Η δική μου ιστορία έληξε άδοξα
Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας και εγω την δικη μου ιστορια. Βεβαια για να τα αναφερω ολα θελει τομο, αλλα θα προσπαθησω να τα πω με λιγα λογια και να μην σας κουρασω.
Παντρευτηκα τον αντρα μου απο τρελη αγαπη. Ημουν τυφλη σαν μεθυσμενη.
Ειχαμε κανει πολιτικο γαμο, βιαζοτανε ο κυριος.
Σε τρεις μηνες εμεινα εγκυος στο γιο μου, ειχαμε ομως προβληματα που δεν ηθελα να τα παραδεχτω. Πιστευα οτι θα αλλαζαν τα πραγματα.
Η εγκυμοσυνη μου ηταν παρα πολυ καλη, αν εξαιρεσουμε οτι με τις φασαριες ειχα μετα τον 7ο συνεχεια συσπασεις. Γεννησα φυσιολογικα με ενα προβλημα ομως: ο γιατρος στη γεννα του εσπασε την κλειδα και παρελυσε το νευρο, οποτε ξεκινησαμε φυσιοθεραπειες απο 11 ημερων.
Ο αντρουλης μου απων.
Οταν το αγορακι μου εγινε 7 μηνων, αποφασισα πως δεν παει αλλο και τον πηρα και φυγαμε.
Επειτα… ορκοι οτι θα αλλαξει, οτι μετανιωσε για ολα. Τον πιστεψα και γυρισα. Το αποτελεσμα, να μεινω εγκυος στην κορη μου.
Εκει παλι τα ιδια, αδιαφορια, να λειπει συνεχεια απο το σπιτι, να μην μου δινει σημασια, ουτε εμενα, ουτε και το παιδι.
Γεννησα την κορη μου με καισαρικη μετα απο επιλογη γιατι φοβομουν να μην συμβουν τα ιδια.
Να προσθεσω οτι ολα αυτα τα χρονια που ημασταν μαζι, οικονομικα με βοηθουσαν οι δικοι μου. Αυτος πολλες φορες με αφησε στο σπιτι χωρις γαλα για τα παιδια. Καποιες φορες ειχα βρει κρυμενα χρηματα, οταν τον ρωτουσα απο πού ήταν, δεν μου απαντουσε ποτε.
Το κοριτσακι μου οταν εγινε τριων χρονων, αρχισε να ζαλιζεται και να πεφτει, οποτε πηγα στον παιδιατρο και εκεινος με εστειλε στη Θεσσαλονικη σε παιδονευρολογο. Κανουμε εισαγωγη στο Παπαγεωργιου και εκει διαπιστωνουμε οτι η μικρη μου παθαινει αφαιρεσεις. Ειναι κατι που περναει, αλλα και εγω περασα μεσα απο την κολαση.
Ολον αυτον τον καιρο αυτος παλι απων. Του ελεγα οτι σιγουρα εχει αλλη και με ειρωνευοταν.
Τρεις μηνες μετα τα νοσοκομεια και τους γιατρους, ηρθε μια ωραια μερα στο σπιτι και μου ειπε οτι δεν αντεχει αλλο και οτι θελει να κανει τη ζωη του. Υποψιν ειναι 47 χρονων. Εγω 37.
Τωρα πια ενα χρονο χωρισμενη, εχω σταθει στα ποδια μου. Δουλευω, εχω τα παιδακια μου και ειμαστε καλα -οσο καλα μπορεις να εισαι βεβαια μετα απο ενα χωρισμο.
Οσο για την αλλη, δικαιωθηκα. Υπαρχει και υπηρχε.
Με λίγα λόγια, αυτη ειναι η δικη μου ιστορια….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και γω τα ίδια περασα με μία θςομουρλη ανακατοστρα πεθερά και έναν άντρα που ήθελε την μάνα του παΝτου.
Ελπίζω να ξανά βρεις σύντομα την ευτυχία στο πρόσωπο κάποιου που να σου αξίζει.... Δεύτερο παιδι γιατι έκανες???? αλήθεια σε ρωτάω....! Αφού όπως λες τα προβλήματα άρχισαν πριν ακόμα γεννήσεις το πρωτο! Λιγάκι περίεργο δεν έιναι...? ισως λίγο επιπόλαιο??
Οποιος ειναι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια ξερει...λυπαμαι κοριτσι μου για ο,τι σου ετυχε, ευχομαι η ευτυχια να μην αργησει να ερθει στη ζωη σου και φυσικα υγεια για τα παιδια σου και σενα...
για να υπαρχει αλλη ή αλλος σημαινει οτι κακος αφησαμε χωρο στον αλλο να κοιταξει δεξια και αριστερα και να βρει αυτο που εψαχνε σε μας και δεν το βρηκε.
