Η ώρα είμαι 10:00 μμ και το μωράκι μου κοιμάται ήδη ένα δύωρο και θα κοιμάται 8 ώρες ακόμα!
Και που είναι το σημαντικό;
Απλά… μέχρι πριν μία εβδομάδα δεν το έκανε. Κάθε βράδυ, ενώ κοιμόταν αρκετά εύκολα μετά το μπανάκι του, ύστερα από λίγη ώρα (και συνήθως με το που ξάπλωνα εγώ να κοιμηθώ, λες και το μυριζόταν), τσουπ δώστου τσιρίδες! Με το που πήγαινα κοντά του και του έδινα την πιπίλα-τάπα γύρναγε πλευρό και συνέχιζε τον ύπνο του. Μετά από 1 ώρα ή τρία τέταρτα, 2 ώρες αν ήμουν τυχερή, πάλι τα ίδια.
Μέχρι που ύστερα από μια εξαντλητική εβδομάδα στο γραφείο, με αυστηρά deadlines και ακόμα πιο λίγες ώρες ύπνου, όταν πια σε διάστημα 6 ωρών με ξύπνησε 8 φορές για πιπίλα, αποφάσισα να το ψάξω στο internet. Ό,τι κ αν έβαζα στη μηχανή αναζήτησης έπεφτα πάνω σε δύο αντικρουόμενες μεθόδους και αφού τη μία την είχα δοκιμάσει (no tears method), αποφάσισα να ακολουθήσω δειλά δειλά τη δεύτερη (cry it out method).
Το είχα ψάξει και στο παρελθόν, όχι τόσο διεξοδικά βέβαια, αλλά είχα αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να αφήσω με τίποτα το μωρό μου να κλαίει με τις ώρες και εγώ να μην κάνω τίποτα. Ύστερα διάβασα και σχόλια για το βιβλίο που αναλύει τη μέθοδο (Κοιμήσου παιδί μου) και ενισχύθηκε η άρνησή μου για αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στο παιδί… Μέχρι που τα πράγματα (ή μάλλον η έλλειψη ύπνου) με οδήγησε πάλι εκεί.
Λέω στον εαυτό μου, θα αγοράσω το βιβλίο, εξάλλου είναι αρκετά οικονομικό (10€) και αν δε μου κάνει, δε θα ακολουθήσω τη μέθοδο. Αν μου ταιριάζει θα την εφαρμόσω με το δικό μου τρόπο, εξάλλου δεν είναι ιατρική συνταγή να πρέπει να ακολουθηθεί κατά γράμμα.
Πήρα λοιπόν το βιβλίο, το διάβασα -για να έχω και δική μου γνώμη και όχι 10άδων άλλων μέσα από διάφορες κριτικές και blogs fora κτλ- και έμεινα έκπληκτη. Πράγματι η μέθοδος έχει δύσκολους τρόπους εκμάθησης της συνήθειας του ύπνου, όμως για να φτάσει το παιδί σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να έχουν γίνει αλλεπάλληλα λάθη από την πλευρά των γονιών στο θέμα του ύπνου.
Μιλώντας πάντα από τη δική μου εμπειρία με τον Κωνσταντίνο μου, διαβάζοντας το βιβλίο, κατάλαβα ότι αυτά που πρότεινε να κάνει ένας γονιός από την πρώτη μέρα με το νεογέννητο στο σπίτι, τα έκανα από ένστικτο (βοήθησε και η ενημέρωση από το internet), δηλ. πάντα κοίμιζα το μωρό κατά τη διάρκεια της ημέρας με τα παντζούρια ανοιχτά, ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την ημέρα από τη νύχτα και πάντα όταν η ώρα πήγαινε 9 (ήταν καλοκαίρι γι’ αυτό 9 και όχι 8) τον έπαιρνα στο δωμάτιο και δεν βγαίναμε από εκεί και ας αργούσε να κοιμηθεί.
