Πάντα μου λείπεις
Πάντα μου λείπεις.
Αλλά είναι κάτι στιγμές που η απουσία σου είναι αφόρητη.
Κοιτώ τη φωτογραφία σου και περιμένω να ακούσω τη φωνή σου.
Να σε δω να προβάλεις από τον διάδρομο να μου πεις, αργείς; Θα έρθεις;
Και να σου απαντώ, ναι, τώρα κλείνω και έρχομαι…
Είναι φορές που σχεδόν νοιώθω την ανάσα σου στην πλάτη μου.
Το χέρι σου στην μέση μου.
Το φιλί σου στα μαλλιά μου.
Αύριο θα πάω να γράψω την κόρη μας στον προνήπιο.
Αν ήσουν εδώ θα το έκανες εσύ. Έτσι είχες κάνει και στον γιό μας.
Σε θυμάμαι γεμάτος καμάρι να έρχεσαι να μου το ανακοινώνεις. Τον έγραψα!!!
Τι χαρά είχε το πρόσωπό σου!
Αχ, πόσο μου λείπει αυτό το χαμόγελο…
Η αισιοδοξία που αντιμετώπιζες τα πράγματα και τις καταστάσεις.
Μάλωσα με τον γιό μας σήμερα.
Ο λόγος μάλλον ασήμαντος.
Νομίζω ότι μου ζητά βοήθεια και δεν ξέρω εάν μπορώ να του τη δώσω.
Φοβάμαι…
Για πρώτη φορά, φοβάμαι…
Πότε θα περάσει; Δεν μπορώ άλλο…
Πότε θα γίνει λιγάκι πιο υποφερτό;
Η μικρή συνέχεια με ρωτάει για εσένα. Έλεγα ότι θα έχει ξεχαστεί μέχρι τώρα. Αλλά μπα…
Ακόμα λέει το αυτοκίνητο του μπαμπά, ο υπολογιστής του μπαμπά…
Δώσε μου λίγο τη φωτογραφία του μπαμπά. Θέλω να την κρατήσω κοντά μου…
Νοιώθω τόσο μόνη. Τόσος κόσμος γύρω μου και όμως τόσο μόνη….
Παρηγοριά τα μικρά. Κι’ όμως, δεν είναι…
Έχουν και αυτά τα δικά τους. Προσπαθώ….
Αλλά φοβάμαι…
Δεν είμαι αρκετή για αυτά…
Η απουσία σου είναι παντού….
ΠΑΝΤΟΥ!
Ακούω λόγια…
Το περίμενες, τι περίμενες;
Ότι και να περιμένεις, παύεις να αγαπάς κάποιον επειδή δεν είναι καλά;
Λένε ότι η καρδιά σου δεν άντεξε.
Κι όμως αυτή η καρδιά χωρούσε τόσους πολλούς!
Και λείπεις από τόσους πολλούς….
Τα παιδιά…
Δεν ξέρω πως το έχουν κατανοήσει όλο αυτό…
Η μικρή με ρωτάει εάν είναι η καρδιά της άρρωστη. Την καθησυχάζω πως έχει μια τέλεια καρδούλα.
Ο γιος μας, μόλις άρχισε να αντιδρά σε όλο αυτό…
Κλαίει χωρίς λόγο. Κλαίει όταν σε αναφέρουν.
Μάλλον καλό. Ξεσπάει… Αλλά πονάει το μωρό μου…. Και πονώ μαζί του.
Το βράδυ είναι χειρότερα.
Η μοναξιά σε όλο της το μεγαλείο, να θυμίζει τι έχασα…
Που να είσαι τώρα;
Τι να σκέφτεσαι;
Σκέφτεσαι;
Υπάρχεις;
Θα βρεθούμε, κάποτε;
Στα όνειρά μου δε έρχεσαι.
Γιατί;
Σε περιμένω τόσο μα τόσο καιρό……
Έλα, για παρέα.
Όπως παλιά….
Να μιλήσουμε σε μια ατελείωτη διαδρομή με το αυτοκίνητο, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό.
Όπως παλιά…
Τρέχουν δάκρυα…
Δεν μπορώ να τα συγκρατήσω…
Έχει νόημα;
Γιατί η αγάπη πονάει τόσο;
Γιατί να σε αγαπάω τόσο;
Συγνώμη…
Συγνώμη….
Συγνώμη….
Συγνώμη που δεν επέμενα περισσότερο…
Αν κάτι δεν σου κολλάει από την αρχή, μην κάνεις πίσω.
Έχεις δίκιο και κάτι σε τραβάει στο λάθος….
Επέμενε….
Μην κάνεις το λάθος το δικό μου…
Έπρεπε να φύγουμε έξω;
Θα ήταν αλλιώς;
Ποιος ξέρει;
Ποιος μπορεί να ξέρει πλέον…
Μου λείπεις….
Μου λείπεις….
Μου λείπεις….
Πήγε 2…
Το πρωί πρέπει να βάλω το καλό χαμόγελο και να ξυπνήσω το μικρά μας.
Ημέρα σχολείου….
Σ’ αγαπάω…
Όπως στο τραγούδι….
