Μια δύσκολη εγκυμοσύνη…
Αφού παντρεύτηκα, αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μην το καθυστερούμε. Να κάνουμε παιδάκι, γιατί το θέλαμε πολύ!
Ευτυχώς έμεινα έγκυος αμέσως. Δεν το περιμέναμε βέβαια… Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα!
Θετικό τεστ, χαρά.
Κάναμε και αίματος, όλα καλά.
Δυομιση μηνών, ένα βράδυ, Μεγάλη Τρίτη συγκεκριμένα, είχα αιμορραγία. Τρελάθηκα. Κλάμα… Τι θα γίνει το μωρό μου;;
Παίρνω τηλέφωνο τον γιατρό. Ξάπλα, ακινησία, χάπια, τα γνωστά.
Μεγάλη Πέμπτη πάω στον γιατρό, όλα καλά, αλλά συνέχισα να είμαι στο κρεβάτι για ένα μήνα. Περνούσε ο καιρός με πάρα πάρα πάρα πολλούς εμετούς…
30 εβδομάδων: ένα βραδάκι, εκεί που καθόμουν ήρεμη, με παίρνει τηλέφωνο ο γιατρός και μου λέει να κάνω κάποιες εξετάσεις. Τις έκανα.
“Έλα γρήγορα στην κλινική” μου λέει.
Αγχώθηκα! Εισαγωγή, αμέσως εξετάσεις και άλλες εξετάσεις, NST 6 ώρες κάθε φορά και είχα συσπάσεις. Ένα μήνα στο νοσοκομείο. Ένα πρωί σηκώθηκα και είχα εξανθήματα από την κορυφή ως τα νύχια. Αλλεργία από μία αντιβίωση. Η φαγούρα… άλλο πράγμα!
Κάνουμε υπέρηχο να δούμε το μωρό. Δεν κουνιόταν καθόλου. Αμνιακό καθόλου.
Αμέσως καισαρική με ολική νάρκωση (λόγω της αλλεργίας δεν… φαινόταν η πλάτη μου!)
Γέννησα στις 34 εβδομάδες ένα κοριτσάκι. Αφού ξύπνησα από τη νάρκωση χαμένη τελείως, να λέω με κλαμματα «Πού είναι το μωρό;»
Στη μονάδα το μωρό έμεινε για 25 μέρες με πόνο, κλάμα, στεναχώρια. Όσοι το έχουν ζήσει θα ξέρουν. Να έχω και φαγούρα επί ένα μήνα…
Δόξα τω Θεώ, έχω ένα υγιέστατο κοριτσάκι τώρα!
μαμά Κωνσταντίνα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ πόσο σε καταλαβαίνω! Η αδερφή μου είναι μαία και, ακόμη και τώρα, όποτε το συζητάμε, συνηθίζει να λέει ότι ή αδερφούλα μου πέρασε ό,τι διδαχθήκαμε στην παθολογία της εγκύου! Τώρα αποτελούν μια απλή αναμνηση αλλά υπήρξαν όλα ίδιαίτερα αγχωτικά. Άσε που εμένα η μικρή μου βιάστηκε ιδιαίτερα να έρθει στον κόσμο(28 εβδομάδων έσκασε μύτη) και έμεινε 55 ημέρες στη θερμοκοιτίδα με διάφορες περιπέτειες κι εκεί. Ευτυχώς σε όλη τη διαδρομή είχα εξαιρετικούς γιατρούς να με στηρίζουν και κατέληξαν να σώσουν τη ζωή και των δυο μας(ναι, για τέτοια δυσκολία μιλάμε). Ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά, όπως και στην περίπτωσή σου. Να τις χαιρόμαστε λοιπόν τις κουκλάρες μας, που από την αρχή της ζωής τους επέλεξαν να μας παιδέψουν!
Να χαίρεσαι την μπουμπού σου. Να είσαστε όλοι γεροί να την καμαρώνετε! Η ιστορία σου μου φαίνεται κι εμένα πολύ οικεία, αν εξαιρέσεις την αλλεργία. Συσπάσεις έντονες από τον 6ο και περιορισμός στο σπίτι, μειωμένο στο ελάχιστο αμνιακό και γέννα με καισαρική στις 33 εβδομάδες τον Απρίλιο που μας πέρασε. Ο μικρούλης μας έμεινε για 20 μέρες στην εντατική νεογνών, αλλά ευτυχώς τώρα τον έχουμε στο σπίτι και είναι μια χαρά.
Τέλος καλο ολα καλά!! Σαν να ακούω την πορεία της εγκυμοσύνης μου ειναι πλην της αλλεργιας. Απο τν 3ο μήνα αποκόλληση στον 6ο συστάσεις και τελικά 33 εβδομάδων γέννα και αγκαλιά με το μωρο μου μετά απο 15 μέρες τώρα όμως 2,5 χρόνων αντρακλας. Να την χαίρεσαι την κορούλα σου και να εχει πάντα Υγεια!!!