Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι
Είμαι η Ολίβια και είμαι καλά. Σε λιγότερο από ένα μήνα τριανταρίζω και χαίρομαι πολύ για αυτό.
Έζησα πολύ γεμάτα twenties, τόσο γεμάτα και απολαυστικά που πολλές φορές αναρωτήθηκα «Πωπω, καλά ακόμα εικοσικάτι είμαι;» Μακάρι αυτό να παραμείνει έτσι και στις επόμενες δεκαετίες της ζωής μου.
Από τα 30 χρόνια που βρίσκομαι στον πλανήτη γη, ομολογώ πως τουλάχιστον τα 26 ζούσα στην κοσμάρα μου. Σε μία φούσκα τεράστια. Μέσα εκεί πίστευα πως όλοι σκέφτονται όπως σκέφτομαι εγώ. Για να διεκρυνίσουμε το εγώ: δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος, μα ούτε και εύκολος. Είμαι κοινωνική και απόμακρη συγχρόνως, κάτι που σίγουρα ζορίζει τους φίλους μου. Είμαι ΠΟΛΥ συνεσταλμένη και ας δείχνω ότι είμαι δυναμική, η αλήθεια είναι ότι είμαι ένας μάλλον ντροπαλός άνθρωπος. Έχω σίγουρα χίλια κουσούρια, όμως έχω και τα εξής: δεν φθονώ, δεν μισώ, δεν ζηλεύω σε σημείο αρρώστιας, δεν βάζω παγίδες και δεν προδίδω. Α, είμαι και πολύ των κανόνων και του σεβασμού: δεν παρκάρω σε διαβάσεις, δεν κλέβω στη σειρά, δίνω προτεραιότητα εκεί που πρέπει. Επίσης μπορώ να δώσω και το βρακί μου σε κάποιον που εκείνη τη στιγμή πιστεύω πως το χρειάζεται και σπάνια ερευνώ αν κρύβει τρία βρακιά δικά του στην τσάντα του.
Με λίγα λόγια, είμαι ένας περίεργος άνθρωπος (κυκλοθυμικός), αλλά βασικά άκακος.
3 1/2 χρόνια πριν, όταν η κόρη μου ήταν ακόμα λεχούδι, έλαβα ένα ανώνυμο σχόλιο εδώ στο eimaimama (που τότε είχε αρχίσει μεν να γίνεται αρκετά δημοφιλές, αλλά απείχε ακόμα χιλιόμετρα από το σήμερα):
– Δεν έχω ξαναδεί πιο ασχημο μωρό. Μοιάζει με βατραχάκι.
Πάγωσα. Δεν είμαι από τις μαμάδες που βλέπουν τα παιδιά τους ως τα πιο όμορφα ή τα πιο έξυπνα του κόσμου, ήξερα πολύ καλά ότι το μωρό μου τότε δεν ήταν σαν τα μωρά στις ταινίες ή κάποια άλλα αληθινά νεογέννητα που βγαίνουν πανέμορφα και λεία και έτοιμα για διαφήμιση πάνας, αλλά hello? Μιλάς για το παιδί ΜΟΥ. Και hello? Μπορείς να κρατήσεις τη σκέψη σου για τον εαυτό σου; Πόσο αγενής μπορεί να είσαι;
Αυτή ήταν η αρχή της υπέροχης σχέσης μου με τα λεγόμενα trolls του internet. Καταλαβαίνετε πως όσο μεγάλωνε το eimaimama, τόσο περισσότερα άφηναν το πικρό τους σχόλιο. Και σε κάθε επιτυχία, σε κάθε χαρά, τσουπ εμφανίζονταν να πουν τη σοφία τους (ακολουθεί πολύ μικρό δείγμα):
– Τώρα που βγαίνεις στην τηλεόραση, χάσε και κανένα κιλάκι, ναι;
– Ίου, σας βλέπω με τον Μάνο και μου έρχεται να ξεράσω.
– Απέβαλες στα αλήθεια ή είναι κόλπο για περισσότερες επισκέψεις στο blog σου;
Ενα βράδυ διαβάζοντας τα φρικαλέα σχόλια μαμάδων για εμένα και την οικογένειά μου σε μια σελίδα που είχε δημιουργηθεί τότε, έπαθα κρίση πανικού και ταυτόχρονη κρίση χολής και ήρθε ασθενοφόρο να με περιμαζέψει, αφού πραγματικά πίστευα ότι παθαίνω έμφραγμα.
«Εκτείθεσαι και αυτό είναι το τίμημα«, μου έλεγαν τότε διάφοροι και εγώ έσκυβα το κεφάλι και έλεγα «Ναι, έχετε δίκιο«
Μαλακίες.
Τι παει να πει «Είναι δημόσιο πρόσωπο άρα μπορούμε να κράζουμε ελεύθερα«; Ποιος κανόνας το ορίζει αυτό;
Μάλλον ξεχνάμε ότι και το δημόσιο πρόσωπο έχει αισθήματα, οικογένεια, παιδιά. Και ότι πληγώνοντας αυτό, πληγώνεις και όλους τους υπόλοιπους. Αλλά ποιος νοιάζεται. Αν πέσεις στη φωτιά του πληκτρολογίου, θέλεις σώνει και ντε να πεις τη γνώμη σου. «Δημοκρατία έχουμε«
Τέλος πάντων, ξεφεύγω.
Το να διατηρεί κανείς ένα site όπως το eimaimama του δίνει μία φοβερή ικανότητα: μπορεί να δει από πού προέρχεται κάθε σχόλιο. Όχι πού μένει ο αποστολέας, προς Θεού, αλλά βλέπεις την περιβόητη ip. Με τη βοήθειά της έπιασα να γνωρίσω τους φανατικούς εχθρούς μου, τους ανθρώπους που με τόσο μίσος μιλούσαν για μένα, χωρίς ποτέ να τους έχω κάνει τίποτα. Με λίγα λόγια, η ip τους απλά μου έδειχνε όλα τα προηγούμενα σχόλια που είχαν δημοσιεύσει το τελευταίο διάστημα (ακόμα και με άλλο όνομα)
Και τότε ανακάλυψα κάτι.
Οι 3 στους 4 όσων είχαν αφήσει και παλιότερα σχόλιο, είχαν βγάλει ένα κομμάτι της ψυχής τους. (Ακολουθούν ψεύτικα παραδείγματα, απλά για να πάρετε το νόημα) Η μία είχε έναν άντρα που την κακοποιούσε επί χρόνια. Η άλλη μεγάλωσε στη σκιά της τέλειας αδερφής. Η άλλη ήταν το παιδί που όλοι στο σχολείο κορόιδευαν.
Οι περισσότεροι είχαν άσχημα βιώματα. Έναν σταυρό στην πλάτη και στην ψυχή. Μια εσωτερική μαυρίλα που αντί να δουν πώς θα ελαττωθεί, την αφήνουν να εξαπλώνεται και να εξαπλώνεται, να τους θολώνει το μυαλό και το βλέμμα. Να γίνεται μίσος. Μίσος προς όσους είναι… ευτυχισμένοι.
Φλας μπακ στη δική μου ζωή. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια υπέροχη οικογένεια, τίποτα δεν μου έλειψε, ούτε αγάπη, ούτε υλικά αγαθά. Όπως κάθε οικογένεια, έτσι και η δική μας είχε τα δικά της θέματα, άλλωστε όποια πέτρα και αν σηκώσεις, ένα θέμα από κάτω θα βρεις. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πολλά απ’ όσα πέρασαν οι δικοί μου και τους λατρεύω για το γεγονός ότι ποτέ δεν άφησαν κάτι να ταράξει την δική μου παιδική αθωότητα. Φοίτησα σε καλό σχολείο, πέρασα σε μία από τις καλύτερες σχολές της χώρας, έκανα καριέρα στο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, χάρηκα τα μετεφηβικά μου χρόνια στο φουλ. Παντρεύτηκα τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα παράφορα, κάναμε δυο παιδιά… Μια όμορφη ζωή που φτου σκόρδα, μακάρι να μείνει έτσι.
Από τη μέρα που εγινα μαμά, μηδένισα τη ζωή μου και άρχισα ξανά από την αρχή. Μέρα με τη μέρα χτίζω τον χαρακτήρα μου. Βλέπω αυτά τα δύο πλάσματα, με τις ψυχές σαν λευκό καμβά (όπως έχω χιλιογράψει) και παλεύω να εμπνευστώ από τη δική τους καθαρότητα και να αλλάξω σε εμένα όσα μπορούν και πρέπει να αλλάξουν. Απορούσα πως δεν νιώθουν όλοι οι γονεις το ίδιο. Σταμάτησα να απορώ όταν έκανα την παραπάνω διαπίστωση: ένας άνθρωπος κακοποιημένος, ένας άνθρωπος που τον εγκατέλειψε η μάνα του, ένας άνθρωπος που όλοι τον χλεύαζαν, δύσκολα μπορεί να το ξεπεράσει. Δύσκολα μπορεί να σταματήσει να κρίνει, γιατί ο ίδιος έχει μάθει να τον κρίνουν. Και δυστυχώς ούτε τα παιδιά του και η καθαρότητά τους δεν μπορούν εύκολα να τον αλλάξουν.
Κάπως έτσι σταμάτησα να πονάω με τα τερατώδη σχόλια. Σταμάτησα να ρωτάω «ΜΑ ΓΙΑΤΙ; ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ;» Σταμάτησα να λέω «Μα πόση κακία υπάρχει εκεί έξω;«
Γιατί πιστεύω πως δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι βασανισμένοι. Κάθε μωρό που γεννιέται είναι λιγο πολύ ίδιο με το άλλο. Το τι θα του προσφερθεί στα πρώτα σημαντικότατα χρόνια της ζωής του είναι το πιο σημαντικό όλων. Οι γονείς μπορούμε να καταστρέψουμε τον άνθρωπο που φέραμε στη ζωή περισσότερο από ότι μπορεί να τον καταστρέψει οποιοσδήποτε άλλος. Για τα παιδιά μας είμαστε οι απόλυτοι ήρωες, είμαστε η ανάσα και η αναπνοή τους. Άλλος άνθρωπος γίνεται ο μπόμπιρας που του προσφέρθηκε απεριόριστη αγάπη και άλλος ο μικρούλης που έτρωγε χαστούκια, αντί να γεμίζει με φιλιά.
«Ναι, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που…. αλλά δεν είναι τόσο κακοί! Αντίθετα είναι αξιοθαύμαστοι και υπέροχοι!«
Μα φυσικά. Μόνο που είναι -δυστυχώς- οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όσο ίδιοι και να γεννιόμαστε, δεν παύουμε να έχουμε μικρές μα σημαντικες διαφορές. Υπάρχουν λοιπόν και οι αγωνιστές, οι αισιόδοξοι που κοίταξαν μπροστά και έκαναν τον εφιάλτη τους όνειρο. Μα όλοι μπορούν να το πετύχουν. Απλά θέλει το γαμημένο εκείνο πρώτο βήμα. Εκείνο που θα συνειδητοποιήσεις ότι ναι, έχεις πρόβλημα και θα αποφασίσεις ότι ναι, θα ξεφύγεις από αυτό. Σκεφτείτε μια γυναίκα που ο άντρας της μέρα νύχτα την ξυλοφορτώνει και την απειλεί πως θα της πάρει τα παιδιά. Φανταστείτε την να έχει ξεκόψει από την οικογένειά της, ή να μένει στο εξωτερικό, να μην έχει ένα Ευρώ δικό της στην τσέπη. Φανταστείτε την δέσμια σε ένα σπίτι λίγων τετραγωνικών. Πιστεύει πως δεν θα γλιτώσει ποτέ. Μα γαμώτο… Πρέπει να σκεφτεί ότι η ζωή είναι μικρή για να την περάσει τόσο μα τόσο φριχτά. Θέλει εκείνο το άτιμο το κλικ για να σπάσεις τα δεσμά σου. Για να ρισκάρεις. Άλλωστε τι να ρισκάρεις; Πόσο πιο σκατά να υπάρχουν από τη φάση που σας περιέγραψα;
Και κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα μαθαίνω να κατανοώ και να αγαπώ κάθε άνθρωπο. Ναι, ναι, ακόμα και εκείνον που μου έκανε τεράστιο κακό.
Ακόμα και εκείνη που μου έγραψε (το έχω κρατήσει, γιατί μου δίνει έμπνευση να συνεχίζω τη δίαιτα, χοχο):
«Oλίβια,
κοντή ,
χοντρή,
κακοντυμένη ,
ατσούμπαλη ,
κοντοκουρεμένη ,
που μοιάζεις με άσχημη αρσενική λεσβία,
που παντρεύτηκες έναν μάλλον πλούσιο γεροσακάτη και έκανες μαζί του 2 παιδιά«
(όλο αυτό επειδή πάψαμε να περνάμε τα απίστευτα φασιστικά και κακά της σχόλια κατά των πάντων)
Οι φίλες μου με περνούν για τρελή ή για «πολύ καλό άνθρωπο», όμως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Ειμαι απλά μια μητέρα που με το -αρκετό θέλω να πιστεύω- μυαλό που διαθέτω έβαλα κάτω τα πράγματα και μου βγήκαν έτσι: ΔΕΝ υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Σπάνια να γεννηθεί κάποιος κακός. Οι φερόμενοι ως «κακοί» κάτι κάποια στιγμή έχουν πάθει. Στίψτε το μυαλό σας να σκεφτείτε τη ζωή ανθρώπων που σας πλήγωσαν πολύ. Είμαι σίγουρη ότι κάτι θα βρείτε. Και είπαμε, μην ξεχνάτε: δεν αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο το ίδιο γεγονός. Κάποιος μαθαίνει π.χ. ότι είναι υιοθετημένος και είναι ok με αυτό. Κάποιος άλλος όμως χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, αλλάζει όλη του η κοσμοθεωρία.
Λίγο πριν τα 30 λοιπόν και έχοντας δει και διαβάσει πολλά, κακίες δεν κρατώ. Εκδίκηση δεν επιδιώκω. Κατάρες δεν εξαπολύω. Στεναχώρια δεν τραβώ. Κρίση χολής δεν ξαναπαθαίνω.
Κοιτάω μόνο να μεγαλώνω ανθρώπους που ποτέ δεν θα γίνουν έτσι (αλλά και που θα κατανοούν το γιατί κάποιοι φέρονται ετσι). Και προσέχω μην γίνω ούτε εγώ κάποια στιγμή έτσι (και να μου υπενθυμίζω συνέχεια ότι δεν φταινε αυτοί που είναι έτσι)
Όλοι έχουμε τις άσχημες σκέψεις μας. Όλοι έχουμε τις αντιπάθειές μας. Είναι μεγάλη η απόσταση του «Δεν τον συμπαθώ, δεν ασχολούμαι μαζί του» και του «Δεν τον συμπαθώ, ας τον πονέσω τον μαλάκα«
Εύχομαι όλοι εσείς που σκέφτεστε έτσι, να βρείτε αργά ή γρήγορα έναν λόγο να δείτε τη ζωή με πιο ανοιχτόχρωμα γυαλιά. Και να χαμογελάσετε. Αληθινά.
Και σε όλους εσάς που ζήσατε τέτοιο σκηνικό, είτε μέσω internet, είτε από φιλενάδα(-φίδι), γειτόνισσα ανακατωσούρα, θεια από το χωριό, πεθερά ή συνάδελφο, κάντε το τεστ. Και μην κρατάτε κακία. Προσπαθήστε να συγχωρήσετε. Και ας μην ξεχάσετε ποτέ.
[divider]
Υ.Γ. Με αφορμή ένα σχόλιο, θυμήθηκα κάτι που ήθελα μεν να γράψω, αλλά κλασικά ξέχασα.
Ξέρετε… όλοι γύρω μας λαμβάνουμε αγάπη και θετική ενέργεια. Μα οι περισσότεροι εστιάζουμε στον έναν, δύο, τρεις που μάς στέλνουν αρνητική ενέργεια. Πόσο άδικο είναι αυτό για αυτούς που μας αγαπούν!
Πριν λίγο καιρό, διάβαζα τα σχόλια σε ένα βίντεο της υπέροχης και δημοφιλέστατης Michelle Phan, μιας νέας κοπέλας που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια να κάνει βίντεο στο Youtube δείχνοντας μακιγιάζ και σήμερα είναι πετυχημένη, πλούσια, φοβερή επαγγελματίας και… ερωτευμένη! Zει ένα πραγματικό παραμύθι, καθώς είχε και δύσκολα παιδικά χρόνια.
Η Michelle λοιπόν απαντούσε σε ακόμα ένα άσχημο σχόλιο στο Youtube, όταν ένας φαν της τής έγραψε
«Μα γιατί απαντάς ΜΟΝΟ σε αυτούς που σου κάνουν επίθεση; Είμαστε εκατομμύρια άλλοι εδώ που σε λατρεύουμε και σε στηρίζουμε. Γιατί δεν απαντάς ποτέ σε εμάς και απαντάς σε αυτούς;«
Και φυσικά ο άνθρωπος είχε ΤΕΡΑΣΤΙΟ δίκιο.
Για αυτό λοιπόν και εγώ εδώ συμπληρώνω ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εσάς που είστε εδώ κοντά μου, στηρίζετε το eimaimama και εμένα τόσα χρόνια… Δεν είναι μικρό πράγμα να σε στηρίζουν, είναι τεράστιο… Και πόσο ατυχές να το προσπερνά κανείς για να καταλάβει γιατί τον μισεί ο ένας -και ας μην του έχει κάνει ποτέ τίποτα!
Η ευτυχία είναι επιλογή!είτε έχεις καλά παιδικά χρονια είτε όχι!.μεγαλωνεις οριμαζεις και επιλέγεις την ευτυχία η τη μίζερια(κακια)!
Έχω βιώσει παρόμοιες καταστάσεις με τις δικές σου, Ολίβια, και μάλιστα χωρίς να είμαι αναγνωρίσιμη. Ένα θα σου πω, ο λαός μας είναι σοφός κι οι παροιμίες του όλες βάσιμες. Κάθε φορά που διαβάζεις κακεντρεχή σχόλια να έχεις στο νου σου: "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια". Κάτι κάνεις, λοιπόν, πολύ σωστά και συνάμα πολύ καλά και δεν αντέχουν την επιτυχία αυτή. Όσο για το τί είδους άνθρωποι είναι αυτοί που σχολιάζουν κατά αυτόν τον τρόπο, μην αυταπατάσαι, δεν ευθύνονται οι δυςκολίες της ζωής τους. Έτσι φθονεροί, πικρόχολοι, ζηλιάρηδες και μίζεροι στα συναισθήματα γεννήθηκαν, δεν έγιναν. Γνωρίζω άτομα που δεν τους λείπει ΤΙΠΟΤΑ από τη ζωή τους κι όμως χαίρονται μόνο προκαλώντας κακό και στενοχώρια στους άλλους κι από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που περνούν τοοοοοοόσσοοοοο δύσκολα κι όμως παραμένουν άνθρωποι αξιοπρεπής με γενναία ευαισθησία και συναισθήματα αγάπης προς τους συνανθρώπους τους.
Πραγματικα σοκαριστηκα...δεν ειχα ιδεα για ολα αυτα... Το μονο που εχω να σου πω ειναι πως εχεις πολλους πολλες που σ αγαπανε κι ας μη σε γνωριζουν προσωπικα.. Εισαι σπανιο κοριτσι και εχεις καλη καρδια... Οσο για τα σχολια αυτα...ενα θα πω:Οσα δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια.... Να εισαι παντα καλα και να χαιρεσε τα παιδακια σου!! Οσο σε βλεπουν να ανεβαινεις τοσο θα σκανε... Αλλα μη μασας.... Χεστους!!! Ανθρωπακια ειναι...και οχι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!! ♡♡♡
Αχ! Από τα πιο ωραια αρθρα που εχω διαβασει ποτε! Θελει πολύ δυναμη και προσπαθεια να καταφερεις να σκέφτεσαι ετσι!!!
H άποψη σου είναι πολύ ωραία, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς πάντα να συγχωρήσεις, ειδικά αν αυτοί που σε πληγώνουν ζουν στο άμεσο περιβάλλον σου και μετατρέπουν τη ζωή σου σε κόλαση, χωρίς πραγματικά να τους έχεις κάνει τίποτα. Σε αυτή την περίπτωση το να τους συγχωρείς είναι σαν να τους δίνεις το πράσινο φως να σε βασανίζουν περισσότερο. Και κάτι άλλο. Μπορεί όντως να ισχύει το ότι κι αυτοί κάτι πέρασαν, κάτι τους βασάνιζε, όμως αν ήταν άνθρωποι σωστοί και από "καλή πάστα" δεν θα ήθελαν να κάνουν τους άλλους να περνάνε αυτά που πέρασαν αυτοί, γιατί ξέρουν πόσο πονάει. Εκτός αν ο πόνος του εκάστοτε τέτοιου ανθρώπου τον έχει μετατρέψει σε "απάνθρωπό", σε ζώο χωρίς αισθήματα, που το μόνο που τον νοιάζει είναι ο εαυτουλης του και τίποτε περισσότερο και με το να ξεσπάει στους άλλους βγάζει όλο το μίσος και την κακία και την οργή που έχει μέσα του και έτσι νιώθει ο ίδιος καλά. Για μένα πρέπει να ισχύει το "φέρσου όπως θα θελες να σου φέρονται", και οποιος δεν τον κάνει, τον θεωρώ απλώς εγωιστή και εγωκεντρικό. Και αν σε έναν τέτοιο άνθρωπο φέρεσαι όπως θά θελες να σου φέρεται, μία, δύο, τρεις, δέκα, εκατό φορές και δεν βλέπεις βελτίωση, μετά είσαι πλέον πεπεισμένος ότι μία "χαλασμένη" ψυχη σαν κι αυτή δεν μπορείς να την βοηθήσεις όση καλοσύνη κι αν της δείξεις.
