Χωρισμένη από τη μαμά μου
Επιτέλους ήρθε και η δική μου σειρά να σας πω την ιστορία μου. Η μαμά μου είχε καρδιακή ανεπάρκεια και πολλές επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, έτσι χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στην μονάδα παρακολούθησης κατα την διάρκεια της γέννησης μου αλλά και μετά. Ο πατέρας μου χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καν να τη ρωτήσει με έδωσε για υιοθεσία. Ειχε βλέπετε παιδιά από την προηγουμενη συζυγο και του ήταν έυκολο.
Η μητέρα μου όταν συνήλθε με εψαχνε όπως ήταν επόμενο. Έπαθε ισχυρό νευρικό κλονισμό σε συνδιασμο με την επιλόχειο καταθλιψη, έπαθε το μυαλό της, δεν υπήρχε επιστροφή. Με εντολή του εισαγγελεα ακυρώθηκε η υιοθεσια χωρίς την συγκαταθέση της. Επιστρέψαμε στην επαρχία. Εκεί άρχισε το δράμα μου. Η μητέρα μου συνεχώς νόμιζε ότι κάποιος θα με πάρει. Με έκλεινε μέσα σε κουτια, σε καρδαρες που χρησιμοποιουν για να πηζουν το γαλα. Μια φορά όταν ήμουν 4, πέρασε ένα σύρμα από το λαιμό μου και με κρέμασε από ένα μπαλκόνι.Είχα μπλαβήσει, ευτυχώς κάποιος γείτονας είδε τι συνέβη. Όρμησε, με έλυσε και την χτύπησε. Θυμάμαι πως εκείνη έδερνε, εγώ πονούσα.
Έκανε κι αλλα πολλά ασυνάρτητα, με κούρεψε γουλί, ενας Θεος ξέρει γιατι, μα εγω την αγαπούσα πολύ, γιατί ένιωθα ότι όλα από αγάπη τα έκανε, σαν την κλώσσα που δεν αφηνει κανένα να πλησιάσει τα κλωσοπουλα.
Ωσπου μια νυχτα με φυγάδευσαν και με εκλεισαν σε ένα ερειπωμένο σπίτι, έτρεμα ολόκληρο μέσα στο σκοτάδι. Στη συνέχεια δέχτηκε κάποιο συγγενικο πρόσωπο να με φιλοξενησει. Αλλά επειδη ήμουνα μέρες ολόκληρες απλυτη, με τα ίδια ρούχα και είχαν γάμο στο σπίτι, με έκλεισε στην αποθήκη, θυμάμαι μου έφερε ένα κομμάτι ψητό και το ακούμπησαν σε ένα καφάσι. Το λέω και ντρεπομαι, το εσωρουχο μου ήταν κουρελιασμένο, μόνο το λάστιχο κρατιόταν πάνω μου.
Τις νύχτες άκουγα την βραχνιασμένη, εξασθενημένη φωνη της μανούλας μου που τριγυρνουσε και με έψαχνε… Μετά από μερικές ημέρες την πήραν στο ψυχιατρείο. Εγώ ήμουνα πολύ μικράκι και ήλπιζα πως την πάνε για καλό. Εμεινα για δυο εβομάδες στον αστυνομικο σταθμό, περνούσα ωραία. Ωσπου μια νύχτα με πήρε ο πατερας μου και μ’ αφησε έξω από ένα ορφανοτροφειο. Εβαλε σε μια σαραβαλη βαλιτσα οτι ρουχα εβρισκε.
Με πηραν με εβαλαν σε μια πετρινη γουρνα να με πλυνουν, με έτριβαν και χασκογελούσαν κοροιδεύοντας με, γιατί μιλούσα πολύ χωριάτικα. Τα βράδια, ευτυχως είχα προλάβει να κόψω ένα εμπριμε μανικι απο ενα φουστανι της μάνας μου και το πιπιλιζα για να κοιμηθω. Η μόνη προσευχη μου ηταν την Κυριάκη που θα έχει επισκεπτηριο να ειναι εκει.
Μια μέρα έπαιζα στην αυλη του σχολειου και ήρθε ενας κυριος με φωναξε με το ονομα μου. Τον πλησίασα διστακτικα ρωτώντας τον ποιος είναι και πως ξέρει το όνομα μου. Εκείνος μου έδωσε ένα πορτοκάλι, μου είπε ότι πήγε σε ένα μέρος πολύ μακριά να πουλήσει ψάρια και η μαμά μου τον παρακάλεσε να με βρεί και να μου δώσει αυτό το πορτοκάλι από το δίσκο της, εκείνος συγκινήθηκε και έψαξε να με βρει. Η καρδιά μου ράγισε, δεν το έφαγα εκείνο το πορτοκάλι.
