Η μαμά ρωτάει: Είμαι η μόνη που έχω αδυναμία στο πρώτο μου παιδί;
Ειμαι η μαμα Marie και θα ηθελα να σας πω την γνωμη μου σε κατι το οποιο νιωθω και να μου πειτε και εσεις εαν νιωθετε το ιδιο ή διαφορετικα!
Εχω 2 παιδακια, ενα κοριτσακι 4 ετων και ενα αγορακι 1.5 ετων. Φυσικα και τα αγαπαω, φυσικα και τα λατρευω και τα 2, φυσικα και θα εκανα τα παντα ΚΑΙ για τα 2!
ΑΛΛΑ!!!
Το πρωτο μου το παιδακι, το κοριτσακι μου…. ε δε μπορω βρε κοριτσια, θα το παραδεχτω και πειτε με οπως θελετε! Της εχω αλλη αδυναμια! Ηταν το πρωτο μου, με αυτη εμαθα πως να ειμαι μαμα, αυτη με εκανε να νιωθω πραγματα που δεν εχω ξανανιωσει, αυτης την πανα αλλαξα για πρωτη φορα, με αυτη τα εκανα ολα!
Εννοειται οτι και το γλυκο μου το αγορακι το λατρευω! Το θαυματακι μου!
Η αγαπη ειναι η ιδια, αυτο δε το συζητω. Ομως δε μπορω παρα να το παραδεχτω οτι ναι, στο πρωτοπουλι μου, εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια την οποια βεβαιως και δε προκειται ποτε να δειξω/πω/υπονοησω ποτε και σε κανεναν εκτος απο σας! Ελπιζω να γινομαι κατανοητη 🙂
Εσεις οι μαμαδες με πανω απο ενα παιδακια νιωθετε ετσι για το πρωτο σας; Ή ειμαι μονο εγω η τρελλη της παρεας;;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειμαι μανούλα δυο υπεροχων παιδιών 14 & 6,5 ετων. Αρκετή διαφορα μεταξυ τους.Παρολα αυτα δεν εχω αδυναμια στον πρωτο , ουτε εχω χαιδεμενο τον δευτερο. Αλλωστε για μενα , οποιο δαχτυλο κι αν κόψεις ... το ίδιο θα πονέσει !
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗ ΛΙΑΝΑ ΑΛΛΕΣ ΤΡΑΒΑΝΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΔΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΙ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΑΛΗΝΗΣ .ΕΧΩ ΔΥΟ ΔΙΔΥΜΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΠΟΙΑΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΩ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΡΩΤH;ΗΜΑΡΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!!!!ΑΥΤΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ,ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΦΑΓΟΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ...... ΚΑΛΟ ΝΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα παιδιά μου. και στους 2 λέω: "είσαι ο αγαπημένος μου" και το εννοώ λέγοντάς το σε όποιον από τους 2 και αν απευθύνομαι. ο 1ος μου με έμαθε πως να είμαι μαμά, ο 2ος πως να είμαι μαμά σε ισορροπία ανάμεσα σε 2 παιδιά. είναι τόσο ξεχωριστά και μοναδκά τα αγοράκια μου, τα αγαπάω για διαφορετικούς λόγους λόγους το καθένα με τα τόσο ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους που η απεραντοσύνη τους εξομοιώνει τα συναισθήματά μου. είανι σαν να θέλω να πάω στη θάλασσα που τη λατρεύω, μπορέι να παώ από διαφορετικο΄λυς δρόμους κάθε φορά, όταν όμως φτάνω εκεί είναι ίδια η χαρά μου. οι δρόμοι είανι τα παιδάκια μου και η θάλασσα η αγκαλιά τους, το βλέμμα τους, τα χεράκια τους, το χαμόγελό τους, το νυσταγμένο φατσάκι τους.....
Με κάλυψες τόσο απόλυτα! Το ίδιο νιώθω και για τις δύο κόρες μου. Και νευριάζω τόσο πολύ με την πεθερά μου που πάντα ξεχώριζε και ξεχωρίζει τα παιδια της εις βάρος του άντρουλη μου δημιουργωντας του τόσο πολλά προβλήματα. Το βρίσκω τόσο εξωφρενικό ιδίως όταν κάνεις εμφανείς διακρίσεις.
