Διακοπές με τους παπούδες;;
Έχω δύο αγοράκια το ένα 5 ετών και το άλλο 3. Περνάμε πολύ καλά μαζί είμαι full time μαμά και χαίρομαι γι’ αυτό! Βέβαια υπάρχουν και στιγμές που φτάνω στα όρια μου με τα μικρά να «πλακώνονται» και να μαλώνουν αλλά το παλεύω όπως μπορώ!
Θα ήθελα να σας απασχολήσω με ένα θέμα που σε πολλές μαμαδες θα φανεί υπερβολικό, αλλά εγω νιώθω ακριβώς έτσι όπως θα σας το περιγράψω!
Ο άντρας μου θέλει να στείλει τα παιδιά διακοπές με τους γονείς του για να αποκτήσουν μια καλή σχεση γιαγιάς – παιδιού. Σε αυτό νιώθω απολύτως άβολα και αρνητικά, γιατί παρότι πολλοί γονείς το κάνουν εγώ δεν θέλω με τίποτα γιατί δεν νιώθω ασφάλεια με αυτό.
Η πεθερά μου είναι ανθρωπος που κουράζεται εύκολα και μιλάει πολύ, οπότε φοβάμαι απ’ τη μία ότι όλο το βάρος θα πεσει στον πεθερό μου και απ’ την άλλη δεν νιώθω καθόλου ασφαλής και φοβάμαι ότι τα παιδιά θα ξεφύγουν από την προσοχή της, όταν εκείνη θα πιάσει την κουβέντα με την γειτόνισσα… Δεν θελω καν να σκεφτομαι αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί στη θάλασσα…
Επίσης δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη να αφήσω τα παιδιά στο αυτοκίνητο με οδηγό τον πεθερό μου για 4 ώρες ταξίδι.
Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική, το σίγουρο είναι ότι δεν νιώθω καθόλου ασφάλεια να αφήσω τα παιδιά με τα πεθερικά μου 69 και 75 ετών αντίστοιχα.
Καταρχήν πιστεύω ότι τα αντανακλαστικά και οι αντιδράσεις των παπούδων είναι πολύ πιο αργές απ’ ότι των γονιών σε έκτακτες περιπτώσεις π.χ. στην θάλασσα.
Τις προάλλες ήμασταν στην θάλασσα και ο μικρός είχε γυρίσει τουμπα με το σωσίβιο και το κεφάλι μεσα, δίπλα ήταν ο πεθερός μου και δεν έκανε τίποτα και πιο κει ο άντρας μου που τον άρπαξε γρήγορα και τον έβγαλε έξω, δεν θέλω να αφήσω τα παιδιά μου μόνα τους!
Πιστεύω πως οι γονείς μας είναι καλοί και χρυσοί και μπορούν να μας βοηθήσουν όταν έχουμε ανάγκη π.χ. να κρατήσουν τα παιδιά για μερικές ώρες ή για μια μέρα αν χρειάζεται, αλλά για τις διακοπές πιστέυω ότι τα παιδιά είναι καλύτερα να είναι με τους γονείς τους!
Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι γονείς, σε κάθε περίπτωση υπάρχουν διαφορετικές καταστάσεις, μπορεί οι μαμάδες να είναι πιο χαλαρές ή να θέλουν την ησυχία τους για λίγο καιρό, μπορεί οι παππούδες να είναι πιο νέοι και οι γονείς να νιώθουν ασφάλεια… δεν ξέρω
Το προβλημα είναι ότι όλα αυτά δεν μπορώ να τα συζητήσω με τον άντρα μου, τι να του πω; Ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στους δικούς του ή ότι φοβάμαι ότι η μαμά του θα πιάσει την κουβέντα και θα ξεχάσει τα παιδιά; Σίγουρα δεν θα το δεχτεί και η αλήθεια είναι ότι φτιάχνουμε μια ιδανική εικόνα για τους γονείς μας και δεν βλέπουμε κάποια πράγματα για εκείνους όπως τα βλέπουν οι άλλοι…
Θα μου άρεσε να ακούσω τη γνώμη σας.
Σας ευχαριστώ, αν μη τι άλλο τα είπα και ξεθύμανα!!!
