Αύριο είναι η μέρα που θα τα καταφέρω
Είναι υπέροχο να είσαι μαμά! Είναι απίθανο να είσαι σύζυγος! Είναι δημιουργικό να είσαι νοικοκυρά και μαγείρισσα! Είναι μοναδικό να είσαι εργαζόμενη και οικονομικά ανεξάρτητη! Συνοψίζοντας: είναι φαντασμαγορικό να είσαι μία εργαζόμενη μανούλα, μία σέξι και υπομονετική σύζυγος, που το σπίτι σου μυρίζει καθαριότητα και ο πάγκος της κουζίνας σου είναι γεμάτος μοσχομυρωδάτες λιχουδιές!
Ιδανικό, δε λέω…
Εφικτό όμως;;
Και για να συστηθώ, θα σας πω τα εξής:
είμαι η μαμά Α., μόλις έκλεισα τα 30, έχω έναν υπέροχο άντρα στο πλάι μου εδώ και 11 χρόνια, με τον οποίο έχουμε αποκτήσει δύο απίθανα παιδιά.
Δουλεύω ως πωλήτρια σε κάποιο εμπορικό κατάστημα, με ωράριο σπαστό (08.30 – 14.00 και 17.00 – 21.00).
Θέλω στο σπίτι μου τα αντικείμενα να βρίσκονται, κατά προτίμηση, σε απόλυτη συμμετρία, ασκόνιστα και γυαλιστερά.
Θέλω τα παιχνίδια των παιδιών μου να βρίσκονται στη θέση που ανήκουν στο τέλος της ημέρας.
Θέλω να μην υπάρχει ίχνος τρίχας στα πλακάκια μου.
Θέλω μετά το σφουγγάρισμα να καθρεφτίζεται το βρακί μου στο πάτωμα.
Θέλω κάθε μέρα η οικογένειά μου να τρώει φρεσκομαγειρεμένο φαγάκι.
Θέλω τα παιδιά στο σχολείο να τρώνε σπιτικές λιχουδίτσες της μαμάς και όχι συσκευασμένα τρόφιμα.
Θέλω τα βράδια να κάθομαι παρέα με τον άντρα μου στο μπαλκόνι, απολαμβάνοντας ένα δροσερό ποτό και συζητώντας τα νέα της ημέρας.
Μετά από αυτό, θέλω να με πάρει αγκαλιά και να ακουστούν πυροτεχνήματα!
Επίσης, θέλω να βλέπω το καλάθι με τα ασιδέρωτα πάντα άδειο και τις ντουλάπες μας τακτοποιημένες.
Εύκολα είναι όλα αυτά.. Ίσως για τον Superman.. Ίσως σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας.. ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΜΩΣ;;
Και προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα.
Είμαι η μαμά Α., μόλις έκλεισα τα 30, έχω έναν υπέροχο σύζυγο και δύο απίθανα πιτσιρίκια και δουλεύω πολύ. Όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη!!
Στο σπίτι μου συχνά επικρατεί χάος από πεταμένα παιχνίδια και μπάλες.
Τα μωρά μου κυλιούνται ώρες στο πάτωμα παίζοντας και έχω τραβήξει όλα τα επικίνδυνα έπιπλα στην άκρη.
Μένω σε κάποιον κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα η σκόνη να κάνει καθημερινά πάρτι σε όλες τις επιφάνειες του σπιτιού μου.
Μαγειρεύω κάθε βράδυ για να εξασφαλίσω ότι τα παιδιά μου θα φάνε το μεσημεριανό τους γεύμα στην ώρα του την επόμενη μέρα.
Περίπου 2-3 φορές την εβδομάδα κάνω κέικ , πίτες κλπ για να παίρνουμε όλοι κολατσιό σε σχολείο και δουλειά.
Κάθε βράδυ που γυρνάω από τη δουλειά, γίνεται ένας αγώνας δρόμου να ταΐσω, να λούσω και να κοιμίσω καθυστερημένα τα παιδιά.
Κάπου εκεί ανάμεσα, ξεκλέβουμε λίγο χρόνο να αγκαλιαστούμε και να ζουζουνίσουμε.
Την ίδια ώρα, ο κουρασμένος μου σύζυγος έχει αποκοιμηθεί μπροστά στην τηλεόραση, από όπου και τον ξυπνάω για να πάει στο κρεβάτι.
Και τότε, η κουζίνα στο βάθος μου κλείνει πονηρά το μάτι. Τρέχω να προλάβω να φουρνίσω το φαΐ, πριν με πάρει ο ύπνος κλαίγοντας πάνω από ένα κρεμμύδι..
Και έρχεται αυτό το μαγικό Σαββατοκύριακο, που πάντα περιμένω με τεράστια ανυπομονησία για πολλούς λόγους. Καταρχήν για να μπορέσω να ασχοληθώ επιμελέστερα με τις δουλειές του σπιτιού μου, αλλά πολύ περισσότερο για να μπορέσω να αφιερώσω λίγο ποιοτικό χρόνο στα παιδιά και τον άντρα μου. Να κάνουμε έναν περίπατο, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να… να…. να…. απλά πράγματα, όμως τόσο ουσιώδη.. τόσο ανεκτίμητα!
Για μένα το Σ/Κ ξεκινάει στις 17.00 το απόγευμα του Σαββάτου, όταν και σχολάω. Οι δουλειές του σπιτιού είναι αμέτρητες και τα ασιδέρωτα ντάνες. Ξεκινάω Μαραθώνιο να προλάβω κάποια πράγματα, για να πάμε βόλτα μετά. Ύστερα από λίγες ώρες, και φυσικά πολύ πριν τελειώσω όλα όσα έχω να κάνω, ετοιμαζόμαστε για την οικογενειακή μας εξόρμηση. Όλοι γελούν και παίζουν, εγώ σέρνω τα πόδια μου και χασμουριέμαι χωρίς τέλος. Προσπαθώ να φανώ πιο ενεργητική, συνήθως δεν τα καταφέρνω.. Αυτή τη βόλτα που τόσο ανυπόμονα περίμενα , για άλλη μια φορά δεν κατάφερα να την απολαύσω.
Γυρνάμε στο σπίτι, τα παιδιά μπάνιο και ύπνο κι εγώ αγκαλιά με το ατμοσίδερο. Ο άντρας μου συνήθως καθισμένος κοντά μου, να μου κάνει συντροφιά κι εγώ θυμωμένη που δεν έχω την πολυτέλεια να τα παρατήσω όλα και να καθίσω πλάι του, με τα πόδια μου επάνω στα δικά του.
Και ξημερώνει Κυριακή. Μαζί με τον πολύ πρωινό καφέ μου, βγάζω και το ημερήσιο πρόγραμμα φασίνας. Μόλις ξεκινήσω τις δουλειές, ξυπνούν ένας ένας και απαιτούν γλυκά πρωινή βολτίτσα στην παραλία. Πόσο θυμώνω που πάλι δεν θα μπορέσω να τους ακολουθήσω… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ!! Ακολουθεί το Κυριακάτικο τραπέζι, το μοναδικό της εβδομάδας που μας βρίσκει όλους μαζί στο σπίτι. Τι απόλαυση Θεέ μου… Το απόγευμα ακολουθεί ετοιμασία για το σχολείο, εργασίες και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο.
Και κάπως έτσι ξαναμπαίνουμε στη Δευτέρα…
Η γιαγιά μου έλεγε πως δύο καρπούζια δεν χωράν κάτω από την ίδια μασχάλη.. τι γίνεται όταν τα καρπούζια είναι παραπάνω από δύο; Τι κάνω λάθος; Πώς να τα βγάλω πέρα; Τι νόημα έχει να υποσχεθώ ότι αύριο θα τα καταφέρω αφού δεν πρόκειται να γίνει;
Νιώθω ανεπαρκής..
Νιώθω ανίκανη..
Νιώθω κουρασμένη..
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Φυσικα και δεν εισται οι μονες εσεις που δουλευεται κ μπραβο σας πραγματικα πως τα καταφερνετε!! Εγω δεν δουλευω εχω μια κορη 6 χρονων κ ενα μωρο 4 μηνων κ ολη μερα τρεχω γιατι δεν εχω την παραμικρη βοηθεια, μονο ο συζυγος οταν δεν δουλευει πραγμα σπανιο να μην λειπει, κ ετσι οοολα ειναι πανω μου. γιαυτο κοριτσια απο προσωπικη πειρα μιλαω προσπαθηστε οσο ειναι δυνατο να βαλετε ενα προγραμμα σημερα πλυσιμο αυριο σιδερο μια μια τις δουλειες, και για καλο δικο μας στο τελος θα παθουμε κ τιποτα!! Τουλαχιστον να παιρνουμε κουραγιο οτι ειμαστε πολλες που αγωνιζομαστε!
