Καλά… μάγος είσαι;

Καλά… μάγος είσαι;

του Γιάννη Καφάτου

www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Πας λοιπόν στο παιδικό πάρτι και όταν όλα τα παιδιά είναι στα χάι τους και τρέχουν, παίζουν, πετούν, αλληλοκλωτσιούνται, κλαίνε, έρχεται ο Μάγος που θα απασχολήσει τα βλαστάρια μας όσο εμείς να τα πούμε, ή να μην τα πούμε, να πιούμε τον καφέ, ή τη μπυρίτσα ή έξω για τσιγάρο (ευτυχώς κόπηκε το κάπνισμα μέσα στους παιδότοπους).

Μου αρέσουν πολύ οι ταχυδακτυλουργοί. Δεν μου αρέσουν οι ταχυδακτυλουργοί πασπαρτού που ενδημούν στα παιδικά πάρτι και δεν έχουν αποφασίσει τι ακριβώς θέλουν να κάνουν και σε ποιους απευθύνονται. Δηλαδή δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν έχουν ταυτότητα. Όταν δε, αυτοί θέλουν να απασχολήσουν τα παιδιά μου, είμαι λίγο πιο… απόλυτος.

Ας ξεναγηθούμε στον μαγικό κόσμο των μάγων που έχω δει στα παιδικά πάρτι.

Χαλαρά ο πρώτος τύπος είναι ο χαρούμενος που αγωνίζεται να τραβήξει την προσοχή των παιδιών με τα χρωματιστά κόλπα του και που βεβαίως καταφέρνει να τα “μαγέψει” μόλις αρχίσει τα κόλπα με τα ζωάκια (τα δύσμοιρα) – που συνήθως συνδυάζονται με το φινάλε. Προσηνής, ευγενικός με τα παιδιά και τους γονείς, κάνει τη δουλίτσα του και αποσύρεται.

Μετά είναι ο πιο φαντεζί τύπος που έχει και μια βοηθό (αυτή τρώει το πακέτο με τα μπαλόνια-κατασκευές στο τέλος). Αυτός κάνει τα ίδια τρικ με τον πρώτο, αλλά… πιο φωναχτά. Καμιά φορά ταλαιπωρεί και τη βοηθό με κάτι πιο εκκεντρικό (που δεν είναι ακριβώς παιδικό αλλά … ένεκα της ημέρας …) και μερικές φορές είναι ντυμένος κλόουν. (Σαν τους κλόουν του S.King …)

Και μετά έχουμε αυτό που απεχθάνομαι περισσότερο: τον τύπο που δεν έχει αποδεχθεί ότι δεν είναι ούτε ο Χάρι Κλιν, ούτε ο Λαζόπουλος, καλά για τον Γιώργο Μαρίνο ούτε κατά διάνοια, αλλά ούτε και ο Κόπερφιλντ!

Αυτός είναι ένας αγενής τύπος που φωνάζει στα παιδιά, μη και χάσουν την τέχνη του, θρασύς με τους γονείς, μη και χάσουν τη γοητεία του. Με φτηνά κόλπα μιλά απαξιωτικά στα παιδιά, κάνει χιούμορ για να το ακούσουν και να χαχανίσουν οι γονείς και σε μια σεφερλειακή έξαρση μεταφέρει όλα τα θλιβερά στερεότυπα της Πάνια και των άλλων σκουπιδιών της τηλεόρασης στα παιδιά.

Αν δε σεβόμουν τους ανθρώπους που πληρώνουν τέτοιους τύπους, πιστέψτε με σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις θα είχα σηκωθεί και θα τον είχα πετάξει έξω. Γιατί προκειμένου να κάνει το σεξιστικό αστείο σε μια μαμά για το ντύσιμό της και τον μπαμπά που δεν ήρθε… έκανε το παιδί της να βάλει τα κλάματα. 

Θλιβερό κακέκτυπο της κάκιστης μορφής επιθεώρησης, αυτής που έδιωξε τον κόσμο από τα θέατρα, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να εξιτάρει τους γονείς και φυσικά δε δίνει δεκάρα για τα παιδιά. Αυτά λειτουργούν μόνο ως σκηνικό για το κακόγουστο σόου του.

Μπορεί βεβαίως να είμαι εγώ ο ανάποδος –και πάλι– και να μην καταλαβαίνω το επίπεδο του χιούμορ. Τώρα που το σκέφτομαι πιο καλά: όχι δεν είμαι εγώ ο ανάποδος: αυτός είναι άθλιος που κάνει χιούμορ προσβάλλοντας τα παιδιά και τους γονείς τους: τα ρούχα τους, τα μαλλιά, το ύψος, ή το βάρος τους και το φύλλο τους. Αν δει μαύρο παιδί… είναι η καλύτερη του: τάχα μου για να το κάνει να νιώσει άνετα το κάνει ωραιότατο στόχο – το ίδιο και αν κάποιο παιδί μιλάει ψευδά, ή κεκεδίζει!

Και κλείνει το πρόγραμμά του λέγοντας πού εμφανίζεται όταν δεν κάνει αρπαχτές σε παιδικά πάρτι. Ξέρεις, είναι ανθρώπινο ο κάθε “μάγος” που πήγε σε μια σχολή, ή τέλος πάντων έμαθε τα κόλπα του να ονειρεύεται άλλο κοινό από τα δικά μας παιδιά για να τον χειροκροτούν. Ας προσπαθήσει να το πετύχει. Είμαι μαζί του. Όταν όμως αποφασίζει να βγάζει τα προς το ζειν κοιτώντας στα μάτια τα παιδιά μας, να μάθει να τα σέβεται – γιατί έτσι θα σέβονται κι αυτά τον κόπο που κάνει για χάρη τους – εντάξει, εδώ παίζουμε κι εμείς ένα ρόλο!

Πρέπει να σου πω πάντως ότι όταν βλέπω τους ταχυδακτυλουργούς να κάνουν τα κόλπα τους, μασάω. Ξέρω ότι είναι κόλπο, αλλά βγάζω το καπέλο κι εγώ με τη σειρά μου σε αυτόν που βγάζει χαρά από το καπέλο του. Μ’ αρέσει το “ταξίδι” που μου προσφέρει ένας καλός επαγγελματίας και που με κάνει ακριβώς όπως ένα παιδί: να μένω με ανοιχτό το στόμα και να λέω: μα… πώς το κάνει!