Είναι να μην σου τύχει…
Γειά σας Μανούλες!
Είμαι η μαμά Ιωάννα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που μου συνέβη πρόσφατα με τον -τότε 7 μηνών- γιόκα μου. Ας τα πάρω όμως από την αρχη.
Όταν ο μικρός ήταν 3 μηνών, παρακολούθησα μαθήματα πρώτων βοηθειών για ενήλικες αλλά και για βρέφη, ήταν υποχρεωτικό λόγω επαγγέλματος. Μάλιστα η δασκάλα γνωρίζοντας για το βρεφούδι που έχω στο σπίτι αλλά και λόγω δουλειάς (βρεφονηπιοκόμος), μου έδειξε πολύ σχολαστικά τι γίνεται σε περίπτωση πνιγμού βρέφους και νηπιου και φυσικά CPR. Συγκεκριμένα θυμάμαι τον εαυτό να σκέφτεται «Ναι καλά… Σε μένα θα τύχει..; Εγώ τον προσέχω σαν τα μάτια μου!!«
Έλα όμως που όντως έτυχε σε μένα! Είναι ότι πιο τραγικό έχω ζησει στη ζωή μου.. Είναι να μη σου τύχει!
Και τώρα να ας μπούμε στο ζουμί!
14 Φεβρουαρίου λοιπόν και αποφασίζουμε να πάμε στα ΙΚΕΑ μια βόλτα και επί της ευκαιρίας να καθήσουμε και για φαγητό, μιας και τέτοια μέρα όλα τα εστιατόρια ήταν γεμάτα. Τρώμε λοιπον το γευματάκι μας (ο μικρός είχε φάει σπίτι!) και για τη χώνεψη λέμε να κάνουμε καμιά τσάρκα και στα παιδικα. Εκεί λοιπόν που ο καλός μου αντρούλης σουλατσάρει με το καρότσι, βλέπω πως έχει ξεχάσει να δέσει το μικρό και ο ώντας ζωηρός ο αγαπούλης μου έχει ήδη γυρίσει μπρούμιτα και είναι όρθιος και φυσικά ο άντρας μου στην κοσμάρα του! Τρέχω λοιπόν και εγω η καψερή με την ψυχή στο στόμα μη γίνουμε και ρεντίκολο, ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα στον αντρα μου (παίζει και να τον σκότωσα ίσα με 100 φορές) και συνεχίζουμε τη βόλτα μας αυτοκόλλητοι (ευτυχώς).
Από ‘κει και ύστερα όλα γίναν πολύ γρήγορα… Θυμάμαι να κοιτάω αυτά τα προστατευτικά για τις γωνίες γιατί ο μικρός είχε ήδη ένα μήνα που είχε αρχίσει να μπουσουλάει και είχε ξεκινήσει τα πειράματα για να σηκωθεί και φυσικά έπρεπε να τα καλύψουμε όλα! Ξάφνου ακούω τον μικρό «γκούχου γκούχου«
Λέω στον Δ. «τι έπαθε το παιδί;«
«Τίποτα» μου λέει «πνίγηκε από τα σάλια του» και ρίχνω απλά μια φευγαλέα ματιά. Κατι όμως δε μου έκανε.. Οπότε και γυρνάω και ο μικρός ξανά «γκούχου γκουχου» πιο έντονα και πλέον έχει αρχίσει να παλεύει… Το «γκούχου γκούχου» πλέον δεν ακουγεται και βλέπω το παιδί να άρχιζει να κοκκινίζει και να χάνεται,να μη μπορεί να αντιδράσει, να αναπνεύσει, είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Συνειδητοποιώ πως κάτι του έχει κατσει στο λαιμό.. Με κάτι πνίγεται!!!
ΤΙ ΟΜΩΣ;;;; Δεν του ‘χαμε δώσει κάτι στα χέρια και ήταν αδυνατο να έχει τραβήξει κάτι απο τα ράφια αφου πλέον ήταν δεμένος και ξαπλώμενος. Εκεί νομίζω πως έχασα το φως μου και απορω που βρήκα τη δύναμη και έκανα ότι έκανα..
