Πάντα μου λείπεις

Πάντα μου λείπεις.

Αλλά είναι κάτι στιγμές που η απουσία σου είναι αφόρητη.

Κοιτώ τη φωτογραφία σου και περιμένω να ακούσω τη φωνή σου.

Να σε δω να προβάλεις από τον διάδρομο να μου πεις, αργείς; Θα έρθεις;

Και να σου απαντώ, ναι, τώρα κλείνω και έρχομαι…

Είναι φορές που σχεδόν νοιώθω την ανάσα σου στην πλάτη μου.

Το χέρι σου στην μέση μου.

Το φιλί σου στα μαλλιά μου.

Αύριο θα πάω να γράψω την κόρη μας στον προνήπιο.

Αν ήσουν εδώ θα το έκανες εσύ. Έτσι είχες κάνει και στον γιό μας.

Σε θυμάμαι γεμάτος καμάρι να έρχεσαι να μου το ανακοινώνεις. Τον έγραψα!!!

Τι χαρά είχε το πρόσωπό σου!

Αχ, πόσο μου λείπει αυτό το χαμόγελο…

Η αισιοδοξία που αντιμετώπιζες τα πράγματα και τις καταστάσεις.

Μάλωσα με τον γιό μας σήμερα.

Ο λόγος μάλλον ασήμαντος.

Νομίζω ότι μου ζητά βοήθεια και δεν ξέρω εάν μπορώ να του τη δώσω.

Φοβάμαι…

Για πρώτη φορά, φοβάμαι…

Πότε θα περάσει; Δεν μπορώ άλλο…

Πότε θα γίνει λιγάκι πιο υποφερτό;

Η μικρή συνέχεια με ρωτάει για εσένα. Έλεγα ότι θα έχει ξεχαστεί μέχρι τώρα. Αλλά μπα…

Ακόμα λέει το αυτοκίνητο του μπαμπά, ο υπολογιστής του μπαμπά…

Δώσε μου λίγο τη φωτογραφία του μπαμπά. Θέλω να την κρατήσω κοντά μου…

Νοιώθω τόσο μόνη. Τόσος κόσμος γύρω μου και όμως τόσο μόνη….

Παρηγοριά τα μικρά. Κι’ όμως, δεν είναι…

Έχουν και αυτά τα δικά τους. Προσπαθώ….

Αλλά φοβάμαι…

Δεν είμαι αρκετή για αυτά…

Η απουσία σου είναι παντού….

ΠΑΝΤΟΥ!

Ακούω λόγια…

Το περίμενες, τι περίμενες;

Ότι και να περιμένεις, παύεις να αγαπάς κάποιον επειδή δεν είναι καλά;

Λένε ότι η καρδιά σου δεν άντεξε.

Κι όμως αυτή η καρδιά χωρούσε τόσους πολλούς!

Και λείπεις από τόσους πολλούς….

Τα παιδιά…

Δεν ξέρω πως το έχουν κατανοήσει όλο αυτό…

Η μικρή με ρωτάει εάν είναι η καρδιά της άρρωστη. Την καθησυχάζω πως έχει μια τέλεια καρδούλα.

Ο γιος μας, μόλις άρχισε να αντιδρά σε όλο αυτό…

Κλαίει χωρίς λόγο. Κλαίει όταν σε αναφέρουν.

Μάλλον καλό. Ξεσπάει… Αλλά πονάει το μωρό μου…. Και πονώ μαζί του.

Το βράδυ είναι χειρότερα.

Η μοναξιά σε όλο της το μεγαλείο, να θυμίζει τι έχασα…

Που να είσαι τώρα;

Τι να σκέφτεσαι;

Σκέφτεσαι;

Υπάρχεις;

Θα βρεθούμε, κάποτε;

Στα όνειρά μου δε έρχεσαι.

Γιατί;

Σε περιμένω τόσο μα τόσο καιρό……

Έλα, για παρέα.

Όπως παλιά….

Να μιλήσουμε σε μια ατελείωτη διαδρομή με το αυτοκίνητο, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό.

Όπως παλιά…

Τρέχουν δάκρυα…

Δεν μπορώ να τα συγκρατήσω…

Έχει νόημα;

Γιατί η αγάπη πονάει τόσο;

Γιατί να σε αγαπάω τόσο;

Συγνώμη…

Συγνώμη….

Συγνώμη….

Συγνώμη που δεν επέμενα περισσότερο…

Αν κάτι δεν σου κολλάει από την αρχή, μην κάνεις πίσω.

Έχεις δίκιο και κάτι σε τραβάει στο λάθος….

Επέμενε….

Μην κάνεις το λάθος το δικό μου…

 Έπρεπε να φύγουμε έξω;

Θα ήταν αλλιώς;

Ποιος ξέρει;

Ποιος μπορεί να ξέρει πλέον…

Μου λείπεις….

Μου λείπεις….

Μου λείπεις….

Πήγε 2…

Το πρωί πρέπει να βάλω το καλό χαμόγελο και να ξυπνήσω το μικρά μας.

Ημέρα σχολείου….

Σ’ αγαπάω…

Όπως στο τραγούδι….

Ξέρεις εσύ…