Περασαν δύο ολόκληροι αιωνες, συγγνώμη, χρονια μακριά της. Όταν την είδα, όρμησα στην αγκαλιά της, αλλά η ζωντάνια της δεν υπήρχε πια από τα φάρμακα και τα όσα περασε. Παρεμείνα στο ορφανοτροφειο, εμαθα να ζω χωρις αυτη.
Τωρα πολλα χρονια μετα, εχω δυο παιδιά, μια υπεροχη κορούλα, παίζω μαζί της ολη την ημέρα, ξαναζώ οτι δεν εζησα. Μπορεί να είμαι υπερβολικη αλλα ρουφώ το κάθε λετπό. Και την μαμά μου που από τα τόσα φάρμακα έχει πάθει ανοια και νομίζει οτι είμαι εγω η μαμά της και εγώ της δίνω με ολη μου την καρδια όσα εκείνη δεν μου εδωσε….
μαμά Όλγα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ψυχούλα μου γλυκια.......
Πέθανα που το διάβασα, ειλικρινά τι μεγαλείο ψυχής, άξια να γίνεις μάνα και να σε λατρέψουν τα δικά σου παιδάκια αγγελούδι μου.
το διαβασα και κλαιω. ποσο ποναω για την μαμακα σου και για σενα. να δωσεις ολη σου την αγαπη στα παιδακια σου
Κοπέλα μου πραγατικα στεναχωρηθηκα πολυ για οσα μπορει να περνουν καποια παιδακια και εμεις να στεναχωριομαστε για τα μικρα. Εαν υπήρχε εστω ενας συγγενης που τα ηξερε ολα αυτα και σε αφησε ετσι ΝΤΡΟΠΗ του πραγματικα. Δεν υπηρχε περιπτωση να περναει κατι τετοιο ανηψι μου ή εστω γνωστο παιδακι και να το παρατησω ετσι. Ντροπη στην κοινωνια μας.
Να εισααι καλα κοριτσι μου και να χαιρεσαι τα παιδακια σου!Σ ΕΚΕΙΝΗ ΔΩΣΕ ΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙς!
Συγκλονιστική η ιστορία σου! σαν σενάριο παλιάς ελληνικής ταινίας!η καημένη η μανούλα σου τι πέρασε αλλά και εσύ κατ'επέκταση! κρίμα πολύ κρίμα! σου εύχομαι τουλάχιστον τώρα η ζωή σου να είναι γεμάτη αγάπη και χαρούμενες στιγμές!
Μαμά Ολγα είσαι αξιέπαινη. Παρά τα όσα πέρασες κατάφερες να διατηρήσεις την ισορροπία σου, να προχωρήσεις στη ζωή και να φτιάξεις τη δική σου όμορφη οικογένεια. Έχεις αποθέματα αγάπης, τόσο για την κορούλα σου, όσο και για την ταλαιπωρημένη μανούλα σου που παρά τα προβλήματά της ξεκάθαρα σ΄αγαπούσε. Εύχομαι όλα να σου πηγαίνουν καλά. Το αξίζεις !!!
Ανατρίχιασα με την ιστορία σου, πέρασες τόσα πολλά, όμως απ' όσα διαβάζω έχω την εντύπωση οτι και η μαμά σου ήταν θύμα σε αυτήν την ιστόρια . Εύχομαι στη ζωή σου πλέον ο Θεός να σου στείλει όλα τα καλά!
αχ ψυχη μου τι εχεις τραβηξει?να εισαι παντα γερη και να χαιρεσαι την οικογενεια σου,ευχομαι καποια στιγμη να καταφερεις να γιατρεψεις τη πληγωμενη σου καρδια.
Απίστευτο βρε κορίτσι μου γλυκό τη ιστορία εύχομαι ο Θεός να σου δώσει όλα τα καλα του κόσμου να χαίρεσαι τα κοριτσάκια σου να έχετε υγεία και απέραντη αγάπη!!!!!
Πόση δύναμη έχεις! Μετά από όσα πέρασες έχεις μόνο αγάπη να δώσεις. Μπράβο σου.
Poli stenaxerethika euxomai na eisai kala kai na koitas panta mprosta.
