Μη φοβάστε τον θηλασμό!
Με λένε Πηνελόπη και είμαι 29 ετών, διαβάζω συνεχώς τις όμορφες ιστορίες σας. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω και εγώ την δική μου!
Γέννησα στις 12/11/11 με καισαρική τομή στο ‘Μητέρα’ (λόγω δικών μου προβλημάτων υγείας τα οποία είναι μεγάλη ιστορία) την Αριάνα μου!
Είχα μία πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη και όλα πήγαν καλά και με την γέννα, σηκώθηκα στις 5 ώρες και την επόμενη μέρα ζήτησα να μου σταματήσουν και τα παυσίπονα!
Κράταγα το μωράκι μου στην αγκαλιά μου και δεν πίστευα ότι είχα τόσο μεγάλα συναισθήματα για εκείνη, με άλλαξε ολοκληρωτικά έγινα πολύ πιο ήρεμη σαν άνθρωπος και μου ξύπνησε ευαισθησίες που δεν ήξερα ότι είχα…
Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μου έκανε το κοριτσάκι μου είναι ότι ξαναερωτεύτηκα τον άντρα μου (μετά από 10 χρόνια μαζί ο έρωτας είχε φύγει για λίγο) και πλέον είμαστε καλύτερα από ποτέ!
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον θηλασμό, ήταν το το μόνο άγχος μου (εκτός απο το να είναι το παιδάκι μου καλά..) που είχα από πριν γεννήσω!
Ήθελα να την θηλάσω αποκλειστικά για όσο μπορούσα, δεν ήθελα να της δώσω ‘ξένο’!
Τα προβλήματα μου ξεκίνησαν από το μαιευτήριο, από την τρίτη κιόλας μέρα οι θηλές μου πόναγαν πάρα πολύ!
Οι μαίες μου έλεγαν να την έχω από ένα 10λεπτο στο κάθε στήθος ενώ ο γιατρός μου μου έλεγε να την αφήνω όσο θέλει..
Ο παιδίατρος μου έλεγε ότι το παιδί πεινάει!
«Δώσε του γάλα να πιει!»
Δεν ήθελα να της δώσω μπιμπερό φοβόμουν μην μάθει και δεν θέλει το στήθος μου μετα (ε ήμουν λίγο υπερβολική)
Την τρίτη μέρα όπως μου είχε πεί και ο γιατρός το γάλα έτρεχε ποτάμι! Η μικρή μου έτρωγε πλέον μια χαρά αλλά ο πόνος αφόρητος!
Παίρνοντας το εξιτήριο ο παιδίατρος του ορόφου έρχεται με ένα χαρτί που έγραφε το γάλα που θα δίνω στο παιδί.
«Μα έχω γάλα» του λέω.
«Για να είσαι καλυμένη» μου λέει «δίνε της μία από το στήθος και μία με μπιμπερό για να ξέρεις τουλάχιστον πότε και πόσο τρώει!«
Κοίταγα μία τον γιατρό μία τον άντρα μου (επίσης θερμός υποστηρικτής του θηλασμού).
Εντάξει του λέω. Φύγαμε λοιπόν από το μαιευτήριο και σταματήσαμε σε ένα φαρμακείο και πήραμε το γάλα με βαριά καρδιά.
«Μην τυχόν κι χρειαστεί..«
Φτάσαμε στο σπίτι της αδερφής μου όπου θα μέναμε για 3 μέρες (είμαι από την επαρχία) και το πρώτο βράδυ που μείναμε εκεί η μπέμπα έκλαιγε ανά μία ώρα (ίσως από την αλλαγή του περιβάλλοντος) δεν θυμάμαι πραγματικά πόσες φορές την έβαλα στο στήθος όπου είχε αρχίσει και πόναγε πιο πολύ ακόμα.
– Κάντε γάλα στο παιδί, πεινάει έλεγε ο γαμπρός μου!
– Αποκλείεται να πεινάει έλεγε η αδερφή μου κάτι άλλο την ενοχλεί..
Εγώ να είμαι σε απόγνωση!! Μετά έντονες αντιπαραθέσεις στην κουζίνα μεταξύ της αδερφής μου και του άντρα της έρχεται ο άντρας μου με το μπιμπερό, μέσα είχε 30ml γάλα.
– Έλα μου λέει μπορεί όντως να πεινάει…
Της το δίνω δεν ήπιε ούτε τα 5 και κοιμήθηκε…
Την επόμενη μέρα η μικρή μου ήταν πολύ πιο ήρεμη, ξύπναγε ανά 3 ώρες έτρωγε και από τα 2 στήθη και ξανακοιμόταν. Μια χαρά!
