/ Ένα φροντιστήριο παιδιατρικής για γονείς Από την παιδίατρο Μαρία -Αδαμαντία Μαλλιαρού Σαν παιδίατρος αγωνίζεται στην προώθηση του μητρικού θηλασμού στην Ελλάδα, ενώ είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού, από την ίδρυση της επιτροπής το 2005. http://www.mothereducation.gr/html/maie/toket.htm Μαρία Φερτάκη Σύμβουλος Γαλουχίας πιστοποιημένη ως IBCLC, ΜΑ στην ψυχολογία Υπηρεσίες θηλασμού με γνώση και ευαισθησία Με την ιδιότητά μου της Διεθνώς Πιστοποιημένης Συμβούλου Θηλασμού IBCLC, επιθυμία μου είναι να προσφέρω τις γνώσεις, την εμπειρία και την υποστήριξη που χρειάζεται μια μητέρα για να θηλάσει το μωρό της και να το ευχαριστηθεί κιόλας!! Η γνωριμία μου με τη μέλλουσα μητέρα πριν τον τοκετό θα βοηθήσει σε μια ομαλή μετάβαση στο θηλασμό και στην αποφυγή των συνηθισμένων δυσκολιών του πρώτου καιρού. Μετά τον τοκετό η επίσκεψή μου στο μαιευτήριο ή στο σπίτι θα προσφέρει στη μητέρα τις πληροφορίες, τις πρακτικές οδηγίες, καθώς και την ενθάρρυνση που χρειάζεται για να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. http://www.breastfeedinghelp.gr/index.htmlμπορείτε να βρείτε ομάδες μητρικού θηλασμού και μητρότητας σε όλη την Ελλάδα, μέσω του ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης FACEBOOK, που σκοπό έχουν να ενημερώσουν έγκυρα και εθελοντικά θηλάζουσες μανούλες. Οι ομάδες υποστήριξης μητέρων έχουν πλέον επεκταθεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Και όχι μόνο βοηθούν εθελοντικά όποια μητέρα αντιμετωπίζει προβλήματα με το θηλασμό ή όποια θέλει να ενημερωθεί για το θέμα, μέσα από το διαδίκτυο, το τηλέφωνο ή και από κοντά, αλλά οργανώνουν και τον ταυτόχρονο θηλασμό σε όλη την Ελλάδα και επίσης οργανώνουν ομιλίες με έγκυρους επιστήμονες και κάνουν και συναντήσεις για να γνωριστούν και να συζητήσουν ότι τις απασχολεί! Στο Δίκτυο Ομάδων Θηλασμού ανά περιοχή συμμετέχουν: Άρτα http://www.facebook.com/groups/442779965758726/ Αττική https://www.facebook.com/groups/Attiki.Thilasmos/ Βέροια – Ημαθία http://www.facebook.com/groups/460392660671575/?fref=ts Βόλος http://www.facebook.com/groups/omami/ Δράμα http://www.facebook.com/groups/387557188009447/?fref=ts Δωδεκάνησα http://www.facebook.com/groups/192905440812981/ Ζάκυνθος https://www.facebook.com/groups/ZakynthosBF/ Ηράκλειο http://www.facebook.com/groups/309871862423577/ Θεσσαλονίκη http://www.facebook.com/groups/thess.thilasmos/ Ιωάννινα http://www.facebook.com/groups/ioannina.thilasmos/ Kαβάλα https://www.facebook.com/groups/208797269137863/ Καστοριά http://www.facebook.com/groups/kastoriathilasmos/ Κερκυρα https://www.facebook.com/groups/423783301019987/ Κεφαλλονιά http://www.facebook.com/groups/kefaloniaomadamitrikouthilasmou/ Κιλκίς http://www.facebook.com/groups/282638511785437/ Κομοτηνή https://www.facebook.com/groups/komotini.thilasmos/ Κόρινθος-Αργολίδα https://www.facebook.com/groups/382531485116813/ Κυκλάδες https://www.facebook.com/groups/kykladesthilasmos/ Λαμία http://www.facebook.com/groups/omada.thilasmou.lamias/ Λάρισα http://www.facebook.com/groups/larisathilasmos Μεσσηνία https://www.facebook.com/groups/thilasmosmesshnia/ Ξάνθη https://www.facebook.com/groups/xanthithilasmos/ Ορεστιάδα http://www.facebook.com/groups/181778268613361/ Πάτρα https://www.facebook.com/groups/302821203112268/ Πέλλας-Εδεσσα https://www.facebook.com/groups/EdessaThilasmos/ Πρέβεζα http://www.facebook.com/groups/prevezathilasmos/ Πτολεμαϊδα http://www.facebook.com/groups/443233372412859/ Ρέθυμνο https://www.facebook.com/groups/305545082857933/ Σέρρες https://www.facebook.com/groups/Serres.Thilasmos/ Τρίκαλα – Καρδίτσα https://www.facebook.com/groups/TrikalaThilasmos/ Φλώρινα http://www.facebook.com/groups/florinathilasmos/ Χαλκίδα http://www.facebook.com/groups/thilazousesxalkidees/ Χανιά https://www.facebook.com/groups/chaniathilasmos/
Τι ανακούφιση που βλέπω ότι υπάρχει και τεκμηριωμένη επιστημονική βάση για αυτό που έκανα διαισθητικά...!
Διάβασα το κείμενο και κάποια σχόλια (όχι όλα γιατί βαρέθηκα) και αγχώθηκα. Εγώ που τρέχω πανικόβλητη κάθε φορά που κλαίει όταν δεν έχω πάει ακόμα να ξαπλώσω (είναι η κούνια του κολλητά στο κρεβάτι χωρίς κάγκελο)αλλά θέλει ένα πανί στη μούρη του ή το παπλωματάκι ή σεντόνι ή οτιδήποτε με το οποίο είναι σκεπασμένος και όταν ξυπνύσει παίζει μόνος του χωρίς να γκρινιάζει σημαίνει ότι έχει ενεργοποιήσει αισθήματα αυτοσυντήρησης;Ωχ τι δεν κάνω σωστά ρε γαμώτο;Έχω διαβάσει τόσα μέχρι να καταλήξω να μη χρησιμοποιώ καμία μέθοδο αλλά να λειτουργώ ανάλογα την ψυχολογική ή τη σωματική μου κατάσταση. Κάποιες φορές πάω κάθε τέταρτο να δω αν αναπνέει και άλλες φορές δεν τον ακούω καν στον ύπνο μου....
Εγώ θέλω να κάνω μια ερώτηση, από πότε γίνατε όλες οι μανάδες ψυχολόγοι κ καταλάβατε οτι το παιδάκι κακοποιήθηκε, οτι αισθάνθηκε την έλλειψη αγάπης κ.α χαζομάρες που διάβασα. Θέλω να πω σε κάποιες πως επειδή έγιναν μάνες κ γέννησαν το παιδάκι τους δε καθιστούνται τέλειες! Σταματήστε πιά με τη καραμέλα που ότι ακούτε το υιοθετείται χωρίς να το ψάξετε!Καισαρική απαπαπα, μπιμπερό????? στο πύρ το εξώτερον!το άφησες να κλάψει για ενα λεπτό καταδικάζεσαι σε θάνατο!Έλεος πια!Ανοίξτε τα μυαλά σας κ ελάτε στα συγκαλά σας γιατί κάποιες θα τρέχουν στην εφηβεία με την υπερβολή που κατακλύζουν τα μωρά τους.Φίλη κ μαμα Φωτεινή συμφωνώ μαζί σου εγώ ακολούθησα μια δική μου μέθοδο κ έπιασε ευτυχώς χωρίς κλάμματα μετά από 14 μήνες!Απλά να σε ενημερώσω πως σε αυτή την ηλικία δεν έχουν οργανώσει ακόμα τον ύπνο τους κ μπορεί να σου κάνει πισωγύρισμα μην απογοητευεσαι όμως από το χρόνο κ μετά φτιάχνουν τα πράγματα.Λευτεριά στις άυπνες μανούλες.
Ααα! Σημερα εφτασαν οι συμμαχικες δυναμεις! :) Που ησασταν δυο μερες, ρε κοριτσια;
Διάβασα κι εγώ τα περισσότερα σχόλια των μαμάδων πιο πάνω. Αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετηθώ κι εγώ σαν παλιά μαμά με μεγάλα παιδιά (21 και 24) και αφού έχουμε περάσει πια όλα τα ενδιάμεσα στάδια ώσπου να ενηλικιωθούν. Εγώ αυτό που έμαθα απο την εμπειρία μου σα μαμά αλλά και με αρκετά χρόνια εργασίας σε παιδικούς σταθμούς της Σουηδίας μπορω να πω τα εξής: Αυτό που δίνει μεγάλη ασφάλεια στα παιδάκια πέρα απο την παρουσία της μάνας είναι οι σταθερές ώρες και συνήθειες φαγητού και ύπνου και γενικότερα οι ρουτίνες. Πέρα απ'αυτά είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι είμαστε εκεί όποτε μας χρειάζονται (και αυτό δε σταματά σε καμιά ηλικία), αλλά καθώς μεγαλώνουν έχουν ανάγκη να μάθουν και να καταλάβουν ότι υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κάνουν μόνα τους, όπως το φαγητό, ο ύπνος, η τουαλέτα κλπ. Αυτό όχι μόνο δεν αποτελεί "κακοποίηση" αλλά τους δίνει αυτοπεποίθηση γιατι όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει και η λίστα των πραγμάτων που μπορούν να κάνουν μόνα τους. Δεν υπάρχει μέθοδος που να εφαρμόζεται σε ΟΛΑ τα παιδιά. Εγώ προσωπικά εφάρμοσα τη μέθοδο της Φωτεινής χωρίς να έχω διαβάσει κανένα βιβλίο τοτε (ήμουν μόνο 20 ετών). Δε σημαίνει ότι άφηνα τα παιδιά μου να γανιάσουν στο κλαμα. Με το πρωτο κιχ ήμουν εκεί, απλά δεν τα σήκωνα αγκαλιά αμέσως, τα χάιδευα, τους μιλούσα ήρεμα και απομακρυνόμουν. Το έκανα όσες φορές χρειαζόταν μέχρι να αποκοιμηθούν και σε μια βδομάδα με 10 μέρες είχαν μάθει να κοιμούνται μόνα τους και όλη τη νύχτα. Δε νομίζω ότι τους δημιούργησα ψυχολογικά προβλήματα, είναι ώριμες και αρμονικές προσωπικότητες (κατα γενική ομολογία τουλάχιστον) και αντιμετώπισαν με μεγάλη ωριμότητα το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του συζύγου μου εξαιτίας του οποίου τον χάσαμε προσφατα. Συγνώμη που σας κούρασα με το μακρύ μου κείμενο, απλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι κάποιες μαμάδες κρίνουν και κατακρίνουν άλλες. Η αγάπη για τα παιδιά μας είναι δεδομένη και με γνώμονα αυτήν πράττουμε όλες μας
Αγαπητή Φωτεινή, εγώ προσωπικά σε βρίσκω πολύ καλή Μανούλα!! Κανείς δεν μπορεί να σε κατακρίνει, το κάθε παιδί είναι ξεχωριστώ και ΝΑΙ υπάρχουν παιδιά για τα οποία αυτή η μέθοδος είναι η μοναδική λύση!!!Αν δεν έχει ζήσει μια Μάνα κάτι παρόμοιο δεν μπορεί να σε καταλάβει...και έπειτα οι αντοχές και η καθημερινότητα του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικές!!!Εγώ προσωπικά από την ταλαιπωρία που έχω υποστεί με τον ύπνο του, αυτή τη στιγμή εδώ και καιρό υποφέρω από φρικτούς πόνους στη μέση κάτι το οποίο μου στερεί και το παιδί μου και τον ύπνο μου!!Μακάρι να είχα εφαρμόσει νωρίτερα τη μέθοδο αυτή.... Το κάθε παιδάκι είναι ξεχωριστό και για να είναι καλά και ευτυχισμένο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι και η Μανούλα του γερή για να το περιποιείται όσο πιο σωστά μπορεί!!!
Θα συμφωνησω με τη Φωτεινη που ακολουθησε την "οποιαδήποτε" μέθοδο για να κανει τη ζωη του παιδιου της καλύτερη και πιο ήρεμη....εννοείτε πως ο καθένας για το παιδι του παντα κάνει αυτο που πιστεύει πως ειναι καλυτερο. Καλο θα ήταν λοιπον ο καθένας μας να κοιτάζει λιγο τον εαυτο του και τις συνθηκες της ζωης του πριν κρινει τον αλλον....σε όλα τα επίπεδα. Η αυτοκριτικη ειναι πολυ πιο δυσκολη απο την κριτικη. Καθως επισης το να εισαι μανουλα ειναι η πιο δυσκολη δουλεια στον πλανητη. Ας κοιταχτουμε στον καθρεφτη λοιπον, να αυτοβελτιωνόμαστε ως ανθρωποι και να κοιταμε πρωτα απ ολα πως θα μεγαλωσουμε σωστα τα παιδια μας που αυριο μεθαυριο θα πρεπει να επιβιωσουν μονα τους στον κοσμο που ζουμε και οχι να νιωθουν "καλυτεροι" ανθρωποι κρίνοντας και κατακρίνοντας τους συνανθρωπους τους. Με πολυ αγαπη και σεβασμο πρωτα απ ολα στα παιδια μου και μετα σε ολες τις μανουλες του κοσμου!
-Αν εφαγες κραξιμο, Ολιβια, πραγματικα χαιρομαι! Δεν το εχω εντοπισει, αφου το λες ομως ετσι θα ειναι.. -Οσο για τα παρτυ, σιγουρα δε μπορει να σκηνοθετηθει το χαμογελο του συνολου απο καποιον.. Εμενα δε με στεναχωρει το οτι χαμογελουν ολες στο παρτυ.. Με στεναχωρει -παρα μα παρα πολυ ομως- το πως σφαζουν τις μη ομοιες τους οταν δε φαινονται! Η ενταση εδω μεσα μου προκαλει θυμο και αηδια. Αυτο το απολυτο! Αυτο το "γιατι εγινες μανα αφου εισαι εγωιστρια"! Και πολλα αλλα.. Πραγματικα τη ζηλεψα την παρεα σας και εχω περασει πολλες ωρες κλαιγοντας με ιστοριες εδω μεσα.. Αυτο το σφαξιμο ομως.. πω πω.. Αυτο και το αλλο.. ξερεις ποιο, το ανεφερα, το διαβασες.. Ε, οχι δε δεχομαι απο καμια να με ισοπεδωσει.. Ουτε εμενα, ουτε το γκρουπ ανθρωπων που ειναι παρομοιοι με μενα. Ετσι ειμαι εγω..
Αγαπητη μαμα Φωτεινη νομιζω πως μπορω να σε καταλαβω.Το αγορακι μου ειναι τωρα κοντα 7 μηνων,μεχρι 5 μηνων τον κουνουσα στο καροτσι για να κοιμηθει μερα νυχτα,δεν ηθελε πουθενα αλλου κ μαλιστα μισαωρα.Τα βραδυα τον εβγαζα προσεκτικα κ τον εβαζα στην κουνια.Εκτος του οτι πονουσε ολο μου το σωμα απ'το κουνα κουνα ειχα τον φοβο μη μου πεσει απ'το καροτσι κ δεν τον παρω ειδηση καθοτι ανεπτυγμενος.Ειχα διαβασει κ εγω πολλα θελωντας να μαθει να κοιμαται στην κουνια του,το βιβλιο σκεφτηκα να το παρω αλλα δεν το πηρα γιατι ηξερα οτι δεν θα εχω την υπομονη να μετραω λεπτα.Απο 5 μηνων ειδα οτι δεν παει αλλο κ αφου στην κουνια εκλαιγε οποτε τον εβαζα ξυπνιο αρχισα να τον κουναω πανω λεγοντας στον εαυτο μου για να με παρηγορησω οτι ισως θελει λιγο χρονο παραπανω για να μαθει να κοιμαται μονο του.Αλλωστε εχω ακουσει για μωρα που απο νεογεννητα κοιμουνται χωρις νανουρισμα αλλα κ για αλλα που μεχρι 1 ετων θελουν βοηθεια.Ετσι απο 5 μεχρι 6 μηνων αφου τον κουνουσα πανω μου κοιμισμενο τον εβαζα στην κουνια.Το βραδυ τυχαινε να ξυπνισει απο 1 εως 2 φορες για πιπιλα κ ξανακοιμοταν.Ειπα στον εαυτο μου κανε υπομονη,το μωρο θα σε παει εκει που θελει.Τις τελευταιες μερες ενω τον ειχα αγγαλιτσα κ αρχιζα το νανουρισμα τον εβλεπα οτι αν κ νυσταζε στριφογυρναγε πανω μου κ δυσανασχετουσε..δεν καταλαβαινα τι τον ενοχλει,εδειχνε σα να πιανεται κ ετσι τον αφηνα στην κουνια κ προς μεγαλη μου εκπληξη γυρναγε πλευρο κ κοιμοταν.Το εκανε μια μερα το εκανε 2 3 4 ωσπου απλα τον παιρνω αγκαλιτσα οταν νυσταζει τον παω στο δωματιο του τον φιλαω τον βαζω στη κουνια κ μεσα σε 5 με 10 λεπτα κοιμαται.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι το ιδιο το παιδι οταν ειναι ετοιμο κ δεν θα μας εχει αλλο αναγκη θα μας το δειξει.Γι αυτο καμια μαμα να μην απογοητευεται ολα θελουν τον χρονο τους.Φυσικα δεν κατακρινω τη μεθοδο που εφαρμοσες,εγω σου ειπα απ'οσα καταλαβα αυτη θελει χρονο κ υπομονη κ προκειμενου να κοιμηθει ο μπεμπης γρηγορα τον κουναγα.Εσυ ξερεις καλυτερα το μωρο σου αλλα κ τις αντοχες σου οπως καθε μαμα.Απλως να παραθεσω την εμπειρια μου οσον αφορα το θεμα για να δειξω κ μια αλλη πλευρα ηθελα.Φιλικα
ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΘΟΔΟ ΕΦΑΡΜΟΣΑ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΙ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΤΑ
Μαμα Φωτεινη δεν διαβασα κανενα σχολιο ουτε και θελω, διαβασα μονο τα δυο δικα σου και ειμαι με το μερος σου 100%...Μην μασας και συνεχισε να αγαπας και να φροντιζεις οπως εσυ μονο ξερεις το δικο σου παιδι! Οι υπολοιπες τα δικα τους και δεν νομιζω οτι μπορει να υποστηριξει καμια οτι ειναι αλανθαστη..ας κοιταξουμε λοιπον τι να κανουμε για τα δικα μας παιδια... Προσωπικα εχω διαβασει το συγκεκριμμενο βιβλιο, οχι ολο αλλα αρκετο για να πιασω το νοημα..και απλα δεν μου χρειαστηκε (οχι ακομα τουλαχιστον γιατι ποτε δεν ξερεις)... φιλια και κουραγιο Μανα!
Το κειμενο σου μου αρεσε παρα πολυ και ειναι απο τα πιο τεκμηριωμενα και χωρις σκοπο να θιξει κανεναν κειμενα που εχω διαβασει ποτε ,σε αυτο το site.Με απολυτο σεβασμο προς το παιδι ,επραξες πολυ σωστα κατα την γνωμη μου.Ο καλος υπνος μας βοηθαει ολους,Κατ αρχην το μωρο και μετα τους γονεις ,και ειδικα γονεις που δουλευουν. Τα δικα μου παιδια,ευτυχως δεν μου δημιουργησαν προβληματα στον υπνο τους και ετσι δεν μπορω να σου πω τι θα εκανα σε αναλογη περιπτωση.Αυτο που θα ηθελα πραγματικα ειναι να ξαναδιαβασω καποιο αλλο κειμενο σου η και κειμενα ,θιγοντας κι αλλα θεματα γιατι απλα μου αρεσει ο τροπος που γραφεις. keep walking μανουλα
Λοιπόν, αυτό που είπες ότι αυτό που έκανες ταίριαξε σε σένα και στην οικογένεια σου κλπ κλπ νομίζω ότι ταιριάζει στην περίσταση. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και σε μένα και μετά από 20 ημέρες ξενύχτι-δουλειά και όλα τα παρελκόμενα,μίλησα στον παιδίατρο μου για αυτό. Και με συμβούλεψε να κάνω αυτό που έκανες και εσύ. Μου φάνηκε τόσο περίεργο,έφριξα μπορώ να σου πω. Η απελπισία μου όμως με έκανε να το δοκιμάσω...και το θαύμα έγινε. Δεν ήταν εύκολο να το κάνω και η ψυχή μου το ξέρει...αλλά πέτυχε. Δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα, αν κάτι μου έχει τύχει θα το πω και σε σένα να σε βοηθήσω. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σου ταιριάξει, αλλά μπορεί και να σε βοηθήσει. Μια συμβουλή είναι πάντα μια συμβουλή, και νομίζω ότι την χρειαζόμαστε όλοι, εκτός από αυτούς που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και τα κάνουν καλύτερα.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί απολογείσαι και δίνεις εξηγησεις..μπράβο σου και χιλιες φορες!!αν νιώθεις εσύ καλα με το παιδάκι σου και με τον εαυτό δου και κυρίως βλέπεις αποτελέσματα αλλά και ψυχική ηρεμία είσαι στο σωστό δρόμο..έχω ακούσει μαμάδες να λένε πως βάχιυν ηλεκτρική όλη νύχτα ή τον απορροφητήρα γιατί θυμίζει τους ήχους της κοιλιάς κ ηρεμούν..οκ!αλλά μην τρελαθούμε και οικογενειακώς!!υπάρχουν πολλοί τροποι για να κοιμηθεί ένα μπεμπάκι και η κάθε μανούλα τον βρίσκει..στο κάτω κάτω 5 λεπτά έκλαψε..ΑΝ Η ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΝΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΩΣΤΑ.
Κουραστικα πραγματικα... Ο καθενας μας κανει -θελω να πιστευω- το καλυτερο για το/τα παιδια του. Μη τσακωνομαστε για το ποιος τα κανει πιο καλα γιατι ενα ξερω σιγουρα πως ΕΓΩ σαν μαμα κανω πολλα διαφορετικα απο πολλους, λαθη θα τα πουν καποιοι, και ειναι λογικο εφοσον ΟΛΟι ειμαστε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Ιωαννα, δυστυχως θα διαφωνησω παλι μαζι σου.. Καταρχην ναι, δε γνωριζομαστε αλλα ειμαστε μελη μιας -υποτιθεμενης απ'οτι τελικα συμπεραινω- παρεας! Στο εξωφυλλο αυτης της ομαδας βλεπω μονο χαμογελα! Και διαβαζω για ρεκορ συμμετοχων στα παντα πετυχημενα παρτυ! Εγω δεν προλαβα το παρτυ της Θεσσαλονικης οποτε δεν ξερω καμια σας, αλλα μπηκα εδω γιατι ηθελα να σας γνωρισω! "Αγνωστες", οχι. Δε μας θεωρω. Επιπλεον αν εγω δω στο δρομο μια κοπελα -τη Φωτεινη πχ- που τρωει αγριο ξυλο απο μια αλλη κοπελα -την tommy πχ- ΝΑΙ, θα σταματησω! Η γλωσσα τσακιζει ως γνωστον, και εδω μεσα επεσε ΠΟΛΥ ξυλο δυο μερες τωρα! Ενα παραπανω ομως και το οτι δεν εδειραν μονο τη Φωτεινη! Δαρθηκαμε ολες οι οχι τελειες -ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΙΩΝ- μανουλες! Ε λοιπον οταν τρωω κι εγω μερικες ξαναστροφες φυσικα κ θα φωναξω και θα δειρω αν χρειαστει.. Αυτο το τρολλαρισμα στο οποιο αναφερεσαι -και το οποιο συγχωρεσε με αλλα δεν ξερω 100% τι σημαινει- εγω το αποθετω αλλου λοιπον κι αυτο ηταν που φωναζα κανοντας κατα τη δικη σου οπτικη τον τροχονομο.. Εγω θεωρω γελοιο λοιπον το να βγαινει η καθεμια ανωνυμα και να επιτιθεται στο πιο ιερο σημειο της ψυχης μου, το κομματι μου που αφορα το παιδι μου. Θεωρω γελοιο το να κρινεται με τοσο καθετο τροπο και να εκμηδενιζεται η προσφορα μιας μανας στο παιδι της. Αλλα πιο γελοιο απ'ολα μου φαινεται -μετα απο τοσο κραξιμο- αυτο το εξωφυλλο στο οποιο ολες μαζι παιζουν, διασκεδαζουν, και περνανε υπεροχες στιγμες ΣΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ ΤΟΥΣ!!! Αυτο φωναζα απο την αρχη. Ειπα και ξαναειπα ποση αηδια μου προκαλει η ισοπεδωση με τη μασκα της ανωνυμιας και η σουπερουαου παρεα που κανουν ολες αυτες οι τελειες με τις υπολοιπες -κατα τη γνωμη τους- αχρηστες οταν η επικεφαλης αυτης της τελικα ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ομαδας τις προσκαλει σε εορταστικα δρωμενα! Παλι πολλα ειπα.. Οταν μπηκα στο γκρουπ εγραψα ενα σχολιο καπου "ζηλεψα την παρεα σας και ειπα να τρυπωσω..". Αλλα.. Η παρεα δινει το χερι ανοιχτο, προθυμο να στηριξει τον καλο, τον μετριο, τον αδυναμο.. Εδω μονο μπουνιες παιζονται.. Τα μονα σημεια που Οοοοοολες δια μαγειας συμφωνειτε ειναι τα post της Ολιβιας! Γιατι ειναι η μονη που γραφει με αναγνωρισιμο ονομα, οποτε δε σας παιρνει.. Ε, να.. Αυτα φωναζα χθες..
Δύο σημεία: 1. Νομίζως πως συμφωνούν όλες με τα κείμενά μου. Αν ανατρέξεις σε κάποια από αυτά -στα περισσότερα- θα δεις ότι έχω φάει ουκ ολίγο κράξιμο 2. Γιατί μπερδεύεις τις συναντήσεις μας με το γεγονός ότι καποιες μητέρες δεν εκφράζονται όπως θα έπρεπε; Εννοείς ότι η συντριπτική πλειοψηφία σκέφτεται έτσι; Στις συναντήσεις μας περνάμε υπέροχα -και αυτό δεν μπορεί να στηθεί στις φωτογραφίες, βγαίνει απλά αυθόρμητο.
“Man is least himself when he talks in his own person. Give him a mask, and he will tell you the truth.” Oscar Wild Και πολλές από τις κυρίες που τις χαρακτηρίζει το παραπάνω quote, συγκαταλέγονται και στη cover picture της σελίδας στο FB. Και ναι μπορεί να μην είναι η συντριπτική πλειοψηφία, αν όμως αναλογιστεί κανείς τα εκατοντάδες σχόλια σε αλλεπάλληλα posts+ άρθρα είναι πολλές..κι αυτό με τη σειρά του - πέραν του ότι είναι υποκριτικό- αποθαρρύνει πολύ κόσμο από το να συμμετέχει πιο ενεργά..
mer_80, τα σκεφτομουν κι εγω αυτα τα λογια χθες.. ο αληθινος μας χαρακτηρας, πραγματι, φαινεται οταν ειμαστε κρυμμενοι πισω απο τη μασκα μας.. αυτο που εγινε εδω μεσα ηταν λυπηρο.. χαιρομαι που βλεπω σημερα οτι ηρεμησαν τα πραγματα! περασε η πανσεληνος :)
Το ακόμα πιο λυπηρό είναι οτι σιγουρα θα ξαναγίνει... χρειάζεται κάποιο φιλτράρισμα στα σχόλια αλλά αυτό είναι θέμα της/των administrator/s
Τους δικούς τους φόβους και κόμπλεξ ήθελα να γράψω αλλα το iPad δεν ήθελε!!
