Ποτέ δεν θα αλλάξει και το ξέρω.
Ειμαι η Αννα.
Το θεμα μου… κλασσικο. Ειμαι παντρεμενη εδώ και 3 1/2 χρονια και εχω ενα κοριτσακι 2 ετων. Ο αντρας μου παντα οταν γινεται κατι, δεν καθεται να το συζητησει, ο κοσμος να χαλασει. Εχω φτασει σε σημειο απο τη στεναχωρια μου να λιποθυμω…
Τους 3 τελευταιους μηνες η υπομονη μου εξαντληθηκε και δεν του δινω σημασια. Το προβλημα μας δεν ειναι ουσιαστικο, ειναι οτι παντα βαριεται, μιλαει απαξιωτικα, δεν ειναι τρυφερος παρα μονο οταν θελει, δεν ξερει τι του φταιει… Ευτυχως στη μικρη μπροστα δεν τσακωνομαστε, αλλα δεν ξερω και τι να κανω, εχω βαρεθει αυτη τη συμπεριφορα και ολη μερα να γκρινιαζει χωρις λογο και χωρις να συζηταει βεβαια για τιποτα.
Θα μου πειτε «Δεν το εβλεπες;«
Οχι, γιατι δεν ηταν ετσι πριν γεννησω. Και δεν ειναι θεμα οικονομικο, ειμαστε καλα δοξα τω Θεω.
Εχουν αγανακτησει ακομα κοι γονεις και ο αδερφος του και του κανουν αρκετες παρατηρησεις. Και η ζωη μου ειναι ολη σε ενα σπιτι μεσα, πρεπει πρωτα να κανουμε αυτα που θελει αυτος και μετα αν θελω κατι εγω, κατεβαζει μουτρα μεχρι το πατωμα. Και μιλαμε για μια βολτα ας πουμε στη μαμα μου, μη φανταστειτε καφεδες και τετοια, αυτα δεν υπαρχουν.
Ευτυχως εχω τη κορη μου και μου δινει δυναμη…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειλικρινά πιστεύεις οτι θ αντέξεις ;Για ποσο καιρό ακόμη ; Ποσο καιρό θα καταπιέζεσαι ; μήπως να πάτε σ ένα σύμβουλο γάμου ;
Ποσό δίκαιο έχεις Τζίνα ...Το ίδιο και εγώ όταν προσεύχεσαι γαληνεύει η ψυχή σου το ίδιο και των γύρω σου...Όταν υπάρχει ο Θεός στην οικογένεια όλα μας πάνε καλά
Κοπέλα μου μην αγχώνεσαι άντρες είναι μια είναι έτσι μια αλλιώς....προσπαθήστε να μιλήσετε να υπάρχει συνεννόηση και πάνω απ όλα σεβασμός ο ένας στον άλλον....Μια γυναίκα όλα τα μπορεί...σίγουρα δεν είναι όλοι οι άντρες για οικογένεια και τους είναι δύσκολο να είναι δεσμευμένοι ....Μην αγχώνεσαι και εγώ όλη μέρα σε ένα σπίτι είμαι...προσπαθήστε ο καθένας να έχει χρόνο για τον εαυτό του.βρες τα κουμπιά του ότι δίνουμε περνούμε....Και εγώ όταν είμαι καλά και το δείχνω τουμπαρω και τον άντρα μου...Όταν θυμώνω και είμαι μελαγχολική όλα σκατα μας πάνε...πολλά φιλιά και υπομονή
ενα θα σου πω..κοιτα τον εαυτο σου για να ειναι καλα και το παιδακι σου...εγω παντα ελπιζα σε μια αλλαγη που ποτε δεν ηρθε...εφτασα σε σημειο 32 χρονων να παιρνω αντικαταθλιπτικα και δεν το λεω υποτιμητικα...μεχρι που μια μερα ειπα δεν θα τρελαθω εγω για κανεναν..εχω 2 παιδακια που με χρειαζονται..πηρα αποφαση και χωρισα και τωρα ειμαι καλα..πολυ καλα θα πω....εχω ηρεμησει πολυ και εχω ξαναβρει τον εαυτο μου..αν εχεις αντοχες συνεχισε να προσπαθεις αν οχι μην αφησεις τον εαυτο σου να καταστραφει και κοντα σε αυτον και τα παιδια σου...και ξερεις δεν ειναι απαραιτητο το κλισε καντο για τα παιδια σου....τα παιδια σου εχουν αναγκη την μαμα τους...αν εισαι εσυ καλα θα ειναι και αυτα...ΚΑΝΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ....καλο κουραγιο σε οποια αποφαση και αν παρεις...
