Η μαμά ρωτάει: πώς θα σταματήσει να είναι αντιδραστική η κόρη μου;
Αγαπητες μανουλες γεια σας!
Ειμαι η Ματινα 27 ετων και εχω μια κορουλα 4. Το προβλημα μου με τη μικρη ειναι οτι ειναι ενα υπερκινητικο παιδι. Αυτο βεβαια δεν με πειραζει, τοσο οσο το οτι ειναι και φοβερα αντιδραστικη. Οταν της απαγορευω να κανει κατι, το κανει επιτηδες. Δεν με ακουει καθολου, πρεπει να φτασω στο σημειο να της το πω και 10 φορες και να ουρλιαζω για να με ακουσει και παλι θα γινει το δικο της! Αυτο οπως καταλαβαινετε με φερνει σε παρα πολυ δυσκολη θεση, ειδικα οταν βρισκομαστε σε δημοσιους χωρους. Προσπαθω της μιλαω οσο πιο ηρεμα μπορω οταν ειμαστε εξω, να της δωσω να καταλαβει οτι πχ δεν πρεπει να τσιριζει οταν ειμαστε σε μια καφετερια και πινουμε καφε η να μην τρεχει πανω κατω και ενοχλει τον κοσμο και με αγνοει επιδεικτικα με αποτελεσμα να γινομαστε θεαμα και να την παιρνω και να φυγουμε.
Το πιο δυσκολο κομματι ομως ειναι οταν πηγαινουμε στην παιδικη χαρα. Δεν εχω παραπονο, ειναι παρα πολυ κοινωνικη, αγαπαει πολυ τα παιδακια, ειδικα τα μικροτερης ηλικιας σε σημειο που τρεχει τα αγκαλιαζει, τα φιλαει και αυτα σαστιζουν! Το προβλημα ομως αρχιζει οταν θα ρθει καποιο παιδακι με ενα παιχνιδι που θα το βαλει στο ματι. Τοτε πηγαινει του το αρπαζει κι αρχιζει και τρεχει, χωρις να του το δινει. Οπως καταλαβαινετε τρεχω και εγω απο πισω να της το παρω! Ερχομαι σε παρα πολυ δυσκολη θεση με τις αλλες μαμαδες.
Το τελευταιο περιστατικο που με στεναχωρησε παρα πολυ συνεβη χτες στην παιδικη χαρα. Ειχε παει με τον μπαμπα μου στη παιδικη χαρα που βρισκεται κατω απο το σπιτι μας. Την ωρα που κατεβηκα να την παρω, φτανοντας στην παιδικη χαρα βλεπω τη μικρη με ενα κοριτσακι το οποιο ειχε μια μπαλα και δεν ηθελε να παιξει μαζι της. Η δικια μου του αρπαζει τη μπαλα και την πεταει εξω απο τα καγκελα της παιδικης χαρας!Σηκωνεται η μαμα του αλλου κοριτσιου και την αρπαζει απο το χερι και να λεει «Ποιανου ειναι αυτο το παιδακι;» (ο μπαμπας μου ηταν πιο εκει και δεν προλαβε να τη σταματησει) και «Ποια ειναι η μαμα σου; Πηγαινε γρηγορα να σε μαλωσει«
Ντραπηκα τοσο πολυ και ντρεπομαι που το λεω και τωρα που δεν μιλησα, αλλα τι να πω, ειχε δικιο η γυναικα! Ποτε δεν την αφηνω στην παιδικη χαρα να παρει παιχνιδια αλλου παιδιου για αυτο το λογο.
Σας παρακαλω χρειαζομαι τις συμβουλες σας! Δεν θελω να ερχομαι συνεχεια σε συγκρουση μαζι της.
Ευχαριστω που με διαβασατε!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συμφωνώ με όλα όσα ήδη έχουν γραφτεί. Κατ'αρχήν πρέπει να ηρεμίσεις εσύ, και να δεχτείς ότι το παιδί σου έχει μεγαλώσει και έχει άποψη και θέλω. Όλα τα παιδάκια έτσι είναι, αν σε παριγορεί αυτό. Εμένα η δικιά μου εχθές έκλαιγε στην παιδική χαρά επειδή η μαμά ένώς μωρού 8 μηνών το πήρε και φύγανε, ναι καλά άκουσες, όχι όχι φώναζε νινί θέλω, εδώ! Με ήρεμο τρόπο της εξήγησα ότι πάει στο μπαμπά του και της απέσπασα την προσοχή με κάτι άλλο. Σήμερα το θέμα ασχολίας μας στις κούνιες ήταν ένα ποδήλατο. Την άφησα να το παίξει εξηγόντας της ότι δεν μπορούμε να καθήσουμε γιατί είναι του μωρού αλλά μπορούμε όμως να το δούμε και να το πιάσουμε... ε δε θα το φάει κιόλας! Εχθές επίσης ένα παιδάκι σήκωσε χέρι στη δικιά μου, οι γονείς του έτρεξαν να το μαλώσουν, τους σταμάτησα, έσκυψα και κοιτόντας το μωράκι (17 μηνών ήταν) του ήπα όμορφα και ήρεμα, "μπράβο αγάπη μου κάνε την καλή καλή". Αυτό ήταν, την έκανε καλή καλή και όλα πέρασαν. Μη σε πιάνει άγχος τι θα πει ο κόσμος, αυτοί που ξέρουν από παιδιά ξέρουν ότι τα ξένα παιχνίδια είναι πάντα πιο ωραία από τα δικά μας. Μην ξαναεπιτρέψεις σε κανέναν να σου προσβάλει το παιδάκι σου. Υποστήρηξε το παιδί σου για να σε υποστηρίξει και αυτό!!! Δώσε της ηρεμία και θα δεις ότι όλα θα φτιάξουν!
