Τα προφυλάσσουμε ή τα προετοιμάζουμε;
γράφει η Ζωή Ρηγοπούλου
Σήμερα γράφω επειδή διάβασα το άρθρο της Ολίβιας για την στενοχώρια της Αθηνούλας που δεν την άφησαν να συμμετάσχει στη γιορτή του σχολείου της. Κάποια δασκάλα λοιπόν αποφάσισε ότι η Αθηνά επειδή πιθανόν είναι η μικρότερη της τάξης, δεν είναι σε θέση να πάρει μέρος στη γιορτή. Διάβασα και την ανάρτηση του Μάνου στο fb και στενοχωρήθηκα ακόμα περισσότερο. Όχι γιατί ο Μάνος είναι φίλος μου παιδιόθεν. Αλλά επειδή ο οργισμένος-θλιμμένος-ανήμπορος πατέρας πάντα έμοιαζε στα μάτια μου πιο αδύναμος. Οι μάνες αντέχουμε πολλά. Είμαστε φτιαγμένες για να αντέχουμε πολλά. Βράχοι γεροί από κούνια. Θέλουμε δεν θέλουμε.
Διάβασα όλα τα σχόλια για το συγκεκριμένο θέμα και εδώ και στο fb. Καταλαβαίνω απόλυτα πώς ένιωσε η Ολίβια, φαντάζομαι πώς ένιωσε ο Μάνος και νομίζω ότι θυμάμαι πώς πρέπει να ένιωσε η Αθηνά. Κι εδώ ανοίγει κατά τη γνώμη μου ένα μεγάλο θέμα. Τι κάνουμε ως γονείς; Αλλάζουμε σχολείο στο παιδί; Του εξηγούμε ότι δεν μπαίνει θέμα απόρριψης και εφευρίσκουμε έναν άλλο λόγο για τον οποίον δεν το άφησαν να είναι μαζί με τους υπόλοιπους φίλους του; Ή του λέμε ότι η ζωή δεν είναι πάντα ούτε δίκαιη ούτε όμορφη;
Θυμάμαι την εποχή που εγώ ήμουν παιδί, δεν με έπαιρναν μαζί στις κηδείες. Πίστευαν ότι δεν χρειάζεται να έρθω αντιμέτωπη με ό,τι χειρότερο σου επιφυλάσσει η ζωή. Φαντάζομαι ότι ήθελαν να με προφυλάξουν. Δεν ξέρω αν ήταν έξυπνο ή όχι, δεν έχω σίγουρη γνώμη αφού και θανάτους έζησα λίγο αργότερα και όσες πίκρες συνεπάγεται αυτό ένιωσα.
Θυμάμαι όταν η κόρη μου ήταν στο γυμνάσιο και την άφησε ο μαθηματικός στην ίδια τάξη παρ’όλο που την είχε αφήσει ήδη μετεξεταστέα και είχε ξεσκιστεί η κακομοίρα να διαβάζει για να δώσει τον Σεπτέμβρη. Να διαβάζει ένα μάθημα το οποίο ουδέποτε κατανόησε. Δεν το είχε, βρε παιδί μου! Και του γράφει για 9!
Και πάω και του λέω: Για μια μονάδα να χάσει την τάξη; Όταν Αρχαία και Νέα είναι άριστη; Το βρίσκετε δίκαιο;
Αυτός είχε προφανώς τα δικά του θέματα απόρριψης να λύσει και δεν ίδρωσε το αυτί του. Πώς να το χειριστώ εγώ σε σχέση με το παιδί;;!! Προσπαθούσα να της πω ότι η ζωή είναι άδικη. Ότι κοινή λογική δεν υπάρχει. Ότι τέτοια θα βρίσκει μπροστά της συνέχεια και να μάθει να τα αντιμετωπίζει. Δηλαδή έκανα την ανάγκη φιλοτιμία. Δεν είχα καμία πρόθεση να την σκληραγωγήσω. Περιθώριο άλλο ήταν που δεν μου δόθηκε. Πιο πολύ από κείνην, εγώ είχα γίνει ράκος.
Και ρωτάω: Τι άραγε είναι προτιμότερο; Να ξέρει κανείς από μικρός ότι η ζωή δεν είναι πάντα ωραία ή να προστατευτεί μέχρι να φτάσει να μπορεί να το διαχειριστεί αυτό;
Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Ιδέαν δεν έχω!!!