Στις αρχές μπορεί να έκανε και 3 – 4 ώρες για να καταφέρει να κοιμηθεί για βράδυ, δλδ 3 ώρες και να ξυπνήσει για γάλα. Σταδιακά ο χρόνος αυτός μειώθηκε και πια κοιμάται στο 5λεπτο!!!
Ας επανέλθω όμως στο βιβλίο, το οποίο αναφέρει τι πρέπει να κάνουν οι γονείς από την πρώτη μέρα σιγά σιγά, ώστε το μωρό να αποκτήσει σωστές συνήθειες ύπνου και να μη χρειαστεί να εφαρμοσθεί ποτέ η μέθοδος. Πολλοί γονείς όμως κάνουν τα πάντα για να κοιμηθεί το μικρό τους (περισσότερες λεπτομέρειες καλύτερα να τις πουν οι ειδικοί) με αποτέλεσμα μετά από 8 μήνες, ένα χρόνο ή και παραπάνω το παιδί να κλαίει τη νύχτα, να ζητά το κρεβάτι των γονιών και άλλα πολλά.
Υπάρχει η νέα τάση το co sleeping (που εμένα προσωπικά με βρίσκει εντελώς αντίθετη για διάφορους λόγους) που σύμφωνα με έρευνες βοηθάει τα μωρά να αισθανθούν μεγαλύτερη ασφάλεια και να εξελιχθούν σε ανεξάρτητοι ενήλικες… στη δική μου περίπτωση ούτε το μωρό μου ηρέμησε, καθώς πάλι γκρίνιαζε όλο το βράδυ για πιπίλα (μόνο που όταν το είχα στο κρεβάτι γλύτωνα από το πέρα δώθε), ούτε εμένα βοήθησε καθώς το πρωί σηκωνόμουν από το κρεβάτι σαν τελικό σίγμα!
Και για να μη μακρυγορώ από την πρώτη βραδιά αποφάσισα να την εφαρμόσω και βλέπουμε, λέω, αν δεν αντέξω το κλάμμα του σταματάω, ήμουν όμως αποφασισμένη εξάλλου ο διακοπτόμενος ύπνος ούτε στο μωρό κάνει καλό!
Τον βάζω λοιπόν στην κούνια του, ενώ ήδη είχε κοιμηθεί με το μπιμπερό στο στόμα και μετά από 3 ωρίτσες, όταν πάω εγώ να κλείσω τα ματάκια μου αρχίζει την τριρίδα.
Έπρεπε σύμφωνα με το βιβλίο να περιμένω 1 λεπτό πριν πάω να τον χαϊδέψω. Με το που πέρασε 1 λεπτό πήγα στο δωμάτιό του, τον χάιδεψα, του έβαλα την πιπίλα, ηρέμησε και έφυγα, δεν πρόλαβα να ξαπλώσω πάλι τα ίδια. Κανονικά θα έτρεχα κοντά του να του βάλω πάλι την τάπα εεεε πιπίλα ήθελα να πω, η μέθοδος όμως λέει «3 λεπτά αναμονής«, οπότε κοιτάζοντας το ρολόι περίμενα και ως εκ θαύματος ούτε μισό λεπτό μετά ησυχία…
Ωχ, λέω, έπιασε.
Από τότε 5 μέρες τώρα ακολουθώ τη μέθοδο και έχω κοιμηθεί συνεχόμενες ώρες χωρίς διακοπή και πήγαινε-έλα με μισάνοιχτο μάτι! Το περισσότερο που έχει κλάψει ο μικρός είναι 5 λεπτά συνεχόμενα, δεν έχει αισθανθεί ούτε εγκατάλειψη, ούτε ανασφάλεια και αυτό το καταλαβαίνω γιατί πια μέσα στη μέρα κάθεται και μόνος του να παίξει χωρίς να απαιτεί τη φυσική μου παρουσία. Έμαθε δλδ ότι μπορεί να μείνει και μόνος του και να αποκοιμηθεί, να παίξει, να χαλαρώσει γιατί η μανούλα είναι πάντα εκεί, όταν τη χρειάζεται πραγματικά.