μαμά Μαρία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ! ΟΠΟΥ ΘΕΛΑΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΣΤΕΡΗΣΑ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥ ΑΛΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ! ΤΟ ΞΕΚΟΒΩ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ,,,ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΗΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΑΓΧΟΣ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ,,,,ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ!,,,, ΤΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΩ 4 ΕΓΓΟΝΟΥΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕΝΟΜΕ ΜΑΖΙ! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝ ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΓΩ ΤΟ ΣΕΒΟΜΑΙ,,,ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ
Έχω δυο πολύ ζωηρά αγοράκια 6 και 2 ετών. Τα πεθερικά μου στις ηλικίες των δικών σου. Οι γονείς μου πιο νέοι. Και οι δυο μένουν μακρυά μας και δεν βλέπουν τα παιδιά συχνά. Δεν έχω αφήσει ποτέ τα παιδιά μου ούτε στους μεν ούτε στους δε γιατί δε θεωρώ ότι μπορούν (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) να προσέχουν...Νομίζω έχουν μείνει μόνο όλα αυτά τα χρόνια 2 ώρες με τους μεν και 6-7 ώρες με τους δε(συνολικά, όχι μονοκόμματα.)...Οπότε σε καταλαβαίνω...Το θέμα οδήγηση με παιδιά στο αυτοκίνητο δεν θα το αναφέρω καν...Ούτε κατά διάννοια να εμπιστευτώ τα αντανακλαστικά τους...Άσε που τα καρεκλάκια αυτοκινήτου τα θεωρούν απλά διακοσμητικά στοιχεία... Κοίτα, η απόφαση είναι δική σας. Και λέω σας γιατί δε θα σε αναγκάσει ο άντρας σου να κάνεις κάτι που αφορά τα παιδιά σας χωρίς να το εγκρίνεις και εσύ...Αν είναι να αρρωστήσω από το άγχος μου, προσωπικά να μου λείπει...Εγώ βασικά σκέφτομαι και το εξής...Εδώ εμείς σα γονείς που είμαστε και πιο νέοι και έχει ώρες που νομίζουμε θα καταρρεύσουμε από την κούραση...Μεγάλοι άνθρωποι πως θα τα καταφέρουν να προσέχουν το παιδί, να του μαγειρεύουν, να το κάνουν μπάνιο, να το διασκεδάζουν, να το κοιμίζουν... Οπότε πάμε όλοι μαζί πακέτο και όποιος έχει παράπονο, ξύδι...Εγώ προσπαθώ να τα πηγαίνω να τα βλέπουν όσο μπορώ και είναι ελεύθεροι να έρχονται σπίτι μου όποτε θέλουν...Αλλά δε θα ρισκάρω την ασφάλεια των παιδιών μου για να ικανοποιήσουν εκείνοι το θέλω τους.
Πέρυσι ή πεθερά μου πηρε τον γιο μου και πήγανε στην αδελφή της δεν ανυσηχησα καθόλου ούτε μια στιγμή!! Παίζει ρόλο και το παιδί την κόρη μου δεν θα την αφηνα είναι πολύ ζωηρή!!!Έχεις απόλυτο δίκιο!!! Δεν τρελαθεις κιόλας από την αγωνία!!!
Αφου αισθανεσαι ετσι τοτε να ΜΗΝ αφησεις τα παιδια!!!!Και γω το ιδιο αισθαναμαι.Δεν μπορω να αφησω για μερες τα παιδια μου στα πεθερικα μου!!!Στην καθημερινοτητα πιεζομαι(οπως ολοι) για χιλια δυο πραγματα απο δουλεια σπιτι κτλ,ε δεν θα κατσω να πιεστω τωρα και γι αυτο και να αφησω τα παιδια μου στην γιαγια και τον παπου γιατι ετσι πρεπει και γιατι ετσι ειναι το σωστο κτλ κτλ.Μπορρει να κουραζομαι παραπανω με την καθημερονιτητα αλλα προτιμω αυτο απο το να κουραζομαι ψυχολογικα με το ενδεχομενο να στειλω τα μωρα μου στηγιαγια. Δεν τους τα στερω,εχουν καλη επαφη και κοιταω να τα βεπουν συχνα. Μανουλες να κανουμε ολες αυτο που αισθανομαστε και λεει η καρδια μας.
Θα σου πω και εγώ την άποψή μου. Μίλα με τον σύζυγό σου,όσο και αν νομίζεις πως δε θα σε ακούσει ή θα σε αποπάρει , είσαι υποχρεωμένη να του μιλήσεις για ό,τι σε απασχολεί. Και αυτό που σε απασχολεί ,λίγο δεν είναι. Πρόκειται για τα παιδιά σας !! Εξήγησέ του πως δεν αισθάνεσαι ασφάλεια με τους γονείς του ,όχι γιατί είναι κακοί παππούδες , αλλά γιατί είναι μεγάλοι σε ηλικία και ίσως επιβαρυμένοι με προβλήματα πολλά. Δώσε του το παράδειγμα αμέλειας του παππού προς το εγγόνι στη θάλασσα που έδωσες σε εμάς καθώς και το παράδειγμα με την πολυλογία της γιαγιάς με την γειτόνισσα . Εξήγησέ του πως θα έχεις αγωνία για την τύχη των παιδιών σας και τεκμηρίωσέ του το. Πρότεινέ του ,αν θες ,να πάτε μαζί μερικές μέρες στους παππούδες μαζί με τα παιδιά σας(όχι μόνο τα παιδιά) ώστε και εκείνοι να δουν τα εγγόνια τους και εσείς να έχετε την επίβλεψη των παιδιών σας
Εγώ γενικά είμαι υπερ των παππουδογιαγιάδων, αλλά όχι για διακοπές, θάλασσα και τέτοια. Πάνω από μια μέρα δεν τον έχω αφήσει γιατί, παρόλο που είναι σχετικά νέοι, δεν μπορώ να τους εμπιστευθω παραπάνω γιατί μερικές φορές κάνουν χαζομαρούλες. Για παράδειγμα, είχαμε αφήσει το μικρό στα πεθερικά μου για να πάμε να κάνουμε κάτι γραφειοκρατικές δουλειές και όταν γυρίσαμε με το μικρό σπίτι μας, άρχισε να ξερνάει νερό με ...τσουρέκι! Τι είχε γινει;: Κάποια στιγμή του είχαν δώσει να δοκιμάσει λίγο τσουρεκάκι και του άρεσε. Επειδή όταν είμαστε εκεί και τους μαλωνουμε όταν του δίνουν κάτι "κακό" (όταν ήταν δέκα μηνών έβαλα τις φωνές στην πεθερά μου γιατί του έδωσε ...μερέντα χωρίς να με ρωτήσει), με το που φύγαμε το πλακώσαν το μωρό στο τσουρέκι, και φυσικά βαρυστομάχιασε. Εγω λέω, πριν γινει καμιά στραβή, να πεις στον άντρα σου τι πιστεύεις, και μην τα πάτε τα παιδιά. είναι μικρά ακόμη.
