Η καρδιά στη θέση της
Εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή…
Τις τελευταίες μέρες έχω χάσει τις ωρες. Έχω χάσει την όρεξή μου. Έχω χάσει τη ζωντάνια μου.
Πρέπει όμως να επανέλθω.
Γιατί εκείνη το έχει ήδη ξεπεράσει. Άλλωστε δεν γκρίνιαξε ούτε στιγμή, ούτε καν όταν η σπασμένη φλέβα τής τουμπάνιασε το χεράκι. Προσπαθούσε να συγκεντωθεί στο παζλ που φτιάχναμε, κάνοντας απλά μια στις τόσες «Άουτς άουτς». Εγώ μπορεί και να έκλαιγα. Αυτή όμως η μικροκαμωμένη νεράιδα ήταν ψύχραιμη.
Πόσο στεναχωριέμαι που η ευχή «Να είμαστε όλοι καλά» είναι ουτοπική. Ας έπιανε έστω για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά.
Τα παιδιά μου κάθε μέρα ολοένα μεγαλώνουν, χάνω πολύτιμα λεπτά και απίθανες στιγμές. Όλα αυτά γιατί φοβήθηκα. Φοβήθηκα πολύ.
Μα ο Αρχέλαος σήμερα άρπαξε ένα μαρούλι από τη σαλάτα της Έλσας και η Αθηνά ετοίμασε ολομόναχη την τσάντα της για τη βόλτα.
Και εγώ κάθομαι σαν το ζόμπυ και προσπαθώ να έρθω στα ίσια μου.
Ώρα να κοιμηθώ και όταν πια ξυπνήσω θα φροντίσω να κάνω αυτό που πρέπει: να επιστρέψω την (τρομαγμένη) καρδιά μου στη θέση της.
Θα ήθελα πολύ να μάθω τι έγινε..όχι απο κουτσομπολιό αλλά απο ενδιαφέρον και καλοπροέρετη περιέργεια...Όταν είσαι έτοιμη θα το εκτιμούσα αν το μοιραζόσουν μαζί μας!!!! Ελπίζω πως τώρα είναι όλα τέλεια!!!!!!
δεν ξέρω τι να σου γράψω ... δεν ξέρω ειλικρινά αν έχω δικαίωμα να σχολιάσω καν, έπειτα από αυτά που έχω υποψιαστεί και μόνο ... δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο να επανέλθω τόσο σύντομα μετά από τέτοια δοκιμασία, όπως εσύ προσπαθείς. Πάρε το χρόνο σου. Μεγάλη ιντερνετική αγκαλιά μόνο για σένα, αυτή τη φορά.
Περαστικά σας να είναι! Να είναι όλη η οικογένεια καλά με υγεία και αγάπη! Άλλο κακό να μη σας βρει!
Ολιβια διαβαζω πολυ καιρο τα θεματα ολα του eimaimama...ποσες φορες διαβαζω ανουσιες ιστοριουλες και ανησυχιες που απο μεσα μου σκεφτομαι, να αυτη η μαμα ποτε δεν περασε κατι σοβαρο εως τωρα...γιατι απο τη στιγμη που το παιδακι μας περναει κατι πολυ σοβαρο τοτε ολα τα αλλα μας φαινονται τοσο ανουσια και αστεια...και απορουμε πως καθονται και ασχολουνται αλλες μανουλες με αυτα..! Η κορουλα μου περασε κακοηθη ασθενεια...ειμαι χαρουμενη, αισιοδοξη, προσπαθω να ζω την καθε στιγμη που περναει τοοσο γρηγορα..ομως οσος χρονος και να περασει ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΕΡΟΥΣ...Κυριως ολα τα μικρα παιδακια που ειναι τοσο αθωα και γλυκα και υπομενουν τα παντα καρτερικα...οσο και να "βραζουμε¨απο μεσα μας πρεπει να αφηνουμε τη χαρα τους να μας παρασερνει στον ξενοιαστο κοσμο τους...ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ..ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ
Απο εμπειρία και εγώ και όχι για να σε παρηγορήσω απλά σου λέω πάρε το χρόνο σου και κοίτα το χαμόγελο στα μάτια των παιδιών σου...ναι στα μάτια εκεί που κρύβεται το αληθινό ,πραγματικό χαμόγελο και βγαίνει μέσα απο την ψυχη τους. Πάρε δύναμη απο αυτά και γίνε άκόμα πιο δυνατή ,είσαι το στήριγμα τους και θα τα κατεφερεις για χάρη τους. Σε φιλώ και ξαναεύχομαι περαστικά και αγύριστα.
