Λατρεύω τα παιχνίδια και μου αρέσει να γίνομαι και εγώ παιδί και να παίζω ατελείωτα με τα παιδιά μου. Νομίζω πως σε μια άλλη ζωή ίσως είχα κατάστημα με παιχνίδια ή ακόμα και εργοστάσιο, ποιος ξέρει; Τόσο πολύ μου αρέσουν! Υπάρχουν όμως στιγμές που μου σπάνε τα νεύρα.
Παρακάτω οι δημοφιλέστερες κατηγορίες! Εσάς ποιο/α παιχνίδι/α σας «ενοχλούν»;
Το έχετε σίγουρα πάθει όλοι. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος βραδάκι στο σαλόνι και χαλαρώνεις πάνω που έχουν κοιμηθει τα παιδιά, ακούς μεσα στο σκοτάδι ένα «Σε βλέπωωωωωω!» και γίνεσαι κάτασπρος μεχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτο που μίλησε δεν ήταν το πνεύμα του σπιτιού, αλλά το χαριτωμένο σκυλάκι της Fischer Price. Κάπως έτσι το τραπεζάκι δραστηριοτήτων θα αναφωνήσει ξαφνικά «μμμμ, ζουμερά βατόμουρα!«, ενώ το παζλ με ηχους (το εσπασα ένα βραδυ, RIP puzzle!) μουγκανίζει σαν αγελάδα όποτε ο απενάντι ανάβει το φως του μπαλκονιού, κάτι που προφανώς κάτι κανει στο σύστημά του.
Η λύση είναι να κλείνεις τον διακόπτη τους -αν υπαρχει!- αλλά ποιος το κάνει κάθε βράδυ; Εγώ παντως όχι!
Ο χαριτωμένος φωτεινός ιππόκαμπος σε λίγες νύχτες αρχίζει να φέγγει σαν φαναράκι στη χιονοθύελα και η μουσική του μοιάζει με χαλασμένο τρομπόνι. Μια μπάλα που χοροπηδάει κουράζεται απ’ ότι φαίνεται πολύ γρήγορα, γιατί μέχρι να πεις χοπ χοπ έχει πιει όλη την μπαταρία από τη δίψα της.
Η λύση είναι ίσως επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Και ενα πρόχειρο κατσαβιδάκι, γιατί για να φτάσεις στο μέρος με τις μπαταρίες πρέπει κάθε φορά να ξεβιδώνεις.
Α, μεγάλος πόνος. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ! Εγώ θυμάμαι πως στα νιάτα μου τα αβγά Kinder είχαν ΤΕΛΕΙΑ παιχνίδια! Θα πίστευα ότι έχω αυτη την αίσθηση επειδή ήμουν παιδί και τα εβλεπα όλα ωραία, αλλα μου το έχουν επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 παιδακια που ανοίγοντας το αβγό του αναφώνισαν «Α, πάλι αυτή η χαζομαρα είναι«. Όλο τα ίδια και τα ιδια και πλιζ… ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΑΪΤΑ!!!!
Η λύση είναι… δεν ξέρω. Όλοι αγαπούν τα αβγά Kinder. Ας ελπισουμε πως κάποια στιγμη θα βελτιωθούν.
Τεράστιο κεφάλαιο. Εγώ λεφτά για δωροσακούλα δεν χαλαλίζω, αλλά ολο και κάποιος κάποια στιγμή θα φέρει μία για την Αθηνά, συνήθως επηρεασμένος από την αγάπη της για την Hello Kitty. Ναι, αλλά έλα που η σακούλα έχει πάνω την Hello Kitty αλλά μέσα εχει… τίποτα σε hello, τίποτα σε Kitty. Το περιεχόμενο είναι συνήθως ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ποιότητας κινεζικουριές, κάτι κούκλες από τόσο λεπτό πλαστικο που τις κόβεις στη μεση χαλαρά με το ένα χέρι, κάτι τηλέφωνα πλαστικά με την Πάτυ που σπάζουν στο επόμενο λεπτό και ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση κάτι παιχνίδια που μάλλον η εταιρεία είχε για αποσυρση. Το καλυτερο εύρημα σε δωροσακούλα ήταν ενα σακουλάκι από εκεινα τα φασόλια, τα mighty beans, πώς στο καλό λέγονται, αλλά τι να τα κάνει η κόρη μου και τι δουλειά είχαν στη σακούλα Ντόρα, οεο;
Η λύση είναι: δεν αγοράζουμε δωροσακούλες (σόρρυ, δωροσακουλοπαραγωγοί, αλλά οι σακούλες σας είναι χάλια!)