Χριστε μου! τι περασατε! σαν να διαβαζω μυθιστορημα. Ευχομαι απο εδω και περα η ζωη σας να ειναι γλυκια. Οπως ευχομαι κανενα παιδακι να μην ξαναπερασει αυτα που περασες.
ειναι οτι πιο συγκινητικο εχω διαβασει..... εκτος απο το οτι θαυμαζω απιστευτα την μεγαλοψυχια σου. Να εισαι παντα ευτυχισμενη στην ζωη σου σου αξιζει!!!!!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ,ΠΕΡΑΣΕΣ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ....ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,ΕΧΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΕΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΕΣ....ΟΜΩΣ,ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ,ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΚΙΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.....ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΟΥ....ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,ΕΧΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ!!!
είσαι σπουδαία!!!
πω πω πω χριστουλη μου,υπαρχουν και αυτα στην ζωη!!!!ωρες ωρες αναρωτιεμαι.βλεπω οτι γραφεις το κειμενο σου χωρις λεπτομερειες και περιττα.φαντασου να τα εγραφες δηλαδη.τι να πω!!!!!!!ευχομαι η ζωη να σου φερει μονο χαρες και να να δωσεις στην κορη σου οσα εσυ στερηθηκες.προσπαθησε να ζησεις μεσα απο τα παιδακια σου και θα εισαι ευτυχισμενη.για την μανουλα σου δεν μπορω να πω κουβεντα,σκεψου ποσο σε αγαπουσε και τα επαθε ολα αυτα.καλα αυτο το συγγενικο προσωπο που σε φιλοξενησε δεν ντρεπετε καιθολου?τι θα πει ειχαν γαμο?ντροπη τους να φερονται ετσι.πολυ με στεναχωρεσες:(
Κοριτσακι μου να χαιρεσαι την κορη σου να εισαι παντα γερη και δυνατη να κρατησεις μεσα σου την βαθια αγαπη που σου ειχε η μανουλα σου.
Συγκλονίστηκα.........................Ποτέ....Ποτέ.....να μη ζει παιδί ,ούτε και μάνα,αυτά που μας περιέγραψες.....όμως για σένα που τα πέρασες,εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει και τις άσχημες μνήμες και την πονεμένη ψυχή σου....να είσαι πάντα καλά με την οικογένειά σου,να προσέχεις τη μανούλα σου που σε χρειάζεται.....και ο Θεούλης να σου ξεπληρώσει τη θλίψη που ένιωσε η παιδική σου καρδούλα,μόνο με ευτυχία και στιγμές αγάπης από δω και πέρα στη ζωή σου!!!!!!!!!!!!!
Κοπέλα μου γλυκιά , τι πικρή ιστορία! Κλαίω ασταμάτητα ακόμη και τωρα που γράφω! Και για τα δικά σου και για τα δικά της συναισθήματα...Εύχομαι η αγάπη της κόρης σου να απαλύνει καθε πληγή της ψυχής σου! Και ο Θεός να σου χαρίζει μόνο χαμόγελα από εδώ και πέρα!
Συγκινηθηκα παρα πολύ κ στεναχωρεθηκα ακομη περισσοτερο με την ιστορια των παιδικων σου χρονων!!!να εισαι γερη δυνατη κ να χαιρεσαι την οικογενεια σου!μπραβο σου που εχεις την μαμα σου τοσο ψηλα μετα από όλα οσα περασατε!
Glikia mou Olga, poso lipae gia ta asxima pou ezises :-( kala kanis ki agapas tin mama sou, den ftei. Evxome osa pothis o theos na sou ta dini aploxera ki esena ke sta pedakia sou. Na ise panta kala.
Τωρα που έγινες μανούλα καποια πράγματα τα κατάλαβενης κ κάποια όχι,να είσαι καλα με την οικογένεια σου κ δυνατή γιατι πέρασες δύσκολα!
Αχ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!ποσο συγκυνιτικη ιστορια. Εγω θα ηθελα να πω στην μαμα μου οσα δεν πρόλαβα. Ειμαι σχεδον ενάμιση χρονο χωρης εκεινη κ νιωθω βαθιά μεσα μου μονη κ έρημη. Πάλι καλα που εχω το νινι μου την παρηγοριά μου τον Αγγελο μου που ειρθε την κατάλληλη στιγμή. .....
Αχ κορίτσι μου δεν θα χάζευε γυναίκα αν σε πήραν από τα χέρια της;Εδώ κάποιον περίεργο βλέπεις(νομίζεις οτι βλέπεις)και παίρνεις σφιχτά στη αγκαλιά το παιδί σου.Όταν όμως και οι γύρω δεν βοηθούν,τότε...Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!Σε διάβασα με μια ανάσα και στεναχωρήθηκα ρε γαμώτο......