Αγαπημενη μου Ολιβια,σε ξερω μονο απο τα γραπτα σου,αλλα νομιζω οτι ολες οι μανουλες ειμαστε κατι σαν συγγενεις.Καταρχην σου ευχομαι περαστικα για την μικρη Αθηνα και να χαιρεσαι και τα δυο σου παιδακια.Πριν απο ενα μηνα περιπου ειχα ενα ατυχημα με τον μικρο μου και ακομα και σημερα εχω την εικονα μπροστα στα ματια μου.Θα σου πω τι σκεφτηκα για να συνελθω και να μην ειμαι σαν "ζομπι"οπως πολυ σωστα περιεγραψες.Σκεφτηκα λοιπον,αν εγω ημουν το παιδι θα ηθελα να βλεπω την μαμα μου να μην ειναι καλα?ΟΧΙ.Και το μυαλο μου εκανε κλικ, και ξαναγελασα και ξαναεπαιξα,γιατι γιαυτο ειμαστε εμεις οι μαμαδες.Πραγματικα σου ευχομαι οτι καλυτερο. μαμα Σαντρα
λένε πως ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς, αυτό σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να αφήσεις τις μαύρες εικόνες και σκέψεις πίσω σου και να γίνεις ακόμα πιο δυνατή για τα παιδάκια σου. μακάρι όλα τα παιδάκια όλου του κόσμου να είναι πάντα καλά και καμιά μανούλα να μην δακρύσει. πολλά πολλά στοργικά φιλιά
Κουράγιο Ολίβια. Έχεις τραυματιστεί. Θέλει χρόνο. Περαστικά και πάλι.
Αγαπητή Ολιβια, είμαι γιατρός και μανούλα ενός κοριτσιού στην ηλικία της Αθηνουλας σας...Μπορεί να ακούγεται λίγο..καταθλιπτικό αλλά εχω δηλώσει ότι ποτέ δεν θα μπορώ να είμαι απόλυτα ευτυχισμένη και χαλαρή, γιατί ξέρω τι σημαινει ανθρώπινος πόνος και αγωνία, λόγω προβλημάτων υγείας...Οι δυσκολίες όμως, ειδικα όταν αντιμετωπίζονται, μας προάγουν σε άλλο επίπεδο:αυτό που χαιρόμαστε, εκτιμάμε κάθε λεπτό της ζωής, και δεν ξεχνάμε να λέμε και να δείχνουμε την αγάπη μας....Είμαι σίγουρη ότι η τρομαγμένη καρδιά σου θα επανέλθει στους προηγούμενους ρυθμούς της, φαίνεσαι εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος...Τις καλύτερες ευχές μου!!!
Καλημερα κοπελα μου !!! τελος καλο ολα καλα λενε!!! ολα ΚΑΛΑ!!!