Στη διάρκεια της ημέρας έφτιαξε πολύ το πρόγραμμα ύπνου – φαγητού (η γιαγιά μας τα χαλάει λίγο – καθώς θέλει να του λέει το νανούρισμά του και να τον κανακεύει, αλλά αυτή είναι η δουλειά της οπότε κάνω και λίγο πίσω) και το μωρό είναι πια πιο ευδιάθετο και χαμογελαστό και σίγουρα παίρνει την ξεκούραση που του χρειάζεται.
Εν κατακλειδι θεωρώ και συμβουλεύω τις νέες και μέλλουσες μανούλες να διαβάσουν το συγκεκριμένο βιβλίο και να εφαρμόσουν καθημερινές συνήθειες ύπνου, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να αφήσουν το παιδάκι τους να κλάψει, ώστε να μάθει να αποκοιμιέται μόνο του, βέβαια αν χρειάζεται και αυτό σκεφτείτε ότι πρόκειται το πολύ για μία εβδομάδα και μετά όλοι θα είναι πιο ξεκούραστοι και χαρούμενοι.
Και για να κλείσω και να προλάβω αυτούς που θα πουν ότι προτρέπω τις μανούλες να αγνοούν το κλάμμα των παιδιών τους, θα απαντήσω: διαβάστε πρώτα προσεκτικά το βιβλίο (ολόκληρο) και μετά εκφέρετε άποψη, εξάλλου καλύτερα λίγο κλάμμα για λίγες μέρες παρά να μην μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες του παιδιού μου την ημέρα καθώς θα είμαι «πτώμα» από το συνεχόμενο και εξαντλητικό ξενύχτι (8 μηνών)!
Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί πραγματικά αυτό το βιβλίο ήταν για μένα το φως στο όχι και τόσο μακρυνό ή σκοτεινό τούνελ…
μαμά Φωτεινή
Θα ξεκινήσω όπως ξεκίνησα το χθεσινό μου κείμενο: η ώρα είναι 9 και ο μικρός μου κοιμάται ήδη 1 ώρα κ θα κοιμάται τουλάχιστον άλλες 9-10 συνεχόμενες ώρες!
Όταν έγραφα εχθές αυτό το κείμενο πραγματικά δεν περίμενα ότι θα έχει τέτοια απήχηση. Ο λόγος που ήθελα να μεταφέρω αυτή μου την εμπειρία με το μικρό μου σίγουρα δεν ήταν για να με κρίνουν κ επικρίνουν άλλες μανούλες. Σε κάποιο βαθμό το περίμενα, αλλά η σφοδρότητα ορισμένων σχολίων και η ευκολία με την οποία καταλήγουν μερικοί σε συμπεράσματα, πραγματικά με εξέπληξε, λες και είναι μέσα στο σπίτι μου, ξέρουν εμένα, το παιδί μου, την οικογένειά μου… όλα αυτά διαβάζοντας μόνο ένα κείμενο;
Ο μόνος λόγος που έγραψα αυτό το κείμενο ήταν και είναι για να διαβαστεί από νέες – φρέσκιες μανούλες και μέλλουσες μανούλες (ανοιχτόμυαλες κατά προτίμηση) που ενδιαφέρονται να ακούσουν τη γνώμη και εμπειρίες από άλλες μητέρες, ώστε σε συνδυασμό με εκτενή έρευνα, διάβασμα βιβλίων, αναζήτηση στο internet ή τελοσπάντων, όπως προτιμά ο καθένας, να διαμορφώσουν ΔΙΚΗ τους άποψη πάνω στο θέμα «ύπνος». Δε ζήτησα τη γνώμη κανενός στο πώς θα μεγαλώσω το παιδί ΜΟΥ κ σίγουρα είμαι η τέλεια μαμά για το δικό μου το παιδί, όπως τέλειες μανούλες για τα παιδιά σας είστε όλες σας είτε συμφωνείτε μαζί μου στο θέμα του ύπνου είτε όχι!