Γλυκειά μου! Άνθρωποι σαν εσένα με κάνουν να εξακολουθώ να έχω πίστη στην ανθρωπότητα... Τόση αγάπη μέσα σε τόση, μα τόση στέρηση!
να εισαι γερη και δυνατη να δινεις σε ολους την απεριοριστη αγαπη σου ηταν πολυ συγκινιτικη η ιστορια σου και μπραβο σου που καταφερες και εγινες ενας τοσο καλος ανθρωπος και στηριζεις τη μαμα σου σε φιλω
Συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σου! Είμαι σίγουρη ότι είσαι πολύ καλή μητέρα και ότι θα κάνεις τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα! Πέρασες πολύ δύσκολα και όλα όσα έχεις καταφέρει στη ζωή σου υποδηλώνουν ότι είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος! Μπράβο σου!!!
κλαίω...
Νόμιζα ότι κάπου στο τέλος θα μας λες ότι μας κάνεις πλάκα... Πολύ λυπηρό.. Εύχομαι να είσαι γερή κ να της δίνεις όσα δεν πήρες από εκείνη... Και φυσικά όχι με τη θέλησή της....
κι εγώ στενοχωρήθηκα... Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
ευχαριστώ !!!!!!!!!
με μεγαλωσε η γιαγια μου, μια γυναικα με επιληψια και πολλα νευρολογικα προβληματα. μεχρι που γεννηθηκα μπαινοβγαινε στις ψυχιατρικες κλινικες η μητερα μου δεν αντεξε και ενα βραδυ εφυγε αφου την παρατησε ο πατερας μου ξανα στην τρελη μανα της (οπως την ελεγε η ιδια) φυσικα και γι αυτο παντρευτηκε τον πατερα μου στα 15 της αλλα η μοιρα βλεπετε.....την εριξε παλι στα ιδια και χειροτερα με ενα μωρο στην αγκαλια αυτη τη φορα. κι ετσι εμεινα με την γιαγια μου.....δεν θα περιγραψω το τι μου εκανε, δεν υπαρχει λογος,δεν ποναω πια!.... ενα μονο θα σας πω.....πως καθε φορα αφου περνουσαν οι κρισεις τις, εβλεπα την αγαπη ξανα στα ματια της και ηταν πολυ πιο αληθινη απο αλλη που ειχα γνωρισει.....θυμαμαι ντρεποταν ακομα και να χαμογελασει ενιωθε ενα σκουπιδι....αυτο την εκαναν να νιωθει οι γυρω της που την αντιμετωπιζαν σαν λεπρη! (ηταν και το πρωτο που μου ειπε στο ονειρο μου την βραδια που πεθανε "δεν ειμαι αρρωστη αλλο" κι εφυγε..... ομως εγω την αγαπουσα ΠΟΛΥ και την νοιαζομουν και την προσεχα και με προσεχε.....θα ειναι παντα η μανα μου! και ειμαι πολυ περηφανη και ευγνωμων που ηταν εκεινη διπλα μου! ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΛΓΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ! να χαιρεσαι τα παιδακια σου!
Κορίτσι μου,δεν έχω λόγια να σου περιγράψω την συγκίνηση μου...να είσαι καλά,ξεχνά τα άσχημα και δώσε αγάπη.Θα σου επιστραφεί.
αχ...πολυ στεναχωρηθηκα... να εισαι καλα...
να τι μπορει να παθει μια μανα αν της στερησουν το παιδακι της...καταστραφηκε η γυναικα γιατι καποιοι ειναι ανεγκεφαλοι...κουραγιο καλη μου...τουλαχιστον ξερεις οτι η μαμα σου σε αγαπουσε πόλυ!!!
Απλώς υποκλίνομαι.
Πως ενας "ξενος" καταστρεφει 2 ζωες με το ετσι θελω..
Την αγάπη πρέπει να την πάρουμε για να τη δώσουμε... η μανούλα σου πρέπει με τον τρόπο της να σε αγάπησε πολύ... δεν έχω λόγια για ο,τι πέρασες, είναι πέρα από το μυαλό μου... μακάρι να είσαι από δω και πέρα χαρούμενη...
και όταν βλέπουμε στη τηλεόραση ιστορίες σαν την δική σου λέμε πως αποκλείεται να είναι αλήθεια.... και όμως είναι!!!!