Πωπω.... ούτε γκομενίτσα έχει, ούτε κάτι..... είναι απλά ο άθλιος χαρακτήρας του.... Τα ίδια περνάω με τον "δικό" μου... και δεν είμαστε παντρεμένοι.... φροντίζω αυτόν και το παιδί του από άλλη σχέση που έχει... και κάνει τα ίδια και χειρότερα.... μόνο που φτάνει σε σημείο όταν τσακωνόμαστε να χτυπάει πράγματα.... το τι χαζή μ'έχει πει (πώς γίνεται να'μαι χαζή, να'χω μεταναστεύσει σε άλλη χώρα, μέσα σε ένα χρόνο να'χω μάθει την γλώσσα και να πηγαίνω σε 2 πανεπιστήμια, δεν ξέρω).... το πόσο άσχημα μου φέρεται... κάθε φορά που θέλω εγώ κάτι γίνεται χαμόοοοος... μία φορά πριν 3 μήνες πήγαμε κάπου που ήθελα εγώ (σε ένα παζάρι), βασικά δεν ήθελα εκεί, ήθελα απλά να βγω να ξεσκάσω, και μέχρι να φτάσουμε σπίτι όλη την ώρα μουρμούριζε και μου το χάλασε.... όμως να τρέχουμε σε λουνα παρκ (που δεν είναι του τύπου μου) για την κόρη του, σε πανηγύρια για να παίξει η κόρη του, αυτός στα τουρνουά με τα βελάκια που μπεκροπίνει (για να προσέχω την κόρη του), να πάμε να αγοράσει κάτι που θέλει αυτός κτλ κτλ κτλ....πετάει την σκούφια του.... είναι οι μόνες στιγμές που γίνεται λίγο γλυκός, όταν θέλει κάτι από'μένα... μετά ξαναρχίζουν τα όργανα... γι'αυτό και πήρα απόφαση να την κάνω... και ψάχνω ένα οικονομικό σπίτι.... εσύ έχεις το παιδί, εγώ όχι, το ξέρω, είναι ακόμη πιο δύσκολο για'σένα... αλλά έχει νόημα να ζεις κάτι τέτοιο?? έχει νόημα το παιδί να μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον??
ακριβως δεν εχει ουτε γκομενα ουτε τπτ...οι γκομενες δεν καθονται με τετοιους χαρακτηρες αυτοι οι αντρες ειναι εγωιστες παρτακιδες τους ενδιαφερει μονο ο κωλος τους κ τπτ αλλο θελουν παντα να γινεται το δικο τους αλλα ποτε το δικο μας τα δικα μας τα θελω ουτε που τους ενδιαφερουν δεν φταινε αυτοι, εμεις φταιμε γιατι τους μαθαμε ετσι , μην ζητησουμε τπτ , μην εχουμε απαιτησεις ναι σε ολα...οτι θελουν αυτοι.Για κατσε ρε μ.... Γυναικα εχεις διπλα σου φροντισε την κ δεν εννοω οικονομικα γτ αν δεν το κανεις αργα η γρηγορα θα το κανει μονη τις και οταν μια ΓΥΝΑΙΚΑ μαθει να βγαινει μονη τις κτλ κτλ.εσυ θα εισαι περιττος.ενα καλο ταρακουνιμα θελουν.Τα ιδια περναω κ εγω αλλα ως εδω τελος εχω δικαιωμα κ στην βολτα μου κ στα μπανια μου σε ολα δεν ειμαι φυλακισμενη να καθομαι στο σπιτι κ να ειμαι το χαλακι του.Ξεκαθαρες κουβεντες παμε για μπανιο πχ.σου λεει οχι...οκ παω μονη μου γειααααααααααα μια δυο τρεις θα αλλαξει δεν μπορει....