Ολίβια.... όλες μας έχουμε περάσει τα ζόρια μας με τα παιδάκια μας...άλλα μεγάλα, άλλα μικρότερα..... αυτό που πάντα σκέφτομαι τις δύσκολες στιγμές, τις πολύ δύσκολες στιγμές είναι να πάνε όλα καλά και δίνω όρκο πως θα τα ξεχάσω όλα μετά στο λεπτό... γιατί είμαστε άνθρωποι και δυστυχώς θα μας συμβαίνουν διάφορα στραβά και κακά... ας συμβαίνουν, λέω εγώ..... ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ!!!! και εγώ έχω δώσει όρκο να τα ξεχνώ και να τα χαμογελώ!!! Μη με ρωτάς πώς το κάνω, απλά το κάνω........ Καλό κουράγιο μανούλα!!! Καλή δύναμη!!!
Σε σκέφτομαι συνέχεια Προσπάθησε να επανελθεις όλα ειναι πίσω Θέλω να σου μιλήσω οπότε θελήσεις πάρε με
Πως να μην φοβηθείς βρε Ολίβια??εδώ έναν απλό πυρετό έχουν και τρέμει η κάρδιά σου....ευχομαι ποτέ να μην ξαναπεράσεις τέτοια μπόρα όπως και καμία άλλη μανούλα...περαστικά στην Αθηνούλα,να είναι πάντα γελαστή και να τα θυμάστε όλα σαν ένα κακό όνειρο....
ΑΧ ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!!!ΕΜΕΝΑ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ!ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΑΝΟΥΛΑ!ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗΤΕΡΑ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ!ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ!!
Είναι αυτό που παθαίνεις όταν φτάσεις πολύ κοντά στη σκέψη ότι μπορεί να χάσεις το παιδί σου.Η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει επιστροφή στη ζωή για σένα σε συγκλονίζει. Η συνειδητοποίηση ότι η ύπαρξή σου έχει άρρηκτα δεθεί με τη δική του σε συνταράζει. Δεν εξαρτάται μόνο αυτό από σένα αλλά και εσύ από αυτό. Για πάντα. Ολίβια, ζεις το μετατραυματικό σοκ. Αστο να σε πλημμυρίσει, νιώστο στο έπακρο, άσε τον φόβο να σε κυριεύσει, μη του αντιστέκεσαι και θα δεις ότι έτσι θα τον αποδυναμώσεις και θα φύγει... Εγγυημένα πράγματα! Και μετά προσανατόλισε το μυαλό σου μόνο στο θετικό. Κλείσε τα μάτια και οραματίσου τα παιδιά σου φωτεινά και υγιή. Για πάντα. Φέρε την εικόνα τους στο μυαλό σου χαμογελαστά μέσα σε ένα φωτεινό κύκλο. Ξέρεις, το μυαλό έχει τη δύναμη να μας πηγαίνει εκεί που κοιτάμε. Αυτά θέλω να σου πω. Από εμπειρία, όχι δασκαλίστικα.Μακάρι να βοηθηθείς κι εσύ όσο με βοήθηθηκα κι εγώ όταν υπήρξα στη θέση σου...Μακάρι! Σε φιλώ.
θελει χρονο.εγω ημουν στο παιδων το πασχα με το μικρο μου αγορακι μολις 4,5 μηνων τοτε.τρομαξα τοσο πολυ και εκλαψα ακομα περισσοτερο.μου πηρε τουλαχιστον δυο εβδομαδες για να πω οτι χαμογελασα ξανα.ελπιζω να μην σουαρει τοσο και να επανελθεις ποιο γρηγορα!!ελπιζω ολα τα παιδακια του κοσμου να χαμογελανεΜ
Γλυκειά μου Ολίβια προσπάθησε να ηρεμήσεις και να είσαι εσύ δυνατή , το ξέρω ειναι δύσκολό!Όμως τα παιδιά σε βλέπουν και νιώθουν την αγωνία σου! Ο Αρχέλαος μπορεί να είναι ακόμα μικρός αλλα η Αθηνούλα τα πιάνει όλα στον αέρα!! Να είσαι δυνατή για τα παιδιά σου και αν αισθανθείς οτι πρέπει να κλάψεις να κλάψεις και μπροστά της και να της εξηγησεις πως αισθάνεσαι και οτι η μαμα θα ειναι καλα!!!!!! Ενα συννεφο που έφερε βροχή ητανε!Μετα την καταιγίδα ερχεται παντα ήλιος!! Σας φιλώ!!