Ξέρεις εσύ…
Όσο και να θέλω να πω ότι είμαι καλύτερα, δυστυχώς δεν είμαι... Κοντεύουν 3 χρόνια... Ήλπιζα ότι θα γίνει έστω και λίγο πιο υποφερτό... Αλλά δεν γίνεται.... Τουλάχιστον ο γιος μας αρχίζει και αντμετωπίζει τους δαίμονές του... Επιτέλους! Η μικρη, όμως, σε αναζητά όλο και περισσότερο... Σε 3 μήνες κλείνει τα 6. Και της λείπεις, τραγικά... Όπως και σε εμένα.... Σήμερα διάβασα ξανά τα λόγια μου... Σαν να μην πέρασε μια μέρα.... Τα δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου... Πότε θα σταματήσουν; Πότε θα σταματήσει να πονάει τόσο πολύ;
Πώς είσαι; Άλλοι τους που διάβασα την ιστορία σου σε σκέφτομαι συχνά. Ελπίζω να έχεις βρει τα πατήματα σου..
Esy pos na sai twra?ta paidia einai kala?paleyeis monaxh sou.. kathe ma kathe fora kommatia me to keimeno auto, ena megalo eyxaristw pou mas tarakounas kathe toso.... Me agaph ks
Να ξέρες ποσο σε νιώθω κάθε μέρα και χειρότερα κάθε μέρα και κάτι νεο απο το μωρο που όλα πρέπει να ζήσω μονη .αυτό το βράδυ ποσο μα ποσο δύσκολο.ειλικρινά αν δεν ηταν η δουλεια θα άλλαζαν σπίτι κάθε γωνία του σπιτιού και μια ανάμνηση.το μικρο μου μου είπε το εξης γιατί ο θεός πήρε τον δικο μου μπαμπα στον ουρανό;;;3 χρονων.όταν βλέπει αλλά παιδάκια με τους Μπαμπάδες τους λέει εγώ δεν έχω μπαμπα.όταν πεθανε ηταν μωρο 20 μηνών δεν θυμάται τίποτα μονο φωτογραφιες και κάποια λιγα βίντεο .υπομονή .μας χρειάζονται.
Κουράγιο και δύναμη. ..
πάντα κλαίω όταν το διαβάζω....πόσο αληθινό............και δυνατό..........έυχομαι όλα να είναι καλύτερα...
Nα θυμασαι οτι ολα περνανε καποια στιγμη.Ολα!!Ο πονος γινεται ολοενα κ μικροτερος με τον καιρο.Εχεις τα παιδακια σου.Μεινε δυνατη. Κουραγιο.
Eilikrina ta logia einai perita!!!!otik na pw tha einai ligo!!!!o ponos abastaztos k se katalabainw apoluta!!!!!lupamai k ponaw k egw!!! Prin ena xrono, diagnwstike karkinos stous orxeis ston antra tote arrabwniastiko m.... K xathikeh fh katw apota podia m!!! Twra exoume ena koritsaki 4 minwn sxedon, o fobos tou den htan mipws pathei kati autos.... Alla an thakanoume mwrakia... O THeos mas xarise ena aggeloudi!!!!! Etsi glukia mou tha s xarisei k pali to xamogelo sta xeilei s, th dynamh k thn ypomoni!!!! Mporei na efyge, ma s carise dyo aggeloudia k mesa se ayta zei k o agapimenos s!!!!
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΓΩ ΣΥΛΛΟΓΙΕΜΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΑ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ,ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ .ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΟΝΑΣ ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΠΙΟ ΓΕΝΝΑΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟ . ΕΙΣΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΝΩΡΙΣΕΣ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ . ΠΑΛΕΨΕ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕ ΤΗΝ . ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΣΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ . ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΤΑΝΕΧΩΡΕΙΣ ΓΕΛΑ (ΕΤΣΙ ΛΕΕΙ Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ ) ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΑΝΩ .
Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω... Δεν ξέρω ούτε καν τι θέλω να γράψω... Αισθάνομαι πολύ λίγη για να πω οτιδήποτε... Κουράγιο γλυκιά μου. Πρέπει να κάνεις κουράγιο για τα παιδιά σου. Έχεις έκεινα δίπλα σου και είμαι σίγουρη ότι με τον καιρό θα κάνουνε τον πόνο σου πιο υποφερτό...
Αν ήξερες πόσο σε νοιώθω γλυκειά μου.Εγώ τον έχασα πριν ένα χρόνο από λευχαιμία...Έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο στο σπίτι και πέθανε στα χέρια μου μέσα στο ασθενοφόρο.....Από τότε άλλαξα τόσο πολύ......Τα βράδια μου δεν είναι πια τα ίδια...Λίγο πριν πέσω για ύπνο λέω στον Γιωργάκη μου : ''Να με προσέχεις γιατί μόνο εσένα έχω''.Είναι γύρω σου καρδούλα μου...Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό....Σ'ακούει.....Είναι μέσα σου,δικός σου για πάντα.... Είσαι τυχερή όμως δίχως ίχνος ειρωνείας γιατί έχεις αυτά τα μουτράκια που σ'αγαπάνε και σε χρειάζονται..Εμείς ούτε αυτό προλάβαμε.Μακάρι να είχα ένα σκατούλι και εγώ...... Εγώ πάλι μυρίζω το άρωμά του......Έρωτας κεραυνοβόλος βλέπεις....... Πάρε δύναμη από τα παιδάκια σου και μη μασάς.....Πάλεψε το όπως και εγώ δύσκολο πολύ αλλά όχι ακατόρθωτο.....Καλή τύχη ματάρες μου.......Ειρήνη....