Σε χρόνο dt τον ξεδένω, τον άρπαζω και πάνω σε όλο τον πανικό και ενώ το μωρό παλεύει να αναπνεύσει, συνειδητοποιώ ότι πνίγεται από τη παραμάνα που είχε το φυλαχτό στο καρότσι του (είναι που πάντα τον προσέχω σαν τα μάτια μου.. μια στιγμή αρκεί!) και αρχίζω τη μανούβρα πνιγμού για βρέφη και ξαφνικά πέφτει κάτω η παραμάνα και το αγορίνι μου αρχίζει να κλαίει. Έλα όμως που η παραμάνα ήταν ανοιχτή!!! ΣΟΚ!!!
Τρεχοντας λοιπόν στο νοσοκομείο… Τα πιο αργά και βασανιστικά λεπτα της ζωής μου.. Και αυτό το φανάρι μια ώρα πια!!! Περιττό να σας πω πως εγώ οδηγούσα γιατί ο άντρας μου δεν έχει δίπλωμα. Ο μικρός πλέον είχε ηρεμήσει.
Φτάνοντας λοιπόν στο νοσοκομείο, πάω στη νοσοκόμα για τα στοιχεία μας και δεν έβγαινε λέξη με τίποτα, μονο λυγμοί χωρίς δάκρυα. Αφού λοιπόν μου δώσαν λίγα δευτερόλεπτα, άρχισε ο αντρας μου να δίνει τα στοιχεία και ο αδερφός μου να εξιστορεί το συμβάν… Προς το τέλος κατάφερα και εγώ να ψελλίσω κάποιες λέξεις. Ο μικρός φυσικα μέσα στα χαμογέλα και στα παιχνίδια, σα να μη συνέβη τίποτα! Υστερα από τις απαραίτητες εξαιτάσεις μας έστειλαν σπίτι μιας και δεν είχε τραυματιστει απολύτως τίποτα, γιατί το πρόλαβα πριν κατέβει και άλλο κάτω.
Όλοι οι γιατροί μου δώσαν συγχατήρια για την ψυχραιμία μου (ακόμα δεν ξέρω που την βρήκα) και την αντιμετώπιση του συμβάντος. Εμένα αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν η φυσικότητα με τη οποία έκανα την μανούβρα, λές και την έκανα κάθε μέρα, λες και την ήξερα μια ζωή. Οταν πήγαμε για Follow Up στη παιδίατρο μας, μου είπε ότι ήταν πολύ περήφανη για μένα γιατί έδωσα 2 φορές ζωή στο παιδί μου και ότι μακάρι όλοι οι γονείς να ήταν σωστά ενημερωμένοι για να μην υπήρχαν τόσα μικρουλάκια θύματα γιατί τα πιο συνηθή και επικίνδυνα ατυχήματα γίνονται στο σπίτι.
Η αλήθεια είναι οτι και εγώ είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό γιατί ανακάλυψα πόση δύναμη έχω μέσα μου. Φυσικά και νιώθω πολύ ηλίθια ταυτόχρονα, γιατί συνεχώς αμελούσα να βγάλω το φυλαχτό από το καρότσι. Το πάθημα λοιπόν σου γίνεται μάθημα! Άργησα να συνέλθω από το σοκ και ο μικρος επειδη κατάλαβε την όλη φάση, έτσι για την πλάκα του έκανε οτι πνίγεται και «γκούχου γκούχου» για να με δει να τρέχω σαν τρελή και μετά χαζογελούσε!
Γι’ αυτό μανούλες ενημερωθείτε, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε χρειαστεί!! Ποτε να μη λέμε «σιγά… σε μένα θα συμβει..;;» και όμως σε όλους μπορεί να συμβεί!!!!!! Σας το λέω από πρώτο χέρι! ‘Οπως λέει και η μαμά μου μάθε τέχνη και αστηνε και άμα πεινάσεις πιάστηνε!