Δεν είναι πάντα έτσι τα πράγατα Σοφία. Υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια. Άτομα που δεν πρέπει να παντρεύονται και να μαυρίζουν τις ζωές αυτών που ξεκινούν με όνειρα την ζωή τους δίπλα στον άνθρωπο που αγαπούν, Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι σημαίνει οικογένεια και τι σημαίνει αναλαμβάνω τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή τη δέσμευση. Και όχι δε δέχομαι ότι η απιστία συμβαίνει επειδή αφήνει χώρο ο ένας απο τους δύο. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που απλά το κάνουν χωρίς να υπολογίσουν τίποτα γιατί έχουν μάθει στη ζωή τους απλά να παίρνουν ό,τι τους γυαλίσει, άνθρωποι χωρίς συναισθήματα και κυρίως χωρίς φραγμούς.
δεν ειναι παντα ετσι ,καποιοι ανθρωποι το χουν στο αιμα τους...
Εγώ έχω μια άλλη απορία: αντισύλληψη δεν ξέρετε τι θα πει? Σας κανουν τη ζωή κόλαση, δεν ενδιαφέρονται για το 1ο παιδί και εσείς πάτε και σκαρώνετε και 2ο? Λυπάμαι αλλά δε φταίνε μόνο οι άλλοι για τα προβλήματά μας.
Μια απορία: γιατί μετά από ολα όσα σου έκανε έπρεπε αυτός να βάλει τέλος όταν το θέλησε αυτός; Τι σε κρατούσε και δε το τελειωνες εσύ νωρίτερα ;
αφου τα παιδακια σου ειναι γερά και ειστε και οι τρεις μαζι δεν εχει τπτ αλλο σημασια !!! μην του κρατας κακια γτ σου χαρισε αυτα τα δυο αγγελουδια απο κει και περα μην σπαταλας ουτε ενα λεπτο στο να τον σκεφτεσαι , να αναρωτιεσαι και να νοσταλγεις τις παλιες καλες μερες Η αληθινη αγαπη ακομη δν ηρθε, εχε την καρδια σου ανοιχτη και το μυαλο σου κοντα και συντομα θα βρεις αυτον που θα σου αξιζει!!! καλη συνεχεια!!!!
Ειλικρινά όποτε διαβάζω παρόμοιες ιστορίες μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.........δηλαδή η κοινωνία τελικά είναι μόνο για τους άντρες; Δικαίωμα στη ζωή έχουν μόνο αυτοί;;; Είναι τόσα πολλά που θέλω να πω και απο την σύγχυση δεν μπορώ ........και σε μένα συνέβει κάτι παρόμοιο.....μετά απο δεκαετία και ένα παιδί θυμηθήκε οτι θέλει να κάνει τη ζωή του και φυσικά όπως στη δική σου περίπτωση υπήρχε άλλη και υπάρχει ως σήμερα ,,,,εννοείται βέβαια ότι μέ έβγαζε παρανοϊκή ο γελοίος!!!!! Εχω λοιπόν να σου πω ένα .......η αμοιβή σου να είσαι σίγουρη οτι θα έρθει απλά θα αργήσει και αυτή θα είναι η αγάπη και αναγνώριση των παιδιών σου......καλό κουράγιο εύχομαι και καλή τύχη ...σε σένα και σε όλες τις μανούλες σαν εμάς!
Σα να ακούω τα ίδια μου τα λόγια, ειδικά αυτό το "ο γελοίος", πόσο γελοίος έγινε στα μάτια μου μετά από αυτά που έκανε, που τον είχα θεό, τον γελοίο. Ευτυχώς η "αμοιβή" μου ήρθε, έχω έναν υπέροχο σύζυγο τώρα και δεύτερο παιδάκι μαζί του. Όσο για τον γελοίο πήρε από μόνος του την αμοιβή που του άξιζε ...
εκπλησσομαι από το πόσες πολλές είμαστε τελικά, που ενώ νομίζαμε ότι βρήκαμε το άλλο μας μισό κ αφεθήκαμε να κάνουμε όνειρα, ξυπνήσαμε απότομα και βρεθήκαμε μόνες κ με μωρά στην αγκαλιά...μια από τα ίδια κ εγώ......εμένα δεν είχε άλλη, είχε νεύρα...βρέθηκα μόνη να παλεύω με ένα μωρό 10 μηνών κ έγκυος στο 2ο...οι σκέψεις μου είναι μαζί σου...σε νιώθω, είναι πολύ δύσκολα, ειδικά αν ό άλλος σου κάνει κ πόλεμο αλλά με τον καιρό (εγώ 3 χρόνια κ ακόμα έχω ανοιχτές πληγές) θα τα βάλεις πίσω...δεν αξίζει!!!τα παιδιά κ μόνο...εγώ ακόμα ξεσπάω καμιά φορά προς τα κει κ μετά χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο...ηρεμία θέλει κ αδιαφορία ως προς αυτόν..καλή δύναμη!!
