Δεν βρίσκω παρέα λόγω των ζωηρών παιδιών μου!
Διαβάζω συνέχεια για μανάδες που αλλα παιδιά τους ενοχλούν επειδή είναι… «Ταρζαν» και δεν έχουν άδικο, αλλα έχω ένα παρόμοιο θέμα.
Έχω 2 κοριτσακια 3.5 και 2 χρόνων. Την Ηλεκτρα μου και την Μελινα μου. Η Ηλεκτρα είναι ένα παρά πολύ ζωηρό παιδί και πλέον έχει αρχίσει να ξεσηκώνει και την μικρή. Οταν πάμε σε ξένο σπίτι δεν κάνουν ζημιές. Παίζουν όμορφα και μετά μαζεύουν. Ούτε σε εμένα κάνουν ζημιές. Εχουν όμως τρομερή ενέργεια, ειδικα η μεγάλη. Είναι πολύ φωνακλου.
Παρέες είχαμε κάποιες. Πλέον τίποτα. Δεν είναι εύκολο να πάω κάπου και να πιω έναν καφέ γιατί η Ηλεκτρα όλο θέλει να τραβάει την προσοχή μου και όσο να είναι δεν με ακούνε και πολύ, οπότε αναγκαστικα και εγω φωνάζω. Η μάνα μου και η αδερφή μου μου λένε ότι παίρνουν depon κάθε φορά που μας βλέπουν εξαιτίας του πόσο φωνακλου είναι η Ηλεκτρα μου.
Με ρωτάνε συνέχεια πώς τα καταφερνω. Οχι μόνο οι δικοί μου αλλά και άλλοι. Δεν θυμώνω, αλλά ούτε μου αρέσει. Της μιλάω πολύ της Ηλεκτρας και την βάζω και τιμωρία, αλλά δεν παύει να είναι παρά μα παρά πολύ ζωηρό παιδί. Και δεν έχω φίλες με παιδιά για να παίζει…
Έχω βαρεθεί να είμαι κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι 24/7. Θέλω να έρθει καποιος εδώ ή να πάμε εμείς. Δεν πάω στην αδερφή μου γιατί «δεν γουστάρει την φασαρία». Η μάνα μου έχει προβλήματα υγείας και δεν θέλω να την επιβαρυνω με τον πονοκέφαλο απο τα παιδιά μου.
Δεν αντέχω άλλο όμως και δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι 24 χρόνων και ακόμα και στην παιδική χαρά δεν ξέρω πως να κάνω φιλίες. Είμαι από την Αμερική και είμαι εδώ 7 χρόνια. Μέσα σε αυτά το μόνο που κατάφερα είναι να γνωρίσω τον άντρα μου και να κάνουμε οικογένεια και για κακή μου τύχη ο άντρας μου ήταν και είναι πολύ μοναχικος τύπος και δεν έχει παρέες.
Τι να κάνω;; Δεν αντέχω άλλο την μοναξιά και την κλεισουρα.
Είπαμε, κάναμε οικογένεια αλλα δεν τελείωσε και η ζωή μας. Εγω όμως έτσι νιώθω. Δηλαδή οι μόνοι άνθρωποι που έχω δεν μας κάνουν παρέα επειδή έχω ζωηρά παιδιά. Και τι να κάνω;;; Δεν μπορώ να τα έχω και στρατιωτάκια…
Μαμά Ναντια
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Νομίζω το πρόβλημα σου είναι ότι ο περίγυρος σου δεν έχει παιδιά . Αυτό σου χρειάζεται παρέα με οικογένειες με παιδιά. Μίλα με μαμάδες στην παιδική , ξεκινήστε και έναν παιδικό σταθμό κ προσπάθησε κ από εκεί να γνωρίσεις κόσμο. Τα παιδιά σου είναι φυσιολογικά όπως όλα, άλλα ποιο ήρεμα , άλλα ποιο ζωηρά. Για όσους έχουν παιδιά έχουυν συνηθίσει και την φασαρία και την ακαταστασία. Για τους υπόλοιπους ίσως είναι πονοκέφαλος.