Καλησπέρα.Επειδή κάθε μανούλα και κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό θα σου πρότεινα να μιλήσεις και να συμβουλευτείς έναν ειδικό που θα σε συμβουλεύσει σε σχέση με το χαρακτήρα του δικού σου παιδιού.Με μια διαφορετική αντιμετώπιση όλα λύνονται ειδικα. τέτοια θέματα που στο τέλος απορείς πώς δε το είχες σκεφτεί.Σίγουρα όμως,αν αυτή της η αντίδραση διαρκεί πολλούς μήνες και όχι τρεις και τέσσερις θα πρέπει να το δεις ώστε με τη συμπεριφορά σου να αρχίσει να αποδυναμώνεται και όχι να ενισχύεται.Τα περισσότερα παιδιά με αντίστοιχη συμπεριφορά επιζητούν προσοχή απλά το κάνουν με αρνητικό τρόπο κ εσύ πρέπει να την ακούσεις.
Καλησπέρα. Είμαι μανούλα ενός μωρού 4 μηνών, αλλά δεν θα σου μιλήσω ως μανούλα. Αλλά ως παιδακι!! Ναι, γιατί όταν ήμουν μικρή ήμουν σκέτο διαολάκι. Υπερκινητική δεν ήμουν. Αλλά αρκετά αντιδραστική. Αφού θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει "μη φας" για να φάω. Και επίσης δεν άφηνα κανένα παιδάκι να ακουμπήσει τα παιχνίδια μου. Τα άρπαζα από τα χέρια τους και έλεγα "κο μου". Η μαμά μου αντιλήφθηκε ότι ήθελα μια βοήθεια για να ξεχωρίσω το καλό από το κακό. Και άρχισε να μου μιλάει γι αυτο και επισησ να μου λέει παραμύθια που στο τέλος κέρδιζε (φυσικά) πάντα ο καλός, η καλή πριγκίπισσα η οποία ήταν πάντα όμορφη κλπ... Επίσης μου έλεγε για μια γυναίκα που ήταν κακιά και έκανε όλο τα αντίθετα από ότι της λέγανε, μέχρι που μια μέρα ο άντρας της την βαρέθηκε και της είπε "μην πέσεις μέσα στο πηγάδι" κι αυτή από αντίδραση έπεσε και μετά ο άντρας παντρεύτηκε μία όμορφη και καλή κοπέλα και έζησαν ευτυχισμένοι! Ακόμη θυμάμαι πως φαντάστηκα τον εαυτό μου να είναι η κακιά γυναίκα που πεθανε και έπαθα σοκ! Είπα όχι μηδέν θέλω! Θέλω να είμαι καλή! Και κάποια στιγμή που ξέφυγα ξανά θυμάμαι τη μαμά μου να λέει "ε είσαι κακιά τελείωσε" και για μένα αυτό ήταν. Ενιωσα ότι καταδικάστηκα να είμαι δυστυχισμένη! Επρεπε να κάνω κάτι να το αλλάξω και να είμαι καλή από δω και πέρα χωρίς εξαιρέσεις! Ελπίζω να μη σε κούρασα, απλά θέλω να σου πω ότι τα παιδιά θέλουν καθοδήγηση και να τα μιλάς. Μίλα της συνέχεια. Κάποια στιγμή θα καταλάβει. Και θα επιλέξει να είναι καλή θα δεις.
Ισως η μικρη σου να πειραζε αρκετη ωρα το αλλο παιδι κ να αγανακτησε η μητερα της.εχω δει πολλες φορες μανες να αδιαφορουν για το παιδι τους που παραφερεται γτι απλα θελουν να πιουν το καφε τους η βαριουνται.μη το παιρνεις κατακαρδα.εχω πιασει κ εγω παιδι απ το χερι (οχι βιαια η νευρικα) το οποιο εριχνε στο 17μηνων μικρο μου τη μπαλα στο κεφαλακι του αλλα η μανα του αδιαφορουσε κανοντας το τσιγαρο της. Τεσπα καταρχην πρεπει να μενεις ψυχραιμη οσο δυσκολο κι αν ειναι. Δευτερον να της παιρνεις παιχνιδια στη παιδικη χαρα μπαλα κουβαδακια οτι θελει. Κι αν ξεκινησει να παραφερεται γονατισε.πες της να σε κοιταει στα ματια εξηγησε της με απλα λογια τι κανει λαθος. Πχ η μπαλα αυτη ειναι του αλλου παιδιου κ δε μας τη δινει.εμεις εχουμε τη δικη μας. Αν το ξανακανει τη προειδοποιεις οτι θα παει σπιτι που δεν σε ακουει. Κ το τηρεις. Υπομονη κ θα τα καταφερεις.
Συμφωνω απολυτα με τις δυο προλαλησαντες.Επισης, θα μπορουσες να παιρνεις κι εσυ ενα παιχνιδακι μαζι στην παιδικη χαρα και να κανετε ανταλλαγη αν φυσικα το επιθυμουν και τα αλλα παιδακια σεμενα λειτουργησε.Καποια πραγματα πρεπει να τους τα διδαξουμε.Κανε το ιδιο και με δικα σου αντικειμενα.Θεωρουν ολο τον κοσμο δικο τους βαζοντας τους ορια και κανονες με υπομονη μπορουμε να καταφερουμε πραγματα.Το παιδακι σου ειναι απολυτα φυσιολογικο.Καλο μας κουραγιο!