Εξωμήτριο ώρα μηδέν
Με λένε Σοφια. Μετά απο 4 χρόνια που ήρθε στην ζωή μας το πρωτο μας παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε προσπαθειες για να χαρισουμε στην μικρή μας ενα αδερφακι αφού το ζητούσε τόσο πολύ. Αφού είχαν περάσει έξι μήνες προσπαθειων, είχα αρχίσει να απογοητευομαι… Στην πρώτη είχα μείνει έγκυος στις δυο εβδομαδες.
Στις 10/5/2017 κάνω ενα τεστ και βγαίνει πολύ αχνό θετικό, δεν λέω τίποτα σε κανένα. Την επόμενη μέρα ξανακανω άλλο ενα και βγαίνει θετικοτατο. Το ανακοινωνω στον άντρα μου και μαζί λέμε στην μικρή οτι η μαμα έχει μωρό στην κοιλιτσα της. Μετα απο 5 μέρες βλέπω κάτι καφετί με λιγο αίμα, παίρνω τον γιατρό και μου λέει να πάω αμέσως στην κλινική να κάνω υπέρηχο.
Στον δρόμο η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή, η πίεση είχε ανάβει στο 14 και μέσα στο αμάξι μια παγωμαρα.
Κάνω τον υπέρηχο, βλέπουμε σάκο στην μήτρα, αλλά δεν μπορούσαμε να δούμε αν υπάρχει μωρο γιατί ήμουν 4 εβδομάδων. Οι οδηγίες του γιατρού σαφεστατες: μένεις ξάπλα στο κρεβάτι, ξεκινας ορμόνες και το felicine, σηκωνεσαι μονο για το μπάνιο και τίποτα άλλο.
Περνάει μια εβδομάδα, καποιες μέρες είχα καφετί καποιες οχι, έρχεται η μέρα όμως που νιώθω οτι κάτι δεν παει καλά. Στις 21/5/2017 αυτήν την αγια μέρα πηγαίνω στο μπάνιο και βλέπω αίμα καθαρό κοκκινο, παίρνω το γιατρό τηλέφωνο, τον ενημερωνω και μου λέει να πάω την επομένη να κάνω μια β-χοριακη.
Πάω κάνω την εξεταση, καρδιοχτύπι μέχρι να πάρω τα αποτελέσματα και εκεί έρχεται η ψυχρολουσια: οι μονάδες αρχισαν να πέφτουν. Μετα απο επικοινωνία μς τον γιατρό μου λέει «συγνώμη κορίτσι μου, αλλά η εγκυμοσύνη θα διακοπεί«. Εχασα την γη κάτω απο τα ποδια μου, δεν μου είχε ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Πηγαίνοντας στον γιατρό κάνουμε υπέρηχο και μου λέει «Εχεις κανει μια πολύ καλη αποβολή, αλλά κάτι βλέπω αριστερά, πρεπει να κανεις αλλη μια β-χοριακη για να αποκλείσουμε οτι δεν είναι εξωμητριο» Εγκεφαλικά απανωτα εγώ!
Πάω κάνω αλλη μια β-χοριακη, μονάδες 334 απο 265 η προηγούμενη, εκεί οι χειρότεροι φόβοι μας άρχισαν αποκαλυπτονται. Στις 26/5/2017 πάω στην ιδιωτική κλινική στις 10 το πρωι για να κάνουμε υπέρηχο και ακούω απο 3 γιατρούς (ένας ο δικός μου και δυο συνεργάτες) «Πρέπει να μπει άμεσα χειρουργείο, έχει σπάσει λίγο αλλά μπορεί να γίνει το χειρότερο ανα πάσα στιγμη«
Στις 12 ντυνομουν για τον χειρουργείο, ρωταω τον γιατρό ποσό διαρκεί και μου λέει περιπου μια ώρα. Τελειώνει το χειρουργείο, ανοίγω τα ματια μου, μόλις είχαν τελειώσει, κοιτάω το ρολόι 3:15… Λέω κάτι έχει γίνει ρωτούσα αλλά κανεις δεν μου απαντούσε. Με ανεβαζουν στο δωμάτιο, έρχονται και οι δικοί μου, λέω «Αργησαμε, γιατί;;» και εκει ακουω απο τα χείλη της θείας μου (που ήταν μαζί μου σε όλη την διάρκεια της επέμβασης) «Μόλις σε άνοιξαν είχες πολύ αίμα, είχε σπάσει το εξωμητριο λίγο και αιμορραγούσε στην κοιλιά, έπρεπε να σου αφαιρέσουν την σάλπιγγα, είχε κανει ιστό το έμβρυο. Αν σου την άφηναν, όταν έκανες έγκυος απο εκείνη την σάλπιγγα θα ηταν όλα εξωμήτρια«
Ενα τέταρτο κοίταζα την θεια μου… Στα 30 μου χωρίς μια σάλπιγγα, πώς θα κάνω παιδιά;;; Ο γιατρός μου είπε «Θα κανεις, αλλα λίγο δύσκολα«
Τώρα αναρωνω ακόμα γιατί ο οργανισμός μου έχει εξαντληθεί αρκετά. Η ψυχολογία μου είναι ακόμα λίγο χάλια, αλλά προσπαθώ μπροστά στη κόρη μου να μην της δειχνω τίποτα.