το ενστικτο σου σε δικαιωσε κ μετα απ ολον αυτο το ψυχολογικο πολεμο που πετασες το τελος ειναι αισιο κ οχι αδοξο!!!να εισαι καλα εσυ κ τα παιδακια σου κ στη τελικη καθε εμποδιο για καλο!!!:)
Ειμαι και εγω χωρισμενη με 2 παιδια.Οταν χωρισα η κορη μου ηταν 2,5χρ.και ο γιος μου 12μηνων.εχουν περασει 4 χρονια απο τοτε που χωρισα με τον πρωην συζηγο μου εχουμε καλες σχεσεις λογω των παιδιων γιατι εαν δεν ηταν τα παιδια θα του ειχα σπασει το κεφαλι.Ειναι πολυ δυσκολα να μεγαλωνεις τα παιδια μονη σου αλλα να ξερεις οτι ο καθενας παιρνει οτι του αξιζε....Αισθανομενη πολυ ευλογημενη που ι θεος μου χαρισε τοσο υπεροχα παιδια και η αγαπη που εσπρατο απο αυτα δεν προκειται να την υσπραξω απο κανεναν....γιαυτο ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ KEEP WALKING............H ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ....
Είσαι ΑΞΙΑ! Να σ εχει ο θεός καλα, Να προχωρεί σεις με το κεφάλι ψηλα! Σεβασμό και μονο πρέπει να δέχεσαι απ ολους... Οσο για τον "κύριο"... Σύντομα θα κλαίει οικτρά,μη γυρησες ουτε να τον φτυσεις.. Εσυ εκει,στον δρόμο που χαραξες,και παν απ ολα ΚΥΡΙΑ!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ , ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ , ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ...ΕΧΕΙΣ 2 ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ , ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ , ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ
Γιατί άδοξα; Βρήκες την δύναμη να σταθείς στα πόδια σου...Βρήκες την δύναμη να συγχωρέσεις...Βρήκες την δύναμη να προχωρήσεις... Αν ο κύριος ήταν τόσο ανάξιος να είναι μέρος όλων αυτών και να πρωταγωνιστεί, είχες κάθε δικαίωμα να τον βγάλεις από την ζωή σου...Γερά και με χαμόγελο λοιπόν...Είσαι ΦΟ ΒΕ ΡΗ!
Όπως τα περιγραφεις απο την αρχή σχεδον φαινόταν πως αυτος ο γάμος θα έχει ημερομηνία λήξης! Να χαιρεσαι τα παιδακια σου...
Γλυκιά μου να είσαι γερή να χαίρεσαι τα παιδάκια σου ... Εύχομαι σύντομα να βρεις και έναν σύντροφο σωστό δίπλα σου..-εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς.
Φιλη μου δεν υπαρχει λογος να μενεις με εναν αντρα αδιάφορο προς εσενα και τα παιδια σας. Κι εγω χωρισμενη ειμαι απ οταν η κορη μου ηταν 1 ετους, τωρα κοντευει τεσσαρων. Εχουμε κρατησει καλες σχεσεις, ωρες ωρες ακομα με ποναει ο χωρισμος, αλλα πλεον μετα απο 3 χρονια ειμαι πολυ καλα ψυχολογικα και τις ευτυχισμενες στιγμες που μου χαριζει η μικρουλα (παρολο που εχουμε και καποια θεματα υγειας αρκετα σοβαρα) δεν προκειται να στα χαρισει κανεις, γι αυτο κοιτα να χαιρεσαι την καθε στογμη μαζι τους, θα τα καταφερεις, ολες τα καταφερνουν, οι γυναικες ειναι πολ δυνατες, δεν επιλεχθηκαν τυχαια να γεννανε.. αστους αυτους να ψαχνουν την ευτυχια σε ανουσιες και φθηνες στιγμες..
αφου και τα δυο παιδακια σου ειναι υγιεστατα και ξεπερνανε τα προβληματα τους χαμογελα και μη σκας! ανδρα αμα θες ξαναβρισκεις παιδια ομως?
Όχι και τόσο άδοξα... Έχεις τα παιδάκια σου, στάθηκες στα πόδια σου, είσαι δυνατή! Δες τη θετική πλευρά, άσε τον πρώην σου, άλλωστε από αυτά που γράφεις συμπεραίνω ότι δεν του αξίζει οικογένεια. Σου εύχομαι να είστε πάντα καλά με τα παιδάκια σου και να μπορέσεις σύντομα να βρεις ένα σύντροφο ζωής που να σας αγαπήσει όλους. Εσύ φρόντισε να χαρείς κάθε στιγμή των παιδιών σου, άλλωστε αυτά δε μας δίνουν χαρά;