Η καρδιά στη θέση της
Εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή…
Τις τελευταίες μέρες έχω χάσει τις ωρες. Έχω χάσει την όρεξή μου. Έχω χάσει τη ζωντάνια μου.
Πρέπει όμως να επανέλθω.
Γιατί εκείνη το έχει ήδη ξεπεράσει. Άλλωστε δεν γκρίνιαξε ούτε στιγμή, ούτε καν όταν η σπασμένη φλέβα τής τουμπάνιασε το χεράκι. Προσπαθούσε να συγκεντωθεί στο παζλ που φτιάχναμε, κάνοντας απλά μια στις τόσες «Άουτς άουτς». Εγώ μπορεί και να έκλαιγα. Αυτή όμως η μικροκαμωμένη νεράιδα ήταν ψύχραιμη.
Πόσο στεναχωριέμαι που η ευχή «Να είμαστε όλοι καλά» είναι ουτοπική. Ας έπιανε έστω για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά.
Τα παιδιά μου κάθε μέρα ολοένα μεγαλώνουν, χάνω πολύτιμα λεπτά και απίθανες στιγμές. Όλα αυτά γιατί φοβήθηκα. Φοβήθηκα πολύ.
Μα ο Αρχέλαος σήμερα άρπαξε ένα μαρούλι από τη σαλάτα της Έλσας και η Αθηνά ετοίμασε ολομόναχη την τσάντα της για τη βόλτα.
Και εγώ κάθομαι σαν το ζόμπυ και προσπαθώ να έρθω στα ίσια μου.
Ώρα να κοιμηθώ και όταν πια ξυπνήσω θα φροντίσω να κάνω αυτό που πρέπει: να επιστρέψω την (τρομαγμένη) καρδιά μου στη θέση της.
Θα ήθελα πολύ να μάθω τι έγινε..όχι απο κουτσομπολιό αλλά απο ενδιαφέρον και καλοπροέρετη περιέργεια...Όταν είσαι έτοιμη θα το εκτιμούσα αν το μοιραζόσουν μαζί μας!!!! Ελπίζω πως τώρα είναι όλα τέλεια!!!!!!
δεν ξέρω τι να σου γράψω ... δεν ξέρω ειλικρινά αν έχω δικαίωμα να σχολιάσω καν, έπειτα από αυτά που έχω υποψιαστεί και μόνο ... δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο να επανέλθω τόσο σύντομα μετά από τέτοια δοκιμασία, όπως εσύ προσπαθείς. Πάρε το χρόνο σου. Μεγάλη ιντερνετική αγκαλιά μόνο για σένα, αυτή τη φορά.
Περαστικά σας να είναι! Να είναι όλη η οικογένεια καλά με υγεία και αγάπη! Άλλο κακό να μη σας βρει!