καλησπερα και απο μενα,εχω ενα γιο 4 χρονων και εναν μολις 5 μηνων.αυτο το γραφω για να σας πω οτι δεν εχω μεγαλη πειρα απο τετοιες καταστασης.οταν αρχισα να ασχολουμε με το θεμα ανατροφης του παιδιου μου ειχα την θεωρια οτι δεν α ειμαι παντα διπλα του και οτι πρεπει απο μονος του να μαθει να διεκδικει πραγματα στη ζωη του και να διαχειριζεται οσο το δυνατον γινεται τις περισσοτερες καταστασεις.αλλα οταν βλεπω να τον αδικουν ποναω παρα πολυ και ενω συνηθως δεν περνω θεση ειναι καποιες φορες που δεν αντεξα να μεινω απλος παρατηρητης.οποτε πιστευω πως α πλα χρειαζεται μετρο σε ολα.δεν φταιει παντα ο δασκαλος αλλα δεν φταιι και παντα ο μαθητης!!η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και πρεπει να την βλεπουμε χωρις συναισθηματισμους γιατι η αγαπη που εχουμε στο παιδι μας δεν μας αφηνει να δουμε την πραγματικοτητα και στην ουσια δεν τα προστατευουμε απο καταστασεις και ανθρωπους που τα αδικουν αλλα τα αφηνουμε να κριφτουν πισω μας και να καλυψουν μια οχι καλη συμπεριφορα.
Epidi perasa ta sxoleika mou xronia me PARA POLLES ADIKIES kai genika pote kanenas den me iperaspistike apo tin oikogenia mou apenandi se merikou APARADEXTOUS ekpedeftikous tis dekaras ... to mono sigouro einai pws tha exoun polli kaka kseberdemata mazi mou an kanoun kamia adikia sto pedi mou ... Diavazondas kai ta sxoleia tou Manou eksorgistika TOSO POLLI ... ti etimazoun na kanoun parastasi gia to megaro mousikis ??? PEDAKIA EINAI THA KANOUN KAI LATHEI THA KSEXASOUN KAI LOGAKIA ... pws tou apagoreveis kati ???? Exw minei idia taksi apo adikia , exw faei apovoli xoris na ftew , kai genika poles fores thimame oti vrethika stin thesi tis katigoroumenis epidi den "karfona" tous simathites mou , kai den milaw gia astia peristatika opos "pios milaei ekei pisw" gia pio xondra pragmata ... OPIOS ADIKISEI TO PEDI MOU THA TO FTASW STA AKRA
Αυτό που συνέβη με την Αθηνουλα είναι εξοργιστικό και ξεπερνάει τα ανεκτά όρια, (της αδικίας), αλλά το παιδάκι είναι τόσο μικρό που νομίζω ότι ούτε θα το θυμάται ούτε και μπορεί τώρα να κατανοήσει πόσο χάλι μαύρο είναι η ζωή ώρες ώρες.. Πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να παίρνουν μια γεύση όταν είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μπορούν να κατανοήσουν πλήρως έννοιες όπως η αδικία ή η απώλεια. Απλώς θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί να μην αισθανθούν ότι επωμιζονται "ενήλικες" ευθύνες και βάσανα.. Κι εγώ που τα λέω βέβαια, ωραία τα λέω αλλά δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω.. Τι να σας πω.. Βλέποντας και κάνοντας.
σιγουρα ο κοσμος δεν υπαρχει για να υπηρετει τα βλασταρια μας, και η κοινωνια ειναι πολλες φορες αδικη για ολους μας, απλα μπορουμε σταδιακα να μαθαινουμε στο παιδι τους ''κανονες'' αρχιζοντας μεσα απο το σπιτι και οχι κατευθειαν στα ''βαθια''...δηλ. μπορεις να πεις οχι στο μικρο σου που θελει να μεινει λιγο παραπανω ξυπνιο, επειδη ειναι μικρο, και τα μικρα καοιμουνται νωρις σε αντιθεση με τους μεγαλους που κοιμουνται αργοτερα, ή να αρνηθεις 2η μπαλα παγωτο, επειδη εχει πολλη ζαχαρη εν οι μεγαλοι μπορουν να τρων περισσοτρερο...κλπ κλπ αλλα οχι μια μερα ξαφνικα στο σχολειο να μαθει πως υστερει σε κατι απο τα αλλα παιδακια....νομιζω πως η μεταβαση απο την γυαλα στην πραγματικοτητα πρεπει να γινεται σταδιακα και παντα συμφωνα με την ηλικια του παιδιου...
Καλησπέρα σας. Γνώμη μου είναι -και μιλάω πάντα για τα δικά μου παιδιά- ότι θα πρέπει να μάθουν πως όταν θέλουν κάτι ΠΟΛΥ, τότε θα πρέπει να το διεκδικούν!! Και αυτό θα το διδαχτούν πρώτα από εμένα. Συν "Αθηνά" λοιπόν και χείρα μαμάς-Ολίβιας κίνει..! Δεν ξέρω αν στη θέση της Ολίβιας θα είχα πράξει αλλιώς καθώς θα πιανόμουν κι εγώ απροετοίμαστη, αλλά σκεφτόμενη όμως τώρα ψυχρά την κατάσταση, αποφάσισα ότι ναι, δεν πρόκεται να το (ξανα)άφηνα να περάσει έτσι... Σίγουρα και η αδικία είναι στη ζωή και θα έχουν πολλές ευκαιρίες στη ζωή τους να το διδαχτούν. Δεν χρειάζεται όμως να τη διδαχτούν από την ανοησία του καθενός μη σκεφτόμενου που θα συναντήσουμε στο δρόμο μας.