εγώ από μικρή έμενα τα καλοκαίρια με τους παππούδες. Και είναι πολύ αγαπημένες αναμνήσεις για εμένα.. χαίρομαι που πρόλαβα τους παππούδες μου και που έμενα μαζί τους. Μπορεί τότε μερικές φορές να αναζητούσα τους γονείς μου αλλά τώρα έχω τόσα να θυμάμαι.. τόσα που με έμαθαν, τόσα που μου δώσανε. Μην στερείται αυτό από τα παιδιά σας... μέσα από έναν υπεροπροστατευτισμό. Τα παιδιά γενικά εκτός από τις αναμνήσεις από τους παππούδες τους κάνει καλό να βλέπουν καινούρια πράγματα και να παίρνουν καινούρια βιώματα, να γνωρίζουν και άλλες συμπεριφορές από κοντά. Αυτό σαν γενική αρχή ... επειδή πολλά κάθετα διαβάζω δεν αφήνω ποτέ και δεν κάνω και δεν ράνω.. και δεν 'παρατάω' τα παιδιά μου... αυτά είναι συμπλέγματα και ενοχές γονιών. Το πόσο αφήνεται, το αν αφήνεται για διακοπές και που.. αυτά είναι κατά περίσταση.. δεν μπορώ να ξέρω τους συγκεκριμένους παππούδες... Συνήθως οι παππούδες όταν μείνουν μόνοι με τα παιδιά έχουν μεγάλο άγχος να μην πάθουν κάτι. Οι δικοί σου δεν γνωρίζω. Πάντως ακόμη και αν δεν τους κρίνεις 'κατάλληλους' για να πάρουν τα παιδιά και να πάνε διακοπές.. βρες μια πιο σοφτ ενναλακτική για να κάνουν πράγματα μαζί.. Να πω πάντως ότι και εγώ νευριάζω με τους παππούδες και τις γιαγιάδες γιατί και συγκαμένα τα έχω πάρει και μέσα στα χώματα και κοιμούνται και ώρες άλλα αντί άλλων. Αλλά πήρα παιδιά χαρούμενα γεμάτα καινούριες εμπειρίες που έκαναν κάτι διαφορετικό από τη ρουτίνα με τους γονείς.. και όταν λέω ρουτίνα δεν εννοώ ότι κατά ανάγκη είναι βαρετά.. εννοώ όμως ότι ο γονιός πάντα θα τους φερθεί με τον ίδιο τρόπο στα ίδια πλαίσια..καλές είναι και οι αλλαγές.
Συμφωνω απολυτα με το παραπανω σχολιο! Με καλυψε πληρως!
Εγώ απλά σε αυτό το σχόλιο θα ήθελα να σημειώσω ότι ναι μπορεί κάποιες από εμάς να μεγάλωσαν με παππούδες/γιαγιάδες...Όμως τότε ήταν άλλες εποχές και οι μανάδες μας μας είχαν κάνει σε μικρή ηλικία, γεγονός που σημαίνει ότι και οι παππούδες ήταν νέοι και ζωντανοί άνθρωποι όπως είπε και ο κ.Αντώνης πιο πάνω. Στην εποχή μας όμως που οι περισσότερες γυναίκες κάνουν παιδιά μετά τα 30-33 και οι άντρες μετά τα 35 συνήθως, οι παππούδες φτάνουν να ξεπερνούν τα 60 τους χρόνια για να δουν εγγόνια...
Θεωρητικά κ γω...αν κ για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ένα άγχος το χω τώρα που θα φύγω 5ημερο στην Κρήτη κ θα την έχει ή μαμά μου.(60 χρονών ή μαμά, μόλις βγήκε στη σύνταξη ...κ πολύ ήσυχη ή 3χρονη κόρη μου!!!)
