Πώς ξεγέννησα τη… μικρή μου αδερφή!
Η δική μου ιστορία είναι από διαφορετική οπτική γωνία από αυτές που συνήθως διαβάζω.
Εκτός από μαμά, είμαι και μαιευτήρας-γυναικολόγος….
Κάποιο απόγευμα, λοιπόν, δέχτηκα τηλεφώνημα από την μικρή μου αδερφή…
«Μίλυ , έχω καθυστέρηση, τι να κάνω;»
Μετά από τις κλασσικές ερωτήσεις περί κύκλου, κανονίσαμε ραντεβού για γυναικολογικό έλεγχο στο ιατρείο μου. Πήρα το επαγγελματικό μου ύφος για να απαλύνω την συγκίνησή μου, έκανα υπερηχογράφημα και επιβεβαίωσα την εγκυμοσύνη. Δάκρυα χαράς από την Κερασούλα (το σπιτικό υποκοριστικό της αδερφής μου),χαμόγελα εγώ (από μέσα μου έκλαιγα από χαρά, αλλά και από αγωνία για την έκβαση της εγκυμοσύνης)! Η μικρή μου αδερφή… έγκυος!! Μην φανταστείτε καμιά τεράστια ηλικιακή διαφορά… μόλις τρισήμισi χρόνια, όμως πάντοτε ήταν το μικρό μας, το κοριτσάκι μας.
Ακολούθησε μια αρκετά καλή εγκυμοσύνη χωρίς εκπλήξεις, χωρίς προβλήματα. Ήμουν αρκετά τυπική, το ίδιο σχολαστική όπως συνηθίζω… Συνεχώς όμως σκεφτόμουν πως θα είμαι κατά τη διάρκεια του τοκετού… Uα είμαι ψύχραιμη όπως πάντα ή θα καταρρεύσω συγκινησιακά;
Μέχρι που διανύοντας την 36η εβδομάδα (αρχές ένατου μήνα δηλαδή) έστειλα τον τυπικό εργαστηριακό έλεγχο, με αποτελέσματα που με παρέπεμπαν σε αρχόμενη τοξιναιμία (μια αρκετά σοβαρή επιπλοκή στο 3ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης)!
Έπρεπε να γίνει άμεσα εισαγωγή στο μαιευτήριο και πρόκληση τοκετού!!
Η διαδρομή από το σπίτι μου στο νοσοκομείο ήταν γεμάτη συγκίνηση και κυρίως αγωνία. Βλέπετε, σκεφτόμουν όλες τις πιθανές εκδοχές, όλη την παθολογία κύησης. Δύσκολο πράγμα να πρέπει να ξεγεννήσεις την αδερφή σου!!
Μόλις όμως μπήκα στο μαιευτήριο, εξατμίστηκαν όλες μου οι αγωνίες!! Το ενδεχόμενο φυσιολογικού τοκετού σε όλες τις γυναίκες μου με γεμίζει χαρά . Είναι μεγάλη γιορτή, η πιο μεγάλη χαρά για το ζευγάρι που μοιράζεται την εμπειρία, πόσο μάλλον για μένα που είχα απέναντί μου ένα κομμάτι της δικής μου οικογένειας!!
Η πρόκληση τοκετού ευόδωσε … γεννήσαμε με φυσιολογικό τοκετό αρκετά σύντομα (7 ώρες μετά την πρόκληση) με την ενεργή παρουσία του γαμπρού μου. Απόκτήσαμε μια όμορφη μπέμπα, ένα γερό μπουμπουκάκι, την Παρασκευή 5 Ιουλίου. Χθες, Δευτέρα 8 Ιουλίου, τους έδωσα εξιτήριο, πήραν το «πακετάκι»τους και πήγαν στο σπίτι τους.
Είμαι πολύ περήφανη για την αδερφή μου, για την γενναιότητά της, για τον τρόπο που βίωσε τον τοκετό του παιδιού της , για την αγωνία της για το πως θα φροντίζει το μωρό της, για την προσπάθειά της για θηλασμό.. Είμαι πολύ περήφανη για τον γαμπρό μου που βοήθησε τόσο ενεργά και την ψύχραιμη στάση του.
Τους ευχαριστώ που με επέλεξαν!!
Εύχομαι να μεγαλώσουν ένα τυχερό και ευλογημένο παιδάκι με πολλή αγάπη, όπως εύχομαι για όλα τα μωρά του κόσμου. Να μας ζήσει!
