Η ιστορία θηλασμού της Αργυρώς

Γεια σας μανούλες! Με λένε Αργυρώ και είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Εχω δικό μου ινστιτούτο αισθητικής στην Χαλκιδική, στον Πολύγυρο. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, σημαίνει ότι πρέπει να βρίσκομαι η ίδια στο χώρο και να παρέχω τις υπηρεσίες μου, ακόμη και όταν είμαι άρρωστη (οκ… δεν πάω όταν είμαι με 40 πυρετό, αλλά με συνάχι, φτέρνισμα και δέκατα, έχω πάει πολλές φορές….)

Έχω εναν υπέροχο γιο 11 μηνών, ένα υπέροχο πλασματάκι με τον οποίο καταφέραμε και θηλάζουμε ακόμη….

Δυστυχώς, τον άφησα πολύ νωρίς στο σπίτι, για να επιστρέψω στην εργασία μου. Ήταν μόλις 20 ημερών. Έχοντας δύο μεγαλύτερες αδερφές από μένα, οι οποίες έχουν από δύο παιδάκια η καθεμία, με στήριξαν πολύ σε αυτό που λέγεται θηλασμός.

Γέννησα με καισαρική στην κλινική «Γένεσις» στην Θεσσαλονίκη. Είχα ήδη ζητήσει από τον γιατρό μου και από τις μαίες ότι θέλω να θηλάσω αποκλειστικά. Δεν ήμουν από τις πορωμένες στο θέμα του θηλασμου, αλλά θα το πάλευα, γιατί ήθελα πολύ να τον θηλάσω.

Ήδη στην ανάνηψη, μου έδωσαν τον γιο μου και εκείνος αρκούδισε πάνω μου και πήγε κατ’ ευθείαν στο στήθος. Ήταν δίπλα μου μία μαία και μου έδειξε πώς να τον θηλάσω. Πώς πρέπει να πιάνει όλη την θηλαία άλω στο στόμα του και πώς να τον απομακρύνω όταν δεν την έχει πιάσει κάλα.

Όσες γεννήσατε με καισαρική, ξέρετε ότι η ανάρρωση δεν είναι και η πιο εύκολη. Για τις πρώτες ώρες , όταν πονούσα, μου έδιναν παυσίπονη δόση. Ο μικρός μου είδε τον κόσμο τα ξημερώματα της Παρασκευής.  Το ίδιο βράδυ, οι πόνοι στην τομή μου ήταν αφόρητοι…. Δεν είχα το κουράγιο ούτε στην αγκαλιά μου να τον πάρω. Νύσταζα πάρα πολύ από το ξενύχτι και τους πόνους της προηγούμενης βραδιάς! Μου τον άφησαν απλά δίπλα μου και μου είπαν πως είναι καλύτερα να κοιμηθώ και όταν αισθανθώ πως θέλω να μου τον φέρουν, απλά να τους το ζητήσω.

Να σας πω ότι ήμουν σε 4κλινο δωμάτιο, οπότε δεν επιτρέπεται να έχεις δίπλα σου το παιδί σου 24 ώρες το 24ωρο. Καλώς ή κακώς, αυτοί είναι οι κανόνες της κλινικής.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, ήταν η μοναδική φορά που ήπιε ξένο γάλα. Δεν αισθάνομαι τύψεις γι’ αυτό, γιατί πραγματικά ήμουν τόσο πονεμένη και κουρασμένη συγχρόνως.

Κατά τις 6 το πρωί, φώναξα την μαία να μου τον φέρει. Είχα ξεκουραστεί αρκετά και μου είχε λείψει πολύ το παιδάκι μου. Και μου τον φέρανε…

Ω Θεέ μου… σαν χθες μου φαίνεται… Με εκπληκτική δεξιότητα, άνοιξε το στόμα του και ξεκίνησε να θηλάσει. Και το κατάφερε!

