Δεν θα μπορούσαν να είχαν καλύτερο μπαμπά!

Πριν από έξι χρόνια και κάτι αντικρίσαμε για πρώτη φορά τη μπουμπού μας. Τα συναισθήματα Χριστέ μου τόσο τεράστια που νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να περιγράψει το μεγαλείο τους. Πρέπει να το έχει ζήσει. Την έφεραν στην αγκαλιά μου και της μίλαγα, τη χάιδευα και εσύ στεκόσουν δίπλα μου και είχες εκστασιαστεί τόσο πολύ από  το δημιούργημά μας που έπρεπε να σου πω εγώ να την αγγίξεις…

Τρία χρόνια μετά φέραμε στη ζωή και το γιόκα μας.

Νομίζω μωρό μου ότι από όταν έγινες μπαμπάς, η άποψή σου για τη ζωή άλλαξε αρκετά. Πλέον ζεις με τη σκέψη σου συνεχόμενα στα αγγελούδια μας. Πρώτα αυτά και μετά εσύ. Τόσο έντονα μερικές φορές που σε μαλώνω!!! Σε μαλώνω γιατί αγχώνεσαι γι’ αυτά τόσο πολύ που φοβάμαι μήπως πάθεις τίποτα από το άγχος να είναι τα παιδάκια μας καλά.

Κάθε πρωί τα καλημερίζεις με μεγάλες αγκαλιές και κάθε βράδυ πριν πέσεις για ύπνο τα σκεπάζεις και τα φιλάς γλυκά. Όταν πέσουν και χτυπήσουν πας πρώτος να τα παρηγορήσεις και να φέρεις ό,τι χρειάζεται για να απαλύνεις τον πόνο τους. Ακούς ένα βηχάκο τους μέσα στη νύχτα και αφουγκράζεσαι μέχρι να σιγουρευτείς ότι ήταν τυχαίο. Πας στο σούπερ μάρκετ και πάντα θα τους φέρεις ένα κέρασμα. Και πόσα ακόμα που χρειάζομαι σελίδες για τα γράψω.

Δεν θα μπορούσαν να είχαν καλύτερο μπαμπά. Ίσως να μην το καταλαβαίνουν ακόμα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα το κάνουν μεγαλώνοντας.

Και επειδή δεν ξέρουν ακόμα να γράφουν (εντάξει η μικρή λίγο αλλά όχι στο internet) σου στέλνουμε όλοι μαζί αυτή την αφιέρωση για να σου πούμε ματάκια μου πως σε αγαπάμε όλοι σαν τρελοί.

Για το μπαμπά μας Γιάννη…

Οι τρεις μεγάλες και παντοτινές σου αγάπες, μαμά Φωτεινή και τα παιδάκια σου Έλενα και Ηλίας.