Εδώ και καιρό φλερτάρω με την ιδέα να γράψω ένα κείμενο (πεθεροκατάσταση), όμως με πρόλαβαν οι εξελίξεις και γι’ αυτό σήμερα θα ήθελα τη βοήθειά σας ως μανούλες, πάνω σ’ ένα επείγον και δύσκολο θέμα.
Είμαι 38 χρονών, παντρεμένη 12 χρόνια με δυο παιδιά 8 και 4 χρονών. Το γάμο μου δεν τον λες ευτυχισμένο. Συχνοί καβγάδες, ασυνεννοησία. Έχει τεθεί θέμα διαζυγίου, παρ’ όλ’ αυτά, αντέχουμε.
Είμαι 1 ½ χρόνο άνεργη, ο σύζυγος συμβασιούχος. Ίσα ίσα τα βγάζουμε πέρα (με εφορίες και χαράτσια απλήρωτα). Εγώ νομίζω πως περνάω μια ψιλοκατάθλιψη, με μεγάλη δόση απώλειας αυτοεκτίμησης. Χωρίς να θέλω να προσβάλω τις γυναίκες που θέλουν να είναι η απανταχού μάνα-σύζυγος και τις γεμίζει αυτό, από μικρή ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου. Κατέληξα να γίνω έτσι και με πονάει-χαλάει πολύ. Ευελπιστούσα πως θα μπορούσα να ξαναεργαστώ, ώστε να βρω ξανά τις ισορροπίες μου.
Όμως, υποψιάζομαι, πως είμαι έγκυος (διαθέτω μεγάλη εμπειρία καθώς πριν τις δυο τελεσφορείς εγκυμοσύνες, είχα και δυο αποβολές- όχι εκτρώσεις). Οπότε αν συνεχίσω την εγκυμοσύνη, εργασία τέλος!
Ως μάνα, νομίζω, πως δε μπορώ να δώσω περισσότερα. Μου έρχεται ένα δώρο κι εγώ θέλω να το στείλω πίσω!
μαμά Λ.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ρε δε μας παρατατε ολες οι καημενοθεουσες με τις μιζερες μοιρολατρειες σας? Πειτε τις αποψεις σας, αλλα ο χριστουλης-θεουλης-παναγιτσα-χερουβειμ κ σκατουβειμ ειναι πανασχετα με το θεμα. Πφφφφφ σε λιγο θα της προτεινετε να λιβανισει κιολας...
Πω πωωωωω κακία!!!!!!! Νευραααα!!! Εσυ σιγουρα χρειαζεσαι παπα....φιλακια :)
Εμμηνόπαυση στα 38-39; Έλα Χριστέ και Παναγιά, αυτό συμβαίνει στο 1% του πληθυσμού και ονομάζεται πρόωρη εμμηνόπαυση. Ο μέσος όρος ηλικίας για την εμμηνόπαυση είναι γύρω στα 50. Μη γράφουμε και ότι θέλουμε...Έλεος.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ...ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ,ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ!ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΑ 21 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΚΕΦΤΗΚΑ Κ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΚΛΗΜΑ -ΓΙΑΤΙ ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ,ΦΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ- ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ ΜΕ ΦΥΛΑΞΕ Ο ΘΕΟΣ Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΠΙΕΣΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ!Κ ΤΩΡΑ ΔΟΞΑΖΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Κ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΑΘΛΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Κ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΤΥΧΗ ΜΟΥ....ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΑΤΙ...ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ...ΒΡΕΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!ΕΓΩ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ(ΟΧΙ,ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ''ΘΕΟΥΣΑ'' ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΕΝΝΟΙΑ) ΑΛΛΑ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ Μ ΕΧΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΛΑ!!!!!Κ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ Κ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ...''ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΓΥΦΤΑΚΙΑ...ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΠΙΤΙ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΡΟΥΧΙΣΜΟ Κ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Κ ΟΜΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΕΜΕΛΑ Κ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ ΕΝΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΚΙΝΗΤΟΥ,ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΡΟΥΧΑ ΚΤΛ...ΚΟΙΤΑΞΕ ΕΝΑ ΣΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ Κ ΑΝΑΛΟΓΗΣΟΥ....ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ????????ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Κ ΤΟ ΕΜΒΡΥΑΚΙ....ΑΙΜΑ ΣΑΣ!ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ....ΣΥΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ,ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ Σ ΕΝΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ...ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ!ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ Κ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ...ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ Κ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΓΕΙΑ -ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ Η ΜΑΜΑ ΤΗ ΖΩΗ-!!!!!!!! Κ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ....
Επειδή εσύ ζήτησες τη βοήθειά μας αυτό που έχω να σου πω είναι οτι το μωρό είναι μια καινούργια ζωή και οτι είναι άδικο να του τη στερήσεις...εισαι 38 και έχεις άλλα 2 παιδάκια οπότε φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι την έννοια της μάνας.Είτε χωρίσεις είτε όχι πρέπει να σταθείς στα πόδια σου και να δεχτείς αυτό το δώρο.Μπορείς να επισκευτείς και έναν ειδικό αν νομίζεις οτι περνάς κατάθλιψη είμα σίγουρη οτι θα σε βοηθήσει.Συγνώμη κιόλας αλλα με πολύ φιλική διάθεση στα λέω αλλα αυτό που λες οτι αμα συνεχίσεις την εγκυμοσύνη εργασία τέλος πολύ με στεναχωρεί...είναι λόγος αυτός για να μην κρατήσεις ένα παιδί???Μπορεί να τα βλέπεις όλα μαύρα αλλα αν τα βάλεις σε μια σειρά στο μυαλό σου θα δεις πως θα τα καταφέρεις.Ελπίζω να κάνεις αυτό για το οποίο δεν θα μετανιώσεις στο μέλλον....
Μαμά Λ. Αναρωτιέμαι αν ακόμα κάθεσαι και διαβάζεις αυτά που γράφουμε. Ίσως και ναι αν, όπως είπες, περνάς μια ψιλοκατάθληψη. Η αλήθεια είναι ότι μόνο εσύ μπορείς να πάρεις αυτή την απόφαση. Η ζωή είναι γεμάτες στεναχώριες και χαρές. Απλώς τις στεναχώριες τις θυμόμαστε πιο έντονα γιατί μας πονάνε. Ένα κόλπο είναι να επιμένεις να σκέφτεσαι μόνο τα θετικά. Μια εξυπνάδα που σου είπε το παιδί σου... οτιδήποτε. Αν πειθαρχίσεις στη μαυρίλα σου, θα δεις πιο καθαρά τι πρέπει να κάνεις. Σε καμμία περίπτωση ο Θεός δεν έχει να κάνει τίποτα με όλα αυτά. Το σωστό το ξέρουμε όλοι δεν χρειαζόμαστε ένα ανώτερο ον να μας το επιβεβαιώσει. Άλλωστε όπως διάβασα παραπάνω έχουμε τόσα εδω στη γη κοντά μας (ή τουλάχιστον που νομίζουν ότι είναι) να μας λένε τι είναι το σωστό που αρκεί. Σίγουρα, ως μάνα, φαντάζομαι και εσύ, η πρώτη σου σκέψη είναι να το κρατήσεις. Απλώς επειδή το ξέρεις το ζόρι φοβάσαι πως δεν θα αντέξεις. Ελπίζω να αντέξεις, ακόμα κι αν όχι, να θυμάσαι πως δεν είσαι η μόνη σ' αυτό το κόσμο που δεν άντεξες. Θα συνιστούσα πάντως ένα spiral για αποφυγή άλλων ατυχημάτων.