Υγεία λοιπόν σε όλες μας και προπάντων στα μικρά μας θαυματάκια(-τερατάκια)!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εχω παθει ακριβως το ιδιο.η κορη μου 6-7 μηνων τη κοιμιζα στο καροτσι και ηταν μισοσκοταδο.μεσα απτο καροτσι ηραν καρφιτσωμενο φυλαχτο με παραμανα.Υπηρχε εκει απο το πρωτο παιδι και δεν το χε πιασει ποτε γιατι ηταν ψηλα.. Ετσι οπως κουναγα τη μικρη ,κουνιοταν αρκετα και καταφερε να το πιασει,εγω δεν ειδα νομιζα οτι στριφογυρναγε να κοιμηθει,μιας κεν ειχε κανενα παιχνιδακι μεσα. Καποθα στιγμη ακοω αυτο τον ηχο που πνιγεται,τη σηκωνω τη γυρναω τουμπα την ετριβα τη πλατη προς τα κατω,τιποτα.. Τοτε βαζω το χερι μεσα και πιανω το μικρο πανενιο φυλαχτο ......αντιλαμβανομαι οτι ελειπε κ η παραμανα που ηταν καρφωμενο... Εκει κοντεψα να πεθανω ...ξαναβαζω το χερι μεσα με την ακρη του νυχιου μου πιανω τη παραμανα που ηταν ανοιχτη προς τα πανω,τη προλαβα και δε μου φυγε κατω..αρχισα τα παρακαλητα και τους Αγιους να σωσουν το παιδι ..συγκεκριμενα τον Αγ,Ιωαννη απο οπου ειχα παρει και το φυλαχτο.. Ευτυχως που το προλαβα.δε θα το ξεχασω ποτε. Την αλλη μερα πηγα και αναψα λαμπαδα στην εκκλησια του Αγιου. Ημουν μονη στο σπιτι και επρεπε να το κανω αμεσα δε προλαβαινα να φωναξω κανεναν.Μονο εγω επρεπε και το κανα. ΠΡΟΣΟΧΗ .....ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΚΟ.
Ωραιο αρθρο, αλλα ελεως πια!και εμεις οι πατεραδες δηλαδη που ειμαστε? σε ολα τα αρθρα ειμαστε σχεδον ανυπαρκτοι. Και το Ελληνικο μοντελο που θελει τη μαμα να τα κανει ολα και το μπαμπα κομπαρσο διαιωνιζεται. Και οι αντρες σας εχουν ευθυνες, και εσεις που δεν εχετε μαθει να απαιτηται τη συμμετοχή τους. 50-50 κοριτσια! Αντε 60-40 λογω ενστικτου. Να τελειωνουμε ομως με τους κομπαρσους. Απο έναν νεο μπαμπα :)
ΙΩΑΝΝΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΠΑΝΙΟ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΩΡΛ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΕΤΥΧΕ ΜΩΡΑΚΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΑΡΑΜΑΝΑ...ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΦΥΣΙΚΑ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΕ ΜΕ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ, ΕΙΧΕ ΣΚΑΛΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ. ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ, ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ... ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΤΕ ΠΑΡΑΜΑΝΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΜΩΡΑ!
ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΡΚΟΥΝ ΛΙΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ!Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΕΙΧΕ ΑΦΗΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΟΡΟ!Κ ΑΣ ΤΟ ΕΙΧΑ ΤΟΝΙΣΕΙ ΟΤΙ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ!ΦΥΣΙΚΑ Κ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΚΑΠΑΚΙ!Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ....Κ ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Η ΜΙΚΡΗ ΤΙΠΟΤΑ...ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ Κ 400 ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ!!!ΑΚΕΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΜΕ Η ΄΄ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ,ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΤΛ''ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΧΑΛΑΡΩΣΗ,ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ...ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ! :)
και εμεισ μαμα ιωαννα παθαμε τα λδια αλλα με κρακερακι ο γιοσ μου ειναι 16 μηνων!!!!!!!και το θεμε ειναι τρωγαμε μαζι και μου ειχε γυρισμενη πλατη και δεν τον εβλεπα και τον ειδε ο αντρασ μου!!!!!!!!!!θελουν πολυ προσοχη ειδικα αν τα παιδακια μασ ειναι ζωηρα!!!!!!!
το εχουν παθει ο αδερφος μου με την νυφη μου. το μωρο τους, στη κουνια, του ειχαν βαλει το βαφτιστικο ματακι του αδερφου μου λιγο πιο ψηλα στα γυρω γυρω. 7 το πρωι και ευτυχως εχει ξυπνησει ο αδερφος μου για καφε οταν ακουει το μωρο να βηχει ασχημα. παει μεσα, δεν μπορουσε να αναπνευσει καλα, τον πιανει, τον χτυπαγε στην πλατουλα, του ανοιγει το στομα, βλεπει το ματακι χαμηλα στο λαιμο!!!!! τον τρεχουν στο νοσοκομειο αρον αρον. ευτυχως ειχε ανοιξει η παραμανα και ειχε σκαλωσει στο λαιμουδακι του αλλιως ουτε ξερουμε! με λαπαρασκοπηση του το εβγαλαν! χτυπουσαν το κεφαλι τους στον τοιχο. αλλα πρωτη φορα γονεις πως να το σκεφτουν? ειναι να μην σου συμβει!!!! το κακο δεν αργει να γινει.
to pan einai i psyxremia!mpravo sou pou tin eixes kai esoses to paidi sou!eyxomai na eiste panta kala!!