Μπραβο ρε Ολιβια,εισαι ψυχαρα κ σιγουρα μεγαλη καρδια!Μακαρι ολοι οι ανθρωποι να σκεφτομασταν ετσι!!!!
Συμφωνώ μέχρι ενός σημείου....... Όχι.... δεν είναι βασανισμένοι αυτοί.... είναι απλά πικρόχολοι που προσπαθούν τα δικά τους κόμπλεξ να τα κρύψουν κάτω από την κάπα της κακίας προς τους άλλους.... Βασανισμένη? Έζησα τη κακοποίηση από τον πατέρα μου ως που πέθανε, έζησα τον καρκίνο της μητέρας μου και τον χαμό της, το μόνο στήριγμα μου... έζησα στα 19 μου (και δε το'χω πει σε κανέναν) σωματική κακοποίηση από έναν που επειδή νόμιζε ότι είμαι χοντρή έπρεπε και να του κάτσω.... έζησα πεινα.... ζω σε μία αρρωστημένη κατάσταση τώρα... και πάνω απ'όλα έζησα σε όλο το δημοτικό και γυμνάσιο μπούλινγκ.... Ερωτεύτηκα έναν που μιλούσε την νοηματική :) είχα σχέση με έναν με αυτοάνοσο νόσημα που σιγά σιγά δε μπορούσε να περπατήσει.. Δεν είμαι perfect.... αλλά σπουδάζω (γνωρίζεις ήδη τι) για να βοηθήσω κόσμο, για να βοηθήσω όλους αυτούς που τα περνάνε όλα αυτά και ακόμη χειρότερα.... Δε μπορώ να δεχτώ ότι ο βασανισμένος μπορεί να προκύψει βασανιστής... Δε το δέχομαι πραγματικά... Συμφωνώ ότι κανένας δε γεννιέται κακός ή βλάκας, αλλά στη πορεία προκύπτει, αλλά όχι με αυτό το τρόπο... ή έστω, ελάχιστα θύματα θα γίνουν και θύτες.... Πίκρα κράτησα σε όλους τους αυτούς που με πετροβόλισαν, όχι κακία... πώς είναι δυνατόν τον πόνο που ένιωσα εγώ να τον προσφέρω σε κάποιον άλλον? Δε θα φύγει από μένα ο πόνος, θα διπλασιαστεί....
Μη το βάζεις κάτω Ολιβια μου! Είσαι πολύ σπουδαίο.και ταλαντούχο κορίτσι. Και αυτό που εσύ δημιουργησες είναι μοναδικό. Δε ξέρω ποιος και τί σε έκανε να φύγεις από το γκρουπ, εγώ σου λέω να γυρίσεις. Σε θέλουμε πίσω! Σ αγαπώ και σ ευχαριστώ για ότι έχεις δημιουργήσεις ! Γύρισε πισωωωωωωω!
ΟΛΙΒΙΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟ!!!!!!!ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!!!!!!!!
Πολύ αληθινά όλα αυτά ! Να σαι καλά !
βρε Ολιβιακι δεν σε ξερω προσωπικα,ισως να μην σε γνωρισω ποτε ... αλλα πιστευω οτι μερικες φορες εισαι παρα πολυ καλος ανθρωπος γι'αυτον τον κοσμο...παραφραζω κατι που μου ειχε πει μια γνωστη οτι εγω ειμαι πολυ νορμαλ για τον περιεργο κοσμο που ζουμε ..τελος παντων δυστυχως πιστευω οτι υπαρχουν κακοι και ζηλιαρηδες ανθρωποι αλλα πραγματικα τους δινουμε αξια και μονο που μιλαμε γι'αυτους ! να εισαι καλα , να εισαι δυνατη και να πανε οοοοοοοοοοοολα καλα στην ζωη σου ! με αγαπη και σεβασμο σε μια γυναικα που δεν ξερω αλλα εκτιμω πολυ !
Εμενα παλι μου βγαινει (λογο χαρακτηρα)να δινω ευκαιριες σε τετοια ατομα..πολυ ψυχοφθορο να σε τσαλαπατουν μα εσυ να προσπαθεις να βλεπεις μονο τα θετικα του χαρακτηρα τους...προσπαθησα παρα πολυ πολλα χρονια τωρα να μην δινω απλα σημασια κ να μην ασχολουμε μα δε τα καταφερα.Παντα τα παιρνω μεσα μου κ με πονανε ασχετα αμα λεω η δειχνω το αντιθετο και ΦΥΣΙΚΑ και μου εχει κοστισει και στην υγεια μου αυτο...τι να πεις...εγω παραιτουμε της προσπαθειας αφου δεν μπορεσα να αλλαξω και εχουμε κ την ιδια ηλικια ..χιχιχι...και απλα ειμαι στο σταδιο που αποδεχομαι και αγαπαω τον εαυτο μου για αυτο που πραγματικα ειμαι..δηλαδη αθεραπευτα ρομαντικη τρομακτικα ευαισθητη τρομερα ονειροπολα που πιστευει στον ανθρωπο και υπεροχα κλαψιαρα με το παραμικρο ομως....
Και για οσους το σκεφτηκαν απαντω : ναι φυσικα και με εκμεταλευονται και τωρα και στο παρελθον και οχι δεν ειμαι μαζοχα το καταλαβαινω οταν γινεται και κανω τοσο οσο αισθανομαι πως θελω αντεχω μπορω και οχι οσο να με κανει δυστηχισμενη αυτο.Μονο που τελικα αξιζει γιατι αναμεσα στους πολλους που θα βρεις να σε εκμεταλευτουν θα βρεις και ανθρωπους χρυσους ετοιμους να δωσουν και αυτοι και ανθρωπους που θα σε εκτιμησουν και θα σε αγαπησουν γι αυτο που εισαι και δινεις και με αυτους θα μεινεις μια ζωη...θα τους ξεχωρισεις και θα τους κρατησεις..θα τους σταθεις και θα σου σταθουν στις χαρες και στις λυπες καλυτερα πολλες φορες και απο συγγενεις..
εισαι υπεροχη ποσο με βοηθησες!!!!καλο πασχα να χαιρεσαι την οικογενεια σου!!!!
Αυτα που εγραψες ηθελα να σου πω σε προηγουμενο σχολιο μου...τωρα μου ακουγεσαι ποιο Ολυβια...
Θα σου πω κατι...δεν σε ξερω προσωπικα,αν εισαι καλος ανθρωπος ,δυναμικη γυναικα εκπληκτικη μητερα( πιστευω πως εισαι απλα δεν σε ξερω απο κοντα για να εχω ολοκληρωμενη αποψη) κ.α....αυτο ομως που βλεπω διαβαζοντας τα κειμενα σου ειναι οτι εχεις απλα απιστευτα λογικη σκεψη η οποια ομως σιγουρα πιστευω πως συνοδευεται απο μεγαλειο ψυχης...μπραβο σου που μεσω της σελιδας σου δινεις εμπεσυση καλοσυνης... καλο Πασχα σε εσενα και την ομορφη οικογενεια σου.
Συμφωνω απολυτα μαζι σου και πραγματικα τέτοιου είδους άνθρωποι είναι για λύπηση!
Ολίβια μη δινεις σημασία. Αντί να σου είναι ευγνώμονες γι αυτό το υπέρωχο site, από το οποίο εγω προσωπικά βοηθήθηκα πάρα πολύ, σε κατακρίνουν και αρνητικά.Σωστά το έθεσες το θέμα , έχουν πολλά ψυχικά κενά για να βγάζουν τόση κακία. Συνέχισε τον μάχημο αγώνα γιατί πραγματικά σε χρειαζόμαστε.Καλή Ανάσταση σε σένα και την υπέρωχη οικογένειά σου!
Kαλημέρα και από μένα και Χρόνια Πολλά! Εύχομαι σε όλους Ολίβιά μου , κυρίως όμως σε αυτούς που περιγράφεις, ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΩΝ!!!! Αν και θα πρέπει να βρουν χρόνο από τα κουτσομπολιά τους για να το πάρουν είδηση ότι μπορεί και να αναστηθούν οι ψυχές τους και να αρχίσουν να ΝΙΩΘΟΥΝ... Δεν θα πω τι έχω περάσει, τι περνάω , τι έχω βιώσει ,πώς το έχω βιώσει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής κλπ κλπ Πολλά σίγουρα!!! Εδώ όμως είναι το θέμα! Ο,τι και αν περνάει κανείς είναι σοφό να μη το χρησιμοποιεί ηθελημένα ή άθελά του ως μέτρο αξιολόγησης των άλλων ή κριτικής και αναθεματισμού της κακής του τύχης!!!! Γιατί αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημά του είναι η διαχείριση της ζωής του...Δεν μπορεί να την διαχειριστεί... Μετά από πολλά το κατάλαβα κι εγώ και έπαψα να ασχολούμαι με το πως ζει ο άλλος... Κοιτώ τι κάνω ή τι ΔΕΝ κάνω σωστά εγώ. Εχω κόψει τον αέρα σε όσους θεωρούν ότι μπορούν να θεωρούν ότι ΔΕΝ έχω ζωή άρα είμαι ταγμένη σε αυτούς ή σε όσους πιστεύου ότι δεν έχω άποψη σωστή επειδή δεν συμφωνώ μαζί τους... Κυρίως όμως έμαθα να ΣΙΩΠΩ!!!!! Τι ΣΩΤΗΡΙΑ γνώση!!!!! ΜΕΓΑΛΕΙΟ!!!! Το συνειδητοποίησα φέτος!!!! Ολίβιά μου ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ με τις απανταχού κατίνες και συνέχισε να απολαμβάνεις ό,τι σου δίνει ο Θεός!!!! Καλό Πάσχα , να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Υ. Γ ΚΑΤΙΝΕΣ του blog: ΣΙΩΠΗ!!!!!! ΣΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!!!!!!!!
εχεις απολυτο δικιο πραγματικα !μακαρι ολοι οι ανθρωποι να σκεφτοντουσαν ετσι κ ο κοσμος μας θα ηταν καλυτερος .... Υ.Γ (δεν σου κρυβω οτι γελασα πολυ κ μαλλον κ συ το ιδιο θα εκανες .... με το τελευταιο κακεντρεχες σχολιο που σε κραταει στο να συνεχιζεις τη διαιτα οπως ειπες.... μα τι μυαλα υπαρχουν θεε μου ....! οπως ειπες κ σε αλλο κειμενο σου μακαρι να υπηρχε λιγο τακτ)
Αχ Ολιβια ποσο δικιο εχεις,ποσο με εξεφραζε το κειμενο σου...σα να ακουγα αυτα που ηθελα να ακουσω ειδικα τη συγκεκριμενη στιγμη που βιώνω ενα ''πολεμο'' στο χωρο της δουλειας απλα και μονο επειδη δουλευω και καταφερα να κανω κατι πετυχημενο...λάσπη απο ανθρώπους του χωρου χωρις ποτε να τους εχω πειράξει και μαλιστα μπροστά μου ειναι χαμογελαστοι και λένε και γεια...θελω να τους συνχωρησω γιατι πραγματικα τους λυπάμαι,αλλα γιατι να υπάρχουν???γιατι να μας στεναχωρουν??γιατι να υπάρχει τοση ζηλεια,κακια,φθόνος και αρνητική ενεργεια???ο Θεος να μας δινει δυναμη και κουράγιο...καλο Πάσχα σε όλους!!!
Καλύτερη προσέγγιση του θέματος δεν θα υπήρχε!
den eho ginei akoma mama an kai niotho mama mias kai eimoun egios alla ehasa to pedaki mou prin 3 mines , eho na po oti diavazo kathe mera oti anevazeis edo kai ena hrono kai mporei na min sholiazo gt ta perisotera apasholoun mamades alla mou aresoun polli ooollaaa kai perimeno kai ego na gino mama mia mera , bravo sou gia oti kaneis pragmatika . Sinehise kai min asholise gt oooooti kai na kanoume panta ma panta iparhei kapoios pou tha mas pei kati arnitiko. well done kali mou!!!!!! xxx
Ειναι η μονη ιστοσελίδα που θα διαβασω καθε τι που γραφεις..εγω σε βρισκω γλυκυτατη και πολλες φορες πιανω τον εαυτό μου να εμπνεεται απο σενα μοιαζουμε πολυ σαν χαρακτηρες.πολυ μπορει να πουν μα ελα μωρε που την ξερεις κ εσυ κ τη συμπαθησες κιολας αλλα εσυ ξερω οτι καταλαβαινεις τι εννοω.μπραβο σου που μοιραζεσαι τη ζωη σου με ολες εμας κ τοσους άγνωστους κ ανεχεσαι οοοολα αυτα τα σχολια γιατι πραγματικα θελει κουραγιο να το κανεις αυτο εγω βλεπω σε σενα απλα μια μαμα μια κοπελα οπως κ εγω που καθε μερα μαθαινει κ απο κατι και που η ζωη της περιστρεφεται γυρω απο τα ζουζουνια της!! Keep going και μην αγχωνεσαι εγω καταλαβα πως καθε ανθρωπος που συνανταμε στη ζωη ΠΑΝΤΑ κατι εχει μας διδαξει ειτε μας πικρανει ειτε μας ευχαριστήσει..
Χριστέ μου, θυμάμαι τότε αυτό το απάισιο μήνυμα με το βατραχάκι. Το μοναδικό που θέλω να σου πώ ειναι πως είμαι 25 χρονων και ούτε καν μαμά. Διαβάζω το είμαιμαμά απο τότε που δημιουργήθηκε και είναι λες και σας ξέρω (την οικογένεια σου) χρόνια. Εισαι σούπερ!!! Και βασικά ενθουσιάστηκα με το άρθρο αυτό γιατί ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ (και οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν). Αγαπώ. Αυτά. Φιλιάαα :)
Δε συνηθίζω να γράφω σχόλια, διαβάζω όμως σχεδόν όλα σου τα κείμενα. Το συγκεκριμένο οφείλω να ομολογήσω με συγκλόνισε! Παρά το γεγονός ότι δε συμφωνώ πάντα με τις απόψεις σου και ορισμένες φορές σε βρίσκω υπερβολική, σήμερα πραγματικά σου βγάζω το καπέλο. Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να κλείνουμε τα αυτιά μας σε αυτούς που βγάζουν τόση κακία. και ειναι πολλοί δυστυχώς! Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου και να ζεις την κάθε στιγμή!!!
Υπεροχο κειμενο με πολυ μεγαλες αληθειες. Πραγματικα ειναι πολυ σωστο να διδασκουμε στα παιδια μας οτι δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι,αλλα βασανισμενοι!! "Οι γονείς μπορούμε να καταστρέψουμε τον άνθρωπο που φέραμε στη ζωή περισσότερο από ότι μπορεί να τον καταστρέψει οποιοσδήποτε άλλος. " Ποσο σοφες κουβεντες!!Μπραβο σου!!
Λογ δουλειάς ακούω πολλές προσβολές,Θεωρω απαράδεκτο να προσβάλλει κάποιος γιατι δεν γνωρίζει τα βιώματα και του απέναντι. Μου αρέσει να θαυμάζω και οχι να ζηλεύω , εξάλλου η κακιά ειναι η τοξίνη της ψυχής λένε δεν δικαιολογώ την κακιά απο ενα θεωρητικά νοήμων άνθρωπο
δεν ξερω αν ειναι οι ορμονες απο την εγκυμοσυνη,αλλα με συγκινησε παρα πολυ το κειμενο σου. Ολιβια.εισαι ψυχουλα ,και σε θαυμαζω για το σκεπτικο σου!μακαρι ολοι να σκεφτομασταν ετσι!!
κατω απτη φωτο του λεχουδιου μου και κατω απτα ομορφοτερα σχολια- ευχων φιλων ενας "φιλος" πεταξε τη χολη του κραζοντας με τα ασχημοτερα λογια επειδη εβγαλα το μωρο στο φβ. φαντασου μια λεχωνα να γινεται τρελη!! και ομως αυτος για ολους και για ολα εχει κατι ασχημο να πει.
Συμφωνώ απόλυτα...και όπως λέει και η αγαπημένη Χαρούλα ''Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.""http://youtu.be/krAPAnQHWR8
Είμαι τόσο περήφανη για σενα!!! Όλα αυτά που πέρασες τα εχω ζήσει μαζι σου, ένα ένα!! Η αντιμετώπιση αυτή θελει ωριμότητα, δύναμη, και ειμαι τόσο χαρούμενη για σενα! Και για μένα γιατί αυτά ειναι μαθήματα ζωής! Χρόνια σου πολλά καρδιά μου!
το λάτρεψα αυτό το άρθρο. Και έμαθα και κάτι για σένα, που δεν το ήξερα.
Νομιζω οτι καπου εκει στα 30 η καθε γυναικα κανει - η πρεπει να κανει- το δικο της απολογισμο για οσα περασε, οσα εχει και πως προχωρα, καπως ετσι με βρισκει και εμενα ο ενας μηνας πριν τα 30 (28/12). Να εισαι καλα κοπελα, εσυ και η οικογενεια σου, να μας δινει τροφη για αληθινη σκεψη !!!
Υπέροχο το άρθρο σου...αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως είτε εκτίθεται κανείς (λόγω επαγγέλματος πχ) είτε όχι ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ θα γίνεται αποδέκτης σχολίων καλών και κακών... απλά εσυ θα έλεγα ότι είσαι τυχερή, με την έννοια ότι θα τα μάθεις, θα γνωρισεις τι λέγεται για σένα , ενώ εγώ και ο κάθε που δεν εκτίθεται εγώ όχι....και θα συνεχίζω να νομίζω ότι όποιος χαμογελάει και μου μιλάει δεν είναι "κακός", γιατί δεν ξέρω τι λέει για μένα με το που θα γυρίσω την πλάτη μου... Επίσης ανακάλυψα ότι αν κάποιος πάει να δημιουργήσει οτιδήποτε δικό του, θα έρθουν άνθρωποι από την άκρη του κόσμου να του ρίξουν το φαρμάκι τους...το έζησα για να το καταλάβω...απίστευτο κ όμως!Να είσαι καλά, εσύ και η οικογένειά σου...τράβα μπρός και μη σε μέλει!
αυτο που τελικα ισχυει στα παιδια ισχυει κ στις συμπεριφορες των μεγαλυτερων..ασχολουμαστε μονο με τις θετικες γιατι αυτες πρεπει να επιβραβεβονται πεφτουμε ομως στην παγιδα που οι κακοβουλοι θελουν κ ασχολουμαστε μαζι τους!!!! ...παρακολουθω το σαιτ 3-4 χρονια τωρα δεν δημοσιευω κατι παρα κανα like σε διαφορες κοπελες η ακομα κ σ εσενα...απλα μ αρεσει κ δεν θα ασχοληθω ποτε με τα κακοβουλα σχολια!!! μ αρεσει ο τροπος που γραφεις γιατι εγω δεν μπορω ..(καημος απο μικρη)να χαιρεσαι τα παιδακια σου τα οποια οπως ολων των μαμαδων ειναι υπεροχα γιατι ειναι δικα μας δημιουργηματα... .σε φιλω καλα τριαντα!!!!!!
Καλή καρδιά που λένε λοιπόν...η σοφότερη σκέψη..
Δεν γράφω συχνά σχόλια, απλά διαβάζοντας το κείμενο θυμήθηκα μια αναλαμπη που είχα και εγω πρίν απο λίγο καιρό. Το επαγγελμά είναι τέτοιο που έρχομαι σε καθημερινή επάφη με πολλούς ανθρώπους σε μια λίγο ευαίσθητη στιγμή τους και έχω συναντήσει και χαρούμενους και μουντρούχιδες και περίεργους και σπαστικούς και καλοκαρδους και ανοιχτους και κλειστους και και και... Αυτό που ήρθε σαν κατραπακία μια μέρα ειναι ενα πράγμα που ορκιστηκα οτι θα είναι ενα απο τα πραγματα που θα το διδάξω στα παιδια μου: Να μην κρίνουν ποτε κανένα "ελαφρα την καρδία" γιατί κανένας δεν ξέρει τι κουβάλαει ο κάθε άνθρωπος. Καλά κάνεις και το φιλοσόφισες έτσι. Χαιρετώ!
το ''γεροσακατης'' ηταν τραγικα υπεροχο....γελαω ακομα....μα που το βρηκε? υπαρχει στ αληθεια καποια που να τα σκεφτεται και να τα γραφει?? τελοσπαντων...κακοι ανθρωποι υπαρχουν....κλεφτες βιαστες παιδεραστες....αρνουμαι να τους δικαιολογησω ολους με βαση το κακο οικογενειακο περιβαλλον και τα δυσκολα παιδικα χρονια....μαλλον εσυ εισαι πολυ καλη και καλοψυχη....περισσοτερο απ οσο πρεπει για να κανεις την δουλεια που κανεις.... απλα φροντισε να θωρακισεις τα παιδια σου με λιγο χοντρη πετσα γιατι με τα χρονια θα τους χρειστει...αρχικα γιατι θα ακουν πραγματα για την μαμα τους και μετα για τους ιδιους.....
