Το βαρελάκι μου

Ο μικρος Αρχέλαος έδειξε από μικρός ότι σκοπεύει να είναι… αεικίνητος. Τις τελευταίες μέρες δε, δεν κάθεται με τιποτα σε ένα μέρος.

Σέρνεται σαν σκουληκάκι (αρχές μπουσουλήματος) και ρολάρει σαν βαρελάκι και είναι ικανός να βρεθεί από το στρωματάκι του στο σαλόνι στην… κουζίνα! Στριφογυρίζει απίστευτα γρήγορα περνώντας από χαλιά και μάρμαρα και φτάνει στον επιθυμητό προορισμό.

Σήμερα έφτασε στη σκηνή της Αθηνάς που έχουμε στο σαλόνι, άνοιξε την υφασμάτινη πόρτα και έβαλε κεφάλι και χεράκια μέσα και επιασε μια πάνινη κούκλα.

Φυσικά όλο αυτό συμβαίνει και στον ύπνο, κατά τη διάρκεια του οποίου καταλήγει να πιάνει περισσότερο χώρο απ’ οτι η Αθηνά, ο Μάνος και εγώ μαζί!

Όλο αυτό είναι τελείως πρωτόγνωρο για μένα. Η αδερφή του στην ηλικία του δεν το κουνούσε ακόμα ρούπι. Αυτόν σε λίγο θα τον… ψάχνουμε. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας. Kαι ήδη πρέπει να έχουμε τα μάτια μας 14 μαζί του!

Πρέπει οπωσδήποτε να τον βιντεοσκοπήσω! Είναι το πιο γλυκο σκουληκο-βαρελακι του κόσμου!