Ο Αρχέλαος έγινε 6 μηνών!

Έκλεισες ήδη μισό χρόνο ζωής στη γη! Σαν χθες μου φαίνεται που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου! Ή… για κάτσε… μήπως ήταν έναν αιώνα πριν;

Κάπως έτσι νιώθω όποτε σε κοιτώ: τη μία λες και ήρθες χθες στο σπίτι μας, την άλλη λες και έχουμε ζήσει ήδη χρόνια ολόκληρα μαζί. Πώς μπορείς να είσαι τόσο φρέσκο και ταυτόχρονα τόσο μόνιμο κομμάτι στην καρδιά μου;

Είσαι ένα γλύκας! Τώρα πια ποιος σε πιάνει! Έχεις μεγαλώσει τόσο πολύ!

Κάθεσαι μόνος σου, τρως τα φρούτα σου, σε λίγο θα δοκιμάσεις και λαχανικά και κρεατάκι. Δεν στέκεσαι στιγμή σε ένα μέρος! Για να σε φωτογραφήσω σήμερα ίδρωσα, γυρνούσες πέρα δώθε σαν το φιδάκι. 

Σου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια σου! Και τα μωρομάντηλα! Κάτι στη συσκευασία τους σε τρελαίνει, τεντώνεσαι με μανία να τα πιάσεις όποτε τα δεις.

Ξέρεις, πριν γεννηθείς, φοβόμουν πως οι ήρεμες οικογενειακές μέρες θα τελείωναν για πάντα. Δεν πίστευα ότι η ζωή θα μου έστελνε άλλο ένα τόσο καλόβολο και ήρεμο μωρό όπως ήταν η αδερφούλα σου. Και όμως, κάποιος εκεί ψηλά μάλλον με αγαπά πολύ… Και μου χάρισε έτσι εσένα! Άλλο ένα υπέροχο, απίθανο μωράκι. Ένα νινί που ξυπνάει πάντα με χαμόγελο και δεν το χάνει ποτέ!

Το βράδυ που κοιμάσαι και έρχομαι επιτέλους και εγώ να κοιμηθώ ανάμεσά σας, με μυρίζεσαι στον ύπνο σου και έρχεσαι σαν σαλιγκαράκι και κολλάς στην αγκαλιά μου. Κάποιες φορές απλώνεις το χεράκι σου και με αγκαλιάζεις. Τόσο μικρός και όμως… τόσο εκδηλωτικός! Άλλες πάλι κουρνιάζεις στο στήθος μου και συνεχίζεις εκεί τα όνειρά σου. 

Το πρωί ξυπνάω πάντα πλάι στο χαμογελαστό σου πρόσωπο.

Έγινες έξι μηνών! Σαν χθες ήταν που σε γέννησα ή πριν έναν αιώνα;