Αλλά το στήθος μου χάλια, πόναγα φριχτά κάθε φορά που την έβαζα, για λίγο όμως όχι όλη την διάρκεια, και η μία θηλή είχε γίνει στην κυριολεξία κομμάτια..
Φύγαμε λοιπόν για το νησί και ήμουν πολύ ευτυχισμένη!
Στις 10 μέρες πήγαμε στην παιδίατρο μας, όλα καλά εκτός από τα κιλά…
Η μικρή είχε γεννηθεί 3 κιλά ακριβώς και τώρα ήταν 2700
Λέω «Μα δεν χάνουν στην αρχή;«
‘Ναι» μου λέει «στην αρχή, όμως τώρα έπρεπε να το έχει ανακτήσει αυτό που έχασε«
Μου κοπήκαν τα πόδια… Τι δεν έκανα καλά;
Την ζύγισε και μετά την θήλασα, την ξαναζύγισε είχε πάρει 20 γραμμάρια μόνο!
–Το παιδί δεν τρώει καλά, πόσες φορές ξυπνάει για να φάει;
– 7 – 8 της λέω.
– Λοιπόν ή θα την ξυπνάς ενδιάμεσα στην ημέρα και θα κάνεις τα γεύματα 9 ή θα της δίνεις συμπλήρωμα.
Έφυγα από το ιατρείο και έκλαιγα! Ο Γιάννης μου δεν μπορούσε να με ηρεμήσει, έλα όλα καλά θα πάνε μου έλεγε!
Τελικά έκανα τα γεύματα 9 βάζοντας το παιδί 3 φορές στο στήθος χωρίς να το ζητάει και το αποτέλεσμα ήταν στις 20 μέρες να πάθω μαστίτιδα, 38,5 πυρετό, να πονάω πολύ και να τρέμω ολόκληρη δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου στην κυριολεξία!
Πάω στον γιατρό μου νομίζοντας ότι θα μου πεί τέλος! Πάει το γάλα!
Αντιθέτως όμως, ήταν πολύ ήρεμος, μου είπε ότι το έπαθα επειδή θήλαζα το μωρό χωρίς να το ζητάει και έμενε γάλα κάθε φορά.
Η φλεγμονή ήταν μεγάλη και έπρεπε να πάρω αντιφλεμονώδη 3 φορές την ημέρα αμέσως μετά από θηλασμό για να μην περάσει το φάρμακο στο γάλα -όσο γίνεται να μην περάσει δηλαδή!
Και μετά από κάθε θηλασμό να αντλώ με το θήλαστρο για να το αδειάζω.
Από τις χειρότερες εμπειρίες, πόναγα πάρα πολύ με το θήλαστρο και προς το τέλος το έβγαζα με το χέρι, 3 την νύχτα μόνη μου στο σαλόνι να παλεύω μισή ώρα για να βγάλω 5ml…
Και να έχω και την μεγάλη μου αδερφή να έχει κάνει κόμμα με την πεθερά μου : «Δεν τρώει το παιδί, δώστου λίγο Νουνού, εσύ τι έπαθες που δεν θήλασες;«
«Μπορείτε να πάτε σπίτια σας; Ελάτε όταν έχετε κάτι καλό να μου πείτε…» απαντούσα απόγοητευμένη από την αδερφή μου κυρίως..
Μετά από 3-4 μέρες ήμουν πολύ καλύτερα και η φλεγμονή υποχώρησε, το γάλα ποτάμι αλλά ο πόνος τεράστιος, όπως και τα σοκ που πάθαινα όταν το παιδί έβγαζε γουλιές με αίμα δικό μου…
‘Δεν έχει το παιδί πρόβλημα, εσύ έχεις με το στήθος σου‘ μου έλεγε η παιδίατρος, όταν την έπαιρνα πανικόβλητη να της πω ότι το παιδί βγάζει αίμα..
Απόγνωση… Έπαιρνα κάθε μέρα τον γιατρό μου και τον ρώταγα «Πως θα κλείσουν οι πληγές αφού το παιδί κάθε 3-4 ώρες τις πιπιλάει; Πονάω!!«
«Υπομονή μέχρι να σαραντίσεις και όλα θα διορθωθούν, βάζε λίγο κρεμούλα και όλα θα φτιάξουν. Έχε μου εμπιστοσύνη» μου απαντούσε..
