Καλημερα!
Θελω να σας γραψω για ενα προβλημα που εχω και ισως σας φανει ασημαντο ή χαζο, αλλα εγω έχω χάσει τον ύπνο μου και ομολογώ ότι είμαι ένα βήμα πριν τον ψυχολόγο!
Λοιπόν ας τα παρουμε απο την αρχη. Εχω μία κόρη 2 χρονών. Το πρωι δουλευω και γι’ αυτο έρχεται σπίτι η μαμα μου και την κραταει. Η πεθερά μου δουλευει (στο χώρο του σπιτιου της, εχουν μικρη οικογενειακη επιχειρηση) και για τον λογο αυτο δεν μπορει να τη κραταει το πρωι. Συνεχεια ομως έκαναν παραπονα στον γιο τους γιατι το μωρο βλεπει τη μια γιαγια και οχι την αλλη. Φυσικα τους εχω πει να ερχονται να το βλεπουν οποτε θελουν και καποιες φορες που ειχα λιγη δουλεια το απογευμα, τους ελεγα να ερθουν να την καρτησουν λιγες ωρες. Η γκρινια ομως συνεχιζόταν και μετα απαιτουσαν να μην ερχονται στο σπιτι μας, αλλα να πηγαινουμε το παιδι στο δικο τους (το οποιο ειναι μιση ωρα μακρια απο το σπιτι μας) για να το βλεπουν. Τo πηγαιναμε λοιπον καθε Κυριακη και καθομασταν αρκετες ωρες.
Στη συνεχεια δεν ήταν ικανοποιημένοι ουτε με αυτο και ηθελαν να το αφηνουμε και να φευγουμε εμεις. O αντρας μου ελεγε οτι θελουν να νιωθουν οτι τους εμπιστευομαστε και να το χαιρονται μονοι τους το εγγονι τους. Τελος παντων, το βρηκα ευκαρια να παμε και εμεις καμια βολτα μονοι μας. Τις 2 τελευταιες φορες ομως που το αφησα εκει το παιδι και σε 3 ωρες λεω στον αντρα μου «Παμε να το παρουμε;» Μου απανταει «Οχι, να το αφησουμε αλλες 2 ωρες«. Οταν τον ρωτησα γιατι, νευριασε. Η αληθεια ειναι οτι τωρα τελευταια εχουν και αλλη απαιτηση ως προς τον χρονο που θα το αφηνουμε το παιδι, θελουν το λιγοτερο 5-6 ωρες και οπως μου δηλωσαν, το καλοκαιρι θα μενει εκει ολοκληρη εβδομαδα!
Για να προλαβω καποια σχολια, θελω να πω ότι φυσικα δεν εχω προβλημα να το αφηνω στα πεθερικα μου, αλλα θελω να ειμαι ΕΓΩ αυτη που θα αποφασισει ποτε που ποσο και αν. Εχω αδικο; Πραγματικα νιωθω οτι «μου απαγαγουν\» το παιδι μερικες φορες, με υποστηρικτη παντα τον αντρα μου, που υιοθετει τις απαιτησεις του σαν δικες του ωστε να μη μπορω να πω κατι. Eπισης για να καταλαβετε λιγο περισσοτερο την κατασταση, να πω οτι την τελευταια φορα που αφησαμε τη μικρη εκει, ειπα στον αντρα μου οτι θελω να την παρουμε μια ωρα πιο νωρις απο αυτη που συνηθιζαμε (δηλαδη μετα απο 5 ωρες οχι 6), γιατι θα ερχοταν μια φιλη με το μικρο της σπιτι που μενει σε αλλη πολη και ειχα να τη δω χρονια και παλι θυμωσε και λεει «Αφου ειπαμε οτι θα καθεται στους γονεις μου μεχρι το βραδυ«. Φυσικα και πηγα και την πηρα αλλα δε μπορω καθε φορα να δινω «μαχη» για το ποτε θα παω να παρω το παιδι μου.
