Πώς θα το ξεπεράσω;
Αγαπημένες μου μανούλες, θα ήθελα τη βοήθειά σας.
Με το σύζυγό μου περάσαμε μια μεγάλη κρίση τον τελευταίο καιρό. Μάλιστα φτάσαμε στα όρια του χωρισμού εξαιτίας τρίτου προσώπου… Τώρα βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, η σχέση του αυτή έχει τελειώσει εδώ και καιρό, αλλά εγώ δεν είμαι καλά. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Και φοβάμαι ότι έχω φτάσει στα όρια της κατάθλιψης. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα πια. Κλαίω πολύ συχνά και νιώθω δυστυχισμένη…
Τον αγαπώ ακόμα τον άντρα μου. Μακάρι να μην τον αγαπούσα, θα πονούσα λιγότερο… Θέλω να προχωρήσω και να κοιτάξω μπροστά, αλλά η ψυχή μου είναι διαλυμένη.
Σκέφτομαι να ξεκινήσω αντικαταθλιπτικά. Όχι για να τα πάω καλύτερα με τον άντρα μου, αλλά για να είμαι πιο δυνατή για το παιδί μου! Έχω ήδη πάει σε ψυχολόγο, αλλά δε νιώθω ότι είναι αρκετό. Υπάρχει καμία μανούλα που να παίρνει αντικαταθλιπτικά; Πιστεύετε ότι θα με βοηθήσουν; Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Και μη μου πείτε να χωρίσω… Την απόφασή μου την έχω πάρει και θα δώσω μια ευκαιρία στον άντρα μου… αλλά πώς θα ξανανιώσω δυνατή;
Βοηθήστε με, σας ικετεύω…
Με όλη μου την αγάπη σε όλες σας
Πληγωμένη μαμά
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καλα ο αλλος ευχαριστηθηκε καλοπερασε με τα τσιλιμπουρδισματα του εσυ τρελαθηκες και στεναχωριεσε και πας για χαπια και τρελογιατρο ?αμα σε αγαπουσε δεν θα το εκανε κοιταξε να συνελθεις για το παιδι σου και κανε το ιδιο να δει ποσο ωραιο ειναι σιγουρα παντως δεν σαγαπαει και αν το εκανε μια παντα θα το κανει εσυ καθε φορα με χαπια θα ζεις ;
Η βοηθεια ψυχολόγου ψυχιάτρου θα ναι καταλυτική ,τα φάρμακα όμως θα σαι βοηθήσουν για λίγο χρονικό διαστημα!!!Απο κεί και κάτω θέλει πολύ προσωπική δουλεια!!!!!
ζησε για σενα και το παιδι οπως αισθανεσαι καλυτερα εσυ αλλα ζησε εσυ και μην ζουν οι αλλοι για σενα!
Μη χαπακωθεις ... Πανε διακοπες με τον αντρα σου...δψστου την ευκαιρια να σε ξανακερδισει...απλα να ξες πως παντα θα το θυμασαι...αλλα να προσπαθεις αντι να σε ριχνει να σε γεμιζει αυτοπεποιθηση πως τελικα εσενα προτιμησε κ οχι εκεινη
Να συγχωρησεις ειναι ευκολο....Να ξεχασεις.....παρα πολυ δυσκολο.. Καθε του κινηση θα ειναι υποπτη...καθε χτυπημα στο κινητο του θα σε ταραζει..καθε "θα αργησω λιγο αποψε στη δουλεια" θα σε κανει να χανεις τον κοσμο σου... Θα πρεπει να περασει παρα πολυς καιρος, χωρις να σου δωσει απολυτως καμια αφορμη, για να αρχισεις να εμπιστευεσαι σιγα σιγα παλι τον ανθρωπο σου. Ολα αυτα ειναι φυσιολογικα, μη σε φοβιζουν. Μιλα του. Και αν εχεις καποια αδερφη, ή φιλη που εμπιστευεσαι, ανοιξε την καρδια σου. Θα σου κανει καλο να εκφραζεις τους φοβους σου σε καποιον πολυ δικο σου ανθρωπο. Ζητησε του να σε στηριξει και ειμαι σιγουρη πως αφου αποφασισες να δωσεις αυτη την ευκαιρια στο γαμο σου, δε θα βγεις χαμενη...Οτι και να γινει, θα εχεις τουλαχιστον καταφερει να μπορεις να πεις "εγω εκανα οτι μπορουσα"... Μην χασεις τον εαυτο σου μεσα σε ολο αυτο. Δε ξερω αν τα χαπια θα βοηθησουν ή οχι. Μιλα με καποιον ψυχιατρο. Αν νομιζεις πως τα χρειαζεσαι, να τα παρεις. Δεν ειναι κακο. Ομως μπορεις να βρεις τη δυναμη μεσα στην οικογενεια σου. Απο το παιδι σου...αλλα και απο αυτον τον ιδιο. Αν σε αγαπαει και αυτος οσο και εσυ πρεπει να σε βοηθησει. Αλλα ζητησε του το. Οι αντρες δε τα πιανουν στον αερα αυτα. Ισως να πιστευει πως αφου τελειωσε τη σχεση του και ζητησε ενα συγνωμη ειναι ενταξει. Μπορει να ηταν ενα ξεσπασμα του και να μην επαναληφθει...μπορει και οχι.. Ελπιζε για το καλυτερο και προετοιμασου για το χειροτερο...