Επιτέλους μαμά!

Θα ήθελα να γράψω και τη δική μου ιστορία, όχι γιατί είναι περίπλοκη αλλά γιατί νιώθω περήφανη που έγινα μανούλα και θα ήθελα να το μοιραστώ…

Με τον άντρα μου είχαμε πλατωνική σχέση κάθε καλοκαίρι από 15 χρονών έως τα 19, γιατί είμαστε από το ίδιο χωριό. Μεγαλώνοντας σταματήσαμε να είμαστε μαζί και κάναμε σχέση και γίναμε ζευγάρι στην ηλικία των 28. Από τότε που ξαναβρεθήκαμε, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι θέλω να γίνει ο πατέρας των παιδιών μου και έφτασε και εκείνη η στιγμή που του ανακοίνωσα το ευτυχές γεγονός στις 3/07/12.

Η εγκυμοσύνη ήταν τέλεια, χωρίς κανένα επακόλουθο, ούτε καν ζαλάδες. Γύρω στα Χριστούγεννα άρχισα να νιώθω κάτι συσπασούλες και πήρα το γιατρό που μου είπε ξεκούραση και yutopar. Τα έκανα όλα αυτά και την ημέρα των Φώτων 4 π.μ σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα και αρχίζει να στάζει το αίμα ποτάμι. Εγώ χαλαρή για να μην τρομάξω τον άντρα μου, του φωνάζω γλυκά ότι μάλλον μου έσπασαν τα νερά. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί και οι γονείς μου για το μαιευτήριο αφού πήρα το γιατρό τηλέφωνο. Ήμουν σίγουρη ότι θα γεννούσα και τους έλεγα πως από Γιώργος (πεθερός) το παιδί πρέπει να ονομαστεί Φάνης.

Έλα όμως που τελικά δεν ήταν να γεννήσω και αιμορράγησα εξαιτίας ενός μικρού πολύποδα που μου είχε βρει σε έναν υπέρηχο πριν 3 μήνες -όχι κάτι ανησυχητικό… Νοσηλεύτηκα προληπτικά 2 μέρες και ξανά σπίτι όπου και έμεινα ξαπλωμένη πάλι προληπτικά, γιατί είχα συσπάσεις έως τις 27/02/13, όπου κλείσαμε ραντεβού για να γεννήσω φυσιολογικά.

Έφτασα στις 7 π.μ. στο μαιευτήριο και μέχρι να με ετοιμάσουν ήμουν κατά τις 9 στο δωμάτιο τοκετού, όπου μου έβαλαν τεχνητούς πόνους. Με το που τους έβαλαν, το μωρό άρχισε να χάνει παλμούς και έτσι έβγαλαν τον ορό. Ευτυχώς οι δικές μου συσπάσεις συντονίστηκαν (είχα σχετικά τακτικές συσπάσεις μια εβδομάδα και διαστολή 2 σχεδόν) και ο γιατρός που ήρθε στις 10 μου είπε ότι αν σε μισή ώρα δεν ανέβει η διαστολή και το μωρό χάνει παλμούς, θα πρέπει ίσως να το δούμε για καισαρική. Να σημειώσω ότι του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη γιατί είναι συγγενικό πρόσωπο.

Μου είπε ότι θα εξαντλούσαμε πρώτα κάθε πιθανό ενδεχόμενο. Δε χρειάστηκε, γιατί μετά από λίγο ήρθε να μου σπάσει τα νερά και η διαστολή είχε πάει στο 4. Ζήτησα να μου κάνουν επισκληρήδιο για να μην πονάω και μου είπαν από εκείνη τη στιγμή να σπρώχνω. Κάναμε πλάκα γιατί ήταν και ο άντρας μου μέσα, είχε έρθει και η ξαδέλφη του γιατί ήταν και αυτή μαία στο νοσοκομείο και κατά τις 12 με πάνε στο άλλο δωμάτιο γιατί το μωρό ήταν έτοιμο να βγει.

Με 3  εξωθήσεις το πολύ βγήκε στις 12:15 π.μ πολύ γρήγορα σχετικά και από τότε είμαι πάρα μα πάρα πολύ ευτυχισμένη σύζυγος και μανούλα και εκ των υστέρων βέβαια σας λέω ότι θα το ξαναέκανα πολλές φορές ακόμα…

Κρυσταλλία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com