Η ιστορία της Ειρήνης
(Η Ειρήνη γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)
Θυμάμαι ήταν Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008 στην 3η επέτειο με τον τότε αρραβωνιαστικό μου (πλέων άντρα μου) όταν είχα 3 μέρες καθυστέρηση. Σχόλασα από τη δουλειά μου και πηγαίνοντας για το σπίτι βλέπω ανοιχτό ένα φαρμακείο. Χωρίς να το σκεφτώ σταματάω και παίρνω ένα τεστ. Πηγαίνω σπίτι και το κάνω… το αφήνω στο πλυντήριο και βγαίνω έξω να κάνω ένα τσιγάρο… μετά από λίγο πάω να το δω. Βλέπω την πεντακάθαρη γραμμή της επιβεβαίωσης του τεστ και δίπλα στο άλλο κουτάκι μια γραμμή αχνή… πολύ αχνή… τόσο αχνή που στην αρχή δεν την έδωσα σημασία. Πήρα το τεστ στα χέρια μου και αφού άρχισε ήδη το τρέμουλο και το καρδιοχτύπι πλησιάζω την μπαλκονόπορτα όπου είχε καλύτερο φως.. και ναι ήταν μια αχνή γραμμή που όμως υπήρχε δεν ήταν της φαντασίας μου. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου και κόντευα να τρελαθώ από τη χαρά μου… περίεργα και πρωτόγνωρα συναισθήματα… «Πρέπει να το πω στον Δημήτρη«, σκέφτηκα, «αλλά όχι από το τηλέφωνο… και δεν αντέχω μέχρι το βράδυ που θα έρθει σπίτι» Έτσι με αφορμή την επέτειό μας.. βρίσκω ένα κουτάκι από κάποιο κόσμημα τόσο μεγάλο ώστε να χωράει μέσα το τεστ και το βάζω… το βάζω σε ένα σακουλάκι και έτοιμο το “δώρο” του!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
ειναι τοσο συγκινητικη η ιστορια σου....παντα,μετα τη γεννηση της μπεμπας μου κλαιω καθε φορα που διαβαζω ιστοριες τοκετου....κατι που εκανα κ με τη δικη σου ιστορια.........να τη χαιρεσαι την κατερινα σου.....
πω πω... πόσο με ανακούφησε η ιστορία σου.. είμαι 4 μηνών και είμαι πολύ ανυπόμονη για την μεγάλη στιγμή και ακόμη είναι πολύ γρήγορα. παρακαλάω τον θεό μέρα νύχτα να πάνε όλα καλά και στην γέννα επίσης.. ακούς τόσες πολλές γνώμες που στο τέλος σε τρομοκρατούνε και σε κάνουν να νιώθεις ανίκανη να αντέξεις την μεγάλη στιγμή. Με εσένα όμως.. θα το τυπώσω και θα το διαβάζω κάθε μέρα να μου δίνει δύναμη. Μακάρι η γέννα μου να είναι τόσο ονειρική σαν τη δική σου. Μακάρι να είχα και την μανούλα μου κοντά μου κοντά μου αν και δυστυχώς την έχω χάσει πριν ένα χρόνο αλλά είμαι σίγουρη θα είναι δίπλα μου να μου δίνει δύναμη. θέλω να σε ρωτήσω κάτι σε παρακαλώ αν έιναι εύκολο να μου λύσεις 2 απορίες 1) οι πόνοι των συσπάσεων είναι τόσο τραγικοί όσο κάποιες θέλουν να τους παρουσίασουν; 2) την ώρα της γέννας φαντάζομαι σου βάζουν λίγη τοπική αναισθησία για να αντέξεις την γέννα, το κόψιμο και το ράψιμο; 3) πόση ώρα περίπου σου πήρε το 'σπρώξιμο';; να σου ζήσει η κορούλα σου να είστε πάντα ευτυχισμένοι :)
>Πραγματικά συγκινητική ιστορία!!! Να σας ζήσει κ να την χαίρεστε!!!