Αχ βρε κορίτσια! Εγω εχω 2 παιδάκια 7 μηνων και 2,5 χρονων.Ειμαι σε αδεια και καθε μέρα νιωθω το ιδιο ανεπαρκής και κουρασμένη. Ο αντρας μου βοηθάει οταν ειναι σπιτι αλλα δεν ειναι και πολυ συχνα λογω δουλειας.Η μαμα μου μένει από κάτω μας και μου κραταει λιγο τη μεγαλη για 2-3 ωρες το πρωι και κανενα 2ωρο το απογευμα ωστε να προλαβαινω τη μικρη την οποια θηλαζω αποκλειστικα και τωρα ξεκινησε και φαγακι.Στο σπιτι εχω συνεχεια καποιον μαστορα διοτι δεν ηταν τελειωμενο οταν μπηκαμε με αποτελεσμα οι δουλειες να μην τελειωνουν ποτε αλλα το χειροτερο ειναι η μαμα μου που παντα μουρμουραει γιατι ειμαι αργη,δεν κανω τις δουλειες οπως πρεπει,δεν εχω καλη σειρα και ετσι δεν τα προλαβαινω ενω εκεινη παντρευτηκε μικρο κοριτσακι και τα εκανε ολα στην εντελεια και χωρις βοηθεια!Με κανει να νιωθω αχρηστη.Το ιδιο και οταν ειχα μονο την μεγαλη και δουλευα με βαρδιες γιατι εμαι νοσηλευτρια σε εντατικη.Μου κρατουσε τη μπεμπα την οποια αφησα 3 μηνων λογω συμβασης και οταν γυριζα αρχιζε την κριτικη και φυσικα δεν ξεχνουσε να μου δειξει ποσο τελεια μαγειρεψε εκεινη στο μωρο μου,το εκανε μπανακι και ποσο εκεινο δεν το ενοιαζε που εγω ελειπα!Ενιωθα τοσο κακη μανα που κοντευα να παθω καταθλιψη απο τις τυψεις που δεν προλαβαινα να φροντισω το παιδακι μου.Εχω τοσο κακη εμπειρια που τωρα τρεμω τη στιγμη που θα ξαναβρω δουλεια κατι το οποιο θα πρεπει να γινει για βιοποριστικους λογους.Και καθε μερα βαζω προγραμμα και προσπαθω να προλαβω τις δουλειες και τα παιδακια μου και καθε μερα κατι μενει για την αλλη μερα και δεν γινεται ξανα και παει λεγοντας.Τουλαχιστον δεν ειμαι η μονη...
Σε νιώθω...χτες πήγαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο...έχω μια υπέροχη κορούλα μόλις 8 μηνών και κάθε μέρα νιώθω λες και έχω σκάψει την προηγούμενη σε καμιά οικοδομή...μονίμως κουρασμένη και νυσταγμένη...και είμαι και σε άδεια από τη δουλειά...μόνο με ένα παιδί...χτες για να πάμε στην παραλία οικογενειακώς εγώ έπαθα ένα αλαλούμ μέχρι να ετοιμάσω ΟΛΑ τα πράγματα και να μην ξεχάσω τίποτα...μην πω τι πρέπει να κουβαλήσω σε περίπτωση που πάμε κάπου για περισσότερες μέρες...κανονική μετακόμιση...απορία: πως την παλεύουν οι μανούλες με 2,3,4,5 παιδιά;;; Καλά, αυτές με τα 4 και 5 παιδιά είναι ηρωίδες...!!!
Τα ίδια και χειρότερα και στο δικό μας σπίτι. Προφανώς και πρέπει να αποδεχθείς ότι για μερικά χρόνια δεν μπορούνε όλα να είναι όπως τα θές, αλλά επίσης πρέπει να σκεφτείς σοβαρά να αρχίσεις να "ξεφορτώνεσαι" σακιά. Μοίρασε αρμοδιότητες, όλοι είστε εξίσου κουρασμένοι, γιατί ο σύζυγος να αράζει κι εσύ να τρέχεις; Κυρίως σκέψου: Αν πάθεις κάτι από την κούραση ή από ατύχημα, θα έχει σημασία αν άφησες ένα σπίτι σε καλή κατάσταση ή αν άφησες στους δικούς σου αναμνήσεις από όσα ζήσατε παρέα; Μακάβριο το ξέρω, αλλά εγώ έτσι σκέφτομαι και ομολογουμένως έχω συχνά ένα σπίτι χάος, αλλά είμαι χαρούμενη.
Γεια σας μανούλες!Δεν θα ξεκινήσω λέγοντας πόσο κουρασμένη είναι μια εργαζόμενη μητέρα. Θεωρώ ότι είναι αυτονόητο.Θα σας καταθέσω τη δική μου εμπειρία Η δουλειά μου είναι καλή κ οικονομικά είμαστε καλά,δεν αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερα προβλήματα.Όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού,είχα πάντα βοήθεια κ από τη μητέρα μου κ από το σύζυγο.Κι όμως δεν κατάφερνα να τα βγάλω πέρα καθώς οι υποχρεώσεις ήταν πάρα πολλές.Τα παιδιά μου είναι τώρα 18 κ 14,έχουν μεγαλώσει, αλλά τα προηγούμενα χρόνια δεν προλάβαινα με τίποτα να τα καταφέρω όλα.Το αποτέλεσμα ήταν να στενοχωριέμαι αφάνταστα κ όλη αυτή η κατάσταση να γίνεται αβάσταχτη κ αγχωτική.Τι να την κάνω μία βόλτα με τα παιδιά όταν πέφτω από τη νύστα ή όταν με διακατέχει απίστευτη νευρικότητα κ το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γυρίσω σπίτι για να κάνω τις δουλειές μου;Έτσι,άκουσα το σώμα μου κ την ψυχή μου που διαμαρτύρονταν κ άρχισα να αφαιρώ πράγματα από τη ζωή μου που με κούραζαν.Τις καθημερινές δεν βγαίνω ποτέ γτ θέλω να είμαι ήρεμη για τη δουλειά μου την άλλη μέρα,να κάνω τις δουλειές μου κ να κοιμηθώ με την ησυχία μου.Προτεραιότητα μου είναι το φαγητό,τα καθαρά ρούχα,μία σχετική καθαριότητα στο σπίτι κ η δουλειά μου.Θέλω να έχω ενέργεια όταν δουλεύω κ όχι να κοιμάμαι όρθια ή να βλέπω το ρολόι πότε θα περάσει η ώρα για να φύγω.Είναι σκέτο μαρτύριο.Θα βγω κ τη βόλτα μου,θα πάω κ για ένα κφέ κάθε βδομάδα αλλά ολα αυτά είναι προγραμματισμένα.Σαν κομπιουτεράκι δουλεύω, αν ξεφύγω από το πρόγραμμα,χαθηκα.Το να τηρείς λοιπόν ένα πρόγραμμα είναι κουραστικό αλλά σωτήριο.Ακούστε τα μηνύματα που βγαίνουν από μέσα σας.Όλοι οι ανθρωποι δεν είμαστε το ίδιο,δεν αντέχουμε τα ίδια πράγματα ούτε σωματικά ούτε ψυχικά.
Καλε όλες έτσι είμαστε !!! Μην τρελαινεστε ...
Tα είπες όλα!! Ετσι ακριβώς είναι! :)
Πολλα συγχαρητήρια σε όλες εσάς τις σούπερ μαμάδες.να έχετε πάντα αυτά τα κουράγια και να σας δίνει ο Θεός δύναμη και υγεία. Μια ΜΑΜΑ που δεν κουράζεται τόσο πολυ.ευτυχως εγω εχω πιο ξεκουραστο προγράμμα και γι αυτο σας δίνω πολλα συγχαρητήρια
Εγώ κορίτσια δεν δουλεύω τα τελευταία δύο περίπου χρόνια, ο γιος μου είναι τριών ετών και πριν δύο περίπου εβδομάδες κόψαμε την πάνα! Το σπίτι μου είναι σχεδόν μόνιμα ακατάστατο, ο μικρός μόνιμα ζωηρός, ο άντρας μου είναι σχεδόν μόνιμα απών (λόγω δουλειάς αλλά κυρίως λόγω νοοτροπίας, όπως οι περισσότεροι Έλληναράδες που δεν σηκώνουν ούτε το δαχτυλάκι τους να κάνουν απολύτως τίποτα!!). Το παιδάκι μου, γερό να είναι, δεν είναι καθόλου του ύπνου, από βρεφάκι ακόμα, με αποτέλεσμα να είμαι πτώμα όλη την ώρα! Νιώθω πως προσπαθώ να αδειάσω τον ωκεανό και έχω για όπλο μου ένα κουβαδάκι, νιώθω πως όλη μέρα προσπαθώ να καθαρίσω το σπίτι, να φροντίσω το παιδί μου, να σιδερώσω, να πλύνω , να... να... να...και αποτέλεσμα μηδέν! ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!!! Παλιά έβγαινα με τις φίλες μου, τώρα είναι ζήτημα αν θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο μια φορά τον μήνα, παλιά πήγαινα διακοπές κάθε χρόνο, τώρα έχω να πάω σχεδόν τέσσερα χρόνια, παλιά έβγαινα σε μπαράκια, τώρα στο μυαλό μου και στο cd player παίζουν μόνο ζουζούνια! Και δεν θα ένιωθα έτσι αν δεν είχαν πέσει όλα τα βάρη, εκτός από τα οικονομικά, επάνω μου. Και το αποκορύφωμα; Αντί για ευχαριστώ να σου λένε όλοι, σιγά και τι κάνεις όλη μέρα; Όλη μέρα κάθεσαι, ε λοιπόν όχι, δεν κάθομαι, προσπαθώ να επιβιώσω!!! Συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο αλλά το θέμα που θίξατε χτύπησε ευαίσθητο σημείο!!
