Πολύ αγωνία έχω σήμερα.
Αύριο το πρωί θα έρθει το σχολικό να πάρει το Ερατάκι μου το μικρό μου το μωρό μου το ευθραυστάκι μου! Να το πάει στο σχολείο και να μείνει εκεί κάποιες ώρες μόνο του. Μόνο του το μωρό μου; Και αν διψάει; Αν πεινάει και θέλει κι άλλο πρωινάκι; Αν κλαίει; Θα έχει κάποιον να την παρηγορήσει ; Αν κάποιος της φωνάξει; Αν τα άλλα παιδιά δεν την παίζουν;
Ξέρω όλα καλά θα πάνε, αλλά θα είναι εκεί όσο καλά ήταν στο σπίτι μας; Αν πει κάτι από αυτά τα γλυκά λογάκια που λέει εγώ θα το χάσω; Θα το ακούσει κανεις; Θα θυμούνται ότι δεν της αρέσει να τη χτενίζουν; Ότι πίνει πολύ νερό;
Γιατι με βασανίζουν αυτές οι σκέψεις ; Αφού με τη λογική ειναι κουκιά μετρημένα … Αλλα τί ειναι η ζωή μας; Κουκιά; Ωχ ! τους είπα ότι δεν κάνει να φάει κουκιά; Τους το είπα μωρέ, και εδώ που τα λέμε ποιος τρώει κουκιά τη σήμερον ημέρα, ας τους φτιάξουν κάποιο άλλο όσπριο. Φακές που τις τρώνε τα μικρά ! Αλλά θα τους τις φυσάνε; Η Ερατώ θέλει να της το φυσάει κάποιος όλο το πιάτο όχι μόνο το κουτάλι. Θα έχει κάποιον να το πει;
Μα τί με έχει πιάσει; Εγώ η ψύχραιμη! Και που να μην είχα και άλλο παιδί στο σπίτι.. Α πάει αν μου φύγει και αυτός τί θα κάνω;; 4ο;
Θα κάνω υπομονή και θα τη δω πώς θα γυρίσει το μεσημέρι.
Μακάρι να ‘ναι χαρούμενη!
[divider]
Η Ευαγγελία Παπαχειμώνα είναι η μαμά της Άννας, της Ερατώς και του Δημήτρη!
Μπορείτε να διαβάσετε για τα κατορθώματα των παιδιών της στο annoulasmom.blogspot.com
Εκτός αυτού είναι και μια πραγματική νεράιδα των χειροποίητων μάρσιπων! Μπορείτε να δείτε τη δουλειά της στο pantoumazi.gr
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Δεν το πιστεύω οτι εσυ τα λες αυτά που στην Αννα ήσουν Θεα το Ερατακι θα ναι μια χαρα και πολυ θα το χαρεί και με το καλο και ο Μιτσακος!!!!! Τα φιλια μου !!!!!
Κι εμένα αύριο ξεκινάει κι έχω το ίδιο άγχος!Αυτό που με προβληματίζει πιο πολύ είναι ότι η μικρή Μαρκέλλα μου είναι λίγο ντροπαλή με τον κόσμο που δεν ξέρει και δε μιλάει καθόλου σε ξένους. Οπότε σκέφτομαι αν αντιμετωπίσει οποιοδήποτε θέμα, πχ θελήσει τουαλέτα ή νερό, θα το πει στην κυρία ή θα το κρατήσει μέσα της και θα ζοριστεί;
Συναδελφοι ειμαστε αυτες τις μερες συνονοματη! Κι εγω με την κορακλα μου τα ιδια ζω...
ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΆΓΙΟ!!!! Χα! Χα! Απο 11 μηνών βρεφονηπιακο και τώρα ειναι 3ων ετών κάθε μέρα το ίδιο σκέφτομαι "θα του φυσανε το πιάτο" ευτυχώς δεν το έχει μόνο ο δικός μου ( όχι μόνο το κουταλι Μαμα όλο το πιάτο να παει παντού αέρας)....<3<3
Αστα. Κι εγώ μια από τα ίδια...
Καλή αρχή στην κουκλίτσα σου! Μα είναι μια γλύκα!!! Όλα θα πάνε καλά!!!
Όλα θα πάνε καλά!!! Φυσικό το άγχος σου!! Αν ήταν να κάναμε ένα παιδί για κάθε ένα που πάει σχολείο δεν θα μας χόραγε ο πλανήτης :)
Τόσες κι άλλες τόσες σκέψεις ταλανίζουν και το δικό μου μυαλό Ευαγγελία μου για όταν έρθει και η δική μας σειρά! Πόσο σε καταλαβαίνω...
αχ, ολα καλα θα πανε Ευαγγελια μου!!! τος αγωνιστικους μου χαιρετισμους!!!
Αχ, με γύρισες πίσω ένα χρόνο, όταν πρωτοπήγα την κόρη μου στον παιδικό σταθμό... Η μικρή μες στον ενθουσιασμό που θα πάει "σχολείο", εγώ να προσπαθήσω να κρύψω τις σκέψεις που μου έφερναν αγωνία.... Θα της φερθούν καλά; Θα χαρεί στο καινούριο περιβάλλον; Θα νιώσει ότι την εγκαταλείπω; Θα βαρεθεί; κλπ κλπ... Σύντομα κατάλαβα ότι, για άλλη μια φορά, όποτε αγχώνομαι είναι τζάμπα φαιά ουσία! Τα παιδιά βρίσκουν το δρόμο τους με τον δικό τους τρόπο... Καλή σχολική χρονιά!!!