Και βεβαια υπαρχουν κακοι ανθρωποι, υπαρχει και βαθμιδα στην κακια, οι πολυ κακοι ειναι στις φυλακες... Νομιζω ολοι μας εχουμε και την κακια αλλα και την καλοσυνη μεσα μας, αναλογα την περισταση και την συμπεριφορα που εχεις απεναντι σου.... εγω πχ αν θελησεις να πειραξεις τους δικους μου θα σε φαω κυριολεκτικα, αν με πληγωσεις θα σε κανω ντελετε απο την ζωη μου, μπορει και να σε ξεχ...ω πριν σε κανω ντελετε.... ολα λοιπον ειναι σχετικα... οσο αφοραν εσενα την ολυμπια μιας και το εθιξες , το εχω πει αλλες φορες γενικα σε παρομοιες συζητησεις φιλων , οποιος εκτιθεται, οποιος ειναι στην δημοσιοτητα, οποιος βγαζει σχολια, γεγονοτα, φωτογραφιες δικων του ανθρωπων κλπ... οποιος γενικα εκτιθεται και εσυ εκτιθεσαι πολυ, εεεεεεεεεεεεεε θα λαβεις πολλα σχολια, αλλες φορες θετικα και αλλες φορες αρνητικα, μερικες φορες θα βαζεις και τα κλαμματα, θα εχεις και πολλους δηθεν για τους δικους τους σκοπους, αλλοι καλοι μπροστα σου (πιθανον να τους θεωρεις και φιλους) που θα σου σκαβουν τον λακο απο πισω (και θα τυχερη αν ποτε το ανακαλυψεις)....κακως ή καλως, οσο κι αν δεν σου αρεσει, αυτα θα τα εχεις, ειναι μεσα στο προγραμμα.... ημαστε ολοι μοναδικοι και διαφορετικοι παραλληλα, με τον δικο μας χαρακτηρα και παιδεια... οπως ετσι συμβαινει και στην πραγματικη μας ζωη και οχι μονο πισω απο μια αψυχη οθονη, τις πιο πολλες φορες απροσωπη, κι ας εχεις ανοιξει εσυ (γενικα) την ψυχη σου, δεν θα συμβαινει το ιδιο στον καθε απεναντι σου..... απλα θα πρεπει να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου, οτι εκανες να ειναι απο δικη σου επιλογη οποτε απολυτη και σιγουρη για τις πραξεις σου και αφου ειναι επιλογη σου να εκτιθεσαι, να περιμενεις και να εισαι ετοιμη σε οτι βρεις μπροστα σου.. απλα επιλεγεις παλι τι θα κρατησεις, που θα απαντησεις, τι θα αγνοησεις (κατι που το κανεις ηδη).... αν τα χεις καλα με τον εαυτο σου, να σαι σιγουρη, η κακια του απεναντι σου δεν θα σε αγγιξει, μπορει να κλαψεις γιατι εισαι ανθρωπος αλλα πολυ γρηγορα θα το κανεις ντελετε... ολα αυτα στα λεει μια 40αρα με 2 παιδια και οσο ζεις μαθαινεις, ετσι κανω κι εγω!!
Και πολυ ασχοληθηκες... Και στο λέει αυτό κάποια που με ενα σχόλιο η μια συμπεριφορά τα εβαφε μαύρα! Την εχω πατήσει απο ανθρώπους που είχα επιλέξει να ειναι στη ζωη μου οι οποίοι για τον α ή β λόγο "τους" μου έκαναν κακό! Αλλα -ξυπνηΣα- μια μέρα και είπα ΩΣ ΕΔΩ! Δεν ξαναχαλαω την ζαχαρενια μου για κανέναν άνθρωπο με μαυρισμένη ψυχή !!Υπάρχουν κακοί άνθρωποι Ολίβια, ω ναι υπάρχουν... Και ειναι ακριβως έτσι οπως τους περιγράψεις! Ειναι όλοι εκείνοι που στις δύσκολες στιγμές εσκυβαν το κεφάλι και αντί να πάρουν την ζωη στα χέρια τους κοιτούσαν μανιωδώς να σκαψουν όλο και περισσότερους λακους για να έχουν παρέα στην αφόρητη μιζέρια τους... Το τι εισαι εσυ, εγω, ο καθένας δεν αφορά ΚΑΝΕΝΑΝ και απο τη στιγμή που οποιοδήποτε σχόλιο η συμπεριφορά δεν ειναι καλοπροεραιτη πατάμε DELETE... Και έπρεπε και εγω να τριανταρησω για να ..."βάλω μυαλό"... Χαμόγελα λοιπόν, κανει τους άλλους να ανησυχούν:)
Μπράβο κ χαρά στο κουράγιο σου να αντιμετωπίσεις την τόση κακιά του κόσμου.ουτε που είχα φανταστεί οτι μπορεί να υπαρχουν άνθρωποι που κανουν τέτοια πραγματα...δεν σ αρέσει κάτι,πας παρακατω..ποιος ο λογος να αλλοιωνεσαι κ να εξαπολύεις χολη προς οτι δε φθάνεις...γιατί όπως έλεγε κ ο Αίσωπος όσα δε φτανει η αλεπού...κ χίλια μπράβο που τσεκαρετε όλα τα μηνύματα κ προφυλασσετε τον κοσμο.συνεχίστε
Μπράβο ρε Όλιβ, είναι τόσο ωραίο να σου ανοίγουν ξανά τα μάτια που κόντευαν να κλείσουν! Εύχομαι η σοφία σου να μεγαλώνει και να ανοίγουν και τα δικά μας μυαλά μαζί σου! (Αυτό με το βρακί ... μου λες πως θα το διορθώσουμε...? τι κακό κι αυτό βρε παιδί μου! ;) )
Πραγματικά; Σου έχουν γίνει τέτοια σχόλια επί προσωπικού; Ειλικρινά δε θα το φανταζόμουν, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Μάλλον πρέπει να κατέβω από το ροζ μου συννεφάκι...Παρόλο που είμαι χρόνια σε ένα δύσκολο επάγγελμα από θέμα ανταγωνισμού πάντα κλείνω τα αυτιά σε κακόβουλα σχόλια προς εμένα και κουτσομπολιά για άλλους. Όμως εσύ τι να κάνεις; Να μην τα διαβάσεις; Κατανοώ ότι το site είναι δικό σου δημιούργημα όμως εγώ το βλέπω σαν κάτι που καθοδηγείται μεν από εσένα (διαχειριστής) όμως παίρνει ζωή από όλους τους αναγνώστες που λαμβάνουν μέρος με σχόλια και κείμενα. Αυτό θεωρώ είναι που έχει αξία και μεγάλη επιτυχία. Η ιστορία μου, η ιστορία της άλλης μητέρας, η ερώτηση - προβληματισμός της τρίτης και η αλληλοβοήθεια όλων. Το αν εσύ είσαι γεματούλα ή αδύνατη δε με αφορά (αν μου ζητήσεις βοήθεια ή τη γνώμη μου θα στην πω - ευγενικά -), αν έχεις παντρευτεί μεγαλύτερο, μικρότερο, κοντύτερο ή ψηλότερο τι με νοιάζει; Εσύ κοιμάσαι μαζί του και εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη, στο κάτω κάτω μπορεί όλο αυτό που έχεις στήσει να είναι ψέμα, να είσαι στην πραγματικότητα δυστυχισμένη και να κακομεταχειρίζεσαι τα παιδιά σου. Ποια είμαι εγώ που θα σε κρίνω; Δε σε ξέρω και θα σε κρίνω;;; Θα χαρακτηρίσω το παιδί σου "βατραχάκι";;; Τα υπόλοιπα σχόλια δεν μπορώ καν να επαναλάβω, ντρέπομαι και αηδιάζω! Είστε καλά κυρίες μου;;; Με ποιο δικαίωμα κρίνετε; Της ανωνυμίας; Ολίβια δε σε ξέρω και θεωρώ ότι όσα κείμενά σου και αν διαβάσω δε θα σε γνωρίσω καθώς μπορεί απλά να γράφεις πολύ ωραία ή να γράφεις ψέμματα ή τη δικά σου αλήθεια. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι μεμπτό εξάλλου μια δουλειά είναι και αυτή από την οποία προφανώς και αμείβεσαι, αλλά προφανώς και αγαπάς πολύ ως δικό σου δημιούργημα - παιδί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όσοι -ες διαβάζουν, σχολιάζουν, γράφουν στο συγκεκριμένο site βρίσκουν διέξοδο, διασκέδαση, λύνουν απορίες, βρίσκουν παρηγοριά σε άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα ή πόνο. Σήμερα διάβασα αυτό το κείμενο και έμεινα άφωνη από αυτά που λες, μόνο κρίμα μπορώ να πω για όλους αυτούς τους ανθρώπους που αναλώνονται σε τέτοιου είδους σχολιασμούς
Ποσο δικιο εχεις...Τι ωραιο αρθρο μας ενεπνευσες! Ολοι μας, λιγο πολυ περναμε δυσκολα στη ζωη μας, ειδικα για τις μανουλες δυο χερια δεν τους φτανουν και τα ποδαρακια τους δεν προφταινουν.. Βρισκομαι κι εγω σε μια δυσκολη φαση ζωης και τα λογια σου μου δινουν κουραγιο και το εναυσμα να ξεκινησω να βλεπω τον κοσμο πιο αισιοδοξο - γιατι να εστιαζουμε στ αρνητικα και να μην χαιρομαστε ολα τα καλα, τα μικρα θαυματα που συμβαινουν καθημερινα μπροστα στα ματια μας? Οσο για το φαρμακι που σταζουν καποιοι, μου θυμισε κατι που ειχα διαβασει στον Κουντερα κι απο τοτε το θυμαμαι συχνα-πυκνα " Αν καποιος ανθρωπος σε πληγωσει μην τον μισησεις, αλλα να τον λυπασαι γιατι ειναι βαθια δυστυχισμενος" Ποσο μεγαλη αληθεια αυτο, το συναντω κι εγω συνεχεια στη ζωη μου! Ειναι πολυ αδικο για σενα να εχεις καταφερει κατι τοσο τεραστιο οπως αυτο το σαιτ που βοηθα και δινει διεξοδο σε τοσες γυναικες και να σου επιτιθονται επι προσωπικου τοσο υπουλα..Μπραβο για τη δυναμη που εχεις! Πρωτη φορα σε ειχα δει στη Φαιη-εκεινη εγκυος τοτε κι εσυ μ ενα μωρακι στην αγκαλια και πολυ χαιρομαι που σας ξαναβρηκα και μπορουμε να εχουμε μια τοσο αμεση επικοινωνια και ν απολαμβανω τα αρθρα σας! Δηλωνω φαν της σελιδας σας, σας διαβαζω καθημερινα! Συνεχιστε την υπεροχη δουλεια!!
το οτι δεν γεννηθηκαν κακοι δεν σημαινει οτι δεν ειναι και τωρα. οι πληρωμενοι δολοφονοι π.χ. δεν ειναι κακοι? πιθανοτατα ειναι και βασανισμενοι, αλλα ειναι και κακοι
Ωραια τα λες. Αυτο δεν το ειχα σκεφτει ποτε με αυτον τον τροπο, οτι δηλ. αυτοι που θεωρουμε "κακοι ανθρωποι" ειχαν ασχημα βιωματα. Απο σημερα λοιπον θα παψω να κραταω μουτρα στον αχωνευτο συναδελφο που δεν μου λεει ουτε καλημερα και μου κανει τη ζωη κολαση.
xaxaxaxaxa OLIVIA KEEP GOING !!! Μου αρέσει που δεν εισαι απόλυτη με αυτα τα ατομα κατατάσσοντας τα σε ''κακούς'' είμαι και εγω της ίδιας κοσμοθεωριάς για τους ανθρώπους !!!!!! μη μασας τιποτα !!
μωρε υπαρχουν κ παρα υπαρχουν και ειδικα εδω μεσα που κρυβονται ολες πισω απο μια οθονη κ εναπληκτρολογιο.....!!!!!!ολιβια.....παμτα θα εισαι ξεχωριστη προσωπικοτητα γτ σε διακατεχει ηθος κ αξιοπρεπεια κατι που σπανιζει......αν και μακρυα σου....ειμαστε πολυ κοντα σου ολες αυτες που σε γουσταρουμε και σε παμε γι αυτο που εισαι !συνεχισε ετσι μωρο μου <3!!!!!!!!!!!! foteini nikolas εδω <3!!!!!!!!!
ΑΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΜΑΣΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΚΑΚΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΣΗ Η ΘΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ,ΟΠΟΤΕ ΜΑΛΟΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ: ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ¨¨ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΖΗΛΙΑ ΨΩΡΑ ΘΑ ΓΕΜΙΖΕ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ¨΄,ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ,.
Οταν καποιος κανει τη ζωη του ρεαλιτι αυτά παθαίνει. Οταν τα εν οίκω γίνονται εν δήμω, ας μην ψαχνουμε γιατι δεχομαστε επιθεση απο κακους, εσυ τους ανοιξες την πόρτα. Ισως καποιοι δεν εχουν κανενα υπαρξιακο, απλως αυτη ειναι γνωμη τους και η αληθεια τους. Αφου υπαρχει χορος για σχολια ας δεχομαστε καθε αποψη χωρις λογοκρισια, μας αρεσει δεν μας αρεσει. Ειναι ωραιο να βγαζουμε τους αλλους προβληματικους και με συμπλεγματικη συμπεριφορά,γιατι δεν μας αρεσει η αποψή τους.Ειναι σιγουρα ανακουφιστικό να λειτουργουμε ετσι, απεναντι στις αληθειες που δεν μας αρεσουν.
Τα σχόλια και η κριτική είθισται να γίνονται με τακτ και σεβασμό.. η καλή διαγωγή και οι σωστοί τρόποι βοηθούν στο να γράψεις ένα αρνητικό σχόλιο χωρίς να θίξουμε ή να προσβάλλουμε τον άλλον! σημασία δεν έχει αυτό που θα πεις μα, ο τρόπος που θα το πεις.. γιαυτό η ελληνική γλώσσα έχει πολλές λέξεις που σημαίνουν το ίδιο...για να έχεις την επιλογή να χρησιμοποιήσεις την σωστή λέξη στην σωστή περίσταση... φαντάζομαι δε θα σου άρεσε να σε χαρακτηρίσει ο άντρας σου χοντρή και ηλίθια (ακόμη και αν είσαι ) όσο θάρρος και αν του έχεις δώσει ή όση συγγένεια-δικαιώματα και αν έχει προς εσένα.. γιαυτό άλλωστε σε ένα παιδάκι δεν μαθαίνουμε κακές λεξούλες..δεν είναι όμορφο να τις ακούμε .. ουτε να τις λέμε
Καλο λοιπον θα είναι αντι να γραφει Σχολιάστε , να γραφει Σχολιάστε με τακτ
«Oλίβια, κοντή , χοντρή, κακοντυμένη , ατσούμπαλη , κοντοκουρεμένη , που μοιάζεις με άσχημη αρσενική λεσβία, που παντρεύτηκες έναν μάλλον πλούσιο γεροσακάτη και έκανες μαζί του 2 παιδιά« αν ελιζα αυτα εσυ τα θεωρεις σωστη κριτικη απο καλους ανθρωπους παω πασο .εχουμε μεγαλωσει διαφορετικα με αλλες αντιληψεις και τροπους..
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΙΖΑΣ...κι επισης θελω να ρωτησω το διασημο προσωπο ποιο ειναι; ε μην τρελαθουμε τελειως τωρα ελατε στην πραγματικοτητα σας παρακαλω
ποσο δικιο εχεις βρε Ελιζα....!
Λοιπόν Ολίβια, RESPECT! Έχεις δουλέψει τόσο καλά το μέσα σου. Δεν έχω λόγια για την προσέγγισή σου στο θέμα..Τι να πω..Μπράβο για την μεγαλοψυχία σου. Λύσε μου σε παρακαλώ μια απορία...Please, σε παρακαλώ.. Τι κάνεις όταν αυτοί οι βασανισμένοι-"κακοί" άνθρωποι είναι οι γονείς σου? Τι κάνεις όταν την τόσο προσβλητική -ισοπεδωτική κριτική την λάμβανες κατά κόρον σε όλη σου την παιδική ηλικία? Ασχολούμαι με την ψυχολογία και ειλικρινά πάνω σε αυτο δεν ξέρω τι απάντηση να δώσω. Με ενδιαφέρει τρελά η άποψή σου! Περιμένω απάντησή σου.
Σας στέλνουμε λοιπόν την θετική μας ενέργεια,να είσαστε πάντα καλά και ευτυχισμένοι
μ αρεσει πολυ το blog σου!! και συ φαινεσε ωραιος ανθρωπος -οχι πως εχει σημασια η γνωμη μου.. δεν θα σχολιασω καθολου περι σχολιων που σου ..κατεθεσαν καποιες! τα περιμενω ολα απο τους ανθρωπους κ κυριως απο εμας τις γυναικες.. ο δικος μου πατερας παλι ελεγε.."εσω ετοιμη" η μονη ενσταση που ισως εχω και που αρκετες φορες σκεφτηκα οταν μπηκα στο blog σου ειναι οτι καθε παιδακι που μπορει να γινει γνωστο με αυτον τον τροπο γινετε χωρις τη συγκαταθεση του.. δλδ δεν ξερω αν θα ημουν στη θεση της Αθηνας και γινομουν 10 χρονων πως θα αντιμετωπιζα την ..αναγνωρισιμοτητα και οχι μονο ωστοσο ειμαι σιγουρη οτι το εχετε σκεφτει και αναλυσει καλυτερα απο μενα σ ευχαριστω για την ενημερωση που μας παρεχεις,βρισκω συγκεντρωμενα σχεδον ολα οσα θελω και ελπιζω να συνεχισεις ετσι!
Επηρεασμένη και από το σχόλιο που άφησα σε άλλο άρθρο, επανέρχομαι και σου λέω ότι δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν, όμως, βλάκες που η ζωή αρχίζει και σταματάει στη δική τους χαζή αντίληψη. Μπορεί να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς ως ισχυρογνώμων που είμαι. Λοιπόν, βλακεία είναι να γράφεις κακά σχόλια για κάποιον, ενώ δεν τον γνωρίζεις και δε σου προσφέρει τίποτα απολύτως αυτό. Δε χρειάζεται να δημοσιεύεις όλες τις βλακείες. Ειδικά την επόμενη που θα πάρεις και θα αφορά παιδιά, σβήστην κατευθείαν. Η λάθος αντίληψη περί δημοκρατίας έφερε και τη βλακεία. Δεν εκτίθεσαι και τι να κάνουμε θα ακούσεις και την αντίθετη απόψη. Εκτίθεσαι και τι να κάνουμε θα ακούσεις και βλακείες. Στον κάδο ανακύκλωσης αυτές.
Πόοοοσο συμφωνώ με όσα γράφεις!Αλήθειες.Μπράβο.Είσαι φωτεινός άνθρωπος... : )
Μπράβο Ολίβια!λες ολα οσα καθημερινα σκεφτομαι για ορισμενους ανθρωπους κ θα σου πω αυτο που μου λεει χρονια τωρα ο πατερας μου: πετα τα βαριδια απο τη ζωη σου,τραβα στην ακρη τα εμποδια απο το δρομο σου κ συνεχισε να περπατας!!καλημερα!
Αυτό (http://www.eimaimama.gr/2012/11/29-loipon.html ) ήταν το πρώτο κείμενο που διάβασα τυχαία και από τότε παρακολουθώ το site σου... Μόλις είχα μάθει οτί είμαι έγκυος και κάποιοι (και καλά) δικοί μου άνθρωποι, ίδιας λογικής με την κοπέλα στο post, με είχαν κάνει να σκεφτομαι αν θέλω να κρατήσω το μωρό μου... Ευτυχώς, "έπεσα" στο κείμενο σου ,κι άρχισα να σκέφτομαι πιο καθαρά... Ευχαριστώ λοιπόν Ολίβια! Συνέχισε να μην δείνεις σημασία σε τέτοιους ανθρώπους! Δεν αξίζει να χαλάς την διάθεση σου για κανέναν! Να χαίρεσαι την οικογένεια σου!!
Ολίβια, με συγχωρείς που θα διαχωρίσω λίγο τη θέση μου απέναντι σε όσα γράφεις, αλλά κάποιες φορές, όταν κάποιος προσπαθεί ηθελημένα να με βλάψει, δε με ενδιαφέρει και πολύ να ψάξω και να αναλύσω τις αιτίες, ούτε αν είναι κατά βάση καλός ή κακός άνθρωπος. Επικεντρώνομαι στο ότι επιλέγει να με βλάψει, άρα δε μπαίνω στη διαδικασία να τον ψυχαναλύσω. Και περιμένω μια απάντηση από σένα ακόμη για το άλλο θέμα που είχαμε συζητήσει. Όπως και να έχει, να καλοδεχθείς τα 30 σου και να είσαι πάντα τόσο ευτυχισμένη όσο τώρα!
Κοιταξε τι γινεται τωρα...Με το φβ (εσυ δεν αναδειξες τον εαυτο σου με αυτο , τον αναδειξες με το μπλογκ που θελει περισσοτερο δουλεια και πιο ποιοτικη για να επιτυχει) ολοι μας λιγο πολυ εκθετουμε τον εαυτο μας.. Προσωπικα δε σε ειδα ποτε ως δημοσιο προσωπο αλλα προσπαθησα να δω ουσιαστικα τι ειναι αυτο που προσπαθεις να κανεις...και τελικα με "κεφαλαιο" εναν υπολογιστη καποιες διαφιμησεις (που ηρθαν αργοτερα) και το μυαλο ΣΟΥ, εκανες κατι παρα πολυ εξυπνο... Εδωσες νοημα, πνοη και ενδιαφερον ηλεκτρονικα κατι που ανα τους αιωνες περναει λιγο ως πολυ απαρατηρητο...το θαυμα της μητροτητας.. Που απο οτι φαινεται εχει πολλες εκφανσεις και πτυχες για να αναλυσεις να ψαξεις να ασχοληθεις...κ γτ οχι να βγαλεις και το χαρτζιλικι σου... Αλλα παλι βρε Ολιβια μου ενα κατεβατο ολοκληρο μονο για τα τρολλς κι για οσους μας εξυμνεις και σε εξυνουμε τπτις! χιχιχι! Λοιπον περιμενω το επομενο αρθρο σου ξερεις απο αυτα τα βαθυστοχαστα με την αυτοψυχαναλυση για να το απολαυσω και θα εχει περισσοτερα ++++ θετικα προσημα παρα αρνητικα! Φιλια!