Και όντως κορίτσια, όλα έφτιαξαν στο δίμηνο πάνω, ο πόνος σταμάτησε η μικρή σταθεροποίησε τα γεύματα της και πήρε ικανοποιητικό βάρος και κοιμόταν όλο το βράδυ! 11-7!! Τι ευτυχία ήταν αυτή;
Οι πληγές παρέμειναν λίγο ακόμα αλλά ο πόνος σταμάτησε, τι χαρά!! Δεν περίμενα τον επόμενο θηλασμό με φόβο αλλά με χαρά που έτρωγε το κοριτσάκι μου!!!
Δέθηκα πάρα πολύ μαζί της, πως με κοίταγαν αυτά τα ματάκια!
Οι υπόλοιποι 5 μήνες που την θήλασα αποκλειστικά πέρασαν τόσο όμορφα.
Με στήριξε πάρα πολύ ο Γιάννης μου και ο γιατρός μου να είναι καλά ο άνθρωπος τον είχα πρήξει…
Τώρα για τους υπόλοιπους τις οικογένειας δεν σχολιάζω, η μαμά μου λέει ότι από αγάπη τα έλεγαν.. Τέλος πάντων…
Γι’ αυτό κορίτσια μη φοβάστε και θηλάστε τα μωρά σας όσο μπορείτε.. Είναι το ομορφότερο πράγμα!
Η αρχή είναι λίγο δύσκολη, αλλά θέλει υπομονή και επιμονή… Και ζητήστε από το οικογενειακό σας περιβάλλον να σας στηρίζει και όχι να σας κρίνει.
Αυτά είχα να πώ και ότι θέλω και άλλο μωράκι!!! Λίγο αργότερα όμως…
Φιλιά πολλά σε όλες τις μανούλες!!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
τι μου θύμησες κορίτσι μου!! θήλασα τη μικρούλα μου 10 μήνες ( αποκλειστικά ), τώρα είναι 2 χρονών και είμαι έγκυος 14 εβδομ'αδων!! ανυπομονώ να θηλάσω το νέο μωράκι γιατί πραγματικά ( αν το θέλεις) είναι η ομορφότερη εμπειρία!! θυμήθηκα , όμως, πόσο δύσκολες ήταν οι πρώτες εβδομάδες με τον πόνο και την μαστίτιδα!! πονούσα ακόμα και όταν έπεφτε νερό πάνω μου!!! έκανα υπομονή γιατί μου είχαν πει οι μαίες ότι όλα θα είναι καλύτερα μετα από 6 εβδομάδες!!! και πράγματι, δεν το πίστευα!! μόλις σαράντισα σταμάτησε και ο πόνος και το μωράκι μου κοιμόταν 7ωρο!! για εμένα, ο θηλασμός ήθελε υπομονή και επιμονή :)
Elli γράφω μόνο και μόνο για σένα γιατί πραγματικά είναι στεναχωρητικό να αποθαρρύνεσαι για κατι τόσο φυσικό, τόσο γλυκό!!! Εγώ λοιπόν γέννησα με καισαρική με ότι πόνο και δυσκολίες μπορεί να έχει αυτό μετά.. Θήλασα εξαρχής με ευκολία (στην αρχή λίγο δυσκολευεσαι να βρεις τη βολικότερη θέση για σένα και το μωρό) χωρίς πληγωμένες θηλές, χωρίς μαστίτιδες, Θηλάζω ακόμα αποκλειστικά και το μωρό μου είναι 6 μηνών και θα θηλάσω όσο χρειαστεί.. Για όλα χρειάζεται υπομονή και επιμονή.. κ κυρίως μη νιώσεις τύψεις αν δε τα καταφέρεις.. μη νιώθεις άγχος.. ότι και να γίνει είμαστε οι καλύτερες μανούλες για τα παιδάκια μας κ πάντα θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε!!!!!!Με το καλό το μωράκι σου!!!! Κ θα δεις ο θηλασμός είναι υπέροχο ταξίδι για σένα κ γι α υτό!!!!!!
popi σε ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις!Η αληθεια ειναι οτι θέλω πάρα πολύ να θηλάσω κ θα το κάνω,μου έδωσες θάρρος με το μήνυμά σου,να εισαι καλά κ να χαίρεσαι το παιδάκι σου.Θα γραφτώ σε μαθήματα θηλασμού την τρίτη,η σωστή ενημέρωση πιστεύω κάνει πιο εύκολο αυτο το υπεροχο ταξίδι που λες.
elli καταρχην με το καλό το μωράκι σου! Σου εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά, εννοείται ότι δεν είμαστε όλες ίδιες.. Να μην αποθαρρύνεσαι, εγώ είπα την ιστορία μου γιατι θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας! Αυτό που πρέπει να σου μείνει απο μένα είναι ότι παρόλο που δεν ξεκίνησα καθόλου καλά στον μήνα πάνω όλα μα όλα έφτιαξαν, επέμεινα όμως!!