Γεια σου Κα Μαρία, ας πω και 'γω μια γνώμη. Κατ' αρχήν πρέπει να ξεχωρίσουμε μέσα μας τις έννοιες, άλλο παππούς και άλλο γέρος, άλλο γιαγιά και άλλο γριά. Όταν τα παιδιά μας ήταν στην ηλικία των δικών σας, ο παππούς ήταν 58 και υγιέστατος και η γιαγιά 56 και υγιέστατη. Τα παιδιά μας τα αφήναμε απο μηνών κοντά τους. Η εμπιστοσύνη μας απόλυτη, αφού πρώτα πέρασαν ..κάποια δοκιμαστικά. Σε σας λοιπόν δεν μιλάμε μόνον για παππού και γιαγιά αλλά για γερόντους. Και μια και το έγραψες για την οδήγηση, εγώ, ούτε θα ανέβαινα σε 75χρονο οδηγό, όχι να αφήσω τα παιδιά μου (να άφηνα δηλαδή). Συνήθως τώρα αφήνω να οδηγούν οι γυιοί μου, εγώ πίσω και ας είμαι επαγελματίας οδηγός, κάθε μέρα στο τιμόνι.(Στα 65 το κράτος παίρνει το δίπλωμα, σε σας τί έγινε? Είναι επικίνδυνη η οδήγηση στα 75.) Και για τί αντανακλαστικά μιλάς? Δεν υπάρχουν αντανακλαστικά ούτε για τους ίδιους, όχι για μωρά, σε τέτοια ηλικία. Τώρα για το ότι δεν σε καταλαβαίνει (δεν σε ακούει) ο άνδρα σου, κάνε ότι κάνουμε όλοι μας για τον ..ανυπάκουο σύντροφό μας, μίλησε στο καλύτερο φίλο του,αδερφό του κλπ,(σε κάποιον τέλως πάντων που τον ακούει, που τον έχει εμπιστοσύνη ο άνδρας σου) να του πεί αυτά που εσύ έχεις στο μυαλό σου, σαν δική του άποψη, να τον προβληματίσει, να τον συνεφέρει ίσως. Εγώ το έχω χρησιμοποιήσει κατ' επανάληψη, και για την γυναίκα μου και για τα παιδιά μου. Συνήθως ...δουλεύει!!! Τώρα, αν οι παππούδες είναι νέοι (52, 55 ή και 58 ετων) και δυναμικοί και η μαμά δεν τους αφήνει τα παιδιά της, τότε ή οι παππούδες είναι ..περίεργοι(!!), ή η μαμά έχει μέσα της πρόβλημα!!! Αν δεν υπάρχει σοβαρό επικοινωνιακό πρόβλημα με νέους παππούδες (πεθερικά συνήθως), είναι ανεπίτρεπτο στη μαμά (λίαν επιεικής χαρακτηρισμός το ανεπίτρεπτο) να τους στερεί τα εγγόνια τους. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι (νέοι) παππούδες προσέχουν τα εγγόνια τους υπερβολικά.Το λέω διότι οι φίλοι μας είναι παππούδες νεώτατοι και το βλέπω. Μια γνώμη είπα και 'γω. Πάντως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και κανόνες για όλους και για όλα δεν υπάρχουν.Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Πράξε όπως εσύ νομίζεις ότι είναι προς το συμφέρον όλων σας (πρώτα των παιδιών βεβαίως) και πάντα σε συμφωνία με τον άνδρα σου. Σε ευχαριστώ.
Κι εμένα μου ζητάνε οι γονείς μου 67 ετών να τους αφήσω τη μικρή μου για κάποιες μέρες στο εξοχικό, αλλά δεν το διανοούμαστε ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου να την αφήσουμε. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος 67 χρονών να έχει την αντοχή, τα αντανακλαστικά και κυρίως τη διανοητική συγκέντρωση που απαιτείται για να προσέξεις σωστά ένα δίχρονο ή τρίχρονο.Μην αφήσεις τον άντρα σου να στείλει τα παιδιά.
Na του πεις αυτο ακριβώς που σκεφτεσαι! και μενα τα πεθερικα μου τετοιες ηλικιες εχουν και οταν μου ειπε η πεθερα μου να παρει μονη την μικρή (1 ετους) να την παει θαλλασα της εβαλα χερι και της ειπα πως δοξα το θεο γονεις εχει αν θελει μπορουμε να παμε ΟΛΟΙ μαζι.. μπορεις να πεις τον αντρα σου να κανονισετε να πατε ΟΛΟΙ μαζι διακοπες στους γονεις του για κάποιες μερες και να του πεις πως τα παιδια ειναι και ΔΙΚΑ σου και οχι μονο δικά του και πως οκ καλη χρυσοι οι γονείς του ΑΛΛΑ δεν θες να τα αφησεις και αυτό πρέπει να το σεβαστει!! πες του οτι δεν τους εμπιστευεσαι και ΘΥΜΙΣΕ του το περιστατικο στην θαλλασα.. πες του πως αν δεν ηταν αυτος εκε'ι το πιο πιθανο ειναι το παιδι να ειχε πνιγεί!!
