Μην χάνετε την πίστη σας!

Χαιρετώ όλες τις μανούλες και τις μέλλουσες μανούλες βεβαίως!

Είμαι η Σοφία Σ. 30 χρονών και πήρα και εγώ το θάρρος να σας γράψω για τη δική μας ιστορία (απόκτησης παιδιού) γιατί εμείς στην ουσία εκεί δυσκολευτήκαμε…

Με τον άντρα μου γνωριζόμαστε από τα τέλη του 2003, έρωτας με την πρώτη ματιά, τον Οκτώβρη του 2004 μείναμε μαζί και κάναμε πολιτικό γάμο το 2006. Από τα 17 είχα μάθει πως έχω πολυκυστικές ωοθήκες ξέρετε τώρα, πολύ πόνο στην περίοδο και κάποιοι γιατοί μου είχαν πει πως θα δυσκολευτώ να μείνω έγκυος… Αρχές του 2008 έχω κάτι παράξενες και μεγάλες καθυστερήσεις (ήξερα πως δεν ήμουν έγκυος γιατί ακόμα δεν είχαμε βάλει μπρός για παιδάκι μιας και Οκτώβρη του ’08 είχαμε κλείσει γάμο).

Έτσι ξεκίνησα να πάω να δω τις πολυκυστικούλες μου και γενικότερα να κάνω ένα τσεκαρισματάκι γιατί μετά τον γάμο θα βάζαμε μπρός. Οι πολυκυστικές μου έχουν ξεσαλώσει και επιβάλλεται να πάρω αντισυλληπτικά για να στρώσει ο κύκλος μου, να πέσουν οι κυστούλες και να μπορέσω να αποκτήσω παιδάκι. Ξεκινάω θεραπεία Γενάρη του ’08 με μια κύστη σε μέγεθος 3,8εκ. να καλύπτει πάνω από τα 2/3 της αριστερής μου ωοθήκης, κάθε μήνα επίσκεψη στον γιατρό για παρακολούθηση (η κύστη μίκραινε σταδιακά). Τον Ιούνιο έχει φτάσει τα 1,8εκ. και τον Ιούλιο έχει πάει στα 3,4εκ. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ! (Παρεμπιπτόντως όλους αυτούς τους μήνες τα χάπια τα παίρνω χωρίς καμία διακοπή ενδιάμεσα και προσπαθώντας να μείνω έγκυος… αφού ο γιατρός μου είπε πως είναι πολύ πιθανό με εγκυμοσύνη να εξαφανιστούν και οι κύστες…)

Κάθε μήνα απογοήτευση που μου ερχόταν η περίοδος (και μου έλεγε η μάνα μου «βρε χαζούλα αφού παίρνεις ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΆ πώς θα μέινεις έγκυος; Ο γιατρός είναι βλάκας» όχι εγώ το χαϊβάνι ο γιατρός έχει δίκιο).

Αύγουστο μας λέει να κάνει εξετάσεις και ο άντρας μου για να δούμε γιατί δεν μπορώ να μείνω έγκυος (ναι, ναι… το κάναμε και αυτό ενώ έπαιρνα αντισυλληπτικά τόση θέληση είχαμε για να κάνουμε παιδί)

«Οι εξετάσεις δείχνουν πρόωρη γήρανση σπέρματος«

Δηλαδή; λέμε…

«Δηλαδή μη σκάτε μπορούμε να κάνουμε σπερματέγχυση, αν δεν πιάσει τεχνητη γονιμοποίηση και άν δεν πιάσει πάντα υπάρχει και η παρένθετη μητέρα, φυσικά εάν θέλετε μπορείτε να υιοθετήσετε και ένα παιδάκι…«

Του λέω πώς όλα αυτά θα τα δούμε μετα τον γάμο είμαι ήδη αρκετά αγχωμένη με τις προετοιμασίες…

Σεπτέμβρη μου βρίσκει μία σκιά που δεν ξέρει τι είναι και πρέπει να πάω την επόμενη πρωι-πρωι να κάνω εξετάσεις για καρκινικούς δείκτες και όταν βγουν τα αποτελέσματα αμέσως στο μαιευτήριο γιατί έχει καλύτερα μηχανήματα. Μετά από 15 απίστευτα βασανιστικές ημέρες βγήκαν τα αποτελέσματα, οι εξετάσεις αρνητικές, πάω στο μαιευτήριο και μου λέω πως έχω ενδομητρίωση χωρίς να μου εξηγήσει τι είναι με διώχνει να πάω να παντρευτώ με την ηρεμία μου…