Θέλω να πω στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα να μην το βάζουν κάτω, να είναι δυνατές και όλα στην ζωή θα έρθουν την κατάλληλη ωρα. Θα μπορούσε να μην με έχει το παιδάκι αμα δεν βλέπαμε σύντομα τι συμβαίνει. Δυναμη και πίστη να έχουμε.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ δεν έχω περάσει κάτι αντίστοιχο με εσάς αλλά για άγνωστους λόγους κ έπειτα από 3 χρονών προσπαθειών μπήκαμε με τον σύζυγό στην διαδικασία να ψάχνουμε για ποιο λόγο δεν εμένα έγκυος. Το αποτέλεσμα...βουλωμενες σάλπιγγες. Έτσι μπήκα στο χειρουργείο κ κατάφεραν να μου άνοιξουν μόνο την μια.μου είχε πει ο γιατρός Ίσως καθυστερήσω να μείνω έγκυος μιας κ ήταν μόνο η μια λειτουργική αλλά εγώ έμεινα στους 2 μήνες προσπαθειών έγκυος στον πρωτο κ στον 1 μήνα στον 2ο. Το μόνο που θυμάμαι από όλα όσα πέρασα....ηταν το ασταματητο κλάμα! Κ όλα τα νιώθω σαν έναν εφιάλτη. Τώρα έχω 2 ζουζουνια 2μιση χρόνων κ 3μιση μηνών! Μανούλες μην χάνετε την πίστη κ την ελπιδα σας!
Καλησπέρα και εγώ στα 22 είχα εξωμήτριο 1.5 μηνών 3 τεστ 2 θετικά 1 αρνητικό εντέλει αφαίρεση σάλπιγγα.μετα απο 3 χρόνια πάλη έγκυος και το χάνουμε όταν κλείσαμε τον 4 μήνα ευελπιστώ ό Θεός τωρα στα 34 να με αξιώσει να γίνω μανούλα
Η πρωτη μου εγκυμοσυνη ηταν εξωμητριο. Καλα κανανε και σου βγαλανε τη σαλπιγγα ουτως η αλλως μονο κακο θα εκανε. Στο 6μηνο εμεινα εγκυος στο γιο μου και τωρα μετα απο 3 μηνες προσπαθειων εμεινα εγκυος στο δευτερο. Και ειμαι 33. Μην αγχωνεσαι και μην τα βλεπεις τοσο τραγικα. Με μια σαλπιγγα κανεις οσα παιδια θελεις.
H κουμπάρα μου έκανε στα 34 της απανωτά δύο παιδιά με μία μόνο σάλπιγγα. Δεν αγχώθηκε ποτέ και μου έλεγε πάντα: είμαι αισιόδοξη όλα θα πάνε καλά...και πήγαν. μη σε παίρνει από κάτω!! περαστικά σου.
Και εγώ στην προσπάθεια για δεύτερο παιδάκι έχασα την δεξιά μου σάλπιγγα από εξωμήτρια. έμεινα αμέσως έγκυος (στον επόμενο μήνα)μόνο που ήταν βιοχημική.μεσα στην στεναχώρια μου μου έφυγε το άγχος για το αν μπορώ να συλλαβω με μία σάλπιγγα.και όντως στον επόμενο μήνα έμεινα έγκυος,πηγαν όλα καλά,και τώρα έχω το μωρακι μου!να σημειωσω οτι έχασα την δεξιά μου σάλπιγγα και τον μήνα που έμεινα έγκυος έκανε ωορρηξία ή αριστερή ωοθήκη!μου το έλεγε ο γιατρός μου ότι υπάρχει και αυτή ή περίπτωση και γιαυτό ή πιθανότητα εγκυμοσύνης δεν πέφτει στο 59%.και να που μου συνέβη! Γιαυτό δεν χρειάζεται να αγχωνεσαι και να μην ακους τον κόσμο(μόλις άκουγαν τι επαθα με ρωτούσαν αν έχω άλλο παιδακι...).συντομα θα έχεις ένα μωρακι αν το θέλεις!
Ειχα κι εγω την ίδια εμπειρία αλλα δυςτυχως παραλίγο να πεθάνω.... 80-20 πιθανότητες έδινε η γιατρός στους δικούς μου όταν έμπαινα χειρουργείο.... ειχα γεμίσει παντού αίμα και δεν ήξεραν αν θα με προλάβαιναν.... ευτυχώς το 20% υπερίσχυσε και αφού καθάρισαν και αφαίρεσαν αυτα που έπρεπε... μετά απο 6 μήνες έμεινα πάλι έγκυος στο 2ο παιδάκι μου!!!!!