Λατρεύω τα παιχνίδια και μου αρέσει να γίνομαι και εγώ παιδί και να παίζω ατελείωτα με τα παιδιά μου. Νομίζω πως σε μια άλλη ζωή ίσως είχα κατάστημα με παιχνίδια ή ακόμα και εργοστάσιο, ποιος ξέρει; Τόσο πολύ μου αρέσουν! Υπάρχουν όμως στιγμές που μου σπάνε τα νεύρα.
Παρακάτω οι δημοφιλέστερες κατηγορίες! Εσάς ποιο/α παιχνίδι/α σας «ενοχλούν»;
Το έχετε σίγουρα πάθει όλοι. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος βραδάκι στο σαλόνι και χαλαρώνεις πάνω που έχουν κοιμηθει τα παιδιά, ακούς μεσα στο σκοτάδι ένα «Σε βλέπωωωωωω!» και γίνεσαι κάτασπρος μεχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτο που μίλησε δεν ήταν το πνεύμα του σπιτιού, αλλά το χαριτωμένο σκυλάκι της Fischer Price. Κάπως έτσι το τραπεζάκι δραστηριοτήτων θα αναφωνήσει ξαφνικά «μμμμ, ζουμερά βατόμουρα!«, ενώ το παζλ με ηχους (το εσπασα ένα βραδυ, RIP puzzle!) μουγκανίζει σαν αγελάδα όποτε ο απενάντι ανάβει το φως του μπαλκονιού, κάτι που προφανώς κάτι κανει στο σύστημά του.
Η λύση είναι να κλείνεις τον διακόπτη τους -αν υπαρχει!- αλλά ποιος το κάνει κάθε βράδυ; Εγώ παντως όχι!
Ο χαριτωμένος φωτεινός ιππόκαμπος σε λίγες νύχτες αρχίζει να φέγγει σαν φαναράκι στη χιονοθύελα και η μουσική του μοιάζει με χαλασμένο τρομπόνι. Μια μπάλα που χοροπηδάει κουράζεται απ’ ότι φαίνεται πολύ γρήγορα, γιατί μέχρι να πεις χοπ χοπ έχει πιει όλη την μπαταρία από τη δίψα της.
Η λύση είναι ίσως επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Και ενα πρόχειρο κατσαβιδάκι, γιατί για να φτάσεις στο μέρος με τις μπαταρίες πρέπει κάθε φορά να ξεβιδώνεις.
Α, μεγάλος πόνος. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ! Εγώ θυμάμαι πως στα νιάτα μου τα αβγά Kinder είχαν ΤΕΛΕΙΑ παιχνίδια! Θα πίστευα ότι έχω αυτη την αίσθηση επειδή ήμουν παιδί και τα εβλεπα όλα ωραία, αλλα μου το έχουν επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 παιδακια που ανοίγοντας το αβγό του αναφώνισαν «Α, πάλι αυτή η χαζομαρα είναι«. Όλο τα ίδια και τα ιδια και πλιζ… ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΑΪΤΑ!!!!
Η λύση είναι… δεν ξέρω. Όλοι αγαπούν τα αβγά Kinder. Ας ελπισουμε πως κάποια στιγμη θα βελτιωθούν.
Τεράστιο κεφάλαιο. Εγώ λεφτά για δωροσακούλα δεν χαλαλίζω, αλλά ολο και κάποιος κάποια στιγμή θα φέρει μία για την Αθηνά, συνήθως επηρεασμένος από την αγάπη της για την Hello Kitty. Ναι, αλλά έλα που η σακούλα έχει πάνω την Hello Kitty αλλά μέσα εχει… τίποτα σε hello, τίποτα σε Kitty. Το περιεχόμενο είναι συνήθως ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ποιότητας κινεζικουριές, κάτι κούκλες από τόσο λεπτό πλαστικο που τις κόβεις στη μεση χαλαρά με το ένα χέρι, κάτι τηλέφωνα πλαστικά με την Πάτυ που σπάζουν στο επόμενο λεπτό και ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση κάτι παιχνίδια που μάλλον η εταιρεία είχε για αποσυρση. Το καλυτερο εύρημα σε δωροσακούλα ήταν ενα σακουλάκι από εκεινα τα φασόλια, τα mighty beans, πώς στο καλό λέγονται, αλλά τι να τα κάνει η κόρη μου και τι δουλειά είχαν στη σακούλα Ντόρα, οεο;
Η λύση είναι: δεν αγοράζουμε δωροσακούλες (σόρρυ, δωροσακουλοπαραγωγοί, αλλά οι σακούλες σας είναι χάλια!)
Τεράστια παγίδα σκόνης -αν και επιτέλους βρήκα τρόπο να τα καθαρίζω χωρίς να χαλάσουν, θα σας το πω άλλη μέρα- και μαζεύεις ενα καρο και λυπάσαι να τα πετάξεις, γιατί… γιατί είναι λούτρινα ζωάκια και κοιτάς τη μουρίτσα τους και τα ματάκια τους και είναι σαν να σου λένε «Μη, μη με δωσεις!!» Άσε που μετά σκεφτεσαι «Αχ, αυτό ηταν το πρώτο που της έφεραν δώρο» και «Αχ, αυτό το ειχαμε πιασει στο λουτρινογαντζομηχάνημα στις πρώτες μας διακοπές» και «Αχ, αυτό ήταν το ArGoodaki από τα Χριστούγεννα που ήμουν έγκυος» και κάτι τέτοια χαζα.