Δύναμη και κουράγιο μανούλα!!!
Δεν υπαρχουν λογια!!!Την αγκαλια κ την αγαπη μου κ εχε πιστη!!!!
Δεν υπάρχουν λόγια..... εχω δακρύσει τι να σου πω κουράγιο δεν ξέρω κρατα γερα κορίτσι μου προσπάθησε οταν μενεις μονη σου κλάψε φώναξε λυπάμαι τοσο πολυ αλλά αγαπήθηκες και αγάπησες λιγα ζευγάριατο βιώνουν αυτό μια μεγάλη αγκαλιά σου στελνω και να σας δίνει ο Θεός δύναμη!!!!
Δεν υπάρχουν λόγια...........το μόνο που μπορώ να πω είναι κουράγιο κ υπομονή..............
Απο τις πρωτες γραμμες απλα ενιωσα τα δακρυα να τρεχουν απο ματια μου...δεν ξερω τι να σου πω αν λιγες λεξεις θα μπορεσουν να απαλυνουν τον πονο σου..Ευχομαι να τον νιωθεις και να τον αισθανεσαι παντα κοντα σου και να ερχεται στα ονειρα σου καθε μα καθε βραδυ.. Τα παιδια σου ειναι η δευτερη εικονα του..να εισαι παντα καλα και δυνατη..καλο κουραγιο...
Εκλαιγα μαζι σου ενιωσα τον πονο σου η μοναξια της ψυχης ειναι μεγαλο πραμα...πρεπει ομως να σηκωσεις μανικια και να παλεψεις για τα παιδακια σου και εσυ το ξερεις καλυτερα απο ολες εμας τις μανουλες εδω μεσα ειμαστε εξω απο το χορο...Μανουλα δυναμη ο πονος αυτος δεν ξερω αν περναει η αν θα μπορεσει ο χρονος να στον απαλυνει λιγακι αλλα σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ο χρονος να σου ηρεμησει την Καρδουλα σου...
Δεν υπάρχουν λόγια να απαλυνουν τον πόνο σου. Μόνο τα παιδιά σου. Είσαι ηρωίδα γιατί αντεχεις γιατί χαμογέλας. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ πάντα θα πονάει. Μόνο που ο χρόνος θα απαλύνει λίγο την πληγή. Μέσα απο τα παιδιά σου ζει κ ο αγαπημένος σου. Ειναι κομμάτι και απο εκείνον. Εχω νιώσει την απώλεια απο μικρή κ θα έρθει η στιγμή που θα χαμογελατε, με ενα μαγικό τροπο έρχεται απο κάπου δύναμη. Και στο όνειρο σου θα έρθει πίστεψε με αλλά πιο μετά....ο πατέρας μου κράτησε την ανάμνηση της ζωντανή, πόνουσε αλλά χαίρομαι που το έκανε αυτο. Μιλάμε μετά απο 20 χρόνια ακόμα για εκείνη κ ακόμα με δάκρυα κ ακόμα μας λείπει. Στα ευχάριστα, στα δύσκολα συνέχεια την αναζητούσα αλλα κοιτάζω το παιδι μου τώρα κ έχει κάτι απο αυτή. το χαμόγελο της.
.... λυπαμαι απεραντα γι'αυτο που σας συνεβει...ο Θεος να σου δινει καθε μερα δυναμη...
Τι κείμενο... Μαχαιριά στην καρδιά. Προσωπικά, σου εύχομαι να έρχεται κάθε βράδυ στον ύπνο σου, για να αισθάνεσαι λιγότερο μόνη. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για σένα. Οτιδήποτε. Μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω.
Συγνώμη, δεν μπόρεσα να το διαβάσω ολο. Μια αγκαλια μονο να σου δώσω απο μένα και τα μικρα μου...
Μου μάτωσες την ψυχή.... Μόνο κουράγιο μπορώ να σου ευχηθώ και δύναμη. Εγώ θα σου μιλήσω από την πλευρά του παιδιού που έχασε τον πατέρα του από καρδιά στα 6 του χρόνια. Τώρα, μετά από 31 χρόνια πονάει ακόμη. Ακόμη κλαίω για την απώλεια του. Η μητέρα μου συντετριμμένη, προσπαθώντας ίσως να προφυλάξει εμένα, τον εαυτό της, δεν ξέρω, τον άφησε να ξεχαστεί. Δεν συζητήσαμε ποτέ γι' αυτόν, δεν έχω καθόλου αναμνήσεις από εκείνον και το μαχαίρι στην ψυχή μου είναι πολύ βαθιά. Ακόμη δεν έχω ξεπεράσει το θάνατό του. Μίλα στα παιδιά σου για τον μπαμπά τους και κράτησέ τον ζωντανό στις ψυχούλες τους. Είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσουν στη ζωή τους με γαλήνη...