Μια απο τα ιδια κουκλα και βοηθεια απο πουθενα υπομονη ,και δεν φτανει αυτο εχουμε και τυψεις που δεν αφιερωνουμε χρονο στο παιδια
Απλά σε νιώθω... Αχ...
Το πιο ωραίο κείμενο που έχω διαβάσει εδώ κ πολύ καιρό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αλλά να σε ρωτήσω κάτι??? έχεις βάλει κάμερες στο σπίτι μου???????????????????? ήσουν απολαυστική..........κ μη το βάζεις κάτω.....αύριο ξήμερώνει μια άλλη μέρα!!!!!!! η ίδια ακριβώς θα είναι, αλλά θα είναι άλλη........ κ να πω και κάτι τελευταίο....γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα 30 μου στην Αθήνα, εδω και 5 χρόνια μένω στην επαρχία...τη "τρέλα" που κουβαλάτε τα παιδιά της Θεσσαλονίκης τη "ζηλεύω" απίστευτα....να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις τη πολύ καλή προσπάθεια....Είμαι σίγουρα ότι είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου....τα καταωφέρνεις περίφημα!!!! Καλό καλοκαίρι Θεσσαλονικιά μανούλα!!!!
Koritsia ego meno germania den exo oute mama oute pethera konta mou... douleuo 39 ores ti bdomada (leme tora) kai trexo apo to proi mexri to bradi!!!! 6:30 na eimai stin douleia 16:30 na pao na paro to paidi apo ton paidiko troxadi spiti na kaneis ena fagaki gia ton antra kai ton mikro giati ego den exo ora gia fai....na kathariseis na plineis na paikseis me to paidi na miliseis me ton antra...teleika kataligo na paizo me to paidi mexri tin ora tou upnou kai meta potaki me ton antra sto saloni....molis steilo tous antres mou gia upno...Mmpania, kouzina, sidero, na min ta polilogo eimai me to poli 5 ores upno kathe mera.....kai auto pou me stenaxori pio poli ap ola einai oti den mporo na pio ena grigoro kafedaki me tin manoula mou....na gelasoume gi autin tin kathimerinotita :) ena ematha apo poli mikri (eimai pantremeni apo ta 21) prota tous anthropous guro mas kai meta to spiti. Mia kalimera prin fugeis kai ena kalunixta tha ertho se ligo kai go prin kaneis tis douleies sou....
ΠΟΣΟ ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΞΕΡΕΣ!!!!!!ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ!!!!ΣΥΝΤΟΠΙΤΙΣΣΑ!
Αγαπητή ανια κ εμένα ο δικός μου γιος το ίδιο μου λεει οταν τον ρωτάω ποιος θα μαζέψει το βουνό απο παιχνίδια που άπλωνε πολλακης στα πατωματα.με μια δουλεια ,2 τετραχρονα(δίδυμα),ενα άντρα που εχει κατάστημα οπότε στους χαλεπούς καιρούς που περνάμε λείπει ακομα πιο πολυ απο το Σπιτι ,με όλες τις δραστηριότητες των παιδιων κάπως ετσι λειτουργών κ εγω.ξυπναω κθ πρωι κ για κπ λεφτά λέω στον εαυτόν μου:εντάξει θα τα καταφέρουμε σημερα ,αλλα μεχρι το μεσημερακι εχω γν χώμα κ εχω αναθεωρήσει.καταληγω να σερνω τα πόδια μου το βράδυ κ να μην εχω κουράγιο ουτε στο κρεβάτι να συρθω.κ οσο για τα σ/κ;άλλη πονεμένη ιστορία...
Ειναι μια απο αυτές τις μέρες που δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Ολα μοιάζουν μαύρα, τα πατωματα, το μπάνιο, τα μπαλκόνια, τα τζάμια, η διάθεση μου. Δουλεύω κι εγω ώρες ατέλειωτες (υπολόγιζω 50-60 τη βδομαδα, με βάρδιες, νύχτες, εικοσιτετράωρα). Ποτέ δεν ήμουν τρελή νοικοκυρά, και τώρα με δυο παιδια ειλικρινά περιορίζονται στα βασικά: να υπάρχει ένα πιάτο φαΐ και καθαρά πιάτα και μαχαιροπηρουνα, να ειναι στοιχειωδώς καθαρά τα πατωματα όπου περνάνε τη μέρα τους τα παιδια μου (κι όπως καλα ξέρετε αυτό μπορεί να σημαίνει και δυο και τρία σφουγγάρισματα τη μέρα), να υπάρχουν ρούχα καθαρά και τα εξωτερικά σιδερωμενα- τα τελείως βασικά. Να μην παράπονιεμαι: έχω γυναίκα για την καθαριότητα και το σίδερο, έχω κοπέλα που κρατάει τα παιδια, αλλά και πάλι οι δουλειές που απομένουν ειναι βουνό. Το παράπονο μου ειναι αλλού: όλες υπερασπίζεται τους άντρες σας και λέτε πως σας βοηθάνε. Εγω δυστυχώς δε μπορώ να πω το ίδιο. Ολα περνάνε απο τα χέρια μου, τα παιδια ότι βλέπουν κάνουν και πλέον δε βοηθάνε πουθενά και είμαι κι εγω τόσο κουρασμένη....
Κορίτσια λέω να ιδρύσουμε το Κ.Α.Μ.Ν.Ε. (Κόμμα Αποκαμωμένης Μανούλας Νοικοκυράς Ελλάδος) μιας και ανήκουμε πολλές (αν όχι όλες) στον ίδιο .....χώρο! Αχ, κοριτσάκια μου, στα σχόλιά σας έβλεπα τον εαυτό μου ντεζαβου!!!! Κάποιες φορές είναι θαρρείς και λειτουργώ στο γρήγορο. Όσο κινούμαι στο σπίτι κουβαλάω πράγματα στα χέρια μου και όπου σταματάω αφήνω και κάτι! Το μπάνιο μια απελπισία.... Ο μεγάλος μου γιος την έχει δει ....πυροσβεστική, ο μικρός τώρα μαθαίνει τσίσα κακά στην τουαλέτα, για τον άνδρα μου χμ, πάμε σε άλλο θέμα!!! Από την ώρα που επιστρέφω από τη δουλειά δεν νομίζω ότι υπάρχει χρόνος να καθίσω.... Κάνω μονίμως μπάνιο μισό μισό δηλ. άλλη ώρα το σώμα άλλη τα μαλλιά. Τα φρύδια μου ώρες ώρες κοντεύουν του Καραμανλή.... Τα νύχια μου.... χαχαχα! Όμως τα μπάνια λάμπουν, τα 'επιπλα δεν προλαβαίνουν να πιάσουν σκόνη, φαγητό κάθε μέρα, πλυντήρια κ.λπ.... στην εντέλεια....ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ! Δεν ξέρω αν αξίζει, μάλλον όχι. Προς τι η υστερία και η υπερβολή??? Αναρωτιέμαι πολλές φορές. Κι αυτό που έχω να προσθέσω είναι ότι όσο σε βλέπουν να κάνεις αυτό τον αγώνα καθημερινά, τα θεωρούν όλα τόσο δεδομένα, που όσες φορές έχω τσακωθεί με τον 5χρονο γιο μου για να μαζέψει τα αυτοκινητάκια του (2 κιβώτια) και τον ρωτάω ποιος θα τα μαζέψει, μου απαντάει με απόλυτη φυσικότητα ΕΣΥ, ΑΦΟΥ ΕΣΥ ΤΑ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΟΛΑ ΕΔΩ! Κουράγιο μανουλίτσες, Καλό βράδυ σε όλες μας!!!