Να σημειωσω επισης οτι ουτε στο σπιτι των γονιων μου το αφηνω πολλες ωρες (για να μην πει καποιος οτι μεροληπτω) και επισης οτι στο σπιτι μας δεν εχουν ερθει ποτε τα πεθερικα μου εδω και μισο χρονο παρολο που στη γειτονια μας ερχονται σχεδον καθημερινα και συνεχεια τους καλουμε.
Eιμαι υπερβολικη που με ενοχλει να αποφασιζουν αλλοι με το ετσι θελω oτι δε θα περναω εγω τις Κυριακες με το παιδι μου; Και τωρα πρεπει να αντιμετωπισω και τη γκρινια τους γιατι δεν αφηνω το παιδι μου να κοιμαται εκει το βραδυ… Ειναι υποχρεωση μου και δεν το ξερω; Πως να το αντιμετωπισω οταν γκρινιαζουν και παρουσιαζονται στον αντρα μου σαν «οι καημενοι παππουδες που θελουν να χαρουν λιγο το εγγονι τους παραπανω»; Γενικα ειναι ανθρωποι που δεν εχουν παρεες και ειναι ολο μονοι τους, με αποτελεσμα να θελουν να καλυψουν αυτο το κενο τους με το παιδι.
Ειναι κακο που θελω να περναω ΕΓΩ τον ελευθερο χρονο μου μαζι του, μιας που ουτως η αλλως δουλευω και τη μιση μερα δε το βλεπω; Ειναι κακο που τους λεω αν θελουν να το βλεπουν να ερχονται στο σπιτι μας και φυσικα να τους το αφηνουμε οποτε εχουμε καποια δουλεια και οποτε μπορουμε να πηγαινουμε να τους βλεπουμε; Ειναι κακο που θελω να κανω εγω το προγραμμα του παιδιου μου και οχι καποιοι αλλοι; Πραγματικα πλεον δε μπορω να δω αντικειμενικα την κατασταση γιαυτο και σας γραφω. Περιμενω συμβουλες.
Να προσθεσω οτι συνεχεια η πεθερα μου λεει στη μικρη εσυ «Εδω θα κοιμασαι, τη γιαγια αγαπας, δεν θες να πας στο σπιτι με τη μαμα και τον μπαμπα, εμεις εδω περναμε τελεια και θα μενεις εδω εβδομαδες ολοκληρες τωρα που μεγαλωσες«
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Χαχαχα γελαω συγνωμη....αλλα ταυτιστηκα τοσο με σενα....εδω η δικια μου πεθερα ηθελε το καλοκαιρι να κατεβασουμε τον μικρο τεσσεραμιση χρονων απο θεσσαλονικη αθηνα οδικως και να τον παρει με λεωφορειο στον πυργο οπου ειναι η προγιαγια του για μια εβδομαδα και τουμπαλι να επιστρεψει το παιδι πισω. Ηθελε λεει να μας βοηθησει γιατι μολις ειχε γεννηθει το αδερφακι του, το κουλο σε ολη την ιστορια ηταν οτι ο γιος της-αντρας μου το βρηκε λογικο. Δεν υπολογισε ουτε τις ωρες ταξιδιου, ουτε την κουραση ουτε τα εξοδα. Η τρελα ειναι οτι ειχε 25 μερες αδεια και δεν θελησε να ερθει αυτην στο σπιτι μας να μας βοηθησει....αντε τρελαθηκαν οι γιαγιαδες, κουραγιο γερο στομαχι πρεπει να εχεις...υποθετω οτι δεν σε συμπαθουν οπως κιεμενα αλλωστε γιατι τωρα τελευταια ανοιγω το στομα μου και λεω την αποψη μου
βρε πάτε καλά??μακάρι να ήταν οι πεθερές έτσι και να θέλουν να κρατάνε τα εγγόνια τους!μάλλον δεν έχετε δει τα χειρότερα!!