26 εβδομάδων: 100 μέρες έμειναν (πάνω κάτω)

Η σημερινή φωτο είναι φυσικά αφιερωμένη στην Εθνική μας και στον αποψινό της αγώνα!!

Προχθές είχα ραντεβού με το γιατρό μου. Ο μικρός Αρχέλαος έχει μεγαλώσει ΠΟΛΥ (το βάρος του υπολογίζεται γύρω στα 914 γραμμάρια) και η αλήθεια είναι πως όταν δεν κοιμάται, αλλά κουνιέται μέσα στην κοιλιά μου, τραντάζομαι ολόκληρη… Λες και είμαι έτοιμη να γεννήσω!

Είχα κάτι πονάκια χαμηλά («από κάτω») τις τελευταίες μέρες, ο γιατρός με τσέκαρε μιας και με φόβο τον ρώτησα μήπως έχω συσπάσεις και μου είπε ότι είμαι μια χαρά… Και το μωρό μια χαρά και εγώ μια χαρά, τα πονάκια είναι φυσιολογικά, μας έστειλε στην ευχή του Θεού να κάνουμε τις διακοπές μας στη Χαλκιδική. «Αφού όλα πηγαίνουν καλά, μην ανησυχείς. Θα τα πούμε τον Αύγουστο«

100 μέρες έμειναν μέχρι την πιθανή ημερομηνία τοκετού μου. Αυτό, βέβαια, όπως οι περισσότερες θα ξέρετε, δεν μας λέει και πολλά, μιας και μόνο το μωρό ξέρει πότε ακριβώς θα θελήσει να βγει. Άλλωστε αυτή τη φορά πάω για φυσιολογικό τοκετό, πράγμα που σημαίνει πως μπορεί να ξεπεράσουμε τις 40 εβδομάδες. Αν θέλει να αργήσει λιγουλάκι, ας αργήσει… Άλλωστε τη ζέστη θα την έχω φάει ΟΟΟΟΟΟΟΛΗ με το κουτάλι, οπότε… τι με νοιάζει; χεχε

Πάντως η ζέστη όντως δεν παλεύεται εύκολα… Έρχονται στιγμές που νιώθω ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, βρίσκομαι κάπου μεταξύ ξύπνιου και λιποθυμίας, νιώθω ότι η κοιλιά μου είναι 100 φορές πιο βαριά απ’ ότι είναι στ’ αλήθεια, λες και είναι γεμάτη με σίδερο, ξέρω γω… Και φυσικά, όλα αυτά έχουν κάνει το βραδινό ύπνο όχι και τόσο απολαυστικό!

Και μέσα σ’ όλα αυτά, έχουμε και την εκμάθηση γιογιό της Αθηνάς και είμαι όλο σκύψε, σφουγγάρισε, μια οπτασία είμαι μέσα στο σπίτι!

Το έχω ξαναγράψει νομίζω… Αυτή η εγκυμοσύνη κυλάει γρήγορα και αργά ταυτόχρονα, χεχε! Γρήγορα γιατί ούτε κατάλαβα πως μπαίνουμε πια στο τρίτο τρίμηνο, από την άλλη, έχοντας τα πάντα σχεδόν έτοιμα από το πρώτο παιδί, δεν έχουμε μπει σ’ αυτή την όμορφη διαδικασία προετοιμασίας του σπιτιού που όσο να πεις απαιτεί χρόνο και ενέργεια…

Μωρέ, ανυπομονώ να τον δω… Όσο περνάει ο καιρός, με πιάνει μια απίστευτη αγωνία, διαφορετική από αυτή της πρώτης φοράς! Πώς θα είναι; Θα μοιάζει στην αδερφούλα του; Ααααααχ… 

Συν-εγκυούλες μου… Πείτε μου τα νέα σας!

Πώς είστε και τι κάνετε;