Αγαπητή μανούλα, καταρχάς θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο μπράβο! Ξέρω πως νιώθεις γιατί όπως και άλλες κοπέλες που σχολιάσανε πιο πάνω ανήκω και γω στο ίδιο κλαμπ. Από μια άποψη είμαι τυχερή γιατί έχω μόνιμη δουλειά με ωράριο 7-2 συν ένα απόγευμα τη βδομάδα..Από την άλλη όμως ζορίζομαι απίστευτα με την προσθήκη ακόμη ενός αντρούλη στη ζωή μου πριν 5 μήνες. Σύνολο 3 μες στο σπίτι(σύζυγος,ο τετράχρονος γιος μου και ο μπεμπούλης μας σήμερα 5 μηνών)..Και με τους αντρούληδες μου λοιπόν η καθαριότητα στο σπίτι είναι τρομερά δύσκολη...Και έχω να δηλώσω πως ΔΕΝ τα προλαβαίνω!!!!! Ο καθένας τους(τον εαυτό μου τον βγάζω έξω γιατί δυστυχώς έχω σχεδόν βάλει στην άκρη τις δικές μου ανάγκες) έχει τις ανάγκες του και εγώ προσπαθώ καθημερινά να τους φροντίζω...Πόσα να προλάβω όμως η δόλια? Ξυπνώ στις 4-5 το πρωί καθημερινά και κάθομαι στον καναπέ κατά τις 10 το βράδυ αποκαμωμένη ίσα για να πω ότι έκατσα και λίγο γιατί πάω σφαίρα στο κρεβάτι μπας και προλάβω να ρίξω καμιά ώρα ύπνο καθώς από τις 10 μέχρι το πρωί που ξυπνώ θα σηκωθώ καμιά δεκεριά φορές γιατί ο μεγάλος μου πετάγεται στον ύπνο 2-3 φορές και με φωνάζει, του μωρού του πέφτει η πιπίλα και σηκώνομαι 5-6 φορές τουλάχιστον ή να το σκεπάσω...Και κατά τη διάρκεια της μέρας πρέπει να τους ετοιμάσω όλους για δουλειά και σχολείο με τα φαγητά τους, να πάω δουλειά, να πάω να μαζέψω τα μωρά από 2 διαφορετικούς σταθμούς, να πάω σπίτι να μεγειρέψω κάθε μέρα ζεστό φαγητό, να κάνω τα μωρά μπάνιο και εγώ, να πλύνω πιάτα(στο χέρι), να σιδερώσω, να βάλω 3-4 φορές ηλεκτρική σκούπα γιατί ο μεγάλος μου γιος γεμίζει τους τόπυς ψίχουλα και όλο τα πατάμε και να σφουγγαρίσω, να μαγειρέψω για το βράδυ(ευτυχώς κάτι ελαφρύ), να ξαναπλύνω το πιατομάνι, να αποστειρώσω μπιμπερό και πιπίλες, τα ξέρετε και σεις... Και μέσα σε όλα αυτά να προλάβω να παίξω και με τα μωρά μου, να ζουζουνίσω με τον μικρό μου και να διαβάσω παραμύθια με το μεγάλο μου ή να ζωγραφίσω μαζί του... Γυναίκα και αν ήθελα να φέρω τώρα που οι υποχρεώσεις με το μωρό αυξήθηκαν, πια δεν έχω την οικονομική δυνατότητα καθώς τα έξοδα είναι τεράστια...Έχω και τη λόξα να μη θέλω ξένο άνθρωπο στο σπίτι... Και σκοτώνομαι η κυρία να τα κάνω όλα αυτά κάθε μέρα για να είναι στο τέλος της ημέρα πάλι όλα χάλια και να πρέπει να ξαναγίνουν την επομένη... Μέσα μέσα, με πιάνει η υστερία!!! Ξέρεις τι είναι να καθαρίζεις 3 μπάνια και σε μια ώρα να γεμίζουν παντού στίγματα οι καθρέφτες και δαχτυλιές, να λερώνουν οι πόρτες, οι τουαλέτες χάλια(άντρες...) και γω να τα βλέπω και να είμαι στα πρόθυρα εγκεφαλικού?? Έχει φορές που νομίζω ότι είμαι σούπεργούμαν και κάνω τις δουλειές λες και με έχουν βάλει στο "fast forward"...Έχει φορές που απελπίζομαι και λέω δε θα ξανακαθαρίσω τίποτα...Να σας φάνε οι κατσαρίδες και τα σκουλήκια εδώ μέσα!!! Αλλά ποιος θα τα κάνει στο τέλος? Εγώ... Σήμερα είναι μια από αυτές τις μέρες λοιπόν και νιώθω πολύ χάλια που οι κόποι μου, οι θυσίες που κάνω για την οικογένεια μου, νομίζω ότι δεν αναγνωρίζονται από κανένα..:( Δε ξέρω αν η αναγνώριση θα μου έδινε το κουράγιο να συνεχίσω, αν είναι αυτό που περιμένω...Αλλά σίγουρα με στεναχωρεί εγώ να θυσιάζω τη μέρα μου τρίβοντας μπάνια και πατώματα και το βράδυ να είναι όλα πάλι χάλια. Για αυτό ίσως τελικά δεν αξίζει τον κόπο να σκοτωνόμαστε επί καθημερινής βάσεως να τα προλάβουμε όλα... Και ο πιο πάνω κύκλος θα συνεχιστεί... Κουράγιο στις συμπάσχουσες μανούλες!!!
τουλάχιστον...δεν νοιωθεις μονη...γιατι ολες ετσι ειμαστε!
Νομίζω οι περισσότερες εργαζόμενες μαμάδες τη σήμερον ημέρα αισθάνονται ακριβώς αυτό που περιγράφεις. Προσωπικά πάντως έχω "θυσιάσει" κάποια πράγματα ώστε να μην τα τινάξω, να είμαι πιο ήρεμη και χαρούμενη και να έχω λίγη ώρα να περνάω με το μωρό μου. Κατ'αρχάς δε σιδερώνω. Κι όταν λέω δε σιδερώνω εννοώ πως δε σιδερώνω τίποτα, πέρα από κάποιες μπλούζες ή φορέματα που μπορεί να καρατσαλακωθούν στο πλύσιμο και να κάνουν μπαμ ότι είναι ασιδέρωτα. Δεύτερον, δεν υπάρχει περίπτωση να μαγειρεύω κάθε μέρα, όσο κι αν μου αρέσει και να το θέλω. Ίσως επειδή είμαι από πολύτεκνη οικογένεια, έχω μάθει να μαγειρεύω ποσότητα και να τρώω για μέρες το ίδιο φαγητό χωρίς να το βαριέμαι ή να μου κακοφαίνεται. Τρίτον, το έχω πάρει απόφαση πως το σπίτι μου δε θα είναι ΠΟΤΕ τελείως καθαρό, έτσι όπως το περιγράφει και όπως θα το ήθελα κι εγώ, καθώς πέρα από το μωρό μας έχουμε και σκύλο και γάτα. Οπότε είπα στον εαυτό μου να σταματήσει να είναι τελειομανής και να χαρεί την μπίχλα, χαχα. Κάνω μεν μία μικρή γενική κάθε δύο μέρες αναγκαστικά λόγω των ζώων, αλλά πλέον σκέφτομαι εναλλακτικά, το πως η λίγη βρωμιά θα βοηθήσει το μωρό μου να αποκτήσει αντισώματα σε διάφορα πράγματα με τα οποία θα έρχεται καθημερινά σε επαφή, όπως και να μην είναι τόσο επιρρεπής σε αλλεργίες. Όλα αυτά βέβαια τα πήρα απόφαση αφού κόντεψα να πάθω υπερκόπωση (για ακόμα μία φορά). Καλό κουράγιο! Δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι μόνη!!
Γλυκιά μανούλα γεια σου!!!!!! πόσο μα πόσο δίκιο έχεις...... έτσι κι εγώ έχω ενα γιο 9 μηνών και μια δουλειά με πολύ αστατο ωράριο 24 ωρες βάρδιες ...με πολλές μερες να περνούν με μόνο 4 ώρες υπνο συνολικά ....με ένα ευτυχώς υπέροχο συζυγο που βοηθάει όσο μπορεί κι αυτός, κι ένα καλόβολο μωράκι. Οι σημερινές μανούλες ειναι ΗΡΩΙΔΕΣ της καθημερινότητας....αδιαμφισβητητα.... Νομίζω πως δεν θα σου χαιδεψω τα αυτιά γιατί όπως λες κι εσύ αφού ξέρω ότι και αύριο πάλι τα ίδια θα κανουμε....δεν πειράζει όμως κανε κουράγιο ....προσπάθησε καποιες φορές να μη δίνεις και τοοοοση σημασία σε κάποιες δουλειές όσο αυτο είναι εφικτο και πέρνα λιγο χρόνο με τον αντρα σου και τα παιδάκια σου.Θα δεις ότι η ικανοποιηση που θα νιώσεις θα σου δωσει δύναμη και χαρά ! Εγω προσπαθω να κανω τις δουλειές του σπιτιου το βράδυ π.χ ώστε την επομενη μερα αν έχω ρεπο να αφιερώσω τις πιο πολλές ωρες στο μικράκι μου.....Μανουλίτσα είσαι αστέρι , είσαι η πιο καλή μανουλα που θα μπορουσαν να έχουν τα αγγελουδια σου απλά νιωθω και κατανοω τη φορτιση σου και ΟΛΑ αυτα τα συναισθήματα που έχεις ειναι από τη κουραση . Βάστα γερά όπως είπε και μια αλλη κοπέλα παραπάνω ΟΛΑ τα μπορουμε ΟΛΑ τα αντεχουμε .... Ότι χρειαστείς εδώ είμαστε.... Σε φιλώ γλυκά.....