Συμφωνώ μαζί σου! Καταρχήν, αν τα παιδιά δεν είναι ήδη δεμένα με τον παππού και τη γιαγιά, οι διακοπές είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα! Η επαφή των παιδιών με οποιονδήποτε άλλον πέρα των γονιών είναι κατά τη γνώμη μου κάτι που πρέπει να γίνεται σταδιακά π.χ. 2-3 μέρες ανά διαστήματα κατά τη διάρκεια του έτους. Από την άλλη δεν θα εμπιστευόμουν την μεταφορά των παιδιών σε έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, αλλά θα μετέφερα εγώ το παιδί μου. Όσον αφορά τη θάλασσα, τρέμω στην ιδέα και μόνο, αφού η παραμικρή αμέλεια έχει τεράστιες επιπτώσεις... Τέλος, θεωρώ επίσης ότι πολύ δύσκολο παππούδες που δεν έχουν συνηθίσει να αναλάβουν ταυτόχρονα την φροντίδα δύο παιδιών ... νομίζω ότι και εγώ που έχω τα μισά τους χρόνια και όντας μαθημένη με ένα παιδί, θα δυσκολευόμουν να είμαι σε διακοπές με δύο... Εύχομαι να αποφασίσετε ότι καλύτερο...
συμφωνω μαζι σου απολυτα!εγω δεν θελω κ δεν αφηνω για τους ιδιους λογους το παιδι μου,δυομιση χρονων,ουτε στα πεθερικα αλλα ουτε κ στους γονεις μου!ερχονται,παμε σπιτι τους αλλα ολοι μαζι.κ περισυ που δουλευα με κρυα καρδια στην αρχη ,την εστειλα παιδικο κ τωρα βλεπω οτι ηταν το καλυτερο που μπορουσα να κανω!με τον αντρα μου το ειχαμε ξεκαθαρισει απο την αρχη αυτο το θεμα κ ευτυχως εχουμε κοινη γραμμη αλλα ισχυει κ για τους γονεις μου φυσικα!κ μπορει να παρεξηγουντε μερικες φορες,εδω σχολιαζουν οι απεξω κουλ γονεις συγγενεις,αλλα απο τι να χαλασω την δικη μου ψυχικη υγεια κανω αυτο που νιωθω σωστο για την οικογενεια μου..οι γονεις μας κατα βαθος καταλαβαινουν κ θα πρεπει να μην επεμβενουν σε θεματα ανατροφης!ας κανουμε κ εμεις τα λαθη μας στο κατω κατω,οταν κινητρο ειναι η αγαπη!οσο για τις οικογενειες χωραφα που σχολιαζουν μπροστα στα μουτρα σου οτι μπορεις να φανταστεις πχ αστη μονη της στις κουνιες ας κλαιει ετσι θα μαθει ανεξαρτητη,ελα να πιεις τη μπυρα σου...τι να απαντησω..προκειτε να βγαλει κατι ο διαλογος?αστους να λενε......
Εχεις απόλυτο δίκιο να ανησυχείς καθώς ρεαλιστικά και μόνο να το δεις τα πεθερικά σου είναι μεγάλοι άνθρωποι. Μίλα ανοιχτά με τον άντρα σου και εξέφρασε τις αγωνίες σου. Μην αποκλείεις στο μέλλον να γίνει πραγματικότητα αυτό το σενάριο, απλά τώρα τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να μείνουν μόνα με τους παπούδες.
Αχ, να' ξερες πόσο σε καταλαβαίνω! Εγώ έχω 2 κοριτσάκια 3,5 ετών και 10 μηνών και τα πεθερικά μου είναι 60 και 65 ετών! Είναι άνθρωποι απολύτου εμπιστοσύνης, με πολλή αγάπη για τα εγγόνια και τα παιδιά τους (και για την νύφη και τον γαμπρό χωρίς να ξεχωρίζουν κανέναν!!!) Είναι εξαιρετικοί αλλά και πάλι εγώ δεν θα τα άφηνα με τίποτα για διακοπές τόσο μικρά! Είμαι κι εγώ full time mom από επιλογή αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω! Όταν πήγα στο μαιευτήριο για να γεννήσω τη μικρή και έλειπα 5 μέρες είχα απίστευτο άγχος για τη μεγάλη και το μυαλό μου ήταν συνέχεια σε αυτή! Τα πεθερικά μου μένουν στην επαρχία και ήρθαν για να κάτσουν με τη μεγάλη! Πολλοί μου λένε γιατί δεν τα αφήνεις λίγες μέρες να πάτε με τον άντρα σου να ηρεμήσετε λίγο?? Δεν το διανοούμαι καν! Σκέψου ότι θα πάμε φέτος στο χωριό για λίγες μέρες και μετα θα πάμε διακοπές όλοι μαζί και οι τέσσερις και θα επιστρέψουμε στο χωριό! Εννοώ θα μπορούσαμε να τα αφήσουμε στους παππούδες αφού ούτως ή άλλως εκεί θα ήμασταν!! Να σου πω και την αλήθεια επειδή γενικά είμαι απόλυτος άνθρωπος και δεν το θέλω πάντα αυτό, έχω πει κάτσε να πάμε 6, 7 ετών (η μικρή!!!!!!!!) και τότε βλέπουμε!!!! Μπορεί μέχρι τότε να αλλάξω γνώμη!!! Στον άντρα σου πρέπει να μιλήσεις ανοικτά για τις αντιρρήσεις και τους φόβους σου!!! Είμαι 100% σίγουρη ότι θα καταλάβει!! Επειδή οι άνδρες βιώνουν διαφορετικά τις καταστάσεις, ζουν σε παράλληλο σύμπαν!!! (Συνήθως)) Αν του εξηγήσεις θα καταλάβει πράγματα που δεν του είχαν πριν περάσει από το μυαλό!! !!! Εσύ πάντως κάνε αυτό που σου λέει το ένστικτό σου και μην ακούς κανένα! Το ένστικτο της μάνας είναι πάντα αλάνθαστο!!! Καλό καλοκαίρι!!!