Γεννήθηκε 3360 και 52 πόντους. Το πυαρ, γνωστό ως πρωτόγαλα, του έφτασε τόσο που μετά απο 15 λεπτά κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου.

Οι μαίες ερχόταν πάντα από πάνω μας και μας έδειχναν πώς να πιάσουμε τα μωράκια και να τα θηλάσουμε. Έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις από την κλινική. Ο παιδίατρος (μάλλον τύχαμε σε πολύ καλό), αφού με συμβούλεψε για την περιποίηση του παιδιού για τις πρώτες μέρες, με ρώτησε: «Θέλεις να θηλάσεις αποκλειστικά; Αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί σου» Του απάντησα καταφατικά. Δεν μου είπε καν για συμπλήρωμα….

Την τρίτη μέρα στην κλινική, κατέβηκε το γάλα μου. Είχα πολύ γάλα… σε σημείο που πονούσα αφόρητα… Χτυπάω το κουδούνι να έρθει κάποια μαία. Έρχεται και τι να δει; Δύο στήθη τεραστίων διαστάσεων (χωρίς υπερβολή, πιστέψτε με), πρησμένα και γεμάτα με γάλα. Ευτυχώς μου έφερε πρώτα το μωρό να το θηλάσω και μετά έβγαλα 250 ml με το νοσοκομειακό θήλαστρο. Όσο ΄΄τυχερή΄΄ μπορεί να με πει κάποια που είχα τόσο γάλα, τόσο πολύ πονούσα που ευχόμουν να μην είχε κατεβεί. Οι συμβουλές της μαίας με βοήθησαν στο έπαρκο.

Κατ’ αρχήν, της ανέφερα το γεγονός ότι θα επιστρέψω στην δουλειά μου σύντομα. Μου συνέστησε να πάρω ένα καλό θήλαστρο, αλλά για τον πρώτο καιρό, θα ήταν καλύτερο να ενοικιάσω ένα νοσοκομειακό. Υπάρχουν πάρα πολλά θήλαστρα στο εμπόριο. Ποιο να διαλέξω;

Ψάχνω απεγνωσμένα και καταλήγω ότι μάλλον είναι της medela. Και προσωπικά, αυτό πήρα.

Διάλεξα το swing, το αγόρασα και τέταρτη μέρα, επιστρέψαμε στο σπίτι. Βομβαρδισμένη με τόσες πολλές πληροφορίες για τον θηλασμό, συγκράτησα πως θηλάζουμε χωρίς ωράριο και όση ώρα θέλει το μωρό.

Την πρώτη εβδομάδα, έβγαζα και με το θήλαστρο γιατί πονούσα ακόμη και όταν είχε φάει ο μπέμπης. Καταλάβαινα πως είναι ακόμη γεμάτο το στήθος. Από την πρώτη εβδομάδα, είχα κάνει κιόλας την λεγόμενη ΄΄τράπεζα μητρικού γάλακτος’’.

Ο μπέμπης μου έκανε μαραθώνιους θηλασμούς… 1,5-2 ώρες θήλαζε, μετά κοιμόταν και έπειτα από μία ώρα, πάλι θήλαζε… Και φτου από την αρχή! Θυμάμαι πως το βράδυ έδειχνε στο mega επανάληψη μια σειρά του Παπακαλιάτη και έβλεπα όλο το επεισόδιο, τελείωνε η σειρά και ο μπέμπης ακόμη θήλαζε. Τότε κατάλαβα πως ο θηλασμός θέλει γερά νεύρα και πείσμα.