Όχι , ας μη τους λέμε απο τη γέννησή τους οτι η ζωή είναι άδικη. Θα το διαπιστώσουν πολλές πολλές φορές και δυστυχώς πολύ σύντομα. Ας αντιμετωπίζουν τις αδικίες που μπορούν να διαχειριστούν και να αντέξουν, για παράδειγμα την άδικη μοιρασιά στις καραμέλες ή την αδικία του να έρχεται ένα μωρό απο κει που δεν το περιμέναμε στο σπίτι...Άδικη η ζωή. Το καταλάβαμε.Και φυσικά για τη μοιρασιά στις καραμέλες δεν θα μπει κανείς μπροστά, στις μεταξύ ίσων διαφωνίες και διαμάχες, τα αφήνουμε να βρουν τη λύση μόνα τους, όποια κι αν είναι αυτή. Αλλά εάν χρειαστεί να προστατέψουμε τα παιδιά μας, στα 2, 3, 5, 10 για διαφορετικούς λόγους σε κάθε φάση, προφανώς και θα το κάνουμε. Άλλωστε, τα δύσκολα της ζωής, όσο και να τα περιμέναμε, ποτέ δεν ήμασταν αρκετά προετοιμασμένοι να τα αντιμετωπίσουμε...
καλησπερα, τα πραγματα εξω απο το σπιτι εχουν γινει πολυ αγρια!! υπαρχουν ανθρωποι και ανθρωποι...!! ειναι κριμα αυτο που εγινε με την Αθηνά και μου κανει εντύπωση που δεν υπηρξε ¨κατι¨ που να τους ΄βαλει σε υποψιες οτι κατι "παιζει" ετσι λοιπον πρεπει σιγα -σιγα να λεμε στο παιδι το καλο με το κακο,σε πρωτο χρονο και αργοτερα τι ειναι δικαιο και τι αδικο που ειναι ενοιες δυσκολες το πως θα το πεις σε ενα παιδι και αν θα το πεις, εξαρταται τοσο απο το γονιο οσο και απο το ιδιο το παιδι, να ειναι συναισθηματικα ωριμο,αλλιως περιμενεις μεχρι να υπαρξει ο σωστος χρονος!! θελει πολυ κουβεντα και σε καθε αφορμη που το παιδι εχει ενδιαφερον σε κατι του μιλας...του μιλας και σταματας ΟΤΑΝ αρχιζει να μιλαει για αλλο θεμα!! ...., ειναι δυσκολα πολυ,,,,...
Πιστεύω οτι ο ρόλος μας ως γονείς περιλαμβάνει το να διδάξουμε το παιδί μας τι είναι καλό και τι κακό, τι έιναι δικιο και τί άδικο, ποιο είναι το σωστό και ποιό το λάθος και καθήκον μας είναι να το προστατεύουμε μέχρι να μπορει μόνο του πλέον να διακρίνει τι είναι σωστό , άδικο, λάθος , να χει δλδ κατανοήσει πλήρως το τι σημαίνει! Τα παιδιά ρουφάνε τα πάντα σαν σφουγγάρι και ειλικρινά ευχομαι να μη μεινει πικρία στην ψυχούλα της Αθηνούλας ή του οποιουδήποτε παιδιού που ετυχε αντιπαιδαγωγικοτατης συμπεριφοράς!!!
Νομιζω μετα τα 5-6 μπορουμε να τα προετοιμαζουμε σιγα σιγα για το τι υπαρχει εκει εξω αρκει να τονιζουμε οτι δεν σημαινει οτι επειδη γινεται ειναι το σωστο η οτι δεχομαστε την αδικια αμαχητι... οφειλουμε στον εαυτο μας να παλεψουμε για το σωστο. Η Αθηνα ειναι πολυ μικρη οποτε αυτη η μαχη πρεπει να δοθει απο τους γονεις της
Sigouri den eimai apo diki mou pira kalo einai na mathoun(na tous to leme) oti i zoi den einai panta omorfi kai dikei, giati etsi einai na mporoun na mathoun na diahirizonte apo mikra tis apogitefsis idika to hriazonte afto ta pedakia pou megalonoun me gonois pou tous prosferoun panta ena perivalon iremo me agapi sto spiti. na min tous leme oloi einai panta kaloi kai thetikoi mazi tous fisika tous to leme Otan hriazete kai analogos tin ilikia ,na mathoun na hirizonte kai tous antropous pou tous pligonoun ,na pernate kala.:)