Όταν ένα άλλο παιδί χτυπά το δικό σου και οι γονείς του… στον κόσμο τους!
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός το οποίο έγινε τις προάλλες που είχαμε πάει σε ένα πάρτυ -και που όμως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν…
Βρισκόμαστε λοιπόν στο πάρτυ, όπου οι ηλικίες των παιδιών είναι από 1 έτους που είναι ο μπέμπης μου (εχω άλλη μία κορούλα 3,5 ετών) μέχρι 6 ετών.
Και εκεί που παίζουμε και είναι όλα καλά, τα παιδιά μου μετατρέπονται σε σάκους του μποξ, γιατί ένα αγοράκι 3,5 χρονών αρχίζει να σπρώχνει τον μπέμπη, ο οποίος δεν περπατάει και ευτυχώς τον έπιασε ο άντρας μου στον αέρα την ώρα που έπεφτε προς τα πισω σε κάτι σκαλοπάτια.
Κατευθείαν ειναι η κορη μου διπλα του και αρχίζει να την σπρώχνει και να την χτυπάει. Η μαμά δίπλα και ο μπαμπάς του παιδιού απτόητοι στον κόσμο τους δεν κάνουν καμία παρατήρηση στο παιδί τους.
Κάτι πρέπει να γίνει όμως και αφού θέλω να προστατέψω τα δικά μου, μπαίνω στην δυσάρεστη θέση να κάνω παρατήρηση εγώ στο παδί του άλλου (αδιανόητο τουλάχιστον) να μην χτυπάει τα παιδιά μου. Η μαμά και ο μπαμπάς εξακολουθούν να είναι θεατές!!!! Το παιδάκι χτυπάει ακόμα πιο πολύ από πείσμα και τη μικρή και εμένα!
– Θα πας τιμωρία του λέω μην ξέροντας τι άλλο να κάνω. Οι γονείς δεν είπανε κουβέντα στο παιδί τους και τέλος πάντων, ξυπνήστε εσείς οι μαμάδες που ο κόσμος γύρω χάνεται και εσείς ζείτε σε ένα δικό σας πλανήτη, στον οποίο όμως εγώ και τα δικά μου παιδιά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε!!!! Και το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι όταν κάποιο άλλο παιδάκι πειράξει το δικό τους, θα του κάνουν παρατήρηση! Το έχω δει και αυτό!
Καταλαβαίνω ότι ένα παιδάκι μπορεί να περάσει απο τη φάση του να σηκώνει χέρι, αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως και δεν δέχομαι, είναι τους γονείς που δεν παίρνουν θέση και μένουν απαθείς!
Μαμά Μαρίνα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ? ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΜΑΛΑΚ.... ΚΑΙ ΠΑΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ ΝΑ ΒΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΤΑΩ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΛΕΝΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥΣ Η ΔΕ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΤΟ ΤΡΑΒΟΛΟΓΟΥΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΟΥΣΚΕΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΛΟΥΣΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΞΕΡΙΖΩΣΙ ΤΟ ΧΕΡΙ.ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ
πειτε τα κοριτσια.... καποτε εγραψα ενα κειμενο οτι δεν θελω να μου πειραζουν-''χτυπουν'' το παιδακι μου και επεσαν να με φανε ολες!!! κι οτι ετσι ειναι τα παιδια,ετσι θα γινει και το δικο μου... κλπ κλπ! ε λοιπον το δικο μου μεγαλωνει,ειναι ενα πανγλυκο και τρυφερο παιδι που δεν πειραζει ουτε κουνουπι οποτε δεν θελω ουτε να μου το πειραζουν και να το χτυπουν!αυτα!
Συμφωνώ απόλυτα! Εμείς με κάτι τέτοια περιστατικά, πάθαμε φοβία για την τσουλήθρα, από κει που ξετρελενόταν! (δυόμιση αγοράκι, να σημειώσω), Τον στρίμωξε ένα μεγαλύτερο μια μέρα, του τις έβρεξε ελαφρώς, μέχρι εγώ να προλάβω να αντιδράσω και να το απειλήσω πως θα φωνάξω την μαμά του να τον βάλει τιμωρία(απούσα εννοείται η κυρία),ο δικός μου έκλαιγε κι όπου φύγει φύγει. Σημειωτέον, πως επειδή δεν τον έχουμε χτυπήσει ποτέ, κι είναι κι εκ φύσεως ήρεμο παιδάκι, δεν σηκώνει χέρι ούτε για να αμυνθεί (αν και ίσως θα πρέπει μεγαλώνοντας) Συμπέρασμα, τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές γονέων, πρωτίστως, άρα καταλαβαίνω πόσες ξυλιές έχει φάει ένα παιδάκι προτού σηκώσει χέρι στο δικό μου, κι άσχετα με το αν εξοργίζομαι (με τους γονείς εννοείται), το παιδάκι το λυπάμαι!
Κορίτσια να ρωτήσω κάτι? τι γίνεται όταν τα παιδάκια που χτυπήσουν το δικό μας ειναι της κουνιαδας που δε χωνευουμε η του κουνιαδου??
Βγαινω εξω απτα ρουχα μου με τετοιες συμπεριφορες! Μα ειναι δυνατον να χτυπαει το παιδι μου καποιο αλλο παιδακι και να μην του κανω τουλαχιστον παρατηρηση?Απο τα πρωτα πραγματα που θελω να "αποθηκευσω"στο μυαλουδακι τους ειναι πως δεν κανουμε στους αλλους αυτα που δεν θελουμε να μας κανουν και πως σεβομαστε τη διαφορετικοτητα!!Ειμαι καθετη. Επισης θεωρω πως επιπληξη σε τετοιες περιπτωσεις χρειαζεται η "περα βρεχει"μανουλα και οχι το βλασταρακι της.