Ολιβια εχω βρεθει στη θεση σου - δυστυχως - πολλες φορες με τα αγγελουδια μου για διαφορους λογους και για πολυ σοβαρα θεματα υγειας.. Καποια στιγμη συνειδητοποιεις οτι ο φοβος δεν εχει ΚΑΝΕΝΑ οφελος, το μονο που καταφερνεις ειναι να εισαι μη λειτουργικη με τα παιδια σου και να χανεις τις στιγμες.. Και τοτε ως δια μαγειας ολα ξεκαθαριζουν μπροστα σου γιατι ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να γνωριζει το μελλον.. Εγω λοιπον ζω το παρον με οσο πιο θετικη σκεψη και λεω δοξα το θεο που ολα ξεπερνιουνται.. Εμπιστευομαι τα παιδια μου και τη δυναμη τους και ολα φτιαχνουν... Απλα εχω αποδεχτει οτι απο τη στιγμη που γινεσαι μαμα τελειωνει η ανεμελια και ετσι ξεπερνω το χρονιο αγχος που λογω των καταστασεων εχω.. Φιλακια λοιπον οποτε σου ερχονται οι δυσκολες στιγμες στο μυαλο να τις διωχνεις τραγουδωντας στα παιδια σου.. εμενα με βοηθαει πολυ!
ΠΕΡΙΣΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΩΝΕςΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ,ΑΛΛΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙ ΑΝΑ ΜΑΛΑΚΑΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΛΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΩ.ΕΙΔΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΧΕΙ ΑΥΤΑ.ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΜΙΑ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ;)
καλημερα Ολιβια, περαστικα και παλι περαστικά. Ειχα στεναχωρηθει, τι εγινε ξαφνικά και ηρθαν τα πανω κατω;και αυτη η φλεβα πως;...τι; ήμαρτον!! Νιωθω την τρομαρα που ενιωσες και νιωθεις και ειναι φυσιολογικο.Εκει που λες ολα καλα ξαφνικά γινεται ¨κατι¨και χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου!!!Εμπιστοσυνη ουτε στη σκιά μας δεν πρεπει να εχουμε...ποτε δεν ξερεις απο που θα σου ερθει!! θα περασει λιγος καιρος και θα "νιωσεις" καλυτερα,αλλα θα εισαι υποψιασμενη πλεον... ολα καλα κοπελα μου!!!
Gemisan ta matia mou, manoula...se niw8w...
Αγαπητή ολιβια η καρδιά δεν μπαίνει τοσο εύκολα στην θέση της.κ το λέω αυτο μετα απο 3 διακομηδες με ασθενοφόρο απο την επαρχιακή πόλη που μένω στο παίδων.κ φαντασου οτι έχουν περάσει 3 χρονια.απλα προσπαθείς να βάλεις το μυαλό στην θέση του κ να σκεφτείς με αυτο μιας κ η καρδιά εχει για τα κλ μετακινηθεί .περαστικα σου εύχομαι κ σιδερένια να ειναι η μικρή.
ΠΟΣΟ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ..... ΑΠ'ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΠ΄ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΟΥΛΑ ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ, ΟΛΟ ΣΟΥ ΤΟ "ΕΙΝΑΙ" ΑΛΛΑΖΕΙ. ΔΥΝΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΧΑΡΑΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΜΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΚΟΥΡΝΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ ΕΧΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΆΝΤΑ ΚΑΛΑ. ΟΛΙΒΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ, ΑΛΛΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΒΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΣΟΥ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΕΚΛΥΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΟΛΙΒΙΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΣΕ ΣΕ ΤΟΣΟ ΣΤΕΝΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ.