Κ γω αγοράκι μέχρι 4 το χέρι όλη μέρα στο στόμα. Είχα δοκιμάσει τα πάντα. Του βάλα αυτό για τα νύχια κ του τόπα κιόλας ότι είναι πικρό. Το βάλε μια δυο φορες τον πικρισε πολύ κ έτσι μαχαιρι το κόψε. Πρόσφατα κιόλας. Κ μουτοπε ότι εξαιτίας αυτού το κόψε γιατί ήταν πικρό στη γεύση

Μανούλες καλησπέρα! Είχα και εγώ αυτο το πρόβλημα με τον μεγαλο μου μέχρι πέρυσι. Απο μωράκι μέχρι τα 3,5 του χρονια, μολις τον κούραζε ή τον στενοχωρουσε κατι, φλουπ έμπαινε το δαχτυλάκι στο στοματάκι. Η αλήθεια ειναι οτι δεν είχα δοκιμάσει κανένα τροπο για να του το κοψω καθώς το θεωρούσα πολυ χαριτωμένο και αποτελεσματικό στη χαλάρωση για τον ίδιο. Ένα βραδυ όπως χάζευα στο Ίντερνετ διάβασα την ιστορία μιας άλλης μαμάς που ήθελε να κόψει το πιπιλισμα στην κορούλα της. Ο τρόπος που ακολούθησε η ίδια και αργότερα και εγώ ειναι ο εξής: πήρα μια φωτογραφία ενός παιδικού στόματος με σοβαρά ορθοδοντικα προβλήματα ( μετακίνηση μπροστινων δοντιών προς τα έξω και πάνω και υπότροφη των κατω δοντιών) οχι απο κανένα τέρας, απλά στραβά δοντακια ενός παιδιού!!!! Και πήγαμε στο μπανιο στο μεγαλο καθρέπτη. Τον έβαλα να κοιτάξει τα δόντια μου( τα οποία ίσιοςαν μετά απο 4 χρονια που φορούσα σιδερακια) και του έδειξα προσεκτικά τα σημεία που τα επάνω εφάπτονται με τα κατω και κλείνει όλο το στόμα σωστά. Ύστερα του ζήτησα να μου δείξει τα δικά του. Ο καημενουλης προσπάθησε να κλείσει τα δόντια του αλλα τα προστινα είχαν ήδη κενό για να χωράει το δαχτυλάκι του. Και έπειτα του έδειξα την φωτογραφία με το παιδακι του οποίου τα δόντια ήταν πολυ χειρότερα απο τα δικά του. Τον ρώτησα αν θα του άρεσε να ειναι ετσι τα δοντακια του ή ια προτιμούσε να ειναι σαν τα δικά μου. Αμέσως κατάλαβε τη διάφορα και μου είπε οτι αποφάσισε να φτιάξει τα δοντακια του πιο όμορφα και να μην ξαναβάλει το δαχτυλάκι του στο στόμα. Για καλη μου τύχη την ίδια ημέρα συναντηθήκαμε με μια φίλη μου η οποία όταν ήταν μικρούλα πιπιλαγε το δάκτυλο της. Ενώ τα δοντακια της τα έφτιαξε, ο αντίχειρας ειναι ακόμα κάπως " φουσκωμενος" δηλαδη το μέρος γύρο απο το νύχι ειναι κάπως πιο στρογγυλό σαν μπαλιτσα. Ετσι λοιπον ρώτησα "τυχαία" μπροστά στον γιο μου τι είχε το δάκτυλο της θείας και ήταν διαφορετικό απο τα αλλα. Και εκείνη απάντησε πως όταν ήταν μικρούλα το έβαζε συνέχεια στο στόμα της και άλλαξε σχήμα. Ούτε τον τρόμαξα, ούτε τον "έκαψα" με πιπέρι ούτε δοκίμασα άλλους τρόπους. Μια φορά το συζητήσαμε και απο τοτε δεν το εχει ξανα βάλει ούτε μια φορά. Για να είμαι ειλικρινής, μερικές φορές μου λείπει εκείνη η έκφραση της ηρεμίας και της χαλάρωσης που είχε το πρόσωπο του όταν το πιπιλαγε..... Αλλα... Τώρα πια εχει ένα υπέροχο χαμόγελο!!!

ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΒΑΣΑΝΗΣΤΗΡΙΑ!!!!!!!!! ΕΧΩ ΦΡΙΚΑΡΕΙ Μ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ!!!!!!

Κι εμένα η κόρη μου ποτέ δεν πήρε πιπίλα. Από τη γέννησή της προτιμούσε το δαχτυλάκι της. Σήμερα είναι 3 ετών και ακόμα δεν έχω μπει στη διαδικασία να της αλλάξω τη συνήθεια γιατί προβληματίζομαι λίγο.. Αυτό που περιγράφεις πχ. στην δική μας περίπτωση θα είχε αρνητικά αποτελέσματα. Είναι το πιο πιθανό η κόρη μου, αφενός να ήθελε διαρκώς βαμμένα νύχια και αφετέρου να μην πτοούνταν από την κακή γεύση και να συνέχιζε το πιπίλισμα του δάχτυλου κανονικά!! Το θέμα είναι να βρει ο καθένας τη μέθοδο που ταιριάζει στο παιδί του και, το σημαντικότερο, να μην πιέσει την κατάσταση.. Εμένα με πίεσαν να πετάξω την πιπίλα μου. Μου την πέταξαν στα σκουπίδια μια μέρα έτσι ξαφνικά όταν ήμουν 4 ετών και δεν πρόκειται να ξεχάσω όσο ζω πόσο βασανιστικές ήταν οι μέρες που ακολούθησαν! Να σου πω ότι τότε άρχισα να πιπιλάω το δάχτυλό μου για πρώτη φορά ως αντικαταστάτη της πιπίλας και κατάφερα να το κόψω όταν ήμουν 24 ετών!!! Επειδή λοιπόν έχω αυτή την τραγική εμπειρία, δεν θέλω να προκαλέσω κάτι αντίστοιχο στην κόρη μου και την αφήνω να λειτουργήσει in her own good time!