Είμαι και εγώ μαμά!

Θυμάμαι με νοσταλγία την περίοδο που όλο μου το είναι ποθούσε να γίνω μανούλα… και δεν άργησε να έρθει η μέρα που πήραμε το τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό και δε σταματούσαμε με τον αντρούλη μου να γελάμε και να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε για ώρες… να φανταστείτε είχαμε κανονίσει ταξιδάκι σε λίγες μέρες αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου.. εμείς πετούσαμε στα ουράνια, όχι για Ρώμη…

Να μην τα πολυλογώ πέρασαν οι 9 απίστευτοι και μοναδικοί μήνες σα νεράκι με το μωράκι μου στα σωθικά μου και ΝΑΙ ήρθε η μέρα που είδε τα πρόσωπα της μαμάς και του μπαμπά  (6 Δεκεμβρίου 2012)… ημερομηνία ανεξίτηλη στη μνήμη μας αφού δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.. πως θα μπορούσαμε άλλωστε αφού αντικρίσαμε για πρώτη φορά αυτά τα απίστευτα μεγάλα γαλανά ματάκια…

Και μετά από αυτή τη μοναδική εμπειρία, ΤΙ;;;

Ήρθε η περίοδος προσαρμογής… αχ αυτή η περίοδος με ξενύχτια, πονάκια, τραβήγματα από τα ράμματα, πόνοι στη θηλή… δάκρυα συνεχώς… πονούσε όλο το σωματάκι μου διότι ήμουν μακριά από τους δικούς μου και δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά… και το άγχος;; μη μου πάθει κάτι στον ύπνο, μη κολλήσει κανένα μικρόβιο, μη κρυώσει, μη πνιγεί…μη μη μη ….. βγήκε το συμπέρασμα ότι οι μανούλες από τη στιγμή που φέρουν παιδάκι στο κόσμο δεν αποβάλουν το άγχος ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής τους…

Πέρασε και αυτή η περίοδος και μπήκα και εγώ επιτέλους στο club των μαμάδων και άρχισα να ζω απίστευτες στιγμές…

Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα… το να βλέπεις κάθε μέρα αυτό το πλασματάκι που φέρει τη σάρκα σου να σου χαμογελά και να σου προσφέρει «κόσμους» στα πόδια σου…

Τίποτα πλέον δεν είναι το ίδιο, πέρασε η περίοδος ανεμελιάς που ζούσαμε με τον αντρούλη μου άλλα δε μας ενδιαφέρει καθόλου εμείς πετάμε πετάμε σε μέρη μακρινά μόνο με ένα χαμόγελό του, με ένα βηματάκι του, με ένα «αγκού» του . . .

Το να είσαι μανούλα σου δίνει την ευκαιρία να ζεις για να προσφέρεις ότι καλύτερο μπορείς σε αυτά τα πλασματάκια που σε κοιτάζουν με μάτια φωτεινά.. όταν ξυπνούν στις 2 η ώρα…

Χρόνια μας Πολλά λοιπόν…

Υ.Γ.  Να σημειώσω ότι περιμένω να περάσουν λίγοι μήνες για να ξαναμπώ στη διαδικασία για 2ο…. 🙂

Αφιερωμένο στο γιό μου,

Ε. Σ.