Ναι είμαι η τέλεια μαμά για το παιδί μου γιατί πεθαίνω γι’ αυτό, το βάζω πάνω από όλους και από όλα (όπως κάνετε όλες σας, πιστεύω), του δίνω άπλετη αγάπη, τρυφερότητα και προσοχή και γιατί με ξεκάθαρο και «ανοιχτό» μυαλό ακούω τις γνώμες όλων, ειδικών και μη, κρατάω ό,τι ταιριάζει στο παιδί μου, στην οικογένειά μου και φυσικά στην προσωπικότητά μου και απορρίπτω τα υπόλοιπα! Εγώ έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνει κάθε γονιός και άνθρωπος γενικότερα σε όλες τις πτυχές της ζωή του.
Συνεπώς ευχαριστώ όλες σας που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το κείμενό μου, ευχαριστώ όλες εκείνες που έγραψαν την ΑΠΟΨΗ τους εμπεριστατωμένα, με επιχειρηματολογία είτε συμφωνούσαν μαζί μου είτε όχι, ευχαριστώ ακόμα περισσότερο εκείνες που παρέθεσαν links από επιστημονικές έρευνες, γιατί ο σκοπός μου ήταν αυτός ακριβώς: η πολύπλευρη ενημέρωση για ανοιχτόμυαλους ανθρώπους.
Όσο για εκείνους που απλώς κατέκριναν τον τρόπο μου και την ικανότητά μου ως μάνα απλά τους αγνοώ γιατί προκατειλημμένοι άνθρωποι με στενόμυαλες αντιλήψεις και παρωπίδες απλά δε μου ταιριάζουν! Διάβασα όλα τα σχόλια με προσοχή, και φράσεις του τύπου «ήδη του βαλες πιπίλα-τάπα, τωρα ελεγχόμενο κλάμα», «o εαυτός σου πάνω απ όλα “κακομοιρα μανουλιτσα”» «Kοιμησου τωρα λοιπόν και κράτα αντοχές για την εφηβεία που σε περιμενει» απλώς δε με αγγίζουν γιατί ξέρω πολύ καλά ότι έκανα το καλύτερο για το δικό μου παιδί, αφού, όταν άρχισε να πιπιλάει το δάχτυλό του έδωσα μάχη να μάθει την πιπίλα και όχι να συνηθίσει το δάχτυλο κάτι που όλες ξέρουμε κόβεται πολύ δύσκολα ως συνήθεια, προκαλεί παραμόρφωση της γνάθου και των δοντιών και φυσικά αποδυναμώνεται ο χόνδρος του δακτύλου.
Επίσης θεώρησα καλύτερο να μάθει την πιπίλα και όχι να κόψω στον 1 μήνα το θηλασμό, αφού ήθελε να πιπιλάει 1-2 ώρες το στήθος μου, για να κοιμηθεί και αυτό μου πλήγωνε τη θηλή γεγονός που έκανε το μαγικό, κατά τα άλλα θηλασμό, επώδυνο! Και για να μη βιαστείτε πάλι να πείτε, τον άφηνα στο στήθος, αφού τελείωνε το γεύμα του να παίξει, να με αισθανεί, αλλά για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όσο δηλαδή δε θα προκαλούσε και σε εμένα δυσφορία, στην «κακομοίρα μανουλίτσα». Τελικά ναι θήλασε όσο ήθελε μέχρι 7 1/2 μηνών που αδιαθέτησα κ μετά εκείνος από μόνος του δεν ήθελε στήθος, αλλά με έσπρωχνε, ίσως να μειώθηκε η παραγωγή γάλακτος, ίσως να άλλαξε η γεύση του… Και ναι περιμένω την εφηβία του και όχι μόνο, περιμένω τα παιδικά του χρόνια, το σχολείο του και γενικά περιμένω να τον ζω κάθε μέρα, να ρουφάω τη χαρά που μου δίνει απλόχερα κ ναι περιμένω ΜΟΝΟ από αυτόν την κριτική αν είμαι και θα είμαι καλή μάνα. ΜΟΝΟ αυτός θα με κρίνει αν ήμουν δίπλα του όσο κ όπως με ήθελε και με είχε ανάγκη, όταν θα είναι ενήλικος πια, γεμάτος εμπειρίες ελπίζω ελεύθερος στο πνεύμα, με ανοιχτό μυαλό και ανεμπόδιστη σκέψη από μικρότητες, ταμπού κ κόμπλεξ!