ελλη μου το ότι κάποιες δυσκολευτηκάμε δεν σημαινει πως θα δυσκολευτεις και εσύ.. να ξέρεις ο θηλασμος είναι λιγο στην αρχη δυσκολος.. έιναι ας πουμε οπως το ποδηλάτο αν το πάρεις τον αερα μια φορα μετά ειναι παιχνιδάκι.. ευχομαι με το καλό να γεννησεις και να σου έρθουν ολα βολικα και όπως τα περιμένεις
Με αυτα που διαβάζω εχω τρομοκρατηθει χειροτερα περι θηλασμου,ειμαι εγκυος στον 7ο,θελω κ εγω αποκλειστικα να θηλασω αλλα η αληθεια ειναι οτι οταν διαβαζω τετοιες ιστοριες μονο θαρρος δεν παιρνω.Ρε κοριτσια δηλαδη ειναι στανταρ οτι περνας μεγαλο λουκι στην αρχη?εχω που εχω αλλα προβληματα υγειας κ με αγχωνει ακομα περισσοτερο.Ενα μπραβο απο εμενα σε ολες τις μανουλες που τα καταφέρνετε και θηλάζετε,ευχομαι να τα καταφερω κ εγω.
Είχα ενημερωθεί στοιχειωδώς πριν γεννησω περί θηλασμου, και έκλεισα αυτιά και δεν άκουσα κανέναν παρά μόνο το ένστικτο μου! Δεν αγχωθηκα καθόλου,και έδειξα εμπιστοσύνη στη δουλειά της μητέρας φύσης...!στην ανανηψη στο μαιευτήριο έβαλα τη κόρη μου στο στήθος μου πρώτη φορά και αυτο ήταν!σα να το κάναμε πάντα.σα να τη θηλαζα πάντα ένιωθα!το πρώτο μήνα μόνο την είχα πολλές ώρες στο στήθος μέχρι να εδραιωσουμε το θηλασμο και μετα όλα σταθεροποιηθηκαν!το θεώρησα όμως απόλυτα φυσιολογικό να έχω των λίγων ημερών βρέφος μου κουρνιασμενο συνέχεια στο στήθος μου,πότε να τρώει και πότε να κοιμάται,θεώρησα ότι αυτή είναι η θέση του,στην αγκαλια και στο στήθος της μάνας του!άφησα το στήθος μου τελείως ελεύθερο ,δε φόρεσαν σουτιέν καθόλου,έκανα ζεστά μπανακια πριν τη θηλασω,καμια φορά μπαιναμε μαζι μέσα στη μπανιέρα με ζεστό νεράκι,και χαλαρωναμε και οι δυο και εκείνη έπινε το γαλατακι της μέσα στην ηρεμία του νερού! ,λίγο λαδακι μετα στο στήθος ,λίγη purelan,πολυ ευτυχία,πολυ αισιοδοξια και πολυ ηρεμία και όλα πήγαν περίφημα!! Α...και τις πρώτες μέρες δεν δέχτηκα βοήθεια απο κανέναν στη φροντίδα του μωρού!μόνο ένα δυο φαγακια έφεραν οι μαμάδες μας και το νεογγενητο και εμένα μας έβλεπαν πολυ λίγο !οι πρώτες στιγμές με το μωρο μου ήταν ιερές και προσωπικές και είχα την αυτοπεποιηθηση ότι κανένας δε ξέρει καλύτερα απο μένα για το μωρο μου! Απολαύσαμε μαζι με τον άντρα μου αυτές τις πρώτες στιγμές στο έπακρο μέσα σε απόλυτη ηρεμία! Νομίζω ότι η ψυχολογία παίζει πολυ σημαντικό ρολο! Χωρίς νεύρα,χωρίς άγχος,χωρίς παρεμβολες απο τρίτους,και με πίστη....κΙ η φύση χαράζει το δρόμο της! Και συνεχίζουμε ακόμα το μαγικό ταξίδι του θηλασμου! Η μικρή μου είναι 13 μηνών και προχωράμε!