Τεράστια παγίδα σκόνης -αν και επιτέλους βρήκα τρόπο να τα καθαρίζω χωρίς να χαλάσουν, θα σας το πω άλλη μέρα- και μαζεύεις ενα καρο και λυπάσαι να τα πετάξεις, γιατί… γιατί είναι λούτρινα ζωάκια και κοιτάς τη μουρίτσα τους και τα ματάκια τους και είναι σαν να σου λένε «Μη, μη με δωσεις!!» Άσε που μετά σκεφτεσαι «Αχ, αυτό ηταν το πρώτο που της έφεραν δώρο» και «Αχ, αυτό το ειχαμε πιασει στο λουτρινογαντζομηχάνημα στις πρώτες μας διακοπές» και «Αχ, αυτό ήταν το ArGoodaki από τα Χριστούγεννα που ήμουν έγκυος» και κάτι τέτοια χαζα.
Η λύση είναι να τα καθαρίσεις καλά και να τα χαρίσεις σε ιδρύματα και συλλόγους με παιδάκια που θα τα αγαπήσουν και θα τα εκτιμήσουν, γιατί δεν έχουν την τύχη που εχει το δικό σου παιδι να έχει ένα τσουβάλι ζωάκια στο σπίτι του.
Σ’ αυτή την κατηγορια μπαίνουν κούκλες όπως η Barbie και η Polly Pocket, τα Playmobil, τα Lego και όλα αυτά τα παιχνίδια που συνοδεύονται από χιλιαδες μικρά κομματάκια που αν έχεις μωρό στο σπίτι την έβαψες γιατι τα βάζει ΟΛΑ στο στόμα του και εκτός αυτού το παιδί καταλήγει να παίζει με σκέτη την κουκλα ή το Playmobil γιατι δεν βρίσκει τα υπόλοιπα.
Η λύση ειναι να προμηθευτείς κουτιά και κουτάκια και να πεις «Εδώ θα μπαίνουν τα μπαρμπίσια, εκει θα μπαίνουν τα λέγκο». Μια καλή ευκαιρία να μάθεις στο μικρό σου να είναι τακτικό και να συμμαζευει τα υπάρχοντά του όταν πια τελειώσει το παιχνιδί!
Δεν σχολιάζω παραπάνω. Ξέρετε ΚΑΛΑ τι εννοώ…
Παιχνίδια που αξίζουν να έχουν μια θέση εδώ:
Ο άβακας για να μάθει το παιδί την αλφαβητα (αξία 2 Ευρώ)
Ευχαριστούμε τη μαμά Ιωάννα που μας έστειλε τη φωτό!
(Ψήνεστε να συγκεντρώσουμε τα πιο τρελά παιχνίδια που έχουμε πετύχει; Στείλτε φωτο στο eimaimama@gmail.com )
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Μου τη δινουν σε τρελο βαθμο τα οπλα και ολα τα παιχνιδια τυπου ξιφη, σφαιρες, πιστολια, αεροβολα!!!Οκ, καταλαβαινω πως και τα αγορακια θελουν να βγαλουν την επιθετικοτητα τους, αλλα να εχεις 1-2. Οχι ενα καρο!!!Α!Μου τη δινουν τρομερα και τα ΛΕΙΖΕΡ!!!Ολοι θα εχουμε νιωσει αυτο το χαζο-κοκκινο-πρασινο φωτακι σαν παιδια πανω μας και να αναρωτιομαστε αν το αλλο παιδακι χαιρεται που το ριχνει πανω μας... Επισης, μαρεσουν τα παζλ και τα παιχνιδια με πειραματα που μαθαινεις φυσικες επιστημες, αλλα εδω στην Ελλαδα δεν εχει ποικιλια και για να βρεις πρεπει να πας στο κεντρο.Αντιθετα, στη Γερμανια που εχω παει αρκετες φορες, τα παιχνιδαδικα τους απλα ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ!!!ΕΙΝΑΙ ΤΙΓΚΑ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ(άλλη συμπαθεια απο κει...ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ!)
