Πριν γίνω μαμά είχα φίλους από συγκεκριμένο background, συνήθως συνάδελφοι, φίλοι συναδέλφων, συμμαθητές, συμφοιτητές, ακόμη και πρώην εργοδότες και πελάτες που γίναμε φίλοι μέσα από ωραίες συνεργασίες. Μόνο ένας από αυτούς ζεί στη γειτονιά μου και όλοι οι υπόλοιποι είναι διάσπαρτοι στα 4 σημεία του ορίζοντα της Αθήνας.
Ομως τον τελευταίο χρόνο περπατάω τους δρόμους της πάνω-κάτω με το καρότσι όσο δεν τους έχω περπατήσει στα 38 χρόνια που υπάρχω. Έτσι γνώρισα τους μαμαδο-φίλους μου, τους συμπαραστάτες στους προβληματισμούς, στην τρεχάλα, στο πήξιμο του να είσαι άνεργη μαμά κλεισμένη στο σπίτι και να μη χαλαρώνεις ποτέ από τις δουλειές και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται ένα αεικίνητο βρέφος-νήπιο-παιδί.
Έχω την τύχη να ζω σε έναν από τους μεγαλύτερους πεζόδρομους της Αθήνας -ναι, αυτόν με το «Ρεμάλι»- τίγκα στο πράσινο και στα περιφραγμένα σημεία που παίζουν εκατοντάδες παιδάκια όλων των ηλικιών. Και όλων των φυλών του Ισραήλ. Αυτες τις φυλές τις οποίες ποτέ δεν γνώρισα πιο πριν γιατί είχα σταματήσει να συχνάζω στη γειτονιά μου από τότε που τελείωσα το σχολείο, τότε που η Αθήνα είχε ελάχιστους μετανάστες
Μέχρι που ένα καρότσι έφερε το πρώτο «καλημέρα, πόσων μηνών είναι;» από μια ανύπαντρη μαμά Ελληνίδα. Η μαμά Ελληνίδα έκανε παρέα με μια μαμά Ρουμάνα παντρεμένη με έναν Αλβανό, η μαμά Ρουμάνα έκανε παρέα με μια άλλη μαμα Ρουμάνα παντρεμένη με Έλληνα, μετά μια ξεκάρφωτη μαμά Αλβανίδα μας πρότεινε να καθόμαστε σε ένα σημείο που έχει πολλά βρέφη για να βλέπει το παιδί μας και άλλα μωρά. Και η παρέα μεγαλώνει στο περιφραγμένο σημείο ο που μεγαλώνουν μαζί τα παιδάκια μας. Ένας παππούς Ελληνας με την εγγονή του και γύρω του παιδάκια πότε από την Ελλάδα, πότε από την Αίγυπτο, την Αλβανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γεωργία, την Κένυα, την Ινδία, την Κίνα. Τους μοιράζει μπισκότα και τα βάζει σε «τάξη». Οργανώνει ομαδικά παιχνίδια. Μετά ήρθαν στην παρέα μας μια μαμά μισή Ελληνίδα μιση Γαλλίδα… Μα όοοολες οι φυλές του Ισραήλ. Κοινό σημείο; Η Ελληνική γλώσσα. Καθε μαμά-μπαμπάς-παππούς-γιαγιά με την ιστορία του, με τις γνώσεις του.
Και δεν είναι μόνο αυτό το κοινό. Στην υποτυπώδη παιδική μας χαρά κάθε παιδάκι φέρνει το ποδηλατάκι του, τη μπάλα, τη ρόδα αγορασμένη από το περίπτερο, την κούκλα, τη σβούρα και τα άλλα ματζαφλάρια και όλα αυτά ειναι κοινά. Αλλάζουν χέρια όσο βρισκόμαστε στην «παιδική χαρά» και όταν όλοι γυρνάμε σπίτι ο καθένας παιρνει πίσω το παιχνίδι του για να το φέρει πάλι την άλλη μέρα. Τι να τον κάνεις τον οργανωμένο παιδότοπο όταν έχεις την κοινοκτημοσύνη; Οταν η κάθε μαμα-μπαμπας σου φυλάνε το καρότσι για να κόψεις χιλιόμετρα με το νήπιο που τρέχει πανω-κάτω κυνηγώντας μια μπάλα που κάπου τη βρήκε, όταν όλοι μοιράζονται τα μπισκότα, τα γιαουρτάκια, τα αξεσουάρ; Οταν ο μπαμπαδοφίλος σου κρατάει το διαολάκι σου μαζί με το δικό του για να πιείς λίγη μπύρα από αυτές που κέρασε την παρέα; Όταν συχνα πυκνά έρχονται πλανόδιοι ζογκλέρ και τα διασκεδάζουν;
Εμένα οι μαμαδοφίλοι μου είναι ευγενικοί, χαμογελαστοί, πρόθυμοι και είναι και αλβανοί και ρουμάνοι και έλληνες και γεωργιανοί… Εμένα οι μαμαδοφίλοι μου καλουν τα παιδάκια στο σπίτι τους με πολλά παιχνίδια για τα παιδάκια μας, ένα σωρο fingerfood και μπυρες για μας, και 3 ωρες περνουν χωρίς να τις καταλάβεις. Εμένα οι μαμαδοφίλοι μου είναι πότε μορφωμένοι με διδακτορικά και πτυχία (πλην όμως άνεργοι εδώ στην Ελλάδα), πότε μεροκαματιάρηδες χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση. Αλλά με παιδεία που έρχεται από το σπίτι τους. Και μέσα στη μιζέρια της, γι’ αυτούς τους ανθρώπους η Ελλάδα είναι ακόμη η Γη της Επαγγελίας. Δεν πτοούνται, δε μασάνε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το στήριγμά μου στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα, στα οικονομικά προβλήματα. Εμένα οι μαμαδοφίλοι μου μου δίνουν κουράγιο με το παράδειγμά τους.
