Γιατί κλαις, παιδί μου, στο μπάνιο;

Ο μικρός μας είναι ένα πολύ ήσυχο μωρό. Θα κλάψει μόνο για τους βασικούς λόγους που κλαίει ένα μωρό: θέλω μαμ, έκανα κακά, νυστάζω, θέλω μαμά. 

Κλαίει όμως και για έναν ακόμα λόγο: δεν του αρέσει να κάνει μπάνιο!

Με την κόρη μας δεν είχαμε τέτοια θέματα. Τιμώντας το ζώδιό της -ιχθυς- η Αθηνά από τη μέρα που γεννήθηκε μέχρι σήμερα λατρεύει το νερό, τόσο της μπανιέρας, όσο και της θάλασσας. Περάσαμε μόνο μια φάση που δεν γούσταρε το λούσιμο του μαλλιού, αλλά νταξ, ποιο παιδάκι το γουστάρει; Το μπάνιο πάντως είναι το καλύτερό της. Μπορεί να μείνει στην μπανιέρα μέχρι να μουλιάσει.

Ο Αρχέλαος όμως… τσουκ. Δεν θέλει. Τις μισές φορές δεν κλαίει, αλλά το βλέπεις τα μάτια του, δεν του αρέσει καθόλου. Κοιτάζει με γουρλωμένο μάτι το νερό, το σαπούνι, το χέρι μου και παίρνει κάτι κοφτές ανάσες σαν να λέει από μέσα του «Βάστα γερά, τελειώνουμε όπου να ‘ναι«. Τις υπόλοιπες φορές τσιρίζει λες και τον κάνω μπάνιο με… οξύ αντί για νερό.

Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Διαφορετικές θερμοκρασίες νερού. Πετσετούλα για να μην ακουμπάει στο πλαστικό και νιώθει ότι κρυώνει ή ότι γλιστράει. Παιχνίδια. Τραγούδια. Δεν χαλαρώνει με τίποτα. Έφτασα μέχρι και να σκέφτομαι μήπως έχει… αλλεργία στο νερό! 

To μόνο που λιιιιιιίγο τον βοηθάει είναι η παρουσία της αδερφής του στο μπάνιο και το να του τραγουδω. Αυτό εξαφανίζει μεν το κλάμα, αλλά δεν εξαφανίζει τον τρόμο στα μάτια.

Έχω διαβάσει παλιότερα για αρκετά μωρά που δεν γούσταραν τη φάση μπάνιο, αλλά επειδή όπως έγραψα ήδη η κόρη μου είναι γοργόνα με πόδια, δεν έδινα σημασία. Τώρα όμως θέλω τη βοήθειά σας.

Πώς θα κάνω το μωρό μου να απολαμβάνει το μπανάκι του; Δεν αντέχω να βλέπω το ζουμπούρλι μου που όλη μέρα είναι με ένα διάπλατο χαμόγελο να νιώθει τόσο αβοήθητο και βασανισμένο.

Θα το ξεπεράσει ποτέ το μπανιο-σοκ;