Γειά σου αληθινή μαμά, έλα να κάνουμε παρέα γιατί ανήκουμε στην ίδια ομάδα. Με τα ίδια ακριβώς συναισθήματα και παράνοια. Εγώ έχω τρία παιδάκια (πέντε, τριών, και ενός) και από πέρυσι (ούσα έγκυος) παρακολουθώ και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (με παρουσίες). Αν με ρωτήσεις δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα. Δεν θέλω να κόψω κάτι (φυσικά ανυπομονώ να πάρω το πτυχίο μου), αλλά είμαι σίγουρη ότι κάτι καινούργιο θα σκαρφιστώ να κάνω. Σωτηρία δεν έχει ο άνθρωπος, είμαστε από τον πλανήτη με τις σούπερ γυναίκες, που όλα τα σφάζουν - όλα τα μαχαιρώνουν και ως επιβράβευση στον εαυτό μας μάς δίνουμε ενοχές. Για τον εαυτό μου έχω καταλήξει ότι κάποιο σύνδρομο με κατατρέχει και θέλω να αποδεικνύω στον εαυτό μου ότι όχι δύο καρπούζια, αλλά διακόσια δύο μπορούν να χωρέσουν. Και λέω στον εαυτό μου, γιατί δε νομίζω κανένας άλλος να ενδιαφέρεται. Η οικογένειά μας αν μη τι άλλο ξέρει τι αξίζουμε, κι έτσι σίγουρα το μπράβο δεν το περιμένουμε από εκείνους. Λοιπόν, καλή μανούλα, μόλις βρεις το κόλπο να διώξεις τις ενοχές, πες μου κι εμένα. Επίσης, αν καταφέρεις να τα κάνεις όλα τα πρέπει (μόνη σου) επίσης πες μου. Γιατί πήγα προχθές σε ένα σπίτι όπου η κυρία δεν δουλεύει, αλλά είχε και μια κοπέλα να της κάνει το σίδερο. Μπράβο - μπράβο, μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς. Αλλά βλέπεις ο κ. Στουρνάρας μας έκοψε αυτές τις χαρές. Φιλιά και βάστα γερά
Τρία μικρά παιδιά και μεταπτυχιακό; Βγάζω ΚΑΙ σε σένα το καπέλο! Με το καλό το πτυχίο!
Μάλλον μόλις αγγιξες την ευαίσθητη χορδή μου.... Εργάζομαι (2 δουλειές για την ακρίβεια), έχω 2 παιδια (5 και 3) και δεν έχω καμία βοήθεια...Αλλά κάθε τρεις και λίγο φορτώνομαι ακόμα περισσότερες υποχρε'ωσεις και πετάω την σκούφια μου για οποιαδήποτε νέα κούραση!!!! Μερικές φορές πιστεύω οτι πάσχω απο κάποιο σύνδρομο που με βάζει να ανακαλύψω τα όριά μου, μάλλον θέλω να δω σε ποιο ακριβώς σημείο θα καταρεύσω....! και απο την οικογένειά μου (την πατρική) όχι μόνο δεν μου το αναγνωρίζουν, μου κάνουν και κριτική αν τύχει καμιά φορά και πάω καμία βόλτα (μαζί με τα παιδιά μου βέβαια) χωρίς να έχω έτοιμο φαγητό για τον πασά μου που θα γυρίσει το βράδυ κουρασμένος (ο καημένος δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ, αμα δεν βρει φαι απλώς θα μαγειρέψει..)
Εγώ έχω μια απορία σε όλα αυτά. Ο τέλειος σύζυγός σου σε τι από όλα αυτά που σε βαραίνουν βοηθάει;;
Ζητώ συγνώμη για το σχόλιο. Μετά διάβασα τις διευκρινίσεις σου. Να είστε όλοι καλά.
Νίνα, αν μου έλεγαν πριν 5 χρόνια ότι είμαι ταλέντο στην οργάνωση - και δη φυσικό- θα κυλιόμουν στα πατώματα από τα γέλια! Τη συγκεκριμένη σελίδα δεν την έχω διαβάσει, αλλά ούτε και sites ανάλογου περιεχομένου και το πρόγραμμα που προτείνω έχει προκύψει σε βάθος χρόνου, μετά από πολλά στραπάτσα! Με αυτόν τον "μπούσουλα" το σπίτι διατηρείται σε καλή κατάσταση, χαίρομαι το παιδάκι μου και τον άντρα μου και τα νεύρα μου δε γίνονται ζαρτιέρες!
βρε γλυκιά μου γιατι νιωθεις ανικανη??? αντε το ανεπαρκής γιατι σου λείπει ο προσωπικος χρόνος και το κουρασμένη κυρίως να το καταλάβω... δουλευεις οποτε είναι λογικό να μην τα προλαβαίνεις όλα... ειναι λογικό να έχεις κουραστεί αλλά σου αξιζουν τόσα μπράβο που τα προλαβαίνεις όλα.. εγώ ειμαι απο τις ¨"τυχερες¨ας το πουμε επέλεξα να δουλευω απο το σπίτι για να μπορέσω να κάνω όλα τα υπολοιπά και πάλι δεν προλαβαίνω. πόσο μάλλον εσύ .. πιστεψε με ο σουπερμαν μπροστα σου δεν ποιανει μια υγ πολύ γελασα με το βρακι και το γυαλλισμένο πάτωμα
Είμαι από τις τυχερές.Έχω επιλέξει να δουλεύω λιγότερο και να χαίρομαι τη ζωή περισσότερο.Δε θέλω η καθημερινότητά μου να είναι αγώνας δρόμου και να ζω τη ζωή του σαββατοκύριακου.Δουλεύω σε φροντιστήριο απόγευμα. Το φροντ. είναι 5 λεπτά από το σπίτι μου με τα πόδια.Ενώ παλιά είχα μέχρι και 40 ώρες,τα τελευταία χρόνια παίρνω 25 ώρες το πολύ. Ο μισθός είναι σαφώς χαμηλότερος αλλά δε με νοιάζουν τα λεφτά, αρκεί να βγάζουμε τα έξοδά μας και δε θέλω πολυτέλειες.Εχω βέβαια μόνο ένα παιδί αλλα έρχεται και δεύτερο.Αρα,το πρωί είμαι σπίτι χαλαρά, ξυπνάμε αργά με τη μικρή μου,μαγειρεύω, κάνω καμιά ψιλοδουλίτσα, βγαίνουμε βόλτα, ψώνια κτλ. Πάω στη δουλειά 4-9, μετά πάμε βόλτα ή γυρνάω σπίτι, παίζουμε όλοι μαζί και γενικά χαλαρά. Το σκ κάνω τις απαραίτητες δουλειές του σπιτιού,όχι πάνω από δυο ώρες, ενώ ο σύζυγος αναλαμβάνει πλυντήρια και σίδερο. Προλαβαίνω να ασχοληθώ ακόμα και με το πανεπιστήμιο όπου σπουδάζω για δεύτερο πτυχίο!Αν έχεις τη δυνατότητα προσπάθησε να περιορίσεις λίγο το ωράριό σου.Θα μπορούσες π.χ. να ζητήσεις να μην πηγαίνεις απογεύματα; Θα ήταν ιδανικό αυτό. Άλλα μάλλον δύσκολο ε, θα πρέπει να προσλάβει το αφεντικό άλλο άτομο. Ρε γμτ αν ζούσαμε σε μια σοβαρή χώρα θα είχαμε τη δυνατότητα ελαστικού ωραρίου, θα μπορούσαμε να επιλέγουμε το ωράριό μας σαν άνθρωποι και όχι να μην τολμάμε να διεκδικήσουμε τίποτα. Δυστυχώς πέρα από το μειωμένο ωράριο δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο που θα σε βοηθήσει.Καλή δύναμη σου εύχομαι και να βρεις γρήγορα μια λύση!
