Μια… περιπετειώδης εγκυμοσύνη!

Γεια σας μαμάδες! Διαβάζω εδώ και καιρό τις ιστορίες σας και αποφάσισα να σας στείλω και τη δική μου.

Λίγο μετά τον αρραβώνα με τον σύζυγό μου ανακαλύπτω ότι είμαι έγκυος. Χαρές και πανηγύρια! Δυστυχώς η χαρά μας δεν κράτησε πολύ καθώς στην 8η εβδομάδα ξεκίνησε η αιμορραγία.

«Παλίνδρομη κύηση» μου λέει ο γυναικολόγος μου. «Πρέπει να προχωρήσουμε σε απόξεση» Κλάματα, στεναχώρια. Γίνεται η επέμβαση, με εξετάζει μετά από 15 μέρες, όλα καλά και μου λέει για 3 μήνες να μην προσπαθήσουμε για εγκυμοσύνη.

Περνάνε οι τρεις μήνες με κλάματα και παρ’ ολίγον κατάθλιψη από  ‘μένα και τον τέταρτο μήνα ξεκινάμε τις προσπάθειες. Σ’ ένα μήνα είμαι έγκυος! Το άγχος, ο φόβος  αλλά και η χαρά μας δεν περιγράφονται! Και στις δέκα εβδομάδες βλέπω αίμα! Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ευτυχώς μετά την εξέταση ο γιατρός  μου είπε ότι δεν ήταν τίποτα ανησυχητικό. Είχα λίγο αίμα συχνά μέχρι και τον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.

Στον 7ο μήνα ξεκινάμε τις επισκέψεις σε γιατρό στο νοσοκομείο. Συμπεριφορά απαράδεκτη! Μου λέει ότι το μωρό μου δεν είναι φυσιολογικό γιατί ενώ σύμφωνα με την περίοδό μου θα έπρεπε να είμαι 27 και 2, το μωρό αντιστοιχεί σε 26 και 5! 4 μέρες απόκλιση! Μου λέει πως αποκλείεται η β’ επιπέδου μου να είναι τόσο καλή και ότι έγινε λάθος, κάτι δεν πάει καλά με το μωρό! Με στέλνει να κάνω ένα σωρό εξετάσεις και όταν με εξετάζει ξανά μετά από 2 βδομάδες (οι οποίες δεν θέλω να θυμάμαι πως πέρασαν) μου λέει ότι όλα είναι καλά και πως ποτέ δεν μου είπε πως το μωρό μου δεν είναι φυσιολογικό!!!

Με τα πολλά κι αφού ο γιατρός αυτός μου δημιούργησε πολλά προβλήματα στην 33η εβδομάδα αλλάζω γιατρό στο νοσοκομείο, ο οποίος τι να πω, κύριος! Όλα πάνε καλά και η ΠΗΤ μου είναι 26/4. Το μωρό έχει γυρίσει και από τη στιγμή που μπήκα στο μήνα μου έχω συσπάσεις. Οπότε πάμε για φυσιολογικό τοκετό.

23/4 το πρωί με παίρνει μια γνωστή μου τηλέφωνο να έρθει να με δει. Κι ενώ πίναμε τον καφέ μας αρχίζει να μου λέει ιστορίες για γνωστές μου που της μίας το μωρό πνίγηκε με τον ομφάλιο λώρο δυο μέρες πριν να γεννηθεί, της άλλης σκάλωσαν οι ώμοι και της έκαναν εσπευσμένη καισαρική, της άλλης μετά τη γέννα βγήκε η μήτρα της και πέθανε. Εγώ σε 3 μέρες θα γεννούσα! Ήθελα να κάνω εμετό!

Να σημειώσω ότι η μικρούλα μου ήτανε πολύ τεμπέλα μέσα στην κοιλίτσα και δεν κουνιότανε πολύ με αποτέλεσμα να μας τρομάζει συχνά και από το φόβο μου να τρώω συνέχεια σοκολάτα. Είχα πάρει 22 κιλά!

Πάμε 24/4 για την τελευταία κορδέλα, μου λέει ο γιατρός ότι όλα πάνε καλά αλλά θα με αφήσει άλλες 2 βδομάδες. Θες το άγχος, θες η σύγχυση, θες η κούραση, θες ο φόβος από όσα μου είπε η άλλη, θες η πίεση 9 μηνών, αρχίζω να τον παρακαλάω να μου κάνει άμεσα καισαρική! «Μα θα γεννήσεις φυσιολογικά αν περιμένεις» μου λέει. «Γιατρέ, σε ικετεύω κάνε μου καισαρική να τελειώνουμε!». Με τα πολλά τον κατάφερα, μου κάνει εισαγωγή το ίδιο απόγευμα και την επόμενη μέρα το πρωί κρατούσα στην αγκαλιά μου την υγιέστατη μπουμπού μου 2870kg!

Αναίτια καισαρική; Τώρα που το σκέφτομαι ίσως. Δε μετανιώνω όμως. Περάσαμε τόσα πολλά σ’ αυτήν την εγκυμοσύνη που η ψυχολογία μας μέχρι να γεννήσω ήταν χάλια. Τώρα που πέρασε τόσος καιρός και τα σκέφτομαι αποστασιοποιημένα λέω πως άδικα ήμουν τόσο αγχωμένη, δεν απόλαυσα όσο θα ήθελα την εγκυμοσύνη μου και κακώς που δεν περίμενα. Αλλά ίσως να είναι καλύτερα έτσι.

Εξάλλου όλα για κάποιο λόγο γίνονται! Το ότι γέννησα με καισαρική δε με κάνει λιγότερο μαμά από τις γυναίκες που μπόρεσαν να γεννήσουν φυσιολογικά ούτε σημαίνει πως αγαπάω λιγότερο την πριγκίπισσά μου!

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε και την δική μου ιστορία κι ελπίζω να μην σας κούρασα!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com