Και οι μπαμπάδες παθαίνουν μετατραυματικό στρες μετά από μια δύσκολη γέννα

Για τις νέες μαμάδες που μας διαβάζουν, μία προειδοποίηση: Τα παρακάτω μπορεί να σας ανεβάσουν την πίεση.

Οι δύσκολες και τραυματικές γέννες μπορεί να τρομοκρατήσουν τους μπαμπάδες, όσο και τις μαμάδες – σύμφωνα με τους άντρες.

Ο ισχυρισμός αυτός δύσκολα θα βρει υποστηρικτές ανάμεσα σε εκείνες που έχουν να γεννήσουν, αλλά και να υπομείνουν μήνες ναυτίας, πρηξίματος και άλλων συμπτωμάτων εγκυμοσύνης.

Σύμφωνα με την έρευνα όμως, ορισμένοι μπαμπάδες που βρέθηκαν σε τραυματικές γέννες τραυματίστηκαν σε τέτοιο βαθμό ψυχολογικά που διαγνώστηκαν με σύνδρομο μετατραυματικού στρες.

Το σύνδρομο αυτό – που συναντάται συνήθως σε στρατιώτες που επιστρέφουν από τον πόλεμο – επηρέασε τόσο πολύ έναν πατέρα που τον κατέστησε ανήμπορο να εργαστεί επτά χρόνια αφότου η γυναίκα του παραλίγο να πεθάνει πάνω στη γέννα της κόρης τους, η οποία μεταφέρθηκε στην εντατική.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης εξέτασαν άντρες των οποίων οι σύντροφοι είχαν υποβληθεί σε επεμβάσεις όπως επείγουσες καισαρικές.

Όλοι τους είχαν να πουν την ίδια ιστορία, για το πώς έμειναν μόνοι στο διάδρομο του νοσοκομείο χωρίς να έχουν ιδέα τι συμβαίνει, ανησυχώντας για τις ζωές της μαμάς και του μωρού.

Οι ειδικοί ζητούν τώρα από τα νοσοκομεία να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στις επιπτώσεις που έχει μία δύσκολη γέννα σε έναν πατέρα.

Στο μυαλό του Darren Dixon επέστρεφε διαρκώς η εικόνα της γυναίκας του, αναίσθητης και ματωμένης, λεπτά πριν οδηγηθεί στην εντατική, κάτι που του δημιούργησε τάσεις αυτοκτονίας.

Η κα. Dixon, 31, από το Poole στο Dorset, χρειάστηκε μία επείγουσα υστερεκτομή και έχασε πολύ αίμα κατά τη διάρκεια αυτού που θεωρούσε το ζευγάρι πως θα ήταν μια τυπική καισαρική.

Η κόρη τους δεν ανέπνεε και παρόλο που ανένηψε γρήγορα, χρειάστηκε ειδική φροντίδα στη μονάδα νεογνών.

Ο κύριος Dixon είπε πως η «φρικιαστική» εμπειρία τού άφησε ψυχολογικό τραύμα και διαγνώστηκε με σύνδρομο μετατραυματικού στρες, ανήμπορος να επιστρέψει στη δουλειά του ως υπεύθυνος αποθηκών.

«Τα πρώτα τρία χρόνια, οι αναμνήσεις ξεπερνούσαν κάθε όριο«, είπε.

«Ξαφνικά, μπορούσα να αισθανθώ και πάλι τη μυρωδιά του νοσοκομείου σα να βρισκόμουν ξανά στο χειρουργείο με τη γυναίκα μου. Έκλαιγα από το πρωί ως το βράδυ και έγινα αγοραφοβικός. Ακόμη δεν εργάζομαι και το περιστατικό συνέβη επτά χρόνια πριν.«

Ο Mark Booth, 43, άρχισε να έχει αναμνήσεις από την εικόνα που αντίκρισε μέσα από τις πόρτες του χειρουργείου. Ένας πλακούντας βρισκόταν επάνω στο χειρουργικό τραπέζι, εκεί όπου η γυναίκα του Jo είχε μεταφερθεί για μία εσπευσμένη καισαρική.

«Δεν ήξερα τι ήταν αυτό που έβλεπα«, είπε.

«Ήταν η πιο τραυματική στιγμή γιατί δε γνώριζα αν το μωρό ήταν νεκρό ή ζωντανό«.

«Δύο νοσοκόμες βγήκαν με μια άδεια θερμοκοιτίδα, μα δε μου μίλησαν. Εκείνη η στιγμή επιστρέφει συνεχώς στο μυαλό μου.«

Ο κ. Booth, από το Stockton-on-Tees, είπε πως τον είχαν απλά «παραμερίσει» όσο το προσωπικό του νοσοκομείου ασχολιόταν με τη γυναίκα του.

Η γυναίκα του είπε πως οι γιατροί έσωσαν τη ζωή της και αυτή του μωρού της όταν έχασε πολύ αίμα έπειτα από μία αποκόλληση πλακούντα, αλλά ενοχλήθηκε από την έλλειψη ευαισθησίας μετά τη γέννα.

Η καθηγήτρια Marian Knight, που ηγήθηκε της έρευνας, είπε:

«Πολλά από αυτά τα επείγοντα περιστατικά μπορεί να συμβούν κατά τον τοκετό ή αμέσως μετά και συνοδεύονται από σοβαρή αιμορραγία. Οι μαμάδες είναι πολύ άρρωστες και χρειάζονται πολλή φροντίδα. Και ενώ όλοι τρέχουν πίσω από τις μαμάδες παρακολουθώντας την υγεία τους, κάτι τέτοιο μπορεί να επηρεάσει και τους μπαμπάδες.

Για τους μπαμπάδες, η όλη σκηνή είναι εξαιρετικά ζωντανή γιατί έχουν πλήρη συναίσθηση.

Οι επιπλοκές στη γέννα μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε υστερεκτομή, για παράδειγμα, κάτι που δε θα περίμενες για μία νέα γυναίκα.

Μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ψυχολογική και φυσική υγεία, καθώς και στις οικογενειακές σχέσεις.

Επειδή αυτές οι επιπλοκές είναι σπάνιες, η φροντίδα μετά μπορεί να είναι προβληματική.

Ορισμένες φορές ο παθολόγος δεν έχει όλες τις πληροφορίες και ο τυπικός έλεγχος που γίνεται στις έξι βδομάδες μετά τον τοκετό μπορεί να φανεί δυσβάσταχτος για πολλές μητέρες που ακόμη προσπαθούν να διαχειριστούν τα όσα πέρασαν.

Πολλά ζευγάρια ανακάλυψαν πως η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία ήταν σημαντική βοήθεια.

Συχνά, τρέχουμε πίσω από τις μαμάδες για να σώσουμε τη ζωή τους, αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε και τους μπαμπάδες«

πηγή: www.dailymail.co.uk