Πόσος ύπνος σου λείπει, μαμά;

(o νόμος του Μέρφυ)

Κάποτε (στα νιάτα μου) έλεγα πως ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου. Βασικά και τώρα έτσι τον βλέπω. Θα ήθελα να μας ήταν αρκετές 3-4 ώρες ύπνου ώστε να έχουμε περισσότερες ώρες στη διάθεσή μας για να απολαύσουμε τη ζωή. Όμως οι 3-4 ώρες δεν είναι αρκετές. Δεν είναι καθόλου αρκετές. Και αν στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις, ύστερα από λίγο καιρό φτάνει η μέρα που ξυπνάς το πρωί και αρχίζεις και υπολειτουργείς. Δίνεις την πιπίλα σε λάθος παιδί, το μπιμπερό στην Ελπίδα που ήρθε για επίσκεψη αντί για το μωρό, θέλεις να πεις «Πού είναι τα ποτήρια για την μπίρα;» και αντί για αυτό λες «Πού είναι το κρασί για την μπίρα;» (αληθινό γεγονός, μου συνέβη προχθές :P) και μια μέρα απλά λες «Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αφήστε με όλοι να κοιμηθώ».

Φτάνει το πρωί για να πάει η Αθηνά στο σχολείο και αντί να σηκώνεται αυτή με το ζόρι, σηκώνομαι εγώ. Και όλο λέω, όταν φύγει, θα επιστρέψω να ρίξω ένα μισάωρο ύπνο ακόμα, αφού κοιμάται το μωρό. Και μετά όλο κάτι σκέφτομαι να κάνω στο μεταξύ. Και δεν κοιμάμαι ούτε καν αυτά τα λίγα παραπάνω λεπτά.

Πόσο ζηλεύω κάτι διάσημες που λένε «Το μυστικό της ομορφιάς μου είναι ο καλός ύπνος!» Σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι μαζί μας το μυστικό σου, κυρία πανέμορφη διάσημη, αλλά πού να βρω ώρες για να κοιμηθώ και να αυτο-καλλωπιστώ;

Φτου φτου να λέμε πάντως -για να μην είμαι και εντελώς αχάριστη- που τα παιδιά μας πέφτουν ΖΝΤΟΥΦ για ύπνο και το παίρνουν σερί μέχρι το πρωί. Γιατί αν κοιμόμουν ΚΑΙ λίγο ΚΑΙ με διακοπές, ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα έβγαζα την κάθε μέρα.

Εσάς μαμαδοφίλες μου, πόσος ύπνος σας λείπει; Πόσες ώρες σερί ύπνου θα θέλατε να σας χάριζε ένα μαγικό τζίνι;