Φραπεδιά ή… φρεντιά: χαρτζηλίκι, αραλίκι με τις πλάτες της μαμάς και του μπαμπά
γράφει ο Γιάννης Καφάτος
Έβλεπα στις ειδήσεις ένα ρεπορτάζ της συναδέλφου μου της Κλέλιας Κλουντζού, για τους αγρότες στη βόρειο Ελλάδα που δεν μπορούν να βρουν έλληνες να δουλέψουν στα χωράφια τώρα που υπάρχουν μεροκάματα για να μαζευτεί η σοδειά.
Αμέσως θυμήθηκα τον συχωρεμένο τον Κακαουνάκη, που ως απλός ρεπόρτερ, την εποχή που παρουσίαζε την εκπομπή “Κοινωνία ώρα Μέγκα”, στην οποία εργάζομαι κι εγώ, είχε πάει μια αποστολή στον Έβρο και κάπου εκεί είχε βρει καλλιεργητές σπαραγγιών που εκλιπαρούσαν να βρουν χέρια για τη συγκομιδή, αλλά φευ, έπρεπε να ανέβουν στη Βουλγαρία γιατί τα ελληνόπουλα δεν μπορούσαν να κουραστούν. Αντιθέτως είχαν μόνιμο στασίδι στις καφετέριες της περιοχής. Έμαθα, τότε, ότι το σπαράγγι είναι πολύ ντελικάτο στο μάζεμα κι αν δε μαζευτεί σωστά και στην ώρα του πάει, χάλασε. Αυτό σημαίνει ότι οι παραγωγοί πλήρωναν καλά για να έχουν καλή σοδειά.
Και μετά θυμήθηκα τα ξαδέλφια μου και τα άλλα παιδιά στο Βαρθολομιό που πήγαιναμε τα καλοκαίρια. Τα πιο μεγάλα έκαναν μεροκάματα στο κολοκύθι, στη μελιτζάνα, στο τοματάκι κλπ για να έχουν χαρτζιλίκι και να μπορούν να αγοράζουν αυτά που ήθελαν. Τότε, στα τιμημένα 70’ς και 80΄ς ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι τα παιδιά στα χωριά θα κάνουν μεροκάματα στην εκάστοτε συγκομιδή.
Μετά… μετά οι κακοί και βρωμεροί Αλβανοί ήρθαν και μας πήραν τις δουλειές, που δεν ήθελε να κάνει κανείς! Και μετά κάποιοι που δεν μπορούσαν να κάνουν χειρωνακτικές δουλειές που πληρώνουν μετρητά απορούσαν γιατί οι παλιοαλβανοί είχαν τις τσέπες γεμάτες.
Κατάλαβες;
Και μην αρχίσουμε την κουβέντα για το σύνολο του μεταναστευτικού και το νόημα του νοήματος.
Στην ελληνική επαρχία πολλοί γονείς αναθρέφουν τεμπελόσκυλα. Οι αγρότες μας έμαθαν να είναι τεμπέληδες αφού κλέβοντας τις επιδοτήσεις με τις γνωστές μαϊμουδιές κι έτσι έμαθαν και τα παιδιά τους.
Σιγά που θα λερώσει τα χέρια του το παιδί του αγρότη που αντί να σπείρει παίρνει το αγροτικό του τζιπ και τρώει την επιδότηση της χρονιάς στα σκυλάδικα της εθνικής οδού!
…
Οι γονείς φταίνε, εμείς που μπαίνουμε στη λογική: ε, μωρέ παιδί είναι μην κουραστεί… και το χρυσώνουμε να κάθεται στο καφενείο και την καφετέρια!
Μη μου πείτε ότι δεν έχετε δει τέτοιες σκηνές – ακόμη και εντός Αθηνών!
Τώρα που οι δουλειές είναι λιγότερες και τα λεφτά ακόμη λιγότερα πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας ότι τίποτα δεν είναι δωρεάν και ότι πρέπει να μάθουν να δουλεύουν για να μπορούν να έχουν. Κι αυτό πρέπει να γίνει από τη μικρή τους ηλικία. Ακόμη και με μικρά “task” μέσα στο σπίτι. Τους αρέσει, τους κάνει να αισθάνονται υπεύθυνα, να μεγαλώνουν και να διεκδικούν!
Μη μεγαλώσουμε κι άλλες γενιές τεμπέληδων και ανεύθυνων ατόμων.
Δε μας παίρνει!!!
(είναι λίγο υπερβολικά αυτά; μπορεί, αλλά είπαμε, έτσι ξεκινάει μια καλή κουβέντα!)
Μάλλον δεν είστε καθόλου ενημερωμένος! Αν αναφέρεστε σε "θνητούς" αγρότες θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι με μια επιδότηση 2.000-3.000 ευρώ δεν μπορεί κανένας να περάσει όλη τη χρονιά. Μάλλον αναφέρεστε στην κατηγορία των "αγροτών" που λαμβάνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ επιδότηση και μπορούν να συντηρούν τα έξοδα των "τεμπέληδων" παιδιών τους με όλα αυτά τα λεφτά. Με μια "μικρή" διαφορά: αυτοί δεν είναι αγρότες, είναι επιχειρηματίες οπότε το άρθρο σας ξεκινά και αναλύει ουσιωδώς λανθασμένες έννοιες (αγρότης vs επιχειρηματίας)