Εγώ δεν μπορώ να σου δώσω μια προσωπική συμβουλή μιας κ δεν είμαι μαμά. Θα συμφωνήσω με την Πολίνα όμως. Η δικιά μου εμπειρία είναι η εξής: Ο αδερφός μου με την γυναίκα του έχουν ένα κοριτσάκι, η οποία τώρα θα γίνει 6 χρονών. Ζουν στο εξωτερικό κ τα καλοκαίρια στέλνουν την μικρή στην Ελλάδα να κάνει διακοπές με τους παππούδες της, δηλαδή την μαμά μου κ τον μπαμπά μου. Οι γονείς μου πέρνουν την μικρή κ πηγαίνουν όλοι μαζί στην Χαλκ/κή για μια βδομάδα. Οι γονείς της μικρής κ κυρίως η νύφη μου την εμπιστεύεται την μικρή στους γονείς μου γιατί ξέρει τι άνθρωποι είναι. Τα τελευταία 4 χρόνια γίνεται αυτό που σας λέω. ΟΙ γονείς μου τώρα είναι 69 χρονών, νέοι δεν είναι αλλά δεν είναι κ γέροι. Έχουν πολλές αντοχές ακόμα και είναι πολύ καλά στην υγεία τους δόξα τον Θεό! Είναι πολύ δραστήριοι άνθρωποι κ ενεργητικοί. Την εγγονή τους την προσέχουν σαν τα μάτια τους κ ακολοθούν πιστά τις οδηγίες της νύφης τους. Όλά γίνονται σύμφωνα με τις επιθυμίες την νύφης μας γιατί αυτή είναι η μαμά της μικρής. Εντάξει είναι κ παππούδες όμως κ την κακομαθαίνουν, που κ που όμως γιατί γενικώς σαν άνθρωποι δεν τους αρέσει να κακομαθαίνουν τα παιδιά, κ ίσως σε κάποια πράματα να μη δώσουν πολύ μεγάλη σημασία. Όχι όμως σε θέματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της μικρής, την υγεία της κ την σωματική της ακεραιότητα. Για παράδειγμα θα την δώσουν να φαι ένα παραπάνω γλυκάκι ή θα την αφήσουν το βράδυ να κοιμηθεί αργά (αν κ ούτε με αυτό έχει θέμα η μαμά της, επειδή η μικρή είναι σε διακοπές) ή της ξανά βάζουν το μπλουζάκι που φορούσε την προηγούμενη ημέρα που ήταν ιδρωμένο κ απλώς το βάλαν να αεριστεί όλο το βράδυ. Στην παραλία όμως την βάζουν πάντα αντιηλιακό, τις φοράνε τα μπρατσάκια, δεν την αφήνουν ποτέ να κάνει εντελώς μόνη της μπάνιο, πάντα είναι κάποιος δίπλα της, στην βάρκα φοράει πάντα σωσίβιο κ την κρατάνε, στο αυτοκίνητο πάντα κάθεται στο ειδικό καρεκλάκι κ οδηγούν πολύ σιγά κ με ασφάλεια, δεν την αφήνουν να βουτάει στην θάλασσα αφού φάει, στον δρόμο πάντα την πιάνουν από το χέρι. Βέβαια είμαι κ εγώ μαζί τους κάποιες ημέρες, οπότε ίσως παίζει κ αυτό ρόλο, αλλά όχι όλες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι θέμα εμπιστοσύνης. Αν τους εμπιστεύεσαι γενικώς σαν ανθρώπους αλλά κ ότι θα ακολουθήσουν τις οδηγίες σου κατά γράμμα, τότε θα μπορούσες να στείλεις τα παιδιά μαζί τους διακοπές. Αν πάλι δεν τους εμπιστεύεσαι καθόλου τότε μην το κάνεις, γιατί μπορεί να μην συμβεί κ τίποτα απολύτως, αλλά όλες τις ημέρες που τα παιδιά θα λείπουν εσύ θα είσαι ανήσυχη κ μέσα σε ένα τρελό άγχος κ ο σκοπός σας δεν είναι αυτός. Δηλαδή νομίζω ότι ο λόγος που ο άντρας σου θέλει να πάν διακοπές τα παιδιά σας με τους γονείς τους δεν είναι μόνο για να δεθούν μεταξύ τους αλλά κ για να ηρεμίσετε κ εσείς λίγο κ να βρεθείτε λίγο μόνοι σαν ζευγάρι. Οπότε ποίο το νοήμα εσύ να είσαι στην τσίτα όλη την ώρα; Επίσης θα μπορούσατε να κάνετε ένα δοκιμαστικό! Δηλαδή να στείλεις τα παιδιά με τους παππούδες για 3 ημέρες κ αν δεις ότι όλα πάνε καλά, έτσι όπως τα θες, οι παππούδες έκαναν αυτά που τους ζήτησες, τότε του χρόνου μπορείς να τα στείλεις για περισσότερες ημέρες. Ή μπορείς να στείλεις μόνο το μεγάλο σου παιδάκι που είναι 5 έτων, πάλι για λίγες ημέρες αν θες, ώστε κ οι παππούδες να μην ζοριστούν τόσο κ με τα δυο αν είχαν μαζί τους κ από του χρόνου που το μικρό θα είναι 4 βλέπεις κ κάνεις. Καλό καλοκαίρι!