Δεύτερη εβδομάδα… και οι θηλες μου είναι τόσο ερεθισμένες που έχουν ανοίξει σαν τριαντάφυλλο. Τρέχουν αίμα, πύον και γάλα μαζί. Σκέφτομαι σοβαρά πως ζω ένα μαρτύριο και στέλνω τον άντρα μου να πάρει ξένο γάλα, γιατί στην ιδέα και μόνο πως θα θηλάσω, πονούσα…. Επιστρέφει από το φαρμακείο και….Τώρα που θυμάμαι την φάτσα του, θα με πέρασε για τελείως τρελή….!!!!! Λίγο οι ορμόνες, λίγο η επιλόγχειος κατάθλιψη, αρχίζω να τσιρίζω και να κλαίω. Πετάω το ξένο γάλα στα σκουπίδια (μην με κατηγορήσετε για άπληστη) και του φωνάζω πως έπρεπε να μου συμπαρασταθεί και να μου τονώσει το ηθικό και την ψυχολογία για να συνεχίσω να θηλάζω! Ο καημένος… θα νόμιζε πως η γυναίκα του μεταλλάχτηκε σε κάτι άλλο….

Παίρνω τηλέφωνο μία από τις αδερφές μου, που με στήριξε πολύ στον θηλασμό! (να είσαι καλά Ρένα, σ’ αγαπώ πολύ) Και μου λέει για τις διάφορες στάσεις του θηλασμου. Έρχεται από το σπίτι και με βοηθάει για το πώς να τον πιάνω σωστά για να θηλάσει. Και πάλι ο πόνος στις θηλές ήταν αφόρητος. Τι κρέμα έβαζα, τι κυκλοφορούσα σαν την Τσιτσιολίνα στο σπίτι για να αερίζονται οι θηλές, τι γάλα δικό μου έβαζα πάνω… Τίποτα. Πόνος, αίμα, πύον και συγχρόνως γάλα. Ώσπου μου λέει η αδερφή μου «Γιατι δεν δοκιμάζεις και με ψευδοθηλές; Θα πάω να σου πάρω!» Και μου πήρε! Πάλι της εταιρίας medela. Και ησύχασα! Μέσα σε ένα 24ωρο, είχαν σχεδόν θρέψει και οι θηλές μου και πλέον δεν αισθανόμουν πόνο.

Τρίτη εβδομάδα και πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά. Και τώρα, τι κάνω; Μακάρι αυτό το ‘’δήθεν’’ κράτος να είχε μεριμνήσει και για εμας, τις ελευθερες επαγγελματίες. Ήδη τα έξοδα τρέχανε και ήδη έλειπα από την δουλειά 15 μέρες. Είχα πολύ καλή εγκυμοσύνη και δεν έλειψα απο την δουλειά μου ούτε μία  μέρα. Την αγαπώ πολύ αυτην την δουλειά και το ινστιτούτο  το έχτισα με πολύ κόπο και ιδρώτα. Παρασκευή γέννησα και Πέμπτη απόγευμα έκανα καθαρισμό προσώπου και αποτρίχωση μπικίνι σε πελάτισσα, με την κοιλιά τούρλα. Δεν με πείραζε αυτό βέβαια, αφού ήμουν καλά, γιατί να μην πηγαίνω στην δουλειά; Αλλά το μετά του τοκετού….

Τι κάνω τώρα με τον θηλασμό;

Παίρνω τηλέφωνο την εκπληκτική Βίκυ Φαρδογιάννη. Δεν με ξέρει, δεν την ξέρω και μου μιλάει τόσο ευγενικά στο τηλέφωνο. Αν δεν ήταν εκείνη, δεν θα τα είχαμε καταφέρει. Αξίζει να της πω ένα δημόσιο και  μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από εμένα και τον γιο μου που μας βοηθησε και τα καταφέραμε. Μου συνιστά να μην κάνω πάνω από μία άντληση την ημέρα για την πρώτη εβδομάδα. Το στήθος παίρνει λίγο καιρό να συνηθίσει την αίσθηση του θήλαστρου. Επίσης, δεν είναι ενδεικτικό, του αν εχει κάποια γάλα ή όχι.