Εγώ έχω ένα μοναχοπαίδι και αγόρι.....και ενήλικο πλέον παλικάρι..Όμως μεγάλωσα με δύο αδέρφια αγόρια μεγαλύτερα και με διαφορά μαζί μου 7 και 8 χρόνια και εγώ τελευταία και κορίτσι παρακαλώ...τα είχα όλα στα πόδια μου που λένε....ακόμη και τα αδέρφια μου.....η αδυναμία όλων...η πριγκιπέσα ένα πράμα.....τη ζήτησε η μικρή,τί θέλησε και δεν το είχε....και ακόμη και τώρα που γράφω ....Αλλά.....αλλά η μαμά μου, ποτέ δεν μας ξεχώριζε και πάντα λειτουργούσε απέναντί μας ίσα και στις αγκαλιές και στη φροντίδα και στην αγάπη ,και μόνο έδειχνε κατά καιρούς αδυναμία σε όποιον από εμάς είχε και κάποιο πρόβλημα.....και όταν παλιά ο πρώτος μου αδελφός(τον οποίο και χάσαμε πριν τρία χρόνια :'( ) είχε αρρωστήσει...είχε πέσει με τα μούτρα επάνω του......και έκανε το ίδιο και με τον μεσαίο,που σε μια φάση της ζωής του πέρασε αρκετά δύσκολα με μια σχέση του.....αργότερα με μένα που προσπαθούσα να κάνω παιδί.....(έχοντας ένα ασήμαντο σχετικά πρόβλημα ,που όμως στα μάτια μου εμένα φάνταζε βουνό)....και όσο συνέβαιναν αυτά...οι υπόλοιποι παραπονιόμασταν...γιατί την την χάναμε......της δίναμε φυσικά δίκια άπειρα,αλλά μας έλειπε το ενδιαφέρον της,η παρουσία της.... Η μαμάκα μου πάντα έλεγε.......όλους σας αγαπάω......αλλά εκείνον που το χρειάζεται περισσότερο δεν μπορώ να μην τον προσέχω λίίγο παραπάνω....και επειδή είμασταν 3,μας έλεγε...εσένα σ αγαπάω γιατί είσαι ο πρώτος μου κι ας μου προέκυψες στα ξαφνκά...εσένα γιατί σε έκανα,επειδή το ήθελα πολύ .και σένα (εμένα την τελευταία δηλαδή) γιατί είσαι το στερνοπούλι μου και με ξανάνιωσες......αλλά να μην με παρεξηγείτε.....εκείνος που με χρειάζεται πιο πολύ...σ εκείνον θα ρίχνω παραπάνω τα μάτια μου...όταν με το καλό γίνετε γονείς θα καταλάβετε..πως όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις,το ίδιο θα πονέσει........Γλυκιά μου μανούλα.....
Εχω ΤΡΕΛΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ στις 2 κόρες μου! Και στις 2 φουλ λέμε! Να ξεχώρισω κάποια???? ούτε στην άλλη ζωή.............
Μπράβο κοριτσι μου! Να μια υγιής σκέψη... Άλλες δεν μπορούν να γίνουν μάνες και αλλες ξεχωρίζουν τα παιδιά τους. Τι να πει κανείς...
Εχω μια κορουλα ακριβως ενος έτους και περιμένω τον αδελφουλι της σε 2 περιπου μηνες. Εχω ακουσει πολλες διαφορες τετοιες σκεψεις αλλα εγω δεν εχω κανενα τετοιο αγχος και κανενα μεχρι τωρα τετοιο αισθημα!λατρευω και τα δυο μου παιδάκια και ανυπομονω να τα εχω αγκαλιτσα. Ηθελα δευτερο παιδι γτ η αγαπη της μαμας νιωθω οτι πολλαπλασιαζεται και οχι οτι διαιρειται!!!παντως οπως και ναχει θεωρω πως οπως και να νιωθει καθε μαμα θεμιτο ειναι αρκει να μη δειχνει ομως αυτη της την αδυναμια γτ τα παιδακια το αντιλαμβανονται και ειναι κριμα να νιωθουν ετσι για τους γονεις τους!