Εγω δεν πιστευω οτι ειναι τοσο θεμα ηλικιας. Προσωπικα εχω εμπιστοσυνη τοσο στη μαμα μου και τον μπαμπα μου (60-62 αντιστοιχα) οσο και στην πεθερα μου (65) γιατι εχουν τα μυαλα τους τετρακοσια και γιατι εχω δει πως τα προσεχουν, καλυτερα και απο εμας. Επισης τα κρατανε σε καθημερινη βαση οταν λειπουμε στη δουλεια οποτε τα ξερουν τα παιδια και ξερουν να τα κουμανταρουν. Οκ στον πεθερο μου οχι δεν εχω εμπιστοσυνη γιατι απλα δεν εχει σχεση με παιδια. Για μενα το πως αντεδρασε ο πεθερος σου με το μικρο στη θαλασσα ηταν γερο crash test. Οποτε οχι με τον συγκεκριμενο δεν θα τα αφηνα. Ισως εαν το παιδι ηταν 7-8 και πανω οκ τοσο μικρα ομως μαλλον οχι βγαζοντας συμπερασμα απο το συγκεκριμενο περιστατικο. Το οποιο και θα εφερνα ως επιχειρημα στον αντρα μου. Παντως για να σε ξεαγχωσω οταν οι γιαγιαδες και οι παπουδες ειναι μονοι με τα παιδια μας φαιρονται διαφορετικα οταν ειναι και οι γονεις μαζι εφησυχαζονται και λογικο ειναι.
Εγώ πάλι στον δικό μου του τα είπα χύμα. Οι ηλικίες τους είναι όπως στην δική σου περίπτωση και η πεθερά μου έχει και προβλήματα με τα πόδια της και κάνει 10 ώρες να κουνηθεί. Παρόλα αυτά είναι τόσο εγωίστρια που επειδή ξέρει ότι έχω πρόβλημα το καλοκαίρι με την άδεια πετάει κάθε τόσο στον μικρό μου 4 ετών να πάει καμιά βδομάδα κοντά τους. Ο οποίος είναι πολύ ζωηρός και πολλές φορές με το ζόρι τον προλαβαίνω εγώ, Πόσο μάλλον αυτή, που η αυλή της είναι δίπλα σε κύριο δρόμο και χωρίς περίφραξη.. Μια φορά ήθελε να πάρει τον μικρό στο περίπτερο που είναι ακριβώς απέναντι. Πήγα και γω μαζί και τελικά κάτι ήξερα...Στο γυρισμό ενώ ήτανε στη μέση του δρόμου, ερχόταν αυτοκίνητο. Και αντί να αρπάξει το παιδί, πάγωσε και έμεινε στη μέση του δρόμου φωνάζοντας...(λες κι αυτό θα βοηθούσε την κατάσταση). Ευτυχώς ήμουν δίπλα και για πότε άρπαξα το παιδί και έτρεξα στο πεζοδρόμιο δε λέγεται...Από αντανακλαστικά λοιπόν, μηδέν... Οπότε αν είναι να γεράσεις 10 χρόνια για να τα στείλεις λίγες μέρες εκεί και να σε φάει το άγχος, αστο. Άμα δε τους εμπιστεύεσαι, μην το κάνεις...Εγώ ούτε τους δικούς μου εμπιστεύομαι!!Που είναι πολύ πιο νέοι. Γιατί μεγαλώσανε με τη φιλοσοφία του χωριού παλιά και δε λένε να καταλάβουν φαίνεται ότι το παιδί μπορεί να τρέξει να βγει στο δρόμο και να μην καταλάβει τον κίνδυνο. Οπότε μπορεί π.χ να κάτσουν να το κοιτάνε αντί να τρέξουν να το μαζέψουν. Οπότε, όπου αυτά και γω!!!