Ο πόνος ήταν αφόρητος και υπήρχαν στιγμές που με πόναγε τόσο ο μικρός που μέσα τη νύχτα τον έβλεπα σαν ένα απαίσιο γκρέμλιν που προσπαθεί να με φάει και ήθελα να τον κοπανήσω στον τοίχο. Δεν το έκανα, φυσικά. Η λύση που βρήκαμε με τον καλό μου: θηλές σιλικόνης. ο μικρός θήλαζε μέσα από αυτές και δεν καταλάβαινα τίποτα, δεν πόναγε καθόλου. Επίσης πήραμε ένα καλό θήλαστρο και έκανα αρκετά ταίσματα και με αυτό. Η αλήθεια είναι ότι τους 3 πρώτους μήνες του έδωσα και συμπλήρωμα αλλά μετά δεν χρειαζόταν πλέον γιατί ανέβηκε η παραγωγή μου και βρήκαμε και τελείως τη σειρά μας. Μεγάλωσε και το στόμα του μικρού και σκλήρυναν και οι θηλές μου οπότε δεν με ενοχλεί καθόλου ο θηλασμός πλέον. Ίσα ίσα, είναι υπέροχη και χαλαρωτική εμπειρία αλλά αν μου το έλεγες ότι θα το σκεφτόμουν αυτό όταν ήταν ο μπέμπης 1-2 μηνών θα σε έλεγα τρελή. Αλλά τώρα είναι 7 μηνών και είναι όλα τέλεια πλέον. Με το καλό να έρθει το μωράκι σου και πάλεψέ το για το θηλασμό και θα πάνε όλα καλά.
αποψη μου προσπάθησε να θηλάσεις και όσο μπορέσεις.. και εγώ μονο 3 μηνες θηλασα με πολυ ταλαιπωρια πολύ μεγάλη δυσκολια αλλά το θεωρω κέρδος που δεν τα παράτησα.. η μικρή απλά στάματησε απο μονη της λογω δοντιων που τα εβγαλε 2,5 μηνων... μεχρι να ξεκινησει να ξαναπίνει μου ειχε κοπει το γάλα .. να φανταστεις προσπουθασα να το βγαζω με το θηλαστρο και όλη μερα ζήτημα να εβγαζα 10 μλ ασε
Κατά την ταπεινή μου άποψη το μόνο που χρειάζεται για να θηλάσει μια νέα μαμά είναι σωστή ενημέρωση όσον αφορά το θηλασμό κ αυτοπεποίθηση. Αν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις από πριν τον τοκετό δεν θα κρέμεσαι από τα χείλη κανενός την τελευταία στιγμή. Παρεπιπτόντως για να αποφύγω τον πόνο των θηλών τις έκανα μασάζ (μαλάξεις) από τον πέμπτο μήνα κύησης.
Να χαιρεσαι το παιδιακι σου και μπραβο που καταφερες αυτο που ηθελες! Θηλασα και εγω μετα απο καισαρικη τομη και για 11 μηνες. Ηταν, στην αρχη τουλαχιστον, οτι πιο δυσκολο εχω κανει μεχρι τωρα. Πόνος, νευρα, καταθλιψη προ των πυλων αλλα επικρατησε το πεισμα ΟΜΩΣ... νομιζω οτι αυτη η ιστορια "εγω τα καταφερα εσυ οχι" ή "ηθελα αλλα δεν μπορεσα" πρεπει καπου να σταματησει. Μπαινω στο blog και συνεχεια διαβαζω αντικρουομενες ιστοριες θηλασμου. Κατα την γνωμη μου και την ερασιτεχνικη μου εμπειρια οποια θελει να θηλασει θα θηλασει και αν δυσκολευεται θα το ψαξει ειτε με συμβουλο θηλασμου ειτε παιρνοντας πληροφοριες απο το διαδικτυο και οποια δεν τα καταφερει ειναι γιατι οι δυναμεις φτανουν μεχρι καποιο σημειο, διαφορετικο για τον καθενα. Και στην περιπτωση ξερω οτι εκανα καλο στο παιδι μου αλλα την ψυχολογια μου την διελυσα και γι΄αυτο σκεφτομαι οταν με το καλο ερθει το δευτερο θα ξαναπροσπαθησω αλλα οχι με τετοιο πεισμα-λυσσα. Απορω γιατι τοσος φανατισμος και απο τις δυο πλευρες γιατι πικρανουμε η μια την αλλη, τι θα κερδισουμε λεφτα, τιτλους, δοξα? Η ανατροφη των παιδιων μας ειναι ενας αγωνας που ο νικητης, αν υπαρχει, δεν κρινεται απο το αν θηλασε ή οχι το παιδι του.