Και μετά έρχεται ένας γνωστός-γνωστή που δε ζει στη γειτονιά μου και ξυνίζει τα μούτρα οταν του λέω ποιοι είναι οι μαμαδοφίλοι μου.
«Ρε με Αλβανούς και Ρουμάνους κάνεις παρέα; Ωραία ανατροφή θα πάρει το παιδί σου. Θα ξεχάσει και τα ελληνικά του… Αλλά θα μάθει και αλβανικά χαχαχαχαχα«
«Αμα μεγαλώσει λίγο κάντην απ’ την Κυψέλη, δε λέει…«
Και που να πάω δηλαδή; 2-3 φορές έτυχε να πάω παιδική χαρά των Βορείων Προαστείων και είδα τσαμπουκάδες μεταξύ των μαμάδων που το μωρό της μίας πήρε το παιχνίδι του μωρού της άλλης. Στην «παιδική χαρά» μου απλά οι γονείς θα απασχολούσαν το παιδάκι τους με ένα άλλο παιχνίδι μέχρι το άλλο παιδάκι να βαρεθεί το δικό του.
Δε λέω, αυτά που συμβαίνουν στη δική μου γειτονιά μπορεί να συμβαίνουν και σε άλλες συνοικίες μεταξύ άλλων παιδιών, μεταξύ ελλήνων. Εμένα όμως μ αρέσει και με «βολεύει» η δική μου . Με μαθαίνει, με φτιάχνει σαν άνθρωπο και σαν μαμά. Διώχνει κάθε ρανίδα προκατάληψης, κατινιάς και γκετοποίησης που μπορεί να είχα μέσα μου. Ναι, υπάρχουν και μαφιόζοι, ναι υπάρχουν και εγκληματίες και παράνομοι και τα πάντα. Οι μαμαδοφίλοι μου όμως δεν είναι. Και είναι κρίμα να τους τσουβαλιάζουν οι υπόλοιποι Έλληνες μαζί με τους εγκληματίες. Είναι κρίμα οι έλληνες γνωστοί μου να ξυνίζουν τα μούτρα τους όταν ακούνε την καταγωγή των μαμαδοφίλων μου γιατί βλέπουν τη υπαρξή τους σαν κατάντια και όχι σαν ευκαιρία για γνωριμία και ανταλλαγή εμπειριών και νοοτροπιών.
Εγώ πάντως μέχρι να αναγκαστώ να μετακομίσω, μάλλον θα στείλω το παιδί μου σε δημόσιο σχολείο-παιδικό σταθμό μαζί με τα παιδιά των μαμαδοφίλων μου. Και προβλέπεται να γνωρίσει και άλλους, από άλλες χώρες. Γιατί πιστεύω οτι θα του κάνει καλό. Ετσι όπως μου έκανε κι εμένα. Κι αφήνω τους αλλους να σνομπάρουν τη γειτονιά μου σαν… υποβαθμισμένη.
μαμά Beatrice
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Diakrinw ena oligon ti ratsistiko sxolio.. Afou tous edwses douleies, stegi kai trofi pou alloi den dexontousan na kanoune (na katharizoun skales, 'xeskatizoun' tis giagiades sou, mazepsoune tis elies gia 5 € tin mera) perimeneis na polemisoune kai gia sena.... Giati oooloi Ellines stin Aystralia, Germania kai tin Ameriki tha polemousane kai tha thysiazane ta paidia tous gia tis xwres opou pigane metanastes... Kai min xana peis oti me pligwneis giati to antitheto kaneis me PORWNEIS na kanw to paidaki mou na min einai RATSISTHS kai me tin diki sou logiki. Kai min mou euxesai kali tuxi..giati atoma san kai sena euxontai se olous tous xenous na psofisoun opote pseutikes euxes den dexomai. Egw tha sou euxithw KALA MYALA!!! ;-)
Και αυτό είναι το ευχαριστώ!!! Παράνομοι μετανάστες που σωθηκανε από εμάς τους κακούς Ελληνες(αυτές τις δουλειές μπορούσαν να κάνουν γιατί οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι, ενώ αυτοί που είναι μορφωμένοι δεν μπορούν να εξασκησουν κάποιο σχετικό επαγγελμα) και με θράσος να λένε εμάς ρατσιστές!!! Χαχαχα!!! Καλά μυαλα και σε εσένα! Επειδή με κούρασε η επίμονη σου στο να ασχολείσαι μαζί μου δεν θα ήθελα να κάνω άλλο σχόλιο. Εάν θες να έχεις τον τελευταίο λόγο εγώ η κακιά Ελληνίδα ρατσιστρια σου αφήνω το ελεύθερο να γράψεις ότι θες. Δεν θα ήθελα να ξαναμπώ. Σε ευχαριστώ!