Πιστεύω ότι ακόμη δεν έχεις δεθεί με τον μικρό σου. Το δέσιμο έρχεται σιγά σιγά.. Πάντως ένα σου λέω, και πάντα χαριτολογώντας, όταν θα είναι σε ηλικία νηπιαγωγείου και θα ακουμπήσει το προσωπάκι του στο δικό σου και θα σου λέει "μαμά σ'αγαπώ και είσαι η πριγκίπισσά μου" πρόσεχε μην η αδυναμία αλλάξει πλευρά. Νομίζω ότι η μαμάδες με γιούς καταλαβαίνουν αυτό που λέω...
Ναταλια εξαρτάται και απο το παιδί, εμένα αυτά τα λέει η κόρη μου "μαμά μου να σου ζεστάνω τα χεράκια που ειναι παγωμένα;", "ειμαι η κόρη σου και η παρεουλα σου!", "μαμινα μου (έτσι με λέει!) είσαι όμορφη σαν πριγκίπισσα" κτλ κτλ αφού όλοι λένε πως και αγόρι να ήταν πιο τρυφερό και κολλημένο μαζί μου αποκαλείται να ήταν, δεν παίρνει άλλο χαχαχαχα!!!! Αφού τις δείχνει ο άντρας μου για πλάκα φωτό σε περιοδικά μοντέλων που ειναι οφθαλμοφανές οτι ειναι πολύ πιο όμορφες, αδύνατες, καλοντυμένες κτλ απο εμένα και η μικρή με πείσμα επιμένει "η μαμά ειναι η πιο ομορφη"!!!
Είναι απίστευτα! και η αγάπη που μας δίνουν απλά δεν υπάρχει.... γερά να είναι κι εμείς να τα χαιρόμαστε!
Εγω παντως ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ετσι...
ΧΙ ΧΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ
εγω εχω 2 κορουλες και τς λατρευω απιστευτα και τις 2,εχω αδυναμια στη 2η.νομιζω πως δεν υπαρχει γονιος που δεν εχει αδυναμια στο ενα απο τα παιδια του.οι γιαγιαδες μου ειχαν 5 και 8 αντιστοιχα και παλι αδυναμια ειχαν σε καποιο.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΚΕΨΗ ΕΧΩ ΚΑΙ ΓΩ ΦΙΛΗ ΜΟΥ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 20 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ. ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΤΟ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΙΔΙΟ Η ΘΑ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΜΟΝΟ? ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΛΕΣ.... ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
Δε μπορώ κι ούτε είναι σωστό να σε κρίνεις κανείς για το πως νοιώθεις. έχω ένα μονάκριβο γιο που σε ένα μήνα γίνεται 2 και ένας απο τους λόγους που δεν κάνω δεύτερο παιδί είναι οτι του έχω τρελή αδυναμία. πιστεύω οτι πολλές φορές οι γονείς κάνουν το "λάθος" αυτό... είμαι σίγουρη όμως οτι είσαι μια υπέροχη μαμά!!! (να σου ζήσουν τα αγγελούδια σου)
Αν και είμαι εν δυνάμει μαμά( θα φέρω στον κόσμο το πρώτο μου παιδακι τον Ιούλιο), όμως θα σου πω την άποψή μου ως δεύτερο παιδί-από τα τέσσερα και όπως λένε παιδί σαντουϊτς!!!. Πιστεύω ότι αγαπάς όντως το ίδιο και τα δυο παιδιά σου, απλά αυτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι είναι ο ενθουσιασμός με όσα σου συνέβησαν στο πρώτο παιδάκι.... Κ εγώ μικρή έλεγα της μητέρας μου ότι αγαπάει μόνο τον πρωτότοκο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει(πιστεύω). Απλά το π΄ρώτο έιναι το πρώτο, όπως αν κάνεις και άλλο θα δεις ότο το μικρότερο είναι διαφορετικό.... Πάντως προσπάθησε να ασχολείσαι και με το δεύτερο και να του δείχνεις τον ενθουσιασμό σου, γιατί αγάπη δίνεις και αυτό είναι σίγουρο!!!!