Τραγικό.δεν μπορω ν να καταλάβω γιατι δεν μπορούμε απλα να διαβάσουμε ενα κείμενο και να κρατήσουμε μόνο αυτά που εμείς θεωρούμε σωστά χωρις να κρίνουμε και μάλιστα αυστηρά κάτι που ενδεχομένως να μην ταιριάζει στο δικό μας χαρακτήρα.ανοιξτε λιγο το μυαλό σας και απλα ακούστε.μπορει μεσα απο αυτο να γίνετε τουλάχιστον καλύτεροι άνθρωποι!εγω πάντως δεν θα αναφέρω αν συμφωνώ η όχι με αυτο το τροπο εκπαίδευσης αλλα όπως και να έχει ηταν ενα πολυ ενδιαφέρον κείμενο και καλο γραμμένο που μπορει να βοηθήσει κάποια νέα μαμα που πραγματικά δεν αντέχει να ξυπνα κάθε 2 ώρες!ανοιξτε το μυαλό σας και τα αυτιά σας κανει καλο!!( δεν απευθύνομαι σε όλους αλλα σε αυτούς που έχουν την επιθεση σαν μέσο άμυνας για να κρειψουν τους φίλους τους φόβους και κομπλε.καληνυχτα
μαμα φωτεινη ποσο ομορφα τα γραφεις ολα!πραγματι καμια μεθοδος δεν ειναι απολυτα ταιριαστη σε ολους!ουτε καν στα παιδια της ιδιας οικογενειας!στον πρωτο μου γιο εφαρμοσα κατι παρομοιο με αυτο που εφαρμοσες εσυ,δεν ειχα διαβασει το βιβλιο αλλα αφου δεν ηθελε τιποτα-ουτε στηθος,ουτε πιπιλα,ουτε αγκαλια ουτε αυτος δεν ηξερε τι ηθελε-τον αφησα να κλαψει κρινοντας με το φτωχο μυαλο μου οτι μπορει να ηθελε να κλαψει οπως καποιες φορες κι εγω σαν ανθρωπος βρισκω διεξοδο στο κλαμα κ ηρεμω απο την ενταση της ημερας!αυτο ηταν!ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ! στην κορη μου δε χρειαστηκε να κανω τιποτα,μολις την περασα στο δωματιο με τον αδερφο της εκλεινα το φως τα φιλουσα και κοιμοταν μονη της απο 5 μηνων!σαφως κ θηλαζε μετα αλλα υπολογιζα την ωρα,την σηκωνα πριν χρειαστει να ξυπνησει και αφου θηλαζε στον υπνο της συνεχιζε τον υπνο της! η πιο μικρη μου τωρα εμαθε να κοιμαται μονη της στη διαρκεια της μερας αλλα το βραδυ αποκοιμιεται στο στηθος! οτι ταιριαζει στο καθε παιδι!
κοριτσια ηρεμηστε...για καθε παιδι και καθε γονιο πιανουν διαφορετικες μεθοδοι και κολπα...αυτο που πιανει στο δικο μου στο παιδι του γειτονα μπορει να σημανει ''πολεμο''...δεν ειμαστε ολοι ιδιοι....σιγουρα ολες μας ειμαστε καλες μαμαδες αλλιως δεν θα περνουσαμε τον ελαχιστο ελευθερο χρονο μας διαβαζοντας για τα παιδια μας αλλα κοιταζοντας ρουχα... μη ψαχνετε αφορμη για ξεκατινιασμα στο κειμενο τηε φωτεινης...γιατι στην τελικη δεν ειπε πως ''μαστιγωνει το παιδι για να κοιμηθει''...και αν ψαχνετε κακο τροπο για να βαλει κανεις το μικρο για υπνο...για ρωτηστε τις γιαγιαδες σας τι εκαναν οι μανες στα χωρια για να βαλουν καποτε τα μωρα για υπνο...τα ετριβαν με τσιπουρο ή πετρελαιο...μερικες φορες τα ποτιζαν και λιγο...ή εβαζαν πιπερι στο στηθος για να τα απογαλακτησουν...και αλλα πραγματικα ''κουλα''...
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΣΟΥ!!!ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΦΑΡΜΟΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ!!!ΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΥΟΜΙΣΗ ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥΣ!!!ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥΣ ΓΕΥΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΙ!!!ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!!ΕΙΜΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΙ ΚΕΦΑΤΗ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΟΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ!!!!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!! ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟ ΒΡΑΔΥ!!ΓΙΑΤΙ Η ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ...ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ!!!
και όλη αυτή η παραφιλολογία και η εκτόξευση ασύλληπτων χαρακτηρισμών για μια μαμά που απλά ήθελε να μοιραστεί με άλλες μαμάδες το γεγονός ότι εξοικονόμησε λίγες ώρες ύπνου παραπάνω...και αυτό ξαφνικά την κάνει χείριστη μάνα που σε λίγο θα το παρατήσει, θα πίνει θα καπνίζει, θα θέσει το μωρό σε κίνδυνο μετά θα το βγάλει στα φανάρια να πουλάει χαρτομάντηλα κλπ κλπ μήπως ορισμένες να βγείτε να κάνετε καμιά δουλειά να δείτε πως βγαίνουν αυτά τα μαγικά ευρώ;;;;
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΑ ΕΙΠΕΣ,ΑΝ Κ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ Ν ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ Κ ΕΙΔΙΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!!Κ ΕΡΧΟΜΑΙ Κ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ ΟΤΙ....ΤΟ ΜΥΑΛΟ Κ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ,ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ....ΠΡΕΠΕΙ Ν ΑΝΟΙΞΕΙ!!!
"...να τονίσω ότι ΔΕΝ γνωριζόμαστε" ήθελα να πω αλλά γράφω από το κινητό και κάνει του κεφαλιού του. :)
Maria, καλησπέρα. Εχω ένα γερικο σκυλάκι 14 ετών που ήταν αδέσποτο με το οποίο μεγαλώνει δίπλα δίπλα το παιδί μου. Το διάβασα κι εγώ αυτό το άρθρο. Κι εκεί κακός χαμός. Δεν υπάρχει καμία έχθρα. Μόνο διαφωνία. Διαφωνούμε γιατι εχω την εξής άποψη : σε ένα blog ένας γράφει την γνώμη του (η Φωτεινή στην προκείμενη περίπτωση) και οι υπόλοιποι σχολιάζουν αυτή τη γνώμη. Μέχρι εκεί. Το να μπαίνεις να σχολιάζεις τα σχόλια των άλλων, το πως εκφράζονται, το τι λένε και να παριστάνεις τον τροχονόμο (δεν αναφέρομαι σε σένα προσωπικα) το θεωρώ χειρότερο από τρολλαρισμα. Εγώ. Προσωπικα. Γνώμη μου. Οι άνθρωποι μερικές φορες οταν διαφωνούν μαλώνουν. Αν δεις δύο στον δρόμο να μαλώνουν θα πας να τους κάνεις αρατήρηση!? Πιστεύω πως όχι. Εδώ γιατί το κάνεις? Αστον τον κόσμο να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Η Φωτεινή αν θιχτει-ενοχληθεί θα απαντήσει όπως το έκανε ήδη. Και πάλι εγώ απάντησα μόνο σε εκείνο το σχόλιο που έθιγε τους πάντες (κι εμένα μαζί). Αυτό δεν κατάλαβα γιατί να ενοχλεί εσένα η τη νελη η όποιον άλλο? Τι σας πειράζει εσάς η δίκη μου διαφωνία με έναν τρίτο? Γιατί ασχολείστε? Maria δεν είμαστε εχθροί. Απλώς διαφωνούμε. Και το whoever u are δεν το είπα για να σε ειρωνεαυτώ, αλλά για να τονίσω ότι γνωριζόμαστε. Αυτά.
Ιωαννα, δε θελω να ξαναπω αυτα που ειπαμε πιο πανω, θα σταθω μονο σε κατι που δεν το επιασες και λογικο, μαλλον δεν ειχες διαβασει εκεινο το κειμενο. Οταν σε παρεπεμψα στο κειμενο περι ζωοφιλιας και παιδειας της περιβοητης μαμας Σοφιας, δεν ειχα σκοπο να μειωσω εσενα αλλα εκεινην, το ομολογω! Ηταν ενα, κατα την ταπεινη μου γνωμη, απαραδεκτο κειμενο που επισης ισοπεδωνε το συμπαν στεγνα! Δεν ξερω αν φιλοξενεις κι εσυ καποιο ζωο -κατα καποιες προτιμησεις αδεσποτο!- αλλα αν δεν το κανεις τοτε καλυτερα μην το διαβασεις! Εγω εκανα το λαθος να εκφρασω την αποψη μου εκει και κυριολεκτικα με κατασπαραξαν! Δεν εχω παιδεια, δεν ειμαι ειλικρινης, το παιδι μου θα γινοταν καλυτερος και πιο δοτικος ανθρωπος αν αγαπουσα τα ζωα -γιατι κατα τις γνωμες εκεινες δεν αγαπας τα ζωα αν δε μεγαλωνεις καποιο, ελα, παραδεξου το, γιατι τοση υποκρισια- και πολλα πολλα, μα ατελειωτα πολλα αλλα τραγικα.. Ξεκινωντας εδω το σοου, εγινα εξαλλη με τον τροπο ορισμενων που μπηκαν παλι, καταδικασαν, πυροβολησαν κι εξαφανιστηκαν γι'αυτο και σχολιασα τοσο τον απολυτο τροπο ορισμενων! Μεσα σ'αυτες μπηκες κι εσυ, σου ειπα γιατι, λογω ορθογραφιας.. Αυτα. Δεν σας θεωρω εχθρους μου. Μη με θεωρειτε εχθρο σας. Ουτε εμενα, ουτε καμια. Εδω μεσα, κακα τα ψεματα, ειπωθηκαν πολλα που δεν αξιζε να ειπωθουν..
Υπαρχει καποιο link για το αρθρο αυτο??
Συμφωνω απολυτα με τον ανθρωπινο μπαμπα Κωστα! Σε καθε λεξη! Οσο για τον παιδιατρο κι εγω τον σκεφτομουν απο χθες με αφορμη ολα αυτα! Οχι για το δικο του "φταιξιμο" αλλα για το δικο μου! Παιρνω αγκαλια την κορη μου και της κραταω τα χερια προσπαθωντας να την ακινητοποιησω οσο εκεινος την εξεταζει και η μικρη σπαραζει! Ειναι κακοποιηση; Χανει την απολυτη εμπιστοσυνη που μου εχει; Και στη βαφτιση; Που την εδωσα στη νονα κι εκεινη στον παπα που μεσημεριατικα κοντεψε να την πνιξει;;; (Αυτο κι αν ηταν σοκ!) Αναρωτιεμαι, τελος, πως αντιμετωπιζετε, μαμαδες, την ενταξη στους παιδικους! Θα ηθελα παρα πολυ να ακουσω τους τροπους no cry που εφαρμοζονται εκει..
Φωτεινή μου γειά σου! Και εγώ τελικά κατέληξα στην ίδια μέθοδο!! Μας πήρε μόνο 1 μεσημέρι και 3 λεπτά κλάμματος για τελειώσουμε με τα ατελείωτα κουνήματα/νανουρίσματα μεσημέρι βράδυ. Να σημειώσω ότι την τελευταία φορά που την κούνησα ήταν πλέον 12 κιλά και 12 μηνών και η πλάτη μου απλά δεν άντεχε άλλο! Δοκιμάσαμε τα πάντα, ακόμα και το στυλ αφού δεν θέλεις να κοιμηθείς οκ!!! Θα μείνουμε όλοι επι ποδός να παίζουμε μέχρι εξαντλήσεως ... αμ δε!! Εκεί να δεις κλάμα!!! Να μην στέκεται πουθενά, σε καμία αγκαλιά, σε κανένα παιχνίδι. Να ουρλιάζει και να στριφογυρίζει σαν το σίφουνα! (αυτό είναι κακοποίηση;) Φυσικά μετά είχε εκνευριστεί τόσο πολύ που έπρεπε να πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο για να ηρεμήσει και να κοιμηθεί!! Τότε είπα "ως εδώ" και σε ένα μεσημέρι μάθαμε να κοιμόμαστε όταν πρέπει/όταν έχει έρθει η ώρα μας! 6 μήνες τώρα είναι όλα μία χαρά. Και πισωγυρίσματα έχουμε κάνει σε ένα συναχάκι, και στον πρώτο τραπεζίτη κοιμηθήκαμε μαζί αλλά αυτές είναι φορές μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η κάθε μία τελικά κάνει αυτό που ταιριάζει στο παιδί της περισσότερο νομίζω εγώ!!!
Νελη, σ'ευχαριστω πολυ που μπηκες στη διαδικασια να μου εκφρασεις αποδοχη.. Αναλωθηκα παρα πολυ εδω μεσα, οχι για να κρινω ποια ειναι η καλυτερη μαμα απ'ολες αλλα για να φωναξω ποσο πολυ με ενοχλει η νοοτροπια του πως αντιδρουν ορισμενοι ανθρωποι στο διαφορετικο.. Αυτη η ισοπεδωση που εγινε απο το δευτερο κιολας σχολιο με ενοχλησε φοβερα! Τελοσπαντων, ας μην επαναλαμβανομαι. Ειναι σαφες οτι ακουμε με προσοχη ολες τις αποψεις, ακομη και τις πλεον αντιθετες απο τη δικη μας, οταν λεγονται με σεβασμο προς εμας.. Οταν υποτιμουν την αξια, την παιδεια, την ηθικη, την πιο ιερη μας ιδιοτητα -αυτην της ΜΑΝΑΣ!- εε, τοτε τι να πω.. Θεωρω πως μπορουμε να παρουμε παρα πολλα η μια απο την αλλη οταν δεν προσπαθουμε να ποδοπατησουμα καμια.. Ειμαι σιγουρη οτι αυτο που κανει η καθεμια το κανει με τη μεγιστη δυνατη διαθεση να βοηθησει το παιδι της να εξελιχθει σε ολοκληρωμενο και ευτυχισμενο ανθρωπο..
Καλημέρα κυρίες μου και από εμένα. Εχθές το βράδυ μού έδειξε η γυναίκα μου το κείμενο της Φωτεινής και διαβάσαμε μαζί αρκετά (σχεδόν όλα) τα σχόλια - κριτικές - επικρίσεις που έγιναν όχι στο κείμενο ή στην άποψη αυτής της μητέρας, αλλά στην ίδια μητέρα - τέρας όπως πολλοί αφήνετε να εννοηθεί. Δεν έχω κανένα σκοπό να την υπερασπιστώ εξάλλου πραγματικά δεν πιστεύω ότι το χρειάζεται, το κείμενό της είναι μεστό και σωστά δομημένο και απορώ από που βγήκαν τα συμπεράσματα της ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ. Θα παρακαλούσα τους γιατρούς που είπαν την άποψή τους, (και τον απαράδεκτο εκείνο πατέρα που μίλησε για κακοποίηση "Το να αφηνεις να κλαιει το μωρο ειναι αποδεδειγμενα μορφη κακοποιησης.. Αν αυριο μεθαυριο σηκωνει χερι ο μπαμπας και το χτυπαει να του φωναζετε αλλα να θυμαστε την πρωτη κακοποιηση στο μωρο την εχετε κανει εσεις..") να μου δώσουν τον ορισμό της κακοποίησης (σωματικής - ψυχικής - πνευματικής) που ισχύει στην ιατρική κοινότητα, γιατί εγώ αδυνατώ να καταλάβω πώς μια μάνα που αφήνει το παιδί της να κλάψει για 1 λεπτό το πολύ 5 λεπτά το κακοποιεί; ("Το περισσότερο που έχει κλάψει ο μικρός είναι 5 λεπτά" απόσπασμα του κειμένου - για όσους δεν το πρόσεξαν). Εμένα μου έχει συμβεί να βάζω το μωράκι μου για ύπνο - στην ίδια ηλικία 7-8 μηνών ήταν, ύστερα από λίγο και όταν σιγουρεύτηκα ότι αποκοιμήθηκε μπήκα για μπάνιο και εκείνος ξύπνησε κλαίγοντας, ενώ ήμουν στο μπάνιο και μέχρι να σκουπιστώ γρήγορα-γρήγορα πέρασαν 2-3 λεπτά τουλάχιστον, που εκείνος έκλαιγε. Αυτό σημαίνει ότι το κακοποίησα; Ακόμα, όταν ο γιατρός τον εξετάζει κάθε μήνα ο μικρός μου ΠΑΝΤΑ κλαίει και μάλιστα σπαρακτικά με παράπονο, ενώ όταν μετά έρχεται και το εμβόλιο πραγματικά δεν του βγαίνει η φωνή από κλάμμα. Πρέπει να κάνω μήνυση στο γιατρό για κακοποίηση; Νομίζω ότι πολλά σχόλια έχουν αγγίξει, για να μην πω ξεπεράσει, τα όρια της υπερβολής, για να μην πω αναίδειας. Όσο για το co sleeping όλοι μέσα στο σπίτι - οικογένεια έχουν όρια και τον προσωπικό του χώρο, το παιδί αφού κοιμηθεί και ξεκουραστεί στο κρεβάτι του το πρωί θα το πάρουμε στο δικό μας για παιχνίδια και αγκαλιές, το πρωί όμως, όταν όλοι θα είμαστε ξεκούραστοι και χαρούμενοι. Εξάλλου ΔΕΝ το αφήνουμε μόνο του και απροστάτευτο στους 5 δρόμους, στο δωμάτιό του είναι, στο σπίτι του, στο χώρο που γνωρίζει και αισθάνεται ασφάλεια. Η ασφάλεια και ηρεμία στο μωρό πηγάζει όχι μόνο και αποκλειστικά από την αγκαλιά της μάνας, αλλά ΚΑΙ από το οικείο περιβάλλον, χώρο όπου ακόμα και οι μυρωδιές και οι ήχοι του σπιτιού του είναι οικείοι και συνηθισμένοι. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα, για το μωρό, ιδίως μετά τους 2-3 μήνες που πια έχει προσαρμοστεί στην "έξω - από την κοιλιά" ζωή αρχίζει και αντιλαμβάνεται, επικοινωνεί και αναγνωρίζει όχι μόνο οικεία πρόσωπα, πρόσωπα εμπιστοσύνης, αλλά και χώρους όπως το σπίτι του μέσα στο οποίο αισθάνεται ασφάλεια, εξάλλου η Φωτεινή μιλάει για 8 μηνών μωρό! Και αν αναρωτιέστε, έχουμε εφαρμόσει και εμείς τη μέθοδο πριν από λίγο καιρό για τους ίδιους σχεδόν λόγους με τη Φωτεινή, σε καμία περίπτωση δεν το μετανιώνουμε, το παιδί μας έκλαψε - με γκρίνια και όχι παράπονο νομίζω το πολύ 3 λεπτά την πρώτη μέρα και μετά χωρίς καθόλου διαμαρτυρία πήγαινε ήσυχα για ύπνο (λέτε να παρέδωσε τα όπλα, όπως είπαν διάφοροι και να ήξερε ότι οι άσπλαχνοι γονείς δεν πρόκειται ποτέ να το πάρουν αγκαλιά γι' αυτό να κοιμάται ήσυχο;;; χαχαχα). Λέτε να κάθεται και ο δικός μας μόνος του να παίξει κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας γιατί αισθάνεται εγκαταλελημμένο; Τόσο ευαίσθητη είναι η παιδική ψυχή που μετά από 3 λεπτά κλάμματος παραδίνεται στην απόλυτη μοναξιά και αποδοχή; Ίσως Φωτεινή τα παιδιά μας να μην είναι το τόσο μαχητές, αφού έτσι εύκολα παραδίνουν τα όπλα - ίσως πάλι απλά να παίρνουν από εμάς τόση αγάπη στη διάρκεια της ημέρας που απλά προσαρμόστηκαν πολύ γρήγορα σε αυτό που τους διδάξαμε, γιατί νιώθουν ότι θα είμαστε πάντα εκεί. Και κάτι τελευταίο πραγματικά νομίζετε ότι όλοι εμείς που έχουμε εφαρμόσει αυτή ή άλλες αντίστοιχες μεθόδους χαιρόμαστε να ακούμε το παιδί μας να κλαίει;; Πραγματικά νομίζετε ότι το απολαμβάνουμε;; Απλά θεωρούμε ότι λίγα λεπτά κλάμματος (και ψυχικής πίεσης για εμάς - γιατί ναι είναι επίπονο και για εμάς όσο περίεργο και αν σας φαίνεται!) είναι καλύτερα από έλλειψη ύπνου για το παιδί και την οικογένεια, όσο για τις no cry μεθόδους να είστε όλες σίγουρες ότι ήταν το πρώτο πράγμα που δοκιμάσαμε για πολύ περισσότερο χρόνο (όπως γράφει και η Φωτεινή - 8 μήνες. Δεν είναι αρκετό διάστημα συγκριτικά με τις 2 μέρες που εφάρμοσε τη διαφορετική μέθοδο;) Πότε είναι αρκετή η αϋπνία στους 6 μήνες; Ένα χρόνο; Δύο χρόνια;; Αααα και μην ξεχάσω το άλλο σχόλιο (στο facebook) που με εξαγρίωσε "Τι έκανες παιδί; Δεν ήξερες ότι τα παιδιά εχουν ξενύχτια;" Είναι τόσο γελοίο. Και ότι αρρωσταίνουν ήξερα και ξέρω, τι σημαίνει αυτό δεν πρέπει να του δώσω φάρμακο για να γίνει καλά; Άρα δεν πρέπει να το βοηθήσω, όπως εγώ θεωρώ σωστό, για να μάθει να κοιμάται;; Κυρίες μου η φύση σας προίκησε με το αλάνθαστο μητρικό ένστικο, αφήστε το να λειτουργήσει, όπως το μητρικό γάλα είναι η κατάλληλη τροφή για το ΔΙΚΟ σας και ΜΟΝΟ παιδί έτσι και ο τρόπος που μεγαλώνετε τα παιδιά σας είναι ο καλύτερος για το ΔΙΚΟ σας παιδί!
Πόσω καλά τα λες..συμφωνώ απόλυτα!
κάτι άλλο έγραφα, το διεγραψα και μου εμεινε το σουπερ ορθογραφικό λάθος..εννοειται οτι ήθελα να γραψω Πόσο..και όχι Πόσω
Αν βαριέστε να διαβάσετε παρακάτω, ψάξτε για τις θεωρίες της Mary Ainsworth περί ασφαλούς πρόσδεσης. Έχει ενδιαφέρον και με απασχολεί πάρα πολύ. Βρήκα κομμάτια σε μια εργασία με τίτλο: "Βιολογικό υπόβαθρο των διαπροσωπικών δεσμών" (Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο), και το έψαξα παραπάνω. Αν δε βαριέστε να διαβάσετε: ""Πάνω από 40 χρόνια έχουν περάσει που ο Βρετανός ψυχολόγος John Bowlby ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον όρο «attachment» (δεσμός, πρόσδεση, προσκόλληση) και περιέγραψε το δεσμό αυτό ως μια «ψυχολογική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων». Ο «δεσμός» είναι ένας όρος που αναφέρεται στην κατάσταση και την ποιότητα των δεσμών του ατόμου. Η ποιότητα της σχέσης του βρέφους με τους γονείς (φροντιστές) και κυρίως με την μητέρα στα πρώτα χρόνια της ζωής επηρεάζει το άτομο ψυχολογικά, συναισθηματικά, κοινωνικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα μωρά δημιουργούν στενούς συναισθηματικούς δεσμούς με το πρόσωπο που τα φροντίζει (συνήθως η μητέρα) γιατί με αυτόν τον τρόπο, αφενός εξασφαλίζεται η συναισθηματική σχέση με το κύριο πρόσωπο παροχής φροντίδας και αφετέρου δημιουργείται μια ασφαλής βάση για να μπορέσει το μωρό να εξερευνήσει το περιβάλλον γύρω του. Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν τα παιδιά αποχωρίζονται από τους γονείς αρχίζουν και κλαίνε και να φωνάζουν για να προσελκύσουν την προσοχή τους. Όταν υπάρχει κίνδυνος το μωρό προσκολλάται στο πρόσωπο πρόσδεσής του (τη μητέρα). Όταν ο κίνδυνος παρέλθει, μπορεί το μωρό να χαλαρώσει και να παίξει, αλλά μόνον όταν είναι βέβαιο ότι η μητέρα θα είναι εκεί σε περίπτωση που τη χρειαστεί ξανά. Έτσι ή αλληλεπίδραση του παιδιού με τους γονείς – το πώς δηλαδή οι γονείς ανταποκρίνονται στις συμπεριφορές δεσμού του βρέφους, δημιουργεί προσδοκίες στο παιδί για τον εαυτό του και τους άλλους και τις διαπροσωπικές σχέσεις γενικότερα. Η ασφάλεια ή μη που αντλεί το παιδί από τις πρώιμες προσκολλήσεις επηρεάζει καθοριστικά την ανάπτυξη εμπιστοσύνης προς το εαυτό του και τους άλλους. Η Mary Ainsworth εισάγοντας τη διαδικασία της «παράδοξης κατάστασης» (strange situation) τεκμηρίωσε πειραματικά τύπους ασφαλούς και ανασφαλούς συναισθηματικού δεσμού των παιδιών. Διέκρινε τρεις κύριους τύπους πρόσδεσης: Την ασφαλή πρόσδεση: Οι γονείς είναι εναρμονισμένοι με τις ανάγκες του παιδιού και ανταποκρίνονται άμεσα. Την αγχώδη αποφευκτική: Οι γονείς δεν ανταποκρίνονται άμεσα και συνήθως είναι επικριτικοί και αντιδρούν με θυμό ή τιμωρία όταν τα παιδιά εκφράζουν έντονα συναισθήματα. Την αγχώδη αμφιθυμική: Οι γονείς χαρακτηρίζονται από ασταθή απαιτητικότητα. Οι μητέρες τείνουν να αγνοούν τα σήματα του μωρού για προσοχή και γενικά είναι απρόβλεπτες στην ανταπόκρισή τους. Έρευνες δείχνουν ότι οι ασφαλείς μητέρες εναρμονίζονται με τις ανάγκες του μωρού τους, παρέχουν μια ασφαλή βάση για εξερεύνηση, τα αγκαλιάζουν, μπορούν να διαχειριστούν τη δυσφορία και την επιθετικότητα του μωρού με τρόπο ικανοποιητικό (Byng-Hall, 1995, Bee 1995). Οι μητέρες αυτές έχουν μια ισορροπημένη άποψη για τη δική τους παιδική ηλικία. Αντίθετα οι μητέρες των ανασφαλών παιδιών, κυρίως των αποφευκτικών, έχουν μητέρες που δυσκολεύονται στη σωματική επαφή, δεν εναρμονίζονται με τους ρυθμούς των μωρών τους και οι ίδιες ήταν απορριπτικές ως προς τη δική τους σχέση με τους γονείς τους. Μια ασφαλής ή ανασφαλής πρόσδεση μπορεί να επηρεάσει το πώς βλέπει το άτομο τον εαυτό του ως παιδί αλλά και αργότερα ως ενήλικας. Το παιδί με ασφαλή πρόσδεση βλέπει ένα φροντιστή που είναι αξιόπιστος, στοργικός και τον εαυτό του ως άτομο που αξίζει την αγάπη και την προσοχή. Αντίθετα ένα παιδί με ανασφαλή δεσμό (αγχώδη αποφευκτική, αγχώδη αμφιθυμική) μπορεί να βλέπει τον κόσμο σαν ένα επικίνδυνο μέρος που όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα και θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο αγάπης και αναποτελεσματικό. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με ασφαλή πρόσδεση δείχνουν περισσότερα θετικά συναισθήματα στο παιχνίδι στο νηπιαγωγείο και στο σχολείο και έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αντίθετα τα αποφευκτικά παιδιά είναι πιο απόμακρα ή εχθρικά με τους συνομηλίκους τους και τα αμφιθυμικά τείνουν να είναι «αδέξια», πιο εξαρτώμενα από τη δασκάλα και λιγότερο ικανά να κάνουν ελεύθερο παιχνίδι μόνα τους ή με συνομηλίκους.""
Για να είμαστε ξηγημένες και να μην αρχίσουν πάλι οι "φωνές", δεν προσπαθώ να πω ότι το cry it out που χρησιμοποίησε η Φωτεινή θα δημιουργήσει "αγχώδη αποφευκτική" ή "αγχώδη αμφιθυμική" πρόσδεση της με το παιδί της! Δοθείσης της ευκαιρίας και αφού ετέθη θέμα δεσμού μητέρας-παιδιού είπα να μοιραστώ μια ενδιαφέρουσα πληροφορία.
