Ο βιαστικός Νικόλας γεννήθηκε στο ασθενοφόρο!

Γειά σας μανούλες!! Είπα να γράψω και γω την ιστορία μου.

Η πρώτη μου εγκυμοσύνη κύλησε ήρεμα, η γέννα δε ευκολότατη, απο την στιγμή που μου έσπασαν τα νερά και με πιάσαν οι πόνοι μέσα σε 1,5 ώρα είχα γεννήσει το πανέμορφο κοριτσάκι μου.

Πέρασαν 4 χρόνια και αποφασίζουμε με τον σύζυγο να κάνουμε δεύτερο παιδάκι. Οι μήνες κυλησαν γρήγορα, αν και δεν πήρα πολλά κιλά, είχα πρηστεί και ζεσταινόμουν πάρα πολύ. Είχα ΠΗΤ 1/10/12, είχε φτάσει ο Ιούλιος και εγώ ήμουν έτοιμη να εκραγώ, παρόλ’ αυτά έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού κανονικά, έπλενα χαλιά, ξεβοτάνιζα τον κήπο, μπάνια στη θάλασσα κ.ο.κ. ντιπ αναίσθητη που λεν και στο χωριό μου.

Στις 28 Ιουλίου, είμαι 31 εβδομάδων, πάμε το πρωϊ για μπάνιο, εγώ η γοργόνα δεν έβγαινα απο μέσα, γυρνάμε σπίτι και αρχίζω να έχω συσπάσεις τις οποίες όμως δεν πήρα χαμπάρι, γιατί δεν τις είχα ξανανιώσει ποτέ. Συνεχίζει όλη η μέρα με συσπάσεις ανα μία ώρα περίπου. Φτάνει 2 τη νύχτα οι συσπάσεις έχουν γίνει ανα μισάωρο πλέον και επιτέλους καταλαβα τι γίνεται.

Πάμε στο νοσοκομείο της Ξάνθης ο γιατρός που με παρακολουθούσε δεν εφημέρευε και ήταν ένας άλλος που τον έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου. Μου κάνουν μία ένεση για να σταματήσουν οι συσπάσεις και με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο. Μετά απο 2 ώρες μία ειδικευόμενη και οι μαμές έχουν απορήσει μαζί μου διότι οι συσπάσεις έχουν σταματήσει αλλά εγώ συνεχίζω να έχω πόνους γέννας κάθε 10 λεπτά (οι συσπάσεις ναι μεν σταμάτησαν, αλλά ο τράχηλος συνέχιζε να ανοίγει εξ’ού και ο πόνος).

Με ξαναεξετάζει ο γιατρός αλλά δεν μου λένε τίποτα, συνεχίζω στον καρδιοτοκογράφο για 1 ώρα περίπου όπου έρχεται η ειδικευόμενη και βλέπουν οτι έχουν πέσει οι παλμοι του μωρού αλλά και πάλι με καθησυχάζουν. Εγώ πεπεισμένη οτι όλα είναι εντάξει, τηλεφωνώ στον σύζυγο ο οποίος ήταν απο έξω και του λέω να πάει σπίτι να κοιμηθεί (το σπίτι 32 χλμ απο το νοσ.), γιατί λόγω της δουλειάς του ήταν ήδη ένα 24ωρο άγρυπνος, και θα έρθει η μητέρα μου στο νοσοκομείο.

Στις 7 το πρωί έρχεται μια μαμή και μου λέει “Το ξέρεις οτι θα γεννήσεις έτσι;”

Εγώ τρελάθηκα

“Θα σε πάμε στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης όμως γιατί εδώ δεν υπάρχει μονάδα νεογνών”

Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη 1 ώρα δρόμος.

Στις 8 έρχεται το ασθενοφόρο και με βάζουν μέσα η ειδικευόμενη και οι μαμες να ρωτάνε τον γιατρό “Δεν θα στείλετε κανέναν μαζί της;” και ο γιατρός να ωρύεται πως είναι εντολή απο Αλεξανδρούπολη να μην πάει κανείς μαζί της!!!! Έλεος!!!

Ξεκινάμε, εγώ πίσω μόνη μου και μπροστά ο οδηγός και ο συνοδηγός. Ο πόνος αφόρητος, και όσο πηγαίναμε δυνάμωνε. Περίπου 20 λεπτά πριν φτάσουμε στην Αλεξ/πολη νιώθω το σώμα μου να αρχίζει να σπρώχνει απο μόνο του (όπως όταν σπρώχνουμε για να γεννήσουμε) και μου σπάνε τα νερά!!!!

Φωνάζω “ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!! ΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ!!!” δεν ακούει, με όσες δυνάμεις μου έχουν απομείνει αρχιζω και χτυπάω τους τοίχους του ασθενοφόρου και να φωνάζω παράλληλα “ΕΛΑ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ, ΝΑ ΜΗ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΩ”

Τώρα που τα γράφω γελάω, αλλα τότε…

Σταματάει το ασθενοφόρο, έρχεται πίσω ο συνοδηγός και ίσα που προλαβαίνει να βάλει τα γάντια του.

Σπρώχνω και να…. ο βιαστικός Νικόλας!!!! Μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο (10 λεπτά) ήταν συνδεδεμένος μαζί μου με τον ομφάλιο λώρο και ευτυχώς οξυγωνονόταν απο εκεί.

Έβαλαν το παιδί σε αναπνευστική υποστήριξη σε θερμοκοιτίδα. Μέχρι να έρθει η ώρα να δώ το παιδί με είχε φάει η αγωνία, όταν έφτασε το απόγευμα και πήγα να τον δώ Ω! ΘΕΕ ΜΟΥ… για να μην τα πολυλογώ σωληνάκια στη μύτη, ορούς στα χέρια στα πόδια, αργότερα σωληνάκια στο στόμα, επέμβαση στο πνευμονάκι του γιατί είχε μαζέψει αέρα, τέλος πάντων η πρώτη εβδομάδα κύλησε με πολύ κλάμα γιατί η κατάσταση του ήταν κρίσιμη.

Έμεινε μέσα 1 μήνα ακριβώς, πηγαινοερχόμασταν με τον άντρα μου μέρα παρα μέρα Χρυσούπολη-Αλεξανδρούπολη γιατί έβγαζα γάλα και του το πήγαινα για να καρδαμώσει πιο γρήγορα.

Τώρα είναι 11 μηνών 10 κιλά πολύ χαδιάρης και σκέτη γλύκα.

Ευχαριστώ τον Θεό για όλα!!!

Υ.Γ.1 Ελπίζω να μη σας κούρασα πολύ!!

Υ.Γ.2 Ο γιατρός πέρασε απο ΕΔΕ και η ποινή του ήταν 30 μέρες στέρηση μισθού!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com