Ax ax etsi eimastan kai emeis me tin mikri mou kori...mexri pou tous ekana pera olous kai eipa ti sto kalo ..den tha skasoume kiolas! piga se parko tis gytonias kai logo tis katagogis(rossia) den iksera kai ta ellinika kala..to proto kairo kathomoun moni mou kai den eixa parea..meta arxisa moni mou na kalisperizo tis statheres pareoules tou parkou..dila dila tous epiana kouventoula..stin arxi ena sxolio..meta kati alo..kai ftasame mesa se ena kalokairaki na perimeno san treli na paei 6-7 gia na pame sto parko..loipon- 3 xronia meta exo parea oti ora kai na pao kai mia xaroula ola!!! ksekina ta parka tora pou kalokairiazei kai mun kolas na anigeis kouventoules me agnoses manoules..skepsou pos kai aytes isos se exoun anagki giati theloun parea!!! kane kati moni sou..mporeis!!! ase ton andra sou kai tis ,,kompliksikes ,,parees pou den theloun ta zoira paidakia sou kai drase moni sou!! exe ligo ypomoni kai tha deis pos ola tha alaksoun!!!
το μυστικο ειναι ενα, κανε παρεα με μητερες, το εκανα και σωθηκα! που θα τις βρεις? παιδικη χαρα, καθεσαι παγκακαι πιανεις κουβεντα, παιδικος σταθμος στις γιορτες που κανουν , παιδοτοποι, δραστηριοτητες για παιδια. Με το που τις γνωρισεις τις καλεις σπιτι,μια ,δυο θα δεσει το πραγμα
Χάχα χα μήπως να κάνουμε παρέα?? και εγώ έχω ένα ζωηρό και υπερκινητικο παιδί που κοντεύει τα τρία . Όπου πάμε ανυπομονούν πότε θα φύγουμε οι σερβιτόροι κ οι υπόλοιποι πελάτες.. Οι φίλες μου φυσικά και αποφεύγουν να έρχονται γιατί πάνε οι παλιές στιγμές με καφέ και κους κους στο μπαλκόνι..αυτός θέλει τη σημασία τους και αυτές βαριούνται να τον παίξουν..οπότε προτιμούν να μην έρχονται.
Κοίτα, για το θέμα του παιδικού θα συμφωνήσω με τις υπόλοιπες και πιστεύω έναν χρόνο μετά που σου απαντάω θα έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Εννοώ, δηλαδή, ότι θα έχουν ηρεμήσει τα μικρά σου. Βέβαια πιστεύω πως μπορεί να εκτονώνουν τα ζωηρά παιδάκια την ενεργητικότητά τους στο σταθμό, αλλά το θέμα της φωνής είναι άλλο... Να σου πω λοιπόν εγώ τι κάνω, όταν στο φροντιστήριο παιδάκια μου φέρνουν να μικρότερα αδερφάκια τους, γιατί απλά τους αρέσει να έρχονται κι αυτά. Όταν έχω ζωηρά ή φωνακλάδικα παιδάκια λοιπόν, προκειμένου να γίνει μάθημα, δεν τους κάνω παρατήρηση. Απλά τους λέω στην αρχή του μαθήματος ότι οι δυνατές φωνές μας μπερδεύουν και δεν ακούμε καλά και ότι αν θέλουν να μας πουν κάτι θα πρέπει να μιλήσουν σιγά και ήρεμα όπως εμείς, αλλιώς μπερεδευόμαστε...Εννοείται κάπου στην πορεία ξεχνιούνται, αλλά ΠΑΝΤΑ πιάνει...!