Τέλος μη βιάζεστε να βγάζετε το συμπέρασμα, ότι αφού το co sleeping ταιριάζει σε εσάς ταιριάζει σε όλες τις οικογένειες, εγώ προτιμώ το παιδί μου να είναι ασφαλές στην κούνια του μιας και ο άντρας μου κοιμάται βαριά κ κλωτσάει στον ύπνο του, ακόμα να είναι ασφαλής εκείνος, αφού είναι τεχνικός (ανεβαίνει σε σκάλες – σκαλωσιές κτλ) με κυλιόμενο ωράριο κ βραδινά οπότε επιβάλλεται να είναι ξεκούραστος στη δουλειά του προς αποφυγήν σοβαρών ατυχημάτων.
Εν κατακλείδι, το στρωματάκι του μωρού μου το επέλεξα ανάμεσα στα καλύτερα (καθότι αρχ/των εσωτερικών χώρων γνωρίζω πολύ καλά πιο είναι το καλύτερο κ πιο όχι) και δε θέλω να κοιμάται στο δικό μου στο οποίο κοιμόμαστε εμείς 8 χρόνια τώρα κ σίγουρα έχει φθαρεί, για να μην αναφέρω τα ακάραια που όλοι ξέρουμε πόσο αλλεργιογόνα είναι. Ναι, θέλω να κοιμάται στο ανατομικό του στρωματάκι, ώστε τώρα που αναπτύσσεται το κορμάκι του να χτίσει γερό σκελετό!
Δε δέχομαι την κριτική ΚΑΝΕΝΟΣ διάβασα προσεχτικά όπως προείπα, τα καλοπροαίρετα σχόλια όλων και με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή αυτών που ΔΕ συμφωνούν μαζί μου, σέβομαι την άποψη όλων ιδίως, όταν αυτή συνοδεύεται από εμπεριστατομένη επιχειρηματολογία. ΑΥΤΟΣ ήταν ο σκοπός του κειμένου μου, όποια μανούλα ή μέλλουσα μανούλα ενδιαφέρεται για το θέμα να διαβάσει διαφορετικές γνώμες, απόψεις κ εμπειρίες ανοιχτόμυαλων και καλοπροαίρετων ανθρώπων. Για τους υπόλοιπους απλά αδιαφορώ.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
sigxaritiria foteini mou..k mpravo pou antekses to klama xoris na pas..ksero pos thelei dinami!kala na pernate apo do k pera pio ksekourata!!!