Δεν ειναι παρηγορο αυτο που θα σου γραψω..αλλα ειναι περα για περα αληθινο...Έχασες τον σύντροφο σου αλλα ξέρεις πώς ειναι να αγαπας και να αγαπιέσαι..Το ξερεις και μπορεις να το "διδάξεις" και στα παιδια σας..άλλα ζευγάρια ένα σωρο γυρω σου ειναι μαζί αλλα..χώρια..τόσο χώρια..Να εισαι ευτυχισμενη που έζησες τέτοια αγάπη..Το ξερω ..πονάει ..αλλα μεσα στον πονο αυτο..ενα βαριδι που θα κουβαλας παντα στην τσέπη σου..να θυμασαι οτι αγαπησες..και αγαπήθηκες στο ακέραιο...
με εκανες κι εκλαψα .. αφορητος ο πονος σου ...
διαβαζω το κειμενο σου κ κλαιω κ εγω μαζι σου!κουραγιο!δ εχω κατι αλλο να πω!τα ειπες ολα εσυ! Αυτος ειναι ο μεγαλυτερος φοβος μου!μην παθει κατι ο αντρουλης μου!
..... τέτοιο βάρος στην ψυχή, πόσο να το αντέξεις....
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η τεχνολογία μπορεί να πρόσφέρει! Να προσφέρει βοηθώντας ανθρώπους που έχουν βιώσει τις ίδιες κατάστάσεις! Κυρίως άσχημες καταστάσεις,(γιατί εκεί είναι που χρειαζόμαστε βοήθεια και συμπαράσταση. Τις εύκολες τις....ξεπερνάμε εύκολα και μόνοι μας).Δεν μπορώ να νοιώσω τα κορίτσια που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο. Αν δε βρεθείς στη θέση του άλλου, όποια κι αν είναι αυτή, δε μπορείς να τον καταλάβεις. Μπορώ ίσως να φανταστώ.....γιατί πολύ απλά δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Παναγιώτη μου!!! Σας εύχομαι ολόψυχα ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!! Κοιτάξτε τα παιδιά σας και πάρτε δύναμη από αυτά...για αυτά!!! Ο Θεός να σας δίνει δύναμη και κουράγιο!
Δεν θα σου πω κουραγιο...ουτε υπομονη...ουτε οτι θα περασει...δεν ξερω αν γινεται αυτο...δεν εχω ερθει στην θεση σας αλλα πονεσα με αυτα που γραψατε σαν να τα εχω ζησει...θα σου πω μονο να μην σταματας να τον σκεφτεσαι να μην σταματας να του χαμογελας...πιστευω στους αγγελους και σιγουρα ειναι κοντα σας...μην προσπαθησεις να τον βγαλεις απο την ζωη σας για να μην πονας...δεν προκειται να γινει εχεις δυο αγγελουδια μαζι του...σιγουρα ομως θα ερθει η στιγμη που οταν θα τον σκεφτεσαι θα σκεφτεσαι μονο τα ομορφα και ποσο τον αγαπας...τοτε θα εχεις καταφερει να ζησεις με την απωλεια του...παντα θα ποναει αλλα και παντα θα ειναι εκει... μεσα απο ενα χαμογελο των παιδιων σου..μεσα απο μια γκριματσα τους μεσα απο ενα βλεμμα...χαμογελα και σκεψου οτι ετσι θα ηθελε να σε βλεπει...
Τελικά είμαστε πολλές ... Πόσο σε νιώθω καλή μου κι ας μη σε γνωρίζω ... Θα ΄θελα κι εγώ να γράψω κάτι για Εκείνον, τον Άντρα, το Φίλο, το Σύντροφό μου επί 15 χρόνια, τον Πατέρα της 7χρονης κόρης μας, αλλά δε μπορώ. Μάλλον γιατί έχουν περάσει μόλις 7 μήνες από το τροχαίο που χωρίς να φταίει, μας άφησε για πάντα μόνες στα 39 του χρόνια ... Νομίζω ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρατάμε το κεφάλι ψηλά και να τρέχουμε με τα παιδιά σε μουσεία, πάρτυ, εκδηλώσεις, παιδικές χαρές, όπου τέλος πάντων μας καλούν, για να μπορεί να κυλάει ο χρόνος και τα μωρά μας να νιώθουν την απώλεια όσο το δυνατό λιγότερο, να μην προλαβαίνουν να πολυσκεφτούν. Τώρα για εμάς τις ίδιες, ειδικά όταν πέφτει το βράδυ, άσ' το ... Πόσο φοβάμαι το καλοκαίρι που έρχεται, το πρώτο χωρίς Εκείνον...
Κι εγώ το έζησα από τη πλευρά των παιδιών και κάθε βράδυ φοβάμαι μη το ζήσω κι από την πλευρά του συζύγου...και σαν παιδί που σφηνωσε στην καρδιά του η απώλεια ενός γονιού, τα δάκρυα που με το ζόρι συγκρατούσε ο άλλος, το ασήκωτο πένθος και η κατάθλιψη, η μαυρίλα που κράτησε χρόνια μέσα σε εκείνο το σπίτι, θέλω να σου πω ότι τα παιδιά σου από αυτό που τους έτυχε θα πάρουν διπλή δύναμη, θα γίνουν γεροι και υγιείς ψυχολογικά, θα κάνουν σωστές επιλογές, θα ψάξουν να βρουν την ευτυχία με νύχια και με δόντια και θα την κερδίσουν στο τέλος. θα βρουν σωστούς συντρόφους και θα κάνουν όμορφες κι αγαπημένες οικογένειες.... Γιατί μόνο αν έχεις αναμετρηθεί με το θάνατο μαθαίνεις να είσαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι το τελευταίο και μεγαλύτερο δώρο που τους έκανε ο μπαμπάς τους.
