Εγώ να σπρώχνω και αυτός να μην βγαίνει!

Αφού λοιπόν είχαμε ήδη ένα παιδάκι, ένα κοριτσάκι κοντά 2 χρονών, αποφασίσαμε ότι είναι η ώρα και για το δεύτερο… το οποίο δεν άργησε καθόλου! Μία που το σκεφτήκαμε και μια που έγινε (αυτά γίνονται όταν δεν είσαι αγχωμένος…)

Σε κάθε εξέταση που κάναμε μας έλεγαν ότι έχει μεγάλο κεφάλι… ελα μου ότι δεν ήταν μόνο αυτό τελικά….

Ολοκληρώθηκαν οι 40 βδομάδες, πολύ εύκολα μπορώ να πω,το μόνο δύσκολο ήταν ότι ένιωθα την κοιλιά μου έτοιμη να εκραγεί! Σαν να μην χωράει άλλο το παιδί εκεί μέσα! Δεν μπορούσα να σκύψω και να κάτσω… έπρεπε να είμαι με τεντωμένο το κορμί μου συνέχεια.!

40+2 κλείνουμε ραντεβού για πρόκληση… το ίδιο βράδυ ξεκίνησαν και κάτι πόνοι… ένιωθα πολύ ευτυχισμένη που τελικά θα πάω στο μαιευτήριο με πόνους… ήθελα να το ζήσω (και στο κοριτσάκι μου με ραντεβού ήταν)

Αφού γίνονται όλα τα γνωστά της προετοιμασίας και ξάπλωσα στο κρεβάτι για τον ορό, κάθε φορά που πέρναγε κάποιος από το προσωπικό όλοι.. έλεγαν, ωπ ! τι έχουμε εδώ; μεγάλο φαίνεται! και να κοιτιούνται με υπονοούμενα.

Εγώ αφού είχα ζήσει 9 ώρες εξαντλητικού πόνου στην πρώτη μου γέννα θεώρησα ότι πάλι τα ίδια θα έχουμε!

Ανέλπιστα… μετά από ούτε δύο ώρες και χωρίς καθόλου πόνους, έφτασε η ώρα! Ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου το πιστεύαμε… Τόσο γρήγορα; μα πως;; ε… εκεί άρχισαν τα όργανα!!!!!!!!!!!!!!

Τα έχασα!!!! Να μην μπορώ να διαχειριστώ τον απότομο πόνο, να μην μπορώ να σπρώξω, ούτε να πάρω ανάσες… Αιφνιδιάστηκα!!!!!! Έλεγα συνέχεια «Δεν μπορώ, δεν μπορώ«, η μαία είχε ξαπλώσει κυριολεκτικά από πάνω μου και να σπρώχνει με τα χέρια της και εκείνη… και εγώ όλο να σπρώχνω και να μην βγαίνει! Ο άντρας μου να με εμψυχώνει συνεχώς.. άντε άλλη μία και άλλη μία!

Εεεεεεεεεεεεεε και ήρθε στον κόσμο ο μονάκριβος μου γιός, 4.110γρ. και 55 πόντους!

Βέβαια το χαμόγελο πάγωσε απότομα από τα χείλη μας γιατί μας ανακοίνωναν ότι αφου ηταν πάνω από 4 κιλά θα το κρατήσουν 24 ώρες στη μονάδα για παρακολούθηση. Τρελάθηκα! Μετά από τόσα όσα έχω ακούσει, το μυαλό μου πήγε στο κακό.. και έκανα συνεχώς άσχημα σενάρια για την υγεία του, για το θηλασμό… Οι άλλοι είχαν τα μωράκια τους και εγώ ντυνόμουν με όλα αυτά τα φοβιστικα πράσινα ρούχα και παπούτσια για να το δω 2 φορές μόνο μεσα στην ημέρα!

ΑΧ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ… ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ! ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ!

Την ίδια μέρα και σχεδόν ίδια ώρα είχε γεννήσει και μία κοπέλα μία μπουμπού 4550 και 57 πόντους(αν θυμαμαι καλά) και μας έλεγαν… τα χοντρα μωρα!!!

Για να μην σας κουράσω άλλο, θέλω να πω μόνο ότι κάποιοι από το προσωπικό του μαιευτηρίου πήγαν να σαμποτάρουν το θηλασμό γιατί μου έλεγαν είναι μεγάλος και δεν χορταίνει και εγώ έκλαιγα! ΒΛΑΚΕΙΕΣ!!!! ΟΛΑ!!!! Ολα καλά και με αυτό.

Ο μπουμπούκος μου παραμένει χοντρούλης… και χαχανούλης!!

Αναστασία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com