Ο μήνας έχει 20 και στις 4/10 παντρεύομαι… Την ημέρα του γάμου μου πήρα το τελευταίο χάπι του κύκλου και η θεία μου παίρνει το κουτί το πετάει και μου λέει «Εύχομαι από την καρδιά μου να είναι το τελευταίο χάπι που παίρνεις! Το επόμενο να είναι βιταμίνες για το μωρό..» Δυστυχώς η ευχή της δεν έπιασε.

Περνάει ο γάμος και εκεί που είχα χάσει 7 κιλά, παίρνω μέσα σε ένα μήνα 10… ο θυροειδής μου χτύπησε την πόρτα… χάπια πάλι, καινούριος γυναικολόγος και άλλος και άλλος και άλλος… Σε 7 πήγαμε και όλοι μας έλεγαν πως δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί (ένας από τους 7 φωστήρες μου έδωσε οιστρογόνα αντί για αντισυλληπτικά και έδωσε και μια 6μηνη θεραπεία με χάπια και βιταμίνες στον άντρα μου για να δυναμώσει το σπέρμα) 65%το πρόβλημα με τις κύστες και 25% με το σπέρμα, παιδί γιόκ…

Σκεφτόμασταν πολύ σοβαρά να χωρίσουμε γιατί δεν θέλαμε να στερήσουμε ο ένας στον άλλον το θείο δώρο της μητρότητας- πατρότητας!

2/2010 πάμε σε άλλον γυναικολόγο (όλο αυτό το διάστημα όλες οι προσπάθειες για παιδί στέφτηκαν με απόλυτη αποτυχία)

Πήγα σε άλλον ημέρα Παρασκευή μου λέει να κάνω εξετάσεις για να δω τις ορμόνες μου, μήπως κάποια μου λείπει. «Αυστηρά τη 2η μέρα του κύκλου σου» μου λέει, με τα οιστρογόνα ήξερα ακριβώς. Δευτέρα αδιαθετώ και Τρίτη έχω κλείσει ραντεβού σε μικροβιολογικό (θα πήγαινα με τη μαμά μου και είχα μείνει σπίτι της το βράδυ)

Με ξυπνάει 7 το πρωί και μου λέει «Σοφία είσαι έγκυος«

«Τι λες ρε μάνα πρωί πρωί με τον πόνο μου παίζεις;» της λέω και πάω τουαλέτα…. το αίμα μάλλον το άφησα κάπου στον διάδρομο… διότι δεν είχα σταγόνα…

Βγαίνω έξω η μάνα καραδοκούσε και μου λέει «στο είπα είσαι έγκυος, το είδα στον ύπνο μου«…

Αναμονή να ανοίξει το φαρμακείο να πάω να πάρω test επιτέλους το κάνω και ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟΟΟΟ!

Κλάμα, χαμός, τηλέφωνο στον άντρα μου και του το λέω, παθαίνει σοκ και νομίζει ότι του κάνω πλάκα… στο τέλος με πιστεύει!

Παίρνω τον  γιατρό μου λέει «Μην πας για τις εξετάσεις, όλα τέλεια…«

Μέχρι το απόγευμα όμως που άρχισα να έχω αιμμοραγία. Μιλάμε με τον γιατρό, ξεκούραση (ούτε για τουαλέτα δεν θα σηκωθείς) και αύριο πρωί θα κάνεις β-χοριακή.

Κάνω χοριακή, τα αποτελέσματα το μεσημέρι θετικό, αλλά μόνο 44 μονάδες (για όσες δεν ξέρουν ή πολλή πρόσφατη εγκυμοσύνη ή κακή εγκυμοσύνη).

10 μέρες στο κρεβάτι με πολύ αίμα, καθημερινά ερχόταν μικροβιολόγος σπίτι για β-χοριακή και 3 τεστ καθημερινά (το αίμα μου το είπε ο γιατρός, το τεστ δική μου ιδέα, κορόιδευα τον εαυτό μου ότι όλα πάνε καλά).