Έχω ένα αγοράκι 2,5 χρονών που σκαρφαλώνει παντού και παίζει το μάτι του. Δεν του αρέσει όταν τσιρίζουν τα άλλα παιδάκια, κλείνει τα αυτιά του και τους κάνει σσσσσσσσσσσοουτ!!! Έχει όμως ένα αρνητικό πολύ χειρότερο....αν κάποιο παιδάκι δεν του δίνει το παιχνίδι που θέλει ή τον εκνευρίσει, ή αν κάποιος μεγάλος προσπαθήσει να τον πάρει απο το σημείο που παίζει ΔΑΓΚΩΝΕΙ. Ο παιδίατρος μου είπε στα 2,5 θα σταματήσει από μόνος του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιαυτό. Μετά από πολλή συζήτηση, είχε ηρεμήσει αλλά τις τελευταίες 3 μέρες δάγκωσε 3 διαφορετικά παιδιά....Δεν τον προλαβαίνεις!!! Η ενεργητικότητα των δικών σου κοριτσιών δε θεωρώ πως είναι αρνητική απλά ο τρόπος έκφρασης τους...τσιρίδες κι όχι απλές κλασικές παιδικές φωνές... είναι θέμα. Ισως βάζοντάς τες σε κάποια ομάδα δραστηριοτήτων αντιληφθούν ότι οι τσιρίδες δεν ειναι αποδεκτές από τους άλλους αλλά ούτε και το κάνουν άλλα παιδάκια. Ίσως βρουν και άλλο τρόπο να εκφράζουν τα θέλω τους...
Μαμα Ναντια γεια σου, Εχω και εγω το ίδιο πρόβλημα, αλλά νομίζω οτι τα δικά μου είναι χειρότερα. Καταρχάς έχω 2 αγόρια. Ο Ιασονας είναι 3 και κάτι και ο Φίλιππος είναι 18 μηνών. Ο μεγάλος μας απο τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε ξεκίνησε παιδικό σταθμό. Οπότε δοκιμασμένο και αυτο και αποτέλεσμα κανένα. Είναι τόσο ζωηρος που ακόμα και οι δασκάλες του δεν μπορούν να μου δώσουν κάποια συμβουλή για τι να κάνω. Φωνάζει, τρέχει, παίζει Ποτομα με τα αλλά παιδιά και γενικά είναι νευρικος. Είναι καλό παιδάκι και αν τον πάρεις με το φιλότιμο ακούει. Αν τον πιάσει όμως το ανάποδο, είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ο δε μικρός μου όταν λείπει ο μεγάλος είναι αγγελουδι. Αν είναι όμως μαζί, καταστροφή σκέτη. Οπως λες και εσυ ζημιές δεν μου κάνουν, ούτε σε αλλά σπίτια. Αλλά ο μεγάλος τον ξεσηκώνει και γίνονται και οι δυο αγριμια. Τρέχουν φωνάζουν ταιριάζουν και τα αλλά παιδιά τρέχουν στους γονείς τους. Οπως και εσυ και εγω του μιλάω ΩΡΕΣ... για το πως πρέπει να παίζουμε και να μιλάμε. Και τιμωρία τον βάζω. Η μάλλον πιο σωστά όταν καταλαβαίνει οτι έχει κάνει κάτι κακό και πρέπει να παει τιμωρία μου λέει: μαμα πάω time out και θα έρθω μετά. Φανταστούμε κατάσταση. Το μόνο διαφορετικό απο την δική σου ιστορία είναι οτι εγω απο Θεσσαλονίκη μετακόμισαν πέρυσι στην Αμερική με την οικογένεια μου. Οπότε και για εμάς είναι δύσκολο να βρούμε φίλους και παρέες. Μακάρι να βρεις κάποια λύση και αν θέλεις να μου πεις και εμένα τι να κάνω! Φιλικά, Εφη.
wx!! ki egw 2 agoria 3 kai 2 etwn antistoixa!! egw eixa thema me ton paidiko giati esteila mono ton enan, kai arxise na piezetai pou menw spiti me ton mikro kai tou vgike psixologika!! arxise na travlizei mexri pou ton stamatisa apo ton paidiko kai ola kala twra!! eutyxws kalokairiazei, exoume megalo kipo, kai tha ektonothoun ligo.. prepei logw idiou fyllou kai toso mikri diafora ilikias, oti kanei o enas na kanw to idio akrivws kai ston allo!! ypomoni!!