αχχχ καλή μου Μarie πόσο σε καταλαβαίνω. εχω δυο κόρες δίδυμες παρακαλώ 14 μηνών και ήδη τις εχω χαρακτηρίσει "το καλό μου" και το "όμορφο μου". και πραγματικά έτσι είναι το ενα ειναι καλό, γλυκο, τρυφερο και το άλλο είναι όμορφο, ζιζανιο εχω αδυναμια στο μικρότερο το "όμορφο". η αδυναμια αυτή ξεκινάει από την εγκυμοσύνη, καθώς η μια μου κόρη η μεγάλη είχε "απλωθεί" σε όλη την κοιλια και είχε "στριμώξει" την μικρή μου πάνω δεξια. και το λυπόμουνα το καημενούλι μου. εγω διάλεξα το όνομα της μικρής(η οποία μοιαζει σε μένα)πριν καν γεννηθεί ενω της μεγάλης (η οποία μοιαζει στον άντρα μου) ο άντρας μου. νιωθω άσχημα και εχω τύψεις και νομίζω ότι τη δειχνω κιολας αυτή την αδυναμια. ξερω πολλες μαμαδες θα με κακοχαρακτηρίσουν, αλλα τι να κανω να πω ψεματα;;;; ετσι ειναι οι αδυναμιες. εξάλλου και ο άντρας μου εχει αδυναμία στην μεγάλη. φυσικά δεν το συζητώ ότι η αγάπη, οι ανησυχίες, η λατρια είναι ίδια και για τις δυο, αλλά εδω μιλαμε για αδυναμιες και μονο. σε φιλώ
Aγαπητη μου μια συμβουλη. Μη χαρακτηρισεις ποτε τα κοριτσια σου το ενα καλο και το αλλο ομορφο. Αυτοματα ειναι σαν να λες οτι το ενα ειναι κακο και το αλλο ασχημο. Ακριβως αυτο εκανε η πεθερα μου με τα 2 αγορια της και πιστεψε με δε θελεις να ξερεις τισ πειπτωσεις που ειχε αυτο το καλοπροαιρετο απο τη μαμα σχολιο στις ζωες τους. Οτι και να νιωθεις μεσα σου μη κανεις ποτε διαφορετικους χαρακτηρισμους στα παιδια σου ακομα καιαν αυτοι ειναι θετικοι
Χμ...πριν γεννήσω τον δεύτερο γιο μου ειχα μεγάλη αγωνία αν θα τον αγαπάω το ίδιο γιατί τον πρώτο τον λάτρευα επειδή όπως λες μ'αυτόν έγινα πρώτη φορά μαμά και όλα τα έκανα μαζί του! Είναι και τα δύο αγοράκια κι αναρωτιόμουν τί διαφορέτικό θα βιώσω με το δεύτερο που δεν το έχω ξαναβιώσει; Τελικά η μεγάλη διαφορά ήρθε με τον θηλασμό! Τον πρώτο δεν κατάφερα να τον θηλάσω παρά για 2 και κάτι μήνες με χίλια δυο προβλήματα και όχι αποκλειστικά. Τον δεύτερο τον θηλάζω ακόμα και είναι πρωτόγνωρη εμπειρία! Τελικά δοξάζω το Θεό που τα έφερε έτσι ώστε και για τα δυο μου αγοράκια νιώθω πρωτόγνωρα συναισθήματα και τα λατρεύω τόοοοοοοοσο πολύ! Με σένα που είναι αντίθετου φύλου θα δεις ότι πάλι θα έχεις πρωτιές με το αγοράκι σου κι ας είναι δεύτερο! Ακόμα είναι μικρούλι και δεν έχεις δεθεί. Πάντως ακόμα κι αν συνεχίσεις να νιώθεις αδυναμία για την κόρη να ξέρεις ότι τα παιδιά το νιώθουν, δεν μπορείς να κρυφτείς. Να είσαι πάρα πολύ προσεκτική!
