Νιώθω ότι πνίγομαι!

Αυτό τον καιρό νιώθω ο,τι πνίγομαι. Έχω πολλά ελαττώματα και ένα από αυτά είναι το ότι δε μπορώ να έρθω σε αντιπαράθεση με κανέναν άλλον εκτός από τη μητέρα μου και τον άντρα μου. Θα σας εξηγήσω το τελευταίο μου πρόβλημα και θα καταλάβετε.

Τα πεθερικά μου μέχρι τώρα δε με πολυενοχλούσαν, λόγω και του ότι δε μένουμε κοντά στην Αθήνα και βλεπόμαστε μόνο Κυριακές για φαγητό. Δεν είναι κακοί, απλά εγώ έχω μάθει αλλιώς. Κάθε φορά που πηγαίναμε για φαγητό πριν γεννηθεί το μωρό, ο πεθερός μου σχολίαζε πάντα την πεθερά μου αρνητικά για το φαγητό, «δεν έχει αλάτι», «δεν έχει το ένα, το άλλο», «δεν το έψησες καλά» κλπ κλπ κλπ. Εκείνη του απαντούσε με τον τρόπο της και ο άντρας μου και η κουνιάδα μου φώναζαν για να σταματήσουν και γενικά επικρατούσε μια βαβούρα.

Μετά τη γέννηση του μωρού το ίδιο σκηνικό ξεκίνησε πάνω από το μωρό για το μωρό, η πεθερά μου επειδή δεν ξέρει να το κρατάει σωστά και εκείνο δυσανασχετεί, ξεκινά ο πεθερός μου, «κράτα το έτσι», «μην το κουνάς», «κούνα το τώρα», «σήκωσε το». Αυτό αρχίζει και φωνάζει, ο άντρας μου τους φωνάζει και τελικά τους το παίρνει από τα χέρια και πάλι βαβούρα.

Τώρα τον 15Αύγουστο επειδή είμαστε από το ίδιο χωριό με τον άντρα μου πήγαμε για μια εβδομάδα να μείνουμε στο πατρικό του άντρα μου γιατί εκεί έτσι το έχουν ως παράδοση..

Σκηνικό 1ο: η πεθερά μου έχει κουβαλήσει από την Αθήνα τις φωτό του άντρα μου ως μωρό και της κουνιάδας μου και τις περιφέρει παντού διατυμπανίζοντας πόσο μοιάζει το παιδί στον πατέρα και στη θεία του. Δεν έλεγα τίποτα στην Αθήνα γιατί το βάσιζα στο ότι είναι χαρούμενη και υπερήφανη που είναι το 1ο εγγόνι, αλλά μήπως με ακυρώνει λίγο ή εγώ είμαι παράλογη;

Σκηνικό 2ο: Το φόρεμα που θα φορέσω στα βαφτίσια δεν της αρέσει και μου λέει «Αυτό θα βάλεις; Έχεις τόσα άλλα ωραία φορέματα» και μου λέει ότι της αρέσει ένα κόκκινο που έχω και αυτό κατά τη γνώμη της να φορέσω. Δεν απαντώ και συνεχίζει στην Αθήνα όπου με παίρνει τηλέφωνο λέγοντάς μου ότι έχει βρει ένα πολύ ωραίο φόρεμα (!!) και αν θέλω να μου το πάρει. Της απαντώ πως δε θα ξέρω αν μου κάνει αν δεν το δοκιμάσω και πως δεν είναι ανάγκη να μου πάρει γιατί έχω πάρει ήδη (αυτό φυσικά της το είχα πει ήδη από την προηγούμενη φορά). Μου λέει «Εντάξει τότε να έρθεις ένα πρωί να σου κρατήσω το παιδί να σε φέρει ο πατέρας σου (σημείωση: έχω δίπλωμα β+γ κατηγ.) να το δοκιμάσεις» Της απαντώ ευχαριστώ και θα δούμε.

Αυτά τα δύο είναι ένα μικρό δείγμα. Γενικά έρχομαι σε δύσκολη θέση και δεν ξέρω τι να κάνω να αντιδράσω δε μπορώ, πρέπει να σκαρφίζομαι το σωστό τρόπο να τα λέω του άντρα μου γιατί δε θέλω να τους βάλω να τσακωθούν, τα λέω στη μητέρα μου, με γεμίζει ενοχές ότι είμαι περίεργη και ασχολούμαι λάθος πράγματα…

Τελικά εγώ πως να αποφορτιστώ που μου μαζεύονται όλα μέσα μου και κάθε φορά μου βγαίνουν ψυχοσωματικά;

μαμά Α.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com