Καλησπέρα μανούλες!! Πωπω...δεν παλεύεται αυτός ο πόλεμος..αλλά έχει και την πλάκα του. Εγώ θα συμωνήσω με την Φωτεινή καθώς έχω εφαρμόσει και εγώ τη μέθοδο του βιβλίου όταν ο μικρούλης μου ήταν 13 μηνών. Να σημειώσω πως μέχρι 8 μηνών τον νανούριζα στην αγκαλιά μου, σταδιακά το σταμἀτησα αλλά γενικά είμαι η κλασσική ελληνίδα μάνα ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!. Από μωράκι όλο αγκαλίτσες και χαδάκια ήμασταν και μέχρι σήμερα που είναι 21 μηνών οι αγκαλίες και τα παιχνίδια μας είναι ατελείωτα! Αλλά ὀσον αφορά τον ύπνο το βιβλίο αυτό με βρήκε πολύ σύμφωνη. Βασικά, δεν αφήνεις το μωρό να σπαράζει μέχρι να αποκοιμηθεί (δεν θα το άντεχα αυτό)..το αφήνεις να "γρινουλάει"λίγο και ανά τακτά διαστήματα πας κοντά του έτσι ώστε σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να μη νιώσει μόνο και παραμελημένο. Εμάς στην κυριολεξία την 1η μέρα χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι 3' την δεύτερη μέρα 1' και αυτό ήτανε. Ούτε σπάραξε, ούτε τσίριξε, ούτε φυσικά ένιωσε εγκαταλελειμένο. Από τότε κοιμάται τέλεια αλλά δεν είναι μόνο αυτό..κάνει χαρούλες για να πάει για ύπνο και το μεσημέρι και το πρωί...μου ζητάει νάνι όταν έρθει η ώρα. Αυτή η ρουτίνα που προείπε μια κοπέλα παραπάνω του προσφέρει μεγάλη ασφάλεια! Όσον αφορά την ψυχραιμία κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθώ να έχω όοοοση μπορώ αλλά αρκετές φορές έχω φωνάξει (ποτέ δεν έχω σηκώσει χέρι) και όταν κλαίει πάει το έχασα το παιχνίδι. Σημασία έχει πως κάθε μανούλα ξέρει το παιδάκι της καλύτερα από τον καθένα και το μόνο σίγουρο είναι πως προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για τα παιδάκια της! Η προσπάθεια και μόνο είναι αξιέπαινη! Αρκεί να τους προσφέρουμε απλόχερα την αγάπη μας!
geia sas kai apomena...apogohteuthka arketa diavazontas ola ta sxolia gia to keimeno pou egrapse h fwteinh. eilikrina, den perimena manoules h kalutera goneis na milane etsi...einai krima... opws exw ksanagrasei, etoimazomastan gia genna sto spiti (menoume ekswteriko kai uparxoun katallhles upodomes gia genna sto spiti) opote eixa th dikia mou maia. 8umamai thn trith mera me episkefthke kai ths eipa oti o mikroulis mou klaiei sunexeia kai den prolavainw oute toualeta na paw. eixa ephreastei kai apo to random noise twn suggenwn (ellhnes, ksenoi, to idio einai) na mhn ma8ei tis agkalies, na mhn koimatai mazi sas klp klp klp...mou xamogelase kai mou eipe 'o mikroulis sou se exei anagkh, otidhpote xreiazetai 8a tou to dineis, den mporei na skeftei 'ponhra' h na kaloma8ei akomh'. kai etsi ekana. koimomastan mazi-me voleue kai gia to 8hlasmo, eixame ginei autokollhtoi. ef8ase ston trito mhna pou mphke sthn kounia tou (sto idio dwmatio me mas). meta ton xrono metaferame thn kounia sto dwmatio tou. enoeitai oti to prwto vradu gkriniakse ligaki alla meta kanena problhma. twra einai 18 mhnwn kai phgainei monos tou sto krevataki tou (exoume vgalei th mia feta apo thn kounia). sigoura, mporei sto mellon na allaksei auto alla auto einai to sunarpastiko to na eisai gonios. to moto mas einai: every day is a new day! nanai kala h maia mou kai o antroulis mou pou htan dipla mou kai eutuxws den eixa 8eies, pe8eres, manades na me 'sumvouleuoun'. ksexasa na sas grapsw oti o antras mou prospa8ouse o kakomoiros na kanei oti mporouse an kai etrexe me tis efhmeries sto nosokomeio kai egw parallhla na douleuw gia to didaktoriko mou... mia glukia kalhnuxta se olous tous goneis kai sta paidakia tous, kai mhn ksexnate: every day is a new day!!!!