Βρε κοπελιά, εγώ θέλω να σηκωθώ όρθια και να σε χειροκροτήσω κι εσύ νιώθεις ανεπαρκής κι άχρηστη;;;; 1000 μπράβο! Αν ίσχυε η θεωρία της Εξέλιξης του Δαρβίνου, θα έπρεπε όλες οι μητέρες να είχαμε γύρω στα... 6 χέρια! Όπως κατάλαβες, όλες τα ίδια περνάμε. ΟΛΕΣ. Κι επειδή δεν κάνω κέφι να πέσω στα ηρεμιστικά για να τα φέρω όλα εις πέρας και τέλεια, ακολουθώ το εξής σύστημα: Αρχικά προγραμματίζω τα γεύματα της εβδομάδας και τα ψώνια. Πάει αυτό. Ύστερα ακολουθώ πιστά το δικό μου ιερό τρίπτυχο: σπιτικό φαγητό, καθαρά ρούχα κι αποστειρωμένο μπάνιο. Ας μείνει ασκούπιστο και σκονισμένο το σπίτι 2-3 μέρες. Ας φάμε το ίδιο φαγητό 2 μέρες μέσα στην εβδομάδα, SO WHAT?? Τι θα πάθουμε αν χρησιμοποιήσουμε τις πιτζάμες ασιδέρωτες; Ή τις πετσέτες της κουζίνας; 'Η εκείνο το φόρεμα που θα το ξαναβάλω σε κάάάποιο κοσμικό γεγονός, γιατί να το σιδερώσω τώρα;; Το κρεμάω στην κρεμάστρα και το σιδερώνω όταν έρθει η ώρα του! Μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Επιπλέον φροντίζω να κάνω κάθε μέρα ΜΙΑ (αυστηρά ΜΙΑ!) "άκυρη" δουλειά (προχτές καθάρισα και τακτοποίησα ΜΟΝΟ το ντουλάπι με τα ποτήρια, χτες έπλυνα τον απορροφητήρα, σήμερα ξεσκόνισα τα φωτιστικά, αύριο θα περιλάβω τους κάδους απορριμάτων) για να μη μαζεύονται και χρειάζομαι 3ήμερη γενική. Τέλος -βρέξει, χιονίσει- κάθε μέρα φροντίζω να περνάω τουλάχιστον ένα μισάωρο-1 ώρα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το παιδί μου, κάθε Πέμπτη βράδυ -και χώμα να είμαι- θα κάνω beaute και κάθε Παρασκευή βράδυ ο σύζυγος, ως άλλος Tom Cruise, φτιάχνει 2 κοκτέιλ και τα απολαμβάνουμε αγκαλιά. Μπορεί το σπίτι μου να μην είναι στην εντέλεια, αλλά το ηθικόν μου είναι ακμαιότατον! Κ μην ξεχνάς πως μπορείς πάντα να απευθυνθείς σε κάποια οικιακή βοηθό, αν τα δεις πολύ σκούρα. 1 φορά στις 15 για τα χοντρά, δεν είναι κακό! Τα φιλιά και τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου!
Μαμά Βάσω έχεις διαβάσει αυτή (http://www.flylady.net/) ή είσαι φυσικό ταλέντο στην οργάνωση? Παρόμοιο σύστημα δίνει κι αυτή η κυρία και δουλεύει στα αλήθεια. Το σπίτι είναι πάντα καλό κι ας μην καθαρίζεις τα πάντα κάθε μέρα. Το έκανα ένα μήνα, μετά έμεινα πίσω και εγκατέλειψα. Αλλά ένα μήνα είμασταν γυαλί.
κορίτσια σας ευχαριστώ όλες!! σπουδαίο πράγμα να μην νιώθεις μόνος!!! κουράγιο σε μας που δεν μας φτάνει το 24ωρο, αλλά κυρίως συγχαρητήρια σε όσες έχουν καταφέρει να βρουν την ισορροπία στο σπίτι τους!! ευχαριστώ και για τις πολύτιμες συμβουλές!! θα φροντίσω να τις τηρήσω!!
ένα θα σου πω. εμείς είμαστε εγώ η τετράχρονη κόρη μου και ο νέος μου σύντροφος ( με τον πατέρα της έχουμε χωρίσει όταν η μικρή μου ήταν 2 ετών) ο οποίος πολλές φορές είναι σπίτι μας.υπάρχουν στιγμές που κλαίω από την κούραση,υπάρχουν στιγμές που θέλω να ουρλιάξω γιατί μόλις έχω κάνει δουλειές και το σπίτι είναι άνω κάτω σε δευτερόλεπτα.....αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.ίσως πρέπει να βρείς τακτικές να ξεκλέβεις χρόνο....εγώ πλέον σιδερώνω μόνο αυτά που πρέπει και έτσι γλιτώνω σίγουρα 5 ώρες τη βδομάδα..... (σκέψου το)
Ε όχι, δεν είσαι καθόλου ανεπαρκής! Πολύ σωστά δίνεις προτεραιότητα στις βόλτες με τα παιδιά και καταφέρνεις να φτιάχνεις και κέικ και πίτες μεσοβδομαδα εκτός από φαγητό κάθε μέρα;;;;;; ΑΞΙΑ! Εγω νιώθω πιο ανεπαρκής που δουλεύω μειωμένο, στις 4 είμαι σπίτι, συνήθως μαγειρεύω ανα δύο μέρες, κέικ κάνω μια φορά την εβδομάδα, πίτες ποτέ και τα σαββατοκύριακα κάνω συνήθως σίδερο αντί για βόλτες! Βάλε το σπίτι σε δεύτερη μοίρα, είναι πάρα πολύ δύσκολο το ωράριό σου. Αν δεν μπορείς να πάρεις γυναίκα για τις δουλειές, μοίρασέ τις ώστε να τις κάνεις πιο αραιά για παράδειγμα ή φτιάξε φαγητό για δύο μέρες πχ. Δεν ξέρω τί άλλο να πω, κουράγιο!!!!
Welcome to the club μανούλα. Η μόνησ υμουλή μου, να σιδερώνεις όσο πιο λίγα γίνεται και να περιορίσεις τις οικοκυρικές σου υποχρεώσεις, στα λιγότερα των λιγοτέρων...... Αλλιώς δεν παλεύεται! Είπαμε, ειμαστε όλες μια "Μαίρη Παναγιωταρά" Και την ισότητα των δύο φύλλων (μαζί με την εργασία των γυναικών) άντρας φαλλοκράτης και μισογύνης την οργάνωσε, να το ξέρεις!!!!!!
εγω που αισθανομαι τα ιδια με μονο ενα παιδι κ χωρις να δουλευω !!####$$$αμαννννννννν
Όχι, για να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Αλλά, είτε ένα είτε δύο παιδιά έχεις η διαφορά είναι μικρή. Επίσης εσύ που δε δουλεύεις και είσαι όλη μέρα με το παιδί. Μπορεί να είσαι και περισσότερο κουρασμένη από το να δούλευες. Τα έχω κάνει όλα: μαμά με ένα παιδί-μαμά με δύο παιδιά, μαμά που κάθεται σπίτι με τα παιδιά-μαμά που δουλεύει. Το πιο κουραστικό ήταν το μαμά που κάθεται σπίτι με τα παιδιά.
εγω παλι δεν σιδερωνω τιποτα.οταν στεγνωνουν τα ρουχα,τα διπλωνω και τα βαζω στη θεση τους.οσο για την σκονη, μια φορα τη βδομαδα.σκουπισμα καθε μερα αλλα σφουγγαρισμα μια φορα τη βδομαδα.φαγητο καθημερινα.
Γλυκιά μου Α. να θυμάσαι ότι δεν εισαι η μόνη που τα περνάει όλα αυτά και δυστυχώς το αύριο αργεί να ξημερώσει......
Άλλη μια Μαίρη Παναγιωταρα!χαχαχαχα Φυσικα και δεν είσαι η μόνη. Σε νιώθουμε όλες οι εργαζομενες, μανες, σύζυγοι κλπ κλπ. Σου δίνω μια συμβουλη που όταν την ακολούθησα και εγω βρηκα την υγειά μου! Μη δινεις τόσο μεγαλη σημασία στο σπίτι. Κανε πως δεν βλέπεις την συσσωρευμενη σκόνη κάτω απο το τραπεζακι της τιβι. Αγνόησε το βουνό με τα ασιδερωτα επιδεικτικά, κάνε όσα βλέπει η πεθερα, δεν την έχεις κοντα και πάλι αρκετα θα είναι. Μην χανεις στιγμές με τον αντρα σου και τα παιδιά σου! όταν θα μεγαλωσεις και τα παιδια θα φυγουν απο το σπίτι τι θα θυμασαι;; πώς περασατε εκείνη την μερα στο λουνα παρκ ή αν ήθελε λιγο παραπάνω αλατι η πίτα και τι ωραια τσάκιση έκανες στο παντελόνι; Οι δουλειες δεν τελειωνουν ποτε! Απο τότε που αποδεχθηκα οτι το πρόβλημα το έχω εγω και οτι οι δικοι μου ούτε που δίνουν σημασία αν η σερβαντα μας έχει πάνω μισο δαχτυλο σκόνη, ζούμε όλοι καλύτερα! Αααααααχ και μετα με λένε αχαρηστη που λεω οτι δεν θελω να επιστρεψω στα εργασιακα μου καθηκοντα μετα την αδεια μητρότητας.... δεν έχω την δυνατοτητα να το κάνω, αλλα μεταξυ μας μέσα μου είναι ο ποιο κρυφός μου πόθος...
Παρε μια γυναικα για το σπιτι και το σιδερο. Δεν σου λεω να την παρεις καθε βδομαδα. 1-2φορες το μηνα να σου κανει τα χοντρα. Και ξεχνα την ταξη για λιγο καιρο (μεχρι να μεγαλωσουν τα παιδια σου) αλλιως δεν βγαινει η ζωη.