ΠΟΣΟ ΣΕ ΝΙΩΘΩ!!!!ΕΧΑΣΑ ΠΡΙΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΜΟΝΗ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΡΟΥΛΑ ΤΟΤΕ 6 ΕΤΩΝ!!!ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΣΕΡΕΤΕ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΑΣ!!!!ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΤΕ!!ΑΠΛΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΑΣ!!!ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΜΕ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ,ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ!!!<3
Ο χρόνος μόνο γιατρεύει τις πληγές ψυχούλα μου γλυκιά. Κάνε κουράγιο, δείξε δύναμη γι'αυτά τα δύο αγγελούδια, την συνέχειά ΤΟΥ, την παρακαταθήκη του σε αυτή τη ζωή. Μεγάλωσέ τα σωστά, μάθε τους αξίες κ δώσε στη κοινωνία δύο σωστούς, τίμιους κ ηθικούς ανθρώπους κ εκείνος από ψηλά, θα γεμίζει περηφάνια κ καμάρι!!!! Όσο για σένα.....Η ζωή θα σ'ανταμείψει...Στο χρωστάει!
Γλυκιά μου έχασα τον άντρα μου ξαφνικά από καρδιά πριν από 2.5 χρόνια... Εχω ένα γιο 8 χρονών... Ενα μπορώ να πω, ό,τι έγραψες τα χω γράψει, τα νιώθω, σε καταλαβαίνω....Είναι αβάσταχτος ο πόνος....
Να στείλουμε όλες μαζί μία αγκαλιά σε μια ψυχούλα που υποφέρει! Η σκέψη μας είναι μαζί σου κοπέλα μου. Κανε κουράγιο....
ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.ΚΛΑΙΩ.ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΕ ΝΟΙΩΣΩ.ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΕΛΩ(ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ))κανε κουραγγιο>πολυ κουραγιο>ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΒΡΑΧΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.ΟΥΦ.ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΠΛΗΓΕΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΑΝΩΔΙΝΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
σου στελνω απαλο χαδι στα μαλλια και μια ευχη...εκεινος να ερθει στο ονειρο σου και να σου παρει τον πονο!Να σου αφησει μονο αναμνησεις,γλυκες αναμνησεις!κανε υπομονη...θα ερθει!
Κουράγιο, καλή μου(((
Θε μου, Θε μου, Θε μου, Θε μου, Θε μου . . . είναι το μόνο που μπορώ να σου γράψω κορίτσι μου!
Πόσο πόνο μπορούν να κρύβουν λίγες μόνο γραμμές ... Τον ένιωσα βαθιά στην ψυχή μου ... κλαίω μαζί σου ... πονάω μαζί σου ... αναρωτιέμαι μαζί σου ... Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για μια τέτοια απώλεια ... Μόνο κουράγιο και υπομονή για τα αγγελούδια σου ... Κουράγιο και υπομονή ... Η Παναγιά να σου δώσει δύναμη ... να είναι πάντα δίπλα σου και να σε βοηθήσει να βρεις τη γαλήνη στην ψυχή σου ...
Δεν έχω λόγια......Κλαίωωωω..Εύχομαι ο χρόνος να σε βοηθήσει.Ο χρόνος και τα μικρά σου.Σε αυτών τα πρόσωπα είναι ο συντροφός σου.Είμαι σίγουρη πως κοιτάζοντας τα θα βλέπεις εκείνον...εύχομαι σύντομα η χαρά τους να γεμίζει τη μοναξιά σου... Εύχομαι να συνεχίσεις με τη δύναμη που έχεις και να είσαι σίγουρη πως ο άγγελος σου εκεί ψηλά θα χαμογελάει βλέποντας σας!!! Τέλος σου εύχομαι ότι άλλο τραβάει η ψυχή σου από εδώ και τώρα.
αχ κορίτσι μου γλυκό τι να σου πώ ;;;; Κλαίω και εγώ μαζί σου ............. Ο Θεός να σου δίνει δύναμη και ζωή για να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου !!!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ...ΠΟΝΕΣΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΚΛΑΙΩ Κ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΕΣΕΝΑ Κ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ Κ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ Κ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ Κ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ...
δε θα βρεις απαντησεις ποτε κ σε κανενα ερωτημα σου..ποτε...κανεις δε βρηκε..ουτε γω...κοιτα μπροστα..κοιτα τα ματια των παιδιων σου κ συνεχισε..οσο δυσκολο κ αν ειναι...και η ζωη θα σε βοηθησει..θα σε παρασυρει..λυπαμαι....δε ξερω πιο ειναι το δυσκολο..αυτος που φευγει ή αυτος που μενει...? εσυ ζεις! βρες το δρομο σου,το δρομο σας, αυτο θα ηθελε κ εκεινος για σενα, για σας!! ειμαι σιγουρη!μη το ξεχνας..