-Είναι τόοοοοοοοσο κουραστικό και ψυχοφθόρα η έλλειψη ύπνου είτε δουλεύεις είτε όχι. Το μωρό μου ξυπνάει καμία ή μαξιμουμ 2 φορές το βράδυ, δεν έχω πρόβλημα αλλά λυπάμαι πολύ τους γονείς που έχουν και τους συμπονώ πραγματικά (ειδικά αμα δουλεύεις την επομένη). -Λατρεύω τον Παπαβέντση, τον έχω διαβάσει πολύ και με έχει βοηθήσει πολύ, μου έλυσε απορίες που κανείς άλλος δεν τα κατάφερε. Αν το επέτρεπαν τα οικονομικά μου θα ήταν δικός μας παιδίατρος. -Η πιπίλα είναι σπουδαία ανακάλυψη μανούλες μην την υποτιμάτε (στα αγγλικά λέγεται pacifier, τυχαίο?). Το μωρό μου την έκοψε 6 μηνών και μαρτύρησα, έγινα εγώ η πιπίλα του (θηλάζω αποκλειστικά)ξυπνούσε συνέχεια ήταν πάντα ανήσυχος. Του πήρα όλες τις πιπίλες του εμπορίου και καταλήξαμε ξανά με πιπίλα μόνο στον ύπνο. Δεν βρίσκω κακή τη χρήση της πιπίλας, αλλά την παρατεταμένη χρήση της σε ηλικίες που δεν ενδεικνύεται (οδοντοφυΐα κτλ) Η πιπίλα λοιπόν φέρνει ηρεμία και ειρήνη στο σπίτι. -Μου αρέσει πολύ η ιδέα του co sleeping (πριν απο 300 χρόνια το κάναμε μερικές φορές με τους γονείς μας και ήταν γιορτή για μας) αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα. Ίσως στο μέλλον. -Δεν έτρεχα ποτέ σαν την τρελή μόλις έκλαιγε το μωρό μου, αλλά δεν το άφησα ποτέ να κλάψει για να "μάθει" κάτι. Η επαφή μας ήταν και είναι πολύ συχνή, οι αγκαλιές μας πολλές, στο δωμάτιο του πήγε απο 20 ημερών αλλά ήξερε οτι θα καλυφθεί κάθε του ανάγκη. Σήμερα είναι ένα πολύ ανεξάρτητο χαμογελαστό παιδί που τρελαίνει κόσμο με το πόσο κοινωνικός είναι. Κάθε παιδί διαφορετικό και κάθε μάνα διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι άλλες μάνες κάνουν κάτι κακό, αν δουλεύει με το παιδί τους μια μέθοδος είναι super ok. (με μια μικρή επιφύλαξη για τις μάνες που όντως κάνουν λάθος, ξέρω μάνα που άφηνε μωρό 40 ημερών να κλαίει μελανιασμένο για να "μάθει", αυτό είναι όντως έγκλημα και κακοποίηση (άσε που μου το σύστησε και σε μένα, το παιδί της 11 χρόνια μετά επισκέπτεται παιδοψυχολόγο, αλλά μάλλον είναι μια σειρά επαναλαμβανόμενης κακής διαχείρισης, πολλές φορές ακόμα και οι μάνες κάνουν λάθη)
Επιτέλους ένα σχόλιο που δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα... Να ρωτήσω κάτι? Γιατί λες "Αν το επέτρεπαν τα οικονομικά μου θα ήταν δικός μας παιδίατρος."? Δεν τα επιστρέφει η ασφάλιση? 'Η παίρνει περισσότερα από άλλους?
ΛΟΙΠΟΝ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ SUNMUM ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΘΗΛΑΖΕΙΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΔΥΟ Η ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΚΟΜΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ, ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ. Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ..... ΘΗΛΑΖΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΟ ΜΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ... ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕΡΑ ΕΙΤΕ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙς ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΩΡΕΣ ΚΛΑΙΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <> ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΔΥ (ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΛΑΜΑ) ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΞΥΠΝΗΣΕΙ.... ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΓΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ ΑΝΟΥΣΙΟ!!!! ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ!!!