Ο δικος μου με τον παιδικο τα παει καλα. Μονο που ειναι πολυ ζωηρος για τα δικα τους δεδομενα. Και εμεις εχουμε μεγαλο κηπο και τους εχω απο το μεσημερι και μετα εξω, αλλα δεν παιζει ομορφα. Ολο ψαχνει πετρουλες και κλαδακια και κανει τον λυκο λεει. Τουλαχιστον δεν ειμαι η μονη και αυτο με παρηγορει καπως. Υπομονη σε ολες μας, και που θα παει θα ηρεμησουν καποια στιγμη. Καλο βραδυ.
Θα συμφωνήσω με artemis & gianstaur. Νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να στείλεις τα κορίτσια σου (αν δεν πηγαίνουν ήδη), ή τουλάχιστον την μεγάλη σου κόρη, σε παιδικό σταθμό. Εκεί θα εκτονωθούν, εκεί θα μάθουν να είναι μέρος ενός συνόλου, εκεί θα μάθουν να παίζουν με άλλα παιδιά, εκεί θα μάθουν κάποια πειθαρχία, θα μάθουν να ακούν κ να σέβονται, εκεί θα κοινωνικοποιηθούν. Πιστεύω ότι θα τα βοηθήσει πολύ, όπως κ αν τα πας σε μια ομάδα χορού, γυμναστικής, κολύμβησης, ζωγραφικής, μουσικής κλπ. Επίσης συγχρόνως θα κοινωνικοποιηθείς κ εσύ η ίδια, γιατί μέσα από τις διάφορες δραστηριότητες των παιδιών θα μπορέσεις να γνωρίσεις τους γονείς των άλλων παιδιών κ ίσως καταφέρεις να δημιουργήσεις κ κάποιες φιλίες. Επίσης νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να μιλήσεις κ στην αδερφής σου! Να της εξηγήσεις ότι δεν είναι μόνο "θεία" στα χαρτιά, αλλά πρέπει να το δείξει έμπρακτα! Αλλιώς τα ανήψια της δεν πρόκειται να δεθούν ποτέ μαζί της κ να την αγαπήσουν. Πρέπει να της εξηγήσεις τις δυσκολίες σου κ που θα ήθελες εσύ να σε βοηθήσει. Επίσης τα παιδιά χρειάζονται κ άλλους ενήλικες να έρχονται σε επαφή εκτός από την μαμά κ τον μπαμπά. Δεν γίνεται να είναι απλώς θεατής της δικιάς σου ζωής κ των παιδιών σου. Πρέπει να συμμετέχει ενεργά. Αν της εξηγήσεις, αν της πεις πως νοιώθεις, αν είσαι ειλικρινής η αδερφής σου αν σε αγαπάει καθώς κ τα παιδιά σου, θα σταθεί δίπλα σου κ θα σε βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Πρέπει όμως να της μιλήσεις, μπορεί κ η ίδια να μην έχει καταλάβει καλά την κατάσταση που εσύ είσαι. Όσο για την μαμά σου, δεν ξέρω την κατάσταση της υγείας της κ πόσο σοβαρή είναι (περαστικά της καταρχάς) αλλά κ σε αυτήν θα μπορούσες να μιλήσεις. Κ να της πεις πόσο σημαντική μπορεί να είναι η παρουσία της γιαγιάς στην ζωή των παιδιών σου. Ότι την χρειάζονται κ αυτήν. Αν δεν βρίσκονται, γιαγιά κ εγγόνια, δεν θα δεθούν ποτέ! Μίλησε της, να είσαι ειλικρινής, στο κάτω κάτω είναι η μαμά σου! Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ!! Δεν γίνεται να μην σε ακούσει, να μην σε καταλάβει, να μην σε βοηθήσει. Κ αν η κατάσταση είναι σοβαρή, κ αν η ίδια δεν θέλει κ τόσο πολύ, τουλάχιστον προσπάθησε να ορίσεις μια ημέρα κ μια συγκεκριμμένη ώρα που θα νομίζει η μαμά σου ότι θα μπορεί να δει τα παιδιά κ από άποψη υγείας θα αντέχει κ να της τα πηγαίνεις ή να έρχεται αυτή σε εσένα στην περίπτωση που μπορεί τα παιδιά να είναι πιο ήσυχα στο δικό σας σπίτι, στο δικό τους χώρο. Σου εύχομαι κάθε ευτυχία στην οικογένεια σου!!!