Την πλήρωσε ο άντρας της τη νύφη.....ρε κορίτσια ρωτάτε αν ο άνθρωπος δουλεύει 9-9...??? εξαλλου δεν μου φάνηκε να έχει παράπονα από τον άντρα της η κοπέλα...δεν θεωρώ πως κάποιος φταίει, δυστυχώς έχει γίνει η ζωή μάς έτσι....τρεχαααααλαααααα......απλά για επιβίωση.... Καλά κουράγια κορίτσια.....και αγόρια!
Ε όχι και να νοιώθεις ανεπαρκής επειδή το σπίτι δεν είναι στην τρίχα και το σίδερο ατελείωτο! Είσαι μία εργαζόμενη μάνα που μόνο σεβασμός της αξίζει! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να είσαι ευτυχισμένη! Οι δουλειες του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτε μα ποτέ! Είναι αμαρτία να στεναχωρόμαστε και απογοητευόμαστε για τέτοια πράγματα. Να σκέφτεσαι ότι είσαι άξια θαυμασμού που προλαβαίνεις και κάνεις όσα κάνεις.
πω πω σα να διαβαζω με καποιες παραλαγες την καθημερινοτητα μου... ειμαι ελευθερος επαγγελματιας με δικο μου γραφειο...εχω γυναικα για τα παιδια γυναικα για καθαριοτητα 1 φορα την εβδομαδα και θελω να ειναι το σπιτι καθε βραδυ στην τριχα...μαγειρευω μονο εγω...και θελω να προσεχω και τον εαυτο μου για να νιωθω ομορφα... παροτι εχω βοηθεια για το σπιτι η κουραση μου ειναι τεραστια...τα ωραρια της δουλειας σκληρα και η ανασφαλεια μεγαλη... θα σου προτεινα να παρεις μια γυναικα για καθαριοτητα 1 φορα την εβδομαδα...για να κανει τα βασικα...
Έλα όλες έτσι ήμαστε. Και σε ρωτάνε κι από πάνω σιγά τι έκανες όλη μέρα? Αυτό που λέει η Helen είναι τρομερά βοηθητικό, αλλά αν δε σου φτάνουν για γυναίκα (όπως κι εμένα) μάθε να ζεις με λίγη βρωμιά. Παιδιά δε γίνεται αλλιώς. Πρέπει να κοιμάσαι κάθε μέρα 3 ώρες για να τα προλαβαίνεις όλα. Εγώ ξεκινάω από το πόση ώρα θα φάω σε κάθε δουλειά και κάνω ό,τι προλάβω. Για το σίδερο...ατμοσίδερο. Αν δεν έχεις ξαναχρησιμοποιήσεις θα εκπλαγείς από την ταχύτητα. Και φαγητό 2 μέρες τρως το ίδιο. Γενική καθαριότητα βγάλτην από το μυαλό σου ή κάνε ένα δώρο 2-3 φορές το χρόνο στον εαυτό σου και φέρνε γυναίκα. Εγώ έτσι την κουτσοπαλεύω, αλλά δε με λες και νοικοκυρά.
Αρχικά σου αξίζουν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που κάνεις ήδη τόσα πράγματα, και μάλιστα με σπαστό ωράριο (και, αν κατάλαβα καλά, δεν έχεις βοήθεια για τις δουλειές του σπιτιού από μαμά ή πεθερά;)! Κέικ και πίτες μεσοβδόμαδα για το κολατσιό, ενώ δουλεύεις και το Σάββατο; Σου βγάζω το καπέλο! Πρέπει να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου! Ώρα για αναθέωρηση, καλή μου Α., ώρα για αναθεώρηση για όλες μας! Η "κατάρα" της σύγχρονης γυναίκας είναι οι δεκάδες ρόλοι στους οποίους καλούμαστε να ανταποκριθούμε τουλάχιστον ικανοποιητικά κάθε μέρα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να νιώθουμε ενοχές επειδή δεν υπάρχει ζεστό φαγητό κάθε μέρα, επειδή το σπίτι μας δεν είναι στην τρίχα κάθε μέρα, επειδή στο τέλος μιας γεμάτης ημέρας δεν έχουμε δυνάμεις να γίνουμε η... νέα έκδοση της Kim Basinger στις "9 1/2 εβδομάδες". Μήπως είναι ώρα να σκεφτούμε τι έχει μεγαλύτερη σημασία στη ζωή μας; Τα παιδάκια μας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ένα πάτωμα-καθρέφτη ή από μια μαμά που θα έχει χρόνο και δυνάμεις να ζωγραφίσει και να κάνει παζλ μαζί τους; Επειδή αυτό το θέμα σηκώνει μεγάλη συζήτηση, το αφήνω και πάω πιο συγκεκριμένα στην περίπτωσή σου. Αγαπητή Α., πριν αναρωτηθείς τι κάνεις λάθος, σκέψου πρώτα πόσα κάνεις σωστά. Πριν νιώσεις ανεπαρκής για όσα δεν προλαβαίνεις πες ένα μπράβο στον εαυτό σου για όσα προλαβαίνεις, ενώ θα μπορούσες κάλλιστα να τ' αφήσεις σε δεύτερη μοίρα. Πιστεύω ότι είσαι πραγματικά άξια. Πίστεψέ με, έχω γνωρίσει γυναίκες που τα έχουν όλα στο χέρι και δεν ξέρουν κατά πού πέφτει η κουζίνα τους και το (ένα) τους παιδί τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με έτοιμα σνακς ή, στην καλύτερη, με φαγητό της γιαγιάς. Δεν ξέρω αν χρειάζεσαι "τεχνικές" συμβουλές για εξοικονόμηση χρόνου στο νοικοκυριό, αλλά θα χαρώ πολύ να σου γράψω. Ως "ομοιοπαθούσα" σου στέλνω τους... αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και τις ευχές μου! :-)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΓΧΩΜΕΝΗ ΜΑΜΑ Α Join the club. Τι στεναχωριέσαι? Όλες έτσι είμαστε. Πάντως τα καρπούζια είναι πιο ωραία να τα τρώμε παρά να τα κουβαλάμε.........γι'αυτό, απόλαυσε τα παιδάκια σου, τον άντρα σου και ότι άλλο σε κάνει ευτυχισμένη. Οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ απλά γιατί ζούμε καθημερινά και οι ανάγκες μας δεν σταματάν να υπάρχουν (Το δε σίδερο δεν διορθώνεται με τίποτα). Μην αγχώνεσαι έτσι είμαστε όλες. Αυτός είναι ο ρόλος μας.... ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΑΠΑΤΡΕΧΑ χαχαχα. Η καθε μια μας όμως είναι μοναδική μαμά και σύντροφος οπότε αυτό τα διορθώνει όλα...... Εγώ όταν τα χάνω μιλάω σε μια υποτιθέμενη φίλη μαμά και ξεσπάμε η μία στην άλλη ( δεν είμαι τρελή, δοκίμασέ το και εσύ). Ξέρεις τι ωραία σενάρια μπορείς να φτιάξεις? Τα καλύτερα.... θυμό, ξέσπασμα, γέλιο...ότι σε ανανεώνει. Φιλιά και καλή συνέχεια
Ο καλός σου Συζυγος μήπως να βοηθούσε λίγο με το σιδερωμα , σφουγγαρισμα, μαγείρεμα; Να βοηθησει με τις δύσκολες δουλειές κι όχι τις λεγόμενες αντρικες. Αναρωτιέμαι μήπως; Αλλιώς δεν θα τα καταφέρεις και θα εξαντληθεις κάποια στιγμή.
Αγαπητή μου φίλη, το ότι δεν έχω αναφέρει πουθενά τις αρμοδιότητες του άντρα μου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Δουλεύει 7 το πρωί με 6 το απόγευμα και μόλις επιστρέψει στο σπίτι, αρπάζει τον μεγάλο μας γιο και τον συνοδεύει στις εξωσχολικές του δραστηριότητες, έχοντας μαζί και τον μικρό μας γιο, μιας και δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι να τον προσέχει. Έχει αναλάβει αποκλειστικά το διάβασμα του μεγάλου μας παιδιού, έχει αναλάβει αποκλειστικά τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, μανάβικο και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα σπίτι. Μέσα σε όλα αυτά, η δουλειά του απαιτεί και τουλάχιστον 2 με 3 ώρες ημερησίως μελέτη και προετοιμασία στο σπίτι. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι και αυτός δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από την δική μου. Είμαστε μια οικογένεια που δυστυχώς δεν έχουμε βοήθεια από άλλα χέρια εκτός από τα δικά μας. Έτσι μάθαμε να πορευόμαστε..
