Μία ακόμη ιστορία με αίσιο τέλος

Διαβάζω όλες τις ιστορίες από όλες τις μανούλες και αποφάσισα να γράψω και εγώ την δικη μου. Με τον άντρα μου παντρευτήκαμε τον Φεβρουάριο του 2008, αλλά ήδη τον Νοέμβριο είχα την πρώτη μου παλίνδρομη κύηση. Μεγάλη απογοήτευση. Ήμουν 10 εβδομάδων έγκυος.

Έμεινα ξανά το καλοκαίρι αλλά στις 7 εβδομάδες ξανά απογοήτευση.

Ξαφνικά μετά από έντονο στρες άρχισα να βγάζω στο σώμα μου εξανθήματα. Μεγάλα σπυριά (πομφούς) με πολλή φαγούρα και έκανα οιδήματα στο πρόσωπο, στα άκρα μέχρι και στα ούλα. Φάρμακα κορτιζόνης δεν βοήθησαν. Τελικά ήταν ψυχογενής η κνίδωση. Η πολυπόθητη εγκυμοσύνη έμεινε για λίγο στην άκρη. Πάλευα με αυτή την ανεξήγητη αλλεργία που ήρθε ξαφνικά και έκανε την ζωή μου άνω κάτω. Τελικά βοηθήθηκα πολύ από την  ομοιοπαθητική σε αυτό το θέμα και ξεκίνησα πάλι προσπάθειες για να μείνω έγκυος.

Πέρασε ένας χρόνος άλλα τίποτα. Τυχαία διάβασα για τα natural killers (αντισώματα φονιάδες). Επισκέφτηκα ανοσολόγο και μου είπε μετά από ένα τεράστιο μέγεθος εξετάσεων ότι πρέπει να κάνω κάποια εμβόλια. Έκανα 3 εμβόλια και να την η δεύτερη γραμμούλα στο τεστ. Συνέχισα τα εμβόλια. Έκανα άλλα 5. Μεγάλο το κόστος κορίτσια, άλλα άξιζε.

Είχα μια εγκυμοσύνη με πολλές καούρες. Κάνω τον β επιπέδου και μου λένε ότι έχω αυξημένη πίεση στα μητριαία αγγεία. Φόβος για προεκλαμψία. Ο γιατρός μου μου πρότεινε να πάμε για καισαρική. Δέχτηκα (έχω τις αμφιβολίες μου τελικά για το αν έπρεπε να δεχτώ).

Μπαίνω στην ημερομηνία που μου όρισε να την κάνω. Μου βάζουν μικρή δόση ραχιαίας (μάλλον λόγω της αλλεργίας που είχα και περιττό να σας πω ότι πόνεσε πάρα πολύ) και καταλαβαίνω από τα λόγια τους ότι ζορίζονται. Ο μικρός μου είχε σφηνώσει και τον έβγαλαν απότομα. Τον άκουσα να κλαίει και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Τον έβαλαν σε θερμοκοιτίδα αλλά μετά από 4 ώρες έρχεται η παιδίατρος και μου λέει ότι το παιδί παρουσίασε άπνοια και πρέπει να μεταφερθεί στο Παπαγεωργίου που υπάρχει εντατική για νεογνά. Κλάμα, στεναχώρια, μου έλεγαν όλοι «Σταμάτα να στεναχωριέσαι, θα κοπεί το γάλα σου«

Έβγαζα το γάλα μου με θήλαστρο και το πετούσα για να μην κοπεί. Μία εβδομάδα μακριά του ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ. Έκανα 2 ώρες ταξίδι με τα ράμματα για να δω το αγγελάκι μου. Και το είδα μέσα στο air box, με σωληνάκια στους πνεύμονες για να βγαίνει ο αέρας και τα υγρά. Πνευμοθώρακας.

Το παιδάκι μου έζησε γιατί μεταφέρθηκε γρήγορα στην εντατική. Και ήθελε να ζήσει.

Τώρα είναι γερός και στις 25 Απριλίου θα σβήσουμε 2 κεράκια. Δόξα τον θεό μόνο 2 μικρά σημαδάκια μείναν στα πλευράκια του από αυτήν την ιστορία.

Σας ευχαριστώ που μοιράστηκα με εσάς την ιστορία μου. Είχα την ανάγκη να την γράψω, γιατί είναι ακόμη μια μικρή πληγή για εμένα.

Μαμά Ζαχαρούλα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com