Τι να γράψω, δεν έχω λόγια... Πολυ λυπητερη ιστορία, έχω κόμπο στο στομάχι... Πραγματικά εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη με την οικογένεια σου, μονο χαρα απο δω και πέρα.. Πως να το χωρέσει το μυαλό όλο αυτο...........
klaio......klaio..!!! ti perases...ti dyskola paidika xronia ..pos mporoyn na ferontai etsi se ena paidaki opoio kai an einai ayto..!! na xeresai tin oikogeneia soy kai ta paidakia soy..!!! etsi kai ego prospatho na roufikso oti mporo apo tin mikroula mou logo douleias pou tin afino kapoies ores kai den eimai konta tis...!!
αααααχ βρε κορίτσι μου, τι τράβηξες, τι μας περιέγραψες? όντως είσαι για βιβλίο. Εύχομαι να μην ξαναβρείς πόνο στη ζωή σου και να γίνουν καλά όλες οι πληγές σου!!!!
Όλγα μου οι ιστορίες μας δεν έχουν κοινά παρά μόνο τα δύσκολα παιδικά χρόνια που αναγκαστήκαμε να περάσουμε παρά τη θέλησή μας...πιστεύω πως η προσωπική πνευματική και συναισθηματική εξέλιξη που αποκτούμε μετά από όλα αυτά είναι η κληρονομιά μας που θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Σου εύχομαι να γεμίζεις πάντα με αγάπη τις μπαταρίες της καρδιάς σου από τα παιδιά σου όπως κι γεμίζω και υπερχειλιζω κι εγώ από τις δικές μου τρεις κόρες <3
μακαρι η ζωη να σου τα φερει σε σενα κ την οικογενεια σου ,οπως ποθεις......να δωσεις απεραντη αγαπη κ γαληνη στα ομορφα παιδακια σου.......
Olga o 8eos epetrepse na peraseis ola auta gia na laßeis megalo mis8o!autes oi 8lipseis pou perases pisteuw gemisan thn kardia sou me agaph!
Πωωωωω πωω ........ εχω μεινει ΑΦΩΝΗ.-
ρακος εγινα.....! δεν ξερω ουτε τι να γραψω....το μονο μια διαπιστωση....μεγαλεια ψυχης! τιποτα αλλο!
ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ. ΕΧΩ ΔΙΔΥΜΑ ΕΓΟΡΙΑ 2 ΕΤΩΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!
αυτά είναι τραγικές καταστάσεις!! ευτυχώς Όλγα μου είχες και έχεις δύναμη στην ψυχή σου,σοφία και για αυτό είσαι ΔΟΤΙΚΗ με τα παιδιά σου,και έχεις γίνει ένας όμορφος άνθρωπος!! σας εύχομαι υγεία - αγάπη και οικογενειακή θαλπωρή!!!!
περιττό να πω ότι κλαιω... συγκλονιστική ιστορία!!! δεν εχω λόγια, και όλα οπως τα περιγράφεις τρομερα!!! μπραβο σου σε ολα
Τίποτα απ'όλα αυτά που έζησες δεν σου άξιζε αλλά πόσο χαίρομαι που καταλαβαίνω ότι έγινες μια υπέροχη μανούλα και ένας όμορφος άνθρωπος..Να προσέχεις και να αγαπάς τον εαυτό σου και όλα να είναι απαλά και τρυφερά στη ζωή σου.
Καλο καθηκι ο πατερας σου. Τον σιχαινομαι για οσα αναγκαστηκατε να περασετε.
Εγω τον αγαπουσα πολυ και τον εχω συνχωρεσει .........γιατι ήταν αμορφωτος και ταλαιπωρημενος
Σα μυθιστόρημα του Ντίκενς μοιάζει η ιστορία σου! Δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ οτι υπάρχουν άνθρωποι που έζησαν τέτοιες καταστάσεις στην Ελλάδα, όταν εμείς κοιμόμασταν στα ζεστά μας κρεβατάκια και γκρινιάζαμε που μας μάλωσε ο μπαμπάς για χαζομάρες!!! Τι να σου πώ δεν ξέρω... Ο,τι και να σου πω λίγο θα είναι...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΕΣΥ Κ Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΟΥ. ΕΣΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΗΣ Κ ΤΗΝ ΛΑΧΤΑΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΥΦΑΣΜΑ Κ ΕΚΕΙΝΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ!! ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΜΟΝΟ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ Κ ΠΕΡΑ!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ Κ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕΣ. ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ!! ΑΞΙΖΕΤΕ Κ ΟΙ ΔΥΟ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ Κ ΗΣΥΧΗ ΖΩΗ!
