Η ιστορία που θα σας γράψω αφορά την αδερφή μου, όμως αφορά και εμένα μέχρι ενός σημείου και θέλω την γνώμη σας.
Όταν ήταν ακόμα ανήλικη, 17 ετών, το έσκασε από το σπίτι με έναν αλλοδαπό, ο οποίος δεν είχε έρθει νόμιμα στην Ελλάδα. Μετά από 8 μήνες η αστυνομία έπαψε να τους ψάχνει, λόγω του ότι η αδερφή μου είχε ενηλικιωθεί και γνώριζαν ότι τον είχε ακολουθήσει με την θέλησή της.
Γύρισε σπίτι 2 μήνες μετά την ενηλικίωση της και μας ανακοίνωσε πως είναι έγκυος. Με τον πατέρα του ανιψιού μου αποφάσισαν να μην είναι μαζί. Του απαγόρευσε η αδερφή μου να τον αναγνωρίσει, για να μην φαίνεται ότι ο πατέρας του είναι αλλοδαπός. Στην διάρκεια ακόμα της εγκυμοσύνης της γνώρισε κάποιες ομοφυλόφιλες κοπέλες και αποφάσισε στα 18 της και μάλιστα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης πως… είναι και εκείνη ομοφυλόφιλη.
Με το που γέννησε άφησε το παιδί να τον μεγαλώνουν η μητέρα μας και τα αδέρφια μας και εκείνη ήταν μέρα νύχτα με μια κοπέλα που είχαν σχέση. Ζήταγε δανεικά από όλους και τα έδινε στην κοπέλα, στο παιδί της ούτε μισό ευρώ.
Ο ανιψιός μου είναι 4 χρονών τώρα και καταλαβαίνει. Εκείνη συνεχίζει τα ίδια. Πλέον φτάσαμε σε σημείο εγώ να προσπαθώ να την συνετίσω, γιατί θεωρώ πως είναι βαρύ για το παιδί να είναι αγνώστου πατρός, με ομοφυλόφιλη μάνα η οποία το βλέπει μόνο περίπου 3 ώρες την μέρα και δεν του προσφέρει τίποτα οικονομικά ή συναισθηματικά. Η άλλη μας αδερφή την υποστηρίζει σε όλα λέγοντας πως δεν βλέπει κάτι παράλογο με αποτέλεσμα να μην μιλάμε ανά διαστήματα. Η υπόλοιπη οικογένεια έχει πάψει να ασχολείται. Κουράστηκαν.
Δεν ξέρω αν πρέπει να την αφήσω να κάνει τα λάθη της με την ζωή της και το παιδί της ή αν πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ να διαφυλάξω την ψυχική υγεία του παιδιού.
Είμαι η θεία, ως πού μπορώ να επεμβαίνω;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Διαβασα αρκετες φορες την ιστορια σου. Νομιζω οτι πρωτα ως οικογενεια τα υπολοιπα μελη θα πρεπει να παρετε μια κοινη αποφαση για τη σταθερη στεγαση του παιδιου και ποιος θα ειναι υπευθυνος για την διαπαιδαγωγηση του.Οι υπολοιποι θα συμβαλουν με ενα ποσο ωστε να μοιραστουν τα εξοδα.θα ζητησετε απο τη μητερα να σας δωσει ενα προγραμμα ποτε και ποσο θα βλεπει το παιδι. Στη διαρκεια του χρονου που θα περναει με το μικρο δεν θα παρεμβαινει κανεις ουτε θα συζητατε θεματα.θα ειναι μονοι τους. Πρωτα εσεις σαν οικογενεια (οι γονεις σου ,τα αδερφια σου και εσυ ) θα οργανωσετε την κατασταση και μετα με το ποιοτικο καοι ουσιαστικο χρονο που θα περναει με το παιδι θα υπαρξει αναπτυξη στο συναισθημα μεταξυ τους.Αν σκεφτεις μπορει η σταση της αδερφης σου απεναντι στο παιδι να οφειλται σε πολλα ,αλλα σκεψου οτι σαν μελος πολυτεκνης οικογενειας ποσος χρονος της αντιστοιχουσε απο την προσοχη της μαμας σου; Δεν λεω οτι η μαμα σου ηταν αδιαφορη απλα με τοσα παιδια και δουλειες ο ελευθερος χρονος περιοριζοταν στο ελαχιστο και τον μοιραζονταν τα τοσα παιδια. Αυτο το χρονο δινει και στο δικο της παιδι.Νομοιζω οτι θα ηταν καλο το παιδι να το παρακολουθουσε παιδοψυχολογος γιατι γραφονται μεσα του συναισθηματα με μεγαλο βαρος.
stay-c γιατί ασχολείσαι μαζί μου κορίτσι μου? Ποίο είναι το πρόβλημα σου ακριβώς για να καταλάβω δηλαδή? Μηπως ως σοφή (δεν το λέω εγώ, μια άλλη κοπελιά ποιο πάνω με είπε έτσι!) μπορέσω κ σε βοηθήσω! Σκέψου το κ πες μου! Θα περιμένω... (μην με απογοητεύσεις) Συζήτηση κάνουμε, αν δεν σε αρέσει τράβα παρά πέρα! Δύσκολη δεν το έπαιξα ποτέ!
Νέλη, έλα, πες την αλήθεια. Σου άρεσε η ιδέα του σήριαλ και για αυτό ρωτάς τόσες λεπτομέρειες. Το σενάριο το έχεις πλάσει ήδη! Μας το 'παιζες και δύσκολη ατιμούλικο...
οκ. να ρωτήσω όμως τι εκβιασμό? (καλά μην μου λες,δεν χρειάζεται) αν σας εκβίαζε οτι θα σας πάρει το μωρό, ας το έπαιρνε? εσείς αυτό δεν θέλατε, δεν θέλετε να αναλάβει το παιδί της? μπορεί αυτός να ήταν ο τρόπος! κ αν ανησυχουσατε για το παιδί, δικαιολογημένα βέβαια, τζάμπα ανησυχουσατε γιατί θα το έπαιρνε αλλά δεν θα άντεχε για πολύ καιρό? θα τα έβρισκε σκούρα κ θα σας το επέστρεφε. όχι ότι αυτό θα ήταν καλό για το παιδί αλλά τουλαχιστον η μητέρα του θα έκανε μια προσπάθεια έστω κ απο πείσμα κ απο θυμό κ μπορεί κ να πετύχαινε, να τα κατάφερνε, ποτε δεν ξέρεις.
οχι ακριβως Νελη. ειπε της μανας μας πως θα ζητησει να γινει η αναγνωριση του απο τον πατερα και θα το εστελνε να μεινει στην αλβανια. βεβαια ειμαι σιγουρη οτι δεν θα το εκανε απλα χρησιμοποιησε την αδυναμια της γιαγιας προς το εγγονι.