Την 10η ημέρα πάω να με δει γιατί μου λέει «Δεν είναι καλή η εγκυμοσύνη, θα πάθεις τίποτα και εσύ… το έμβρυο είναι στην σάλπιγγα αλλά αφού έχεις αίμα σημαίνει πως ο οργανισμός θα καθαρίσει από μόνος του άρα δεν χρειάζεται να επέμβω«

Πάω και σε άλλον γιατί μου λέει η μάνα μου «Παιδί μου πρέπει να σε καθαρίσουν, θα πάθεις σηψαιμία..» Αυτός μου είπε ότι είναι στους κιρσούς της δεξιάς μου σάλπιγγας και ότι θα μουμιοποιηθεί (αφού έχει φωνάξει όλους τους γιατρούς, διευθυντάδες, μαίες κ.τ.λ. να το δουν γιατί μου είπε πως είναι σπάνιο φαινόμενο, τόσο που κανένας τους δεν το είχε ξαναδεί… μου δίνει χάπια να σταματήσει η αιμορραγία και μου λέει να μείνω ήσυχη..

10 Απρίλη και ενώ η αιμορραγία έχει σταματήσει 5-6 μέρες, πάω στο Μητέρα για να δω μια ξαδέρφη μου που γέννησε… (ψυχολογία στα πατώματα βέβαια με τόσα μωράκια δίπλα μου και εγώ μόλις να το έχω χάσει)ξαφνικά με πιάνει ένας δυνατός πόνος και νομίζω ότι θα σωριαστώ κάτω, κάθομαι σε μια καρέκλα και μόλις συνέρχομαι πάω τουαλέτα με τη συννυφάδα μου και με το που κατεβάζω το παντελόνι γέμισε ο τόπος αίματα.

ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ. Βγαίνω πάω στον άντρα μου του λέω έτσι και έτσι παίρνει τον γιατρό μου τηλ. και του λέει είναι καλό αυτό, καθαρίζει. οκ λέμε και εμείς!

Δύο μέρες μετά δέχομαι ένα απρόσμενο τηλεφώνημα (ήταν ο γυναικολόγος μιας θείας μου πολύ καλός αλλά δεν μου έκοψε ποτέ να πάω σε αυτόν γιατί ήταν μεγάλος σε ηλικία)

«Αύριο θα έρθεις στο Μητέρα να σε δω, θα πεθάνεις από τις αιμορραγίες«

Πράγματι πήγα την Πέμπτη και μου λέει «Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, θα σαπίσουν όλα μέσα σου. Παιδί μου είσαι τρελή; Αύριο θα έρθεις να σε βάλω χειρουργείο, αυτό το πράγμα πρέπει να αφαιρεθεί ΕΠΕΙΓΌΝΤΩΣ!«

Και έτσι έκανα. 16/4 πριν με βάλει μέσα του είπα να μου αφαιρέσει και τις κύστες να ξεμπερδεύω και μου λέει «Θα δω και θα κρίνω εκείνη την ώρα…»

Το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν με ξύπνησε ήταν ότι δεν πείραξε τις κύστες διότι δεν είναι ακριβώς κύστες, είναι αβγά τα οποία δεν έσπασαν στην ώρα τους αλλά όταν σπάσουν θα μπορούν να μονιμοποιηθούν.

«Α! Σου αφαίρεσα όλη την σάλπιγγα διότι είχε καταστραφεί..«

Χάνω την γή κάτω από το φορείο που με ειχανε βάλει.

Εξιτήριο το Σάββατο και μου λέει «Θα έρθεις να σε δω σε 3 μήνες στις γόνιμες μέρες για να δούμε και τα αβγουλάκια σου, κοτούλα μου…» (Θεός ο Ξύδης).

Στο μεσοδιάστημα ο άντρας μου παθαίνει μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του (εμ, τόσο άγχος κάπου θα ξέσπαγε)

Πάω μετά από 3 μήνες στον Ξύδη και μου λέει «Σήμερα είναι Τετάρτη, θα έρθεις σε επαφή και την Παρασκευή και την Κυριακή μπας και γίνει το ΘΑΥΜΑ» (έτσι ακριβώς είπε ο γιατρός κορίτσια)

– Γιατί το λες έτσι;