Καλομοίρα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Η μπεμπούλα, η αδερφή μου και εμείς…… Οικογενειακή υπόθεση Πέρασαν, κιόλας, 30 ημέρες από την γέννηση της μπεμπούλας μας και παρόλα αυτά ακόμα να πιστέψω ότι έχω στην αγκαλιά μου αυτό το αγγελούδι. Έχω στο μυαλό μου το πρώτο της υπερηχογράφημα, που μου έκανε εκείνο το απόγευμα Δευτέρας, η αγαπημένη μου αδερφή που μου ανακοίνωσε ότι είμαι έγκυος. Δεν θα ξεχάσω την όλο συγκίνηση έκφρασή της , η οποία είπε ότι αυτή η κουκιδούλα στην οθόνη είναι το ανίψι της. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα να ξεγεννάει το ανίψι της η αδερφή σου. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τι φοβερή ασφάλεια , ένιωσα,κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, που την είχα στο πλάι μου νυχθημερόν, να με συμβουλεύει και προσέχει, και με πόση χαρά μας ανακοίνωσε το φύλο του παιδιού μας και ότι θα είναι μπεμπούλα. Όλες αυτές οι μοναδικές στιγμές , μου΄ ρχονται στο μυαλό μου συνέχεια, τώρα που κρατάω το αγγελουδάκι μου αγκαλιά. Θαρρώ πως οι μήνες της εγκυμοσύνης μου πέρασαν, σαν νερό χωρίς να καταλάβω πως και τι. Ήταν η ομορφότερη προσμονή της ζωής μου. Ο αγαπημένος μου σύζυγος και εγώ, περιμέναμε την μπεμπούλα μας με μεγάλη λαχτάρα. Ουσιαστικά ακόμα και σήμερα, που την έχουμε αγκαλιά, ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει , ότι την αποκτήσαμε. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, ήταν η ώρα του τοκετού, η οποία με την αδερφή μου αλλά και την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του συζύγου μου, που ήταν δίπλα μου, συνέχεια και καθ’όλη την διάρκεια του τοκετού, ήταν σχετικά ανώδυνη. Εκείνη την στιγμή δεν με ενδιέφερε ούτε ο πόνος, ούτε τίποτα, αυτό που ήθελα, ήταν μόνο να γεννηθεί η μπεμπούλα μας και να είναι καλά. Μπήκαμε στην αίθουσα τοκετού στην 1.30 πμ. το πρωί και τελικά γεννήσαμε το αγγελούδι μας στις 9.55π.μ. Από εκείνη την στιγμή κρατάω την μπεμπούλα μας συνέχεια στην αγκαλιά μου και έχει γίνει το αυτοκολλητάκι μου. Η αδερφή μου στάθηκε ώρες δίπλα μου, και μου έδινε κουράγιο και οδηγίες ώστε να πονάω όσο το δυνατόν λιγότερο. Τι μεγαλείο και αυτό! Τι φοβερό πράγμα η αγαπημένη μου αδερφή που είναι και η γιατρός μου, να είναι συνέχεια δίπλα σε εμένα , τι να πω για εκείνη…! Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για εκείνη. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι την θαυμάζω πολύ, καθώς εκτός από αδερφή μου και πολύ καλή γιατρός, είναι και μανούλα, έχει μία κορούλα την αγαπημένη μου ανιψιά, την Αγγελικούλα μας και θέλω να της πω, ότι την αγαπώ πάρα μα πάρα πολύ. Ο Αντώνης (ο σύζυγος μου) και εγώ την ευχαριστούμε πολύ, την ευχαριστούμε και που «έφερε την μικρούλα μας στο φώς – στην ζωή», την μοναδική μας μπεμπούλα. Άλλωστε όλο αυτό, δεν είναι μόνο μία σειρά από γεγονότα, αλλά είναι πλέον, οικογενειακή υπόθεση. Σίγουρα ως γιατρός είναι φοβερή αυτό είναι πασίδηλο (κορίτσια: η Μίλυ – αυτό είναι το χαϊδευτικό της, το κανονικό της είναι Καλομοίρα, είναι πολύ καλή και γιατρός αλλά και άνθρωπος – πολύ σπάνιο στην ημέρες μας) αλλά εγώ είμαι πολύ πιο τυχερή γιατί είμαι και θα είμαι πάντα η μικρή της αδερφή. ……………………Είμαι πλέον και εγώ μανούλα και το όνομά μου Κερασία
να σας ζήσει!!!
πολύ συγκινητικό κείμενο...!!!!να σας ζήσει να ναι γερή και καλότυχη!!!!! :) :)
Πολύ συγκινητικό!! Να σας ζήσει το κοριτσάκι σας!!!
Να τη χαίρεστε! Έτσι η ανηψιά σου έχει ακριβώς την ίδια διαφορά ηλικίας με την κόρη σου που έχεις εσύ με την αδερφή σου! Η κόρη μου έχει ακριβώς την ίδια διαφορά ηλικίας με τις δίδυμες κόρες του κουνιάδου μου που έχει αυτός με τον σύζυγό μου (12 ολόκληρα χρόνια). Τα παιδιά των 2 αδερφών μου έχουν ακριβώς την ίδια διαφορά ηλικίας με την κόρη μου που έχω εγώ με τα αδέρφια μου. Τυχαίο; Δε νομίζω!
Πολύ γλυκό κείμενο! Να τη χαίρεστε!!!
na sas zisei!!!
Το κείμενο σου είναι γεμάτο με τα συναισθήματα σου! Πραγματικά ένιωσα λες και έχω ξεγεννήσει εγώ τη μικρή μου αδερφή :) Να σας ζήσει η μπεμπούλα! Έζησες μια φανταστική εμπειρία!