Μου ήρθε τώρα στο μυαλό μια ιστορία που μου είχε πει ο μπαμπάκας μου, όταν είμουν μικρή (μάλλον του Α.Λασκαράτου αν δεν με απατά η μνήμη μου). Κάποιος λέει είχε λάβει "δώρο" από έναν γείτονα ένα καλάθι γεμάτο με κέρατα... Αυτός λοιπόν ανταπέδωσε, στέλνοντας ένα καλάθι με λουλούδια! Όταν τον ρώτησαν πως μπορεί και στέλνει λουλούδια σε κάποιον τόσο κακό, αγενή κλπ. , αυτός απάντησε: "Ο καθένας δίνει ότι έχει!" Αυτή λοιπόν η ιστορία (μπορεί να μην είναι και έτσι ακρίβως-αλλά το μύνημα αυτό ήταν) μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό από τότε! Πάντα στη ζωή μου ήθελα να έχω το καλάθι μου (μυαλό, συνείδηση, ψυχή -όπως θέλετε πείτε το-) γεμάτο λουλούδια! Και , αγαπημένη μου Ολίβια, θα συμφωνήσω με το κείμενο, αλλά ένα έχω να πώ: μη μας φτύνεις και εμάς που σ' αγαπάμε και σε συμπαθούμε! Γράψε και για εμάς ένα κείμενο!!!
Ολιβιάκι με συγκίνησαν πολύ τα λόγια σου.. τα πολύ σοφά σου λόγια για την ηλικία σου.. Συγχαρητήρια κορίτσι μου για το ήθος, την αξιοπρέπεια και την μεγαλοψυχία που δυστηχώς στις μέρες μας εκλείπει. Έτσι όπως τα λές είναι και ευτυχώς κατάφερες και άφησες πίσω σου όλα αυτά τα άσχημα σχόλια για σένα και την προσωπική σου ζωή που ανήκει μόνο σε σένα!!! Θα σου πω μια κουβέντα τελευταία που έχει τα πάντα μέσα ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ! <3
Γειά σου Ολίβια, είμαι η Σοφία 32 ετών και μαμά 3 υπέροχων αγοριών. Σε 'παρακολουθώ' ως σιωπηλός θεατής εδώ και αρκετό καιρό γιατί μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει ο γραπτός σου λόγος και η τόσο καθημερινή - αληθινή εικόνα που 'βγάζεις' για την οικογένεια σου. Με αφορφή λοιπόν το παραπάνω σου κείμενο αναφερόμενο στους 'κακους ανθρώπους' αποφάσισα να γράψω και γω λίγα λόγια περί αυτού. Εγώ νιώθω ότι είμαι ένας άνθρωπος με πολύ παιδικότητα, όταν δε έγινα μαμά είπα πως ποτέ δεν θα αφήσω τίποτα και κανέναν να 'σβήσει' από μέσα μου αυτήν την παιδικότητα. Εννοείται πως δεν γίνεται να έχω στα 32 την ίδια αθωότητα - αγαθοσύνη που έχουν τα μωρά μου, αλλά μέσω των παιδιών μου φροντίζω να είμαι όσο πιο δίκαιος - σωστός άνθρωπος γίνεται. Όντως όλα τα μωρά του κόσμου δεν γεννιούνται 'κακά' , απλώς αυτά που μελλοντικά καταλήγουν να είναι 'κακά' είναι εκείνα που κατά τη διάρκεια της ζωής τους είχαν ένα ατυχές-άσχημο βίωμα.... Δυστυχώς τέτοιους ανθρώπους όλοι μας λίγο πολύ συναντάμε στη ζωή μας, είτε μέσω της δουλειάς μας, είτε σε φιλικό περιβάλλον αλλά ακόμη και σε οικογενειακό. Θεωρώ ότι ως κάποια που της έχει γίνει αρκετά άσχημη κριτική για τον τρόπο συμπεριφοράς της, για την ανατροφή των παιδιών της, για την εργασιακή της απόδοση είμαι ακόμη στα 'καλά' μου και τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Κοιμάμαι κάθε βράδυ δίχως να έχω τύψεις, αγκαλιά με την οικογένεια μου και απλά δεν με ενδιαφέρει η άποψη και τα σκληρά συνήθως λόγια όλων εκείνων των ανθρώπων που θέλουν απλά να πληγώσουν, να μειώσουν, να σε κάνουν αδύναμο.... Πιστεύω και εγώ -όπως παραπάνω έγραψες- ότι πρέπει να κατανοούμε και να συγχωρούμε όλους αυτούς τους 'κακούς' γιατί σε τελική ανάλυση τί άνθρωπος θα ήμουν αν ζούσα δίχως να συγχωρώ? Εξάλλου αν το πάρεις και από πλευρά ψυχολογίας θα διαπιστώσεις ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές ωφείλονται κυρίως σε άτομα που είναι 'ελλειπή', που δεν έχουν συνήθως άλλη τροφή να μασήσουν πέρα του να μασάνε τις τροφές άλλων -συχνά βέβαια τις μασάνε τόσο μα τόσο άσχημα Θεέ μου! (table manners γιοκ σου λέω :) - Οπότε ως conclusion, θα ήθελα να σου πώ δυνατά (ε εντάξει φαντάσου με να στο λέω δυνατά): KEEP UP THE GOOD WORK !!!! Να έχεις υγεία και εσύ και η οικογενειά σου να μεγαλώσετε τα μωρά σας και να τα καμαρώνετε!!!!
είσαι καταπληκτική γιατί είσαι αληθινή
respect!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! μακαρι να ημουν και εγω ετσι!!!!!!!!!!!!!!!!!!
θεά.-
Αν η μεγάλη καρδιά είναι κληρονομικό ( που γιατί να μην είναι δηλαδή; Οι μεγάλες μύτες γιατί είναι;) τα παιδάκια σου θα είναι ευτυχισμένα στη ζωή τους. Θα έχει χώρο στις καρδούλες τους να τους χωρέσουν όλους. Και καλούς και κακούς, και φτωχούς και βασιλιάδες!
Λοιπον, μπορει να μη σου πω εδω τα παντα, ομως "δημοσια" θα σου πω οτι σε παω τρελα για τον τροπο που σκεφτεσαι-γραφεις-αναλυεις. Και για ενα πολυ βασικο προσον σου: Τη σεμνοτητα και την αυτοκριτικη που κανεις. Και επειδη γραφεις αληθινα, επειδη εισαι ευαισθητη, επειδη, επειδη, επειδη. Μπραβο λοιπον φιλεναδα, αντε και οταν γερασεις, οπως πας σε βλεπω να γινεσαι γκουρου...
εγω παλι πιστευω πως και εσυ σε αυτην την κατηγορια ανηκεις!των ανθρωπων που εχουν πολλα υπαρξιακα προβληματα...ετσι μεταφραζω την τοση σου αναγκη για αυτοπροβολη, υπερεκθεση της πολυ προσωπικης σου ζωης ,της μεγαλης σου αναγκης να δημιουργησεις την προσωπικη σου αυλη.....δεν σε ξερω δεν σε συμπαθω αλλα και δεν σε αντιπαθω απλα κατανοω και εγω με τη σειρα μου το δικο σου τεραστιο προβλημα....δεν εχω την τελεια παραμυθενια ζωη αλλα τουλαχιστον ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ και την ζω επι γης.....
γιατί;
Ολιβια πολύ ωραια αυτα που εγραψες...προς γνωσην και συμμορφωσην!! Και γω ειμαι στα 30 μου χρονια και δεν εχω κανει τιποτα απο αυτα που εσυ εχεις καταφερει... δεν ανηκω στο κλαμπ των μαμαδων αλλα ειμαι βεβαια υπευθυνη για αλλα καλα στη ζωη μου!!Αρκετες σπουδες, μελετη, αφοσιωση, καλοπεραση,φιλοι αληθινοι ή με ημερομηνια ληξεως....και ολιγον απο ερωτα και χαζι!!! Για μενα οι trolls ειναι αυτοι που με εκαναν να φυγω απο ολα τα site κοινωνικής δυκτυωσης και να σταματησω πια να εκτιθεμαι, να βαζω φωτογραφιες, να μοιραζομαι σκεψεις, να συμμετεχω κοινως σε ολη αυτη την κοροιδια... ειχα δεχτει και γω (3) φορες επιθεση με σχολια του στυλ..."καλα εχεις τρελαθει..;" οταν τολμουσα να μοιραστω καποιες σκεψεις της στιγμης.... ή αλλη φορα να βλεπω να με σχολιαζουν 2 κοριτσια σε σχολια σε κοινη θεα στον τοιχο τους... ή να μου ρχονται μηνυματα στο λογαριασμο με φρασεις οπως..."τι εγινε Αγγελ... εχεις καποιο πρόβλημα..." και να νομιζεις οτι ο αλλος βρισκεται απο κατω και σου την εχει στημενη-χωρις φυσικα να του εχεις κανει τιποτα... Δεν σου συστηνω φυσικα να κανεις το ιδιο γιατι το δικο σου μπλογκ εχει βοηθησει πολύ κοσμο να εκφρασει το προβλημα του, τον πονο του, τη χαρα του, την αγαπη του ή την κακια του...εστω και αυτο... τι να σου πω... ενα συναισθημα ειναι και αυτο..απλα τυχαινει να ναι πιο δυσαρεστο απο τα υπολοιπα... αφου παιρνουμε την αποφαση να εκτεθουμε πρεπει να "υποστουμε" και τις συνεπειες... δυστυχως αυτοι εκει εξω δεν θα παψουν ποτε να χτυπουν την πορτα και να μαυριζουν στο διαβα τους οτι τους διαταρασσει μεσα τους τη "θυελλα''που ζουν.... Ευχομαι να σταματησει να σε νοιαζει τι γραφουν για σενα... ελπιζω να εισαι καλα και ευτυχισμενη με οποιον τροπο και αν διαλεξες να ζησεις τη ζωη σου ως τωρα αλλα και απο δω και περα...!!! Ευχαριστουμε που μοιραζεσαι μαζι μας τετοια λεπτα ζητηματα και εκτειθεσαι τοσο ξεδιαντροπα!!! Εγω το εκτιμω...!!! ΦΙλια!!!
Μητέρα δεν είμαι... ακόμη, σχεδόν ποτέ δεν σχολιάζω, γράφω σε blog's κ.ο.κ. (μπορεί να το κάνω μόνο για θέματα γνώσεων), παρ' όλα αυτά όμως διαβάζω & ασχολούμαι με τους υπολογιστές/διαδίκτυο εδώ και 14 έτη. Εν ολίγοις με παρότρυνες να γράψω εδώ... πάντα λειτουργώ συναισθηματικά & έτσι με έκανες να αισθανθώ. Όχι μόνο το τι έγραψες αλλά τα συναισθήματα που μοίρασες μέσω αυτού του κειμένου δεν έχουν παρά μόνο να με παροτρύνουν να αισθανθώ το πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι. My full respect my dear. ;-)
vasika, hthela na sou po oti exeis dikio Olivia, kai oti vrisko poly eksypno ton tropo pou to antimetopizeis. ta idia kano ki ego. nai, den yparxoun kakoi anthropoi. to pistevo akradanta. oloi theloun agapi. epistoli pavlou pros korinthious an den kano lathos. dose agapi kai perimene. afto mas didaskoun kai ta paidia mas. prin gino mama, den eixa ypomoni, den eixa kouragio, den eixa antoxi sta antropina ellatomata. molis egina mana, kai meta pou katalava oti mexri tote imoun mia alli, apektisa dynami pou den iksera oti eixa. eimai mana simainei oti eimai ikani gia ola. kai de me noiazei pleon ti tha poun oi alloi, me noiazei mono o antras mou, to paidi mou kai to spiti mou pou me tosi agapi kai ypomonh kai epimoni xtizo petra petra, mera me ti mera. xairomai pou yparxoun ki alles gynaikes san ki emena giati epivevaiono oti eimai normal. kai mou aresei i douleia sou kai se parakoloutho apo tote pou isoun egyos stin Athina sou. makari na eixa xrono na katso na sou grapso tin istoria mou kai to megaloma tis koris mou pou ginetai syntoma 5 eton. pou tha paei... na xairesai kai na se xairetai i omorfi oikogeneia sou!
Ολίβια χωρίς να σε γνωρίζουμε προσωπικά ολοι συμφωνούμε σε ενα: είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος! Χωρις κόμπλεξ και απωθημένα! Ο τροπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα δείχνει έναν ισορροπημένο άνθρωπο που εχει ζήσει μια ζωή γεμάτη! Έναν άνθρωπο που εχει αγαπήσει και εχει αγαπηθεί, οχι μονο ερωτικά αλλα και προσωπικά σαν φίλη! Ο θεός σε ευλόγησε με 2 υπέροχα αγγελουδια τα οποία ειναι τόσο τυχερά που έχουν μια Μαμα που τα λατρεύει τόσο! Συνέχισε να είσαι έτσι και μην ακούς τα κακεντρεχη σχόλια, έχεις καταφέρει αυτο που θα ζήλευαν πολλοί! Να δημιούργησες φίλους σε όλη την Ελλάδα αλλα και στο εξωτερικό! Γιατι έτσι σε αισθανόμαστε!!! Μια Φιλη, που μπορει να μη την εχουμε γνωρίσει προσωπικά αλλα περιμενουμε εναγωνίως τα νέα της!!!! Να είσαι πάντα καλα και να σε χαίρονται οι γύρω σου!!!!
Εισαι ψυχαρα να χαιρεσαι τα πιτσιρικια σου απορω πως δεν εβρισες αυτες τις...σκροφες...χε! Εγω μεγαλωνοντας εχω βαρυνει δεν γινομαι πιο ...zen οπως εσυ θα ακουστω απαισιοτατη αν πω οτι εγω δεν θα ειχα αντισταθει σε ενα γερο βρισιμο των...???χε! Let them eat your dust daaaaaaaaahling διαχειριζεσαι το site με την μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα εκει εξω!!! Και κανενας ξυλοδαρμος κοκ δεν δικαιολογει τετοιες ατακες ΤΕΛΟΣ.. Υγ: αλλιως moderation on comments λεγεται!!!
Υποκλίνομαι...
Να πω οτι σοκαριστικα με τα απαισια σχολια που σου εκαναν???Οχι,δεν σοκαριστικα.Δυστυχως υπαρχει πολλη κακια στον κοσμο και δεν προκειται να σταματησει ποτε αυτο!!!Θα συμφωνησω στο κομματι που λες οτι κακος δε γεννιεσαι,γινεσαι!!!Και δυστυχως αυτοι που γινονται δεν ξεγινονται!!!!Και στο κομματι της συγχωρεσης θα συμφωνησω αλλα κατα περιπτωσεις!!!Δε μπορω να συγχωρησω εναν ανθρωπο που μου εχει φερθει απαισια ετσι επειδη ειναι σαδιστης και γουσταρει να κανει κακο στους αλλους!!!Οσα βιωματα και να εχει!!Δεν με ενδιαφερει,να τα λυσει τα ψυχολογικα του!!υπαρχουν χιλιαδες τροποι!!!!! Θα συγχωρησω ομως ανθρωπους που ειται αθελα τους ειται ηθελημενα εκαναν κατι το οποιο οκ δεν ειναι και κατι τοσο σοβαρο και φτιαχνει.Τα λαθη για τους ανθρωπους ειναι εξαλου!!Δε μ'αρεσει η εκδικηση,εγω προσωπικα ειται συγχωρω ειται προχωραω παρακατω!!Ακομη και χοντραδες που μου εχουν τυχει δεν ασχολουμαι και παω παρακατω,δεν ξεχνω,δεν συγχωρω αλλα δεν ασχολουμαι!!Αποβαλω καποιους ανθρωπους απ'τη ζωη μου και ειμαι πιο ευτυχισμενη!! Η συγχωρεση ειναι μεγαλο πραγμα και δεν την αξιζουν ολοι!!Λυπαμαι που το λεω αλλα δεν θα κατσω να σκεφτω τα ψυχολογικα του καθενα και γιατι ξεσπαει πανω μου!Να τα λυσει οπως ειπα και παραπανω και αν δεν θελει απλα καποια στιγμη θα καταληξει μονος του!!Δεν ξερω πως ακουγονται ολα αυτα που λεω,αυτη ειναι η αποψη μου! Ολιβια μου λυπαμαι για τα σχολια που ακουσες,σιγουρα ειναι ατομα με ψυχολογικα και ασχημες ζωες!Καλα κανεις και δεν ασχολεισαι πλεον,εχεις πολυυυυυυ σημαντικοτερα πραγματα στη ζωη σου να ασχοληθεις οπως τα 2 πανεμορφα παιδακια σου!!!!!!Μπραβο σου που μπορεις και συγχωρεις,θελει μεγαλειο ψυχης και αισιοδοξια!! Αυτα,τελειωσα με το σεντονι μου.συγνωμη που σας κουρασα κοριτσια!
Να είσαι πάντα καλά Ολίβια! Πρόσεχε τον εαυτό σου και μην επηρεάζεσαι. Τα παιδιά σου είναι κουκλάκια, η οικογένεια σου ευτυχισμένη κι εσύ είσαι καθαρός άνθρωπος, αισιόδοξος και θετικός. Μη στενοχωριέσαι, αν κάποιοι προτιμούν να λένε κακίες. Πιστεύω ότι υπάρχουν και κακότροποι και μίζεροι άνθρωποι που δεν μπορούν να χαρούν με τη χαρά του άλλου, αντιθέτως προτιμούν να γίνονται πικρόχολοι και να προκαλούν κρίσεις χολής. Δεν υπάρχει πάντα η δικαιολογία των δύσκολων παιδικών χρόνων, αποτυχημένου γάμου, κτλ. Αλλά δεν πειράζει. Καλή καρδιά. Μη μασάς! Πολλές μαμάδες εκεί έξω περνάμε πάντα να σε διαβάσουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε κοντινές ηλικίες με τα δικά σου, σε νιώθουμε και σε στηρίζουμε.
αχ ρε ολιβια μπράβο σου. είναι πολλά αυτά για τα οποία σε παραδέχομαι, αλλά και ο τρόπος που καταφέρνεις να "μη σε νοιάζει".εγώ δεν είμαι έτσι. και δε συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. και αυτό γιατί δυστυχώς έχω αντιμετωπίσει κακόβουλα σχόλια, κριτική και κακίες απο πολύ κοντινά μου πρόσωπα, που όταν ήμουν στα χάλια μου, εγώ και η μαμά μου ήταν κοντά και μας παρηγορούσαν και μόλις αρχίσαμε να "τραβάμε την ανηφόρα" τότε, άστα...και όχι δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί δεν έχουν ζήσει ούτε τραγικα, ούτε άσχημα, αντίθετα, τα είχαν σχεδόν όλα στη ζωή ή έστω πολλά περισσότερα απο ότι εγώ ή η μανούλα μου. κριτική και πάλι κριτική, σχόλια τραγικά και έτσι εμείς απλά σταματήσαμε κάθε επαφη. δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω, ούτε μέσα μου να συγχωρέσω και μη σου πω οτι τώρα τρέμω τη στιγμή που θα μας συναντήσουν με το παιδάκι μου στην πόλη. το μάτι ρε παιδί μου, την κακή τους ενέργεια, τις κακόβουλες σκέψεις τους... όσο για τα κακόβουλα σχόλια που έχεις δεχτεί εσύ ή ο Μάνος, φαντάζομαι οτι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα όσα έχεις λάβει και απο όλους εμάς που σε ψάχνουμε γύρω μας, απλά για να σου δώσουμε ένα φιλί, σαν σε δικό μας άνθρωπο! να σαι καλά ρε ολίβια, πραγματικά, και να σε χαίρονται οι δικοί σου. πρέπι όλοι τους να ναι περήφανοι ...φιλια έστω και έτσι
ολο αυτο ολιβια το λενε παιδεία...περα απο τις εμπειριες της ζωης σου (αν και εισαι μικρη ακομα)θεωρω οτι οι βασεις σε εκαναν να δεις ετσι καποια πραγματα....ο βασεις ειναι οι γονεις μας...και τωρα ειμαστε και εμεις γονεις,με τα λαθη μας,και καλουμαστε να γινουμε ακομα καλυτεροι απο τους δικους μας.....να εισαι καλα εσυ και η οικογενεια σου....απλα και ομορφα....καλη σου επιτυχια σε ολα........
ολιβια σ'αγαπω!!!!!