Λοιπον, κοριτσια, καλημερα! Συμφωνω μαζι σου, Xris, παν μετρον αριστον! Μα και η Φωτεινη δεν ειπε κατι διαφορετικο.. Δε μιλησε ΚΑΝΕΙΣ για κλαμα μεχρι εμετου! Οι μαμαδες που ειναι ενεργες στο μεγαλωμα του παιδιου τους ξερουν να "ακουσουν" τι λεει το καθε κλαμα. Δε μιλησε ΚΑΝΕΙΣ για κλαμα μεχρι υστεριας, για εγκαταλειψη κλπ κλπ κλπ.. Οι υπερβολες σε ολο αυτον το διαλογο υπηρξαν απο μερους των μαμαδων με φωτοστεφανα. Εγω εχω μια κορη 25 μηνων (καλα να ειναι το λουλουδι μου) δε διαβασα βιβλια, εψαξα λιγο στο ιντερνετ, δε μπορεσα να την αφησω να κλαιει, την κουνησα μερες ατελειωτες στο καροτσι μεχρι τους 11-12 μηνες.. Κοιμαται στο κρεβατι της απο 3 μηνων, αλλα εμπαινε εκει μονο κοιμισμενη. Οταν ξυπνουσε, πιο μικρη, δεν εκλαιγε, δεν τσιριζε, επαιζε με τα μικροκουκλακια που κρεμονταν εδω κι εκει.. Αλλα για να κοιμηθει ξανα.. μονο με κουνημα.. Οταν λοιπον φτασαμε σε επιπεδο να καταλαβαινομαστε ξεκινησα απο τα μεσημερια και της εξηγησα οτι τωρα μπαινουμε στο κρεβατακι μας και ησυχα ησυχα παιρνουμε αγκαλια την kitty μας και κανουμε νανι :) ετσι τα καταφεραμε εμεις. Στην αρχη επαιζε λιγο περισσοτερο κ μετα κοιμοταν. Σιγα σιγα αλλαζε απλως πλευρο κ νανι! Ε, τοτε το εφαρμοσα και στο βραδινο υπνο.. Ποτε δεν την εβγαλα ομως απο το κρεβατι της. Ποτε δεν την πηρα στο δικο μου, ποτε δεν κοιμηθηκα διπλα στο δικο της. Δεν ξερει πως υπαρχει κι αυτη η εναλλακτικη και δεν τη ζηταει. Οταν ειναι αρρωστη βαζω ξυπνητηρια ανα ωρα, ανα 45', και μπαινω μεσα να την ελεγξω. Της το λεω απο πριν κοιμηθει οτι η μανουλα θα σε ξυπναει το βραδυ να σε μετραει και θα ξανακανουμε νανι.. Μεχρι στιγμης τα παμε καλα. Δεν ξυπνανε στη νυχτα (θα τυχει καποια φορα, ναι) και πινουμε γαλα το πρωι αφου τελειωσουμε τον υπνο μας. Γενικα περιμενα με το κοριτσι μου να ειναι σε φαση να καταλαβαινει για να συνεννοουμαστε για τις αλλαγες. Μεχρι να το καταφερουμε αυτο, λειτουργουσα μεσα σε προγραμμα χωρις να την "καλομαθαινω" με υποχωρησεις.. Και οταν χρειαζεται να επιβληθω.. ε, υψωνω και λιγο τη φωνη, να ξερει μεχρι που την παιρνει και ποτε ξεπερνα τα ορια. Χωρις υπερβολες ομως! Και μολις "περναει" η διαφωνια την παιρνω αγκαλια της ζηταω να με κοιταζει στα ματια και της εξηγω ποιο ηταν το λαθος της και πως θα επρεπε να εχει σκεφτει.. Αυτα, ρε κοριτσια! Δεν υποννοω οτι ειμαι τελεια μαμα, ουτε κατα διανοια! Σας περιεγραψα μονο τι εκανα εγω.. Θεωρω παντως οτι τα πηγαινουμε καλα! Φαινεται στο παιδι μου νομιζω.. :)
Τις καλημερες μου. Η κουβεντα για τα πτυχια ξεκινησε απο ατομα που υποστηριξαν την αποψη της Φωτεινης! Εγω ειμαι υπερ του να μεγαλωνεις το παιδι με φυσικο τροπο χωρις τιμωριες και κλαματα χωρις κακοποιηση και παραμεληση, ακολουθωντας το μητρικο ενστικτο. Αμα το δικο σου ενστικτο σου λεει να αφησεις το παιδι να κλαψει μεχρι εξαντλησης και εμετου ( γιατι υπαρχουν και αυτα μεσα στο βιβλιο και ο συγγραφεας τα θεωρει φυσιολογικα) τι να σου πω καντο. Δουλευω και εγω και θηλασα για ενα χρονο και μεγαλωνω μαζι με το παιδι μας.Το παιδι μας δεν ειναι η οικογενεια μας, ειναι μερος της οπως εγω και ο αντρας μου οπως και τα επομενα που θα ερθουν. Ειμαστε ολοι ισοτιμοι στο επιπεδο που αναλογει στον καθενα και μεχρι εκει που μπορει. Δεν ειπαμε να μην μπαινουν ορια αλλα αυτα να ειναι ευγενικα και να υποδεικνυονται με τροπο οχι τιμωριες και κλαματα. Δεν ειναι χαζα τα παιδια αλλα καταλαβαινουν και θελουν υπομονη. Αμα δεν την εχεις δε λεω να μην τα κανεις αλλα ας αναλαβει τη φροντιδα του αλλος γιαγια πατερας παππους που να την εχει. Φυσικα και το δικο μου παιδι κανει ζημιες και δεν κοιμαται καθε βραδυ τελεια αλλα εχω αντιληφθει πως ευκολα καταλαβαινει τα ορια του με το καλο και οχι με το ασχημο. Θελω να με ακουει γιατι με σεβεται οχι γιατι με φοβαται και επειδη με αγαπαει και οχι γιατι αδιαφορει. Εξαλλου μην ξεχνατε οτι ακομα και η αρνητικη προσοχη για εκεινα ειναι πιο σημαντικη απο την καθολου. Να αναρωτιεσται απο που πηγαζουν οι συμπεριφορες των παιδιων και οχι αυτες καθεαυτες και αν θελετε να διορθωσετε κατι να ειναι η ριζα και οχι η εκφραση του προβληματος. Επειδη ειναι νωρις ακομα και τα παιδια συγχωρουν ευκολα αμα εστω σε ενα δυο απο εσας φυτρωσει μετα απο ολη αυτη την κουβεντα ο σπορος της αμφιβολιας για τους "συνηθεις"τροπους διαπαιδαγωγησης και η επιθυμια της αλλαγης μεσω της περιεργειας για διαβασμα θα ειμαι πολυ χαρουμενη.
Καλημέρα σε όλες Θα ήθελα και γω ομως να μας πεέιτε κάποιους πρακτικούς τρόπους τι κάνετε εσείς κορίτσια που δεν τα μαλώνετε...οταν δηλ κάνουν μια απίστευτη αταξία εσείς πως αντιδράτε? Απλώς τους μιλάτε και τους λέτε να μην το ξανακάνουν? Φωνές δε βάζετε? Εγώ φωνές βάζω και πολλές φορές μετά λυπάμαι..αλλα το κακό έχει γίνει. Αυτά γιατί τώρα κλαίει το μωρό!!!
Sissy μου δεν φωνάζω, κρατάω ψυχραιμία άμα κάνει κάποια ζημιά τον παίρνω αγκαλιά και του μιλάω και το καταλαβαίνει όσο και αν σου φανεί περίεργο. Να φανταστείς ότι τραπεζομάντηλα και διακοσμητικά δεν έχω μαζέψει από τα τραπεζάκια εκτός και αν θέλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο παιχνίδι. Δεν είμαι πάνω από το κεφάλι του όλη την ώρα λέγοντας "μη αυτό, μη εκείνο" ή "πρόσεχε θα θα θα..." γιατί παρατήρησα ότι αυτό που έλεγα να μη γίνει, με μαθηματική ακρίβεια γινόταν. Σε πιο βαριές περιπτώσεις να του πω ένα "άπαπα" αλλά με ωραίο τρόπο. Βέβαια έχει το ντουλάπι του στην κουζίνα, το χώρο του στο σαλόνι, το συρτάρι του στο κομοδίνο μου και ανοίγει μόνο αυτά πλέον. Το εφάρμοσα από την αρχή και δε χρειάζεται να επεμβαίνω συχνά πλέον. Τον αφήνω να συμμετέχει φυσικά μέσα στο σπίτι.Δεν τον βάζω να κάνει πράγματα για να μην παρεξηγηθούμε, αλλά πχ αμα βγάζω τα ρούχα από το πλυντήριο δεν τον απομακρύνω όταν θα έρθει δίπλα μου και θα έρθει να τα τραβάει. Αφού αυτό με βλέπει να κάνω σε αυτό θέλει να συμμετέχει και του δείχνω πώς το κάνω χωρίς να έχω απαιτήσεις. Βέβαια έχω αυστηρούς κανόνες ασφαλείας (πρίζες διακόπτες φάρμακα και απορρυπαντικά εκτός πρόσβασης). Και για καλό και για κακό οι μαρκαδόροι πλένονται με νερό!!! Έχω υποστήριξη, ο σύζυγός μου μεγάλωσε με παρόμοιο τρόπο και η πεθερά μου είναι "χειρότερη" από εμένα και φίλες με τις οποίες μιλάμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σχεδόν με την ίδια φιλοσοφία. Βγαίνουμε συχνά έξω, ιδίως όταν επικρατεί ένταση και όταν παίζουμε είμαι εκεί 100% (ούτε τηλέφωνα, ούτε τηλεόραση, ούτε δουλειές) και το αντιλαμβάνεται. Τέλος θα σου παραθέσω τα λόγια άλλης μαμάς-βρεφονηπιοκόμου με την οποία συμμεριζόμαστε τα ίδια πιστεύω: "Καθιστε λοιπον κ σκεφτειτε πριν ουρλιαξετε να παει στο δωματιο του. Γιατι αραγε το εκανε αυτο? Ποιος ηταν ο λογος? Ισως δεν ειχε την προσοχη που χρειαζοταν? Ειχε μαζεψει ενταση απο ολη τη μερα? Ηταν θυμωμενο κ επρεπε να βγαλει απο μεσα του τα συναισθηματα που το δηλητηριαζαν κ ξεσπασε με καποιον τροπο που δε σας αρεσει?Βιωνει μια περιοδο εντονου αγχους? Εσεις ξερετε καλυτερα. Παρτε το αγκαλια αντι να το στειλετε τιμωρια. Επιτρεψτε του να κλαψει αν το εκανε απο θυμο, να βρισει κ να το βγαλει απο μεσα του. Αν ειναι τοσο τραβηγμενο κ δεν αντεχετε, πατε εσεις για 2 λεπτα σε αλλο δωματιο. Καλυτερο απο το να βαλετε τις φωνες κ θα επιστρεψετε πιο ηρεμοι. Αν ειναι εκει καποιος αλλος, πχ γιαγια ή πατερας κ πιστευετε οτι θελετε να χαλαρωσετε, αφηστε για λιγο το παιδι να παιξει με τον συγγενη, κ συζητηστε το αργοτερα σε αλλη βαση , με ηρεμια. Εχουμε δικαιωμα να θυμωνουμε, οχι να ξεσπαμε το θυμο μας ομως πανω στα παιδια!!" Ελπίζω να σε βοήθησα στο ελάχιστο
Xris σου ζητώ συγνώμη για το προηγούμενο σχόλιο μου. Με πήρε κ εμένα η φόρα. Ο τρόπος που μεγαλώνεις το μωρό σου με βρίσκει αρκετά σύμφωνη κ κάπως έτσι κ εγώ θα μεγαλώσω το παιδί μου γιατί κ καπως έτσι με μεγάλωσε κ η δικιά μου μάνα. Αλλά παρόλα αυτά συνέχιζω να θεωρώ το ότι δεν συμφωνείς με τον τρόπο που οι άλλες μάνες μεγαλώνουν τα παιδιά τους δεν σου δίνει το δικαίωμα να τις μιλάς μ' αυτόν τον εριστικό τρόπο. Συγνώμη αλλά ήσουν αρκετά έως κ πολύ εριστική! Ενώ αυτό που έγραψες τώρα ήταν πολύ όμορφο.
...είπε ο θεϊκά εντεταλμένος ελεγκτής ανθρώπων και συμπεριφορών! Έλεος πια!
Σαν να τα εχω γραψει εγω,τοσο πολυ με εκφραζουν τα οσα λες και ο τροπος που μεγαλωνεις το παιδακι σου.
Καλημέρα Sissy. Εγώ φωνάζω μερικές φορές και δεν έχω "δύσκολο" παιδί. Αλλά όταν γίνονται πράγματα επικίνδυνα χάνω την ψυχραιμία μου από τον φόβο. Και φωνάζω.. πολύ! Μετά το μετανιώνω. Μια φορά που πήγε να τραβήξει ένα καλώδιο από την πρίζα (ακόμα απορώ πως το έκανε αυτό, εκεί που ήταν χωμένο το καλώδιο) έβαλα τέτοια φωνή που είδα τον τρόμο ζωγραφισμένο στο προσωπάκι της! Ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω.. Πάντως συνειδητοποιώ δύο πράγματα: 1) ότι φωνάζω όπως φώναζε σε μένα η μαμά μου και 2) ότι πολλές φορές φωνάζω ή μαλώνω για πράγματα που για μένα είναι αυτονόητα αλλά για το 3χρονο δεν είναι (όπως το ότι απλώνει το χέρι να πιάσει ένα βρώμικο χαρτάκι που της γυάλισε στον δρόμο ή το οτι γλύφει το δίχτυ στον παιδότοπο)! Εκεί πρέπει να λειτουργήσει η λογική και να δώσεις εξηγήσεις στο μικρό. Χρειάζεται υπομονή και επανάληψη. Προσπαθώ να το κάνω. Να λέω να λέω να λέω και να ξαναλέω! Αλλά κάποια στιγμή γίνεται έκρηξη. Άνθρωποι είμαστε. Όχι μηχανές. Παρόλαυτά έχω τύψεις. Συνεχώς.
Οσον αφορα τις ειδικοτητες δε, καλες μανες δε γινονται μονο οι γιατροι, οι δικηγοροι και οι πυρηνικοι φυσικοι! Καλες μανες γινονται κι εκεινες που δεν σπουδασαν ποτε, εκεινες που δε μετρουν το "μποι" τους με τα χαρτια αλλα με την αγαπη, τη δοτικοτητα και το ηθος τους! Εκεινες που δεν ξερουν να σερφαρουν στο διαδικτυο για να ψαξουν οσα τις παραπεμψατε να "ξεστραβωθουν" να διαβασουν. Εκεινες που δεν πηραν ποτε βιβλιο να ψαξουν για την "παιδεια" που εχετε στο μεγαλωμα των παιδιων σας, μιας και δεν ξερουν να το διαβαζουν.. Που δεν ξερουν ουτε τον Γιουνγκ ουτε κανεναν συναδελφο του.. Που ισως θεωρουν πολυτελεια ακομη και το να ειχαν εναν παιδιατρο να τις συμβουλεψει, γιατι δεν εχουν χρηματα να τον πληρωσουν.. Τελοσπαντων.. Ξεκολληστε.. Μου θυμιζετε το "πας μη ελλην, ΒΑΡΒΑΡΟΣ".. Εεε, δεν ειναι ετσι..
Xris.Πολυ όμορφ αυτά που έγραψες κ ευχαριστουμε.Θεωρώ όμως πως η κολλητη σου εχει επιλέξει να την κατακρινεις κ να την προσβαλεις ενω οι περισσότερες κοπέλες εδω μέσα ήθελαν να κάνουν έναν διάλογο. Αξιοσεβαστες λοιπόν όλες οι πλευρές. Και αυτές που λειτουργούν με το ενστικτο κ οι μορφωμενες. Η αξία μας ως γονείς θα φανεί στο μέλλον μεχρι τότε καλα θα κάνουμε όλες μας να κραταμε μικρά καλαθια.
Σεβαστη καθε διαφορετικη αποψη, οταν αυτη λεγεται με τροπο που δεν ισοπεδωνει τον συνομιλητη. Η Φωτεινη, η μια, η αλλη, η παραλλη, εγω, μπαινουμε εδω μεσα, μοιραζομαστε και θελουμε να ακουσουμε αποψεις. Πολλες μαμαδες μαλιστα ζητανε μεσα στα κειμενα τους αλλες γνωμες. Οταν ομως ξεκινα μια συνομιλια με τη μορφη εντονου, ισοπεδωτικου αντιλογου, λες και οι μεν εχουν κερατα ενω οι δε φωτοστεφανα, κατι δεν παει καλα! Κι αυτο κανει κυκλους και δεν εχει τελειωμο! Εγω προσωπικα πηρα κομματια απο πολλες μαμαδες εδω μεσα αλλα οχι απο εκεινες που εκραξαν χωρις ελεος! Αυτες μονο κουραση προσθεσαν στη μερα μου.. Αν διαφωνεις μαζι μου σε κατι, καθεσαι και μου εξηγεις με ομορφο τροπο και επιχειρηματα τη θεση σου, χωρις να αναιρεις τη δυναμη και την αξια που εχω κι εγω ως μανα! Τοτε θα σε σεβαστω. Τοτε Θα σε ακουσω και αν εχεις δικιο θα αλλαξω αυτο που κανω και θα κανω αυτο που μου προτεινες.. Οταν γινεσαι εριστικος μονο αντιπαθεια μου προκαλεις. Δεν εχει σημασια μονο το να συμπεριφερομαστε σωστα, ημισωστα ή λαθος στα παιδια μας! Πρεπει να μαθουμε να στεκομαστε σωστα η μια απεναντι στην αλλη! Δεν ειμαστε εχθροι! Ειμαστε συνταξιδιωτες στο υπεροχο ταξιδι της μητροτητας! Καλο σας βραδυ, κοριτσια. Μαρια Νεναδη
Μπράβο Μαρία Νενάδη τα λες πολύ όμορφα κ σωστά! Μακάρι κάποιες κυρίες εδώ μέσα να δουλέψουν πάνω σ' αυτά που έγραψες, να τα επεξεργαστούν κ από την επόμενη φορά που θα θελήσουν να γράψουν να τα εφαρμόσουν κιόλας!
Σα γιατρος (αφου θελετε να πουμε ειδικοτητες) και σα μανα δηλωνω καθετα αντιθετη με οποιαδηποτε μορφης κακοποιηση παιδιων, με οποιαδηποτε μορφης παραμεληση, με οποιαδηποτε μορφης σωματικη και λεκτικη βια. Και ναι και εγκριτα επιστημονικα αρθρα ξερω να διαβαζω ( και οχι θεωριες) και να αξιολογω τη στατιστικη τους σημασια και ειδικους εχω γνωρισει και με ειδικους εχω ανταλλαξει αποψεις. Οταν ο οποιοσδηποτε αισθανεται περηφανος που φερθηκε ετσι στο παιδι του ετσι μιλαω, ετσι μιλησα και στην κολλητη μου οταν μπροστα μου εβαλε timeout το παιδι της επειδη ακουσε τις θεωριες μιας περιβοητης νταντας. Σε αυτο το θεατρο του παραλογου σας δε μπορω να συμμετεχω πλεον. Αν ειλικρινα πιστευετε οτι στα παιδια σας αξιζει τετοια συμπεριφορα συνεχιστε, δικαιωμα σας οπως λετε. Μια παρακληση ΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ, διαβαστε βιβλια της Μαριας Μοντεσσορι (ψυχολογος κ παιδαγωγος), διαβαστε βιβλια του Juul, διαβαστε γενικα για να καταλαβετε την αξια των παιδιων στον κοσμο και μετα αν αποφασισετε οτι θελετε να συνεχιζετε να τα καταπιεζετε keep going . Δημιουργειστε κυκλους συμπεριφορας :σημερα στον υπνο- αυριο αλλου /σημερα εσεις-αυριο αλλοι/ σημερα σε αυτα- αυριο απο αυτα.
Δηλαδή εσύ Xris είσαι της άποψης ότι το παιδί κακοποιείται όταν το μαλώνεις και παραμελείται όταν το αφήνεις να κλάψει για να κοιμηθεί...με λίγα λόγια είσαι οοοοολη μέρα πάνω από το παιδί σου και όταν κάνει τις χίλιες δύο αταξίες ως φυσιολογικό πχ. δίχρονο-τρίχρονο το κοιτάς γλυκά γλυκά και του λες όχι καρδούλα μου δεν είναι ωραίο να πετάς τα πιρούνια στην τουαλέτα, ούτε να βάζεις το χεράκι στην πρίζα..κλπ, κλπ, κλπ....(άπειρα απίστευτα που μόνο αυτά σκέφτονται!!) Εμένα η άποψη μου είναι πως όταν περνάμε πολύ χρόνο με τα παιδάκια μας και δε λείπουμε- δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι φυσιολογικό και επόμενο και να τα μαλώσουμε και να νευριάσουμε και να βγούμε και εντελώς έξω από τα ρούχα μας...ακόμη ακόμη και να τα αφήσουμε να κλάψουν πριν κοιμηθούν..γιατί απλούστατα από τη συνεχή-επαρκή συναναστροφή μαζί τους νιώθουν και αργότερα κατανοούν σε βάθος ότι τα λατρεύουμε...Τα συνεχή χαιδέματα και η έλλειψη μαλώματος με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η μαμά δεν έχει επαρκή επαφή μαζί τους και πιο πολύ τα βλέπει ως ανηψάκια ή βαφτηστηράκια...
Και στο παραπάνω σχόλιο sissy και σε αυτό ειμαι εντελώς μαζί σου. Πιο μαζί σου δε γίνεται. Τα λες ανθρωπινα και μ' αρέσει. Και μακάρι να μπορούσα να εφαρμόσω τα πάντα όπως τα σκέφτομαι (όπως εσύ δλδ), αλλά σαν άνθρωπος είμαι "βούτυρο" και ενοχική και νιώθω οτι με το μικρό μου πρέπει να γίνω 1000 κομμάτια για να τον ικανοποιήσω. Κι αν κλάψει, ξεχνάω και λογική, και σκέψη και ψυχραιμία και τρέχω Βέγγος.
Αγαπητή το ότι τρέχεις σαν Βέγγος ανταποκρινόμενη στο κλάμα του παιδιού σου δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ενοχικού συμπλέγματος που νομίζεις ότι έχεις, αλλά η βιολογική παρόρμηση που είναι γραμμένη στα κατάβαθα του Γυναικείου DNA! Είμαστε κατασκευασμένες έτσι ώστε να ανταποκρινόμαστε στο κλάμα του μωρού και ο λόγος είναι απλός: η επιβίωση του ανθρωπίνου είδους! Οπότε don't worry. Αυτό το συναίσθημα δυσφορίας-αγωνίας-εγρήγορσης που σου προκαλεί το κλάμα, δεν είναι ενοχικό! Είναι βιολογικό! Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς!
Θα σου ήταν εύκολο να μας δώσεις 2-3 σημεία της Μοντεσσοριανής αγωγής ή όποιας άλλης θεωρείς επιτυχημένη για να βάλεις σε σειρά ένα παιδάκι που γενικά δεν ακούει? Θα το κοιτάξω περισσότερο, αλλά μέχρι να διαβάσω κάτι σχετικό λίγες συμβουλές θα ήταν χρήσιμες.Συγκεκριμένα, η νταντά της τηλεόρασης λέει ότι αν το παιδί κάνει κάτι που δεν πρέπει το προειδοποιείς και αν δεν ακούσει μετά το βάζεις "τιμωρία". Μας δίνεις εναλλακτικό τρόπο? Ευχαριστώ
Εγώ γιατί είμαι σίγουρη ότι εσύ καταπιέζεις τα παιδιά σου (ή το παιδί σου) περισσότερο από τις μάνες που κατηγορείς ότι το κάνουν. Δηλαδή εσύ νομίζεις ότι το να είσαι συνέχεια πάνω από το παιδί σου έχει καλύτερα αποτελέσματα; Άντε τώρα που είναι ακόμα μωρό (απ' ότι κατάλαβα το παιδί σου ή τα παιδιά σου είναι ακόμα πολύ μικρά) ίσως κ να πιάνει αυτή η "μέθοδος" σου κ να μην διμιουργείται κάποιο πρόβλημα, αργότερα όμως.... δεν νομίζω Τάκη!!!
Δεν έχω ξανασχολιασει σε κείμενο,αλλα πραγματικά έχω βαρεθει να διαβαζω συνέχεια 'έρευνες λενε' 'οι ειδικοί ισχυρίζονται ' ο τάδε είπε,ο άλλος ξαναειπε. Και ρωτω όλους αυτούς τους απολυτους γονείς. Ποιοι κανανε τις έρευνες κ ποιοι ειναι οι ειδικοί? Τους Γνωρίζετε προσωπικά?έχετε δει κάποιο έργο τους? Για όλες τις ΤΕΛΕΙΕΣ μανουλες, οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ψυχολογοι σεβονται όλες τις απόψεις κ δεν ειναι καθετοι στις έρευνες τους μιλάνε πάντα με ποσοστά. Επίσης ΟΛΗ η ψυχολογία βασίζεται στον Φρόυντ κ στον Γιουνγκ που ενω υπήρξαν αντιθετοι, είχαν πάντα ενα κοινό σημείο, τη διαφορετικοτητα του καθενός. Αυτά ως ψυχολόγος,γιατι ως μητέρα απλά δινω συγχαρητηρια σε όλες γιατι η καθεμιά μας διαλεγει αυτο που νιώθει, έτσι έκαναν κ οι δικές μας.
Απλά θα γράψω ότι συμφωνώ μαζί σου στο ότι μεταξύ των ψυχολόγων υπάρχει αμοιβαίος αλληλοσεβασμός!
Λοιπόν διαβασα και τα 107 σχόλια ως τώρα και θα ήθελα να πω σε όποια κοπέλα διαβάσει τώρα το άρθρο να μην πτοηθεί απ' τον όγκο των σχολίων και τους διαξιφισμούς! Τελικά μετά από 107 σχόλια πραγματικά παίρνεις μια σφαιρική άποψη του τι συμβαίνει με τον ύπνο... Τελικά κορίτσια ευχαριστώ, γιατί με την αφορμή αυτή διαβασα και δυο-τρια πραματάκια που με κάναν να σκεφτώ. Χαλάλι οι τσακωμοί...
Εμένα η απορία μου είναι η εξής:αν καθόμαστε ολες μαζί θα είχε το θάρρος κάποια από μας να εκφραστείτόσο άσχημα για την άποψη της άλλης? Δηλαδή εσύ xris θα μίλαγες με αυτό τον τρόπο στη φωτεινή??? Η μήπως τελικά βγάζουμε τα απωθημένα μας επειδή δεν έχουμε τον άλλο απέναντι μας? Για να παραθέσω και γω την άποψη μου για το θέμα, κορίτσια το βρίσκω πολύ υπερβολικό να είναι το μωράκι μας 9 μηνών και μεις να τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο να το ησυχάσουμε...η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ηλικία πρέπει και μπορούν να ησυχάζουν μόνα τους χωρίς ψυχολοκγικά αντίκτυπα...και ναι συμφωνώ καλό είναι να σταματήσουμε επιτέλους να κάνουμε τους οσιομάρτυρες που τα υπομένουν όλα για τα μωράκια τους..γιατί στο κατω είναι και λίγο μαζοχιστικό να μην κοιμόμαστε ποτέ ενώ θα μπορούσαμε και να γινόμαστε υστερικές ολήμέρα...γιατί ότι και να μου πείτε το ξέρω ότι η αυπνία μας κάνει όλους υστερικούς!!! Κορίτσια αποενοχοποιηθείτε!
Και κατι τελευταιο...Να μπειτε στο amazon στις σελιδες των δυο βιβλιων. Το no cry εχει δεχτει κριτικη απο τουλαχιστον 1100 ανθρωπους ενω του estivill απο 13!!!!!!!! Τωρα γιατι αυτο το καθολου δημοφιλες βιβλιο εχει γινει το προσευχηταρι καθε αναξιοπαθης ελληνιδας μανας αδυνατει να το κατανοησει το μυαλο μου! Κοιμηθειτε μανες μου
Συγνώμη μπήκες να διαβάσεις την κριτική του βιβλίου αυτού; Την κριτική που έκαναν 1100 άνθρωποι; Είναι και τα 1100 σχόλια θετικά; Γιατί το γεγονός ότι το βιβλίο δέχτηκε κριτική απο 1100 ανθρώπους δεν σημαίνει ότι ήταν κ 100% θετική κριτική, απλώς σημαίνει ότι μπήκαν 1100 άνθρωποι κ έγραψαν τις απόψεις τους για το βιβλίο, θετικές ή αρνητικές. Κ λέω μήπως εσύ θα έπρεπε τελικά να ξυπνήσεις;
Να προσθεσω επισης, αγαπητη Ιωαννα whoever, οτι ΚΑΙ εμενα ακυρωσες παραπανω.. Το αφ'υψηλου το βρισκεις ακυρο. Το above and beyond. Προσφωνωντας με maria WHOEVER με ειρωνευεσαι! Πραγματικα, σε ολο αυτο που εγινε παραπανω δεν ξερω που να πρωτοσταθω.. Ελπιζω πως μετα την πανσεληνο γινεστε πιο δεκτικες στο διαφορετικο.. Εμενα παντως με εχετε κανει να μη θελω να γραψω οποιοδηποτε κειμενο, πραγμα που το ηθελα παρα πολυ, ειχα πολλα να μοιραστω μαζι σας, αλλα που να τα πω;;; Εδω γινεται χαμος! Και αναφερομαι σε παρα πολλες! Απλα η Ιωαννα whoever ηταν η μονη που μου απευθυνθηκε, γι'αυτο εστιασα πανω της. Πριν απο αυτην υπηρξαν ουυυυυυ! Πολλες με παρωπιδες!