ευχαριστς πολυ κορίτσια!εγώ μαθημάτα πρώτων βοηθειών παρακολούθησα στην Αμερική καθώς είναι υποχρεωτικό λόγω επαγγέλματαος!Είχα όμως ξεκινήσει και να κάνω κάποια μαθήματα και στην Ελλάδα πριν φύγω για εξωτερικό στην ομάδα Ελλήνες Διασώστες.Τα παιδιά ήταν πολύ καλά και αν θυμάμαι καλά είχα πληρώσει μόνο καποια συνδρομή.Και μάλιστα μετά από κάποια μαθήματα μπορείς να δώσεις και πιστοποιήση πάνω στο αντικείμενο.Και αν δεν κάνω λάθος και ο Ερυθρός Σταυρός παρέχει κάποια τέτοια μαθήματα.Όσων αφόρα το φυλαχτό μέγα λάθος μου και το ήξερα από την πρώτη μέρα που το έβαλα αλλά δυστυχώς συνεχώς το αμέλουσα να το αφερέσω και την πάτησα..!!Ετυχώς τέλος καλό όλα καλά!!!!Και τώρα που είμαστε στη φάση της εξερεύνησης και του μπουσουλήματος ούτε ψίχουλο δεν αφήνω στο διάβα του!!!Να μαστε όλές καλά και να χαιρόμαστε τα παιδακια μας!!Και όποιες μανούλες έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν κάποια τέτοια μαθήματα το προτείνω με 1000!!!
8 μηνών είναι η δικιά μου και στριφογυρνάει συνέχεια... δεν το είχα σκεφτεί καθόλου για το φυλαχτό ή οτιδήποτε τέτοιο! Μάλιστα δεν έχω ιδέα από πρώτες βοήθειες, μιας και στο σχολείο που μας έλεγαν διάφορα βασικά, μίλαγε για αίματα στο πρώτο μάθημα (ψιλοφρικάρω με το αίμα) και λιποθύμησε ένα παιδί και φρίκαρα τελείως και εγώ, οπότε σε εκείνο το παιδί και σε εμένα επιτράπηκε να μην παρακολουθήσουμε τις πρώτες βοήθειες. Αλλά το μετανιώνω από τότε και πολύ περισσότερο τώρα που διαβάζω αυτά..! Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας, ξέρεις μήπως και πού μπορούμε να κάνουμε μαθήματα πρώτων βοηθειών;;
Συσκευή ρινικης απόφραξης ήθελα να γράψω. Κ πάλι μπράβο σου κ να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Αχ ανατρίχιαζα καθώς διάβαζα την ιστορία σου γιατί μου έρχονταν μνήμες από το δικό μας περιστατικό... 20 ημερών η μικρούλα μας έκανε εμετο στον ύπνο της παρόλο που είχε ρευτει κ κοιμόταν στο πλάι. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, πνιγόταν, είχε μελανιασει, προσπαθούσε να αναπνεύσει αλλά μάταια. Εγώ ήμουν στο μπάνιο, με φωνάζει έντρομος ο σύζυγος αλλά δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ούτε μαθηματα πρώτων βοηθειών ούτε τίποτα. Μέναμε κ σε ένα απόμερο χωριουδάκι. Ενστικτωδώς κ με ψυχραιμια την γυρναω ανάποδα κ την χτύπαω στην πλάτη αλλά τα υγρα ήταν παχυρευστα σα γιαούρτι κ δεν έβγαιναν. Προσπάθησα κ με το δάχτυλο αλλά τίποτα. Κ μου ήρθε η ιδέα της συσκευής εθνικής απόφραξης. Ρουφουσα από μύτη κ στόμα κ εφτυνα μέχρι που πήρε ανάσα το αγγελούδι μου!! Πρέπει να ενημερωνομαστε για πρώτες βοήθειες κι ας είναι αχρείαστες! Μπράβο σου που ήσουν ενημερωμένη κ μπράβο στην ψυχραιμία σου!
ΜΟΛΙΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ,ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΧΤΟΥ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ,ΕΤΡΕΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΤΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ .ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΤΟΣΗ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ,ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ,ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ. ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΕΒΑΛΑ ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑΤΑΚΙ ΤΟΥ .
Πω... Εμένα ακόμη 5 μηνών είναι, αλλά θα τα βγάλω τα φυλαχτά από παντού. Και θα το ψάξω για μαθήματα πρώτων βοηθειών. Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες. Να είσαι καλά κι η οικογένεια σου!
Σίγουρα οι γνώσεις πρώτων βοηθειών είναι απαραίτητες όταν έχεις παιδιά στο σπίτι, το σημαντικότερο όμως είναι να διατηρείς την ψυχραιμία σου για να λειτουργήσεις. Το ένστικτο τις περισσότερες φορές οδηγεί τη μάνα στο τί κινήσεις να κάνει φτάνει να είναι ψύχραιμη. Τριών μηνών ήταν και ο δικός μου ο μικρός όταν πνίγηκε απο εμετό που έκανε λόγω αλλεργίας στο αγελαδινό γάλα (την πρώτη φορά που του έδωσα ξένο γάλα). Όλοι στο σπίτι τρέχανε πανικόβλητοι φωνάζοντας βοήθεια - ο μπαμπάς ήταν ο χειρότερος- Η αντίδρασή μου αμέσως μόλις το είδα κατακόκκινο να έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα τα μάτια ήταν να το γυρίσω ανάποδα και να του χτυπάω την πλάτη. Εφιαλτικές στιγμές, χρειάστηκε να το κάνω τρεις φορές και την τελευταία φορά φύσηξα και μέσα στο στόμα του, δεν ήξερα τί άλλο να κάνω, μέχρι που άκουσα επιτέλους ένα πνιχτό κλάμα και φύγαμε τρέχοντας για το νοσοκομείο. Το χειρότερο, ήταν και η μάνα μου μαζί που με εμπόδιζε μέσα στον πανικό της. Εγώ γυρνούσα ανάποδα το παιδί και αυτή μου το ξαναγύριζε. Ένας χαμός μεσα στο σπίτι. Το τι συνέβη το συνειδητοποίησα όταν βρισκόμασταν ήδη στο νοσοκομείο και εκεί μου βγήκε όλο το άγχος. Πάνω απο όλα ψυχραιμία σε τέτοια περιστατικά.
εγώ την πάτησα την 1η φορά από την πρώην κουνιάδα μου: έδωσε στην 7 μηνών τότε κόρη μου μπισκότο Nutricia "από 6 μηνών και πάνω γράφει μου λέει!" η ξερόλας! και ήταν κι η ίδια 6 μηνών έγκυος! Γκουχου και μετά τίποτα! εγώ στα δυο μέτρα κι έπλενα πιάτα, η κουνιάδα μου "μαμ καλό" στο παιδί! την αρπάζω την κόρη μου αλλά ευτυχώς την πρόλαβα με ένα μόνο χτύπημα, βγήκε το μπισκότο! Ηπρώην κουνιάδα μου σε σοκ! Τη 2η φορά ήταν η πρώην πεθερά μου, έδωσε στο γιό μου, 1 έτους, μόλις είχε αρχίσει να μασάει, ένα κομματάκι μπανάνα! "μαλακή είναι λέει". Εγώ μπροστά τους, χρειάστηκε πάνω από 3 χτυπήματα για να το βγάλει! Η πεθερά μου "έβαλε τις φωνές και τσίριζε" μπροστά στο παιδί! Φυσικά δεν εμπιστεύομαι καμία άλλη γυναίκα με τα παιδιά μου! Κάθε μάνα ξέρει το παιδί της καλύτερα από τον καθένα. Μαμάδες μόνο εσείς ξέρετε...
ελπίζω να μην είναι γι'αυτό πρώην... πλάκα πλάκα εγώ σκοτώνομαι και με τη μάνα μου και όλους που λυσσάνε να τους δώσουν καραμέλες, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς (έλεος το έχω πει 10000000 φορες ότι δεν κάνει) με χειρότερη τη γιαγιά του πρώην μου που ενώ η μικρή μου παρουσιάζει καποιες αλλεργίες και εκείνες τις μέρες δεν κάνει να τρώει αυγά, βλακείες, χυμούς εκείνη ντε κ καλά α της δώσει σοκολάτα...και στον 2χρονο μικρό μου του έχωσε ΟΛΟΚΛΗΡΟ σοκολατάκι noisseta με το φουντουκι το ολοκληρο ντε και έπρεπε να πνιγει το παιδί και να κάνει εμετό , για να καταλάβει γιατί της φωνάζω συνέχεια μη και μη...