Η λύση είναι να τα καθαρίσεις καλά και να τα χαρίσεις σε ιδρύματα και συλλόγους με παιδάκια που θα τα αγαπήσουν και θα τα εκτιμήσουν, γιατί δεν έχουν την τύχη που εχει το δικό σου παιδι να έχει ένα τσουβάλι ζωάκια στο σπίτι του.
Σ’ αυτή την κατηγορια μπαίνουν κούκλες όπως η Barbie και η Polly Pocket, τα Playmobil, τα Lego και όλα αυτά τα παιχνίδια που συνοδεύονται από χιλιαδες μικρά κομματάκια που αν έχεις μωρό στο σπίτι την έβαψες γιατι τα βάζει ΟΛΑ στο στόμα του και εκτός αυτού το παιδί καταλήγει να παίζει με σκέτη την κουκλα ή το Playmobil γιατι δεν βρίσκει τα υπόλοιπα.
Η λύση ειναι να προμηθευτείς κουτιά και κουτάκια και να πεις «Εδώ θα μπαίνουν τα μπαρμπίσια, εκει θα μπαίνουν τα λέγκο». Μια καλή ευκαιρία να μάθεις στο μικρό σου να είναι τακτικό και να συμμαζευει τα υπάρχοντά του όταν πια τελειώσει το παιχνιδί!
Δεν σχολιάζω παραπάνω. Ξέρετε ΚΑΛΑ τι εννοώ…
Παιχνίδια που αξίζουν να έχουν μια θέση εδώ:
Ο άβακας για να μάθει το παιδί την αλφαβητα (αξία 2 Ευρώ)
Ευχαριστούμε τη μαμά Ιωάννα που μας έστειλε τη φωτό!
(Ψήνεστε να συγκεντρώσουμε τα πιο τρελά παιχνίδια που έχουμε πετύχει; Στείλτε φωτο στο eimaimama@gmail.com )
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Να ειστε καλα κοριτσια εχω πεσει κατω απο τα γελια (φυσικα εχουμε παθει τα ιδια με το σκυλακι "σ' αγαπώ", το χειροτερο βεβαια ειναι να αρχισει να τραγουδαει). Ενα πολυ ωραίο, γερό παιχνίδι (που ΔΕΝ μιλάει μονο του μεσα στα αγρια χαράματα...) ήταν η ταμειακή μηχανή της fisher-price. Από τα 2 ο γιος μου είχε μάθει χρώματα, αριθμούς και την αλφάβητο. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί ακόμη αλλα το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Περιέχει και "χρήματα" για να παίξετε και μαζί!!!
Χαχαχα αυτο το ξύλινο γιατι τα γράφει ολα λάθος;;;;; Ακου "λατος"!!
Ενώ το ψομί και η ζέπρα; :P
Ναι ναι!!!! Τι κουφο πράγμα!!!!
ποσο συμφωνω... ενα βραδυ αναγκαστηκά εσπασα ενα σπιτακι με ηχους γιατι δεν ειχε διακοπτη on/off και μεσα στα μεσσανυχτα αρχισε να φωναζει "καλημερα, ανοιξε την πορτα, εχεις γραμμα...." και σηκωθηκε ολη η πολυκατοικια στο ποδι. Οσο για τα μικροαξεσουαρ εγω πηρα κουτες και κουτακια και τα χωριζω, αλλου τα κομματια του παζλ, αλλου τους κυβους, αλλου τα αξεσουαρ της κουκλας της κτλ κτλ αλλα η γιαγια μας που περναει πολλες ωρες στο σπιτι βαριεται και τα βαζει ολα μαζι και ανακατεμμενα. Ετσι το παιδι βαριεται και δεν παιζει.
Πολλά είναι τόσο εκνευριστικά, ειδικά αυτά με το θόρυβο, Δεν θα ξεχάσω το περίφημο σκυλάκι της Fischer Price (που μου πήρε 2 χρόνια να καταλάβω ότι έχει κουμπί και κλείνει) ένα βράδυ έχει κοιμηθεί το παιδί και το σκυλάκι κάπου έχει ξεμείνει στην άκρη του καναπέ και ενώ είμαστε σουξου μουξου με το σύζυγο και ρομαντικά, κλπ. ακούγεται: "Θέλεις να γίνουμε φίλοι;"
Είχε έρθει τρεις μέρες η μαμά μου να μας δει, ξυπνάει αργά την νύχτα για νερό και καθώς πηγαίνει στην κουζίνα ακούει: "κουκου σε βλέπω"! κοντέψαμε να την χάσουμε από καρδιά την καημένη! Από τότε δεν θέλει να το βλέπει στα μάτια της!
Προσωπικά δεν με ενοχλεί κανένα παιχνιδάκι του 2χρονου γιου μου. Ολα του αρέσουν και τα διασκεδάζει. Αυτό όμως που με εκνευριζει είναι που θέλει να παίζει με τα δικά μου παιχνίδια! Το πληκτρολόγιο, το mouse, το iPad, το κινητο, το σταθερο, τα control, τα ταπερ, τις σκουπες, τα λουλούδια, τα παπούτσια, τις βουρτσες. Εντάξει, παίζω και εγώ με το ξυλοφωνο του και τα Lego και καμμια φορά με τα αυτοκινητακια του αλλά ... τουλάχιστον εγω δεν του τα κρύβω!