Το γεγονος οτι ενω διαβασες και το no tears (χωρις κλαμα) και το cry it out (με κλαμα) και επελεξες το δευτερο τα λεει ολα. Και οχι μονο αυτο, υπαρχουν και μανες που σε επικροτουν που επελεξες να βαλεις το παιδι σου να κλαψει ενω μπορουσες να μην το κανεις. Την επομενη φορα που θα σου ζητησει αγκαλια κρατα χρονομετρο και μην αντιδρασεις πριν περασουν τα πεντε λεπτα... ΕΛΕΟΣ
" Ό,τι κ αν έβαζα στη μηχανή αναζήτησης έπεφτα πάνω σε δύο αντικρουόμενες μεθόδους και αφού τη μία την είχα δοκιμάσει (no tears method), αποφάσισα να ακολουθήσω δειλά δειλά τη δεύτερη (cry it out method)." (παράθεση κειμένου) Διάβασε λίγο πιο προσεκτικά
Το διαβασα τοοοοοοσο προσεκτικα που ειναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΙΑΣΕΙ!!!!! Λιγο στο internet το εψαξε πηρε και κανα δυο συμβουλες αριστερα δεξια και πηγε να τις εφαρμοσει ΦΥΣΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ γιατι θελει χρονο και η Φωτεινη ηθελε να ξεμπερδεψει σε μια δυο μερουλες με το μωρακι της που τοοοοοοσο την ταλαιπωρουσε
Και εσύ Χρις απο ένα κείμενο των π.χ. 100 λέξεων κατάλαβες όλα αυτά; Μα ποία είσαι? Δηλαδή από αυτά που έγραψε η Φωτεινή εσύ κατάλαβες ότι έκανε τσαπατσουλιά, πήρε ένα πράμα απο εδώ, ένα από εκεί, ένα από παρά εκεί, τα εφάρμοσε στα πεταχτά κ επειδή δεν της έκατσε αμέσως η φάση, προχώρησε με γοργά βηματάκια στο plan B? Έλεος ρε κορίτσια, έλεος!! Καθόλου σεβασμός; Καθόλου; Γιατί κρίνετε έτσι; Ποιές νομίζετε ότι είστε; Δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας αλλά πιστεύω στον Θεό κ συγνώμη που σας το χαλάω τώρα, αλλά μονο ο Θεός μπορεί να μας κρίνει κ κανείς άλλος!!!! Νοιώθω ότι κάποιες κυρίες περνάν από Ιερά Εξέταση από τις υπόλοιπες κυρίες εδώ μέσα. Ποίες νομίζετε ότι είστε; Ξανά ρωτάω! Ή γράφουν έκθεση για να περάσουν στο Πανέπιστημιο "Μητέρα" κ εσείς είστε οι "καθηγήτριες" που θα τις αξιολογήσουν κ θα τις βαθμολογήσουν. Χαλαρώστε λίγο! Καμία δεν γράφει εδώ μέσα για να μπορέσετε εσείς μετά να τις κρίνετε ΈΤΣΙ. Γράφουν για να πουν την ιστορία τους, την απορία τους, το πρόβλημα τους, την χαρά τους, την λύπη τους κλπ κλπ ώστε να ακούσουν την εμπειρία μιας ή πολλών άλλων γυναίκων κ κάποιες συμβουλές ή προτάσεις όχι όμως για να κριθούν κ να αντιμετωπιστούν με αυτόν τον χείριστο τρόπο από κάποιες σας. Κ για να σας προλάβω, ο μόνος λόγος που κατά κάποιο τρόπο σας κρίνω ή σκέτο σας κρίνω είναι γιατί κ εσείς το κάνετε οπότε μου δίνετε αυτόματα το δικαίωμα. Πιστέψτε με αν δεν διάβαζα όλα αυτά που γράψατε (με τον τρόπο που τα γράψατε) δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να γράψω κ κυρίως δεν θα είχα κανέναν μα κανέναν λόγο να σας κρίνω!
Μα ακριβως αυτο ειναι το point μου! WHO ARE YOU TO JUDGE! Και δεν εννοω μονο εσενα, Ιωαννα που παρεμεινες whoever, εννοω ολες εκεινες και τον ενα εκεινον που βιαστηκαν να καταβροχθισουν την Φωτεινη κι οσες συμφωνησαν μαζι της! Τι δεν εκανα σαφες.. Δεν καταλαβαινω..
Chill out Maria who ever u are! Το επίθετο σου δεν έχει σημασία! Ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει, όπως θέλει, οπότε το θέλει! Who are u to judge?
Συγνώμη, but in my humble opinion, έχεις δικαίωμα να γράφεις ότι θέλεις κ όποτε το θέλεις, αλλά όχι όπως θέλεις! Με την έννοια ότι εφόσον δεν προσβάλλεις κάποιον ναι γράψτο όπως θέλεις, αλλά είναι ανέπιτρεπτο, απαράδεκτο κ αγενές να προσβάλλεις κάποιαν άλλη, επειδή κ μόνο δεν συμφωνείς μαζί της. Ναι διατύπωσε ελεύθερα την διαφωνία σου αλλά πιο κόσμια βρε παιδάκι μου! Εγώ (τουλάχιστον εγώ, γιατί μόνο για εμένα μπορώ να μιλήσω) έτσι θα σε σεβαστώ κ ίσως να υπάρχει κ μια μεγαλύτερη πιθανότητα να συμφωνήσω μαζί σου! Δεν υπάρχει καμία περίπτωση όμως να συμφωνήσω μαζί σου αν μιλάς κ γράφεις με αυτόν τον εριστικό τρόπο.
Αγαπητή Νέλη, Που ακριβώς διάβασες στα λεγόμενά μου κάτι προσβλητικό? Ποιον ακριβώς προσέβαλα? Δεν μπορώ να καταλάβω... Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε? (εκτός κι αν αυτό που μόλις έγραψα το θεωρείς προσβολή)! Έχω γράψει (από προχθές) δύο σχόλια σχετικά με το cry it out vs. no tears τα οποία ούτε προσβλητικά ήταν, ούτε μάλωσαν κανέναν για τον τρόπο που λέει ότι λέει, ούτε την είπα στην Φωτεινή που χρησιμοποίησε το cry it out, ούτε τίποτα. Μια γνώμη διατύπωσα απλώς για το ότι δεν είναι προβλέψιμα όλα στα παιδάκια και για το ότι μια νέα μωρομάνα δεν γνωρίζει ακόμα τις επερχόμενες αλλαγές. That's all. Το μόνο "μεμπτό" αν θέλεις που έκανα ήταν ότι "ειρωνεύτηκα" ελαφρώς ένα εντόνως ανορθόγραφο (και όχι μόνο) σχόλιο που με πολύ κακό ύφος και απόλυτα κριτική διάθεση ισχυρίστηκε μέσες άκρες ότι όλοι όσοι διαφωνούν με τη Φωτεινή είναι απορίας άξιο που μεγαλώνουν παιδιά αφού δεν έχουν παιδεία! Δηλαδή αποκάλεσε τους πάντες αγράμματους (και κατ' επέκτασιν ανάξιους γονείς) μόνο και μόνο επειδή δεν της άρεσε η αντίθετη άποψή τους! Το διάβασες αυτό το σχόλιο? Και βρίσκεις τα δικά μου γραφόμενα προσβλητικά? Και στην Maria που απευθύνθηκα, το έκανα χρησιμοποιώντας ευγενικές εκφράσεις και χωρίς να την προσβάλω. Το ότι της είπα "Ποια είσαι για να κρίνεις πως θα εκφράζομαι και πως όχι" ήταν η γνώμη μου. Δεν ήταν προσβολή. Γιατί αν διάβασες τα αρχικά σχόλια της Maria μαλώνει όλον τον κόσμο (εδώ στο blog) για τον τρόπο που συμπεριφέρεται (σαν να είναι διαιτητής, ή η δασκάλα μας, ή η μαμά μας) και αναφέρεται προσωπικά σε μένα λέγοντας ότι ακυρώνω τον ένα και τον άλλο (δεν κατάλαβα πως βγήκε τέτοιο συμπέρασμα)! Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου κάνει και υπόδειξη τι να διαβάσω για να κατανοήσω καλύτερα τι εννοούμε όταν λέμε παιδεία!!!! Κι εσύ συνεχίζεις να θεωρείς ότι εγώ συμπεριφέρθηκα απρεπώς και εξαπέλυσα προσβολές! ΟΚ. Ο καθένας μπορεί να σκέφτεται όπως νομίζει.
Κακώς απάντησα. Το μετανιώνω και λέω και σε σένα: who are u to judge? ο θεός?
Αγαπητή Ιωάννα, Συγνώμη αλλά από που κατάλαβες ότι αναφερόμουν αποκλειστικά σε εσένα; Το ότι έγραψα ακριβώς κάτω από την δικιά σου απάντηση δεν σημαίνει ότι εννοούσα κ εσένα. Απλώς πιάστηκα από 2-3 πράγματα που έγραψες αλλά αναφέρομουν σε όλες τις κυρίες που έχουν γράψει εδώ μέσα. Εντάξει σε κάποιες λίγο πιο πολύ. Αλλά δεν αναφερόμουν αποκλειστικά κ μόνο σε εσένα. (οκ έγραφα στο 2ο πρόσωπο, αλλά το πήγαινα πιο γενικά, μιλούσα σε εσένα σαν να μιλάω σε όλες) Κ θα σου πω που πιάστηκα (από αυτά που έγραψες εννοώ) 1. "Ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει, όπως θέλει, οπότε το θέλει" 2. "Δεν με ξέρεις, δεν σε ξέρω!!!" (Δικές σου λέξεις)
You made your point, i made mine dear Ιωαννα whoever.. Η μηπως το 1971 ειναι επιθετο; Δεν εκανα σχολιο στο κειμενο αφενος μεν γιατι συμφωνω με την Φωτεινη -και το δηλωσα σε πολλα σχολια μου- αφετερου δε γιατι συμφωνω και με το οτι πολλα πραγματα ειναι ρευστα, αλλαζουν απο μερα σε μερα κι απο παιδι σε παιδι. ΔΙΑΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟ ΣΧΟΛΙΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΧΜΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ! ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ! ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΟΤΑΝ ΑΠΟΡΗΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΑΝΑ! ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΤΙΑΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΧΑΣΕΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ! ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΟΤΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΝΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟΣΗ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΡΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΤΥ! Μπηκα σ'αυτο το γκρουπ γιατι ζηλεψα τη μαμαδοπαρεα που εβλεπα στις φωτογραφιες. Ωραια κειμενα, βοηθεια της μιας προς την αλλη! Ολες το ιδιο λουκι περναμε! Ολες την ιδια ευτυχια! Την ιδια ολοκληρωση -μεσα απο του λουκι, εστω.. Η κατασταση που παρακολουθω εδω μεσα ομως μονο θλιψη μου προκαλει. ΘΛΙΨΗ! Κι επειδη δεν εχω κατι να κρυψω απο πουθενα, Ιωαννα whoever, ειμαι η Μαρια η Νεναδη κι εχω αισθανθει θιγμενη αλλη μια φορα τελευταια, στο κειμενο της μαμας Σοφιας whoever, οπου επισης προκληθηκε ενας πανικος περι παιδειας.. Αυτα. Ελπιζω πως σε καλυψα.. Χωρις ορθογραφικα λαθη ελπιζω..
Βασικά...η Ιωάννα ...πρέπει να είναι "Γιάννης"...ή όπως αλλιώς τον λένε...είμαι 100% σίγουρη!
Ιωαννα, εσυ πρεπει να διαβασεις το κειμενο περι ζωοφιλιας της Σοφιας! Τρεξε να δεις οτι δεν ειναι απαραιτητο η παιδεια να σημαινει σπουδες, πτυχια και περγαμηνες!
Κορίτσια chill out! Ερχόμαστε εδώ στο blog για να διαβάσουμε κανένα ενδιαφέρον άρθρο και να περάσουμε την ώρα μας σχολιάζοντας το ένα και το άλλο! Ε, και το σκυλοφάγωμα έχει και την πλάκα του. Εσείς αν είσαστε τόσο above and beyond, μην ασχολείστε! Γιατί αυτό το 'μπαίνω, και σχολιάζω αφ' υψηλού το πόσο κατίνες είσαστε όλες' χωρίς να εκφέρεις καν άποψη για το άρθρο (το περί ου ο λόγος), είναι λίγο... άκυρο (in my humble opinion)! :) Αν είστε τόσο υπεράνω, τα σχόλια είναι περιττά! Ο μόνος λόγος που σου απάντησα Maria whoever u are, είναι γιατί είπες ότι ακύρωσα τα λεγόμενα κάποιου πράγμα που δεν έκανα! I made my point και τέλος. Δεν χρειάζονται περαιτέρω υποδείξεις για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να διαβάσω. Δεν με ξέρεις, δεν σε ξέρω!!! :D
Και μάλλον επειδή δεν γνωρίζεστε πήρατε από μόνες σας το δικαίωμα να μιλάτε η μια στην άλλη έτσι; Εγώ αυτό που βλέπω κ διαπιστώνω από αυτά που γράφετε (πλην μερικών εξαιρέσεων) είναι ότι ο εγωισμός σας έχει χτυπήσει κόκκινο κ δεν μπορείτε να δείτε την αλήθεια που υπάρχει στα ίδια τα γραπτά σας κ φυσικά δεν την παραδέχεστε! Κ για να μην αναρωτιέστε πια είναι η αλήθεια, θα σας διευκολύνω εγώ. Ότι όλες σας (πλην μερικών εξαιρέσεων, απλώς το ξανά γράφω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις) είστε επιθετικές, εριστικές, αρνητικές, προσβλητικές κλπ κλπ κλπ Φυσικά καμία σας δεν έχει την μαγκιά να το παραδεχτεί κ καμία σας φυσικά δεν θα ζητήσει συγνώμη για τον τρόπο που έχει μιλήσει. Νομίζω ότι έχουμε ξεχάσει να είμαστε Άνθρωποι!
Ενώ εσύ είσαι Άγγελος εξ ουρανού! Ε? Μπράβο!!! Wow!!!! Ευτυχώς κορίτσια ήρθε η Νέλη με τον αδαμάντινο και χωρίς ίχνος εγωισμό χαρακτήρα να κάνει μαθήματα σε δυο άγνωστες γυναίκες για το πως θα μιλούν και πως θα φέρονται η μια στην άλλη!! WOW και πάλι WOW!!!! (ελπίζω να μην σε προσβάλουν τα καλά μου λόγια)! :Ρ
Όχι δεν περίμενα κάτι καλύτερο από εσένα. Ούδε πότε το έπαιξα "άγγελος εξ ουρανού" κ ότι έχω αδαμάντινο χαρακτήρα κ ότι δεν είμαι εγωίστρια. Την απόψη μου είπα για όλα αυτά που διάβασα εδώ μέσα. Φυσικά κ δεν περίμενα η άποψη μου να γίνει σεβαστή (σεβαστή τονίζω όχι δεκτή)από κάποιες σας. Κ αν νομίζεις Ιωάννα ότι προσβάλλεις κάποιων/κάποιαν μόνο χρησιμοποιώντας εναντίον του υβριστικούς χαρακτηρισμούς κάνεις μεγάλο λάθος. Κ επαναλαμβάνω ο σκοπός μου δεν είναι όυτε να σας μάθω πως να μιλάτε μεταξύ σας κ ούτε τίποτα άλλο. Απλός αυτό που βγαίνει από αυτά που έγραψα, είναι ότι δεν με αρέσει να βρίσκομαι σε ένα γκρουπ ανθρώπων που υπάρχει έντονα η έλλειψη σεβασμού. Κ μην βιαστείς αμέσως να μου πεις "εφόσον δεν σου αρέσει γιατί δεν την κάνεις;" γιατί θα σου δώσω την απάντηση τώρα. Στο γκρούπ αυτό, εδώ στο eimaimama.gr ή στο fb συνέχεια αναρτούνται πολύ ενδιαφέροντα θέματα είτε για την μητρότητα είτε για τα παιδιά είτε για την εγκυμοσύνη κλπ κλπ που σαν γυναίκα με ενδιαφέρουν πολύ αλλά κ σαν μελλοντική μητέρα αλλά κ σαν βρεφονηπιοκόμο!
Πολλα!
Πολλά κιλά κόμπλεξ...
Και εντελώς εκτός θέματος!
Η φιλη μας η Τατιανα που ανεφερε τον "λωλοστεφανη" εγραψε ενα πολυ ωραιο κειμενο το οποιο βιαστηκε η φιλη Ιωαννα1971 να ακυρωσει πατωντας στα ορθογραφικα λαθη.. Χαχαχαχαχα! Μπραβο ρε κοριτσια! Οσο για την παιδεια, Τατιανα μου.. ειμαι σιγουρη πως μια χαρα ξερεις πως γραφεται.. Αλλα αν εχεις οποιαδηποτε απορια σε παραπεμπω στο κειμενο περι ΖΩΟΦΙΛΙΑΣ της μαμας Σοφιας! Εκει να δεις γλεντια! Κομπλεξ σε μεγαλεια!!!
Δεν ακύρωσα τίποτα και κανέναν! Και καθένας δικαιούται της απόψεώς του!!!! Απλώς όταν κατηγορείς κάποιον/κάποιους/όλους για έλλειψη παιδείας σε βαθμό που απορείς πως καταφέρνουν να μεγαλώσουν παιδιά, τουλάχιστον εσύ που το γράφεις αυτό θα πρέπει να το γράφεις με σωστή ορθογραφία (αφού υπονοείς ότι εσύ είσαι πνιγμένος στη γνώση και τη μόρφωση!) :) N'est pas??
Άλλο παιδεία, άλλο εκπαίδευση και πανεπιστημιακη μόρφωση..
Επίσης Ιωάννα εγώ έχω την παιδία με ι ή ει να είμαι ευγενική και να μην κρίνω κάτι που εσύ αντιθέτως σου διαφεύγει και είμαι σίγουρη ότι παίζοντας το εξυπνάκιας αισθάνεσαι σούπερ.
Εχμ.. κριτική? Ποιος έκανε κριτική? Μια διορθωσούλα στην ορθογραφία μόνο! Εσύ αντιθέτως: ""Για το επίπεδο δεν θα το συζητήσω αφού η έλλειψη παιδιάς είναι φανερή σε αρκετές απαντήσεις εδώ μέσα όμως αυτό απάντα και ένα άλλο ερώτημα πού έχει πολλοί κόσμος πια “πως γίνεται ακόμα και σήμερα να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς παιδία? Μα φυσικά από τέτοιους γονείς που προσπαθούν να αποδείξουν την τελειότητα τους και να αποδείξουν ότι θυσιάζουν τον εαυτό τους για χάρη των παιδιών τους και αύριο μεθαύριο θα πρήζουν τα παιδιά τους λέγοντας τους « ξέρεις τι έκανα εγώ για σένα» ή «ξέρεις ποσό καιρό έκανα να κοιμηθώ» ή «κλείστηκα 2 χρόνια για να σε θηλάσω και εσύ μου μιλάς έτσι» και άλλα τέτοια παράλογα. Επίσης οι απαντήσεις εδώ μέσα μας αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι το σύνδρομο της «κακιάς πεθεράς» δεν θα πάψει ποτέ. "" (copy paste από το κείμενό σου!) Αυτό τι είναι?? Καλοπροαίρετο σχόλιο δηλαδή Χωρίς ίχνος κριτικής διάθεσης!! Μμμμ σωστά! Σόρυ.. μ@κ@κία μου που δεν το κατάλαβα!!!
Α ναι.. και το "πολλοί κόσμος" μάλλον ήθελες να το γράψεις "πολύς κόσμος" or something? Καμία κριτική διάθεση.. σαν εσένα στο κείμενό σου δηλαδή!!!!
Και εσένα Ιωάννα σε βάλανε να διορθώσεις την ορθογραφία μου ? Αν αυτό σε έκανε τώρα να αισθανθείς ουάου μπράβο σου , λυπάμαι τους ανθρώπους που μεγαλώνεις γιατί τα παιδιά θέλουν μανούλες και όχι κριτές!!!!
Δεν αντιλαμβάνεστε πόση σημασία έχει η επαφή με τη μητέρα, η αγάπη, το άγγιγμα, το χάδι για τη συνολική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας. Μικρή και πρόσκαιρη η ανταμοιβή του ολονύχτιου ύπνου. Μάθατε απλώς στο παιδί σας πως τη νύχτα δε δικαιούται να έχει ανάγκες. Δάφνη μου τι σχέση έχει το χάδι με την εκμάθηση του ύπνου? Ο ύπνος δεν είναι επίκτητο χαρακτηριστικό αλλά μαθαίνετε την πορεία. Και θα το αγκαλιάσεις και θα το χαϊδέψεις και θα το κρατήσεις στην αγκαλιά σου και φυσικά θα ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του απλά μαζί με όλα αυτά θα πρέπει να το μάθεις και να κοιμάται για να είναι αυτό ξεκούραστο και ήρεμο πρωταρχικά. Μην συγχέουμε το συναισθηματικό κομμάτι με την υποχρέωση μου που έχουμε ως γονείς να αναπτύσσουμε υγιή άτομα που ένα κομμάτι της υγιούς ανάπτυξης οφείλεται στον ύπνο.
Ότι του φανεί του Λωλόστεφανή .Για το επίπεδο δεν θα το συζητήσω αφού η έλλειψη παιδιάς είναι φανερή σε αρκετές απαντήσεις εδώ μέσα όμως αυτό απάντα και ένα άλλο ερώτημα πού έχει πολλοί κόσμος πια “πως γίνεται ακόμα και σήμερα να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς παιδία? Μα φυσικά από τέτοιους γονείς που προσπαθούν να αποδείξουν την τελειότητα τους και να αποδείξουν ότι θυσιάζουν τον εαυτό τους για χάρη των παιδιών τους και αύριο μεθαύριο θα πρήζουν τα παιδιά τους λέγοντας τους « ξέρεις τι έκανα εγώ για σένα» ή «ξέρεις ποσό καιρό έκανα να κοιμηθώ» ή «κλείστηκα 2 χρόνια για να σε θηλάσω και εσύ μου μιλάς έτσι» και άλλα τέτοια παράλογα. Επίσης οι απαντήσεις εδώ μέσα μας αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι το σύνδρομο της «κακιάς πεθεράς» δεν θα πάψει ποτέ. Αλίμονο στο άντρα ή τη γυναίκα που θα στεναχωρήσει το «τέλειο» παιδί της «τέλειας μαμάς» μαύρο φίδι που τον/την έφαγε. Έχοντας λοιπόν 2 παιδιά με 13 μήνες διαφοράς τα οποία απέκτησα με πόνο ,κόπο και πολλά φαρμακα εξωσωματικής, επιστρέφοντας στη δουλειά από 3 ½ μηνών, θηλάζοντας τα, έχοντας θέση καριέρας και έχοντας μιλήσει με ειδικούς εννοώντας παιδοψυχολόγο και παιδίατρο έχω καταλήξει στο εξής :χαρούμενη/υγιής μάμα =χαρούμενο/υγιή παιδί και επίσης τα παιδιά για να αναπτυχθούν σωστά πρέπει να κοιμούνται νωρίς και να κάνουν έναν συνεχόμενο ύπνο. Τώρα το τι τρόπο θα χρησιμοποιήσει η κάθε μαμά είναι δικαίωμα της και κανενός ο τρόπος δεν είναι καλύτερος από του άλλου. Για την ιστορία απλά να αναφέρω ότι το βιβλίο δεν γράφει αφήστε τα παιδιά να ουρλιάξουν, να κοιμηθούν ξερά από το κλάμα ή τρομοκρατημένα ότι τα παράτησαν οι γονείς τους. Το αντίθετο μάλιστα σου εξηγεί ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να νιώσουν έτσι και σου δίνει τρόπους για να το καταφέρεις. Εμένα και τα δύο μου παιδιά κοιμούνται στις 9 και ξυπνάνε στις 9 ½ το πρωί και 2 με 4 το μεσημέρι, κόψαμε θηλασμό, πιπίλα ,πάνα, περάσαμε ιώσεις χειρούργια νοσοκομεία και τίποτα δεν άλλαξε. Δεν φοβούνται το σκοτάδι είναι μια χαρα κοινωνικά και ξεκούραστα. Για το ένα χρησιμοποίησα την μέθοδο της νονας μου που είναι Σουηδέζα (και είναι ακριβώς ίδια με το βιβλίο ) και για το άλλο χρησιμοποίησα 2-3 σημεία του βιβλίου. Κλείνοντας να αναφέρω ότι θα υπάρξουν βράδια που το ένα ή το άλλο θα ξυπνήσει για χ λόγους ουρλιάζοντας ,κλαίγοντας κ.ο.κ θα είμαι εκεί στο φτερό γιατί ξέρω ότι κάτι τα ανησύχησε θα τα αγκαλιάσω και θα τα ηρεμήσω και αμέσως θα ξανακοιμηθούν όμως υπάρχουν οι φορές που ξέρω ότι με φωνάζουν γιατί δεν θέλουν να κοιμηθούν (ειδικά ΣΚ) το αναγνωρίζω και τα αφήνω να γκρινιάξουν ( γιατί αυτό δεν είναι κλάμα είναι γκρίνια να περάσει το δικό τους) . Το μέγιστο που διαρκεί είναι 4 λεπτά.
Όπως είπες στην αρχή του κειμένου σου: "ότι του φανεί του Λωλοστεφανή" (με δύο τόνους και πολλά ορθογραφικά λάθη..)! By the way η παιδεία γράφεται με ει!
"Θα περάσετε ίσως πιο «ήσυχο» πρώτο χρόνο μαζί του. Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια αργότερα είναι πιθανό να έχετε δυνατό πονοκέφαλο και να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και το παιδί σας σάς έχει αποκλείσει από τον κόσμο του." (Στ. Παπαβέντσης - Η απόγνωση των βρεφών, 2010) Δεν αντιλαμβάνεστε πόση σημασία έχει η επαφή με τη μητέρα, η αγάπη, το άγγιγμα, το χάδι για τη συνολική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας. Μικρή και πρόσκαιρη η ανταμοιβή του ολονύχτιου ύπνου. Μάθατε απλώς στο παιδί σας πως τη νύχτα δε δικαιούται να έχει ανάγκες. Και θα σταθώ και λίγο στο επιχείρημα "δε νιώθει ανασφάλεια κι εγκατάλειψη, το βλέπω γιατί έμαθε να παίζει και μόνο του μέσα στη μέρα χωρίς την ανάγκη της δικής μου φυσικής παρουσίας": ΔΕΝ είναι απαραίτητα καλό σημάδι αυτό, ΔΕ νοείται ανεξαρτητοποίηση σ' αυτές τις ηλικίες, ΔΕΝ είναι λογικό να αυτοαπασχολούνται. Τη ζωή και το κόσμο γύρω τους τα μωρά τα μαθαίνουν μέσα από και μαζί με τη μαμά και τα άλλα πρόσωπα φροντίδας.
το τελευταίο σχόλιο είναι όοοολα τα λεφτά! είστε πραγματικά για γέλια κάποιες!! ολίβια καιρό ήθελα να σου πω κάτι. κατ'αρχήν χαράς στην υπομονή σου που ασχολείσαι με όολες αυτές! κάποιες είναι τόσο κακιασμένες, πικρόχολες κ ξινές όπως μια ειδικά στο κλειστό γκρουπάκι η οποία είναι τόσο εμετική που πραγματικά απορώ πως την γουστάρουν κιόλας μερικές...έχει όμως το άσυλο! αυτή μπορεί να βρίζει, να προσβάλει χάριν του χιουμορ!! ποιου χιούμορ?? κακία βγάζει!! τι δεν καταλαβαίνετε? επίσης όλο αυτό το μπάχαλο στα σχόλια γίνεται κ μέσα στο γκρουπ. το οποίο αν ξεβρόμιζε λιγάκι ίσως να συμμετείχαν κ περισσότερες κοπέλες από τις κλασσικές πλέον 20 + 1 της εντελώς ξινής!μια μόνιμη επίθεση υπάρχει εκεί μέσα. αποχώρησα κ ησύχασα! σε διαβάζω πλέον μέσα από εδώ ολίβια κ χαίρομαι πολύ γι'αυτό! μου πέρασε κ ο πονοκέφαλος!!!! εύχομαι ο Θεός να σου δίνει δύναμη (θέλει αντοχή να κουμαντάρεις τόσες γυναίκες) κ γερό στομάχι! να χαίρεσαι την όμορφη οικογένεια σου κ να μου φιλήσεις τον λατρεμένο κ πάντα χαμογελαστό Αρχέλαο κ την ζουζουνίτσα Αθηνά! Υγεία κ πολλές αντοχές!! Υ.Γ την ξινή έχε την στο νου σου (είμαι σίγουρη ότι κατάλαβες ποια λέω!)...όπως επίσης κ αυτές που μόνιμα σε κολακεύουν! οι κόλακες μόνο κακό μπορούν να κάνουν! Σε φιλώ!