Κουραγιο...κουραγιο..κουραγιο....ο Θεος να απαλυνει τον πονο σου κοριτσι μου...δεν υπαρχουν λογια γι αυτο που περνας...το βιωσα λιγο οταν εφυγε ο μπαμπακας μου, και η μαμα μου εμεινε μονη στα 42 της με 5 παιδια και το μικροτερο μας 8 χρονων.....Πολυ ασχημες καταστασεις.... Με τσακισε το κειμενο σου...μια καταθεση ψυχης που τσακιζει κοκκαλα.....κρατιεμαι ακομα και τωρα που γραφω να μην κλαψω....μιας και ειμαι στη δουλεια....αν ημουν σπιτι μου ξερω οτι θα εκλαιγα με λυγμους....να σας εχει καλα ο Θεος και να σας δινει δυναμη.... :(
Α ρε κοριτσι, δεν εχει εχει λογια, δεν εχει αρχη ουτε τελος ετσι συνεχισε καθε μερα η μια μετα την αλλη καποια στιγμη , σε καποιο μερος θα νιωσεις ασφαλης συνεχισε...
Δεν μπορω να το διαβασω καθαρα...τα δακρυα εμποδιζουν να διαβασω καθαρα αυτα που εχεις γραψει...Εισαι πολυ δυνατη ...εισαι παρα πολυ δυνατη.............δεν μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο....ποναω και εγω η ιδια και μονο στην σκεψη ολων αυτων που ζεις!! το εζησα με τον μπαμπα μου νεος εφυγε , αλλα ηταν αλλιως! Εσυ εχεις 3 μικρα παιδια ειναι αλλιως!! και συνεχιζω να κλαιω!!!! με λυγμους!!! για σενα ....για τα αγγελουδια σου , για μενα και την σκεψη και μονο της απωλειας!!! εισαι δυνατη και θα τα καταφερεις! απο ψηλα ο αντρας σου θα σε βοηθησει να τα καταφερεις!!!
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΨΥΧΉ ΜΟΥ!
Το κειμενό σου είναι πολύ δυνατό,γεμάτο συναισθημάτα,έκλαιγα και εγώ όταν το διάβαζα,νομίζω πως μετά την απόκτηση ενός παιδιού αλλάζει ο κόσμος της γυναίκας και μπορούμε πιο εύκολα να συμμέριστούμε τον πόνο.Δεν έχω ζήσει την απώλεια όμως και μόνο στην ιδέα τρόμαζω,δεν μπορώ να φανταστώ τον πόνο σου μόνο να γνωρίζω πως είναι πολύ μεγάλος...αυτό που έχω να σου πω εμπειρικά είναι πως σε τόσο δυσκολές καταστάσεις μόνο ο Θεός μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας και να μας δώσει παρηγοριά,δεν ήμουνα της εκκλησίας όμως μετά από γεγονότα και εμπειρίες πίστεψα πραγματικά,γι αυτό θα σου προτείνω να βρεις ενάν πνευματικό να σε καθοδηγεί,τα βιβλία του Γέροντα Παϊσιου για μένα ήταν σωτήρια,είναι σαν να είναι δίπλα σου ο Γέροντας και σου μιλάει και σου δινούν πολύ πολύ κουράγιο και δύναμη,θα τα βρεις σε εκκλησιαστικά καταστήματα επειδή κυκλοφορούν πολλά,αυτά που σου λέω είναι εκδομένα από την Ιερά Μονή Σουρωτής.Μακάρι ο Θεός να απάλυνει τον πόνο σου και να στηρίζει εσένα και τα παιδάκια σου.Αμήν.
Ούτε που μπορώ να φανταστώ πόσο δύναμη χρειάζεσαι για να ξυπνήσεις το πρωί με χαμόγελο και να αντιμετωπίζεις την κάθε καινούργια μέρα. Ήθελα μόνο να σου πω, ότι όταν αρχίσει να έρχεται στα όνειρά σου, θα είναι η αρχή της γιατρειάς, τότε που θα αρχίσει ανεπαίσθητα ο πόνος να σε τρυπάει λιγότερο, να είναι λιγότερο οξύς. Τώρα προς το παρόν, τον σκέφτεσαι τόσο πολύ συνέχεια και συνειδητά που δεν χρειάζεται το μυαλό να στο υπενθυμίζει. Σου εύχομαι να είσαι πάντα γερή και δυνατή να μεγαλώσεις τα παιδάκια σας ευτυχισμένα.