Να μην τα αφησεις!!!! Εμεις εχουμε αποφασισει οτι τα παιδια δεν πανε πουθενα μονα τους διακοπες εκτος και αν ειναι σε θεση να φροντισουν τα ιδια τον εαυτο τους.
exis apolito dikio k prepi na to ipostiriksis me kapia trantaxta paradigmata pou na ta exei proseksei k o antras sou px auto me to sosivio k oti allo exoun kani k sou ediksan digmata oti den mporis na tous empisteutis, den tha exei logo k den tha mporei na se amfisvitisei, pou k na to thelei diladi tha ton valeis se skepsis k sigoura tha skeuti k o idios ti ine kalitero gia thn somatiki igia ton pedion tou k thn psixologiki igia tis ginekas tou xixixi..... ego me tous gonis mou den exo kanena tetio thema giati ine 42 k 49 mono k tous empisteuome apolita alla na kseris pos den pezi rolo mono i ilikia alla k i anilipsi tou kathenos
ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ, ΕΓΩ ΟΧΙ. ΟΠΟΤΕ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΩΜΕΝΑ, ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΠΑΓΩΜΕΝΑ Η ΠΟΛΛΑ ΠΑΓΩΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΕΣΤΗ, ΤΑ ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΞΩ ΣΥΝΕΧΩΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΤΟΥ ΜΙΛΑΩ ΕΓΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ. ΕΚΕΙΝΗ ΣΚΥΛΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΕΡΝΑΕΙ.ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ... ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΩΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.. ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΕΣ ΣΕ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΑΤΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΣΚΥΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΖΗΛΕΥΕΙ......ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΤΑΝ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΝΑΣ-ΓΙΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΕΝΑ ΓΑΜΟ? ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΥΝΟΥΧΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ!!
Εμένα με βρίσκεις σύμφωνη...δεν θα έστελνα τα παιδιά μου διακοπές με παππούδες σε,τόσο μικρή ηλικία για τους λόγους που αναφέρεις πάνω-κάτω.. Διαφωνώ όμως ριζικά με το ότι δεν μπορείς να μιλήσεις του άντρα σου ανοιχτά. Δεν χρειάζεται να γίνεις προσβλητική ούτε να χρησιμοποιήσεις χαρακτηρισμούς περίεργους για τους γονείς του, αλλά να του πεις οοοολες τις ανησυχίες σου όπως της είπες σε εμάς... Πρέπει να μιλάμε μεταξύ μας ανοιχτά...! Ο άνθρωπος σου ειναι. Φιλικά Εύα
Έχεις απόλυτο δίκιο!!!
Εχω ενα αγορακι 21 μηνων κ ο πεθερος μου ηδη απο το προηγουμενο καλοκαιρι ξεκινησε να λεει μιλωντας παντα στον μικρο "αντε, θα μεγαλωσεις λιγο ακομη κ θα πηγαινουμε μαζι στη θαλασσα". Ειναι πιο νεοι απο τα δικα σου πεθερικα, 60 κ 65, αλλα κ παλι οπως λες δεν εχω εμπιστοσυνη στο ποσο γρηγορα θα αντιδρασουν σε περιπτωση που κατι συμβει. Επισης δεν σκεφτονται οτι καποια πραγματα μπορει να ειναι επικινδυνα ("ελα μωρε, τι θα παθει"). Τις προαλλες πηγαμε για φαγητο κ υποτιθεται πως τον προσεχε ο πεθερος μου. Ο μικρος εκανε να βγει στο δρομο κ αυτος χαμπαρι. Τον ειδε αλλα δεν αντεδρασε. Τελος παντων, εγω επειδη πιστευω οτι καποια πραγματα πρεπει απο νωρις να ξεκαθαριζονται εχω πει στον αντρα μου οτι δεν υπαρχει περιπτωση να τον αφησω να παει με τους παππουδες διακοπες κ συμφωνησε μαζι μου. Κ αν οντως σε 1-2 χρονια το ζητησουν εγω θα αρνηθω κ ας παρεξηγηθουν Θα εξηγησεις στον αντρα σου κ θα καταλαβει. Δε θα τα παρουν παρα τη θεληση σου, ετσι δεν ειναι? Εισαι η μανα τους κ οφειλουν να σεβαστουν την επιθυμια σου
Σε νιώθω απόλυτα και πιστεύω ότι οι φόβοι σου είναι απόλυτα λογικοί... Δύο άνθρωποι στην ηλικία των πεθερικών σου δεν μπορούν να προσέξουν δύο παιδιά σε αυτές τις ηλικίες. Από τη στιγμή που δεν αισθάνεσαι καλά να αφήσεις τα παιδιά σου ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!!! Αλλά από τη στιγμή που όπως λες δεν εργάζεσαι γιατί δεν πηγαίνεις κι εσύ μαζί με τα παιδιά να μείνετε μερικές μέρες στον παππού και τη γιαγιά; Έτσι και αυτοί θα τα χορτάσουν και εσύ θα είσαι δίπλα τους να τα φροντίζεις....