Ετσι, ετσι! Να βγαζετε τα ματια της διπλανης και μετα να μαζευεστε στα παρτυ και να χαμογελατε ολες μαζι στις φωτογραφιες! Διπλα διπλα με εκεινες που θεωρειτε αχρηστες μανες, αφου δεν εχετε ιδεα και ποιες κατηγορειτε με τοσο θρασσος εδω μεσα.. Να φιλιεστε σταυρωτα και μετα να σκαβετε λακκους.. Τς τς τς..
Για τη βοηθεια μαμαδων που εγκρινουν τη μεθοδο της Φωτεινης... Οι υπολοιποι να μην ασχοληθουν,γιατι δεν τους αφορα τι κανουμε εμεις με τα παιδια μας. Λοιπον εγω δεν εχω διαβασει το βιβλιο απλα ειχα ακουσει διαφορα και διαβασει αλλες πληροφοριες και εκανα το εξης.Πηγα τη μικρη μου στη κουνια της περιπου 2μηνων γιατι εκανε μονο ενα ξυπνημα για φαγητο το βραδυ και θεωρησα οτι ειναι ετοιμη...Οταν την εβαζα λοιπον εκεινη με το που εφευγα αρχιζε το κλαμα....εγω καθομουν ορθια στη πορτα της χωρις να με βλεπει και μετραγα 1 λεπτο,μετα εμπαινα μεσα,ακουμπουσα πανω της και εβαζα το προσωπο μου στο δικο της,χωρις να τη σηκωσω,της εδινα τη πιπιλα της και της ελεγα "εδω ειμαι ησυχασε". Μολις ηρεμουσε εφευγα σιγα σιγα,μετα απο λιγο ξεκιναγε το κλαμα παλι,εγω παλι στη πορτα,αφηνα 2λεπτα και εκανα το ιδιο...μεχρι που εφτανε 4λεπτα.δεν τα ξεπερασε ποτε,αλλα δεν θα την αφηνα παραπανω,νομιζω οτι τα 4λεπτα ηταν το οριο μου,τη θεωρουσα αρκετα μικρη για να παω παραπανω σε χρονο.Κοιμηθηκε μονη της σε λιγες μερες.Δικη μου η τεχνικη αλλα το απτελεσμα ειναι το εξης.Ειναι τωρα 16 μηνων,κανουμε μπανιο,πινουμε γαλα,και την ακουμπαω στο κρεββατι της,κοιμαται ολη τη νυχτα απο τις 8.30 το βραδυ μεχρι τις 9 το πρωι και το μεσημερι αλλες 2 ωρες με τον ιδιο τροπο.Στη κουνια της εχει τωρα 3 πιπιλες και ολο και μειωνουμε-ξεκινησαμε απο τις 8 μεσα στη κουνια για να βρισκει σιγουρα καποια,όπως και εγινε-.Μειωνουμε για να την κοψουμε πριν το Σεπτεμβρη που θα ερθει το επομενο μωρο. Το αρνητικο που εχει αυτη η μεθοδος ειναι το εξης.δεν μπορεις να βγαλεις το παιδακι σου εκτος προγραμματος,δεν κοιμαται όπου να'ναι γιατι εχει μαθει το κρεββατι του-τουλαχιστον ετσι γινεται με τη δικη μου-,δεν ειναι ευκολο να παμε με φιλους να φαμε το μεσημερι εξω γιατι οταν ερθει η ωρα της για υπνο θελει για να κοιμηθει,την ησυχια της και τη κουνια της,δεν μπορει να κοιμηθει στην αγκαλια μου-αντε να το κανει για μιση ωρα-αλλα για να κοιμηθει το 2ωρο της θελει τη κουνια της.Δεν εχει μαθει να τη κουναω και να κοιμαται,ειναι κατι που δεν πιανει,εχει μαθει να κοιμαται μονη της.Αλλα ειλικρινα δεν με πειραζει καθολου,προτιμω να την αφησω ενα μεσημερι στους 5μηνες-γιατι δεν βγαινουμε και πιο συχνα-στη γιαγια,παρα να την κουναγα καθε βραδυ ή να ερχοταν στο κρεββατι μου,ή να σηκωνομουν 7 φορες μες τη νυχτα γιατι δεν μπορει να κοιμηθει μονη της.Ειδα και την κουμπαρα μου που εχει δυο κοριτσακια,το ενα 4ετων και το αλλο 2,τα μεγαλωσε και τα δυο στα χερια,τις νανουρισε και τις δυο,δεν τις αφησε να κλαψουν ουτε λεπτο και γενικως ακολουθησε τη γνωστη μεθοδο....Αποτελεσμα? καθε βραδυ η μεγαλη κλαιει και τη θελει διπλα της γιατι λεει βλεπει εφιαλτες,μετα κλαιει και η μικρη,αφηνει τη μεγαλη και τρεχει στη μικρη,πηγαινοερχεται στα δυο δωματια τουλαχιστον 5φορες και καταληγει να κοιμαται εκεινη με το ενα παιδι και ο αντρας της με το αλλο.Αν τη ρωτησεις,ειναι τοσο κουρασμενη που σου λεει.."εγω δεν προτεινω σε κανεναν να κανει δευτερο παιδι,ενα και πολυ ειναι".Τα συμπερασματα δικα σας.Με τοση αγαπη που πηραν αυτα τα παιδια και που δεν εκλαψαν καθολου γιατι δεν κοιμουνται ακομα?γιατι βλεπουν εφιαλτες?γιατι θελουν οπωσδηποτε ενα γονιο διπλα τους για να τα παρει ο υπνος?και γιατι δεν τα πανε καλα ουτε μεταξυ τους?μηπως παιζει ρολο το γεγονος οτι μες το βραδυ και εκει που κλαιει το ενα η μαμα τελικα αναγκαζεται να το αφησει γιατι κλαιει το αλλο?-ο αντρας λειπει καποια βραδια λογω δουλειας-.και φυσικα καταλαβαινει το μεγαλο π.χ οτι τα αφηνει για να παει στο μικρο που κλαιει...Τι να κανει και αυτη η μανα που τελικα μαλλον με αυτο το τροπο δημιουργηται ζηλια απο το ενα παιδι στο αλλο αθελα της?
Μεγάλη μπουκιά φάε , μεγάλη κουβέντα μην λες . Κανε με το καλό και το δεύτερο , φτάστα στην ηλικία που έχουν τώρα της κουμπάρας σου και έλα να μας τα ξαναπείς αυτα που λες τωρα . Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά .
Μην βιάζεσαι να βγάλεις το συμπέρασμα ότι το μωρό σου θα κοιμάται για πάντα όπως κοιμάται τώρα. Το είπα και στη Φωτεινή το λέω και σε σένα. Όχι για να σας τρομάξω ή να σας την πω, αλλά για να σας προετοιμάσω και να ξέρετε ότι υπάρχει περίπτωση (πολύ μεγάλη) αυτό που νομίζετε ότι έχετε καταφέρει, να ανατραπεί εν ριπή οφθαλμού! Θα σου πω γιατί: Α)Το παιδάκι σου είναι μικρό ακόμα και το "τελετουργικό" που κάνεις κάθε μέρα/βράδυ το βοηθάει πάαααρα πολύ να κοιμηθεί εύκολα και σερί. Γενικώς τα μωρά αγαπούν το πρόγραμμα. Τα κάνει να νοιώθουν ασφάλεια όταν τηρείται ευλαβικά και επαναλαμβάνεται καθημερινά. Στο δικό σου προφανώς λειτουργεί καλά αυτό! Β)Είναι σε τέτοια ηλικία που δεν έχει ωριμάσει ο εγκέφαλός του αρκετά ώστε να γνωρίζει τον φόβο! Συνεπώς δεν έχει ακόμα λόγο να ξυπνάει από εφιάλτες. Αυτό το click γίνεται συνήθως κοντά στα 2 έτη. Εκεί που βλέπουν τέρατα και αδιαφορούν, ξαφνικά μπορεί να δουν μια σκιά στον τοίχο και να μην κοιμούνται για νύχτες! Γ) Θα έρθουν αναπόφευκτα γεγονότα που θα σε πισωγυρίσουν: οι πιπίλες πχ. πόσο θα τις έχει? κάποια στιγμή θα τις κόψει. Τα τσίσα/κακά. Δεν θα είναι για πάντα με τις πάνες! Κάποια στιγμή θα ξεκινήσει το potty training. Η κούνια: πόσο καιρό θα κοιμάται σε αυτήν? Κάποια στιγμή θα βγάλεις τα κάγκελα ή θα αγοράσεις κρεββάτι. Αν μη τι άλλο, όταν θα βγάλει τις πάνες θα πρέπει να μπορεί να σηκώνεται για να πηγαίνει τουαλέτα. Ή το πιο απλό απλούστερο που μπορεί να συμβεί και τώρα που μιλάμε (χτύπα ξύλο βέβαια): μια ιωσούλα με πυρετό που επιμένει! Δεν θα το πάρεις στο κρεββάτι σου για να το έχεις καλύτερα το νου σου? Θα προτιμήσεις να κάτσεις όλη νύχτα σε μια καρέκλα δίπλα του (αν πρέπει να του βάζεις θερμόμετρο ανά ώρα)? Επίσης είναι και η κρίση ανάπτυξης που λένε. Μερικά μωρά όταν αυξάνεται ο ρυθμός ανάπτυξής τους, έχουν φοβερή ανησυχία. Μπορεί να έχουν και πόνους. Τέλος τα δόντια.. Μπορεί μέχρι τώρα να μην έχει ξαγρυπνήσει κλαίγοντας από πόνους (άλλα μωρά πονάνε πολύ και άλλα λίγο) αλλά μπορεί όταν θα βγάζει τους κυνόδοντες που είναι τα πιο δύσκολα από όλα, να το πάθει. Οπότε θα δεις στο μέλλον ότι αυτό που γίνεται τώρα είναι προσωρινό. Μακάρι να μην είναι αλλά οι πιθανότητες δεν είναι πολλές!! Δυστυχώς κι εσένα το μικρούλι σου θα δει εφιάλτες (μακάρι κανένα παιδάκι ποτέ να μη φοβόταν) και (όταν θα έχει κρεββάτι και όχι κούνια) θα κατεβαίνει μόνο του και τσουπ θα σου έρχεται τρέχοντας και κλαίγοντας αγκαλιά! Ή θα κατουριέται πάνω του (εύχομαι να μην, αλλά πολλά παιδάκια το έχουν αυτό το θέμα.. πχ. η 4 ετών ανιψιά μου το έχει ακόμα) και θα το ξυπνάει η υγρασία στα σκεπάσματά του!!! Δεν έχει να κάνει με τις μεθόδους που έχουν εφαρμοστεί και με το πόση αγάπη (λιγότερη ή περισσότερη) δίνει κανείς στα παιδιά του. Έχει να κάνει με τα στάδια ανάπτυξης, την ιδιοσυγκρασία του παιδιού και τα συγκυριακά γεγονότα που μπορεί να ανατρέψουν έναν καλό και ήρεμο ύπνο. Εσείς που έχετε ακόμα μωράκια δεν έχετε δει τα παρακάτω... Γι' αυτό σας το λέω. Μόνο για να βοηθήσω να προετοιμαστείτε!
Πω πω πω πω ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!! Τι χολη και τι κακια ειναι αυτη?απο ποια μανα και ποιο πατερα βγηκαν αυτα τα λογια?Ποιοι τελειοι γονεις ειστε εσεις?να ευχηθουμε δηλαδη ολες μας να σας μοιασουμε γιατι μονες μας τα εχουμε κανει σκατα!!!!!!ευτυχως που υπαρχετε και σεις να μας φερνετε παλι στην ταξη γιατι δεν ξερω και γω που θα καταληγαμε!!! ΕΛΕΟΣ με τις κακιες....ποια ειναι αυτη που ειναι καλυτερη απο τη Φωτεινη? να σηκωσει το χερι της τωρα! Καλυτερη σε ΟΛΑ ομως.....και αφου την εχουν κρινει ολες οι αλλες μαμαδες και οχι γιατι αποφασισε μονη της ειναι και γαμω τις μαμαδες!!!! Για πειτε μας εσεις που βγαλατε τοση κακια...ετσι θα μαθαιτε να κανουν και τα παιδια σας?γιατι απ'οτι καταλαβα τα παιδακια σας μεγαλωνουν ναι μεν στην αγκαλια και δεν εχουν κλαψει ποτε....αλλα μεσα απο την αγκαλια σας θα ανοιγουν αυριο το στομα τους και θα σταζει χολη για τους αλλους ανθρωπους οπως ακριβως θα τους εχετε μαθει να κανουν!!!ε ναι μαλλον αυτο ειναι πιο σημαντικο....
Θα ήθελα να ήξερα ανάμεσα σας, σ' αυτό το μεγάλο γκρουπ των μαμάδων που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια δεν υπάρχει μια, έστω μια, μια μητέρα που να είναι παιδοψυχολόγος κ που θα μπορούσε να τοποθετηθεί τεκμηριωμένα επιστημονικά σε όλα αυτά τα θέματα που εσείς όλες έχετε απορίες. Που θα μπορεί με τις γνώσεις τις να βάλει τάπα στα στομάτα κάποιων μαμάδων αλλά κ μπαμπάδων που βρίσκουν ένα πληκτρολόγιο μπροστά τους κ γράφουν ότι θέλουν παριστάνοντας τους παντογνώστες κ τους αλάνθαστους κ τους τέλειους γονείς απέναντι σε όλες τις άλλες μητέρες έχωντας συγχρόνως το περίσσιο θράσος να τις προσβάλλουν κ να τις αποκαλλούν ανήκανες μητέρες κ ότι άλλο θέλουν. Θα έπρεπε να ντρέπεστε για την συμπεριφορά σας! Ωραίο παράδειγμα δίνετε στα παιδιά σας. Με ωραίες αξίες τα μεγαλώνετε. Παρακαλώ πολύ μια παιδοψυχολόγο να μιλήσει! Να βάλει τα πράματα (κ όχι μόνο) στην θέση τους! Ολίβια, έχεις ξεκινήσει κάτι πολύ όμορφο, έχεις κουραστεί γι' αυτό, νοιάζεσαι γι' αυτό σαν να είναι παιδί σου, σπλάχνο σου (οπού κ είναι γιατί εσύ το δημιούργησες) σε παρακαλώ πολύ μην αφήσεις κάποιες, κάποιους όλο αυτό που έχτισες με τόσο κόπο κ με τόση αγάπη να στο χαλάσουν! Προστάτεψε το, όπως προστατεύεις την Αθηνά σου κ τον Αρχέλαο σου! Μπες μπροστά! Άκουσε μια κοπέλα (που σου έχει γράψει στο παρελθόν κ έχει εκφράσει το παράπονο της) που δεν είναι ακόμα μητέρα (ναι ξέρω ότι όλες τώρα θα πέσετε επάνω μου να με φάτε, είμαι προετοιμασμένη) αλλά που σίγουρα μια ημέρα θα γίνει γιατί είναι το μεγαλύτερο όνειρο της κ που θέλει να μπορεί να είναι μέλος μιας τέτοιας ομάδας, ενός τέτοιου γκρουπ ώστε να μοιράζεται τις εμπειρίες της ως μητέρα, να συμβουλεύει πολύ φιλικά με βάσει τις δικές τις εμπειρίες κ χωρίς να θεωρεί ότι αυτή ξέρει καλύτερα αλλά κ να ζητάει συμβουλές κ προτάσεις, να διαβάζει τις διάφορες ιστορίες όλων των μαμάδων, να εκφράζει άποψη, να ενημερώνεται κ κλπ κλπ κλπ Θέλει όμως να είναι μέλος μιας ομάδας όπου τα μέλη της δεν θα θέλουν να βγάζουν τα μάτια τους κ να μαλιοτραβιούντε, όπου καμία δεν θα βγάζει την χολή της, οπού δεν θα υπάρχει αγένεια κ έλειψη σεβασμού, όπου δεν θα προσβάλουν η μια την άλλην, οπού δεν θα το παίζουν έξυπνες κ παντογνώστες κ τέλειες μητέρες, οπού δεν δεν δεν....... δεν θα υπάρχει καμία κακία (κλπ κλπ) ανάμεσα στα μέλη της ομάδας κλπ κλπ Για εμένα δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπω, να γίνω μέλος σε ένα γκρουπ που να φοβάμαι να πω την γνώμη μου γιατί μπορεί να μην αρέσει σε κάποιες κυρίες ή να μην συμφωνούν κ μόνο γι' αυτό να μου μιλήσουν τόσο άσχημα λες κ δεν ξέρω εγώ τι, λες κ έχω κάνει κανένα έγκλημα. Τέλος πάντων..... Αυτό που σου έλεγα Ολίβια, επειδή το παρακολουθώ το eimaimama.gr κ είναι κάτι όμορφο, θα ήθελα πολύ απλά κ πολύ ευγενικά κ με απόλυτο σεβασμό ως προς το πρόσωπο σου κ στην προσπάθεια που κάνεις, να σου επιστύσω την προσοχή σ' αυτό το θέμα κ να καθήσεις μαζί με τον σύζυγο σου, την οικογένεια σου κ όποιον άλλον εμπιστεύεσαι κ να βρεις μια λύση στο πρόβλημα αυτό. Γιατί είναι πρόβλημα κ δυστυχώς δεν ξέρω κ κατά πόσο είναι εύκολο να βρεθεί κ μια λύση, αλλά κάτι πρέπει να σκεφτείς. Γιατί κάποιες κυρίες (αλλά κ κύριοι) εδώ μέσα θα σου γκρεμίσουν όλο αυτό που έχτισες, επίσης ήδη διάβασα ότι κάποιες κυρίες έχουν ενοχληθεί πολύ από τα σχόλια κ την στάση των άλλων, κ θα είναι κρίμα να φύγουν κάποια μέλη του γκρουπ σου! Ξέρω ότι στο διαδίκτυο είναι λίγο δύσκολο να ελέξεις κάποια πράγματα, αλλά όλο και θα υπάρχει κάποια λύση (π.χ. πριν αναρτηθεί ένα κείμενο ή ένα σχόλιο να ελέγχεται). Είμαι σίγουρη ότι κάτι θα σκεφτείς! Επίσης επειδή οι μητέρες (όπως κ εγώ που δεν είμαι μητέρα ακόμα αλλά θέλω να ξέρω κάποια πράματα) έχουν πολλές απορίες, δεν θα μπορούσες να έβρισκες μια παιδο-ψυχολόγο ή κ μια μαία ή κ μια παιδίατρο ή κ μια γυναικολόγο ή κ μια παθολόγο ή κ μια εκπαιδευτικό, ίσως υπάρχουν κ κυρίες/μήτερες του γκρουπ eimaimama όπου επαγγέλονται ένα από τα παραπάων επαγγέλματα, όπου θα μπορούσαν να απαντούν επιστημονικά κ εμπεριστατωμένα σε όλες τις απορίες που έχουν οι μητέρες του γκρουπ. Θα μπορούσες να έχεις μια στήλη, όπως τις μαμαδό-ιστορίες, να έχεις τις μαμαδό-απορίες κ εκεί να εκθέτουν τις ερωτήσεις τους κ οι επαγγελματίες να απαντούν. Έγραψα πολλά..... στοπ. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!
Εχω 2 αγοράκια 22 μηνων και 5 μηνων, που στον ύπνο ειναι τελειος διαφορετικα σαν χαρακτήρες. Ο μικρος κοιμάται στην κούνια του και εγω στο κρεββάτι (που αγοράσαμε για τον μεγάλο) δίπλα του, πριν κάνει κιχ ξυπνάω για να τον θηλάσω και να μην κλάψει (πρώτον γιατι ημουν κατά του να αφήνω το μωρο μου να κλάιει εστω και λίγο και δευτερον γιατι αν κλάψει ο μικρος ξυπνάει ο μεγάλος και τρέχει μέσα στον πανικό μήπως επαθε κάτι το νινι μας) αλλά ειμαι τυχερη γιατι απο 2 μηνων κοιμάται σερι (χωρις πιπίλα) 6 με 8 ώρες. Ο μεγάλος κοιμάται στην κρεββατοκάμαρα αγκαλιά με τον μπαμπά του, ποτέ δεν κοιμήθηκε στην κούνια του, παρά τις προσπάθειες μας, πάνω απο 2ωρο και επειδή ξυπνουσε τουλαχιστον 3 φορες για να θηλάσει μεχρι να χρονισει και άλλες 15 απλά γιατι με εψαχνε (και εγω η ερμη επρεπε να πάω και στη δουλεια) καταλήξαμε να κοιμόμαστε όλοι μαζι. Σώστο λάθος δεν με ενδιαφερει, αυτο ταιριαξε σε μας αυτο ακολουθήσαμε και κοιμόμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Εγώ κατέληξα στο οτι κάθε παιδι ειναι διαφορετικο εμεις σαν γονεις αφουγκραζόμαστε τις αναγκες του και τις καλύπτουμε όσο καλύτερα μπορούμε ας μην κατηγορούμε η μια μαμα την αλλη μονο τα παιδια μας μπορούνε να μας κρίνουν.
Υπάρχει και το βιβλίο της νταντάς της τηλεόρασης που έχει διάφορες μεθόδους για τον ύπνο. Αν έχεις πολύ υπομονή και άπειρες αντοχές μπορείς να το μάθεις να κοιμάται μόνο του χωρίς να περάσει από τη διαδικασία του κλάματος. Εγώ δοκίμασα όλες τις μεθόδους που έχει, ξεκινώντας από αυτό που λέει και το "κοιμήσου παιδί μου", άστο να κλαίει και πήγαινε σε συγκεκριμένους χρόνους. Το έκοψα γιατί το κλάμα δε βοηθούσε στο να ηρεμήσει για να κοιμηθεί. Η μέθοδος που είχε αποτέλεσμα ήταν το κάτσε στο πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι ή κούνια χωρίς να το ακουμπάς και κάνε πως κοιμάσαι (καθιστή), μέχρι να το πάρει ο ύπνος. Αν σηκώνεται από το κρεβάτι το βάζεις πάλι στη θέση του με λίγα γλυκά λόγια στην αρχή και μετά χωρίς να λες τίποτα και κάνεις πάλι ότι κοιμάσαι καθιστή. Όταν κοιμηθεί φεύγεις και αν ξαναξυπνήσει αρχίζεις από την αρχή. Κάθε μέρα απομακρύνεσαι λίγο περισσότερο από το κρεβάτι μέχρι να φτάσεις σε σημείο να βγεις έξω από την πόρτα. Μετά από 10 μέρες (αν θυμάμαι καλά) κατάφερε να κοιμάται μόνη της και αυτό κράτησε για μερικούς μήνες. Όμως, όπως είπε και η Ιωάννα παραπάνω, μη βιαστείς να πανηγυρίσεις. Ξαναγυρίσαμε στις παλιές συνήθειες και δεν είχα την υπομονή να το ξανακάνω. Πάντως, περάσαμε πιο ήρεμες στιγμές το διάστημα που δεν κοιμόμασταν μαζί παρά τώρα που κοιμόμαστε όλοι μαζί. Μου δίνουν την αίσθηση πως μόλις αποκτούν χώρο στο κρεβάτι μας νιώθουν ότι έχουν το πάνω χέρι σε όλα τα θέματα. Δηλ. για εμάς ο μη πειθαρχημένος ύπνος (κοιμάμαι όπου θέλω, ξυπνάω όσες φορές θέλω για να πιω γάλα, να φάω, να παίξω) συνδέεται και με απειθαρχία στα πάντα. Είμαι από τις μαμάδες χωρίς πρόγραμμα και χαλαρά όρια, αλλά επειδή όπου πάω πρέπει να σέρνω δύο παιδιά μαζί μου, το να μη με ακούνε είναι τεράστιο πρόβλημα γιατί πολλές φόρες γίνεται επικίνδυνο. Όταν τους βάζω χέρι στον ύπνο, ξαφνικά υπακούν και σε όλα τα άλλα. Μπορεί να είναι η ιδέα μου, βέβαια.
Έχω να κοιμηθώ σερί τρίωρο αιώνες....ή έτσι μου φαίνεται τουλάχιστο. Ο γιος μου κοντεύει τους 9 μήνες, δεν έχει βγάλει ακόμα δόντια, θηλάζει ακόμα, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον δε θα ξεμπερδέψω εύκολα με το θέμα ύπνου. Φυσικά και είμαι κουρέλι και συνεχώς μαλώνω με τον άντρα μου που είναι ο ξεκούραστος του σπιτιού (όπως και πολλές από εσάς με πίκρα έχετε διαπιστώσει), τα νεύρα μου είναι κορδόνια και ονειρεύομαι συνεχώς τη στιγμή που θα κάνω ένα πεντάωρο τουλάχιστον συνεχόμενου ύπνου. Προς το παρόν μπορεί μέσα σε 6 ή 7 ώρες να σηκωθούμε με κλάμματα και γκρίνια τουλάχιστο δέκα φορές : για πιπίλα, για αγκαλιά, για θηλασμό, για...χωρίς λόγο....εγώ δε βλέπω κανέναν απλά και μόνο μπορεί να θέλει να με μυρίσει. Οκ, το καταννοώ. Άλλα εύχομαι διαρκώς να ήταν αλλιώς. Γιατί να είναι μια τόσο μεγάλη πηγή άγχους αυτός ο ύπνος των μωρών? Πόσο καιρό αντέχει κάποιος την αυπνία προτού να τρελλαθεί? Ρητορικές οι ερωτήσεις, δεν μπορούν να απαντηθούν με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο είναι πως διαβάζοντας όλα τα σχόλια, ζήλεψα θανάσιμα την μαμά Φωτεινή και φθόνησα τον συνεχόμενο ύπνο της (καθώς και όλες τις μαμάδες που τα μωρά τους κοιμούνται όλη νύχτα) και από την άλλη ο φόβος της ενοχής μην τυχόν προξενήσω τραύματα στο παιδί μου θα με αφήσει έρμαιο της αυπνίας ο Θεός ξέρει μέχρι πότε. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον άλλα ο Θεος να μη μου δώσει άλλο μωρό, γιατί δε θα αντέξω άλλο ξενύχτι.(και σαφώς δεν αναφέρομαι σε πεντάλεπτα ξυπνήματα, άλλα στο να ξυπνάω ως και 5 φορές μέσα σε μία ώρα κι έπειτα να σηκώνομαι τρέμοντας από την υπερένταση και να βλέπω κάποια στιγμή μετά από ώρες την ανατολή του ήλιου μην μπορώντας να έχω κλείσει μάτι....με 48ωρα με 2 και 3 ώρες ύπνου συνολικά και τα λοιπά ωραία.)
Αν σε παρηγορει αυτο ο μεγάλος μου ήταν έτσι μέχρι την ημέρα που χρόνισε, χαρακτηριστικά απο τις 3 έως τις 7 το πρώι ξυπνούσε ανα μισή ώρα για να θηλάσει έστω και 5 λεπτά, κοιμόμασταν φυσικά μαζι. Την μέρα τον γενεθλίων του κοιμήθηκε για πρώτη φορά σερι 8ωρο και τωρα 22 μηνων κοιμάται 8-10 ώρες με ενα ή δυο ξυπνήματα για νερο ή για αγκαλίτσα, ακόμα κοιμόμαστε μαζί αλλά συνεχόμενος υπνος πλέον!!Ευτυχώς ο μικρός 5 μηνων ειναι υπναράς, μην απογοητέυεσε δεν ειναι όλα τα παιδια ίδια!!
κοπελιά είσαι ήρωας... Αυτές που έρχονται εκ του ασφαλους και λένε να μην "εκπαιδεύσεις" το παιδί στον υπνο, κάλεσέ τις σπίτι σου για κανα μήνα να δουν τη γλύκα... σου εύχομαι από καρδιας να χαλαρώσει γρήγορα το μωρό σου...
