Να ‘σουν μωρό για λίγο ακόμα…
Καθώς ο Αρχέλαος πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στα πρώτα του γενέθλια, δεν σας κρύβω ότι με έχει πιάσει μια μελαγχολία. Όχι για τον καιρό που περνάει γρήγορα, ούτε γιατί δεν θέλω να τον δω μεγάλο (κατά βάθος ίσως και να ανυπομονώ να γίνει παιδάκι και αυτός σαν την Αθηνά).
Όμως να, σήμερα που ήμασταν οι δυο μας στο σπίτι το απόγευμα και τον γαργαλούσα και γέλαγε με εκείνο το φοβερό τρανταχτό γελάκι των μωρών και μου έδειχνε τα μισοφυτρωμένα δοντάκια του, του τσιμπούσα τις δίπλες στα μπουτάκια και στις μασχαλίτσες και αυτός μπουσουλούσε γρήγορα σαν λαγός να μου ξεφύγει, σκέφτηκα πόσο όμορφη είναι η περίοδος που περνά η μαμά με ένα φρατζολένιο μωρό στην αγκαλιά της…
Αυτή η αγάπη στο βλέμμα του μωρού… που δεν φεύγει στιγμή και ας αργείς να το ταΐσεις ή να το αλλάξεις… Ακόμα και κουρασμένη να είσαι, με λατρεία σε κοιτάει…
Αυτή η χαρά των πρώτων ανακαλύψεων, των πρώτων κατορθωμάτων, των πρώτων δοκιμών…
Μα πάνω απ’ όλα οι προαναφερθείσες διπλίτσες σε όλο το μπεμπεδο-σωματάκι… Μαζί με τη μωρο-μυρωδιά… Και τα μικρά μικρά πατούσια…
Ούτε που κατάλαβα πώς μεγάλωσε και αυτό μας το μωρό…
Θα ήθελα να κρατούσε λίγο ακόμα… Όχι πολύ, αλλά να… τόσο δα ακόμα λίγο, γιατί νιώθω για άλλη μια φορά πως δεν πρόλαβα να το χαρώ… Και ίσα που προλαβαίνω να χαρώ λίγο ακόμα, πριν το σώμα ψηλώσει και άλλο και γίνει η διπλίτσα άφαντη και η πατούσα πατουσάρα!
Πόσο συμπάσχω να ξερες, η δικιά μου έκλεισε τον 6ο μήνα και ξέφυγε απο το μπεμπέ που κοιμάται όλη μερα τρώει και ξανακοιμάται, αχ να κρατούσε λίγο ακόμη .....
και λίγο ακόμα να κρατούσε, θα θέλαμε πάλι λίγο ακόμα..... ξέρεις να απολαμβάνεις τη κάθε στιγμή, κάθε ηλικία, κάθε περίοδο των παιδιών, αυτό είναι το σημαντικό δε σε φοβάμαι!
Αχ, κι εγώ αυτό σκεφτόμουν σήμερα που την είχα αγκαλίτσα το πως πέρασε ο καιρός...και πως μεθαύριο θα τρέχει και δεν θα την φτάνω,είναι τόσο λίγος ο καιρός που είναι μωράκια,τόοοοοσο μικρουλάκια,και αυτή η μυρωδιά τους η πιο υπέροχη στον κόσμο θα ήθελα να την κλείσω σε μπουκάλι....Ας ρουφήξουμε όσες στιγμές μπορούμε!
το σκεφτομαι καθε μερα...ωραιο το μωρο στο σπιτι!
Να ξερες πως σε καταλαβαινω.....ο γιος μου ειναι 6 ετων κ δυστηχως δεν μπορω να γεννησω αλλο.....καθομαι κ κοιταζω τις βρεφικες φωτο κ λιωνωωωωω....γιατι να μεγαλωνουν τοσο γρηγορα ρε γαμοτο??? θα εδεινα τα παντα να μπορουσα να το ξαναζησω........