Κάθε σου λέξη κρύβει τόσο πόνο, τόση θλίψη. Δεν ξέρω εαν έχει νόημα για σένα να διαβάσεις τα δικά μας σχόλια αλλά ήθελα να ξέρεις ότι στον περίγυρο μου μία κοπέλα που βίωσε την ίδια κατάσταση, σήμερα, 8 χρόνια μετά, είναι ξανά παντρεμένη και έχει κι άλλο παιδάκι απ' τον δεύτερο πλέον άντρα της. Η ζωή προχωράει, δεν ξέρω πόσο δύσκολα, πόσο εύκολα αλλά προχωράει και μέσα απ' τα παιδιά σου θα βιώσεις καταστάσεις που θα σε κάνουν να χαρείς, να δεις το νόημα της ζωής, να γελάσεις, να σκεφτείς και λίγο θετικά, να κάνεις και κάτι για σένα....Σου εύχομαι ολόψυχα η ζωή να σε ανταμείψει γενναιόδωρα για όλο αυτό τον γολγοθά που τωρα βιώνεις.Να είστε πάντα καλά και οι 3 σας.
ΕΚΛΑΨΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ.... ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ Σ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ... ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΖΕΙΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ... ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΜΗΝΕΣ, ΚΑΙΟ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΛΙΓΟ, ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΠ ΤΟ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΖΙ.... ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ ΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ, ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΣ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ, ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ, ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ... ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ.... ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΚΕΙ... ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ Σ ΣΕΣΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ...ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΤΕ...
για πρωτη φορα δεν ξερω τι να πω...δεν ξερω τι να γραψω... μονο ευχομαι καπου καπως καποτε να συναντηθεις ξανα με τον αγαπημενο σου....να συναντηθουμε ξανα με τα αγαπημενα μας προσωπα που χασαμε... κρατα δυνατη την αγαπη σου και σφιξε τα δοντια για τα παιδακια σου... και ισως μια μερα χαμογελασεις παλι πραγματικα... καλη δυναμη...
πραγματικα ποσο λυπαμαι, δεν μπορω να συγκρατισω τα δακρυα μου ομως μη ριχνεις ευθυνες ειδικα σε σενα ευχομαι ο θεος να σας δωσει δυναμη και σενα και τα μπουμπουκακια σου αυτα ειναι το στηριγμα σου και εσυ το δικο σου.μακαρι αν μπορουσαμε να κανουμε κατι που θα σε εκανε να νιωσεις εστω ελαχιστα καλυτερα αληθεια σου λεω δεν σε ξερω ομως ξερω την ιστορια σου απο το νοσοκομειο ακομη και νιωθω σαν να σε ξερω βοηθησε οσο μπορεις και συ και το μικρο σου και με το καιρο ολα θα γινουν καλυτερα,δωσε πολλα πολλα φιλια στα μπουμπουκακια σου
Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά!!!!! Διάβαζα κάθε λέξη σου και τα δάκρυα μου δεν έλεγαν να σταματήσουν!!! Πόσο άσχημα νιώθω που σήμερα δεν είπα στον άντρα μου Σ΄ ΑΓΑΠΩ γιατί ήμουν πιο κουρασμένη από κάθε άλλη μέρα!!!!??? Πόσο δεδομένα έχουμε τα πράγματα γύρω μας????? Ελπίζω με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος σου να γίνει πιο μαλακός και η θλίψη πιο γλυκιά.Σου άφησε άλλωστε και 2 υπέροχα πλάσματα για να τον θυμίζουν κάθε μέρα!!!! Είσαι μέσα στις προσευχές μου και εσύ και τα παιδάκια σου!!!!!
Απλα κλαιω..δεν υπαρχουν λογια,μονο δακρυα..αυτο θα πει γολγοθας..ξερεις τι πρεπει να κανεις,σου ευχομαι μεσα απο τα βαθη της καρδιας μου να βρεις οση δυναμη χρειαζεται για να συνεχισεις...
Δεν μπορώ να πω λέξη..... Οτιδήποτε πω θα είναι τόσο λίγο, μπροστά σε αυτό που έχει συμβεί.... Κρίμα, πόσο κρίμα Θεέ μου ...
18 μήνες και ακόμη ειναι ίδιο... Θα πονάει πάντα κοριτσάκι... Λυπάμαι πολύ αλλά θα πονάει πάντα.. Απλά θα μάθεις να ζεις με την πληγή σου.. Λυπάμαι... Μακάρι να είχα κάτι σωστό να σου πω.. Κάτι μαγικό που θα πάρει τον πόνο.. Κανε ότι κάνει ο χρόνος.... Συνέχισε... Λυπάμαι που πονας.. Ειρήνη.
Πωπω ένας απίστευτος κόμπος στο λαιμο... Αχ ολγακι να τον θυμάστε πάντα με τις πιο γλυκές αναμνήσεις και τα πιο όμορφα του χαμογελα... Είμαι κι εγω μια μαμα που έζησε απο μακρια μαζι σας τις άσχημες στιγμές και σας σκέφτομαι συχνα... Εύχομαι πάντα να είσαι τοσο δυνατή, να δίνεις κουράγιο στα παιδάκια σου και γρήγορα να απαλύνει ο πόνος σου... Να είσαι σίγουρη πως έχεις ενα φύλακα πλέον πάντα δίπλα σου!
