Δυο εγκυμοσύνες με… θεματάκια!

Γειά σας μανούλες μου γλυκές, σας διαβάζω εδώ και πάρα πολύ καιρό αποφάσισα λοιπόν να σας γράψω και τις δικές μου ιστορίες τοκετών.

Παντρεύτηκα με τον άντρα μου Δεκέμβριο του 2006 και αποφασίσαμε πως θέλαμε να ξεκινήσουμε αμέσως προσπάθειες για να κάνουμε ένα παιδάκι.

Φεβρουάριο του 2007 και αφού είχα για καμία βδομάδα καφέ υγρά, κάνω μια β’ χοριακή αρνητικό αποτέλεσμα, έλα όμως που το Μάρτιο πουθενά η περίοδος και φτάνουμε 24/3 μια μέρα πριν τα γενέθλια μου και κρατάω στα χέρια μου ένα θετικό τεστ! H χαρά μας απερίγραπτη, πήγα στην γιατρό «Eίσαι 8 εβδομάδων» μου λέει

ΠΗΤ 6/11/2007

Για να μην τα πολυλογώ μέχρι τις 32 εβδομάδες, όλα πήγαιναν καλά, ξαφνικά ξυπνάω με αφόρητους πόνους στην μέση πάω στην κλινική… συσπάσεις.

«Eίναι νωρίς ακόμα» μου λέει ο παιδίατρος που ήταν εκεί «τουλάχιστον άλλο ένα μήνα να φτάσουμε τις 36 εβδομάδες«

Έπαιρνα φάρμακα και ήμουν συνέχεια σαν μαστουρωμένη, απίστευτες ταχυκαρδίες, να μην αισθάνομαι καθόλου καλά, να παρακαλάω να περάσει ο καιρός να γεννήσω, δεν άντεχα άλλο.

Στις 36w +2d μια ωραία Κυριακή, το ημερολόγιο έδειχνε 14/10/2007, φάγαμε το φαγητό μας και αισθάνομαι έναν πόνο στην μέση και μούδιασμα στο δεξί μου πόδι. Δεν μιλάω σε κανέναν, πάω κάνω το μπάνιο μου, παίρνω την γιατρό μου τηλέφωνο και μετά τους λέω «Πάμε στην κλινική, δεν αισθάνομαι καλά«

Ευτυχώς που πήγαμε δηλαδή με το που φτάνουμε και με εξετάζει η μαία παθαίνω μια ωραιότατη αποκόλληση, έρχεται η γιατρός μου και με βάζει επείγουσα καισαρική και λέει στον άντρα μου «Ή την κάνω τώρα ή τις χάνουμε και τις δυο«

Στις 17:10 το απόγευμα είχα γεννήσει την πριγκίπισσα μου, αλλά λόγω υπέρπνοιας, την πήρα αγκαλιά την επόμενη μέρα το πρωί.

Και φτάνουμε στο 2011, μετά από 1 χρόνο προσπάθειας, φάρμακα στα φάρμακα για να μείνω έγκυος και μια αποβολή, ακούμε  επιτέλους τον πολυπόθητο ήχο της καρδούλας του νέου μέλους της οικογένειας μας!

ΠΗΤ 5/2/2012

Μια μέρα μετά την αυχενική, βλέπω αίμα  πολύ αίμα, ήταν βράδυ και ο άντρας μου ετοιμαζόταν για δουλειά. Παίρνω την γιατρό μου τηλέφωνο και μου λέει «Ελάτε αμέσως να σε δω αλλά σιγά – σιγά,  μην ταρακουνιέσαι πολύ«

Πάμε, ευτυχώς ακούσαμε την καρδούλα, το μωρό ήταν καλά, «Φεύγεις» μου λέει «στην κλινική αμέσως«

Μένω 5 μέρες μέσα, σταματάει το αίμα βγαίνω και το ίδιο βράδυ πάλι αιμορραγία, πάλι στην κλινική άλλες 3 μέρες. Έμεινα στο κρεβάτι 4 μήνες, στον 8ο πια σηκώθηκα αφού είχε σταματήσει και η αιμορραγία, γέννησα την μπουμπού μου 23/1/2012.

Αν ήταν αγόρι το πιο πιθανό ήταν να μην τα είχε καταφέρει, είπε η γιατρός μου, τα αγόρια είναι πιο ευαίσθητα…

Τώρα που σας γράφω είμαι πάλι έγκυος και η αλήθεια είναι πως μέχρι να ακούσω την καρδούλα δεν θα ησυχάσω, απλά εύχομαι ένα γέρο μωράκι και αυτήν την φορά να βοηθήσει ο Θεός να έχω μια εύκολη εγκυμοσύνη.

Μαμά Μίνα
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com