Να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένη και να τα εκατοστήσεις. Απλά μία μικρή καλοπροαίρετη ένσταση. Υπάρχουν άνθρωποι, γυναίκες μεγαλύτερες από μένα και σένα που τους έχουν έρθει πιο δύσκολα. Δεν τους έκατσε η σωστή σχέση, δεν διάλεξαν το σωστό σύντροφο, είτε από δικό τους λάθος, είτε από ατυχία, είτε από κακή εκτίμηση δεν το εξετάζω, τα πράγματα πάνε άσχημα. Επειδή έχω τέτοια άτομα στο οικογενειακό μου περιβάλλον και φιλικό μου, είμαι λίγο φειδωλή στις εκφράσεις μου δεν τους "τρίβω" την ευτυχία μου στα μούτρα. Έχω ένα ζουζούνι σαν το μικρό το δικό σου με τον παιδικό μου μεγάλο έρωτα, και αν και η ζωή μας άλλαξε στο ακόμα καλύτερο (που δεν πίστευα καν οτι υπήρχε) με τον ερχομό της, και αν η ζωή μου πήρε νόημα και ουσία, το κρατάω για μένα και την οικογένεια μου. Το ζω, το νοιώθω, βουρκώνω όταν το σκέφτομαι αλλά δεν το βγάζω status στο facebook. Όχι για να μη με γλωσσοφάνε, για να μην ξύσω πληγές. Αυτό. Δεν ξέρω βγάζει νόημα.
Άναυδη από τα σχόλια... Άναυδη και από τη στάση σου, η οποία βέβαια δείχνει βαθειά συνειδητοποίηση - συναίσθηση του εαυτού σου και του κόσμου που σε περιβάλλει. Συνέχισε αυτό που κάνεις, κρατάς συντροφιά καλή και αυτό είναι τόσο σημαντικό... Άλλωστε "σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε" ! Υγεία και χαρά σε σένα και την οικογένειά σου.
Με βοηθάς τόσο πολύ να δω τα άσχημα της ζωής με άλλη ματιά...Μου δίνεις δύναμη, έμπνευση...Σ'αγαπώ ρε Ολίβια!! :))
ουαου....... thanks ,, κλεινω τα 30 σε λιγους μηνες κ εχω τρελλο θεμα μονο που το γραφω ανατριχιαζω ολοκληρη.. τεσπα μου εδωσες λυσεις κ με βοηθησες γενικα σε πολλα θεματα... απο τοτε που εγινα μαμα κ σε ανακαλυψα// εισαι αξιολογη φιλια πολλα ..
Ολίβια καλησπέρα, εννοείς ότι αυτά τα σχόλια τα έχουν κάνει μαμάδες;;;;; πραγματικά αδυνατώ να το πιστέψω. Συμφωνώ με αυτά που λες και σίγουρα κάποιος που κάνει τέτοιου είδους σχόλια έχει θέματα, σοβαρά, αλλά γιατί θα πρέπει να κάνει την "ψυχοθεραπεία¨" του επάνω σου;;;; θα συμφωνήσω με τον Μάνο ότι αυτοί που πρέπει να καταλάβουν δεν θα καταλάβουν και πολλά για να είμαι λίγο επιεικής. Έχω διαβάσει κατά καιρούς αρνητικά και επιθετικά σχόλια και πιστεύω ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να το κάνεις λίγο πιο κλειστό και ελεγχόμενο το site χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες του πως θα μπορύσε να γίνει. Το πως επιλέγει ο καθένας να ζήσει την ζωή του είναι δική του επιλογή και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επιτίθεται με τέτοιο τρόπο στον άλλον ανεξάρτητα από το αν είναι δημόσιο πρόσωπο ή όχι. Να είσαι καλά και εσύ και ο Μάνος και τα ζουζούνια σου.
Ολίβια και εγώ σε ευχαριστώ που υπάρχεις εσύ και το eimaimama γιατί έχεις φτιάξει ένα υπέροχο site και βοηθάει πολύ τις μανούλες και γυναίκες!!!
Κοίτα, καλά όλα, αλλά κρίση χολής δεν έπαθες απο τα σχολια στο blog σου. Η κρίση χολής είναι πολύ συνηθισμένη μετά απο εγκυμοσύνη και αν ανατρέξεις στα uploads εκεινης της εποχής υπάρχει ΔΙΚΟ σου άρθρο που το εξηγει λεπτομερώς. Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη των αναγνωστών σου γιατι είναι αυτοί που σε κάναν 'δημόσιο πρόσωπο' (wtf?) Οτιδήποτε αναρτάται σε ένα blog με ανοιχτά τα σχόλια αποτελεί αντικείμενο δημόσιου διαλόγου, Αν δεν το θέλεις αυτό κλείσε τα σχόλια ή κράτησε μόνο εκείνους τους σχολιαστές που σου είναι αρεστοί. Κατα τ'άλλα ο καθένας έχει μια γνώμη και αυτοί οι σχολιαστές που κατά περίπτωση διαφωνούν και γράφουν τη γνώμη τους δεν είναι ούτε κακοί, ούτε βασανισμένοι αλλά ειλικρινείς. Γιατί ναι, αν δω έναν τόφαλο να προπαθεί να κάνει καριέρα στην τηλεόραση θα του πω να χάσει κανένα κιλό γιατί πιστεύω οτι θα τον βοηθήσει και ας τον πονέσει. Η σιωπή ή η αποστασιοποίηση δεν είναι δείγμα καλοσύνης κατά την άποψή μου αλλά η στάση ανθρώπων που με δημοσίες σχέσεις του κ*λου προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους. Πολιτικάντιδες ολκής ή αλλιώς δημόσια πρόσωπα for nothing. Και μιας και το ανέφερα/ες 'δημόσιο πρόσωπο'...Like, seriously? Λίγο επηρμένο μου κάνει αυτό, καλόψυχο βεβαίως πρωτίστως..., αλλά επηρμένο. Οχι? Τώρα όλα τα υπόλοιπα, κακόβουλα όντως σχόλια, περι της εμφάνισής σου κλπ, και αλήθεια να είναι, τα θεωρώ εντελώς περιττά γιατί στην τελική είναι και τελείως pointless.
What's wrong with you bitch? Shut up. Μηπως το τοφαλο εισαι εσυ?
Δεν θα πέσω στο επίπεδό σου!
Οταν δεν υπογραφεις κατι επωνυμα, μπορεις να προσπαθεις οσο θες να μειωσεις τον αλλον. Ζηλεια ειναι αυτο και η εκφραση της λεγεται τρολινγκ. Και υπαρχει ακομη και αν ολο αυτο γινεται ´με το γαντι ´
Καθόλου 'με το γάντι' δεν εκφράστηκα Ελένη. Αντιθέτως, θεωρώ οτι εκφράστηκα πολύ ωμά, 2 κοπέλες όμως τα είπαν καλύτερα απο εμένα και με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα. Η μια στα σχόλια εδώ λίγο πιο κάτω: 'εγω παλι πιστευω πως και εσυ σε αυτην την κατηγορια ανηκεις!των ανθρωπων που εχουν πολλα υπαρξιακα προβληματα…ετσι μεταφραζω την τοση σου αναγκη για αυτοπροβολη, υπερεκθεση της πολυ προσωπικης σου ζωης ,της μεγαλης σου αναγκης να δημιουργησεις την προσωπικη σου αυλη…..δεν σε ξερω δεν σε συμπαθω αλλα και δεν σε αντιπαθω απλα κατανοω και εγω με τη σειρα μου το δικο σου τεραστιο προβλημα…' Και η άλλη στο fb: 'Ενας ανθρωπος που αγαπιεται δεν εχει αναγκη της αποδοχης ολων.Του φτανει για να πορευεται, η αγαπη των εκλεκτων του .Τεραστια δυναμη ,που δεν την ''κουναει'' τιποτα' That's the real thing. Πίστεψέ με δεν έχω να ζηλέψω κάτι. Έγραψα το παραπάνω σχόλιο γιατί μου κάνει τρομερή εντύπωση πως η έκφραση μιας αντίθετης γνώμης θεωρείται αυτόματα ως κακία, εκδήλωση παθογενών ψυχικών συμπτωμάτων, ζήλιας κλπ και πως, ακόμα και ένα θέμα που αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις χειρίζεται ως μέσον αυτοπροβολής του ανθρώπου που το γράφει. Στην προσέγγιση διαφωνώ.
Θα συμπληρώσω όμως, οτι παρ' όλα αυτά, θεωρώ τους χαρακτηρισμούς που αναφέρθηκαν στο άρθρο ανεπίτρεπτους
Συμφωνώ με αυτό: "...μου κάνει τρομερή εντύπωση πως η έκφραση μιας αντίθετης γνώμης θεωρείται αυτόματα ως κακία, εκδήλωση παθογενών ψυχικών συμπτωμάτων, ζήλιας κλπ." Από την άλλη, τα σχόλια που επέλεξε να δημοσιεύσει εδώ η Ολίβια ως αντιπροσωπευτικά του τι εννοεί, ΔΕΝ είναι αντίθετη γνώμη. Το να σου γράφει κάποιος ότι το παιδί σου είναι κακάσχημο, σε τι ακριβώς εξυπηρετεί, αν όχι στο να πληγώσει; Το να πεις στην χοντρή που θέλει να γίνει διάσημη ότι είναι χοντρή; Λες να μην το γνωρίζει ότι θα ήταν καλύτερα για την εικόνα της και για την υγεία της να είναι αδύνατη; Σε τι θα τη βοηθούσε ένα τέτοιο σχόλιο; Και στο κάτω-κάτω η Σοφία Βογιατζάκη δεν έκανε καριέρα δηλαδή; Γιατί πρέπει να κρίνουμε τις ικανότητες των άλλων βάσει εξωτερικής εμφάνισης; Όσο δε για το δημόσιο πρόσωπο, εξ ορισμού όταν εκθέτεις σε κοινή θέα (πχ Internet) κομμάτια του εαυτού σου γίνεσαι "δημόσιο πρόσωπο". Άλλο δημόσιο πρόσωπο, άλλο διάσημος. Να ξεκαθαρίσω ότι και εγώ έχω το θάρρος της γνώμης μου και δεν διστάζω να την εκθέσω ακόμα και αν γνωρίζω ότι ενδεχομένως αυτοί στους οποίους απευθύνομαι πληγωθούν. Ποτέ όμως δεν το κάνω με εμπάθεια και φροντίζω πάντα η όποια αρνητική μου άποψη να έχει, πρωτίστως νόημα και λόγο ύπαρξης, αλλά και κάτι το εποικοδομητικό να προσφέρει στον "κρινόμενο". Ποτέ δεν θα σχολιάσω την εξωτερική εμφάνιση, ακόμα και αν πρόκειται για εν δυνάμει μοντέλο, κι αυτό γιατί η εμφάνιση είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Δεν θα κατέκρινα ποτέ προσωπικές επιλογές (εμετικοί η Ολίβια με τον Μάνο;;;) γιατί δεν είναι η θέση μου τέτοια ώστε να μπορώ να αποφασίζω για τους άλλους, και γιατί σε τελική ανάλυση για κάποιο λόγο ο καθένας πράττει όπως πράττει στην προσωπική του ζωή και σίγουρα ξέρει καλύτερα τι είναι καλύτερο για τη ζωή του από ένα μάτσο άγνωστους.
καλα σοβαρα τωρα???
Καλά σοβαρά τώρα τι???
Σ'ευχαριστω...γιατι εισαι εδω, γραφεις οσα μερικες φορες δε μπορω να πω, ρωτας οσα δε θελω να ρωτησω και που μου κρατας συντροφια.
M H N T R L E N E S A I υπάρχουν τόσα Όμορφα πράγματα να χαμογελάσης! ΑΑΑ υπάρχει και το delete να το χρησιμοποιείς, Καλημέρα!
Ολίβια μου σ*αγαπώ! !! Μακαρι να σε είχα φίλη, μάνα, αδερφή, γειτόνισσα, τριτοξαδερφη κάτι ρε παιδι μου! Εισαι έμπνευση κορίτσι! Να χαίρεσαι τους αντρες σου κ την κορακλα σου!we love you ρε τρέλα! ♡♡♡
ναι ναι θα συμφωνησω!!!!! εισαι τρελα!!!!!! κ ρε παιδι μου επιτελους οτι σκεφτομαι...το γραφεις!!!!! με τοσο δικιο!
Έχω μείνει άφωνη. Τόσο άσχημα σχόλια? Ειδικά για ένα μωρό? Ένα παιδί? Ποιος η ποια άλλη μάνα μπόρεσε να το κάνει αυτό??? Ποια μαμά θα κρίνει άσχημα μια άλλη μαμά? Ειλικρινά το τελευταίο σχόλιο περί κοντης και λεσβιας...ήταν ...τι να πω...ντροπη ρε παιδιά. Ντροπή.
Το εθεσες παρα πολυ σωστα,η δυστυχια μας κανει κακιασμενους και ζηλοφθονες,και στην περιπτωση σου,φαινεται οτι εισαι ευτυχισμενη και γεματη απο τα δωρα της ζωης και αυτο δεν αρεσει σε καποιους ανθρωπους ,που αν ψαξεις τον εσωτερικο τους κοσμο θα βρεις πολλη πικρα και ασχημες εμπειριες.
Mα πόσο μεγάλη καρδιά μπορείς να έχεις; Μπράβο σου!Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και εκείνα εσένα ! Είσαι μια φωτεινή αχτίδα μέσα στο σκοτάδι που επικρατεί..
Μαζί σου Ολίβια! Η συγχωρεση είναι μαγαλείο ψυχής, ας παίρνουμς παράδειγμα τα παιδάκια μας πως μας συγχωρούν όταν κατι τους κάνουμε, τιμωρία, φωνή, κ.ο.κ και ας κάνουμε και εμείς το ίδιο.
Αν βάλεις μέσα σε αυτούς και τους υποτιθέμενους φίλους, θα εγραφες αλλα τόσα! Σκληρός ο κόσμος και άδικος... Εμείς σε στηρίζουμε, ο,τι κι αν κανεις! Και να ξέρεις ότι σ´αγαπω πολύ, ρε Γαβριλούδι μου! Και είσαι και κουκλαρα, τέτοια φάτσα με τέτοιο δέρμα ξέρεις πολλές 30´αρες να έχουν? ;)
Αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα...Εγω αυτο ξερω...Ειμαστε ο καθενας μας τα αποτελεσματα των πραξεων των γονιων μας συν ο τροπος με τον οποιο διαχειριζομαστε τα ερεθισματα του περιβαλλοντος μας...Εσυ (οπως και γω) ειμαστε καλυμμενες στο πρωτο σκελος...Για το δευτερο σκελος, αρκει ΠΑΝΤΑ να επεξεργαζομαστε τα ερεθισματα του περιβαλλοντος...Οσο το κανεις αυτο με καλη διαθεση και σκεπτομενη, τοτε δημιουργεις το α' σκελος και εσυ για τα παιδια σου...Μακαρι να συνεχισεις να τα βλεπεις ολα ετσι...Δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι...παντα υπαρχει απο πισω καποιος λογος ο οποιος εξηγει τη συμπεριφορα τους...κ αν απαντησουμε με κακια, η κακια θα διαιωνιζεται...
<3 Ολίβια μου
Ολίβια, είμαι και γω μητέρα δυο παιδιών, στην ηλικία των δικών σου. Σε παρακολουθώ από το ξεκίνημα του eimai mama. Δεν ξέρω αν στη θέση σου θα είχα την ικανότητα να αποστασιοποιηθώ και να δικαιολογήσω τέτοιες συμπεριφορές.... Τελικά όμως ο χαρακτήρας του καθενός καθορίζει και τη μοίρα του.
Ποσο μα ποσο δίκιο έχεις!Εδω και χρονια ασχολούμαι με το γιατι μου φέρεται άσχημα ενα συγκεκριμένο άτομο ενω εγω δεν της εχω κανει ποτε τιποτα.... Δεν είχε περάσει ποτε απο το μυαλό μου οτι εχει μεγαλώσει χωρις αγάπη.... Ποσο δίκιο έχεις!Ευχαριστω πολυ που με έκανες να καταλάβω και να την συμπονεσω!Δεν θα ξανά σκεφτώ άσχημα για αυτήν!!!Δεν φταίει καθόλου!Ελπιζω μονο να εχει καταλάβει ποσο κακό της εχουν κανει οι γονείς της και τα παιδακια της να τα μεγαλώνει με εντελώς διαφορετικό τροπο.... Και πάλι σε ευχαριστω για την βοήθεια!
Η ζωή είναι τόοοσο μικρή για να τη σπαταλάμε με αναλύσεις για το ποιος μας ζηλεύει ή έχει κόμπλεξ ή είναι κακοποιημένος στη ζωή ή ...ή......Ο ευτυχισμένος άνθρωπος ακτινοβολεί χωρίς να βροντοφωνάζει: "κοίτα με, ακτινοβολώ". Η άποψή μου είναι ότι όταν διαισθητικά αρχικά και όχι πάντα με αποδείξεις και γεγονότα κάποια άτομα δεν μας κάνουν, δεν συνεχίζουμε την παρτίδα μαζί τους. Τώρα αν είμαστε υποχρεωμένοι να τα υποστούμε λόγω συγγένειας ή εργασίας, εε, τότε τα αγνοούμε. Ολίβια, συνέχισε αυτό που κάνεις, είσαι η παρέα σε πολλές μανούλες, όπως εγώ. Με βοήθησαν τα άρθρα σου στην εγκυμοσύνη και στο θηλασμό. Πολλά φιλιά!!!!
Ξέρεις τί μου αρέσει στον κόσμο; ότι υπάρχουμε ακόμη πάρα πολλοί άνθρωποι που θα δίναμε το βρακί μας χωρίς να ελέγξουμε την τσάντα του άλλου, ότι χαιρόμαστε/λυπόμαστε και το δείχνουμε,ότι δεν προσπερνούμε όταν "πρέπει",όταν όταν όταν.... Δεν είμαστε οι καλοί άνθρωποι,και οι άλλοι οι κακοί. Διαφέρει ο τρόπος επικοινωνίας,η έκφραση της ψυχής του καθενός.Και σαφώς τα βιώματα και η αντιμετώπισή τους. Την ιστοσελίδα σας την ανακάλυψα μόλις πέρσι όταν εγκυμονούσα...ένα ούφο όπως έλεγα :Ρ :) και ευτυχώς,καθώς για μια εργαζόμενη Ελληνίδα στα ξένα -πολύ παλιός ελληνικός κινηματογράφος διαβάζεται αλλά καμία σχέση- ήταν και είναι μεγάλη βοήθεια τόσο τα κείμενα όσο και πολλά σχόλια από άλλες μαμάδες. Ένας διάλογος που μου λείπει στην τρισδιάστατη ζωή καθώς οι πλείστοι μας φίλοι είναι ορκισμένοι εργένηδες,όπως ήμασταν κι εμείς δηλαδή. Σεντονώνει το σχόλιο για αυτό στοπ. :) Keep it up!
Αγαπητή Ολίβια, διαβάζοντας το μήνυμά σου ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω γιατί θύμα της ζήλιας είμαστε όλοι όσοι νιώθουμε ευτυχισμένοι. Η ευτυχία έχει ακριβό τίμημα διότι οι άλλοι συγκρίνουν αφού δεν έχουν αυτό που έχεις και αυτό είναι ασυγχώρητο για πολλούς. Η ζήλια λοιπόν είναι το πιο κακό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Από την άλλη έχεις δίκιο , όταν λες πως δίνουμε όλη την ενέργειά μας σε εκείνους που μας κάνουν κακόβουλη επίθεση αδικώντας όλους όσους μας αγαπάνε.Υπάρχει εξήγηση; Ναι ,ίσως ναι. Σκέψου το εξής: Εαν υποθέσουμε πως δεν υπάρχει κακό, αλλά έλλειψη του καλού και αν συνυπολογίσουμε πως ίσως οι άνθρωποι από την φύση τους είναι προγραμματισμένοι να θέλουν να διορθώσουν το "κακό" και να αναδείξουν το καλό, ίσως αυτή να είναι μια εξήγηση ,το γιατί ασχολούμαστε με αυτούς που μας πληγώνουν. Ίσως να είναι λάθος (και είναι λάθος γιατί αδικούμε άθελά μας όσους μας αγαπούν) μα τελικά όπως λέει και μια ρύση του Σοφοκλέους "Δε γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ" ίσως ενδόμυχα να θέλουμε να επουλώσουμε την πληγή των ανθρώπων που μας πλήγωσαν και να διορθώσουμε το "κακό" που μας έκαναν βοηθώντας τους,(για αυτό τους απαντάμε και για αυτό ασχολούμαστε μαζί τους ) όμως ουσιαστικά εμείς δε μπορούμε να πετύχουμε και πολλά πράγματα. Απαιτεί συνειδητοποίηση του προβλήματός των παθόντων (πολύ δύσκολο, ποιός αλήθεια παραδέχεται το πρόβλημά του και ποιός τολμά να έρχεται αντιμέτωπος με τα "φαντάσματά " του;;) και κατόπιν χρειάζεται μεγάλη ψυχική δουλειά αυτών των ιδίων των παθούντων και αναθεώρηση της ίδιας τους της ζωής και της ιδιοσυγκρασίας τους.Πολύ δύσκολο να γίνει αυτό αλλά όχι ακατόρθωτο,αλλά σίγουρα εμείς δεν είμαστε αυτοί που μπορούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και τα τρωτά των ανθρώπων . Ο Θεός ας τους βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους. Εμείς, πρέπει να αποστασιοποιούμαστε και να προσευχόμαστε για εκείνους με όση δύναμη μπορούμε να βρουν το δρόμο τους και για εμάς να κρατήσουμε την ψυχή μας αλώβητη .