Δεν είναι ντε και καλά κακό να είναι ζωηρά τα παιδάκια. Εγώ θα σου πρότεινα παιδικό σταθμό και δραστηριοτητες όπως κολύμβηση και αθλήματα γενικότερα. Τα παιδιά ηρεμούν και κοινωνικοποιουνται. Υπομονή!
υπομονή και κουράγιο και με ηρεμία όλα θα στρώσουν. Μπορείς επίσης να την πας σε κάποια δραστηριότητα όπως κολυμβητήριο ή τμήμα ζωγραφικής για παιδιά ή κάπου τέλος πάντων που να μπορεί να εκτονώνεται
πρωτά από όλα καλό είναι να δεις εάν είναι όντως πολύ ζωηρά ή συμβαίνει κάτι άλλο...μπορεί (μπορεί και όχι) ο παιδιατρός σου να σε βοηθήσει αλλά και ο παιδικός σταθμος θα βοηθούσε απο πολλές πλευρές, θα μπορούσες να δεις εαν μαζί με άλλα παιδακια και μετά φυσικά απο μια περίοδο προσαρμογής τα παιδάκια σου είναι πολύ διαφορετικά απο τα υπόλοιπα της τάξης, επίσης θα μπορούσαν να εκτονωθούν και να μην νιώθουν πλήξη και εσύ να βρεις λίγο ελεύθερο χρόνο για σένα...πάντως μην νομίζεις οτι και με μή ζωηρά παιδάκια ο κάφες με φίλες και παιδία είναι τρομερή απόλαυση,γιατί και ζωηρά να μην είναι σε αυτήν την ηλικία η καφετέρια είναι πολύ βαρετό για εκείνα μέρη.
Κάνε υπομονή κορίτσι, θα μεγαλώσουν λίγο τα κοριτσάκια σου και όλα θα φτιάξουν.Για την ώρα λέω να βρεις άλλες μαμάδες με ζωηρά παιδάκια, να συναντιέστε όλοι μαζί και να γίνεται ένας όμορφος χαμός!
Έχω παρόμοια θέματα με το μικρό μου, ( σε λίγο γίνεται 4) πολύ-πολύ ζωηρός!!! είμαι θεσ/νίκη, αν θές ευχαρίστως κάνουμε παρέα!
Πώπω!!! Πόσο σε καταλαβαίνω!!! Ο γιος μου είναι 2,5, πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ ζωηρός και φωνακλάς και τώρα είμαι έγκυος στο 2ο. Νιώθω ότι κανείς δε θέλει να έρχεται σπίτι μου γιατί ο μικρός κάνει πολύ φασαρία. Δεν ξέρω μπορεί να ζηλεύει γιατί μερικές φορές όταν έρχεται κόσμος κλαίει για ώρες για να μου τραβήξει την προσοχή και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Εντωμεταξύ μένω εδώ και 5 χρόνια στο μέρος του άντρα μου, υπερβολικά μακριά από την πόλη μου και δεν έχω καθόλου φίλους. Τώρα έρχεται και το 2ο μωρό, δεν έχω καθόλου βοήθεια και νιώθω ότι θα τρελαθώ. Κάθομαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι με τον μικρό, βαριέμαι και παραδέχομαι ότι κάποιες φορές παραμελώ να παίξω μαζί του ακριβώς για τι η διάθεσή μου είναι πάρα πολύ χάλια. Θα ήθελα πολύ να είχα 1-2 φιλενάδες να πηγαίνουμε για καφέ ή σε κανέναν παιδότοπο ή έστω και βόλτες στην παραλία με τα μικρά μας. Θα ξεσπούσε λίγο κι ο δικός μου. Βαρέθηκα να κόβω βόλτες μόνη μου.