Κατά σύμπτωση παρακολούθησα σήμερα ένα βίντεο στο Youtube που έδειχνε ακριβώς πως γίνονται οι σωστές πρώτες βοήθειες σε περίπτωση πνιγμού. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να παρέχονται σεμινάρια στους γονείς στο μαιευτήριο ακόμα... Μπράβο για την ψυχραιμία σου! Το πόσο άμεσα επεμβαίνουμε καμιά φορά είναι σωτήριο...
πωπω ψυχραιμια.. μπραβο! αληθεια που μπορει κανεις να παρει τετοια μαθηματα πρωτων βοηθειων?? ευτυχως μεχρι στιγμης εμας δεν μας εχει συμβει κατι παρομοιο αλλα ημουν μπροστα οταν το κοριτσακι φιλης μου στο παρτυ για τα πρωτα κιολας γενεθλια της πνιγηκε με την παραμανα που της ειχε βαλει η μαμα της Π Α Ν Ω στο ρουχαλακι της... Ευτυχως ολα καλα στο τελος αλλα ελεος ρε μαμαδες, δε θα το προσεξει ο Θεος το παιδι περισσοτερο αν το'χει πανω του το φυλαχτο κ οχι σε μια ακρουλα στο καροτσι που να μην το φτανει η καπου αλλου τελοσπαντων για να μην υπαρχει κινδυνος... κ εγω πιστευω κ πολυ στον Θεο αλλα αν ειναι να βαζω σε κινδυνο ετσι το παιδι καθε φορα δεν αξιζει.. κ αυτο οτι ειναι παραμανες ασφαλειας δε σημαινει οτι χρειαζονται συνδιασμο χρηματοκιβωτιου για να ανοιξουν, ανοιγουν!
Στο Ίντερνετ μπορείς να βρεις πολλές ομάδες εθελοντών διασωστών που διοργανώνουν σεμινάρια δωρεάν. Επίσης, κατά καιρούς οργανώνει ο ερυθρός σταυρός. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχε πρόγραμμα και στη Χ.Α.Ν.Θ. Προσωπικά ζω στη Θεσσαλονίκη και παρακολούθησα σεμινάριο από την οργάνωση "Έλληνες διασωστες". Κάνουν φοβερό έργο. Και το youtube από ό,τι είδα δίνει πλήρεις συμβουλές για το πώς να χειριστείς τις καταστάσεις, αλλά στα σεμινάρια κάνεις και λίγη πρακτική.
ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ, ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΩ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΦΙΛΩΝ. ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΤΕ.
Συγχαρητήρια για την ψυχραιμία σου..η αλήθεια είναι ότι όντως έχουμε μαύρα μεσάνυχτα σε θέματα έκτακτης ανάγκης...αλλά βρε κορίτσια, αυτό με τα φυλαχτά είναι πολύ επικίνδυνο...έκανα παρατήρηση σε μια φίλη μου και τις γιαγιάδες που είχαν δίπλα στο 1 ημέρας μωράκι ένα μαξιλάρι με 10 σταυρουδάκια/ματάκια/φυλαχτά..και άκουσα τα εξ αμάξης....εκτός από τα μικρόβια που έχουν τα κοσμήματα αυτά αργότερα είναι επικίνδυνα στο κρεβατάκια του μωρού και πολλά περιστατικά έχω διαβάσει με παιδάκια που κατάπια ν παραμάνες ή φυλαχτά...είναι κρίμα να κινδυνέψει σοβαρά το παιδί σου και να χάσεις και πόσα χρόνια από τη ζωή σου μέχρι να το συνεφέρεις και αν είσαι τυχερή και ψύχραιμη και ενημερωμένη...ο θεούλης προστατεύει το παιδί μας και χωρίς όλο το χαμό από γύρω του...μακάρι τα μαθήματα που έκανε αυτή η μανούλα να ήταν πιο εφικτά για όλες μας... και πάλι συγχαρητήρια και να χαίρεσαι το μικρό σου!