Λοιπον εγω νομιζω οτι υπαρχουν και κακοι ανθρωποι,ζηλοφθονοι,τι να κανουμε?υπαρχουν και αυτοι.Εμενα προσωπικα θα με πληγωναν πολυ ολα αυτα τα απιστευτα που διαβασα ,εισαι πολυ δυνατη για να πηγαινεις παρακατω.Και δεν καταλαβα?οσοι εχουν μαγκια ας επιτυχουν ,ας προσπαθησουν τουλαχιστον και να μην μιζεριαζουν και κακολογουν.Νομιζω οτι εισαι πολυ επιτυχημενη τυπισσα ,και μαγκια σου και ελπιζω να καταφερεις να τα ξεπερασεις ολα αυτα .keep going !!
Πόσο καλά τα λες, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι με την αποδοχή όλων αυτών, αυτά θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Ναι, είναι τρομακτική αλήθεια ότι όσο πιο πολύ έχεις κριθεί όταν ήσουν παιδί, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις να κάνεις το ίδιο σε αυτούς -ειδικά σε αυτούς!- που αγαπάς. Η Αθηνά και ο Αρχέλαος είναι δύο τυχερά παιδάκια με τόσο αγαπημένους γονείς, όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα! Keep BLOGGING! χχχ Ελενα
Μπράβο σου για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα!!!!
Δεν ξέρω αν συμφωνώ 100%. Ακόμα το σκέφτομαι. Σίγουρα ένα μεγάλο ποσοστό από τις κακές εκδηλώσεις συμπεριφοράς των ανθρώπων δικαιολογείται με βάση το background τους, αυτό το βλέπω ακόμα και στον εαυτό μου. Συχνά με πιάνω να σκέφτομαι κακίες για τους άλλους ή ακόμα και να ζηλεύω και καταλαβαίνω ότι από κάτω κρύβονται κάποια κόμπλεξ. Αλλά πώς μπορούμε να είμαστε τόσο σίγουροι ότι δεν υπάρχει απλώς στον κόσμο και καθαρή, σκέτη, αυθεντική κακία που είναι θέμα χαρακτήρα και όχι βιωμάτων; Πρέπει να είναι κανείς πολύ cool και υπεράνω άτομο όπως εσύ για να δικαιολογεί και να προσπαθεί να εξηγήσει την κακία του κόσμου! Ακόμα όμως κι αν όντως δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι δεν μπορείς να αρνηθείς ότι υπάρχουν ηλίθιοι άνθρωποι που ταλαιπωρούν τον περίγυρο με την καθαρή βλακεία τους!
Απλά... <3 <3 Είσαι θεά!!!
Εγώ βρε Ολίβια μου δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου..μόνο εν μέρει.Συμφωνώ ότι οι κακοί άνθρωποι είναι αυτοί που επι το πλέιστον έχουν άσχημα βιώματα και μέσα απο αυτά δημιούργησαν ένα πολύ άσχημο χαρακτήρα.Υπάρχουν τόσοι άλλοι άνθρωποι όμως, που πέρασαν δύσκολα και δεν βγάζουν κακία ούτε ζηλοφθονία.Πια η διαφορά τους;Ότι οι πρώτοι είναι κακοί άνθρωποι.Απο τους 3 ανθρώπους ας πούμε που μου έκαναν κακό (όχι κάτι τραγικό προς θεού,αλλά που με πλήγωσαν χωρίς να φταίω) γνωρίζω πολύ καλά πως και οι 3 είχαν κάποιες δυσκολίες στην ζωή τους.Δεν τους συγχωρώ όμως και ούτε τους δικαιολογώ γιαυτό.Εχω συγχωρέσει πολλούς ανθρώπους όχι όμως αυτούς που αδικαιολόγητα (που δεν τους έκανα δλδ ποτέ κάτι) με πείραξαν επανειλλημένα.Μου φαίνεται τόσο άσχημο να βγάζεις κακία που δεν μπορώ να το δικαιολογήσω με κανέναν τρόπο.Φυσικά δεν είμαι τέλεια και σίγουρα άθελα μου έχω πειράξει και έχω στεναχωρήσει πολλούς αλλα ποτέ εσκεμμένα ή απο κακία.Στα 20 μου δεν πίστευα ότι υπάρχουν κακοί άνθρωποι, στα 33 όμως το πιστεύω.
καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται ! ;) <3
Σε παρακολουθώ απο το ξεκίνημα του μπλογκ.Εγώ γέννησα Νοέμβρη 09 και ξαναζούσα την -πρόσφατη- γέννα μου με την γέννηση της Αθηνάς.Παρακολουθούσα και το μπλογκ του Μάνου με τις 100 μέρες.Το θυμάμαι χαρακτηριστικά το σχόλιο αυτό το οποίο -όντας φρεσκομανούλα και εγώ-με ταρακούνησε.Για μέρες δεν μπορούσα να το βγάλω απο το μυαλό μου.Δεν το πίστευα οτι υπήρχαν τοοοοοοοοοοοοοοοοοσο κακοί άνθρωποι.Μια κοπέλα μόλις γέννησε και εσύ αυτό βρήκες να πείς???Συγχαρητήρια παντως για το κουράγιο και απλά κράτα τα καλά γιατί είναι περισσότερα.
Αγαπητή Ολίβια & υπέροχες μανούλες, Μαμά δεν είμαι ακόμα (πιστεύω να γίνω κάποια μέρα), αλλά το παρόν κείμενο δεν κρατήθηκα να μην το σχολιάσω καθώς περιγράφει ακριβώς όσα σκέφτομαι εδώ και καιρό και με καλύπτει απόλυτα! Ολίβια, χαίρομαι πραγματικά για εσένα και εύχομαι σε εσένα και την οικογένειά σου όλα τα καλά & πάνω απ' όλα υγεία. Εδώ και καιρό αντιμετωπίζω ανθρώπους που έχουν επιλέξει τη μιζέρια, τη γκρίνια και την μονίμως επικριτική διάθεση. Επειδή είμαι φύση χαρούμενος άνθρωπος (με έχουν χαρακτηρίσει χαζοχαρούμενη οι εν λόγω άνθρωποι) δεν είναι λίγες οι φορές που η κατάσταση με καταβάλλει ψυχολογικά, αλλά πλέον επιλέγω να μη με επηρεάζουν και να εστιάζω στα καλά. Δεν είναι πάντα εύκολο όταν τους έχεις συνέχεια μπιρι μπιρι, αλλά επιλέγω να πουλάω τρέλα (καλύτερα η "τρελή-χαζοχαρούμενη του χωριού") και αδιαφορία...η αδιαφορία και η ηρεμία τους αποσυντονίζει όπως μου είπε και μία συμπάσχουσα φίλη μου! Αγαπώ τους ανθρώπους και εύχομαι όλοι να είναι πάντα καλά...απλά μερικούς δεν τους θέλω πολύ κοντά μου...μακάρι να βρουν τη δύναμη και να δουν τα πράγματα αλλιώς. Να είμαστε όλοι καλά! Υγεία & χαμόγελα!
ακου....εγω δεν σε ξερω και ουτε θα σε εχω ποτε φιλη. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν θαυμαζω το οτι εισαι 30 χρονων και εχεις καταφερει πολλα....Ολοι οι ανθρωποι για να καταφερουμε κατι καποιος μας στηριζει...ο μπαμπας? ο συζυγος? ο γκομενος? ο φιλος? ο αδερφος? καποιος...αλλα δεν δημιουργουμε ολοι οι ανθρωποι. Το οτι εσυ τα καταφερες σημαινει οτι εισαι αξια, οπως και καθε αλλη νεα κοπελα που δημιουργει. Οσο σε 'εκθετει' θετικα η δημοσια προβολη της ζωης σου αλλο τοσο θα σε εκθετει και αρνητικα. Κοιτα να μη σε νοιαζει αφου το εχεις επιλεξει. Απο εκει και περα, οι υπολοιποι ανθρωποι 'γυρω σου' τελικα θα πρεπει να κανουν την επιλογη τους...να διαλεξουν τον τροπο που θα βρισκονται στη ζωη σου. Γιατι οπως βλεπεις, ειτε αρνητικα μηνυματα λαμβανεις ειτε θετικα, ασχολουνται με εσενα!!! Αρα? Η επιλογη ειναι ολοτελα δικη τους και στο χερι τους αν θα γινει και προβλημα τους. Καλη συνεχεια να εχεις και καλες επιτυχιες....ευτυχισμενη να καμαρωνεις τα παιδια σου και τον αντρα σου!
γεια σου Ολιβια, ενδιαφερον κειμενο.Εγω πιστευω πως ολα εχουν δυο οψεις,το καλο και το κακο,το ασπρο και το μαυρο,το θετικο και το αρνητικο και παει λεγοντας.. Αρα υπαρχουν και καλοι και κακοι ανθρωποι...,,δεν μπορω να παραβλεψω το γεγονος σε αυτους/αυτες που σκοτωνουν,που "ενοχλουν" παιδια και να το παιξω η καλη Τερεζα.Δεν εχω τετοιο μεγαλειο ψυχης και δεν με ενδιαφερει να δειξω κατανοηση.Σε σχολια προσωπικα "πως ειναι ετσι το μαλλι" κ.α.,την/τον "λουζω" γυριζω πλατη,και απο τοτε δεν υπαρχει αυτο το ΟΝ. και ειμαι καλα.
Είναι αναμενόμενο πίσω από την ανωνυμία του ίντερνετ να γράφονται διάφορα...εδώ κάποιοι τα λένε face to face, εκει θα κολλήσουν? Επίσης είναι λογικό από την στιγμή που κάποιος "εκθέτει" την προσωπική του ζωή να υπάρξουν και τέτοια σχόλια...Δεν ζούμε σε τέλειο κόσμο το ξέρουμε καλά αυτό! Δεν το δικαιολογώ σε καμία περίπτωση αλλά θέλω να πω ότι προφανώς δεν αξίζει να χαλιέσαι για τέτοια σχόλια...Και πολύ περισσότερο να φτάνεις στο σημείο να "αρρωστήσεις" για αυτά.... Πρέπει να είσαι κάπως "χοντρόπετσος" και να μην σε νοιάζει γιατί αν σκας για αυτά θα τρώγεσαι και θα δυσανασχετείς (οχι μονο εσυ αλλα ολοι μας)... ΥΓ: το "Απέβαλες στα αλήθεια ή είναι κόλπο για περισσότερες επισκέψεις στο blog σου;" μπορεί να είναι ότι πιο τραγικό έχω διαβάσει σε σχόλιο....Φαντάσου ότι όποιος το γράφει αυτό, σκέφτεται κατά αυτόν τον τρόπο, δηλαδή μπορεί και να το έκανε....οτι να ναι δηλαδη...
Λοιπον το προηγουμενο σχολιο δεν μπηκε ποτε καθοτι κ τρελη διανοια (ή απλα τρελη??)...συμπερασμα απο κινητο κ το κρεβατι του πονου μην πας να γραψεις!! Περιμενα καιρο να δω ενα τετοια κειμενο σου και χαιρομαι πραγματικα για την αποψη σου και τον τροπο αντιμετωπισης σου...Πιστευω οτι οι ασχημες συμπεριφορες οσο και να προσπαθουμε να τις διορθωσουμε δυστυχως παντα θα υπαρχουν...Σαν πιο μεγαλη (χοχοχοχοχο) εχω κατεβει απο πολυ νωρις απο το ροζ συννεφακι μου αλλα μονο κ μονο για να απομακρυνω τετοιες καταστασεις απο κοντα μου..εχοντας ζησει αυτη την ιδια συμπεριφορα απο πολυ μικρη και απο ατομα του πολυ στενου οικογενειακου περιβαλλον (δλδ wow αν ειναι ετσι οι "δικοι" σου ανθρωποι τι να πεις για τους ξενους καλε???) , οταν ενηλικιωθηκα κ πηρα λιγο την κατασταση στα χερια μου απλα ειπα στοπ...δεν θ αφησω σε κανενα που απλα δεν με ενδιαφερει και φυσικα δεν θελει το καλο μου να ελεγχει την διαθεση μου...ευτυχως εχω τους λιγους κ καλους φιλους περα απο την οικογενεια μου να με αποζημιωνουν καθημερινα...φυσικα κ υπηρξαν στιγμες απιστευτης στεναχωριας κ λιγο οργης αλλα ξερεις τι καταλαβα...οτι εδω για μενα ειναι η κολαση κ ο παραδεισος...εκτιμω μονο οσα λενε οι δικοι μου ανθρωποι...στα υπολοιπα εχω μαθει απλα να μην βλεπω τιποτα...δεν δινω αξια...δεν δινω χωρο να αναπτυχθει κατι που δεν εχει καμια ουσια...περιγραφεις στο τελος μια κατασταση μιας κοπελας που απαντουσε μονο στα αρνητικα σχολια...εγω ξερεις τι εχω καταλαβει...οτι στου κουφου την πορτα που λενε...δεν παιρνουν απο λογια...ειδικα οι ανωνυμες επιθεσεις...το χαμογελο παντα θα ενοχλει ...αν μας το στερουν ομως ατομα που δεν τ υπολογιζουμε καθολου τοτε εχουν κερδισει..εχεις μια πολυ ομορφη οικογενεια Ολιβια..κ εχω καταλαβει ποσο ευαισθητη εισαι...θα κοιτας μονο αυτους.....σ οποιους αρεσουμε για τους αλλους δεν θα μπορεσουμε!!!!
Χαιρομαι που προσθεσες το ΥΓ.:)
Είμαι πολύ μπερδεμένη! Το κείμενό σου όπως και η συζήτησή μας τις προάλλες μου απαντούν τα δικά μου ερωτηματικά αλλά δεν με ανακουφίζουν. Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ οτι συγκεκριμένα άτομα γύρω μου δεν ειναι κακά ή μόνο ανεύθυνα και παρτάκηδες! Ειναι τελικά τα βιώματα που μπαίνουν στη μέση και παίζουν τον πρώτο ρόλο.. Όμως αυτό που λέει η Ελσα δεν μπορώ να το παραβλέψω! Η συνειδητοποίηση της κατάστασης και η θέληση για αυτοβελτίωση πρέπει να μπουν στο παιχνίδι, διαφορετικά το να συγχωρήσω θα ειναι για μένα μακροχρόνια λυτρωτικό. Όμως στο παρόν μου γαμάνε την καθημερινότητα (pardon my French).. Δεν ξέρω... Το ήρεμο μέλλον να σκεφτώ ή το ταραχώδες σήμερα? Γυρνάει στο μυαλό μου και το εξής: Yesterday is history, tomorrow is a mystery but today is a gift.. That's why they call it present!
Έπρεπε να το γράψεις αυτό το κείμενο Ολίβια!!! Το χρειαζόμασταν όλοι!
Υπάρχουν και κακοί άνθρωποι, και ζηλόφθονες και ακόμη και μοχθηροί. Όχι φυσικά "από τα γεννοφάσκια τους", άλλωστε αυτά τα "χαρακτηριστικά" είναι επίκτητα και υπάρχουν πολλοί λόγοι που οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές, αρκετοί εκ των οποίων ανήκουν στην σφαίρα των ψυχικών νοσημάτων. Όπως υπάρχουν και ευαίσθητοι άνθρωποι, και άνθρωποι κάτι παραπάνω από ευαίσθητοι που πληγώνονται περισσότερο από τους άλλους. Η αδιαφορία είναι η καλύτερη απάντηση, άλλωστε ότι λέγεται ανώνυμα και δεν λέγεται μπροστά σου, στα ίσια, απλά δεν σε αφορά.
Μα ειδικά για αυτούς που ανήκουν στη σφαίρα των ψυχικών νοσημάτων, τι μπορούμε να πούμε... Το διάλεξαν και το έπαθαν; :/
Συγνώμη ζητώ που ξαναγράφω αλλά μόλις διάβασα το σχόλιο της Έλσας πιο πάνω και θέλω να γράψω πως συμφωνώ απόλυτα.Ναι πίσω από τους "κακούς" ανθρώπους κρύβονται βιώματα αλλά μεγαλώνοντας πια πρέπει να έχουμε την καλή διάθεση να βελτιώσουμε τη ζωή μας.Έχω πολλά παραδείγματα από μένα,για τη δική μου αυτοβελτίωση σε κάποιους τομείς αλλά ας μην γράψω "σεντόνι" πάλι.Απλά να πω πως είναι στο χέρι μας η καλή διάθεση,η βελτίωση και ένας καλύτερος τρόπος ζωής.
Μα δεν διαφωνώ σε αυτό. Το έγραψα άλλωστε και στην κατακλείδα μου, αλλά και στο παράδειγμα με την κακοποιημένη σύζυγο. Όλοι μπορούν να ξεκολλήσουν από τη δυσκολια τους. Αρκεί να βρουν τη δύναμη.
δεν έχει και Like εδώ :)
Ειναι τυχερά τα παιδιά σου που σε έχουν μαμά! Και γενικώς είναι τυχεροί όσοι σε έχουν κοντά τους. Είσαι πολύ αξιόλογο άτομο!
Καλημέρα Ολίβια!Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο σου.Στην αρχή λόγω του τίτλου διότι πριν μια τριετία και κάτι όταν κόντευα να τριανταρίσω και εγώ είχα κάνει έναν απολογισμό για μένα και τον κόσμο γύρω μου.Στη συνέχεια συνέχισα να διαβάζω με ενδιαφέρον το άρθρο γιατί έβρισκα κοινά με τον χαρακτήρα μου.Άλλωστε κοινά έχω ανακαλύψει από την πρώτη στιγμή που σε είχα δει στην πρώτη μαμαδοσυνάντηση στη Θεσσαλονίκη.Κοινά λέγοντας δεν εννοώ το χρώμα των μαλλιών ή των ματιών και τα λοιπά αλλά κάτι πιο βαθύ.Το χάρισμα του να είσαι κοινωνικός μα συνάμα απόμακρος(που ναι αυτό δυσκολεύει τους φίλους μας)το έχουν ορισμένοι άνθρωποι.Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε με την πρώτη ματιά ανθρώπους που έχουν κοινά με μας.Μικρότερη δεν καταλάβαινα από αυτά.Δεν διάβαζα τους ανθρώπους.Ζούσα σε μια φούσκα όπως λες και εσύ.Ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι πολλές φορές να κατανοήσω γιατί έγινε αυτό,γιατί ειπώθηκε το άλλο...αλλά πια ΔΕΝ μπαίνω στη διαδικασία να το αφήνω να με "τρώει".Ακόμη και με σένα έχω έρθει σε αυτή τη θέση να σκεφτώ γιατί,τι έγινε,μήπως δεν το έθεσα σωστά...απορίες που γεννήθηκαν μέσω κάποιων γραπτών συνομιλιών μας.Όμως δεν είσαι φίλη μου στην πραγματική μου ζωή,έξω,για να σε κοιτάξω κατάματα να σε ρωτήσω το γιατί και έτσι να λύσω τις απορίες μου.Απορίες που έχουν μείνει αλλά πια δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα όπως έγραψα και πιο πάνω.Και εδώ βρήκα και το άλλο μας κοινό.Μέχρι τα 26 μου έζησα σε μια φούσκα,μιας ζωής χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες(κάποιες όλοι έχουμε περάσει)μιας και είμαι μοναχοπαίδι με αγκάθι όμως το γεγονός που χάθηκε ο μπαμπάς μου σε τροχαίο αλλά έμαθα να ζω με αυτό.Μέχρι που γνώρισα τον άντρα μου με τον οποίο εκπέμπουμε στα ίδια μήκη κύματος και γρήγορα γρήγορα γίναμε τρεις μιας και γεννήθηκε ο γιος μας.Ταιριάζουμε σαν ένα οι τρεις μας!Έδεσε που λένε το γλυκό.Κάπως έτσι περιγράφεις και εσύ τη δική σου οικογένεια.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα συναισθηματικά να μην πεινάμε...Και όταν ένας άνθρωπος δεν πεινά συναισθηματικά είναι πλήρης στην ψυχή του.Οπότε δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τους άλλους!Όταν όμως γουργουρίζει το στομάχι από έλλειψη συναισθήματος αρχίζουν και οι δύσκολες συμπεριφορές.Όπως να εκδηλώνουμε φθόνο,μίσος,κακία και τα λοιπά.Ακόμα και εγώ οφείλω να το παραδεχτώ σε κάποιες στιγμές της ζωής μου που για κάποιο λόγο(ασήμαντο κυρίως)στον έγγαμο βίο δυσκολεύτηκα σε κάτι εκδήλωσα αυτές τις δύσκολες συμπεριφορές.Είναι η φύση του ανθρώπου έτσι.Είναι πολύ καλό που έφτασες σε εκείνο το σημείο που πια κατανοείς και δεν το παίρνεις κατάκαρδα.Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να κατανοήσει πως δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι αλλά βιώματα από πίσω...θέλει πρώτα ο ίδιος να έχει βρει την φωλιά του,να είναι χορτάτος από συναίσθημα για να δει καθαρά.
Μάλλον ζεις ακόμα στην φούσκα σου...Μπορώ να σου επιβεβαιώσω και εγώ, όσο και αν δεν το θέλω, ότι ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ υπάρχουν ΚΑΚΟΙ άνθρωποι !!!!!!! Οχι απαραίτητα βασανισμένοι απλά κακοπροαίρετη & ζηλιάριδες. Θα συμφωνήσω επίσης στην άποψη ότι όταν εκτείθεσαι, σε κάποιους θα αρέσεις σε κάποιους όχι και δεν θα διστάσουν να το φωνάξουν, τι να κάνουμε αυτά έχουν τα social media και το internet. Έχουν τα κακά έχουν και τα καλά τους !!!! Οπότε από το ένα μπαίνει από το άλλο βγαίνει. Πάντως από περιέργεια ήθελα να μάθω αυτή που σου έστειλε το άκρως κολακευτικό email τι εμφάσινη έχει ... μήπως είχε πάει για Star Hellas και την έκοψαν ???????????