Προστάτεψε τον εαυτό σου όσο είναι ακόμη νωρίς, γιατί η αϋπνία δεν αντέχεται. Η δική μου κρατάει 2,5 χρόνια. Στην πορεία γίνεται καλύτερο, αλλά έχεις μαζέψει τόση κούραση που δεν αντέχεις πια το παραμικρό. Υπάρχουν τρόποι να τα βάλεις να κοιμούνται χωρίς να σπαράζουν στο κλάμα (αν αυτό δεν το θέλεις), όμως θέλουν άπειρη υπομονή. Εγώ τα κατάφερα μία φορά, αλλά κράτησε για λίγο (έγραψα τη μέθοδο παρακάτω). Τώρα απλά τα ανέχομαι και όποτε εξαντλούν τα όρια της υπομονής μας, βάζω μια φωνή "Τώρα ύπνο μόνοι σας, στα κρεβάτια σας και μη σηκωθεί κανείς". Ακούνε, αλλά δεν είναι η σωστή λύση. Εντελώς αντιπαιδαγωγικό και δε μ΄αρέσει που το κάνω. Η αϋπνία σε εξωντώνει. Ξυπνάω το πρωί και σκέφτομαι πως θα βγάλω τη μέρα. Περιμένω να πάει 12 το βράδυ να κοιμηθούν για να τελειώσω τη δουλειά που δεν πρόλαβα μέσα στη μέρα και αν ξυπνήσει κάποιο μέσα στο βράδυ καταριέμαι τη μοίρα μου. Εμένα σίγουρα με δουλεύουν. Δεν είναι δυνατόν να θέλει ένα παιδί 2,5 χρονών να πιει γάλα και να φάει μέσα στη νύχτα. Κοιμούνται 00.00-7.30. Είναι δυνατόν να μην αντέχουν 7,5 ώρες νυστικά? Μάζεψε όσα κουράγια έχεις και βάλτο νωρίς σε σειρά. Πρόσεξε τα πισωγυρίσματα. Εγώ εκεί την πάτησα. Είχε μπει σε σειρά και μόλις με βρήκε σε στιγμή αδυναμίας ξεκίνησε λίγο-λίγο τα ίδια. Την πήρα στο κρεβάτι μου γιατί βαριόμουν να εφαρμόσω πάλι τη μέθοδο και από τότε ξέφυγε πάλι το πράγμα. Κοιμόμαστε 2 μεγάλοι και 2 μωρά σε υπέρδιπλο και δε χωράμε. Κοιμούνται κάθετα στο κρεβάτι και μας κλωτσάνε όλη τη νύχτα.Από τότε που η αϋπνία μου βάρεσαι κόκκινο έγινα χειρότερη μαμά. Στα γράφω για να τα ακούω κι εγώ. Ο ύπνος είναι το βασικότερο για όλη την οικογένεια.
Κορίτσια το πρόγραμμα του ύπνου είναι πραγματικά απόφαση των ενηλίκων . Αν εμείς περνάμε καλά με το να κοιμόμαστε με το μωράκι μας με το να μυρίζουμε αυτή την τρομερή μωρουδλα που μόνο ευχάριστα αισθήματα βγάζει ΕΧΕΙ ΚΑΛΩΣ. Όταν λέω εμείς πάντα βάζω και το έτερον ήμισυ , γιατί κάτι έχει να πει κι αυτός για τον ύπνο του. Εγώ προσωπικά έγινα μαμά στο 20 από επιλογή όπως και από επιλογή θήλασα μέχρι τον χρόνο, όπως και από επιλογή και επειδή το γούσταρα τρομερά την είχα όλη μέρα επάνω μου αυτοκολλητάκι, όμως εδώ έρχεται η ώρα που θα με περιφρονήσετε κάποιες ναι είμαι από τους ανθρώπους που το μωρό μου ήθελα να κοιμάται στην κούνια του .Σηκωνόμουν σε κάθε κλάμα του λόγο του θηλασμού γιατί μέχρι να μπει σε πρόγραμμα και να εδραιωθεί ο αποκλειστικός θηλασμός θέλει χρόνο αλλά το μωρό μου έμαθε πως μετά το θηλασμό και την αγκαλίτσα και τα χαδάκια κοιμάται όμορφα στο δικό του κρεβατάκι. Και όταν σταμάτησα τον θηλασμό πάλι έτρεχα κοντά της να την παρηγορήσω , δεν την άφησα στιγμή να νιώσει εγκαταλειμμένη Μεγαλώνοντας όταν είδη μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί της ακλουθήσαμε την τακτική του ΄΄ παρασκευοσαββατου ΄΄ ήταν οι βραδιές της στο κρεβάτι μας, η μαμά και ο μπαμπάς δεν δούλευαν την άλλη μέρα και έτσι μπορούσε να κοιμηθεί μαζί μας Τώρα για του λόγου το αληθές μετά από 20 χρόνια μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως δεν υστερεί σε τίποτα από την κόρη της αδελφής μου που επί 8 χρόνια κοιμόταν σχεδόν αποκλειστικά με την μαμά της. Ευτυχισμένο είναι ένα μωρό όταν ο τρόπος ύπνου του είναι επιλογή και των τριών . Κανένα μωρό δεν είναι ευτυχισμένο όταν οι γονείς του το κοιμίζουν στο δωμάτιο του αλλά νιώθουν οι ίδιοι ενοχές. Και κανένα μωρό δεν θα είναι ευτυχισμένο όταν παρόλο που κοιμάται με τους γονείς του προκαλεί αναστάτωση στο ύπνο τους αλλά και στην σχέση τους.
Συγκεντρωθειτεεεεεεεεεεεεε!!! Ειπε κανεις οτι αφησε η κοπελα το παιδι της "ΝΑ ΣΠΑΡΑΞΕΙ";;;;; Ελεος πια! Αηδια καταντησατε!
Ο λόγος που κάθε μανούλα παραθέτει την εμπειρία της σε κάποιο θέμα είναι να μαζέψει και άλλες εμπειρίες στα σχόλια. Να ακούσει μια δεύτερη και τρίτη γνώμη και όχι την κρίση της καθεμιάς. Ποια είσαι εσύ μανούλα "χ" που θα κρίνεις μια άλλη;;; Τις αγένειες και τη γκρίνια σας στους άντρες σας. Μαμαδόμετρο δεν υπάρχει.
Ελεος πια... μπραβο μαμα Φωτεινη που επιτέλους κοιμηθηκες ολο το βραδυ, κι εγω το ιδιο βιβλιο διαβασα οταν ειχα μονο τον γιο μου και πραγματικα κοιμομουν ολο το βραδυ και ακομα και τωρα 4 ετων κοιμαται μονος του συνεχομενα.Μετανιωνω που δεν εφαρμοσα την τακτικη και στην κόρη μου και τωρα κοιμαται σχεδον καθε βραδυ μαζι μας κ εγω την αφηνω λογω το οτι ξυπναμε στις 6 και ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ.Μην μασας με τις "τελειες" μαμαδες και με τα σχολια τους ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ χωρις να τον κρινουν οι ¨τελειες¨.
Φίλη Φωτεινή η μέθοδος μπορεί να έπαιξε καλά σε σας γιατί ταίριαξε στην ιδιοσυγκρασία του μωρού σου (by the way πόσων μηνών είναι?)! Εγώ πάλι που έχω δοκιμάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ (και αυτά που λεει το βιβλίο αυτό) θα σου πω το εξής: περίμενε λίγο καιρό να δεις αν θα λειτουργήσει πραγματικά. 6 μήνες, 8 μήνες, έναν χρόνο για να είσαι σίγουρη ότι εδραιώθηκε η συνήθεια του ύπνου και δεν είναι κάτι προσωρινό! Οι αλλαγές που έρχονται με την πάροδο των μηνών και τα γεγονότα (όπως μια ίωση με πυρετό που θα σε αναγκάσει να το πάρεις πάλι στο κρεββάτι σου) σίγουρα θα σε πισωγυρίσουν. Εμένα είναι 3 ετών (σε δυο μήνες γίνεται) και το καλύτερο που έχω καταφέρει είναι να κοιμάται στο κρεββάτι της και να έρχεται μέσα στη νύχτα στο δικό μου. Θα σου επισημάνω μόνο ένα σημαντικό επερχόμενο γεγονός στη ζωή του μωρού σου: την διακοπή της πιπίλας! (να μην σου πω για την αλλαγή κρεββατιού ή το potty training)! Αν αυτό δεν σημάνει πισωγύρισμα, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να το κάνει. Επίσης το ότι δεν σε ζητάει μέσα στην ημέρα και παίζει μόνο του δεν είναι απαραίτητο ότι οφείλεται στην μέθοδο ύπνου που εφάρμοσες. Μπορεί να είναι ανεξάρτητο παιδάκι εκ φύσεως και να ήρθε η ώρα να κατακτήσει την ανεξαρτησία του. Ξέρω παιδάκια που κοιμούνται 10ωρα στο κρεββάτι τους σερί και ανενόχλητα αλλά γενικώς δεν ξεκολάνε από τη φούστα της μαμάς τους! Τα βιβλία είναι πολύ ωραία και πολύ καλά, αλλά δίνουν γενικές κατευθύνσεις, δεν είναι οι απόλυτοι οδηγοί. Και κάθε παιδάκι είναι ΠΟΛΥ διαφορετικό το ένα από το άλλο.
PS: Δεν συμφωνώ με τις επικρίσεις που δέχτηκες. Είναι πακέτο να δουλεύεις όλη μέρα σαν το σκυλί και να μη μπορείς το βράδυ να σταυρώσεις μια ώρα ξεκούρασης Έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις όπως νομίζεις! Απλά μην βιαστείς να βγάλεις το συμπέρασμα ότι ξεμπέρδεψες! Στο λεω όχι για να σε τρομάξω, αλλά για να προετοιμαστείς.
Ιωάννα μπορεί όμως να είναι τυχερή γιατί δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Εμένα πριν γεννήσω με είχαν φοβίσει με τόσα που μου έλεγαν. “Δεν θα κοιμάται, θα ρίξετε τρομερό ξενύχτι, μόλις αρχίσει τις στέρεες τροφές θα τα φτύνει όλα και θα αναγουλιάζει, μόλις βγάλει δόντια θα κάνετε να κοιμηθείτε μήνες”. Δεν ξέρω πως έγινε αλλά στις 40 μέρες σταμάτησε να ξυπνάει τα βράδια για φαγητό, 3 μηνών τον πήγαμε στο δωμάτιό του και εκτός από τα δύο πρώτα βράδια συνέχισε να κοιμάται 10ωρα, ξαφνικά έσκασε ένα δοντάκι στο στόμα του χωρίς να έχουμε ξενυχτήσει ούτε ένα βράδυ και τις στέρεες τροφές τις τρώει μια χαρά, του αρέσουν όλα μέχρι στιγμής. Εντάξει το ξέρω ότι είμαστε πολύ τυχεροί και ότι αυτό ίσως δεν κρατήσει για πάντα. Α! ξέχασα, τώρα είναι σχεδόν 9 μηνών έχει αρρωστήσει μια φορά όλα τα βράδια που ήταν άρρωστος τον είχαμε στο κρεβάτι μας και μόλις ήταν καλύτερα τον βάλαμε ξανά στην κούνια το και κοιμήθηκε κανονικά. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τα επόμενα δοντάκια ή μόλις πρέπει να κόψει την πάνα ή όταν θα σταματήσει να κοιμάται στην κούνια κτλ είναι τόσα πολλά...αλλά παρ’ όλα αυτά δεν γίνεται να μην νιώθω χαρούμενη και κατ' επέκταση ξεκούραστη αφού έτυχε το μωρό μας να είναι τόσο βολικό. Φαντάζομαι κάπως έτσι νιώθει και η Φωτεινή και πόσο μάλλον που το μωρό της κοιμάται σερί τα βράδια έπειτα απο δική της προσπάθεια, μακάρι λοιπόν να συνεχίσει έτσι!
Εννοείται ότι μπορεί να είναι τυχερή και το μωρό της να είναι έτσι για πάντα!!! Κι εγώ δεν έχω ταλαιπωρηθεί καθόλου παρόλο που κι εμένα με είχαν τρομάξει αυτά που άκουγα. Και το πρώτο βράδυ που γύρισα από το μαιευτήριο το μωρό κοιμήθηκε 8ωρο!!!!!!!!! (καλά αυτό ήταν τυχαίο)! Πάντως κι εμένα το δικό μου κορίτσι γενικά κοιμάται, καλά και σερί! Πότε στο κρεββάτι της, πότε μαζί μου (δε χαλιέμαι.. μου αρέσει). Εγώ όλα αυτά τα αναφέρω σαν πιθανές εκβάσεις. Λέω στα κορίτσια απλώς να τα λάβουν υπόψιν!
http://pediatros-thes.gr/for-parents/%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%82/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CF%82/ Δείτε εδώ τι παθαίνουν τα παιδιά με το 'ελεγχόμενο' κλάμα...
επειδή πάντα υπάρχει και ο αντίλογος: http://www.createyourself.gr/psychikes-pathiseis/item/115-%C3%8F%E2%80%9E%C3%8E%C2%BF-%C3%8F%E2%82%AC%C3%8E%C2%B1%C3%8E%C2%B9%C3%8E%C2%B4%C3%8E%C2%AF-%C3%8E%C2%BC%C3%8E%C2%BF%C3%8F%E2%80%A6-%C3%8E%C2%B4%C3%8F%E2%80%A6%C3%8F%C6%92%C3%8E%C2%BA%C3%8E%C2%BF%C3%8E%C2%BB%C3%8E%C2%B5%C3%8F%20%C3%8E%C2%B5%C3%8F%E2%80%9E%C3%8E%C2%B1%C3%8E%C2%B9-%C3%8E%C2%BD%C3%8E%C2%B1-%C3%8E%C2%BA%C3%8E%C2%BF%C3%8E%C2%B9%C3%8E%C2%BC%C3%8E%C2%B7%C3%8E%C2%B8%C3%8E%C2%B5%C3%8E%C2%AF http://www.iliaktida.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=291%3A2011-03-31-19-22-13&catid=60%3A2009-06-15-17-22-30&Itemid=99&lang=el Δείτε τι παθαίνουν τα παιδιά που δεν κοιμούνται σωστά...
καλα το δευτερο λινκ, απλα φρικαλεο!!! Οσο για την βιλιογραφια που παραθετει το πρωτο, να πω οτι ακομα και ενα αρθρο να εγραψε καποιος εστω και φοιτητης για εργασια, μπορει να θεωρηθει αρθρο για βιβλιογραφια! Και επισης, τα περισσοτερα μιλανε για children και οχι για babies. Επισης απλα και μονο να το χρησιμοποιήσαν εκει που γραφει ας πουμε "τα περισσοτερα παιδια ξυπνανε το βραδυ" (ασχετα αν πιο κατω μπορει να αναφερει οτι ειναι φυσιολογικο), το χρησιμοποιείς ως βιβλιογραφια σε κατι που γραφεις μετα εσυ ;-)
Συγνωμη αν θιγω τις μανουλες που ειναι υπερ της μεθοδου αλλα πραγματικα πιστευω οτι το παιδι κοιμαται απο απογοητευση. Ζηταει καποιον -ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ- και αυτη δεν ερχεται ποτε. Φανταστειτε να ησασταν στη θεση του. Αυτο μονο και σου σηκωνεται η τριχα. Κατι τετοια εκανε και η δικη μου μανα και οσο κ αν προσπαθησε εκ των υστερων ουτε τρυφεροτητα αισθανομαι απεναντι της, ουτε στηριζομαι πανω της... Ευτυχως που η επιστημη καταρριπτει τετοιες τακτικες και ευτυχως υπαρχουν μελετες (και οχι θεωριες) που τις αναιρουν. Ειμαι τυχερη που λογω επαγγελματος ειχα στα χερια μου μεγαλη βιβλιογραφια πανω στο αντικειμενο και απερριψα τετοιες μεθοδους απο την αρχη ( το μωρο μου ειναι 13 μηνων). Σας παρακαλω μα διαβασετε και να μορφωθειτε. Οι προφητες που θα σας δωσουν το ΤΕΛΕΙΟ παιδι δεν υπαρχουν. Και σκεφτειτε και κατι τελευταιο αν ενα παιδι δεχτει οποιοασδηποτε μορφης καταπιεση για να αλλαξη τη φυση του και να γινει εομποτακι μελλοντικα θα δεχεται καταπιεσεις απο συμμαθητες αφεντικα και συντροφους. Τολμηστε να μεγαλωσετε ελευθερα παιδια και δεν ειναι τοοοοσο δυσκολο οσο φανταζεστε. Φιλια και καληνυχτα
Παντως ολες εμεις που μιλαμε εδω ειμαστε γενιες παιδιων που οι μαμαδες του '70-'80 πιστευαν οτι αφηνουμε τα παιδια να κλαψουν μεχρι να τα παρει ο υπνος απο την εξαντληση.. (αλλο ακρο, το ξερω) Ισως τελικα να εχετε δικιο εσεις που δηλητηριασατε τη μαμα Φωτεινη, αν κρινω απο τα τοσα κομπλεξ σας.. αφηνει μαλλον πολλα καταλοιπα.. Ντρεπομαι που ανηκω σε τετοια παρεα.
Να αφηνετε το μωρο να κλαιει αυτης που το υποστηριζουν και οταν μετα απο καποια χρονια το παιδι θα ειναι γεματο φοβιες θα χτυπατε το κεφαλι σας στο τοιχο. Το να αφηνεις να κλαιει το μωρο ειναι αποδεδειγμενα μορφη κακοποιησης.. Αν αυριο μεθαυριο σηκωνει χερι ο μπαμπας και το χτυπαει να του φωναζετε αλλα να θυμαστε την πρωτη κακοποιηση στο μωρο την εχετε κανει εσεις.. Και μην γραψετε αντρας και τι να ξερει και βλακειες ειμαι πολυ καλυτερος γονεας απο εσας που επιλεγετε να αφηνετε το μωρο να κλαιει...
constantine μπορει να εισαι ο καλυτερος γονιος του κοσμου,ομως ενα να ξερεις οι πατεραδες στην πλειψηφια τους μαζι κ ο αντρας μου ολη τη δουλεια την εκαναν μεχρι την συλληψη του εμβρυου,απο κει κ περα δεν ξανα κουναν την κωλαρα τους απο τον καναπε κ δεν ξαναχαλαν τον υπνο τους για κανεναν λογο!δεν μπορει εγω να δουλευω 12ωρο,να πλενω,να σιδερωνω,να μεγαλωνω ενα παιδι χωρις καμια βοηθεια,να τρεχω για εξωτερικες δουλειες σαν την τρελλη (κ αλλα πολλα...που εσεις οι αντρες νομιζετε οτι γινονται μονα τους)κ να μην κοιμαμαι κ το βραδυ...αν αυτο λεγεται κακοποιηση,η σταση των αντρων απεναντι μας πως λεγεται δηλαδη???(κ δεν εννοω εσενα προσωπικα...για να μην παρεξηγηθω!)
τρεις λαλούν και δυό χορεύουν είσαι elena ! άμα έχεις πρόβλημα με το δικό σου άντρα πρέπει να το δουλέψεις, ο άνθρωπος είπε την σωστότατη για μένα αποψή του και συ πας το θέμα εντελώς αλλού ! jesus ορισμένες..........
ευχαριστω πολυ mariamall για τα καλα σου λογακια!εαν συμφωνεις οτι το να κλαψει ενα παιδι κ η μαμα δεν παει αμεσως να το παρει ειναι μορφη κακοποιησης τοτε μαλλον εσυ εισαι 3 λαλουν κ 2 χορευουν...κ αν διαβασεις πιο προσεκτικα την απαντηση μου ισως καταλαβεις οτι το θεμα δεν το παω αλλου αλλα στην κακοποιηση που ανεφερε ο φιλος απο πανω..!!
Συγνώμη που θα στο χαλάσω Έλενα αλλά αν προσέξεις εσύ καλύτερα τι έχεις γράψει εσύ η ίδια θα καταλάβεις πολύ καλά ότι το θέμα το πας άλλου. Ο Κωνσταντίνος μιλάει για την "κακοποίηση", οπού είναι κ αποδεδειγμένη μάλιστα (διαφωνώ κάθετα μη την εντελώς λανθασμένη άποψη του),όπου υφίστανται τα μωρά όταν οι μητέρες τους τα αφήνουν να κλαίνε κ εσύ μιλάς για εντελώς κάτι άλλο, πιάστηκες προφανώς από την λέξη "κακοποίηση" κ άρχισες να τα ρίχνεις στους άντρες με άμεσε αντίκτυπο φυσικά τον συζυγό σου, όπου από τα λίγα λόγια σου καταλαβαμε όλες μας ότι δεν σου συμπαραστέκεται αρκετά κ δεν σε βοηθάει κ πολύ. Έβγαλες την πίκρα σου κ μην προσπαθείς να τα μαζέψεις. Κ να σου πω κ κάτι, καλά έκανες! Ήθελες κάπου να το πεις, να το βγάλεις από μέσα σου, αλλά το έκανες σε λάθος φάση κ με πολύ λάθος τρόπο.
Καλημέρα. Ίσως η elena το έθεσε κάπως επιθετικά και πολύ πληθωρικά αλλά ΠΟΛΛΟΙ άντρες (ΟΧΙ ΟΛΟΙ) είναι κάπως έτσι. Ευτυχώς (και δυστυχώς ταυτόχρονα) ο δικός μου σύζυγος είναι το άλλο άκρο αντίθετο οπότε δεν μπορώ να ξέρω με σιγουριά. Αλλά οι περισσότερες φίλες μου (plus η στενότερη συγγενής μου.. η αδελφή μου) τρώνε το πακέτο που περιγράφει η elena. Δυστυχώς αυτό οφείλεται στην παραδοσιακή Ελληνίδα (αγορο)Μάνα της προηγούμενης γενεάς, η οποία έχει μεγαλώσει τον κανακάρη της σαν πασά στα Γιάννενα! Και ο οποίος ενηλικιώθηκε πιστεύοντας ότι δεν είναι δουλειά του να κουνήσει το δαχτυλάκι του για να βοηθήσει λίγο!! Πάντως αυτή είναι άλλη συζήτηση!
Νέλη ΜΠΡΑΒΟ κορίτσι μου, με κάλυψες απόλυτα, ευχαριστώ!
Ακριβως ετσι οπως τα λες Κωνσταντινε, μπραβο σου! και ειλικρινα, δεν υπαρχει ΤΙΠΟΤΑ πιο αρρωστημενο απο το να ξεκιναει η ιδια η μανα που το γεννησε τετοιου ειδους κακοποιηση. Φωτεινη, το παιδακι σου δυστυχως δεν εμαθε απλα πως να ηρεμει μονο του. Εμαθε οτι η αγκαλια εχει ωραρια , οτι η αγαπη σου εχει ορους. Και πλεον ηρεμει μονο του, επειδη απλουστατα ξερει οτι και να κλαψει δε θα ανταποκριθεις και θα το αφησεις να κλαιει. Αυτο φαινεται απο το γεγονος οτι σε αυτη την ηλικια δεν αποζητα πλεον ουτε μεσα στη μερα την παρεα σου στο παιχνιδι, ενω κανονικα στην ηλικια αυτη τα παιδια δεν αυτοαπασχολουνται. Πληροφοριακα να σου οτι με το κλαμα εκκρινονται ορμονες του στρες, οι οποιες γεμιζουν τον οργανισμο του παιδιου σου και παραμενουν μεσα του για ωρες αφου σταματησει να κλαιει. Μονο του, στην κουνια του. Συνηθισε πολυ ευολα, ακριβως οπως ειπες. Γιατι τα παιδια ειναι εξυπνα και μαθαινουν γρηγορα. Ειτε οτι ειμαστε πλαι τους οποτε μας εχουν αναγκη, ειτε οτι τα αμελουμε και θα τα αφησουμε να σπαραζουν για να μη χασουμε τον υπνο μας.
Συγνώμη αλλά είναι ότι πιο κουλό έχω ακούσει. "Μορφή κακοποιήσης".... το να αφήνεις για λίγα λεπτά το παιδί σου να κλαίει (γιατί για λίγα λεπτά μιλάει η καημένη η Φωτεινή κ όχι για αιώνες ατελειώτους) είναι "μορφή κακοποίησης" κ αποδεδειγμένη μάλιστα. Θα ήθελα αν γίνετε ο Κων/νος να μας το αποδείξει αυτό, γιατί για να είναι αποδεδειγμένη μορφή κακοποιήσης σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιες αποδείξεις! Όπως π.χ. κάποια επιστημονικά συγγράμματα που το αποδεικνύουν αυτό μέσω κάποιων ερευνών, μεθόδων κλπ κλπ κλπ Λίγο να επιστήσω την προσοχή σας στο ότι η λέξη "κακοποίηση" είναι πολύ βαριά λέξη κ επικίνδυνη κ δεν μπορούμε να την χρησιμοποιούμε έτσι απλά κ απερίσκεπτα. Κων/νε εσύ έχεις διαλέξει αυτή την μέθοδο γιατί αυτή σε βόλεψε. Η Φωτεινή διάλεξε μια άλλη. Εσύ δεν συμφωνείς κ καλά κάνεις, αλλά γιατί δεν μπορείς να εκφράσεις την διαφωνία σου με έναν πιο ευγενικό τρόπο; Γιατί πρέπει να μιλήσεις έτσι σε μια γυναίκα που δεν ξέρεις; Αν νομίζεις (τουλάχιστον σε εμένα) ότι έτσι μας δημιούργησες την εικόνα ενός καλού πατέρα (κ δυστυχώς μόνο η Ελενα ξεγελάστηκε κ γι' αυτό έγραψε ότι έγραψε) είσαι πολύ γελασμένος! Πρέπει να καταλαβαιτε ότι όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, ότι δεν υπάρχει τέλειος γονιός όσο κ αν κάποιοι από εσάς καταβάλετε κάθε δυνατή προσπάθεια για να το πετύχετε! Αυτό δεν υπάρχει! Γιατί κ εγώ έχω τους τέλειους κ τους καλύτερους γονείς στον κόσμο, καλύτερους δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω, αλλά πιστέψτε με όταν σας λέω ότι αυτοί οι τέλειοι γονείς έχουν κάνει αρκετά λάθη στο μεγάλωμα μου! Αλλά παρόλα αυτά τους λατρεύω με όλη μου την ψυχή! Κ αυτό είναι που φοβόσαστε γι' αυτό προσπαθείτε να είστε τέλειοι. Δηλαδή φοβάστε ότι αν δεν είστε τέλειοι γονείς τα παιδιά σας δεν θα σας αγαπάνε! ΛΑΘΟΣ! Θα σας αγαπάνε κ πολύ μάλιστα!
Θα μπορούσες απλώς να γράψεις ότι δεν συμφωνείς με τη μέθοδό της.'Αρρωστημένες' είναι οι αντιλήψεις σου για τους άλλους ανθρώπους και εσύ η ίδια 'κακοποιείς' αυτή τη στιγμή τη Φωτεινή....
Από δικό μου λάθος το παραπάνω σχόλιο δε δημοσιεύτηκε ολόκληρο. Συμπληρώνω τώρα πως κάθε γονιός είναι υπεύθυνος στο πώς θα μεγαλώσει το παιδί του, πώς θα το εκπαιδεύσει ή όχι στον ύπνο, στην τουαλέτα, στους τρόπους καλής συμπεριφοράς κ.ο.κ. και γι' αυτό ακριβώς κάνει όσα εκείνος θεωρεί σωστό ανά περίπτωση. Οι υπόλοιποι λέμε τη γνώμη μας (καλώς ή κακώς) αλλά θεωρώ αδιανόητο να ασκούμε κριτική στον καθένα γι' αυτά που κάνει χωρίς να έχουμε κανένα δικαίωμα (μετά κακολογούμε τις πεθερές!).
Σύμφωνα με την προσωπική μου εμπειρία εγώ ως βρέφος κοιμόμουν κοντά στη μαμά μου και αργότερα ως παιδί πάντα στο δωμάτιο των γονιών μου λόγω έλλειψης χώρου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου φοβάμαι πολλά πράγματα, φοβάμαι να μένω μόνη μου στο σπίτι, φοβάμαι το σκοτάδι και διάφορα άλλα. Το ότι δεν κοιμόμουν ποτέ μόνη μου αλλά πάντα είχα τη σιγουριά των γονιών μου δε με έκαναν ανεξάρτητη αντιθέτως με έκαναν να επιζητώ τη σιγουριά των άλλων. Εγώ είμαι μάλλον από τις πολύ τυχερές μητέρες που δεν ξενύχτησα σχεδόν καθόλου αφού και τα δύο μου παιδιά κοιμούνται δωδεκάωρο αδιάκοπα τη νύχτα από πολύ νωρίς (3 και 2 μηνών αντίστοιχα). Η δική μου άποψη είναι πως κάθε υπερβολή είναι λάθος. Υπερβολή είναι να αφήνεις να κλαίει το παιδί σου με τις ώρες γιατί έτσι θα μάθει, υπερβολή και το να τρέχεις πανικόβλητη με κομμένη την ανάσα και άσπρη από το φόβο επειδή το παιδί έβγαλε ένα κλάμα στον ύπνο του! Για μένα είναι υπερβολή το co sleeping όπως υπερβολή είναι να κοιμάται ένα νεογέννητο από την αρχή μόνο του στο δωμάτιό του. Υπάρχουν πάντα μέσες καταστάσεις που είναι εξίσου υγιείς! Γύρω μου βλέπω ενήλικες σωστούς, ανεξάρτητους, γεμάτους αυτοπεποίθηση και γενικά ψυχολογικά υγιείς ανθρώπους και οι γονείς κανενός δεν είχαν εφαρμόσει το co sleeping (στα 1980 μάλλον κάποιοι θα γέλαγαν). Εγώ λοιπόν για την ανατροφή και τη διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών μου λέω όχι στις υπερβολές! Μαμά Φωτεινή μπράβο σου που μπόρεσες να καταφέρεις κάτι που ΕΣΥ θεωρείς σωστό για το παιδί σου και για την οικογενειακή σας ζωή.