Ό,τι και να κάνεις κάποια στιγμή θα φανεί, θα το δείξεις...όσο και να προσέχεις. Το έχω ζήσει και το ξέρω...δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για το παιδάκι σου από το να νιώθει ότι έχεις αδυναμία στο αδερφάκι του. Προς το παρόν έχω ένα παιδάκι και ελπίζω να μην μου συμβεί κάτι τέτοιο μόλις αποκτήσω δεύτερο.
Μπορεί να λες ότι δεν θα το δείχνεις στα παιδιά αλλά ασυνείδητα θα το κάνεις. Μιλάω εκ πείρας. Η γιαγιά μου είχε αδυναμία στον ξάδερφο μου. Νόμιζε ότι δεν το έδειχνε και ότι μοίραζε την αγάπη της και στους δυο μας. Μέσα λάθος.....
ax se niotho kopelara mou exo ena gio 4 kai mia kori 2kai miso oti niotheis esy akrivos to idio eniotha kai ego alla se kana xrono tha arxizei na alazei afto to sinesthima opos eipe kai i fili mas mamaeleni kanei tis dikes tis tsaxpinies milaei siga siga kai denomaste pio poli sigoura tha einai ta protopaidia mas alla ola kato apo tis fterouges mas kai mesa stin kardoula mas
Ως μανούλα δύο παιδιών πραγματικά δε μπορώ να διαπιστώσω αδυναμία σσε κάποιο από τα δύο..Το καθένα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά τα οποια λατρεύω..Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως αναλόγως την περίοδο στρέφομαι περισσότερο στο πιο αδύναμο..
κατσε να μεγαλωσει ο γιοκας σου ...(ειναι ακομα μικρος) και ελα να μας πεις μετα ...χεχεχε οταν αρχισει και κανει τις γλυκες ο γιοκας μπορει να αλλαξουν τα πραγματα! παντως να εισαι πολυ προσεκτικη!!!
Δεν ξέρω να απαντήσω. Εγώ ένα παιδάκι έχω μόνο κ αυτό είναι ακόμα πολύ μωρούλι. Ωστόσο δε βρίσκω παράλογο αυτο που λες, όμως ίσως παίζει κ ρόλο ότι η κουκλίτσα σου είναι σε μια ηλικία που επικοινωνείτε πιο καλά. Ο μικρούλης είναι μικρούλης ακόμα, όταν γίνει λιγάκι πιο ανεξάρτητος θα είναι αλλιώς. Σημασία έχει πως τα αγαπάς το ίδιο και είσαι τρυφερή μανούλα. Οι αδυναμίες πιστεύω θα αλλάζουν πού κ πού
Έχω πλέον τρία παιδάκια ένα αγοράκι και δύο δίδυμα 5 μηνών κοριτσάκια. Δεν θα σε κρίνω, ούτε θα σου πω εγώ πως νιώθω γιατί προσωπικά δεν νιώθω έτσι ίσως γιατί ακόμα οι δίδυμες είναι πολύ μικρές και δεν έχουμε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις επικοινωνίας.Θα σου πω όμως, ότι με την μητέρα μου, είχα τέτοιο θέμα, έχει φοβερή αδυναμία στην μεγαλύτερη μου αδερφή, ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο, νόμιζα ότι είναι ιδέα μου, μεγαλώνοντας όμως ο περίγυρος μου, μου το επιβεβαίωνε συνεχώς. Αποτέλεσμα?ΗΜΟΥΝ ΑΡΙΣΤΗ ΠΑΝΤΑ, ίσως γιατί ήθελα να την κάνω να με αγαπήσει περισσότερο, να με ξεχωρίσει δεν την κατηγορώ, άθελα της με έκανε να πετυχαίνω τους στόχους μου. Δεν θα ήθελα να με ξεχωρίζει αλλά τι να κάνω. Δεν ζήλεψα ποτέ την αδερφή μου, νομίζω το αντίθετο πάντα συνέβαινε. Λένε ότι με κάποιο από τα παιδιά μας έχουμε ίσως πάντα καλύτερη χημεία. Θα σου πρότεινα πάντως αφού διαπίστωσες αυτή την διάκριση να το παλέψεις και να μην το συνεχίσεις γιατί είναι άδικο για το μικρότερο.Φιλιά.