Όχι, Βάλια, το "τι να κάνουμε αυτά έχουν τα social media" δεν είναι λογική. Είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα δειλού ανθρώπου, καμιά από αυτες δεν θα τολμούσε κατάμουτρα να με αποκαλέσει χοντρή ή το μωρό μου άσχημο. Ο ήρεμος ψυχικά άνθρωπος παραμένει σωστός είτε στο internet, είτε στην έξω ζωή.
Απλά το "Τι να το κάνουμε, έχουμε και τα social media" είναι απλά μια δικαιολογία γι' αυτούς που ούτως ή άλλως θα έβγαζαν την κακία τους...Και τώρα πολύ πιο εύκολα πίσω από την ανωνυμία. Στο κάτω κάτω αν το ένα τους ξυνίζει και το άλλο τους βρωμάει υπάρχουν πολλά μέρη που καθαρίζουν καθημερινά με χλωρίνη...αν με πιάνεις...
Ολίβια έχεις τόσο μα τόσο δίκαιο! Αυτό το πράγμα το πιστεύω όσο τίποτα! Το λέω συνέχεια και στους γύρω μου, πριν κρίνουμε έναν άνθρωπο πρέπει να κοιτάμε λίγο πιο βαθειά μέσα του. Ποτέ δεν έχω κρατήσει κακία, απλά απομακρύνομαι! Οι φίλοι μου με φωνάζουνε Άγιο Βασίλη για ακριβώς αυτό τον λόγο. Μακάρι να διαβάσουν αρκετοί το κείμενο σου και να σκεφτούνε λίγο περισσότερο!
Εντυπωσιαζομαι κ συγχρονως δεν εντυπωσιαζομαι!!!! Αλλα ναι θα συμφωνησω πως δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι υπαρχουν ανθρωποι με ασχημα βιωματα τα οποια δυστηχως η ευτυχως δεν ξερεις, τα ξεσπασαν σε εμας χωρις ισως κ να φταιμε.... Προσφατα ειχα εναν καβγα (κ οταν λεμε καβγα εννοουμε καβγα οχι αντε αρπαχτηκαμε κ ολα καλα ακομα δεν μιλαμε) με ατομο που σχεδον το ειχα διπλα μου οσο τη μαμα μου.... Στην αρχη δεν πιστευα την οση κακια μου εβγαλε.... Ειχα φρικαρει!!! Δεν πιστευα οτι αυτος ο ανθρωπος εκρυβε τοσο μισος για μενα οταν τοσα χρονια ημουν το δευτερο παιδι του κ το παιδι μου εγγονι οπως ελεγε.... Δεν ξερω αν εφτασα στην κριση πανικου (μαλλον οχι το εχω αφησει το κεφαλαιο αυτο πισω μου νομιζω ) παντως εκλαψα.... Εκλαψα τοσο που δεν φανταζεστε!!! Αδειασα.... μερες ενιωθα χαμενη στο κενο .... Μετα ομως καταλαβα... Εβαλα κατω τη ζωη αυτου του ανθρωπου κ τις δεδομενες καταστασεις του εκεινη τη στιγμη. Ηταν ενα ξεσπασμα ναι! Ενα ξεσπασμα που δυστηχως βγηκε σε μενα με πολυ σκληρες κουβεντες για μενα κ το παιδι μου. Δεν πιστευω δηλαδη οτι αυτος ο ανθρωπος απλα με μισουσε τοσα χρονια η οτι ειναι κακος απλως ξεσπασε πανω μας. Το οτι δεν μιλαω ακομα βεβαια δεν ειναι επιλογη μου.... Δεν πειραζει ομως εγω ειμαι εδω κ περιμενω.... Οποτε Ολιβια μην στεναχωριεσαι κ μην φτανεις σε ακραια σημεια (κρισης πανικου,χολης κτλ) για αγνωστους.... Σε οποιους αρεσουμε κοριτσι μου για τους αλλους δεν θα μπορεσουμε!!!! Εγω εχω να πω πως διαβαζοντας εδω μεσα εμαθα πολλα, αλλαξα σκεπτικο αλλα μου αρεσαν τα κρατησα αλλα οχι τα αφησα... Εγω σ'ευχαριστω γιατι οταν γεννησα ειλικρινα δεν ηξερα τι μου γινοταν κ με βοηθησατε πολυ να καταλαβω πολλα!! Τα φιλια μου στην οικογενεια κ ας μην εχουμε γεννησει τα πιο ομορφα παιδια στον κοσμο κ ας μην τα μεγαλωνουμε σωστα συμφωνα με τους τριτους... Εμεις κανουμε οτι λεει η ψυχουλα μας κ ναι επιβαλλεται σαν μανες να βλεπουμε τα παιδια μας σαν τα πιο ομορφα τα πιο τελεια κ τα πιο εξυπνα παιδια του κοσμου!!!!!!
Ολιβ, δε συμφωνώ αλλά το ξέρεις μιας και το έχουμε συζητήσει. Ναι, οι καταστάσεις κάνουν βασανισμένουνς ανθρώπους, ανθρώπους που η άμυνα τους είναι η κακία, αλλά είναι πραγματικά στο χέρι τους και μόνο, να μην αφήνουν την μιζέρια να καταδυναστεύει την ζωή τους. Δεν είναι οι καταστάσεις που τους έκαναν να είναι έτσι, είναι η έλλειψη αυτογνωσίας και η μηδενική διάθεση αυτοβελτίωσης. Σκληρή; Ναι. Αλλά πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται ένα ισχυρό wake up call, όχι γιατί βλάπτουν τους υπόλοιπους, αλλά γιατί πετάνε την μία και μοναδική ζωή που τους δόθηκε στα σκουπίδια.
Elsa, μερικοί από αυτούς που μεγάλωσαν με δυσκολίες ή με ανύπαρκτες σχέσεις με τη μητέρα τους, σκληρύνανε πολύ και σήμερα την περνάνε ζάχαρη. Τους υπόλοιπους που έχουν γύρω ψιλοπαιδεύουν γιατί εφαρμόζουν τη μορφή σχέσεων που μάθανε από το σπίτι τους. Σίγουρα αποτυχημένη συνταγή, αλλά δεν το ξέρουν γιατί δεν έχουν δοκιμάσει και καμιά άλλη. Σήμερα λοιπόν που παιδεύουν αυτοί τους άλλους, αντί να τους παιδεύουν οι άλλοι μια χαρά περνάνε. Τώρα τι wake up call χρειάζονται δεν ξέρω, γιατί για τους ίδιους όλα είναι καλά.
Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Μην στεναχωριέσαι Ολιβιάκι, δεν αξίζει.
Πω πω με έκανες να νιώσω... μη σου πω πως.. Κι εγώ στην έχω πει παλιότερα και το έχω μετανιώσει.. Γιατί βιάστηκα να κρίνω και ομολογώ ότι έκανα λάθος. Πραγματικά δεν υπήρχε λόγος. :( Και, αλήθεια, δεν έχω απωθημένα. Ούτε άσχημη παιδική ηλικία. Απλά με τον χαρακτήρα που έχω και τις εμπειρίες που έχω, έκρινα λάθος και έπραξα χειρότερα. Και το internet πολλές φορές σου βγάζει κακό εαυτό λόγω της ανωνυμίας. Σόρυ και πάλι σόρυ...
πόσο πόσο πόσο πόσο σημαντικό είναι να ζητάς συγνώμη; πόσο πόσο πόσο πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις, να διορθώνεις και να προχωράς; Ιωάννα, σου βγάζω το καπέλο :)
Κι απο μενα μπράβο! Ποσο εύκολο θα σου ηταν απλα να μη γράψεις τιποτα κ ομως προτιμήσεις το δύσκολο δρόμο του να ζητάς συγνωμη!! :)
Ιωάννα μου, εμείς τα λέμε πια και πιο πριβέ στα e-mailάκια μας και ξέρω πως το εννοείς το σόρυ σου. No worries λοιπόν! :) Καμιά φορά είναι και η κακιά στιγμή.
Μου άρεσε πολύ αυτό το κείμενο, είναι σκέψεις που έχω κάνει κι εγώ κατά καιρούς. Βγαίνοντας απο μια πολύ μεγάλη περιπέτεια πρόσφατα, που μου στοίχισε πολλά, άκουσα, επίσης, πολλά, μεταξύ αυτών και πολλές κακίες. Στην αρχή είναι αλήθεια τα έπαιρνα πολύ τοις μετρητοίς και πέρασα μεγάλες στενοχώριες και μ'αυτό. Διαπίστωσα, όμως, πως εκτός απο κακία σ'αυτό τον κόσμο υπάρχουν και ΑΝΘΡΩΠΟΙ και αυτο το εισέπραξα και απο κει που δεν το περίμενα. Αυτό μου δίνει αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσω τη ζωή μου και να παλέψω για μένα και τα παιδιά μου. Επίσης, διαπίστωσα, ότι αυτοί που είπαν κακίες έχουν πολλά άλυτα θέματα με τον εαυτό τους και τη ζωή τους γενικότερα και αυτό με κάνει όχι μόνο να μη δίνω πια σημασία αλλα να τους λυπάμαι κιόλας. Νομίζω πως αυτό που αισθάνονται (ό,τι κι άν είναι), κάνει περισσότερο κακό στους ίδιους
Πόσο δίκιο έχεις Ολίβια! Μαζί με τους γονείς μου διατηρούμε κατάστημα σε ένα μεγάλο χωριό όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και όμως πολλοί δε ντρέπονται να πετάνε συνεχώς κακίες και κανονικά να έρχονται να ψωνίζουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Για παράδειγμα: Έβλεπε το κατάστημα ανοιχτό και έλεγε "ακόμα δε χορτάσατε λεφτα?", έβλεπε να κλείνουμε "Αααα χορτάσατε τώρα ε?" . Ακόμα και όταν έχασα το πρώτο μου έμβρυο η άλλη μου είπε: "Δεν θα σου πηγαίνουν και όλα καλά στη ζωή σου" το οποίο δεν είναι και τόσο τρομακτικό σαν σχόλιο αλλά δεν είπε ούτε μια τυπική κουβέντα παρηγοριάς. Στην αρχή με πείραζαν πολύ αυτά τα σχόλια αλλά πλέον δεν ασχολούμαι. Αδιαφορώ και συνεχίζω να κάνω τη δουλειά μου. Οπότε πολύ καλά κάνεις Ολίβια. Συνέχισε έτσι γιατί οι φίλοι σου είναι πιο πολλοί από τους εχθρούς σου. Να είσαι καλά και εσύ και η οικογένεια σου.
Το πιο αληθινό και όμορφο κείμενο που διάβασα στο διαδίκτυο. Και συμφωνώ σε όλα.
Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!!!!! Μπράβο, που έχεις φτάσει σε αυτό το επίπεδο σκέψης, γιατί οι περισσότεροι, όταν πληγωνόμαστε, το ρίχνουμε στην κακία του άλλου, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς να σκεφτόμαστε πίσω από αυτό τι κρύβεται. Και πραγματικά απορώ για όλα αυτά τα πικρόχολα σχόλια που κατα καιρούς σου γράφουν.....Είσαι αυτή που πολλές θα ήθελαν να έχουν κολλητή τους, πολλές αδελφή τους, κόρη τους......
Αν όλοι σκεφτόμασταν έτσι... Αν 1 στις 10 σκέψεις μας είχε αυτήν την λάμψη ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος! Το τεστ που λες, ναι το έχω κάνει. Και πραγματικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν στην πλάτη τους κάποιον σταυρό ή απλα...κάποια...ζήλια! Καταννοώ πλήρως πως σφυρηλατείται ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου μέσα από τα βιώματά του, απο την ημέρα που γεννήθηκε. Δεν καταννοώ καθόλου πως υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν μαύρα μα η ψυχή τους λάμπει, πως οι δυσκολίες τους οδήγησαν να γίνουν καλύτεροι απο οσους τους πόνεσαν και να ψάχνουν την ευτυχια. και άλλοι, που οι δυσκολίες τους τσάκισαν κάθε συναίσθημα, που έβγαλαν στη φόρα όλα τα βρώμικα συναισθήματα που κουβαλούσαν μέσα οτυς απλά για να γεμίσουν κ άλλα τέτοια...όχι, δεν θα τους δικαιολογήσω, μονο κ μονο γιατι περασαν κάποιες δυσκολίες..δεν θα δικαιολογήσω ανθρώπους που προκαλουν πονο κ θλιψη επειδη οι ιδιοι δεν βιωσαν αγαπη και αγκαλιες! Δεν θα δικαιολογησω την γυναικα που διάλεξε τον τραμπουκο για αντρα της και τωρα ξεσπάει την μοιρα της σε οποια γυναίκα ειναι ευτυχισμένη! Γιατι δυστυχώς τα τρολ του ιντερνετ ειναι τρολ και στη ζωη τους!
ΚαληΜερα Ολιβια.. αν και σε διαβαζω τωρα 3 μηνες που ειμαι εγκυος... (ειμαι στον 5ο..)... ειλικρινα οτι και να εχεις γραψει με κανουν να νοιωθω αλλος ανθρωπος.. μην σου πω για το κλαμα που ριχνω αρκετες φορες και με τις δικες σου ιστοριες.. και με των αλλων κοριτσιων... !!! Εγω λοιπον σου δινω συγχαρητηρια... Γιατι εισαι ΜΑΜΑ, ΣΥΖΗΓΟΣ,ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΝΘΡΩΠΟς,...και αλλα πολλα... Τωρα οσο αφορα την ζηλια και την κακια.. ολες μας εχουμε βιωσει... Εγω βιωνω καθημερινα.. και αυτο με κανει... πολυυυ δυνατη.. οπως εσενα... !!! Συγχαρητηρια.. που παρολα οσα κανεις εισαι εδω.. και μας βοηθας γιατι ειλικρινα εμενα με βοηθας...!!!!
Ενας φίλος μου λέει πως το Internet ειναι οι τουαλέτες και οι χωματερες του 21ου αιώνα. Δεν σε ξερω πολυ καλα, εχουμε συναντηθει μονο μια φορα και ησουν τούρλα εγκυος και αρα κούκλα (και τωρα κουκλα είσαι δεν το πάω εκει). Ξέρω τον Μάνο λίγο καλύτερα και είναι από τους πιο εύστροφους ανθρωπους που εχω γνωρίσει και με τρομερη αίσθηση του χιούμορ (Τρομερη ομως).Σου ρίχνω και 10 χρονια (Σαρανταρίζω το Μάϊο μπουααααχχχχχ) και θυμαμαι πολυ καλα την προ ιντερνετ εποχή. Είχε και τότε τρολ, ήταν κατι γειτόνισες με μπικουτί που κουτσομπολευανε την γειτονια ξεραν όλα τα τελευταια νέα και δεν ειχαν καλό λόγο για κανενα. Μια τέτοια γειτόνισα είπε κάποτε στη μητερα μου "Ειδα την κορη μου με ενα νεαρο αγκαλια στη σταση ο γιος σου ήταν;" (Οπου αγκαλια εννοουσε οτι μας ειδε να φιλιωμαστε περιπαθως) και η μητερα μου απαντησε, "Όχι καλε το αγόρι της ειναι ειναι έξι μηνες μαζι". Έτσι ακριβως αντιμετωπιζαν τοτε τα τρολ, και μου φαίνεται πολύ καλός τρόπος και σημερα. Οπότε για καθε μακακα που σου λέει οτι μπουρδα του κατεβει στο κεφαλι η απανηση ειναι. Αχ ναι το ξέρω είδες..... και προσθετεις οτι θες. Δεν συμφωνω πάντα με αυτα που διαβαζω εδω αλλα αυτο δεν σημαινει ότι θα σε βρισω κιόλας.
Ολιβια πραγματικά θαυμαζω τον τρόπο που το έχεις αναλύσει και θέλω να σου πω ένα μεγαλο μπράβο!! Δε συμφωνώ απόλυτα με το οτι όταν έχεις πολύ όμορφα παιδικά χρόνια εισαι διαφορετικός γιατι όπως είπαν και πιο πάνω υπάρχει και το θέμα "ψυχή". Ο αδερφος σου πως ειναι; Είστε ίδιοι; Εγώ αυτή την απορία έχω. Τέλος θα ήθελα να πω πως δε ξερω σε ποια κατηγορία ανήκω αλλά το παλευω συνεχώς. Μεγάλωσα σε χωριό με οικονομία στο σπιτι χωρίς ιδιαιτερα προβλήματα μεν, αλλα ο μπαμπας μου οντας αγρότης έτρεχε μονιμως και η μαμα μου φυσει αγχωτική έδινε μεγαλύτερη σημασία στο πόσες δουλειές θα προλάβει να κάνει, να μη μετακινησουμε το καρε απο το τραπεζάκι γιατι το σιδερωσε μόλις και άλλα πολλά που καταλαβαίνεις.. Είστε πολύ τυχεροι που δουλευετε εσύ και ο Μάνος στο σπίτι γιατί έχετε την ευκαιρία να δώσετε στα παιδια σας οση προσοχη χρειάζονται. Είναι αλλιώς να τρέχεις όλη μέρα για 600 ευρω, να εχεις να πληρωσεις του κοσμου τους λογαριασμους, να γυρνας σπιτι και να πρεπει να συμμαζεψεις, να πλυνεις, να σιδερωσεις, να ξεκουραστείς ενα λεπτο, να δεις τα παιδια, τον αντρα, τη μανα, τον πατερα, τα πεθερικα, τους φιλους (ονειρο ζωης), και αλλιως να εχεις μεγαλωσει χωρις να σου λειψει τιποτα, με αγαπη φουλ απο γονεις, να εχεις βρει το αλλο σου μισο και να εχεις τη δουλεια σου στο σπιτι. Και σε θαυμαζω που ολα σου ηρθαν τοσο βολικα και φυσικα χαιρομαι πολυ που εχω την ευκαιρια να διαβαζω τετοια κειμενα σου γιατι εισαι τοσο καλοψυχη και οντως τοσο συνεσταλμενη. Χιλια μπραβο σου αξιζουν Ολιβια, ειλικρινα. Γιατι, κλεινοντας το σεντονι, ειναι πολλοι αυτοι που θέλουν να γυρισουν σπιτι απο τη δουλεια και να ασχοληθούν με τα παιδιά τους αλλα μια δυο τρεις κάτι θα τους χαλάσει, κατι θα τους στεναχωρησει, κατι θα τους ξενερωσει και θα χασουν τις ελπιδες τους. Και στην Ελλαδα του 2013 θεωρω πως αυτο συμβαίνει καθημερινά αε εκατομμύρια γονεις που μεγαλώνουν τα αγγελούδια τους. Ευχομαι τα καλύτερα στους 4 σας!!! Να ειστε πάντα υγιείς και χαρούμενοι, να χαίρεστε τα παιδακια σας!!
Κανείς δεν ζει μέσα στην ευκολία και την τρελή χαρά (ok, ίσως μερικοί, αλλά είναι ελάχιστοι). Έγραψα και στο κείμενο ότι ο καθένας έχει τον Γολγοθά του, μικρό ή μεγάλο. Απλά ο καθένας το χειρίζεται διαφορετικά και αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που μεγάλωσε, αλλά και με ποιον μοιράζεται τη ζωή του.
Εύη, μετά από ένα μήνα που πέρασα κοιτώντας κυριολεκτικά το ταβάνι, κάνοντας ελάχιστη δουλειά και ασχολούμενη ελάχιστα με το σπίτι θέλω να σου πω πως επιτέλους συνειδητοποίησα τι μου πήγαινε στραβά. Μου πήγαινε στραβά το ότι δεν είχα καταλάβει πως όλα όσα μου συνέβαιναν τελευταία (δύσκολη σχέση με μητέρα, δυσκολία στα οικονομικά, δυσκολίες με τον άντρα μου, δυσκολίες με τα παιδιά) πήγαζαν όλα από δικές μου επιλογές. Εγώ διάλεξα να είμαι απολογητική απέναντι στη μαμά μου, εγώ διάλεξα τον άνθρωπο που διάλεξα και τη στάση μου απέναντί του, εγώ άφηνα όλα τα άλλα να επιδρούν στη γαλήνη μου και να έχω νεύρα με τα παιδιά που κατά γενική ομολογία δεν είναι και πολύ υπάκουα, εγώ νοσταλγούσα τις εποχές προ 2010 που οι δουλειές ήταν καλές. Χρειαζόμαστε διάλλειμμα κάποιες φορές και να δούμε μόνο τον εαυτό μας. Καταλαβαίνω πως κάποιες φορές το να κάνεις διάλλειμμα είναι αδύνατον, αλλά με την πρώτη απειροελάχιστη ευκαιρία να το επιδιώξεις. Φυσικά κι εγώ αν είχα πιο πολλή υποστήριξη από το περιβάλλον μου, να μη χρειαζόμουν διάλλειμμα γιατί θα είχα κάποιους ανθρώπους να με εμψυχώνουν. Επειδή όμως η ζωή είναι δική μου και είμαι εδώ μια φορά για να τη ζήσω, με αυτά που έχω θα το κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Τα περισσότερα πράγματα τα επιλέγουμε, ελάχιστα μας τυχαίνουν. Τις δουλειές τις δημιουργούμε, τις οικογενειακές σχέσεις τις χτίζουμε. Κανείς δε βρίσκει τίποτα έτοιμο. Κάποιος μπορεί να χρειάζεται να κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια κάποια στιγμή, αλλά μπορεί να τα καταφέρει. Το κακό είναι που δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τι κάνει ευτυχισμένους εμάς τους ίδιους και να προσπαθήσουμε γι΄αυτό. Προσπαθούμε τελικά για όλα τα άλλα, εκτός από αυτό. Και κλείνω με μια συζήτηση που είχα όταν ήμουν έφηβη με τη γιαγιά μου. Μου έλεγε πως όταν ήταν νέα, με μικρά παιδιά της είχαν βρει οι γιατροί σοβαρό πρόβλημα υγείας και μου περιέγραφε πως μετά από πολλά ταξίδια στο εξωτερικό (χωρίς να έχουν ιδιαίτερη οικονομική άνεση), βρήκε τελικά ένα γιατρό που της είπε να μην κάνει καμία θεραπεία και ότι είναι απολύτως καλά. Και μετά από αυτό μου είπε το κορυφαίο: "Καλά, εγώ ποτέ δεν τους πίστεψα ότι είχα κάτι. Πήγαινα, όμως, γιατί μου άρεσαν τα ταξιδιά" και στην ερώτησή μου μα πως δε φοβήθηκες με τόσα που σου έλεγαν μου είπε "Έλα, καλέ με έχεις δει ποτέ να παθαίνω τίποτα εγώ? Η γιαγιά μου πέθανε πανευτυχής, έχοντας πρώτα χάσει άντρα και παιδί, αλλά ζούσε σε έναν δικό της κόσμο. Ό,τι δεν της άρεσε το πέταγε. Δεν έμαθε ποτέ ότι πέθανε το παιδί της. Παραμυθιαζόταν μόνη της ότι πήγε στο εξωτερικό και είναι ακριβό το τηλέφωνο και γι΄αυτό δεν επικοινωνεί ή ότι περνάει καλά και ξεχνάει να μας πάρει. Τελείως άλλη φιλοσοφία από τη μαυρίλα που έχουμε συνηθίσει.