Επειγοντως παιδικο πριν γεννηθει κ το 2ο διοτι αλλιως θα τρελαθεις ..στο λεω εκ πειρας κ διοτι ειμσι μακρια απι τον τοπο καταγωγης μουε ελαχιστη εως καθολου βοηθεια.Αλλα κ κοντα στην μητερα μου να ημουν λογω επισης προβληματων υγειας δεν θα την επιβαρυνα
που μενεις μανουλα??αν εισαι γιαννενα θα σου κανουμε παρεα εμεις!!εχω ενα τρελουτσικο αγορακι 22 μηνων!!
Εγώ έχω ένα ήσυχο κοριτσάκι 21 μηνών αλλά αν μένουμε κοντά δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να έρχεστε σπίτι μας και εμείς στο δικός σας να παίζουμε. Μένω Άλιμο. Φιλιά
Να σου ζήσουν. Τα παιδιά σου είναι απόλυτα φυσιολογικά. Οποίος δεν τα αντέχει είναι δίκαια του αλλά το πρόβλημα το έχει αυτός και όχι τα παιδιά σου. Κρίμα που η θεία τους και η γιαγιά τους δεν τα πολυ-θελουν. Γιατί αν δεν μπορείς να αντέξεις το φυσιολογικό φασαριοζικο τρίχρονο παιδί του παιδιού σου.. τι να πω.. τι γιαγιά είναι αυτή? Η λύση είναι ο παιδικός σταθμός. Τα παιδιά θα εκτονώνονται δημιουργικά και σίγουρα θα κάνεις κάποιους φίλους από τους γονείς των συμμαθητών των κοριτσιών σου!
Τι γιαγιά είναι αυτή; Είναι μια γιαγιά με προβλήματα υγείας! Να τι γιαγιά είναι αυτή! Το έγραψε κ η Νάντια. Εσύ αν είχες την μητέρα σου με προβλήματα υγείας θα πήγαινες στο σπίτι της το φασαρίοζικο παιδί σου; Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει η γυναίκα, από κάτι ασήμαντο έως κάτι πολύ σοβαρό μπορεί να έχει, γι' αυτό καλύτερα να μην μιλάς κ εκφράζεσαι έτσι για έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις. Επίσης από προσωπική εμπειρία ο βαφτησιμιός μου κ ο μεγαλύτερος αδερφός του, ειδικά ο αδερφός του, κάνουν πάρα πολύ φασαρία, βέβαια όχι πάντα, αλλά όταν κάνουν τόση φασαρία δεν μπορώ να τα χαρώ κ ούτε μπορώ να επικοινωνήσω αλλά κ να παίξω μαζί τους γιατί είναι μέσα στην τρέλα κ δεν σε αφήνουν να κάνεις τίποτα μαζί τους. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν με έχει εμποδίσει, δεν με έχει σταματήσει ποτέ από το να πηγαίνω να τα βλέπω. Πρώτα απ΄ όλα ο μικρός είναι ο βαφτησιμιός μου κ τον λατρεύω, αγαπω κ τον μεγάλο του αδερφό κ θέλω να είμαι μέρος της ζωής τους όπως κ αυτά της δικής μου. Αλλά παρόλα αυτά κ εγώ πολλές φορές θέλω ντεπον μετά απο επίσκεψη στο σπίτι τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τα αγαπώ ή οτι δεν θα τα ξανάδω. Από την άλλη η ανηψιά μου είναι ένα κοριτσάκι που από την ημέρα που γεννήθηκε ήταν ένα μωρό, κ τώρα παιδάκι, χωρίς