Παρ'όλα αυτά θεωρώ πως το Σαββατοκύριακο για παράδειγμα θα μπορούσε να αναλάβει το σιδέρωμα ή τέλοσπάντων μια μέρα που είχε πιο χαλαρό πρόγραμμα ή θα μπορούσατε να κάνετε εναλλάξ τις εξωτερικές δουλειές και τις εσωτερικές? Όλα γίνονται. Αν το επιτρέπει η οικονομική σας κατάσταση θα μπορούσατε κάποιους "δύσκολους" μήνες να προσλάβεται βοήθεια τουλάχιστον για την καθαριότητα. Δε βγάζουμε συμπεράσματα βιαστικά. εσύ ανέφερες ότι ο σύζυγός σου κάθεται στην τηλεόραση ενώ εσύ κουράζεσαι με δουλειές. Ισως έπρεπε να το διευκρινήσεις γιατί στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε πως λειτουργεί η πλειοψηφία των οικογενειών. Για την ιστορία: εμείς είμαστε και οι δύο χειρουργοί (με δύο παιδιά) με ωράρια ασταματητα και δεν πληρώνω για βοήθεια στο σπίτι. Κάνουμε δουλειές και οι δύο χωρίς εγωισμούς. Αλλιώς δεν θα τα καταφέρναμε... Καλό κουράγιο...
Αν ο άλλος δε θέλει να κάνει, δε θα κάνει ποτέ τίποτα με το ζόρι. Μαθαίνεις να ζεις έτσι. Δεν έχει νόημα να τσακώνεσαι, ούτε να τρως ώρες κλαιγόμενη ότι δε σε βοηθάει. Κι εμένα μου κάνουν διαρκώς κριτική ότι δε βοηθάει ότι δεν κάνει, ότι, ότι....Από το σταθμό (γιατί έρχεσαι πάντα εσύ?) μέχρι τη γειτόνισσα όταν θα γυρίσω από super market με σακούλες και παιδιά. Κι ας μην τους έχεις παραπονεθεί εσύ ποτέ. Εμένα με ενοχλεί λίγο αυτό. Έρχεται ο άγνωστος και μου λέει εσύ φταις να του πεις να κάνει έτσι. Λες και δεν έχω εξαντλήσει εγώ από πριν κάθε προσπάθεια. Δε φταίμε 100% εμείς για τη συμπεριφορά των άλλων. Και ακόμη και αυτοί οι άντρες μπορεί να είναι καλοί πατέρες και σύζυγοι. Είναι δύσκολο να στο εξηγήσω αν δεν το ζήσεις. Κι εμένα στην αρχή μου φαινόταν κουφό. Γιατί είχα μεγαλώσει σε ένα σπίτι που πιο πολλές φορές ερχόταν στο σχολείο ο μπαμπάς μου παρά η μαμά μου. Και τέλοσπάντων όλοι βοηθούσαν. Πάντως λειτουργεί και το άλλο μοντέλο. Η κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της "νόμους". Το θέμα είναι να τα βρίσκουμε κάπου στη μέση.
ΖΟΖΟ δεν μπορω σε καμία περίπτωση να πω ότι έχεις άδικο... Όλοι πρέπει να βοηθάνε εξίσου στο σπίτι. Ακόμη και τα παιδιά με τον τρόπο τους. Είναι ευχάριστο που συνεργάζεσαι απόλυτα με τον άντρα σου. Το ίδιο πιστεύω και γω ότι κάνω με τον δικό μου, απλά , όπως είπε και η ΝΙΝΑ, το κάθε σπίτι έχει τους δικούς του νόμους και άγραφους κανόνες. Όμως εγώ, χωρίς να θέλω να γίνω εριστική (πίστεψέ με, το κείμενό μου ήταν καθαρά και μόνο δικές μου εσωτερικες σκέψεις τις οποίες ένιωσα την ανάγκη να εξωτερικεύσω. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να προκαλέσω ούτε οίκτο, ούτε ίντριγκες), θα ήθελα να ρωτήσω εσένα, που απ' ότι κατάλαβα έχεις βρει την ισορροπία σου στο συγκεκριμένο θέμα, δεν έρχεται ποτέ η ώρα που πελαγώνεις??
Δεν εισαι η μονη που αισθανεσαι ετσι..ειμαστε αρκετες...εδω εμεις που δεν δουλευουμε και δεν προλαβαινουμε τα παντα καθημερινα..απολαυσε ομως οσο περισσοτερο μπορεις και γινεται τον χρονο με την οικογενεια σου,δημιουργεισαι ομορφες αναμνησεις.Προσπαθησε να κανεις καθε μερα λιγες λιγες δουλειες και οχι καθημερινα τα παντα..Μην πιεζεσαι γιατι η υπερκοπωση δεν θαργησει να σου χτυπησει την πορτα..Και μην ξεχνας,δεν εισαι μονη,ειμαστε παρα πολλες!!;)
κι όμως είσαι θεά!!! έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ νιώθω και εγώ... και όλες αυτές οι προσδοκίες για το σπίτι και τα φαγητα και όλα... τι να σου πω σε καταλαβαίνω απόλυτα... μέσα στο μυαλό μου πλέον (ο γιος μου είναι σχεδόν 2 και είμαι εγκυος στην κόρη μου) αποφάσισα να βγάλω πολλά πράγματα απο την πανω λίστα (όσον αφορά την τάξη) και να τα ξαναβάλω εκεί όταν θα έχω την πολυτέλεια του χρόνου. δίνω στο εαυτό μου στιγμές χαλάρωσης με βολτες στην εξοχή με το παιδί και τον σύζυγο και μου ανεβάζουν πολύ την ψυχολογία. και μια πρακτική συμβουλή: παρε εστω και μικρό πλυντήριο πιάτων και ένα πολύ καλό δυνατό και γρήγορο ατμοσίδερο! κερδίζεις πολύ χρόνο με τα καταλληλα εργαλεια...
Και θα συνεχίσεις να νιώθεις έτσι αν εξακολουθείς να βάζεις την τάξη και την καθαριότητα πάνω απ'όλα. Είναι δυνατόν να στερείσαι τη βόλτα με τα παιδιά σου επειδή όπως λες "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ"? Νομίζεις ότι την καθαριότητα και την τάξη θα θυμούνται από εσένα ή το ότι πάντα το σπίτι είχε προτεραιότητα? Ξεκόλλα και χαλάρωσε! Και βάλε και τον άντρα σου να σηκωθεί από τον καναπέ και να κάνει και αυτός καμιά δουλειά! Εμείς μοιραζόμαστε τα παντα μέσα στο σπίτι. Τα πράγματα σαφώς και είναι δύσκολα - και στη δική μου ζωή πάρα πολύ, πίστεψέ με - αλλά ας μην τα δυσκολέυουμε περισσότερο από μόνοι μας! Καλή τύχη!
δεν μπορώ να καταλαβω με ποιο τρόπο βγαζετε τόσο ευκολα συμπεράσματα! ειπε η κοπέλα πουθενα ότι ο αντρας της δεν βοηθάει?? ΟΧΙ και επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατι είναι τόσο κακο που θελουμε το σπίτι μας να είναι καθαρό και να ζουμέ σε έναν καθαρό περιβάλλον .. σπίτι είναι όχι στάβλος!
και για να μην παρεξεγηθω εννοω πως και το σπίτι θέλει το χρόνο του. δεν λέω να είναι στην τσίτα αυτο δεν γίνεται αλλά να μην μας τρων και οι κατσαριδες διοτι αν δεν κανεις τις βασικες δουλειες για 2-3 μέρες θα αρχισουν τα ζουζουνια να εμφανιζονται
Ο άντρας σου γιατί δεν κάνει ΤΊΠΟΤΑ στο σπίτι? Περιμένεις κι εσύ κι εκείνος να μπορέσεις να φροντίσεις 4 άτομα ολομόναχη και να επιβιώσεις?
Αγαπητή μου φίλη, το ότι δεν έχω αναφέρει πουθενά τις αρμοδιότητες του άντρα μου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Δουλεύει 7 το πρωί με 6 το απόγευμα και μόλις επιστρέψει στο σπίτι, αρπάζει τον μεγάλο μας γιο και τον συνοδεύει στις εξωσχολικές του δραστηριότητες, έχοντας μαζί και τον μικρό μας γιο, μιας και δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι να τον προσέχει. Έχει αναλάβει αποκλειστικά το διάβασμα του μεγάλου μας παιδιού, έχει αναλάβει αποκλειστικά τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, μανάβικο και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα σπίτι. Μέσα σε όλα αυτά, η δουλειά του απαιτεί και τουλάχιστον 2 με 3 ώρες ημερησίως μελέτη και προετοιμασία στο σπίτι. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι και αυτός δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από την δική μου. Είμαστε μια οικογένεια που δυστυχώς δεν έχουμε βοήθεια από άλλα χέρια εκτός από τα δικά μας. Έτσι μάθαμε να πορευόμαστε.. Είναι άδικο να βγάζεις τόσο γρήγορα συμπεράσματα, δεν νομίζεις?
Ναι είναι άδικο, αλλά δεν φταίει και η κοπέλα...Κι εγώ το ίδιο με εκείνη κατάλαβα, χωρίς τις διευκρινίσεις που είδα στο σχόλιο...
Story of my life! δεν εισαι μονη, ολα σωστα τα κανεις! αλλα ελα που εμεις δεν εχουμε 4 χερια, κ η μερα δεν εχει 32 ωρες - γιατι αν ειχε θα τα καταφερναμε ολα! υπομονη!