Φυσικά και όλα είναι θέμα επιλογών δικών μας. Το πρόβλημα είναι όταν οι επιλογές των γονιών κάνουν κακό στα παιδιά και είναι κρίμα... Και κατ'επέκταση ερχόμαστε στο θέμα που αντιμετωπίζεις εσύ Ολιβια. Και η γυναίκα που ξυλοφορτωνει ο αντρας και δε σηκωνει κεφαλι το κανει γιατι εχει καποιο λογο (λαθος μεν αλλα..) Και κάτι ακόμη. Τρολ υπήρχαν στα καλά χρονια της Ελλάδας, φανταστειτε τι παιδια θα ειναι της επομενης γενιας που οι γονεις θα ειναι μες τη μαυριλα!
Ναι, ρε γαμώτο. Αυτό συνέχεια το σκέφτομαι. Έχουμε παιδιά που πεινάνε και είναι πια πολύ εύκολο να βρεθείς σε αυτή τη θέση. Πόσο άγχος αφήνουν αυτές οι καταστάσεις στα παιδιά. Από την άλλη, μερικοί επέζησαν έχοντας περάσει από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι στον καθένα πως αντιμετωπίζει το καθετι, άλλος είναι και λίγο πιο τυχερός, άλλο λίγο πιο άτυχος. Η ουσία δεν είναι να συγκρινόμαστε μεταξύ μας ή να σκεφτόμαστε τι θα έκανε ο ένας και ο άλλος στη θέση μας. Η ουσία είναι να κάνουμε εμείς ο,τι καλύτερο μπορούμε κι ας μην πετυχαίνει πάντα.
Και μέχρι που σκεφτόμουν να σταματήσω, ήρθε αυτό το κέιμενο και με κάλυψε απόλυτα. Ας προχωρήσουμε λοιπόν !!!
Ολίβια πόσο περήφανα θα ειναι τα παιδια σου καποια μερα για σενα!!!το σκεφτομαι και ειλικρινά ανατριχίαζω!!εισαι υπέροχος άνθρωπος!!keep going!!!!
Και πανε και διαλέγουν κατι λέξεις..... Κι ενώ εισαι μια γκομεναρα, μορφωμένη, που ξέρει να αγαπά, να απαντά, να μιλά σωστά και τεκμηριωμένα, να μεγαλώνει με αγάπη τα παιδια της και να τα δίνει ολα... Τα διαβάζεις και λες: γιατι; Και να η απάντηση τελικα!!! Και ποιος ξέρει τι να σκέφτονται... Keep up the super good work! Βλεπουμε το κουνγκ φου παντα με τον κωστη, έχεις βρει κι εσυ την εσωτερική γαλήνη!!!! <3
Ολίβια, το καλύτερο κείμενο του eimaimama ήταν αυτό. Μη σου πω από τα καλύτερα που έχω διαβάσει γενικώς. Είσαι μία στο εκατομμύριο. Αν όλοι σκέφτονταν έτσι τι καλά που θα ήταν. Τι να πω ρε Ολίβια....είσαι φοβερός τύπος. Με συγκίνησες πάρα πολύ και δε βρίσκω λόγια να στο πω. Είσαι και γαμώ τα παιδιά που λένε και θα μεγαλώσεις φοβερά παιδιά!
Αυτή τη φορα το σχόλιο το αφήνω εδω
eimai 27 den eimai mama & oute exo auti tin anagi (pros to paron isos) na gino. molis epiveveosa pos kano poli kala pou parakaloutho auta pou grafeis ola auta ta xronia. distixos k eutuxos isos i zoi mou mexri tora m efere meso ton gegonoton moni tis s auta ta siberasmata pou anafereis.. ap tin stigmi pou arxisa na sigxoro tous goneis mou, ta ametrita lathi tous kai apla na do piso apo autous boresa na anapneuso k na nioso ti simainei agapi xoris fovo. kati pou den eixa niosei gia polla xronia! s euxaristo pou me kalipses apopse, se filo :)
Ωραιο κείμενο με αρκετή δόση αλήθειας.Καπως παρηγορητικό και για οσους εχουμε πληγωθει απο τον φθονο και την κακια.Η συγχωρεση θελει δυναμη και κανει καλο σε οσους την δινουνε απλωχερα' Ωστοσο πιστευω οτι εμεις οι ιδιοι εχουμε την επιλογη να διωξουμε η να επιτρεψουμε σε αυτα τα ζιζανια της κακιας και του φθονου να μπουνε μεσα μας.Ο ανθρωπος γεννιεται με ξεχωριστή ψυχη,πνευμα και χαρακτηρα....μετέπειτα οι εμπειριες του,ολα οσα ζει, φιλτραρονται απο τον χαρακτηρα του και ολοκληρωνεται η προσωπικότητά του. Γεννιεται με εναν ''λευκο καμβά'' ο ανθρωπος και στην συνεχεια γεμιζει πινελιές στην ζωη του μεχρι να ολοκληρωθει ο πινακας.Τα πινελα ομως ανηκουνε σε εκείνον,οπως και η επιλογη των χρωματων και ο συνδιασμος!!! Δυο αδερφια μεγαλωνουνε στην ιδια οικογένεια και εχουνε τα ιδια βιώματα...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ειναι διαφορετικοι χαρακτηρες.Μπορει ο ενας αδερφος να ειναι κακος χαρακτηρας ,ζηλοφθονος και ο αλλος καλος,παρολο την αγαπη που βιωσαν σαν παιδια.Το εχω δει πολλες φορες.Ο φθονος και η κακεντρεχεια ειναι παθη τα οποια επιτρεπει ο ανθρωπος στην ψυχη του. Σιγουρα τα ασχημα βιωματα παιζουνε μεγαλο ρολο και ειναι σαν βαριες αλυσιδες στην ψυχη του.Ομως ειναι ελευθερος να τα αποτιναξει.Οχι....ο ανθρωπος γεννιεται με την ελευθερια του ως προικα,με τα ''πινελα''του και τα χρωματα που θελει να βαλει στην ζωη του.Ειναι ο μονος υπευθυνος για την επιλογη του.
Συμφωνω πολύ. Ομως δεν συγχωρώ πια μονο απέχω γιατί πιστευω ότι ενα μεγαλο κομματι του πως θα εξελιχθει σε έναν ανθρωπο το "κακο" μεγάλωμα είναι θεμα και του χαρακτηρα του. Αυτο που εννοω Ολιβια ειναι οτι πιστευω οτι οταν εχεις καλη ψυχη οση κακοποιηση και να φας κοιτάς να την κανεις εφόδιο και οχι οπλο. Αυτο κανει έναν άνθρωπο ξεχωριστό η ψυχη του και αυτή δεν ξέρω αν ειναι προιον "κακης" ανατροφής. Και τελικά στη ζωη μου έμαθα σε μεγάλη πια ηλικια να επιλέγω αυτούς τους μαχητες και να αδιαφορω παγερα για αυτους που εκτος απο το να κουβαλανε κομπλεξ προσπαθούν να τα βγαλουν σε αλλους. Το να ασχολουμαι μαζι τους για να εξηγήσω τις συμπεριφορες τους δεν με κανει καλύτερο άνθρωπ. Μονο χρονο με κανει να χάνω απο την υπέροχη πολυτιμη και τόσο σημαντική φάση που λέγεται ζωη. <3
Και γαμώ τα κείμενα! Κ φυσικά η πηγή του καλού, κακού και λοιπών κόμπλεξ ή μη απο τα σώψυχα πηγάζουν ! Και ρε κακιουληδες κάντε κ λίγο σεξ,βοηθάει !
Ολίβια συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί σου. Μου κάνει πάντως εντύπωση πώς το "κακό" ασκεί μία περίεργη έλξη και μας κάνει να ασχολούμαστε μαζί του. Έχω δει και σε άλλα μπλογκ αναρτήσεις που αναφέρονται ή απαντούν σε τρολ ή αγενή σχόλια. Σχεδόν ποτέ όμως μία ανάρτηση για κάποιο όμορφο σχόλιο. Ακόμη κι εσύ, έψαξες άραγε ποτέ τις ιρ από όσους (που είναι και οι περισσότεροι) σου αφήνουν θετικά σχόλια; Δοκίμασες ποτέ να "ανθολογήσεις" και να εμπνευστείς από τις καλές κουβέντες που σου αφήνουν; Δεν το λέω για να σε ψέξω προς Θεού, άλλωστε μπορεί και να το έχεις κάνει. Αυτό που θέλω να πω τελικά είναι πως στην κακία αξίζει πλήρης αδιαφορία, ώστε να μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε και να εκτιμήσουμε την καλοσύνη. STΑRT2
Πολύ εύστοχο σχόλιο και ήθελα να αναφερθώ και σε αυτό όσο καιρό δούλευα το κείμενο στο μυαλό μου, αλλά κλασικά το ξέχασα. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. Η αληθινή "σφαλιάρα" ήρθε όταν έβλεπα ένα makeup video της Michelle Phan, η οποία είναι εξαιρετικά δημοφιλής και λατρεμένη. Και όσο πιο αγαπητός είσαι, τόσο πιο πολλά τρολλο-σχόλια δέχεσαι. Σε ένα βίντεο λοιπόν καταπιάστηκε να απαντήσει σε κάποιον που της την έλεγε. Και κάποιος άλλος σχολίασε "Τόσα εκατομμύρια σχόλια αγάπης σου αφήνουμε, γιατί απαντάς ΜΟΝΟ σε αυτούς που σε μισούν;" Κάπου εκεί σταμάτησα και εγώ να απαντώ εντελώς σε κακόβουλα σχόλια και να μην προσπερνάω τα -ομολογουμένως πολύ πολύ περισσότερα- θετικά.
Πολύ όμορφο κείμενο... Και μιας και έκλεισα τα 29 πριν από λίγες μέρες, θα προσπαθήσω να υιοθετήσω κι εγώ την άποψή σου. Έχεις δίκιο, έτσι είναι. Για να έχουμε θετικότητα στη ζωή μας, πρέπει να έχουμε προέλθει από ένα θετικό περιβάλλον, να έχουμε πάρει πολλή αγάπη ως παιδιά και ως ενήλικες και να έχουμε μια γεμάτη ζωή. Απλώς είναι δύσκολο να ξεπεράσεις την κακία του άλλου και να δεις το υπόβαθρό της... Στο κάτω-κάτω εσύ ευθύνεσαι αν η άλλη κακοποιήθηκε ή εγκαταλείφθηκε κτλ; Να υπάρχει κατανόηση, αλλά όχι να επιτρέπουμε στον καθένα να βγάζει όλα τα κόμπλεξ και την κακία του πάνω μας... Όπως το έγραψες, να συγχωρούμε και ας μην ξεχνάμε...
Συμφωνώ με το μεγαλύτερο ποσοστό του κειμένου και όχι ολοκληρωτικά και ο λόγος είναι ο εξής : αναφέρεται (το κείμενο) σε "κακούς ανθρώπους" που πιθανότατα μας έχουν βλάψει είτε συναισθηματικά είτε με άλλους τρόπους, ως μονάδες ... εννοώ ότι "κάποιος μας έκανε κάτι" ... σε αυτές τις περιπτώσεις ναι, ας πούμε πως μπορώ και συγχωρώ, δεν ξεχνώ μεν αλλά προχωρώ! Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις που εξωγενείς παράγοντες και καταστάσεις, κοινωνικά δεδομένα, εγκληματικές σταθερές, κρατική ασυνειδησία και άλλα παρεμφερή όχι μόνο σε έχουν βλάψει αλλά σου έχουν ρημάξει ισοβίως στην καθημερινότητά σου; Εδώ τι κάνεις; Συγχωρείς; Ξεπερνάς; Ξεχνάς; Δεν ξέρω ... ίσως να μην είμαι τελικά και πολύ "καλός άνθρωπος" ... είναι πράγματα που όχι δεν μπορώ αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΩ να συγχωρήσω, ούτε να ξεχάσω ... νοιώθω πως θα ήταν ασέβεια απέναντι στο πρόβλημα που δημιούργησαν, στο πρόβλημα το υπαρκτό, στο πρόβλημα το καθημερινό ... Και η οργή μου μεγαλώνει ... κι επειδή ως δίκαιος - θέλω να πιστεύω - άνθρωπος, δεν κρίνω σωστό και τίμιο να την ξεσπάω όπου βρω μα εκεί που πρέπει, η οργή μένει μέσα μου κι όλο και φουντώνει κι όλο και με πνίγει ...και πνίγομαι εγώ για να μην γίνω "κακός άνθρωπος" και να μπορώ να κοιτάω τα παιδιά μου στα μάτια και να μην ντρέπομαι το καθαρό τους βλέμμα!
Σόνια καταλαβαίνω τι λες. Μα και όλο αυτό που περιγράφω δεν είναι "Αααα, εντάξει, τώρα που το συνειδητοποίησα, είμαι κουλ". Θέλει καθημερινή υπενθύμιση και εσωτερικό αγώνα για να το πετύχεις. Εγώ είμαι σε καλό δρόμο πάντως.
το κεφάλι σου το όμορφο έχει άμεση σύνδεση με την όμορφη καρδιά σου και τρέχει στα 1000 μέγκαμπιπι=ες,λέμε!!!!!!!!!!! :)
μετα την γεννηση του δικου μου βατραχιου.λεω συνεχεια οτι ""μπορω να απαντησω σε αυτα που λενε μπροστα μου κ καταμουτρα"" οτιδηποτε κ οποιοσδηποτε λεει κατι κρυμμενος πισω απο ενα λάπτοπ ή οταν δεν ειμαι εγω μπροστα δεν με αφορα...δεν ειναι δυνατον να αμελησω αυτο το παραμυθι που μου προσφερει η βατραχινα μου μαυριζοντας την ψυχη μου με τον καθε μικροψυχο...οποτε εχω να πω οτι για ακομα μια φορα εγραψες ενα τελειο κειμενο κ σας ευχομαι ολοψυχα αυτο το 4 σε 1 που εχετε να μην χαθει ποτε!
...Always forgive, but never forget the bastard's name... ❤️ you, Όλιβ, πάντα να λάμπετε...! Υ.Γ. Και να πάρουν και ένα κυάλι να μας βλέπουν...
Eilikrina koufathika me ta minumata pou sou exoun steilei..!!!! Kai thelw na sou zitisw me tin seira mou sugnwmi dioti tin prwti fora pou epikoinwnisa mazi sou, isws na imoun ligo epithetiki (ws pros tin onomasia ELLHNIDES mamades pou to eixa vrei ratsistiko gia tis upoloipes pou diavazoun to blog pou nai men einai mamades alla oxi ellinides..)!! Mou arese polu o tropos pou antimetwpizeis autes tis epitheseis kakias k elpizw mia mera kai egw na paramenw cool kai na antidrw etsi! Filia! :-)
εχεις απολυτο δικιο δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι, βασανισμενοι υπαρχουν, ειτε απο ανθρωπους ειτε απο καταστασεις τις ζωης μα πανω απο ολα απο το πως τους εχουν μεγαλωσει οι γονεις τους..... τελευταια εχω ερθει κοντα με ανθρωπους που δεν ειχαν καλα παιδικα χρονια με τους γονεις τους και εχουν πολλα προβληματα τωρα που ειναι ενηλικες ενας μου ειπε .... εδωσα το ονομα του πατερα μου στο παιδι γιατι πιστευα/περιμενα οτι θα με αγαπησει ενας απο τους 2 γονεις μου αλλα τελικα ματαια........ μα πως γινεται καποιος να μη δινει αγαπη στο παιδι του?????? τελικα καταληγω οτι ολα ξεκινανε απο τους γονεις.... αν σου εχουν δωσει αγαπη θα μπορεις να ανταπεξελθεις σε οτι σου φερει η ζωη..... λαθος φιλους, λαθος συντροφους, ατυχιες οικονομικες κλπ κλπ αρκει να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου..... το μονο που θελω ειναι να εχω δυναμη για να ειμαι καλη μητερα.....
Συνεχισε ετσι!!! Μπραβο σου!!! :-)
Speechless...♥
Πόσο συμφωνώ με όσα γράφεις Ολίβια! πόσο.. Δε συμφωνώ μόνο με τον τίτλο! Υπήρχαν πάντα, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν κακοί, πολύ κακοί άνθρωποι! που θέλουν μόνο το κακό μας! Έτσι, χωρίς λόγο.. απλά επειδή είναι κακοί άνθρωποι! Θέλουν μόνο να πέφτουμε, να έχουμε προβλήματα υγείας, προβλήματα προσωπικά, να κλαίμε, να στεναχωριόμαστε κ.ο.κ..... Έχω θυμώσει πραγματικά, γιατί τους θυμήθηκα βραδιάτικα διαβάζοντας το κείμενο σου!
Είναι τόσο δύσκολο αυτό που λες...Ειδικά όταν ανακαλύπτεις ότι όσα έχεις συγχωρέσει απλά τα συγχώρεσες γιατί πίστεψες μια φορά ακόμα σε ψέματα...και ψέματα που ήρθαν να πατήσουν σε άλλα ψέματα... Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω...Ηλιθιωδώς δεν έχω μάθει τόσα χρόνια, εγώ φταίω...Αλλά κάτι που έμαθα είναι πλέον να μην κρίνω τους άλλους (θετικά ή αρνητικά) με την πρώτη ματιά... Μπορεί κακοί άνθρωποι να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως αδιόρθωτοι...
Ελένη, διάβασε την τελευταία μου πρόταση. Συγχωρώ, μα δεν ξεχνώ. Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me. :)
Τεράαααααστια ντροπή...Τι να πω...τόσο ζωντόβολο πια;
Το δε γελοιότερο όλων είναι ότι κάποιες φορές είτε λόγω καλής διάθεσης λες "δεν πάει και το παλιάμπελο;πες έναν καλό λόγο" (και πραγματικά δεν χρειάζονται παραπάνω μερικοί....το ¨δώσε θάρρος στον χωριάτη¨ ταιριάζει γάντι) είτε λες "Δεν μπορεί να λέει τόσο χοντρά πράγματα μόνο και μόνο για να τον/την συγχωρήσω"... Ξέρω ότι δεν θα γίνω ποτέ καχύποπτος άνθρωπος, αλλά από την άλλη μου την δίνει να ξέρω ότι την έχω πατήσει επανειλλημένα...και από το ίδιο άτομο...
"Ουδείς εκών κακός" έλεγαν οι αρχαίοι... Πόσο δίκιο είχαν... Κανείς δεν είναι κακός με τη θέληση του, κανείς δε γεννιέται κακός... Κι εγώ κάπως έτσι σκέφτομαι Ολίβια... όταν συναναστρέφομαι ανθρώπους που βγάζουν κακία, μοχθηρία, αγένεια κτλ, προσπαθώ να τους δίνω άφεση αμαρτιών σκεπτόμενη από που μπορεί να απορρέει αυτού του είδους η συμπεριφορά... "σίγουρα κάτι τους πονάει" σκέφτομαι ή "αποκλείεται να έχουν την τύχη να έχουν την οικογένεια που έχω ...." Είναι καλό να βρίσκουμε ελαφρυντικά για τους ανθρώπους... Η συγχώρεση μαλακώνει πρώτα από όλα τη δική μας ψυχή...
πόσο σωστά όλα αυτά... πάντα πίστευα ότι εκτός από το που προέρχεται όλο αυτό, υπάρχει και κάτι άλλο, το που πηγαίνει όλο αυτό... ο άνθρωπος που βγάζει δηλητήριο έχει μέσα του δηλητήριο και όσο το καλλιεργεί δε θα σταματήσει να το παράγει, ο αποδέκτης από την άλλη θα πληγωθεί αλλά την άλλη στιγμή θα ζήσει την ευτυχισμένη του ζωή μακριά από όλες τις κακεντρέχειες
Πολυ ωραίο κείμενο!