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙ ΔΙΠΛΗ ΜΕΡΙΔΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ..
Έτσι ακριβώς!!! Σου αξίζει 2πλή και 3πλή χαρά μετά απ΄όλα όσα πέρασες...Λυπάμαι και για την μαμά σου ,που πέρασε Γολγοθά και εκείνη μεγάλο ...ΩΣΤΟΣΟ, ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στην ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ και ΣΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ
Για ποιά από τις δύο να κλάψει κανείς; Για την μητέρα σου ή για εσένα;;;
Σε νιώθω απόλυτα.. κι εμένα η μαμά μου μόλις με γέννησε αρρώστησε αλλά εγώ ήμουν πιο τυχερή γιατί με μεγάλωσαν οι γονείς του πατέρα μου με πολύ αγάπη όμως παρολαυτά σαν την αγκαλιά της μάνας δεν υπάρχει, πάντα υπάρχει ένα μεγάλο κενό κι αυτό το άδειο βλέμμα από τα φάρμακα με φόβιζε.. πάντα ήμουν θλιμμένο παιδί και προσπαθούσα να κάνω ότι μου έλεγαν για να μην τους απογοητεύσω, στα 14 μου έχασα τη γιαγιά μου κι αναγκάστηκα να μεγαλώσω πριν την ώρα μου, πάντα είχα το παράπονο γιατί η μαμά μου να μην είναι σαν τις άλλες.. τώρα πια έχω δύο παιδάκια και προσπαθώ να καλύψω τις δικές μου ανάγκες μέσω αυτών δίνοντας τους τα πάντα είναι όμως σωστό?
υποκλινομαι!!!!!!
Ηζωή τελικά είναι ενα παραμυθι....σένα μπορει να μην είχε καλή αρχή αλλά θα έχει ευτυχισμένο τέλος!!!!!Ζήσε την ζωή ...ρούφα την κάθε της ανάσα και απολαυσέ την! α!!!!!!!!και από την σχέση σου με την μαμά σου κράτα το ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ γιατί εκεί μέσα ήταν και είναι η ψυχή της!!!!
Συγκλονιστηκα!τι να πω μπραβο κοπελα μου να εισαι παντα καλα!
Αδικη η ζωη για τη μανουλα σου. και για σενα φυσικα. να στε γεροι ολοι.
Αισθάνθηκα σα να διαβάζω μέρος από κάποιο διήγημα του Παπαδιαμάντη. Τί πόνο πρέπει να πέρασες κι εσύ... και μόνο αυτό με το μανίκι να διάβαζα μου είναι αρκετό για να κλαίω για μέρες..! Αμ, η άμοιρη η μάνα σου; Δε θέλει και πολύ για να σαλτάρεις μερικές φορές, όλοι μας δε λέμε κάπου "νομίζω ότι θα μου στρίψει"; Τον πατέρα σου μόνο δεν μπορώ να καταλάβω πως του ήρθε κι ενήργησε έτσι... Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου την αγάπη και ζεστασιά που δεν έζησες να τη ζήσεις 1000 φορές με τα δικά σου παιδάκια!
Γαμώτο, τι άνθρωποι υπάρχουν. Και ήσουν τόσο μικράκι ρε Ολγάκι, μια σταλίτσα. Και κλαίω και κρατώ αυτό, που έκοψες απο το φουστανάκι της μαμάς σου και το πιπίλιζες για να κοιμηθείς. Τόσο μικράκι. Καλό μου κοριτσάκι, δεν έχω λόγια. Τι να σου πω? Τα τετριμένα? Να είσαι καλά. Μόνο αυτό. Σε φιλώ γλυκά.
Έχω μείνει άφωνη... Όσο διάβαζα έλεγα ότι δεν είναι αληθινή η ιστορία κ ότι διαβάζω ένα λυπημένο παραμύθι με καλό τέλος... Καλή μου ψυχή, δεν έχω κάτι να σου πω... Πάρα μόνο ότι σε θαυμάζω, ότι πραγματικά λυπάμαι που ένα παιδί έζησε τέτοιες Στιγμές κ έχει τέτοιες μνήμες, ότι εύχομαι από ψυχής ότι μα ότι σου στέρησε η ζωή σε τρυφερότητα κ ομορφιά στα παιδικά σου χρόνια, να σου το χαρίσει απλόχερα πια στην δική σου οικογένεια....