Φωτεινή γειά σου! Συγχαρητήρια που τα κατάφερες! Εχω έναν γιο 15 μηνών και εδώ και 7 μήνες δεν έχω κλείσει μάτι. Εχω διαβάσει το βιβλίο και ο λόγος που δεν το εφαρμόζω είναι ο σύζυγος, ο οποίος στεναχωριέται και δεν μπορεί να ακούει το μωρό να κλαίει ούτε για ένα λεπτό (λες και για εμένα είναι ευχάριστο)! Ωστόσο εγώ πλέον είμαι ένα όρθιο κουρέλι και λέω να ξεκινήσω μόνη μου την προσπάθεια (αν και το βιβλίο δεν το προτείνει αυτό). Θα ήθελα λοιπόν, αν μπορούσες να μας εξηγήσεις επακριβώς τι έκανες (π.χ. αυτό με το mobilo και τη ζωγραφιά το έκανες??) ή για να μην κουράζουμαι και τις "τέλειες" μανούλες αν δεν σου κάνει κόπο στείλε μου ένα μύνημα στο Inbox του Facebook (Opi Vasilopoulou). Σε ευχαριστώ και σου έυχομαι καλή ξεκούραση από εδω και πέρα!
ο μοναδικός λόγος που σου απαντάω από εδώ κ όχι μέσω fb όπως μου ζήτησες είναι γιατί ίσως ενδιαφέρονται κ άλλες μανούλες να μάθουν χωρίς κόμπλεξ, επικρίσεις κ στενομυαλιά πώς βοήθησα το μωρό μου να κοιμηθεί ήρεμα ολόκληρο το βράδυ. από ό,τι μου λες έχεις το βιβλίο, θα σου πρότεινα να το διαβάσει 1-2 φορές ολόκληρο, για να καταλάβεις ΑΚΡΙΒΩΣ τι λέει κ να μη σταθείς μόνο στη μέθοδο. να κατανοήσεις γιατί το παιδάκι σου ξυπνάει τη νύχτα. εγώ ημουν τυχερή κ έκατσα από τη δουλειά μου 7 1/2 μήνες οπότε τον έμαθα καλά, αφού είμασταν συνέχεια μαζί. αναγνωρίζω ακριβώς τι σημαίνει κάθε του κλάμα πότε πονάει, πεινάει ή απλά μου ζητά τη βοήθειά μου στο να κοιμηθεί. στο θέμα μας λοιπόν, όπως αναγράφω κ στο κείμενό μου ήμουν τυχερή γιατί από ένστικτο, αλλά κ από τις άπειρες ώρες διαβάσματος βιβλίων + internet βοήθησα το μωρό μου από νεογέννητο να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη διαφορά μέρας κ νύχτας (τη μέρα έχει φως+κινητικότητα μεσα στο σπίτι ενώ το βράδυ σκοτάδι+ησυχία) άρα όταν έφτασε 8 μηνών ήξερε πως από τη στιγμή που κάνει μπανάκι κ τον πάω στο δωμάτιό του που έχει σκοτάδι (με ένα μικρό φωτάκι να βλέπω κ εγώ τριγύρω) είναι ώρα για ύπνο. κ ναι το βιβλίο λέει απόλυτο σκοτάδι, αλλά όπως προανέφερε είχα κ έχω αποφασίσει να εφαρμόσω τη μέθοδο όπως ΕΓΩ θεωρώ ότι είναι σκόπιμο για το δικό μου παιδι κ αφού από την αρχή του είχα φωτάκι στο δωμάτιό μας κ ύστερα στο δικό του (θήλαζα οπότε έπρεπε το βράδυ που σηκωνόμουν κάπως να βλέπω να μη σκοτώνομαι στις γωνίες), δεν υπάρχει κανένας λόγος να του το στερήσω κ να βασανιστεί ή να αισθανθεί ανασφάλεια. δεν έφτιαξα καμία ζωγραφιά ή μομπιλο όπως λέει το βιβλίο γιατί ο γιος μου είναι πολύ μικρός για να το αντιληφθεί, αντιθέτως έχει ένα κουκλάκι - τον ιππόκαμπο που φωτίζει που συνέχισε να παίρνει αγκαλιά κ να χώνει τη μουρίτσα του κ φυσικά του έχω 2 πιπίλες ώστε αν θελήσει το βράδυ να βάλει μία να μπορεί να την πιάσει. το πρώτο βράδυ που ξεκίνησα την εκπαίδευση το παιδάκι μου από ότι φάνηκε ήταν ήδη έτοιμο γιατί κοιμήθηκε πολύ εύκολα, ναι ταϊζοντάς το κ ας μην το συστήνει το βιβλίο, δεν είχα λόγο να ταράξω αυτή του τη συνήθεια κ όταν τον έβαλα στην κούνια του συνέχισε να κοιμάται. όταν ξύπνησε με γκρίνια-κλάμα περίμενα ένα λεπτό πήγα κοντά του του έβαλα πιπίλα κ αυτό ήταν, όταν ξαναξύπνησε έπρεπε να περιμένω 3 λεπτά όμως σε λιγότερο από ένα λεπτό κοιμήθηκε μόνος του χωρίς πιπίλα. είμαι σίγουρη πως αισθάνεται ασφάλεια γιατί είναι στο δωμάτιό του, στην κούνια του με τα παιχνίδια του που γνωρίζει κ παίζουμε μαζί. ακόμα ξέρω ότι με αισθάνεται στο χώρο όπως αισθάνεται την απουσία μου. μην αδικούμε τα παιδιά μας, αισθάνονται ότι τα αγαπάμε κ ότι θα κάναμε τα ΠΑΝΤΑ για αυτά, αισθάνονται την ασφάλεια του σπιτιού τους, του δωματίου τους, της κούνιας τους. αισθάνονται τα νεύρα, την κούραση των γονιών κ δυσανασχετούν κ αυτά. opi μου, σκέψου το τρόπο με τον οποίο θέλεις να ακολουθήσεις τη μέθοδο ή την όποια μέθοδο σύμφωνα με τις ανάγκες, συνήθειες κ χαρακτήρα του παιδιού σου. μην ακούς κανένα, κομμάτι από το σώμα κ την ψυχή σου είναι αυτό το παιδί, ΕΣΥ κ μόνο ΕΣΥ ξέρεις τι είναι το καλύτερο για το παιδί ΣΟΥ. ελπίζω να σε βοήθησα, αν κ η πραγματική βοήθεια θα έρθει από τον ίδιο σου τον εαυτό κ φυσικά το αγγελούδι σου
Φωτεινη, λυπαμαι πραγματικα που ξεκινησες να μοιραστεις μαζι μας την κατακτηση μιας κορυφης -γιατι ειναι αθλος αυτο που καταφερες με τον υπνο- και βγηκες τοσο ζημιωμενη.. Μερικες φορες θυμωνω τοσο με την τοση κακια εδω μεσα που σκεφτομαι να φυγω απο την παρεα.. Γιατι δεν υπαρχει και χειροτερο απο το να προσβαλει καποιος την αξια μας ως μανουλες! Αλλα θα το δεις κι εσυ, μεγαλωνοντας λιγο ακομη το παιδακι σου και διαμορφωνοντας το χαρακτηρα του, οτι η ικανοποιηση που θα παιρνεις καθε στιγμη καμαρωνοντας το τι καταφερες.. ειναι μοναδικη και ανεκτιμητη αναγνωριση!
ήδη του βαλες πιπίλα-τάπα ,τωρα ελεγχόμενο κλάμα .ο εαυτός σου πάνω απ όλα "κακομοιρα μανουλιτσα".κοιμησου τωρα λοιπόν και κράτα αντοχές για την εφηβεία που σε περιμενει
Κανένα άλλο σχόλιο από εμένα εκτός από αυτό. Θρησκευτικούλια του σχολείου να μην τα ξεχνάμε: "Ο Ιησούς πορεύτηκε στο όρος των Ελαιών. Αλλά με τον όρθρο, πάλι παρουσιάστηκε στο ναό και όλος ο λαός ερχόταν προς αυτόν και, αφού κάθισε, τους δίδασκε. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι φέρνουν τότε μια γυναίκα που είχαν συλλάβει για μοιχεία και, αφού την έστησαν στο μέσο, του λένε: «Δάσκαλε, αυτή η γυναίκα έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να μοιχεύεται. Και στο νόμο ο Μωυσής μάς έδωσε εντολή τέτοιες να τις λιθοβολούμε. Εσύ λοιπόν τι λες;» Και αυτό το έλεγαν για να τον πειράξουν, για να έχουν να τον κατηγορούν. Αλλά ο Ιησούς, αφού έσκυψε κάτω, έγραφε με το δάχτυλο κάτω στη γη. Επειδή όμως επέμεναν να τον ρωτούν, σήκωσε πάνω το κεφάλι, και τους είπε: «Ο αναμάρτητος από εσάς, πρώτος ας ρίξει λίθο πάνω της». Και πάλι, αφού έσκυψε κάτω, έγραφε στη γη. Εκείνοι, όταν το άκουσαν, εξέρχονταν ένας ένας, αφού άρχισαν από τους πρεσβύτερους στην ηλικία, και εγκαταλείφτηκε μόνος ο Ιησούς και η γυναίκα που ήταν στο μέσο. Τότε ο Ιησούς σηκώθηκε και της είπε: «Γυναίκα, πού είναι; Κανείς δε σε κατέκρινε;» Εκείνη απάντησε: «Κανείς, Κύριε». Είπε τότε ο Ιησούς: «Ούτε εγώ σε κατακρίνω».
Για να "αλαφρώσουμε" και λίγο την ατμόσφαιρα: ρε συ Beatrice με εντυπωσίασες! Από αυτά που διαβάζω στα σχόλιά σου, δεν σου το'χα με τα θρησκευτικά (με την καλή έννοια)!!! :D :P
Κι όμως, τον Ιησού -τουλάχιστον αυτόν που ξέρουμε μετά από 2000 χρόνια- τον πάω πάρα πολύ και είναι ένας από αυτούς που έχω σαν πρότυπα. Και επειδή τον έχουν ξεφτιλίσει έτσι οι "χριστιανοί", δε γουστάρω το χριστιανισμό με την έννοια που τον ξέρουμε σήμερα, γιατί δε διαφέρει σε τίποτε από τον Ιουδαϊσμό των Φαρισσαίων... Αν διαβάσεις τα σχόλια μου και αυτό που προσπαθω να είμαι, δε διαφέρουν μ' αυτά που πρεσβευε ο καημένος ο Ιησούς. Γι αυτό και τα θυμάμαι τα θρησκευτικούλια μου.
Ειπα να μην απαντησω,αλλα δεν μου παει.Δεν ξερω γιατι κραταει αντοχες η κοπελα,και δε με αφορα.Εχω ομως σιχαθει τις μαμαδες που δηθεν θυσιαζονται,και σαν να βλεπουν τον εαυτο τους σαν εξωτερικοι παρατηρητες,καμαρωνουν για την αυτοθυσια τους κριτικαροντας ολες τις υπολοιπες.Συνηθως λοιπον,αυτες ειναι που ειναι δυστυχισμενες με τον συζυγο και ζουνε μονο μεσα απο τα παιδια,και ειναι αυτες που μεγαλωνουν παιδια τα οποια δεν μπορουν να σταθουν μονα τους λογω των καλων υπερπροστατευτικων,σε σημειο πνιγμου,μαμαδων.Ωραια η υπεραπλουστευση?Αιντε γιατι η καθε κυρια κοκοβικου εχει την αντιστοιχη αποψη.
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μητέρα την σημερινή εποχή. Η γυναίκα έχει αναλάβει πολλούς ρόλους που πρέπει να υπηρετήσει με επιτυχία, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Και σίγουρα κάθε μαμά προσπαθεί να βρει τρόπους και μεθόδους για να τα συνδυάσει όλα. Σε άλλες ταιριάζει το co-sleeping, σε άλλες όχι, σε άλλες το ελεγχόμενο κλάμα κλπ...Δεν οφελεί να κατηγορούμε η μία την άλλη! Όμως είναι αδιαμφισβήτητο ότι το μωρό έχει ανάγκη την αγκαλιά και την παρουσία της μαμάς 24 ώρες το 24ωρο και δεν το ενδιαφέρει αν δουλεύει ή αν κουτουλάει από την νύστα. Οι ανάγκες του μωρού είναι συγκεκριμένες, όσο κι αν μας πονάει αυτό και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε: αγκαλιά, βυζί, κακά και νάνι!
με συγχωρείτε αλλά κι εγώ δεν συμφωνώ με την τεχνική που επέλεξε η Φωτεινή....γιατί αν το μωρό μου είναι ανήσυχο κατά τη διάρκεια της μέρας επειδή δεν κοιμάται το βράδυ, το παίρνω στην αγκαλια μου και το κοιμιζω μαζί μου και δε πα να ξυπνάω σα σίγμα, σαν ωμέγα ή σα ψι!Πρώτη μου μέριμνα είναι να δώσω στο παιδί μου αυτό που έχει αναγκη....δηλαδή τη μαμα του ( γιατί για αυτή γίνεται όλος ο τζερτζελες, σίγουρα όχι για την πιπίλα). Ένας λογος παραπάνω όταν η μάνα δουλεύει. Θα μπορούσε πολύ απλά να το πάρει στο κρεββατι τους αντικαθιστώντας την πιπίλα με την παρουσία της, δίνοντας του να καταλάβει ότι η μαμα είναι ενώ και θα σε κρατάει αγκαλια κάθε φορά που το έχεις αναγκη. Σιγά σιγά μετά από κάποιο διάστημα και τη στιγμή βέβαια που το παιδί θα έδειχνε σίγουρο και πεπεισμενο θα μπορούσε να ξεκίνησει σιγά σιγά πάλι την επανένταξη στην κούνια.Γιατί αυτό δε το σκεφτηκε η μαμα Φωτεινή; Ίσως γιατί χρειαζονται μήνες με αυτό το τροπο ενώ με τον άλλον μια βδομάδα; Δε ξέρω, δε θέλω να κατηγόρησω κανέναν απλά μη γνωρίζοντας τον ανθρωπο που γράφει ο καθένας σκέφτεται τα δικα του. Θέλω επίσης να πω ότι κατά τη γνώμη μου λανθασμένα πολλές μαμάδες πιστεύουν ότι η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση του παιδιού τους φαίνεται από το γεγονός ότι μπορεί να μείνει μόνο του να παίξει ή να ασχοληθεί με κάτι χωρίς να ψάχνει τους γονείς....ίσα ίσα, τις περισσότερες φορές αυτό σημαίνει παραίτηση, σημαίνει αποδοχή, αφου δεν μπορώ να κάνω κάτι να το αλλάξω το υπομενω αναγκαστικά. Όταν το παιδί σε μια δύσκολη κατάσταση (από το "βοηθησε με να ντυσω την κούκλα μου" μέχρι το" βοήθεια εχω γραπωθει από τον καναπέ αλλά σε λίγο θα πέσω") ζητάει τη βοήθεια των γονιών του, τότε φαίνεται το κατά πόσο νιώθει τη σιγουριά ότι είναι εκεί, ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω τους, ότι τους έμπιστευεται.Όσο για το βιβλίο.... μπορεί μέσα να έλεγε πολλά καλά αλλά σίγουρα την πιο απλή και ταυτόχρονα άκρως σημαντική φράση μάλλον δεν την έλεγε: αφουγκραστείτε το παιδί σας.
Να ρωτήσω κι εγω κάτι; ο πρώτος μου γιος από 30 ημερών κοιμόταν όλη νύχτα μόνος του. Δεν θήλαζα όμως. Τώρα στο δεύτερο θηλάζω κι ενω νεογέννητο κοιμόταν έστω 6-7 ώρες, από 5 μηνών ίσως λόγω δοντιών; μέχρι τώρα 6,5 σχεδόν 7 μηνών όχι μόνο ξυπνάει ανά τρίωρο αλλά τώρα που άρχισα και δουλειά έτσι και ξυπνήσει ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Οπότε για να κλείσω κανα μάτι και να μην τους σηκώσει όλους στο πόδι, τον παίρνω αγκαλιά και κοιμόμαστε ως το πρωί...για την περίπτωσή μας τί λέει το βιβλίο; εγω σκέφτομαι να μεγαλώσει λίγο ακόμα, να κάνει τουλάχιστον 3 στέρεα γεύματα μπας και ξυπνάει λόγω πείνας μια κι ο θηλασμός είναι πιο ελαφρύς από το γάλα σε σκόνη.
ιωαννα μου δεν ειμαι κ η καταλληλοτερη γιατι δεν θηλασα πολυ αλλα οσο θηλαζα το τελευταιο γευμα ηταν παντα σκονη!μεχρι 40 ημερων που παραλληλα τον θηλαζα ξυπναγε 1 φορα μονο γυρω στις 5 για γαλα κ ξανακοιμοταν(αυτο απ την 1η μερα),μολις 40ντησε κ μπηκε στη σκονη κανονικα,δεν μου ξαναξυπνησε βραδυ!βεβαια ειναι κ στο παιδι...ο ανηψιος μου 3,5 χρονων ξυπανει ακομα 2 φορες το βραδυ για γαλα...
Συνηθως δεν σχολιαζω γιατι εκνευριζομαι με τα υπολοιπα σχολια που ΤΟΣΟ ευκολα ξεστομιζουν οι αλλες μανουλες που τα ξερουν ΟΛΑ και εσυ εισαι αυτη που δεν ξέρεις τιποτα.. Πως αγαπητη μου τομι απευθυνεσαι με τετοιο υφος σε μια αλλη μανουλα και την χαρακτηριζεις τοσο ευκολα εγωιστρια και αναρωτιεσαι κιολας γιατι εγινε μανα???????? Για μενα ειναι ντροπη!!!! Διαβασες προσεκτικα τι γράφει το αρθρο??????? ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ???????? Δεν μιλαει για αδιαφορια ως προς το παιδι ΟΥΤΕ το αφήνεις να ξεροσταλιαζει στο κλαμα χωρις να πηγαινεις κοντα του ουτε στιγμη!!! Σου λεει οτι μόλις ξεκινα το κλάμα ΣΤΟ 1 ΛΕΠΤΟ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΕ 3 ΛΕΠΤΑ ΚΤΛ. Και στο κατω κατω το πως η καθε μανουλα θελει να μεγαλωνει το παιδι της ειναι δικο της θεμα. Και η εκπαιδευση υπνου ειναι μια αποδεκτη μεθοδος απο μερικους και το co sleeping απο καποιους αλλους. Εγω για όσο καιρο ειχα τον γιο μου στο κρεββατι δεν μπορουσα να κοιμηθω απο το αγχος μην τον πλακωσω, μην τον χτυπησω , μην πεσει απο το κρεβατι ( που μου ετυχε 3 με 4 φορες και κατεληγε στο πατωμα πανω στα μαξιλάρια βεβαια απο το οχηρο που ειχα κανει και τσιριδα τερμα απο την τρομαρα του). Οταν διαβασα το βιβλιο και εμαθε σε 4 μερες να κοιμαται στο κρεβατακι του συνεχομενα για 8 με 9 ωρες ειδα ενα παιδακι πιο χαρουμενο την ημερα πιο ξεκουραστο και πιστεψτε με δεν νομιζω να ενιωσε ποτε εγκαταληψη αφου μεσημερια κοιμομαστε αγκαλιτσα και το πρωι οταν ξυπναει με φωναζει πινουμε γαλατακι και μετα κοιμομαστε για καμια ωριτσα ακομα αγκαλιτσα. Το βραδυ ομως στο κραβατι του. Συγγνωμη αν σας κουρασα με το μεγάλο μηνυμα αλλα πραγματικα βγαινω εκτος εαυτου οταν διαβαζω τοσο προσβλητικα σχολια. Στο κειμενο δεν σου λεει τι να κανεις ουτε σε υποχρεωνει να το κανεις. Διαβαζεις, διαμορφωνεις αποψη και το τι κάνεις εσυ ειναι δικο σου θεμα...
tommy το θεωρείς εγωιστικό όταν μετά απο 8 μήνες η κοπέλα που είναι και εργαζόμενη θέλει να κοιμηθεί; Το co-sleeping κάθε άλλο παρά ασφαλές και ξεκούραστο είναι. Προσωπικά όσες φορές άφησα τον μικρό στο κρεβάτι μας για να θηλάζει και να κοιμάται στη διάρκεια της νύχτας δεν κλείναμε μάτι με τον σύζυγο. Μην το πλακώσουμε, μην το χώσουμε στα σκεπάσματα, μην τον ενοχλήσουμε και τον ξυπνήσουμε εκεί που κοιμάται. Και αυτό είναι εγωιστικό; Δηλαδή η γνώμη σου είναι 2 αύπνοι γεμάτοι νεύρα γονείς και ένα μωρό νευρικό και τρομαγμένο αν μείνει μόνο; Η μαμά Φωτεινή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη ως προς τις μεθόδους.
και γω το εκανα αυτο στην κορη μου, αλλα τωρα στον μικρο δεν μπορω να τον αφηνω να κλαιει γιατι μοιραζεται το δωματιο με την αδερφη του, και θα την ξυπνησει κ αυτην...οποτε δεν ξερω τι να κανω...ισως να κοψω την πιπιλα τωρα που ειναι 6 μηνων....και να βρω ενα αλλο αντικειμενο ασφαλειας πχ ενα κουκλακ, κουβερτακι, πανακι....
Να διορθωσω "απο αυτά συμπερανες".....και "αποδόσεις"
Δεν είμαι μάνα.Θέλω όμως να γίνω. Thanks to Tommy όμως, ίσως κ να μην γίνω! Κ αυτό το λέω γιατί αν το να γίνω μάνα σημαίνει ότι πρέπει να γίνω ρομπότ, μια ακούραστη μηχανή, χωρίς προσωπικα θέλω κ ανάγκες, η σωματική μου κ πνευματική μου υγεία να κρέμονται από μια κλωστή, να είμαι υποχείριο κ δουλικό των παιδιών μου, αλλά κ συγχρόνως μια τρελαμενη, υστερικια, αγχωτικη, πιεστική μάνα που πνίγει τα παιδιά της με τις ανασφάλειες της κ τις φοβίες της, σε ευχαριστω @Tommy αλλά δεν θα πάρω! Προτιμώ να μην κάνω παιδιά (όσο κ αν ακραιω ακούγεται αυτό). Γιατί αν αποκτήσω κ γίνω τέτοια μάνα (όπως αυτή που περιεγραψα, όπως π.χ. η Tommy) μόνο κακό θα μπορώ να τους κάνω κ μετά θα κάνω κακό κ στον εαυτό μου, όπου θα τον εχω σβήσει από τον χάρτη. Εγώ (αν κ "ποτέ" δεν λέω ποτέ, αυτό είναι κάτι που το τηρώ) δεν θα ήθελα να γίνω από εκείνες τις μητέρες που από την στιγμή που αποκτούν παιδιά ξεχνάνε ποιες ήταν πριν κ μετατρέπονται σε ρομποτομανες, όπου η ζωή τους είναι αποκλειστικά ταμενη στα παιδια τους, χάνουν κάθε ίχνος της προσωπικότητάς τους κ μιλούν μόνο για τα παιδιά τους. Μακάρι να μπορέσω να τα συνδιασω όλα κ να υπάρχει μια αρμονία! (Συγνώμη Tommy αν προετρεξα σε συμπερασματα, αλλά όταν γράφεις κάτι τέτοιο λέγοντας κ κατηγορώντας ξεκάθαρα ότι μια μάνα είναι εγωίστρια επειδή το μόνο που θέλει κ ζητάει είναι να κοιμηθεί μια ώρα παραπάνω ώστε την επόμενη ημέρα να μην πέσει κάτω κ να μην αρρωστήσει από την κούραση για να μπορεί να είναι δίπλα στο παιδί της 100%, τότε τι θα πρεπε να σκεφτώ εγώ?)
Μπορεί να εκπλαγείς με τον εαυτό σου για τις αντοχές σου, και για το γεγονός οτι θα ΘΕΛΕΙΣ να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα!!!
Απορώ αγαπητή tommy απο αυτά συμπεράνει ότι δεν έπρεπε να γίνει μάνα;;τόση επιθετικότητα σε έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις!!!προφανως δε δουλεύεις και δε ξέρεις τι ειναι να πρέπει να απο δώσεις στη δουλειά σου!!!ελεος πια
γράφω σβήνω γράφω σβήνω...είναι γιορτή σήμερα και δεν θέλω να ξεκινήσω συζητήσεις που ξέρω που θα καταλήξουν. είπαμε η κάθε μανούλα μεγαλώνει το παιδί της οπως θεωρεί αυτή οτι είναι καλύτερα. καμιά φορά όμως παρασυρόμαστε και κάνουμε λάθη και ακολουθούμε πρακτικές που ίσως να έχουν επιπτώσεις που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές. απλά σου παραθέτω ενα link http://pediatros-thes.gr/for-parents/%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%82/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CF%82/ καλημέρα σας και χρόνια πολλά
διάβασα με προσοχή το συγκεκριμένο link κ θα μπορούσα να περαθέσω κ εγώ με τη σειρά κ διάφορα άλλα τα οποία μελέτησα (καθώς κ το ίδιο το βιβλίο του οποίου ο συγγραφέας δεν είναι κάποιος αγράμματος με ψυχολογικά προβλήματα, αλλά επιστήμονας που μέσα από μελέτη κ έρευνα έγραψε έναν τρόπο εκπαίδευσης για τον ύπνο των παιδιών). παρόλα αυτά συμφωνώ σε διάφορα σημεία με το άρθρο ενώ διαφωνώ σε άλλα κ φυσικά δεν είναι ο τόπος για να τα αναλύσω. κρίνω σκόπιμο να ενημερωνόμαστε πλήρως γύρω από ένα θέμα κ μετά να βγάζουμε τα προσωπικά μας συμπεράσματα. βρήκα κ εγώ αντίστοιχες έρευνες στο internet που τόνιζαν ότι ο διακοπτόμενος ύπνος (όχι για γάλα κατά τους πρώτους μήνες, αλλά αφού προστεθούν οι στέρεες τροφές) εμποδίζουν τη σωματική κ πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. κ βάση αυτών κινήθηκα στη δική μου περίπτωση με το δικό μου παιδί. καταλαβαίνω λοιπόν πως ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τα δικά του βιώματα, απόψεις και πεποιθήσεις πορεύεται κ ενστερνίζεται ή διαφωνεί με τις γνώμες των ειδικών που όπως βλέπουμε κ αυτές διίστανται. πάντως σίγουρα το link που παρέθεσες είναι ενδιαφέρον κ αποτελεί άξιο αντίλογο
....tommy=αλλη μια ''ΤΕΛΕΙΑ'' μαμα που κανει μαθηματα και υποδειξεις σε μια μανουλα που απλα θελει να βοηθησει....
Και εμεις στη ,μεγάλη μου την ιδια μέθοδο χρησιμοποιησαμε, από το ίδιο βιβλίο. Εγω με το co-sleeping δεν τα πήγα καλά. Δεν μου καθόταν καθόλου. Είμαι 1.70 και γεμάτη και το να κοιμάμαι σε ενα χωρο 30 εκατοστα με έκανε κουρελι. Να με κλωτσαει, έγκυο, η μεγαλη στον υπνο, το ίδιο. Έφτασε τριών και εγω ημουν ζόμπι επί τρία χρόνια. Εφαρμοσαμε την μεθοδο και μέσα σε 4 μέρες κοιμόταν μόνη της όλη νυχτα. Είχαμε ενα πισωγυρισμα στα 5 αλλά με δυο νύχτες τελείωσε το θέμα. Δεν μετανιώνω καθόλου που ακολούθησα τη μέθοδο. Καλύτερα το βιβλίο παρά να πέφτω πάνω στους τοίχους από τη νύστα.
Επίσης τα μωρά σας 6 μηνών δεν είναι πονηρουλικα όπως διαβασα! Τα βρέφη έχουν ανάγκη την επαφή με τη μητέρα τους είτε σας αρέσει είτε όχι. Και αν όχι μάλλον δε θα έπρεπε να έχετε κάνει παιδιά.