Αγκαλιά με το θήλαστρο, πηγαίνω για δουλειά. Το προηγούμενο βράδυ, αφού έφαγε ο μικρός, άντλησα με το θήλαστρο 100ml για να αφήσω για την επόμενη μέρα που θα έλειπα. Είχα 5 ώρες δουλειά. Δεν έβαλα πολλά ραντεβού, αφού δεν θα μπορούσα να λείψω για περισσότερο. Άντλησα μία φορά και δεν έβγαλα πολύ γάλα. Ούτε 50 ml. Τι άγχος! Νοίκιασα νοσοκομειακό θήλαστρο την επόμενη εβδομάδα. Με το νοσοκομειακό, είχα καλύτερη ροή και πιο γρήγορη άντληση.

Ο μικρός μου από 40 ημερών, από μόνος του, ζητούσε να φάει κάθε 2,5-3 ώρες. Έτσι και εγώ, μετρούσα τις ώρες και κάθε τρεις ώρες, αντλούσα και το έβαζα στο ψυγείο. Πήρα μία ισοθερμική τσάντα για να μπορώ να μεταφέρω το γάλα από την δουλειά στο σπίτι, όπως επίσης, αγόρασα και έναν θερμαντήρα, για να μην έχουν το νου τους οι γιαγιάδες για το αν ζεστάθηκε πολύ ή λιγο το γάλα.

Μικροπροβλήματα υπήρξαν καθ’όλη την διάρκεια των αντλήσεων, πχ άλλες μέρες είχα πολύ γάλα και άλλες μέρες λιγότερο. Με υπομονή και επιμονή, τα ξεπερνούσαμε όλα. Μετά την δουλειά, δεν έβλεπα την ώρα να τον θηλάσω.

Ξέρετε… το θήλαστρο είναι κάτι άψυχο, δεν μπορεί να σου δώσει ότι σου δίνει το μωρό την ώρα που θηλάζει…

Φτάσαμε 6 μηνών με αποκλειστικό θηλασμό και φορώντας ακόμη ψευδοθηλές. Χωρις την ψευδοθηλή, όσες φορές και να δοκίμασα, δεν έπιανε καλά την θηλή μου. Δεν τον πίεσα. Αφού αυτό ήθελε και έμαθε, οκ.

Ξεκινήσαμε τις στερεές, σιγά σιγά αλλά σύντομα, άρχισαν να του αρέσουν και οι τροφές.

Μέχρι και τον 8ο μήνα, θηλάζαμε τρεις φορές την ημέρα. Από τον 7ο μήνα που έβγαλε και το πρώτο του δοντάκι, σταμάτησε να ξυπναει και το βράδυ. Ναι, είμαι από τις πολύ τυχερές που κοιμάται το βράδυ 12 ώρες.  9.30 το βράδυ περίπου θα κοιμηθεί και κατα τις 9.30-10 θα ξυπνήσει.

Τώρα είναι 11 μηνών. Θηλάζουμε τώρα πλέον πρωί και βράδυ, πάντα με ψευδοθηλή. Δεν θέλει να θηλάσει μέσα στην  ημέρα και ποτέ δεν μου τράβηξε την μπλούζα.

Με υπομονή, επιμονή και θέληση, ξεπεράσαμε όλα τα προβλήματα του θηλασμού. Τον άφησα, 18 ημερών ακριβώς, βρέφος  και επέστρεψα στην δουλειά.

Με σωστες συμβουλές απο κατάλληλους ανθρώπους και με την στήριξη του οικογενειακού περιβάλλοντος, μπορούνε όλες να τα καταφερούνε. Δεν είναι εμπόδιο πλέον η επιστροφή στην εργασία.

Επίσης, πρέπει να πω ενα μεγάλο ευχαριστώ στις μανούλες του γκρουπ  που σε απορίες μου, πάντα μου απαντούσαν, στην Ολίβια για την δημιουργία αυτού του γκρουπ και στον άντρα μου που μου συμπαραστέκεται και με αντέχει!!!!

Σας φιλώ γλυκά και να χαιρόμαστε όλες τα παιδάκια μας, θηλάζουσες και μη!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com