france μου σε κατανοώ σε πολλά αλλά όχι σε αυτό. Δε μου αρέσουν καθόλου οι άνθρωποι που δεν είναι ευγνώμονες για το ψωμί που βγάζουν. Για τη γιαγιά μου δεν μπορώ να ακούω ότι για τη γυναίκα που τη φρόντιζε ήταν μόνο μια γριά που την "ξε....τιζε". Δε σε τιμούν τέτοιες λέξεις. Υπάρχουν πιο ευγενικοί όροι για όλα. Η γυναίκα που φρόντιζε τη γιαγιά μου είχε 15 χρόνια ΙΚΑ, άδεια 1 μήνα το καλοκαίρι, 2 ρεπό τη βδομάδα ολοήμερα, 14 μισθους, μισθό 1.200 ευρώ, δωρεάν τροφή και στέγη και ενώ στην αρχή ήταν πολύ ευχαριστημένη τα τελευταία χρόνια μας απειλούσε ότι θα φύγει αν δεν της γινόταν αύξηση. Και όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν με τη γιαγιά (γιατί για πολλά χρόνια την είχαμε μόνο για να της κρατάει συντροφιά, η γιαγιά μαγείρευε, η γιαγιά καθάριζε γιατί ήταν και λίγο σιχασιάρα και ήθελε να έχει τον έλεγχο) αυτή η κυρία τον άνθρωπο με τον οποίο έζησε 15 χρόνια τον παράτησε σε ένα βράδυ. Σηκώθηκε να φύγει και δεν είπε τίποτα. Μόνο πήρε την άλλη μέρα τηλέφωνο ένα συγγενή και απειλούσε με καταγγελία στο ΙΚΑ γιατί λέει την απολύσαμε (μόνη της έφυγε νύχτα μην τη δει κανείς! Αν είναι δυνατόν! και άφησε αβοήθητο άνθρωπο χωρίς καν να ειδοποιήσει) και δεν της δίναμε αποζημίωση. Ντρέπομαι πάρα πολύ που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Ντρέπομαι πάρα πολύ που ακούω μια κοπέλα με ευαισθησίες σαν εσένα να αναφέρεται σε ηλικιωμένους με τη λέξη "ξεσκά....σμα". Γιατί δεν παίρνουμε πια Έλληνα για τις δουλειές? Μου το είπε ένας πολύ καλός ηλεκτρολόγος που ήρθε να μαζέψει τις ζημιές που μου έκαναν 2 αλλοδαποί. "Κυρία μου, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία ειδίκευση. Όλη γειτονιά ξέρει όμως αυτούς και όχι εμένα. Έχω χάσει όλο μου το πελατολόγιο γιατι έχουν επικρατήσει οι άσχετοι τεχνίτες." Τον άνθρωπο αυτόν τον βρήκα από μεγάλο κατάστημα ηλεκτρικών που πήγα απεγνωσμένα να μου συστήσουν κάποιον όταν όλοι οι τέλειοι αλλοδαποί τεχνίτες που μου σύστησαν κατάφεραν να τα κάνουν χειρότερα από πριν. Ο κύριος αυτός ήταν φθηνότερος (!!!) από τους προηγούμενους που ήρθαν μας έφερε απόδειξη για όλα τα ανταλλακτικά (όχι χύμα δώσε 50 ευρώ γι΄αυτό και 80 για το άλλο) και δεν έφυγε από το σπίτι μέχρι να τελειώσει τη δουλειά. Οι άλλοι επί μια εβδομάδα πηγαινοερχόντουσαν όποτε τους βόλευε και τους κάναμε και τεμενάδες. Η ευγένεια είναι το παν. Είτε ζεις σε μια χώρα που είναι η πρώτη σου πατρίδα είτε η δεύτερη. Ο άνθρωπος που γνώρισα και πέρασε τις ίδιες εντάσεις με εσένα στη χώρα του είναι ένας άνθρωπος που έχει παραμείνει απίστευτα ευγενής, με απίστευτες ευαισθησίες και διάθεση βοήθειας. Έτσι είναι όποιοι έχουν ζήσει άσχημα πράγματα. Η αλλαζονία, η πόρωση και ο θυμός εύκολα μετατρέπονται σε ρατσισμό.