πολλές εντάσεις, γενικώς δεν πολύ έκλαιγε κ αφού μεγάλωσε κ μέχρι τώρα παίζει ήρεμα κ ωραία. Σίγουρα κ η ανιψια μου περνάει τις φάσεις της κ μπορεί να τσιρίξει κ να φωνάξει κ να είναι μέσα στην τρέλα, αλλά τις περισσότερες φωνές δεν είναι έτσι. Οπότε όλοι μας μπορούμε κ την χαιρόμαστε, να επικοινωνήσουμε μαζί της, να παίξουμε μαζί της χωρίς να χρειαζόμαστε μετά ντεπον. Σίγουρα κ εγώ θεωρώ υπερβολική την αντίδραση κ την συμπεριφορά της οικογένειας της Νάντιας, αλλά όταν εμπλέκεται θέμα υγείας δεν μπορώ να πω κάτι. Βέβαια η αδερφή δεν έχει δικαιολογία, απαράδεκτη συμπεριφορά κ είμαι σίγουρή ότι ούτε κ της ίδιας θα της άρεζε αν γινόταν το αντίστροφο. Είναι ενήλικας είναι παιδιά κ θα έπρεπε να δείξει μια ωριμότητα κ να έχει περισσότερο υπομονή κ να προσπαθήσει να βοηθήσει την αδερφή της. Αγαπάμε τους ανθρώπους γι' αυτό που είναι κ όχι γι' αυτό που θα θέλαμε να είναι!!! Οπότε αγαπάμε τα παιδάκια έτσι όπως είναι! Εγώ αγαπάω αυτά τα 3 παιδάκια γι' αυτό που είναι, έτσι όπως είναι κ αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.
Αχ πόσο σε καταλαβαίνω!!!Και εγώ μια από τα ίδια!!!Εγώ έχω αγοράκι 3,5 και είναι κανονικότατος ταρζάν!!Είμαι από νησί και είμαι στην Αθήνα 7 χρόνια!! Έτσι και έμενα οι παρέες είναι λίγες!!Κλεισούρα κανονικά (είναι και η διεύθυνση του σπιτιού μου!!!). Που μένεις??? Αν τα βάλουμε μαζί τι θα γίνει??? :)
δεν ειναι κακο να εχεις ενα ενεργητικο παιδι!!! για εμενα ουτε τιμωριες χρειαζονται ουτε φωνες... καλη διαθεση διαλογος και εξηγηση για καθε θεμα για εμενα ειναι η λυση για ολα αλλα ακομα δεν εχω τοσο μεγαλο παιδια, ο μεγαλος μου ειναι 20 μηνων. αν εισαι λοιπον απο αθηνα και εχεις μεσο μεταφορας εγω μετα χαρας να σας φιλοξενισω στο σπιτι μου να παιξουν τα παιδια μας. στειλε μου μεηλ στο pluto_kanty@yahoo.com για τα περαιτέρω. φιλικα ελισαβετ
αααααχ, ποσο σε καταλαβαινω...... εμενα ειναι ετσι ο δημητρης μου (5). σπανια ερχονται ανθρωποι σοιτι γιατι ο μικρος θελει ολη την προσοχη πανω του. κ οταν παω σε καποια γειτονισσα (για λιγο, αραια κ που), δεν τον παιρνω μαζι γιατι θα φερει τα πανω κατω κ στο τελος νευριαζω κ τον παιρνω κ φευγουμε αρον- αρον. εχει τυχει κ περιπτωση οπου μαμα με ξεκοψε λογω του γιου μου, αλλα το φιλοσοφησα κ το ξεπερασα. Μηπως να ενωναμαι δυναμεις? το μονο που μπορω να σου πω ειναι υπομονη. οσο μεγαλωνουν ηρεμουν λιγακι. λιγακι ομως (αλλα απο το καθολου κατι ειναι και αυτο χαχα)