Κορίτσι μου καλό.... έζησα τότε από μακρυά (όπως όλες) την αγωνία σου και ένιωσα ένα κομμάτι του πόνου σου....και για πολλοστή φορά με έκανες και δάκρυσα... δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί, η ζωή είναι συχνά άδικη.... Να χαίρεσαι τα κουκλάκια σου, στα προσωπάκια τους και τις καρδούλες σας θα ζει πάντα ο μπαμπάς σας... ελπίζω από εδώ και πέρα η ζωή να σας δίνει μόνο χαρές...εγώ σας σκέφτομαι συχνά.... <3
Ότι και να πω είναι πολύ λιγο. Πρεπει να είσαι πολύ δυνατή για να το αντιμετωπιζεις όλο αυτο. Τι λόγια να σου πω δεν ξερω. Απο αυτά που γράφεις και μόνο με κάνεις να βουρκωνω. Να είσαι γερή και εσύ και τα παιδάκια σου και να προσπαθειτε να κάνετε τον πόνο σας λιγότερο. Καλή δύναμη και κουραγιο
Τι να γράψω... Τι να πω... Τι να σου πω καλή μου. Ίσως σε κάποιο χρονικό διάστημα γίνει πιο υποφερτό. Ίσως η απουσία γίνει συνήθεια δυστυχώς... Είσαι πιο δυνατή από όσο νομίζεις. Θα τα καταφέρετε εσείς οι 3, οι αγαπημένοι του.
με ισοπεδωσες...κουραγιο...αν υπαρχει κατι που μπορουμε να βοηθησουμε...
Γέμισε η ψυχή μου με πόνο κ τα μάτια μου με δάκρυα... Το κείμενο σου είναι "κατάθεση".... Μπροστα σε τέτοια κείμενα νοιώθω λίγη... Πολύ λίγη.... Τα παιδιά μέσα τους έχουν απίστευτη δύναμη... Είμαι κ εγώ ένα τέτοιο παιδί... Με πολλά πολλά ερωτηματικά για μια μαμά που έφυγε πολύ νωρίς κ για μια δεύτερη μαμά που πάλι έφυγε νωρίς... Μην πλανασαι ότι θα ξεπεραστεί... Απλά κάποια στιγμή θα μάθεις να ζεις με τον πόνο... Κ αν κάποια στιγμή ξεχαστείς τότε θα έρθει στα όνειρα σου... Για αυτή τη βόλτα με το αυτοκίνητο που τόσο ποθείς... Όμως ξέρεις κάτι??? Οι δυσκολίες έλκονται από τους δυνατούς... Κ προφανώς έχεις απίστευτο απόθεμα από δύναμη... Κ όταν νοιώθεις ότι πνίγεσαι, μη φοβάσαι να κλάψεις, ώστε το μέσα σου να ξεπλυθει κ παλί να προσμένει τη ρόδα που θα γυρίσει... Θα σε σκέφτομαι σήμερα... Κ αύριο... Κ ίσως κ για μέρες... Υπόσχομαι να προσευχηθω για εσένα απόψε... Κ για τα παιδάκια σου...
τα λογια σου,μαχαιρι...με εκανες να πονεσω το ιδιο....δεν μπορω να το διαχειριστω....ευχομαι το χαμογελοσ ου να γινει ξανα το πιο αληθινο του κοσμου!!
Συγκινήθηκα πολύ!Έχω βρεθεί μόνο στη θέση των παιδιών κάποτε(εύχομαι να μην το ζήσω και από τη θέση της συζύγου...)όμως καταλαβαίνω.Νιώθω την κατάσταση και από τότε που έγινα μητέρα νιώθω τη δική μου μαμά και όλο αυτό που πέρασε.Και εσένα σε αυτό που περνάς.Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει.Δε ξέρω αν γιατρεύει πλήρως αλλά σίγουρα κατευνάζει τα πράγματα.Νομίζω πως θα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου,να βοηθήσεις εσένα πρώτα και μετά τα υπόλοιπα θα μπουν σε κάποια σειρά.Όσο για φωτογραφίες του μπαμπά...προσωπικά τις ήθελα και ακόμα τις θέλω δίπλα μου παρόλο που είμαι πια 33 χρονών και με δική μου οικογένεια.Οπότε νομίζω πως και τα παιδιά σου θα θέλουν τον μπαμπά τους κοντά τους έστω και μέσω από μια φωτογραφία...και από ιστορίες που θα τους λες εσύ από τον καιρό που ζήσατε όλοι μαζί.Καλό σου βράδυ χωρίς ενοχές,αν και ίσως.Δεν υπάρχει λόγος!
Ειμαι σιγουρη οτι οπου κι αν ειναι σε ακουει. Στα συσκολα θα ειναι παντα κοντα σου με ενα μαγικο τροπο. Η αγαπη δεν χανετε ποτε δεν καταλαβαινει απο χωρισμους και καποια στιγμη θα ξανασυναντηθητε. Μπορει το σωμα να μην υπαρχει η ψυχη και η αυρα ομως δεν χανονται ποτε. Αποδειξη η ιδια εσυ. Νομιζεις οτι ειναι τοσο μακρυα ομως δεν ειναι, τον εχεις μεσα στην καρδια σου.Τετριμενο αλλα ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος, και θα γιατρεψει τις πληγες και της δικες σου και των παιδιων σου. Να ζησετε να τον θυμωσαστε και απο δω και περα μονο χαρες στη ζωης σας. Να ειστε ευτυχισμενοι. Θα ειναι η μεγαλυτερη αγαλιαση για την ψυχουλα του.