– Έχεις μόνο ένα αυγό δεξιά το οποίο θα σπάσει μέχρι το Σάββατο, δεξιά δεν έχεις σάλπιγγα και ηωοθήκη σου αριστερά παραμένει βουλωμένη, άρα το αυγό θα πρέπει να ταξιδέψει από δεξιά στα αριστερά να βρει δίοδο στην βουλωμένη σου ωοθήκη και να περάσει στην μήτρα, αν αυτό δεν είναι θαύμα τότε τι είναι;

Φεύγω με καρδιά κομμάτια, λέω τα νέα στον άντρα μου και του λέω «άκουσε να σου πω, θα το κάνουμε και αυτό για να πούμε ότι το κάναμε. Μην περιμένεις τίποτα, μέχρι και ο γιατρός μίλησε για θαύμα, εγώ δεν περιμένω… Μετά τι να πω, ίσως είναι θέλημα Θεού να μην κάνουμε παιδί«

Περνάνε οι μέρες, δεν έχω άγχος ΚΑΘΟΛΟΥ, αφού είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι έγκυος και 15/7 βράδυ μου έρχεται λίγο ροζ, το πρωί Παρασκευής τίποτα (λέω δεν θα κύλησε ακόμα το αίμα γιατί ήμουν ξάπλα) πάω στη δουλειά 9 η ώρα και ακόμα τίποτα, 10, 10:30, 11 έφυγα για φαρμακείο, πάω στο γραφείο, το κάνω, πολύ αχνό αλλά θετικό… Φόβος με συγκρατημένη χαρά μαζί. Παίρνω τη μαμά μου της το λέω γέλιο, κλάμα, «Είδες;» μου λέει «ο Θεός ήθελε να δεις πως η απόκτηση του παιδιού σου είναι το ΘΑΥΜΑ που έκανε για εσένα. Μη φοβάσαι κοριτσάκι μου όλα καλά θα πάνε, το ξέρω, ο Θεός δεν έχει σκοπό να σας ταλαιπωρήσει άλλο…

Μιλάω με τον γιατρό και μου λέει «Περίμενε μέχρι την Δευτέρα να κάνεις β-χοριακή, αλλά ξάπλα και μιλάμε«

Το λέω στον άντρα μου πάλι δεν με πίστευε (εδώ που τα λέμε με το δίκιο του, τόσα είχαν δει τα ματάκια μας).

Δευτέρα πρωί εξέταση, μεσημέρι 760 μονάδες. ΘΕΕ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩΩΩΩ. Μιλάω με γιατρό την Παρασκευή «Θα κάνεις άλλη μία»

14000, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν τέτοιες μονάδες! Στο προηγούμενο ήταν πάντα διψήφιος ο αριθμός…

Η εγκυμοσύνη υπέροχη αν και είχα εμετούς και δεν άντεχα να ακούω καν τη λέξη κρέας, δεν με ένοιαζε ΚΑΘΟΛΟΥ, το μωράκι μου να είναι καλά..

16 Μαρτίου 2011 ήρθε στον κόσμο μας η κορούλα μας, το Κωνσταντινάκι μας (ποιος να μου το έλεγε ότι ακριβώς 11 μήνες μετά από το χειρουργείο θα κράταγα το ΘΑΥΜΑ του ΘΕΟΥ για εμάς στην αγκαλιά μου).

Σήμερα τα έχουμε αφήσει σχεδόν όλα πίσω μας (και λέω σχεδόν γιατί το στομάχι, ο θυροειδής, τα 10 παραπανίσια κιλά και η άσχημη ανάμνηση του να μπαίνεις 3 σε ένα μαιευτήριο και να βγαίνεις 2 δεν θα μας αφήσουν ποτέ)

Συμπέρασμα: άκου και λίγο αυτή την έρμη μάνα που σου λέει να κόψεις τα χάπια και θα κάνεις παιδί. Μη χάνεις την ελπίδα σου και πάνω απ’ όλα την πίστη σου στο Θεό. Αυτός μας φέρνει τα παιδάκια μας και ξέρει πια είναι η καλύτερη στιγμή για να μας τα φέρει!

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ήθελα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να πω την ιστορία μας για να παίρνουν κουράγιο κορίτσια που είναι στην θέση που ήμουν εγώ και αργά η γρήγορα (τελικά αυτό πιστέψτε με δεν έχει σημασία) θα έρθουν στη δική μας.

μαμά Σοφία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com