μακράν το χειρότερο είναι οι δωροσακούλες..... Οι τύπου μπάρμπι κούκλες είναι άλαιμες, άγαμπες, με δύο τρίχες για μαλλιά, και με χάρτινα ρούχα ....γενικά η κούκλα αντέχει 2-3 λεπτά ..... Άλλο άχρηστο παιχνίδι (?) είναι τα μπαλόνια με το ήλιο (αυτά σε σχήμα στρουμφ, άλογο, ντόρα) από τα πανηγύρια με τα οποία ασχολούνται το πολύ 10-20 δευτερόλεπτα....πιο πολλή ώρα κρατάει η γκρίνια για να τα πάρουμε. Εξίσου κουραστικά για τ αυτιά μας δώρα είναι και τα μουσικά όργανα...Ντραμς, φλογέρες, τρομπέτες απλά φρίκη..Όχι δεν θα γίνει παγκανίνι το παιδί επειδή κάποιος που μας μισεί ή δεν έχει παιδιά του πήρε δώρο από τα τζάμπο ένα βιολί. Τέλος τα κορίτσια μετά τα 5 αρχίζουν και κάνουν συλλογές από εντελώς άθλια μικροπαιχνιδάκια ( τύπου jewel pets) τα οποία δεν κοστίζουν πολλά με αποτέλεσμα κάθε μέρα να φορτώνεσαι και με μία επιπλέον αηδία! Και φυσικά τα συρτάρια των γραφείων γεμίζουν..... Για να μην μιλήσουμε για χρυσόσκονες, άλλη πονεμένη ιστορία.....
Πάντως αυτά που ξαφνικά λειτουργούν μόνα τους μέσα στη νύχτα είναι τα πιο σπαστικά απ'όλα γιατί σε αιφνιδιάζουν. Δύο φορές την έχω πατήσει. Τη μια φορά με το τραπεζάκι της Fischer Price που μέσα στα μεσάνυχτα άρχισε ξαφνικά να λέει την αλφαβήτα και εγώ με μισόκλειστα μάτια, έτρεχα πανικόβλητη μέσα στο σκοτάδι να μπω μέσα στο σπιτάκι/σκηνή που έχει η μικρή στο δωμάτιο της (όπου και βρισκόταν το τραπεζάκι) για να βρω το κουμπί και να το κλείσω μην τυχόν και μου την ξυπνήσει (αφού είχαμε ζοριστεί πάρα πολύ να κοιμηθούμε εκείνο το βράδυ) Τη δεύτερη φορά ήταν πιο αστείο γιατί ξαφνικά κατά τις 12 το βράδυ, που όλα μέσα στο σπίτι είχαν ηρεμήσει και εγώ ρέμβαζα στο μπαλκόνι μου (ξέρετε εκείνη η ώρα που είναι μόνο για εμάς μετά από μια τρελή μέρα) και ξαφνικά ακούγεται από την ενδοεπικοινωνία "Μύτη, κόκκινη μύτη..." . Ναι το 3,5 μηνών αεικίνητο αγγελουδάκι μου είχε καταφέρει να μετακινηθεί τόσο μέσα στην κούνια του που ακούμπησε με τα ποδαράκια της το αγαπημένο κατα τ'άλλα αρκουδάκι της FP. Μόλις κατάλαβα τι είχε συμβεί έβαλα κάτι γέλια ... και φυσικά "φούσκωσα" ως άλλη καρακάξα από την περηφάνια μου που το παιδάκι μου είναι τόσο ανεπτυγμένο από τόσο νωρίς (λες και είναι μόνο το δικό μου)!!!!
Δεν υπάρχει χειρότερο από το να πατήσεις τουβλάκι! πόνος τρελός λέμε!!!! και το σκασμένο είναι και αντοχής, δεν σπάει με τίποτα!! Επίσης να έχει φέρει ο "Άγιος Βασίλης" το αγαπημένο του playmobil, να το περιμένει το καημένο ένα χρόνο και εσύ να κάθεσαι πέντε ώρες με ένα σωρό μικροσκατουλάκια που δεν ξέρεις πιο πάει που, να προσπαθείς να τα συναρμολογήσεις, το ζουζούνι σου να στριφογυρίζει ανυπόμονο, να γκρινιάζει και να θες να εξαφανίζεις την Playmobil από τον παγκόσμιο χάρτη!
Εμένα μου τη σπάνε τα παιχνίδια που δεν έχουν on-off! Πήρα τα Χριστούγεννα του μικρού μια πυροσβεστική που άναβαν φώτα, γύριζε γύρω από τον εαυτό της και έκανε και ίου-ίου και ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΓΕ αν δεν έβγαζες τη μπαταρία!!! Είναι δυνατόν, πείτε μου!!! Επίσης μου τη σπάει που του έχω ένα σκασμό παιχνίδια και όλο και του πέρνουν καινούρια όποιοι έρχονται κι αυτός τρελαίνεται να παίζει πχ με μια χαρτοταινία, με το μέτρο, με ένα ξυλάκι και ό,τι άλλο άκυρο μπορεί να του έρθει εκείνη την ώρα!!!