από που προκύπτει ότι τα μωρά που κοιμούνται συνεχόμενα το βράδυ δεν έχουν επαφή με τη μητέρα τους?
Και μονο που απροκάλυπτα λες σε άλλες μανούλες οτι δεν θα επρεπε να εχουν γινει μανούλες επειδη εκπαιδευουν το μωρο τους να ειναι ανεξαρτητο, να εχει ποιοτικο υπνο χωρις διακοπες (το ιδιο και ολη η οικογενεια) και να μην γκρινιάζουν "ψευτικα" χωρις λογο σοβαρο (πεινα-πονο-διψα-φοβο) δειχνει ποσο μπερδεμενη εισαι και ποσο λανθασμενα τα βλε[εις τα πραγματα...εδω γινονται μανουλες αυτες που τα παρατανε, τα κακοποιουν, τα θετουν σε κινδυνο κτλ...ποια εισαι εσυ και εγω και ολες που θα κρινουμε και θα κατακρινουμε τις αλλες μανουλες που ειχαν την ευλογια να φερουν ζωη στον κοσμο;;;;; εχεις πολλά να λυσεις σε αναλκιντρο ψυχολογου....
Και ποια είσαι εσύ για να κρίνεις τι έπρεπε και τι όχι;
συγνωμη φροσω αλλα κανεις ΜΕΓΑΛΟ λαθος. οντας μαμα 2 παιδιων ξερω παραπολυ καλα τι λεω......
Το παιδί σου αν έμαθε κάτι από όλα αυτά ειναι το ότι η μαμά δε θα έρθει ποτέ. Και παίζει μόνο του γιατί δε σε περιμένει πια και δε σου έχει και εμπιστοσύνη. Απλά ενεργοποιησες μεσα του το αίσθημα της αυτοσυντηρησης. 3 μηνών θα αποφασίσει μόνο του αν πραγματικά σε χρειάζεται? ?? Πλάκα κάνουμε τώρα έτσι?
δηλαδή το φυσιολογικό μωρό είναι αυτό που οταν ξυπνήσει ουρλιάζει και κλαίει κατευθείαν... το να ξυπνησει και να κάτσει λίγη ώρα μόνο του είναι πρόβλημα? το μάθαμε και αυτό σήμερα...
Οσο για το "με το μπιμπερο στο στομα" η κοπελα εννοουσε προφανως οτι το μωρο της κοιμηθηκε οσο ακομη το ταιζε, οχι οτι του αφησε ενα μπιμπερο στο στομα για να το παρει ο υπνος! εσενα, φιλη Tommy, δε σου συνεβη ποτε αυτο;
Διαβασα ενα ωραιο - και τεκμηριωμενο σωστα κειμενο- το οποιο αναφερεται και στο γνωστο βιβλιο που απ´οτι διαβαζω απο εσας εδω ειναι must have.. Και διαβαζω και το δηλητηριωδες σχολιο της Tomny.. Ελεος ρε κοριτσια.. Τι κομπλεξ βγαζετε μερικες.. Τι χολη; Αυτο που περιγραφει η Φωτεινη λεγεται ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ! Τον εγωισμο που τον ειδες, κοριτσι μου; Ξεστραβωθειτε λιγο πια! Ειμαστε συγχρονες γυναικες! Με παιδεια, ενημερωση και πολλα πολλα πολλα καθηκοντα!
Ρε κορίτσια, να σας πω κάτι; Εμας ο μικρούλης κοιμήθηκε αναγκαστικά από 1 μηνός στο κρεβατι του που ήταν στο δίπλα δωμάτιο, γιατί δε χώραγε στην καλαθούνα (δεν είχαμε πάρει λίκνο) επειδή άρχισε να μεγαλώνει απίστευτα γρήγορα. Από 2 μηνών έκανε το πρώτο του 6ωρο ύπνο και από 5 μηνών το πρώτο του 10ωρο. Τώρα είναι 8 μηνων και κοιμάται από 9-10 ώρες (από τις 8 ως τις 5.30 συνήθως). Επίσης ξέρω σίγουρα οτι ξυπνάει 1-2 φορές μέσα στη νύχτα και παίζει χωρίς να κλαίει, γιατί βλέπω τα καλτσακια του βγαλμένα (τα τραβάει δηλαδή) και μετά ξανακοιμάται. Πιπίλα δε πήρε ποτέ του παρα μόνο τη μασούλαγε όταν έβγαζε δόντια και μετά ούτε να τη φτύσει. Δεν ακολουθήσαμε καμία μέθοδο, και απο νεογέννητο τρέχαμε σαν παλαβά με το πρώτο κλάμα που θα έκανε. Στην αρχή, μέχρι 2 μηνών, όταν τον βάζαμε στο κρεβάτι αφου ειχε κοιμηθεί, έκλαιγε και φτου κι απ την αρχή ξανατρέχαμε, και κάποιες φορές κοιμόταν ολόκληρα 3ωρα σε μαξιλάρι στα πόδια μας ή στην αγκαλιά μας. Επίσης στην αρχή τα μεσημέρια κοιμόμουν μαζί του έτσι γιατί γούσταρα να τον έχω δίπλα μου, και μετά κανα-δυο βραδυα μες στην εβδομάδα. Θέλω να πω οτι -αν κατάλαβα καλά- σύμφωνα με αυτά που λεει μάλλον το βιβλίο, όλο βλακείες κάναμε, αλλά εμένα δε μου το βγάζετε από το μυαλό οτι το γεγονός οτι τρέχαμε και τον "κακομαθαίναμε", τον έκανε τελικά να μην ανησυχεί οτι είναι μόνος του, και να ξανακοιμάται... Δεν ξέρω, λεω... Εκτός κι αν δεν οφείλεται σε αυτο που λέω, αλλά απλά είναι ένα παιδί που κοιμάται επειδή έτσι είναι ο χαρακτηρας του...
ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για το δικό μου μωρό, εκτός από την πιπίλα, που την αγαπάει αρκετά μπορώ να πω.. εγώ προσπαθώντας να το εξηγήσω λέω ότι απλά έτυχε...είμαι τυχερή, ξέρω γω...
ετρεχες σε καθε κλαμα του, και εμαθε να κοιμαται μονο του τελικα! Αρα υπαρχει και αυτο! Και πολυ καλα εκανες ;-) Αν ενα μωρο χρειαζεται την πιπιλα του ή το στηθος της μανας του καθε λιγο, τι πιο ευκολο να το εχεις διπλα σου να το φροντισεις και να ξανακοιμηθει κι αυτο κι εσυ, αντι να το εχεις αλλου και να τρεχεις. Τα μωρα εχουν αυτη τη φυσιολογια. Ξυπνουν περισσοτερες φορες απο μας μεσα στο βραδυ για την επιβιωση τους, και οσο μεγαλωνουν ξυπνουν λιγοτερο. Ειναι προγραμματισμενα να το κανουν αυτο, και δεν σημαινει πως κοιμουνται ασχημα. Απλα, ετσι ειναι ο φυσιολογικος υπνος των μωρων ;-)
Μμμμμμ! http://mamalydia.wordpress.com/2013/03/11/gia-fantasteite-ligo/
Τι το 'θελα και το διάβασα! Είμαι που είμαι ενοχική και κάποιες φορές με πιάνει και νομίζω πως είμαι η χειρότερη μάνα που γεννήθηκε στον πλανήτη, και το παιδί μου υποφέρει, με αποτελείωσες βρέ Λυδία μου!!!!
Beatrice, δεν ηθελα να κανω αυτο... Αλλα οπως συμβουλευει και η φιλη μαμα απο πανω για το καλο των παιδιων, ειπα να γραψω κι εγω την δικη της σκοπια, οπως την λενε οι ερευνες που γινονται κατα την διαρκεια που προσπαθουμε να βαλουμε σε προγραμμα τα μωρα! Ε, να μην το γραψω?
μωρ' γράφτο, αλλά σου μιλάω ειλικρινά, όταν το διάβασα, καθόμουν και θυμόμουν αν πιάνει τ' αφτί του στον ύπνο του ο γιος μου. Στο μεταξύ έχει μια κουβέρτα που την τρίβει στο μουτράκι του και ξεροκατάπια όταν διάβασα το κείμενό σου. Πήγα στο πάρκο του που χτυπιόταν με τα κουκλακια του, τον πήρα αγκαλια και τον ρώταγα αν του λείπω κι αν είμαι για τον π.... μάνα. Πολλές φορές σκέφτομαι οτι πρέπει να το κόψω το ιντερνετ, μου κάνει κακό λέμε!
Κάθε βράδυ τα τελευταία 2μιση χρόνια πηγαίνω στο κρεββάτι μου με τύψεις ότι εγώ κοιμάμαι με παρέα (τον άντρα μου) και το παιδάκι μου κοιμάται μόνο... Σαν παιδί ήθελα να κοιμάμαι με τη μαμά μου κι εκείνη κάποιες φορές το ανέχοταν και τις ποιο πολλές όχι. Σήμερα στα 41 μου ακόμα φοβάμαι το σκοτάδι, τα φαντάσματα, τα τέρατα κάτω από το κρεββάτι κλπ κλπ... Γι'αυτό έκανα πίσω και όταν τη βάζω για ύπνο κάθομαι μαζί της μέχρι να κοιμηθεί (ακόμα και 2 ώρες) και την αφήνω όταν ξυπνάει και έρχεται σε μένα, να κοιμηθεί μαζί μου! Αυτό μόνο.
symfono apolyta! polles mperdeyoun ti gkrinia me to klama! mporeis na afiseis to moraki sou na gkriniaksei gia ligo k na pas konta tou mono otan klaiei pragmatika k se anagi! emena o aggelos mou apo trion minon koimatai 12 ores synexomena! prin sikotheis apo to krebati dose tou ligo xrono na apofasisei mono tou an se xreiazetai ontos i mipos einai kalytera na afisei ti gkrinia giati thelei na ksanakoimithei!
Συμφωνώ απολυτα μαζι σου και για το co sleepping και για το "λιγα λεπτα κλαματακι κανεναν δεν εβλαψε!"....το να κοιμασαι μαζι με το νεογνο-βρεφος-μωρο-νηπιακι σου μονο κακο μπορει να κανει - κατα την γνωμη μου...λεγεται οτι "ολα τα θηλαστικα κοιμουνται μαζι με τα μωρα τους...αυτο ειναι το φυσικο...γιατι οχι και οι μητερες"....ναι οκ! τα θηλαστικα επισης λιγο καιρο μετα τα παρατουν τα μικρα τους (πχ γατες) ή ακομα και ζευγαρωνουν μαζι τους....ΕΛΕΟΣ!...κατα την αποψη μου το μωρο μεχρι τους πρωτους 2-3 μηνες πρεπει να κοιμαται στην κρεββατοκαμαρα των γονιων αλλα σε δικο του κρεββατακι και μετα κανονικα στο δωματιο του στα καθαρα σεντονακια με τα παιχνιδακια του και τη ηρεμια του...ο κινδυνος αιφνιδιου βρεφικου θανατου μειωνεται κατακορυφα καθώς και αναπνευστικα και αλλεργιακα προβληματα που οφειλονται στους καπνιζοντες γονεις, σε γονεις που εχουν καταναλωσει αλκοολ ή ακομα και στα μικροβια που κουβαλαμε εμεις οι μεγαλοι....επισης γενικα θεωρω "κακο" να τρεχεις πανικοβλητος καθε φορα που το μωρο θα γκρινιαξει ή θα κανεις ένα μονολεπτο κλαματακι...αλλωστε πιστευω οτι το "υφος" του κλαματος του μωρου μας το καταλαβαινουμε....αλλο ειναι οταν πειναει....αλλο οταν ποναει....αλλο οταν βαριεται...αλλο οταν κάνει ψεματακια!!!! ειναι πονηρουλικα!!!!
διαβαζω υπνο με μπιμπερο, 5 λεπτο κλαμα , πιπιλες , οχι στο cosleeping, κραταω χρονο κλαματος και αδιαφοριας....και αναρωτιεμαι?????γτ εγινες μαμα αφου κοιτας τον δικο σου υπνο και εισαι εγωιστρια????? οσο αφορα το πως νιωθεις το παιδι σου να εισαι σιγουρη δν θα το μαθεις ποτε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτό μάλλον πάει στη Φωτεινή και όχι στη Στέλλα σωστα; Γιατί η Στέλλα έδωσε επιχειρήματα γι αυτά που λέει, και δε μιλησε για πεντάλεπτα κλπ... Αλλά και για τη Φωτεινή να πηγαίνει, δεν ξέρω αν διάβασες, αλλά μιλούσε για εξαντλητικά ωράρια στη δουλειά της. Προφανώς η κοπέλα δεν είναι εγωϊστρια, άνθρωπος είναι. Και προφανώς πρέπει να δουλέψει για να φάει κιόλας το παιδάκι της και δεν έχει την πολυτέλεια ή την αντοχή να γαμιέται στη δουλειά της και να μην κοιμάται κιόλας. Αν εσύ είσαι η super-mommy και σε πηδάνε στη δουλειά και έχεις κι αντοχές να ξενυχτάς για μήνες, μπράβο σου, αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Και το λέω εγώ που υποτίθεται οτι δουλεύω σπίτι (ουσιαστικά δε δουλεύω γιατί έχει κόψει η δουλειά λόγω κρίσης), και που ο μικρός μου κοιμάται σαν πουλάκι χωρίς κανένα βιβλίο και χωρίς καθόλου "κόλπα" από την πλευρά μου. Και στην τελική, και να μη δουλεύει τόσο η Φωτεινή κι απλά δεν αντέχει πολλά-πολλά, το αποτέλεσμα θα δείξει αν είναι καλή μάνα (όταν ο γιος της γίνει άντρας και δειξει την ποιότητα του) και όχι η κριτική σου. Το ίδιο ισχύει και για μένα και για σένα. Και στην πιο τελική ακόμη, δε θα κρατηθώ και θα πώ αυτό που ήθελα να σου πω εξαρχής: Σιγά καλέ κυρία, κατούρα και λίγο!
Για μια ακόμα φορά που σε διαβάζω σε πάω Beatrice. 'Ελεος πια με τις φανατικές τέλειες μαμάδες, δεν τις αντέχω άλλο!!! Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να με μεγαλώσει μια μάνα τόσο απόλυτη και αυστηρή με τους άλλους...
Ε καλά δεν νομίζω ότι είναι εγωίστρια η κοπέλα. Δεν είναι δα και τόσο εγωιστικό να θέλει να είναι και αυτή ξεκούραστη για να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες το μωρού αλλά και την δουλειά της. Δηλαδή οι γονείς δεν πρέπει να προσπαθήσουν να λύσουν κάποια θεματάκια που δυσκολεύουν την καθημερινότητα;; Άλλωστε ο μη ποιοτικός ύπνος επηρεάζει και τα μικρούλια. Αλήθεια Tommy εσύ τι προτείνεις;; Εγώ δεν βρίσκω κανένα κακό στο να κοιμάται ένα μωρό σερί ώρες χωρίς διακοπές στον ύπνο του ειδικά για λόγους όπως η πιπίλα. Δεν αναφέρομαι σε έκτακτες περιπτώσεις όπως μια αρρώστια ή ένα άσχημο όνειρο κτλ κτλ. Η συγκεκριμένη μητέρα μίλησε με ωραίο τρόπο και παρουσίασε τα πράγματα από την δική της σκοπιά δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποιος λόγος να της κάνεις τέτοια επίθεση. Φιλικά πάντα.
μα η κοπέλα μας λέει ότι το μικρό της είναι και μεσα στη μέρα ανήσυχο επειδή δεν έχει ευχαριστηθεί καλό ύπνο...δεν το κάνει για να κοιμάται αυτή κ μόνο καλά..και όντως τα παιδιά εκτός από πολύ ύπνο χρειάζονται και ποιοτικό ύπνο...δλδ καλή μάνα είσαι αν τρέχεις όλη μέρα πίσω από το παιδί σου?και τώρα είναι μικρό, όταν θα πάει στα 2-3 που θα βγάζει άνα σωρό ιδιοτροπίες και καπρίτσια θα πρέπει να τα ικανοποιείς όλα? το πρόγραμμα είναι πάρα πολύ σημαντικό και τα όρια να μπουν από νωρίς!
συγγνωμη κ ολας,αλλα το οτι εγινες μανα δεν παει να πει αυτοματως οτι επαψες να εισαι ανθρωπος κ να εχεις αναγκες!!μη ξεχνας πολλες απο εμας δουλευουμε,εχουμε πανω απο 1 παιδι,δεν εχουμε βοηθεια απο πουθενα,κ δεν μας μενει χρονος ουτε για ν αναπνευσουμε!κ επισης ολοι οι παιδιατροι λενε οτι ενα παιδι θελει προγραμμα...το προγραμμα που θα του φτιαξεις εσυ η ιδια κ οχι που θα σου φτιαξει αυτο,γιατι εκει παει την εχασες τη μπαλα..
tommy ΦΥΣΙΚΑ Κ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ ΤΟ Π Α Ι Δ Ι Μ Ο Υ! γνωρίζω ότι σημαντικότερο είναι για εκείνο να κοιμάται συνεχόμενα χωρίς διακοπές κ κλάματα (κάτι το οποίο εμποδίζει τη σωματική κ πνευματική του ανάπτυξη όπως ίσως γνωρίζεις, καθώς ο ύπνος πραγματικά "τρέφει τα μωρά"). επίσης είναι μείζονος σημασίας να ασχολείται η μαμά του κ ο μπαμπάς του όλη την ημέρα μαζί του ξεκούραστοι κ ήρεμοι κ να παίζουν, να γελάνε κ να του μαθαίνουν τον κόσμο κ όχι να "σέρνονται" εξαιτίας της έλλειψης ύπνου. μην κρυβόμαστε πίσω από λόγια του τύπου "είναι εγωιστικό", "τι έγινες μάνα αν σκέφτεσαι τον εαυτό σου" και άλλα τέτοια σχόλια κ σκέψεις. φυσικά κ σκέφτομαι κ τον εαυτό μου γιατί αλλιώς πως θα ήταν το παιδί μου καλά;;; αν η μάνα δεν είναι καλά πως θα είναι το παιδί καλά;;;;
Αγαπητή Φωτεινή, ΜΠΡΑΒΟ για την απάντησή σου. Σου εκφράζω τον απόλυτο σεβασμό μου για την αξιοπρεπή σου απάντηση, δεδομένου του σχολίου που δέχτηκες. Εύχομαι το παιδάκι της μαμάς Tommy να μεγαλώσει μέσα σε αγάπη, κατανόηση, διάλογο και αποδοχή, ακόμη και από αυτούς που τόλμησαν στη ζωή τους να μασήσουν πιπίλα.
Tο μητρικό γάλα των θηλαστικών είναι μοναδικό, ειδικό και προσαρμοσμένο για το κάθε είδος Τα γάλατα των θηλαστικών είναι σχεδιασμένα διαφορετικά ώστε να καλύψουν τις ανάγκες του συγκεκριμένου είδους. Το μητρικό γάλα έχει προσαρμοστεί στις ανθρώπινες ανάγκες μέσα από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης. Δεν υπάρχει κανένας μάγος, κανένα εργαστήριο γαλακτοβιομηχανίας που να μπορεί να μετατρέψει την αγελάδα σε άνθρωπο. Ποιές είναι οι ανάγκες ενός νεογέννητου μοσχαριού; Πρόκειται για ένα θηλαστικό που γεννιέται σχετικά ώριμο. Η κύρια ανάπτυξή του έχει ήδη γίνει πριν την γέννηση, ενδομήτρια. Μετά την γέννηση χρειάζεται κυρίως να αναπτύξει γρήγορα τους μυς του, την δύναμή του, γι' αυτό το αγελαδινό γάλα έχει πάρα πολλές πρωτείνες. Χρειάζεται να κοιμάται πολύ ώστε να μπορεί η μητέρα του να τρώει χορταράκι όλη μέρα χωρίς παρεμπόδιση. Γι' αυτό το αγελαδινό γάλα έχει μεταξύ άλλων πολλή καζείνη ώστε να φέρνει πλήρωση, φούσκωμα, νωθρότητα και ύπνο. Διαθέτει σχετικά ώριμους νεφρούς, στομάχι και σηκώτι, γι' αυτό και το αγελαδινό γάλα έχει από την αρχή πολύ αλάτι και μεγάλο υπόλειμμα ιχνοστοιχείων. Τι συμβαίνει με τα μικρά των ανθρώπων; Πρόκειται για τα πιο ανώριμα και ασχημάτιστα νεογέννητα που παρατηρούνται στη φύση. Όλα τα συστήματα του ανθρώπινου σώματος έχουν πολύ δρόμο για να αναπτυχθούν από τη στιγμή της γέννησης κι έπειτα. Η επίδραση του περιβάλλοντος σε αυτήν τη διαδικασία είναι μεγάλη και κρίσιμη. Υπολογίζεται ότι ο άνθρωπος ολοκληρώνεται κατά το ½ πριν την γέννησή του, ενώ κατά τα 2/3 μετά την γέννηση, χάρις στην αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Η εξωμήτριος ανάπτυξη είναι πιο σπουδαία από την ενδομήτριο. Η κοινωνικότητα και η επαφή με άλλους ανθρώπους,– αρχικά με την μητέρα και τον πατέρα – , η εκπαίδευση και ο πολιτισμός αποτελούν όρους επιβίωσης για ένα τόσο ασχημάτιστο ον. Ο εγκέφαλος κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι ραγδαία αναπτυσσόμενος, γίνεται τριπλάσιος σε όγκο από την γέννηση έως 2 ετών και μορφοποιείται – ανάπτυξη συνδέσεων ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα, μυελινοποίηση – υπό την επίδραση των πλούσιων ερεθισμάτων του περιβάλλοντος. Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής καινούργια νευρωνικά κυκλώματα και συνδέσεις ενεργοποιούνται κατά εκατομμύρια. Το ανθρώπινο γάλα είναι το πιο γλυκό από οποιοδήποτε άλλο γάλα θηλαστικού, περιέχοντας πολλή λακτόζη, το απαραίτητο γρήγορο καύσιμο για τον συνεχώς εργαζόμενο εγκέφαλο των βρεφών μας. Τεράστια ποσά ωφέλιμων λιπαρών και χοληστερίνης συγκριτικά με το αγελαδινό γάλα δίνουν ώθηση στην ψυχοκινητική ανάπτυξη και χρησιμοποιούνται ως δομικό υπόστρωμα για τα κέντρα του εγκεφάλου. Το γάλα της μαμάς πρέπει να είναι ευγενικό για τα ανώριμα όργανα του μωρού, το έντερο, το συκώτι, τους νεφρούς του. Για αυτό δεν έχει μεγάλο φόρτο ουσιών, δηλαδή ό,τι περιέχεται μέσα του χρησιμοποιείται στο έπακρο χωρίς να προκύπτουν 'σκουπίδια'. Το γάλα της μαμάς πρέπει να μην του φέρνει υπερβολικό ύπνο, ώστε να μπορέσει να δεθεί με τη μητέρα του, να εξερευνήσει γρήγορα τον κόσμο γύρω του και άρα να αναπτυχθεί, να ωριμάσει. Το γάλα της μαμάς είναι εύπεπτο, φτιαγμένο για ένα είδος που κουβαλάει τα μικρά του, που απαιτεί για τα μωρά του στενή επαφή και συχνά, μικρά γεύματα. Αν αναλογιστεί κανείς τα παραπάνω, φτάνει να υποθέσει ότι αυτές οι χαοτικές διαφορές στον τρόπο διατροφής των βρεφών μας θα δημιουργούσαν και εντελώς διαφορετικά μωρά. Είναι η αλήθεια. Πολλά πράγματα δεν έχουν εξεταστεί ακόμα, ωστόσο οι ερευνητές έχουν ήδη ανακαλύψει ότι ο οργανισμός του μωρού που πίνει επεξεργασμένο γάλα αγελάδας για βρέφη, οι πρωτείνες του, το λίπος του, ο εγκέφαλός του έχουν διαφορετικό βιοχημικό προφίλ σε σχέση με αυτό βρεφών που θηλάζουν. Αλλά και σε επίπεδο συμπεριφοράς και σε άλλα επίπεδα αθροίζονται οι έρευνες που επισημαίνουν αξιοσημείωτες διαφορές. Πολλές από αυτές οι πρώιμες παρεκκλίσεις από τη φύση, από το φυσιολογικό, δεν έχουν μελετηθεί καν, έχουν δε άγνωστες συνέπειες για τις εύθραυστες υπάρξεις. Το τεχνητό γάλα φέρει γνωστούς, αλλά ακόμα περισσότερους άγνωστους κινδύνους για τα μωρά μας. Δεν υπάρχει θηλαστικό στον πλανήτη, εκτός από τον άνθρωπο, που να εμπιστεύεται την αύξηση, την ανάπτυξη, την ψυχική και σωματική υγεία των μικρών του σε γάλα από άλλο είδος. Και αυτό είναι ιδιαίτερα τραγικό για ένα είδος που κατεξοχήν προσδιορίζεται από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μετά την γέννηση. Η κυρίαρχη κουλτούρα της τεχνητής βρεφικής διατροφής και του μπιμπερό κατά τον 20ο αιώνα, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής από τους γονείς, προέβαλλε κάποιες αξίες σχετικά με τα βρέφη μας: να τρώνε τακτικά, σε συγκεκριμένες ώρες. Να τρώνε μεγάλες ποσότητες την φορά, υπέρογκες μερικές φορές, πολλαπλάσιες από την συνήθη χωρητικότητα του στομάχου τους. Να τρώνε αραιά, όχι κάθε μία ώρα. Να κοιμούνται πολύ και βαθιά, «ώστε να μεγαλώσουν». Να κοιμούνται όλη νύχτα χωρίς διακοπή. Μήπως τελικά αυτές οι αξίες που υιοθετήσαμε είναι το πρόβλημα; Μήπως το φυσιολογικό για τους μικρούς ανθρώπους είναι κάτι άλλο; Μήπως η καινούργια κουλτούρα του θηλασμού στον 21ο αιώνα πρέπει πρώτα για να επικρατήσει να διαλύσει αυτές τις «αξίες» από το μυαλό του μέσου γονιού; Μήπως όταν ακούμε ότι το μωρό του φίλου μας κοιμάται 10 ώρες συνεχόμενα το βράδυ από 2 μηνών δεν πρέπει να χαιρόμαστε αλλά να προβληματιζόμαστε; Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώσατε για αυτό το εμπεριστατωμένο κείμενο, που θα αποθηκεύσω για να ανατρέχω σ΄αυτό κάθε φορα που μπορεί μια γνωστή μαμά να το χρειαστεί. Επιβεβαιώσατε επιστημονικά όσα ένιωθα κ έκανα ενστικτωδώς. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι παιδίατροι σαν εσάς, μόνο μια λέξη αρμόζει, μπράβο σας!
Και μπράβο σου Αντωνία που το δημοσίευσες, χάρηκα τόσο πολύ που το διάβασα που δεν κατάλαβα ποός το ανέβασε!!! :-)
άλλη μια σούπερ μαμά...δε δινει πιπίλα, ξενυχταει τα βραδια, κοιμαται μαζι με το μωρο της κτλ...ενταξει τη βαρεθηκαμε αυτη την ιστορία.. στον κύκλο μου όσοι τα κάνουν αυτά ή δεν δουλεύουν ή εχουν μανα-πεθερά να βοηθάνε ή έχουν φιλιππινέζα ή αν δεν ισχυει κατι απο τα παραπάνω είναι κουρέλια..αν καποιος θεωρει οτι αν ειναι κουρέλι η μάνα αυτό ειναι καλό για το παιδί, τοτε πάω πάσο, περί ορέξεως..
Τώρα εσύ ή δεν περνάς καθόλου καλά...ή χρωστάς πολλά....ή έχεις κακή ερωτική ζωή...ή και όλα αυτά μαζί...δεν εξηγείται διαφορετικά τόση χολή, ειρωνία, κόμπλεξ, ισχυρογνωμοσυνη και προπαντων επιθεση κατά μέτωπο σε αγνώστους που δεν σε έβλαψαν....μεγάλωσε το παιδι σου-παιδιά σου όπως νομιζεις καλυτερα (λέμε τώρα) και άσε εμάς να νιώθουμε ή να μην νιώθουμε τις αναγκες των παιδιων μας!!!!! άντε μην τα πάρω και αναγκαστώ να χασω το επιπεδο μου!
δεν υπαρχουν πιο πονηρα πλασματα στον πλανητη απο τα μωρα :))))) και μετα απο λιγο καιρο καθε σοφρον μαμα εχει μαθει να μεταφραζει τα κλαματα του μωρου της. γιατι λοιπον να τρεχουμε πανικοβλητες στα ψεμματα?